Ένα σύμπαν από το τίποτε

[Στρατος τσιβιρλης]

Όταν λέμε ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από «τίποτε» σε πρώτη φάση θα μπορούσαμε να θεωρούμε ως τίποτε τον κενό χώρο.

(...) ο κενός χώρος είναι πολύπλοκος. Μοιάζει με σούπα δυνάμει σωματιδίων που κοχλάζουν, και τα οποία δημιουργούνται σε χρονικά διαστήματα τόσο σύντομα ώστε δεν μπορούμε να τα δούμε άμεσα. Τα δυνάμει σωματίδια υποδηλώνουν μια βασική ιδιότητα των κβαντικών συστημάτων. Στην καρδιά της κβαντικής μηχανικής βρίσκεται ο κανόνας που λέει, πως όταν δεν υπάρχει παρατηρητής, τα πάντα μπορούν να γίνουν.

 

Τα συστήματα, δηλαδή, συνεχίζουν να εξελίσσονται, έστω και στιγμιαία, ανάμεσα σε όλες τις δυνατές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν επιτρέπονταν. Αυτές οι «κβαντικές διακυμάνσεις» αποκαλύπτουν ένα βασικό χαρακτηριστικό του κβαντικού κόσμου: από το τίποτε μπορεί να παραχθεί κάτι.(...)

 

Ωστόσο αν λάβουμε υπόψη μας τη σύνθεση κβαντικής μηχανικής και γενικής σχετικότητας, μπορούμε να επεκτείνουμε το επιχείρημα για να υποστηρίξουμε την αναγκαστική δημιουργία του ίδιου του χώρου.(...)

Η επέκταση της κβαντικής μηχανικής με σκοπό να συμπεριλάβουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά προς αυτή την κατεύθυνση κινείται ο φορμαλισμός που ανέπτυξε ο Richard Feynman, και οδήγησε στη σύγχρονη κατανόηση της προέλευσης των αντισωματιδίων. Οι μέθοδοι του Feynman εστιάζονται στο βασικό γεγονός, ότι τα κβαντομηχανικά συστήματα εξερευνούν όλες τις δυνατές διαδρομές, ακόμη κι εκείνες που κλασικά απαγορεύονται, καθώς εξελίσσονται στον χρόνο.

 

Για να το διερευνήσει, ο Feynman ανέπτυξε έναν «φορμαλισμό άθροισης διαδρομών». Σε αυτή τη μέθοδο, εξετάζουμε όλες τις δυνατές διαδρομές που μπορεί να ακολουθήσει ένα σωματίδιο μεταξύ δυο σημείων. Έπειτα, αποδίδουμε σε κάθε διαδρομή μια σταθμισμένη πιθανότητα, που βασίζεται σε καλά ορισμένες αρχές της κβαντικής μηχανικής και, στη συνέχεια, αθροίζουμε όλες τις διαδρομές ώστε να καταλήξουμε σε τελικές (πιθανοκρατικές) προβλέψεις για την κίνηση των σωματιδίων.

Ο Stephen Hawking ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που αξιοποίησαν πλήρως την ιδέα, στην ανάπτυξη μιας κβαντομηχανικής θεωρίας του χωροχρόνου (την ένωση του τρισδιάστατου χώρου μας με τη μία διάσταση του χρόνου από την οποία προκύπτει ένα τετραδιάστατο ενοποιημένο χωροχρονικό σύστημα, όπως απαιτείται από την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Einstein).

 

Η μέθοδος Feynman, εστιάζοντας σε όλες τις δυνατές διαδρομές, συνεπαγόταν αποτελέσματα ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες χωρικές και χρονικές τιμές που αποδίδει κάποιος σε κάθε σημείο της διαδρομής. Επειδή, σύμφωνα με τη σχετικότητα, διαφορετικοί παρατηρητές που βρίσκονται σε σχετική κίνηση μεταξύ τους μετρούν διαφορετικά τις αποστάσεις και τους χρόνους, συνεπώς αποδίδουν διαφορετικές τιμές σε κάθε σημείο του χώρου και του χρόνου, ένας φορμαλισμός ανεξάρτητος από τις διαφορετικές τιμές που αποδίδουν οι διαφορετικοί παρατηρητές σε κάθε σημείο στον χώρο και στον χρόνο, είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος.

