Η Δευτέρα στον ISS ήταν απασχολημένη. Στις 5 Ιουνίου, οι κοσμοναύτες ετοίμαζαν ένα φασματικό σύστημα βίντεο για τη φωτογράφηση της Γης για την ανίχνευση φυσικών καταστροφών και παρακολουθούσαν τα δασικά οικοσυστήματα και την οικολογική κατάσταση. Επί του σκάφους, η μελέτη κρυστάλλων και υγρών από πλάσμα-σκόνης υπό συνθήκες μικροβαρύτητας (πείραμα "Plasma Crystal-4") συνεχίζεται. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες αξιολόγησαν τη λειτουργική τους κατάσταση και την αξιοπιστία της εκτέλεσης εργασιών χειριστή κατά την προσομοίωση χειροκίνητου ελέγχου του διαστημικού σκάφους (πείραμα Pilot-T) και πραγματοποίησαν επίσης συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. Μάθετε περισσότερα σχετικά με την εργασία στο ISS στη διεύθυνση https://www.roscosmos.ru/39364 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567368

Αρκτική: Προειδοποίηση για απώλεια των θαλάσσιων πάγων την επόμενη δεκαετία. REUTERS/Natalie Thomas/File Photo Οι πάγοι της Αρκτικής συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στη συνέχεια λιώνουν το καλοκαίρι, φθάνοντας συνήθως στα χαμηλότερα επίπεδά τους τον Σεπτέμβριο, προτού ο κύκλος ξεκινήσει και πάλι.Η Αρκτική θα μπορούσε να «απαλλαγεί» από τους θαλάσσιους πάγους περίπου μια δεκαετία νωρίτερα από ό,τι προβλεπόταν, προειδοποιούν οι επιστήμονες – άλλη μια σαφής ένδειξη ότι η κλιματική κρίση συμβαίνει ταχύτερα από ό,τι αναμενόταν, καθώς ο κόσμος συνεχίζει να εκπέμπει ρύπανση που θερμαίνει τον πλανήτη.Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τρίτη στο περιοδικό Nature Communications διαπίστωσε ότι οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής θα μπορούσαν να εξαφανιστούν εντελώς κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου ήδη από τη δεκαετία του 2030. Ακόμα και αν ο κόσμος κάνει σημαντικές μειώσεις στη ρύπανση που θερμαίνει τον πλανήτη σήμερα, η Αρκτική θα μπορούσε να δει καλοκαίρια χωρίς θαλάσσιο πάγο μέχρι τη δεκαετία του 2050, ανέφεραν οι επιστήμονες.Οι ερευνητές ανέλυσαν τις αλλαγές από το 1979 έως το 2019, συγκρίνοντας διαφορετικά δορυφορικά δεδομένα και κλιματικά μοντέλα για να εκτιμήσουν πώς μεταβάλλονται οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής.Διαπίστωσαν ότι η μείωση των θαλάσσιων πάγων ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της ανθρωπογενούς ρύπανσης που προκαλεί η θέρμανση του πλανήτη και ότι τα προηγούμενα μοντέλα είχαν υποεκτιμήσει τις τάσεις τήξης των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής.«Μας εξέπληξε η διαπίστωση ότι μια Αρκτική χωρίς πάγους θα υπάρχει το καλοκαίρι ανεξάρτητα από τις προσπάθειές μας για μείωση των εκπομπών, κάτι που δεν αναμενόταν», δήλωσε στο CNN ο Seung-Ki Min, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Pohang της Νότιας Κορέας.Οι πάγοι της Αρκτικής συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στη συνέχεια λιώνουν το καλοκαίρι, φθάνοντας συνήθως στα χαμηλότερα επίπεδά τους τον Σεπτέμβριο, προτού ο κύκλος ξεκινήσει και πάλι.Μόλις τα καλοκαίρια της Αρκτικής γίνουν απαλλαγμένα από πάγους, η συσσώρευση θαλάσσιου πάγου κατά τις ψυχρότερες εποχές θα είναι πολύ πιο αργή, δήλωσε ο Min. Όσο ζεσταίνεται, τόσο πιο πιθανό είναι η Αρκτική να παραμείνει χωρίς θαλάσσιους πάγους και κατά τη διάρκεια της ψυχρότερης περιόδου.