Η καταγωγη του ηλιου

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Ενα δημοφιλες θεμα που απασχολει τους αστρονομους ειναι η γεννηση του ηλιου μας και των πλανητων του.

Μετεωριτες απο αστεροειδεις,χαρη στη ραδιοχρονολογηση,μας <ενημερωνουν>οτι η ηλικια του ηλιακου συστηματος ειναι περιπου 4,6 δισεκατομμυρια ετη.

Ξερουμε οτι προερχομαστε απο ενα τμημα νεφελωματος,πλουσιο σε σκονη με βαρυτερα υλικα(αποτελεσμα εκρηξης σ.νοβα),το οποιο κατερρευσε βαρυτικα.Το 99% της υλης αυτης σχηματισε τον ηλιο και το υπολοιπο πλανητες και οτι αλλο εχουμε στο ηλιακο συστημα.

Σημερα ο ηλιος βρισκεται σε μια αραιοκατοικημενη περιοχη,με μολις 0,112 αστερια σε ενα κυβικο παρσεκ.

Οι μετεωριτες(χονδριτες,που προερχονται απο αρχεγονους αστεροειδης)περιεχουν υλικα που δημιουργουνται απο τα ραδιενεργα ισοτοπα αλουμινιο-26 και σιδηρος-60,τα οποια δημιουργουνται μονο στο εσωτερικο μεγαλων αστερων που τα εκτοξευουν καποια στιγμη στο διαστημα με εκρηξη σ.νοβα.Ετσι συμπεραινουμε οτι σχετικα κοντα στη περιοχη του πρωτοαστερα τοτε ηλιου εγινε μια τετοια εκρηξη(0,2-0,3 παρσεκ αποσταση).Μελετωντας σημερινα ανοιχτα αστρικα σμηνη,οπου γεννιουνται αστερια,γνωριζουμε οτι μεγαλα αστερια γεννιουνται σε μεγαλα σμηνη,με χιλιαδες πρωτοαστερια.

Ενα αλλο χαρακτηριστικο ειναι οτι η κατανομη της μαζας του ηλιακου συστηματος πεφτει πολυ αποτομα μετα τον Ποσειδωνα(αποσταση 30 ΑU απο τον ηλιο).Στα νεαρα ηλιακα συστηματα ο πρωτοπλανητικος δισκος,οπου θα προκυψουν οι πλανητες και τα αλλα σωματα,εχει μεγεθος 200-300AU,χωρις αποτομη πτωση κατανομης μαζας .Αυτο σε συνδιασμο με την πολυ εκκεντρη τροχια της Σετνα,νανου πλανητη ,(76 AU περιηλιο,937 AU αφηλιο),μας οδηγαει στο συμπερασμα οτι καποιο γειτονικο αστερι περασε πολυ κοντα στον ηλιο,στις 30 AU,οταν ηταν ακομη 30 εκ.ετων και διαμορφωσε την σημερινη εικονα του ηλιακου συστηματος.

Συνοψιζοντας τα συμπερασματα εχουμε τον ηλιο να γεννιεται σε ενα ανοιχτο σμηνος με πληθισμο

1000-100000 αστερια,με μαζα 500-50000 ηλιακες(μ.ο. 0,5 ηλιακες μαζες ανα αστερι),με πυκνοτητα 1000-10000 αστερια το κυβικο παρσεκ.Μεγαλυτερος αριθμος αστεριων στο σμηνος θα σημαινε πολλα περισσοτερα μεγαλα αστερια,αρα ο συνολικος ηλιακος ανεμος θα επετρεπε μονο την επιβιωση πολυ μικρων πρωτοπλανητικων δισκων.Μεγαλυτερη πυκνοτητα θα ειχε ως αποτελεσμα συχνοτερες κοντινες διαβασεις αλλων αστερων με καταστροφικα αποτελεσματα για την τροχια των πλανητων.

Υπαρχουν 2 ειδη ανοιχτων σμηνων,τα starbust,και τα leaky.Τα πρωτα μενουν σταθερα σε μαζα ανεξαρτητα απο το μεγεθος(τα μικρα ειναι πιο πυκνα),δεν εχουν διαρροες αστερων στα πρωτα εκατομμυρια χρονια,αντιθετα με τα leaky.Οι συνθηκες που ευνοουν μια εξελιξη του ηλιακου συστηματος,που ειδαμε παραπανω,παρουσιαζονται στον δευτερο τυπο σμηνων.Μεσα σε 20 εκατομμυρια χρονια το σμηνος εχει εξαπλασιασει το μεγεθος του και εχει χασει το 90% των αστερων του,που πλεον κινουνται ανεξαρτητα.Στις 22 περιφορες του ηλιου μας γυρω απο το κεντρο του γαλαξια μεχρι τωρα εχει χασει τελειως τα ιχνη της αρχικης του οικογενειας.

Πηγη Sterne und Weltraum,6/2012

[markhero]

Πολύ καλό άρθρο!

 

Συνοψίζει ουσιαστικά σε μια παράγραφο την δημιουργία και εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος μέσα στον γαλαξία μας.

 

Χρήσιμο θεωρία για όλους όσους ζητούν απαντήσεις...