Και είναι εξαιρετικά χρήσιμος στην περίπτωση της γενικής σχετικότητας, όπου ο προσδιορισμός των χωρικών και χρονικών σημείων γίνεται εντελώς αυθαίρετα και διαφορετικοί παρατηρητές σε διαφορετικά σημεία σε ένα βαρυτικό πεδίο μετρούν αποστάσεις και χρόνους διαφορετικά. Στη γενική σχετικότητα, όλα όσα προσδιορίζουν τελικά τη συμπεριφορά των συστημάτων είναι γεωμετρικές ποσότητες, όπως η καμπυλότητα, η οποία αποδεικνύεται ανεξάρτητη από όλες τις μεθόδους προσδιορισμού τιμών.

 

Η γενική σχετικότητα – από όσα τουλάχιστον γνωρίζουμε - δεν βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με την κβαντική μηχανική, συνεπώς δεν υπάρχει καμιά απολύτως ξεκάθαρη μέθοδος ορισμού της τεχνικής άθροισης διαδρομών του Feynman στο πλαίσιο της γενικής σχετικότητας. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε κάποιες εικασίες με βάση την αληθοφάνειά τους και κατόπιν να ελέγχουμε το νόημα των αποτελεσμάτων. Αν, λοιπόν, θέλουμε να εξετάσουμε την κβαντική δυναμική του χώρου και του χρόνου, πρέπει να διερευνήσουμε κάθε ξεχωριστή «άθροιση διαδρομών», καθεμία από τις οποίες αντιστοιχεί σε μια διαφορετική γεωμετρία που μπορεί να υιοθετήσει ο χώρος κατά τα ενδιάμεσα στάδια οποιασδήποτε διαδικασίας, όταν κυριαρχεί η κβαντική απροσδιοριστία. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να λάβουμε υπόψη χώρους σε αυθαιρέτως μεγάλο βαθμό καμπυλωμένους σε μικρές αποστάσεις και μικρά χρονικά διαστήματα (τόσο μικρές αποστάσεις και μικρά χρονικά διαστήματα (τόσο μικρές και τόσο σύντομα που δεν μπορούμε να τα μετρήσουμε, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η κβαντική παραδοξότητα). Αυτοί οι αλλόκοτοι σχηματισμοί δεν μπορούν να παρατηρηθούν από μεγάλου μεγέθους κλασικούς παρατηρητές, όπως είμαστε εμείς.

Ας εξετάσουμε, όμως, κάποια ακόμη πιο αλλόκοτα ενδεχόμενα.

 

Θυμηθείτε ότι στην κβαντική θεωρία του ηλεκτρομαγνητισμού, σωματίδια μπορούν να εμφανίζονται αυθαιρέτως από τον κενό χώρο, αρκεί να εξαφανίζονται πάλι μέσα σε ένα χρονικό διάστημα που καθορίζεται από την αρχή της αβεβαιότητας. Μήπως, λοιπόν, και στην κβαντική άθροιση των δυνατών χωροχρονικών σχηματισμών του Feynman, θα έπρεπε να εξετάσουμε την πιθανότητα αυθόρμητης εμφάνισης και εξαφάνισης μικρών, πιθανώς συμπαγών χώρων; Γενικότερα, τι μπορούμε να πούμε για χώρους που ίσως διαθέτουν «τρύπες» ή «λαβές», σαν ντόνατς βουτηγμένα στον χωρόχρονο;

Τα ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά. Ωστόσο, αν δεν βρεθεί ένας καλός λόγος για να αποκλειστούν τέτοιοι σχηματισμοί από την κβαντομηχανική άθροιση που προσδιορίζει τις ιδιότητες του εξελισσόμενου Σύμπαντος – και μέχρι στιγμής δεν γνωρίζω κάποιον τέτοιο λόγο - τότε, στο πλαίσιο μιας γενικής αρχής που ισχύει οπουδήποτε στη φύση (δηλαδή, πως οτιδήποτε δεν απαγορεύεται από τους νόμους της φυσικής πρέπει στην πραγματικότητα να συμβεί), η εξέταση αυτών των ενδεχομένων φαντάζει άκρως λογική.