Σύμφωνα με μια «τάση αύξησης των εκπομπών» – κατά την οποία ο κόσμος συνεχίζει να καίει ορυκτά καύσιμα και τα επίπεδα της ρύπανσης που θερμαίνει τον πλανήτη συνεχίζουν να αυξάνονται – η μελέτη προβλέπει ότι η Αρκτική θα δει πλήρη απώλεια των θαλάσσιων πάγων από τον Αύγουστο μέχρι και τον Οκτώβριο πριν από τη δεκαετία του 2080, δήλωσε ο Min.Τα ευρήματα της μελέτης έρχονται σε αντίθεση με την έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή για την κατάσταση της επιστήμης το 2021, η οποία διαπίστωσε ότι η Αρκτική θα είναι «σχεδόν απαλλαγμένη από πάγους στα μέσα του αιώνα, σύμφωνα με τα σενάρια για τις ενδιάμεσες και υψηλές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου».Αυτή η νέα μελέτη δείχνει ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί 10 χρόνια νωρίτερα, ανεξάρτητα από τα σενάρια εκπομπών, δήλωσε ο Μιν. Παγκόσμιες συνέπειες Τις τελευταίες δεκαετίες, η Αρκτική έχει θερμανθεί τέσσερις φορές ταχύτερα από τον υπόλοιπο κόσμο, σύμφωνα με μελέτη του 2022. Έχει ήδη σημειωθεί ραγδαία απώλεια θαλάσσιου πάγου στην περιοχή, με τον πάγο του Σεπτεμβρίου να συρρικνώνεται με ρυθμό 12,6% ανά δεκαετία, σύμφωνα με τη NASA.Μια Αρκτική χωρίς καλοκαιρινούς θαλάσσιους πάγους θα προκαλούσε τρομερές επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Ο φωτεινός λευκός πάγος αντανακλά την ηλιακή ενέργεια μακριά από τη Γη. Όταν αυτός ο πάγος λιώνει, εκθέτει τον πιο σκούρο ωκεανό, ο οποίος απορροφά περισσότερη θερμότητα προκαλώντας πρόσθετη αύξηση της θερμοκρασίας – μια διαδικασία ανατροφοδότησης που ονομάζεται «ενίσχυση της Αρκτικής».Η μείωση των θαλάσσιων πάγων μπορεί επίσης να έχει επιπτώσεις στον παγκόσμιο καιρό που εκτείνονται πολύ πέρα από την Αρκτική.«Πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν κόσμο με θερμότερη Αρκτική πολύ σύντομα», δήλωσε ο Μιν. «Δεδομένου ότι η αύξηση της θερμοκρασίας της Αρκτικής προτείνεται να φέρει ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως καύσωνες, πυρκαγιές και πλημμύρες στα βόρεια μεσαία και υψηλά γεωγραφικά πλάτη, η πρόωρη εμφάνιση μιας Αρκτικής χωρίς πάγους συνεπάγεται επίσης ότι θα βιώσουμε ακραία φαινόμενα ταχύτερα από ό,τι προβλέπεται». https://www.naftemporiki.gr/green/1480153/arktiki-proeidopoiisi-gia-apoleia-ton-thalassion-pagon-mia-dekaetia-noritera/

Οργανικές χημικές ενώσεις σε απόσταση 12 δισ. έτη φωτός από την Γη. … ανίχνευσε τo τηλεσκόπιο James Webb Οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψαν περίπλοκα οργανικά μόρια παρόμοια με τον καπνό ή την αιθαλομίχλη σε μακρινό γαλαξία που απέχει πάνω από 12 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Τυχαίνει να ευθυγραμμίζεται σχεδόν τέλεια με έναν δεύτερο γαλαξία που απέχει μόλις 3 δισεκατομμύρια έτη φωτός από την οπτική μας στη Γη. Στην παραπάνω εικόνα από το Webb (με ψευδή χρώματα), ο γαλαξίας στο προσκήνιο εμφανίζεται μπλε, ενώ ο γαλαξίας στο υπόβαθρο κόκκινος. Τα οργανικά μόρια επισημαίνονται με πορτοκαλί χρώμα. Το James Webb ανίχνευσε σύνθετα οργανικά μόρια σε ένα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Χάρη στις δυνατότητες του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb (JWST) που τέθηκε σε τροχιά πρόσφατα και τις λεπτομερείς αναλύσεις της υπεύθυνης επιστημονικής ομάδας, μια νέα μελέτη έρχεται να ρίξει φως στις σύνθετες χημικές αντιδράσεις που συνέβαιναν στους πρώτους γαλαξίες του αρχέγονου σύμπαντος.