 

Όπως έχει τονίσει ο Stephen Hawking, μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας επιτρέπει τη δημιουργία, έστω και στιγμιαίως. του ίδιου του χώρου εκεί που πριν δεν υπήρχε. Παρότι με το επιστημονικό έργο του δεν επιχειρούσε να πραγματευθεί το αίνιγμα του «κάτι από το τίποτε», η κβαντική βαρύτητα έρχεται να δώσει απάντηση σε αυτό ακριβώς το ερώτημα.

Τα «δυνάμει» σύμπαντα – οι πιθανοί μικροί συμπαγείς χώροι που μπορούν να εμφανιστούν και να εξαφανιστούν σε χρονικές κλίμακες τόσο μικρές ώστε αδυνατούμε να τους μετρήσουμε άμεσα – είναι συναρπαστικές θεωρητικές δομές, ωστόσο δεν φαίνεται να εξηγούν πως μπορεί να προκύψει μακροπρόθεσμα κάτι από το τίποτε, περισσότερο απ’ όσο το εξηγούν τα δυνάμει σωματίδια που ενοικούν τον κατά τα άλλα κενό χώρο.

 

Δεν πρέπει βεβαίως να ξεχνάμε ότι ένα μη μηδενικό πραγματικό ηλεκτρικό πεδίο, παρατηρήσιμο σε μεγάλες αποστάσεις από το φορτισμένο σωματίδιο – πηγή του, μπορεί να προκύψει από τη σύμφωνη εκπομπή πολλών εν δυνάμει φωτονίων μηδενικής ενέργειας, από το φορτίο. Αυτό συμβαίνει επειδή η εκπομπή δυνάμει φωτονίων μηδενικής ενέργειας δεν παραβιάζει τη διατήρηση της ενέργειας. Συνεπώς, με βάση την αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg, η ύπαρξή τους δεν περιορίζεται σε πού μικρά χρονικά διαστήματα.

(Θυμηθείτε, επίσης, ότι η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg δηλώνει πως η αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει τη μέτρηση της ενέργειας ενός σωματιδίου, και συνεπώς την πιθανότητα η ενέργειά του να αλλάξει ελαφρώς εξαιτίας της εκπομπής και της απορρόφησης δυνάμει φωτονίων, είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τον χρόνο παρατήρησής του. Επομένως, τα δυνάμει σωματίδια μπορούν ουσιαστικά να αφαιρέσουν ατιμωρητί μηδενική ενέργεια – δηλαδή, μπορούν να υπάρξουν για αυθαιρέτως μεγάλα χρονικά διαστήματα και να διανύσουν αυθαιρέτως μεγάλες αποστάσεις, πριν απορροφηθούν ... οδηγώντας έτσι στην πιθανή ύπαρξη αλληλεπιδράσεων μακράς εμβέλειας μεταξύ φορτισμένων σωματιδίων. Αν το φωτόνιο είχε μάζα, και επομένως έφερε μη μηδενική ενέργεια εξαιτίας μιας μάζας ηρεμίας, η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg θα συνεπαγόταν ότι το ηλεκτρικό πεδίο θα είχε μικρή εμβέλεια, επειδή τα φωτόνια θα διαδίδονταν για μικρά μόνο χρονικά διαστήματα πριν απορροφηθούν ξανά).

 

Σύμφωνα με ένα παρόμοιο επιχείρημα, δεν αποκλείεται η ύπαρξη ενός σύμπαντος που θα μπορούσε να εμφανιστεί αυθορμήτως χωρίς να χρειάζεται να εξαφανιστεί αμέσως μετά, εξαιτίας των περιορισμών που θέτουν η αρχή της αβεβαιότητας και η διατήρηση της ενέργειας. Δηλαδή, ένα συμπαγές σύμπαν με μηδενική ολική ενέργεια.(...)

 

απόσπασμα από το βιβλίο του Lawrence M. Krauss: "ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΕ", μετάφραση: Νίκος Αποστολόπουλος - εκδόσεις Τραυλός

[XB70A]

Ενδιαφερον αποσπασμα !

 

Ομως, τι ειναι αυτος ο "φορμαλισμος αθροισης διαδρομων" ?

[HOMO]

Αυτό το διάστημα αυτό το βιβλίο διαβάζω. Ενδιαφέρον βιβλίο αν και αυτή η τακτική να βάζουν τίτλους για να εντυπωσιάσουν καταντά λιγάκι κουραστικό. Δηλαδή το κβαντικό κενό δεν το μεταφράζεις εύκολα σε "τίποτα"!

 

Στην Κβαντική Φυσική το κενό θεωρείται ως μια αναβράζουσα μάζα κβαντικών σωματιδίων που συνεχώς εμφανίζονται και εξαφανίζονται από τον αισθητό κόσμο μας. Αυτή η μάζα δίνει στο κενό μια πραγματική μεγάλη ενεργειακή πυκνότητα.

 

http://el.science.wikia.com/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF_Casimir

[Στρατος τσιβιρλης]

Ενδιαφερον αποσπασμα !

 

Ομως, τι ειναι αυτος ο "φορμαλισμος αθροισης διαδρομων" ?

 

Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε, ότι η δράση εξαρτάται από όλη τη μορφή της διαδρομής του σωματιδίου. Αν δεν έχει οριστεί αύτη, δεν είναι δυνατός ο υπολογισμός της.

Εκεί λοιπόν έρχεται ο φορμαλίσμός του Feynman.

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

[Στρατος τσιβιρλης]

Αυτό το διάστημα αυτό το βιβλίο διαβάζω. Ενδιαφέρον βιβλίο αν και αυτή η τακτική να βάζουν τίτλους για να εντυπωσιάσουν καταντά λιγάκι κουραστικό. Δηλαδή το κβαντικό κενό δεν το μεταφράζεις εύκολα σε "τίποτα"!

 

Στην Κβαντική Φυσική το κενό θεωρείται ως μια αναβράζουσα μάζα κβαντικών σωματιδίων που συνεχώς εμφανίζονται και εξαφανίζονται από τον αισθητό κόσμο μας. Αυτή η μάζα δίνει στο κενό μια πραγματική μεγάλη ενεργειακή πυκνότητα.

 

http://el.science.wikia.com/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF_Casimir

 

Αν κατάλαβα καλά από τον σύνδεσμο που έβαλες παραπάνω διαβάζεις για το φαινόμενο Casimir.

[georgexiro]

Όπως ειπώθηκε και προηγούμενος, κάτι μπορεί να δημιουργηθεί από το "τίποτα". Αλλά εφ'όσον πριν το big bang δεν υπήρχε τιποτα, ούτε χωροχρόνος ούτε κβαντικά πεδία, ούτε σωματίδια, ούτε συμμετρίες. Δεν θα έβγαινε άκυρη αυτή η ιδέα?

[Στρατος τσιβιρλης]

Όπως ειπώθηκε και προηγούμενος, κάτι μπορεί να δημιουργηθεί από το "τίποτα". Αλλά εφ'όσον πριν το big bang δεν υπήρχε τιποτα, ούτε χωροχρόνος ούτε κβαντικά πεδία, ούτε σωματίδια, ούτε συμμετρίες. Δεν θα έβγαινε άκυρη αυτή η ιδέα?

Κατ' αρχάς καλησπέρα.

Μπορεί να μη γνωρίζουμε τι υπήρχε πριν από το Big Bang(13.7 δις χρόνια πριν) αυτό όμως δεν εμποδίζει ούτε εμάς αλλά περισσότερο τους φυσικούς από το να θεωρητικολογούν.