Η μελέτη της διεθνούς σύμπραξης επιστημόνων [Spatial variations in aromatic hydrocarbon emission in a dust-rich galaxy], https://www.nature.com/articles/s41586-023-05998-6.epdf?sharing_token=P3aKwWBiyFAnSbot4o7mB9RgN0jAjWel9jnR3ZoTv0NsacSU9Qw8kkLK5hq5wLhPVNpFDdEXpRWNdKmt8jdn_N1mJHGHjIdxK4vIAX4J67iGTegX_sJUEzVBaBvxKaWWsdBBvQ6QaQQ_GFXCokOnnuAPIHzbgWek9RHjzO_DMydI7oTUNNdfWM7lrrQgdiunZSBDEq_Xxt6qjosUIMo4RUFQJ7yPHEyjCT6ku09gR37tT9HgLJ5CbdrB_tUIwSoVVQjsIleNj0owGpgwmTpk4OXg7cGQQYe_WcWtdNtqILE%3D&tracking_referrer=www.space.com υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Αστρονομίας στο πανεπιστήμιο A&M του Texas, Justin Spilker, δημοσιεύτηκε στην έγκριτη επιθεώρηση Nature και είχε σαν αντικείμενο να κατορθώσει να διακρίνει τις διαφορές στα υπέρυθρα σήματα που παράγονται από σωματίδια σκόνης και από μόρια υδρογονανθράκων. «τα σωματίδια σκόνης απορροφούν και στη συνέχεια εκπέμπουν σχεδόν τη μισήΤ αστρική ακτινοβολία που παράγεται στο σύμπαν και κατά συνέπεια το υπέρυθρο φως των μακρινών αντικειμένων φτάνει εξαιρετικά αδύναμο στα γήινα τηλεσκόπια ή δεν ανιχνεύεται καν».Για την έρευνα, οι επιστήμονες εκμεταλλεύτηκαν το φαινόμενο του βαρυτικού φακού, γνωστό και ως ο «μεγεθυντικός φακός του διαστήματος». Η μεγέθυνση αυτή συμβαίνει όταν δύο γαλαξίες βρίσκονται σε σχεδόν ευθεία γραμμή από την οπτική γωνία της Γης και το φως του γαλαξία στο βάθος παραμορφώνεται και μεγεθύνεται από το γαλαξία σε πρώτο πλάνο σχηματίζοντας ένα δακτύλιο, που είναι γνωστός ως δακτύλιος του Αϊνστάιν. Ο γαλαξίας που παρατηρήθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb φαίνεται ως ένας δακτύλιος του Αϊνστάιν πο οφείλεται στο φαινόμενο του βαρυτικού φακού. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει όταν δύο γαλαξίες είναι σχεδόν τέλεια ευθυγραμμισμένοι από τη δική μας οπτική γωνία στη Γη. Η βαρύτητα του μπροστινού γαλαξία καμπυλώνει το φως του πίσω γαλαξία μεγεθύνοντάς τον. Η μεγέθυνση επιτρέπει στους αστρονόμους να μελετούν πολύ μακρινούς γαλαξίες με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Η ερευνητική ομάδα εστίασε το JWST στο γαλαξία με την ονομασία SPT0418-47, σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, δηλαδή μια εποχή που το Σύμπαν είχε ηλικία μόλις 1,5 δισεκατομμυρίων ετών ή το 10% της σημερινής του ηλικίας.Τα φασματοσκοπικά δεδομένα του JWST υποδεικνύουν ότι το σκούρο διαστρικό αέριο στον SPT0418-47 είναι εμπλουτισμένο με βαρέα στοιχεία, που με τη σειρά τους υποδηλώνουν την ύπαρξη γενεών ολόκληρων άστρων που έζησαν και πέθαναν. Ένα ιδιαίτερο στοιχείο που ανίχνευσαν οι ερευνητές ήταν ένας τύπος οργανικών μορίων, γνωστών ως πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες. Αυτά τα οργανικά μόρια θεωρούνται βασικά στοιχεία για τις πρωταρχικές μορφές ζωής ισχυρίζονται οι επιστήμονες.«Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο, αφού ο εντοπισμός σύνθετων οργανικών μορίων σε τόσο μεγάλη απόσταση αλλάζει ουσιαστικά τα δεδομένα για τις μελλοντικές μας παρατηρήσεις και είμαστε ενθουσιασμένοι για τους νέους δρόμους που ανοίγονται» ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας. https://physicsgg.me/2023/06/06/οργανικές-χημικές-ενώσεις-σε-απόστασ/