Απ'ότι βλέπω την ηλικία σου είσαι 15 ετών,άρα δεν έχεις πάρει βασικές γνώσεις φυσικής ακόμη,γι'αυτό θα σου πρότεινα να το δείς λίγο πιο μακριά εφ'όσον έβαλες στο τραπέζι πολλά θέματα:

Μήπως το γνωστό σε εμάς σύμπαν,ξεπηδάει από ένα μεγαλύτερο πολυσύμπαν?

[XB70A]

To πιο πιθανο ειναι οτι πριν το Big Bang υπηρχε "κατι" ... και οχι τιποτα !

Ισως ομως και να φαμε μια αιωνιοτητα μεχρι να βρουμε τι ηταν αυτο το κατι.

 

Οι απεραντες συμμετριες και μοναδικοτητες κατακερματιστηκαν ... long ago !

[georgexiro]

Αν και 15 βασικές γνώσεις φυσικής έχω. Δεν είμαι αντίθετος στην θεωρία του πολυσύμπαντος, δεν ξέρω όμως ότι λέγοντας πολυσύμπαν βάζεις μέσα έναν μετρήσιμο αριθμό συμπάντον ή άπειρα συμπάντα??

[XB70A]

Στρατο

 

Εχω την εντυπωση οτι Πολυσυμπαν (Multiverse) ειναι πολλαπλες αλλυσιδες γεγονοτων

στο ιδιο συμπαν (της αυτης νομοτελειας) ενω αυτο που ΜΑΛΛΟΝ αναφερεσαι ειναι το

ΜεγαΣυμπαν (Megaverse). Το ΜεγαΣυμπαν ειναι αυτο που περιεχει καθε συμπαν(-βρανη)

ελαχιστα διαφορετικης (η ολοτελα διαφορετικης) νομοτελειας απο το δικο μας.

 

Και φυσικα ειναι μια εντελως διαφορετικη ιστορια το κυκλικα αναπηδων συμπαν.

Ενα συμπαν που διαστελλεται (Big Bang) και συστελλεται (Βig Crunch) ανα τακτα

χρονικα διαστηματα πυροδοτωντας μια διαφορετικη νομοτελεια με καθε νεα "γεννα".

 

Αλλα, δεν εχω και το αλαθητο του παπα ... !!!

[Στρατος τσιβιρλης]

Τα είπες μια χαρά και με κάλυψες πλήρως!¨Οσο για το αλάθητο,κάτσε να εκλέξουν Πάπα πρώτα οι κοκκινοσκούφηδες Καρδινάλιοι του Βατικανού και μετά βλέπουμε!

[XB70A]

H ζωνη του Ωριωνα ειναι πανω απο τις πυραμιδες ?

[Στρατος τσιβιρλης]

H ζωνη του Ωριωνα ειναι πανω απο τις πυραμιδες ?

Όχι είναι οι πλανήτες Ερμής / Αφροδίτη / Κρόνος ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω οι οποίοι είχαν όντως ευθυγραμμιστεί στις 3/12/2012 ( έχω βγάλει φωτογραφίες και τις δημοσίευσα στo suprnova) και απ' ότι έλεγαν κάποιοι αυτή η η επικείμενη ευθυγράμμιση θα ήταν ακριβώς πάνω από της πυραμίδες της Γκίζας.

Αυτό με τη ζώνη του Ωρίωνα που λες το έχω διαβάσει και γω,ότι είναι φτιαγμένες και τοποθετημένες με βάση τη ζώνη του μυθικού κυνηγού.

[XB70A]

Πολυ φωτεινα βγηκαν (σαν supernova, θα λεγα !)

[nikos_abel]

Μιας και δεν έχω λάβει μέρος σε καμμία συζήτηση μέχρι σήμερα, ας σας πετάξω ένα μπαλάκι που νομίζω ταιριάζει στο τόπικ όσον αφορά στις θεωρίες περί multiverse κλπ.

 

Παρακολουθήστε το 1ο βιντεάκι και μετά σερφάρετε στο μπλογκ, είναι ,αν μη τι άλλο, food for thought.

 

 

To blog

 

http://imaginingthetenthdimension.blogspot.de/

[XB70A]

Mετα την 5η διασταση ... εχασα την μπαλλα.

Δεν μπορω να αντιληφθω την συλλογιστικη πανω στην οποια

στηριζεται και νοηματοδοτειται η καθε επομενη διασταση (μετα την 5η).

Μου φαινεται και λιγο αυθαιρετη (Γιαννης κερναει, Γιαννης πινει !)

 

(παρολα αυτα, η ολη προσπαθεια ... great mind crunching !!!)

[Στρατος τσιβιρλης]

Μεγάλο θέμα για συζήτηση άνοιξες φίλε μου και ελκυστικό ταυτόχρονα.Είδα το βιντεάκι σου και ουσιαστικά αυτό που μας λέει και που και εγώ νομίζω είναι,πως θα καταφέρουμε να φτάσουμε σε αυτή τη διάσταση (και για μένα απο τη πέμπτη διάσταση εως και τη δέκατη δε διαφέρουν και πολύ) μου θυμίζει άσκηση με ολοκληρώματα 1στην ν =ν-1.Το ζητούμενο λοιπόν είναι πως θα καταφέρει ο άνθρωπος κάποτε να ταξιδέψει στο χρόνο έλα που όμως βάσει τις θεωρίας των χορδών που αναφέρει στη δέκατη διασταση,ο χρόνος δεν είναι συνεχής, γραμμικός, όπως νομίζαμε, και όπως η καθημερινή ζωή μας δίνει την εντύπωση. Κυλά μόνο κάπου-κάπου, σε στιγμές τόσο μικρές που είναι ανεπαίσθητες στην βιολογία μας, δίνοντας μας την εντύπωση μιας συνεχούς ροής του χρόνου.

Προσωπικά πιστεύω πως αν ανακαλυφθεί διάσταση από τη πέμπτη και πάνω θα μπορεί ο καθένας μας να έχει δυο γυναίκες,δυο δουλειές,δυο ζωές σε παράλληλα σύμπαντα.

Και δεν είμαστε ούτε μοριακά ούτε βιολογικά και κυρίως ψυχολογικά έτοιμοι για κάτι τέτοιο,γιατί φανταστείτε ένα τέτοιο όπλο(έτσι θα καταλήξει)στα χέρια του ανθρώπου μαύρο φίδι που μας έφαγε.

Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα!

[XB70A]

O συντακτης του video, δεν ταυτιζει την 10η διασταση του παραδειγματος του

με την 10η διασταση των (υπερ)χορδων ! Mind crunching κανει ... μονο.

[XB70A]

Επειδη τα μαθηματικα μου ... πασχουν θλιβερως και ασυγχωρητως,

ΕΑΝ εχω αντιληφθει οτιδηποτε ορθο περι του hype των διαστασεων (ν διαστασεων),

καθε καινουργια διασταση μετρα ενα μηκος αλλα σε διαφορετικη κατευθυνση.

Καλα δεν το χω πιασει ? (βοηθατε τον Ε.Π.Ε. ... )

 

Απλα, καθε διασταση ειναι καθετη στην προηγουμενη με τροπο

ωστε η προηγουμενη (διασταση) ειναι αδυνατο να αντιληφθει.

 

Ο κοσμος της ευθειας ΔΕΝ μπορει να αντιληφθει την καθετοτητα ΕΚΤΟΣ ευθειας.

Ο κοσμος του επιπεδου ΔΕΝ μπορει να αντιληφθει την καθετοτητα ΕΚΤΟΣ επιπεδου.

Ο κοσμος του 3D χωρου ΔΕΝ μπορει να αντιληφθει την καθετοτητα ΕΚΤΟΣ 3D χωρου.

Γιατι ο Χρονος (η καλυτερα, η Διαρκεια) ειναι ενα ανυσμα καθετο στον 3D χωρο.

Και ζωντας μεσα απο 3D στιγμες δεν μπορουμε να ΔΟΥΜΕ την συνολικη 4D διαδρομη.

 

Αυτο ομως που ΒΑΘΥΤΑΤΑ με προβληματιζει ειναι η δομικη λιθος ολων αυτων των

(εξτρα) διαστασεων. OΛΑ στηριζονται στο σημειο. Ετσι δεν ειναι ? Και το σημειο

θεωρειται ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ διαστασης. Πως ειναι δυνατον κατι που δεν εχει μηκος

(οποιασδηποτε υφης και νοηματος) να στηριζει ενα συνταρακτικο οικοδομημα

τοπολογιων ... που εχει ΜΟΝΟ μηκη και διαστασεις ????

 

Απο την ΜΗ-διασταση ... στην Ν-διασταση ... το αλμα (νοητικο) ειναι και γιγαντιο

και αυθαιρετο !!! Ουσιαστικα απο το μηδεν, στο απειρο. Σε ολες τις διαστασεις

μπορουμε να μετρησουμε κατι (οτιδηποτε). Στην σημειακη ... ΤΙΠΟΤΑ.

 

Βοηθατε τον Ε.Π.Ε. ...

[Στρατος τσιβιρλης]

Σαν να μας τα λές καλά φίλε μου .Κατάλαβα το σκεπτικό σου.

[dp297]

Καταρχάς νομίζω ότι η περιγραφή του κόσμου βασίζεται σε 2 θεωρίες, στην κβαντικη μηχανικη κ την Θεωρία της Σχετικότητας.

Ειναι προφανεστατο ότι η Σχετικότητα καταρρέει όταν συναντά μηδενικης διάστασης σημείο (βλέπε μαυρες τρύπες, βλεπε Big Bang) αλλα παρόλαυτα περιγράφει πολυ καλά τις άλλες καταστάσεις στην κοσμολογία.

Το ίδιο ακριβως πρόβλημα συναντα κ η κβαντικη φυσικη όταν καλειται να υπολογίσει παραμέτρους που περιλαμβανουν σημεία, παρόλαυτα η περιγραφη του μικρόκοσμου ειναι η ακριβέστερη που εχει δωσει ποτε θεωρία.

 

Εχω την εντυπωση ότι το πρόβλημα δεν ειναι τόσο μαθηματικο αλλά διαισθητικο. Δηλαδή, οι περιορισμοι στους μαθηματικους υπολογισμους σημειων ξεπερνιούνται με εφαρμογη μαθηματικών μεθόδων ολοκλήρωσης κλπ κλπ...βλέπε Feynman, αλλα επίσης υπάρχουν κ νεες θεωρίες..βλεπε Θεωρία Μ που θεωρουν ότι ο χωροχρόνος έχει ως μικροτερο κομματι όχι σημειο αλλα Planck χωροχρόνο, χορδες κλπ.

 

Οπότε νομιζω ότι το πρόβλημα ειναι περισσότερο διαισθητικο. Ειναι ξεκάθαρο ότι μπορουμε με ολοκληρωση να υπολογίσουμε το εμβαδό μιας περιοχής παρόλο που θεωρούμε ότι αυτή αποτελείται από άπειρα τμήματα. Ακόμα χειρότερα, η ολοκληρωση δουλευειε μονο αν υποθεσουμε ότι αποτελείται από άπειρα τμηματα...άλλωστε γιαυτο λεγεται κ απειροστικος λογισμός.

Οπότε ίσως να φταιει για όλα ο Νευτωνας.

 

Πέρα από τα αστεία όμως ειναι αληθεια ότι ένα μεγαλο οικοδόμημα εχει βασιστει σε αυτη τη δομη κ ειναι ενδιαφερον να σκεφτουμε τη φυσική εννοια αυτου του οικοδομήματος.

[XB70A]

Tοτε να υποθεσω οτι ΔΕΝ υπαρχει σημειο στην Φυση.

Τουλαχιστον, οχι το Ευκλειδιο με την μηδενικη διασταση.

 

Τοτε δεν πρεπει να υπαρχει ουτε ευθεια. Με το ιδιο σκεπτικο.

Ουτε επιπεδο, ουτε κυβος, ουτε σφαιρα, ουτε τιποτα απο ολα αυτα

που θεωρουμε θεμελιωδη και βασικα.

 

ΤΟΤΕ ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ?

 

H νιφαδα του Koch (που δεν εχει τιποτα σταθερο σε περιμετρο) ???

 

Νιφαδα του Koch

[dp297]

Tοτε να υποθεσω οτι ΔΕΝ υπαρχει σημειο στην Φυση.

Τουλαχιστον, οχι το Ευκλειδιο με την μηδενικη διασταση.

 

Τοτε δεν πρεπει να υπαρχει ουτε ευθεια. Με το ιδιο σκεπτικο.

Ουτε επιπεδο, ουτε κυβος, ουτε σφαιρα, ουτε τιποτα απο ολα αυτα

που θεωρουμε θεμελιωδη και βασικα.

 

ΤΟΤΕ ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ?

 

H νιφαδα του Koch (που δεν εχει τιποτα σταθερο σε περιμετρο) ???

 

Θα πρέπει να τονισει ότι η ευθεια, επίπεδο κλπ όπως κ η νιφαδα του Koch ειναι μαθηματικα κατασκευασματα. Δεν υπάρχουν φρακταλ στη φύση..με την έννοια που περιγραφονται στα μαθηματικά.

 

Ευθεία προφανώς υπάρχει...αλλά εξίσου προφανως δεν αποτελείται από άπειρα 'κάτι'...βλέπε Ζήνωνα.

Οπότε μηπως ειναι θεμα λεκτικης παρεξήγησης η θεμα ευκολίας?

[XB70A]

Nομιζα οτι υπαρχουν φρακταλ στην φυση, και οτι οι γεωμετριες που τα περιγραφουν

ειναι πολυ πιο προσεγγιστικες απο τις αντιστοιχες ευκλειδιες. Αλλα κατι αλλο εχεις

στο μυαλο σου (για να το λες).

 

Οταν εγραψα δεν υπαρχει ευθεια, εννοουσα οτι δεν ειναι λογικο μια ευθεια να απο-

τελειται απο απειρα σημεια ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ διαστασης. Δηλαδη, τιποτα που να αθροιζεται

στο τιποτα για να προκυψει κατι (ενα μηκος).

 

Δεν εχω διαβασει Ζηνωνα οποτε ειναι εντελως σιγουρο οτι υφισταται ΜΕΙΖΟΝ θεμα

φτωχοτατης ερμηνειας ορισμων και εννοιων απο πλευρας μου. Τι ειπε ο Ζηνωνας ?

[dp297]

Nομιζα οτι υπαρχουν φρακταλ στην φυση, και οτι οι γεωμετριες που τα περιγραφουν

ειναι πολυ πιο προσεγγιστικες απο τις αντιστοιχες ευκλειδιες. Αλλα κατι αλλο εχεις

στο μυαλο σου (για να το λες).

 

Οταν εγραψα δεν υπαρχει ευθεια, εννοουσα οτι δεν ειναι λογικο μια ευθεια να απο-

τελειται απο απειρα σημεια ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ διαστασης. Δηλαδη, τιποτα που να αθροιζεται

στο τιποτα για να προκυψει κατι (ενα μηκος).

 

Δεν εχω διαβασει Ζηνωνα οποτε ειναι εντελως σιγουρο οτι υφισταται ΜΕΙΖΟΝ θεμα

φτωχοτατης ερμηνειας ορισμων και εννοιων απο πλευρας μου. Τι ειπε ο Ζηνωνας ?

 

Τα φρακταλ ειναι μαθηματικά κατασκευασματα. Στη φυση δεν υπάρχουν δομες που να παρουσιάζουν επ'άπειρο ομοιότητα σε όλα τα επίπεδα. ΑΠλά ομοιάζουν με τα φράκταλ κ ίσως να μπορουν να περιγραφουν μαθηματικα. Ειναι προσεγγισεις όπως ειπες.

 

Αν σε ενοχλει το ότι η ευθεία αποτελειται από άπειρα σημεια...εξηγησε μου το πως γινεται κ βρεις το άθροισμα μιας άπειρης σειρας αριθμών.

 

Ο ζήνωνας κ το παραδοξο με τη χελωνα...σιγουρα το έχεις ακουσει.