Η ΚΥΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ

[maxplanck]

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΠΛΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ.

Σηκωσε αποτομα το δεξι του χερι.Ηταν ενδειξη χαιρετισμου ,ενδειξη εγρηγορσης ή μηπως το τελεταιο "χαιρε" ?

Διακοσιοι ενενηντα εννια ανδρες παγωσαν ακινητοι.

Αφησε το βλεμμα του να περιδιαβει πανω τους.

Eιδε σκιστα ματια.

Ειδε μαυρα δερματα και χοντρα σαρκωδη χειλη.

Ειδε ψηλους πυροξανθους γιγαντες.

Ειδε κοντους κοκκινους νανους.

Ειδε πλατια μετωπα,ειδε λεπτα νευρικα στοματα,ειδε αγαθα πελωρια ματια,ειδε μαυρα σγουρα μαλλια,ειδε συνοφρυωμενα προσωπα,ειδε πανσπερμια,ειδε τη φωτια και τη λαμψη της Σπαρτης.

Στο αδερφο σκαφος η αδερφη ψυχη μιλησε.

Κοφτα,αποτομα ,απεριττα,... λακωνικα.

"ΠΟΛΕΜΙΣΤΕς"

Κατεβασμενα κεφαλια υποδεχτηκαν τη φωνη του.

Η απαντηση εσκισε τη ψυχη του.

Τα αδερφια του απαντουσαν.

Την απαντηση των σαμουραι...

"Χα'ι"!!!

Ηταν παραδοση εκατονταετιων.

"Ο αρχηγος ειναι που μιλαει ! , ακου λοιπον , κοφτερο σπαθι!"

----------------------------------

Απο τη στιγμη που γεννιομαστε πεθαινουμε,απο τη στιγμη που αναπνεουμε, τελειωνουμε, απο τη στιγμη που ξεκολλαμε ξαναβαδιζουμε προς το χωμα.Αναπνεεις και λες "ζω!",κοιμασαι και λες "πεθανα ?" γεννοβολας και λες "ειμαι αθανατος!".

"Κι αν περασουν απο σενα?"

"Δε θα εχω ΠΟΥ να γυρισω".

"Κι αν σε υπερνικησουν?"

"Οι πισω απο μενα ΧΑΘΗΚΑΝ"

"Κι αν φανουν καλύτεροί σου?"

"Τοτε ας εξαφανιστει η ΡΑΤΣΑ μου!"

-----------------------------------------

Ο Σπαρτιατης μιλησε

"Σπαρτιατες

Η μοιρα σταθηκε απροσμενα καλη μαζι μας.

Δεν εχουμε γυναικα να αφησει ενα λουλουδι στο μνημα μας.

Η μαννα μας,μάς ξεχασε απ'τη στιγμη που γεννηθηκαμε.

Παιδι δεν εχουμε να μας αποζητησει παραπονεμενα.

Ματια δε θα πρηστουν για μας,χειλη δε θα δαγκωθουν,σφιγμενες γροθιες δε θα υψωθουν στον ουρανο ρωτωντας ΓΙΑΤΙ

Ενα μονο εχουμε να τιμησουμε, ενα μονο εχουμε να δικαιολογησουμε,σ'ενα μονο εχουμε να απονειμουμε το τελευταιο ΧΑΙΡΕ.

Στη Τιμη και τη Δοξα της Σπαρτης"

----------------------------------------

Ο Χιριου μιλησε.

"Καλα μου αγαπημενα κοφτερα σπαθια

Φοβερα σκυλια του κατω κοσμου

Του Θανατου περαματαρηδες

Λευτερωστε τα κατανα σας!

Δωστε τους αυτο που γυρευουν

Τροχιστε τα στα κοκκαλα των εχθρων σας

Για τους Ιννουε"!!!

---------------------------------------

Το ΚΑΚΚΟ περνουσε κατω τους ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ.

Βαρεια καταδρομικα,εξολοθρευτες,φρεγατες, ανιχνευτες ,διαδεχονταν το ενα το αλλο.Αργοσερνανε αρρωστια,μιζερια και θανατο.

"Τιποτε αλλο δε με γνοιαζει.Παρα ταφους να γεμισω,του θανατου λακκουβες να σκαψω,χηρες να ντυσω στα μαυρα,κλαματα και οιμωγες να αφησω πισω μου.Εσενα να τιμησω Πρωτε Κακκε"!!!

--------------------------------------

Δε διστασε ουτε λεπτο.

Ειχε ερθει η ωρα και το ηξερε.

"Για τον Ζεφυρο που γλυκοφυσαει και για τους τεσσερεις ανεμους που λατρευουμε " φωναξε και κατεβασε το χερι του.

--------------------------------------

Δε μιλησε .

Γυμνωσε τα δοντια του.

Το στομα του μισανοιξε σε ενα αποκοσμο χαμογελο.

Απλα κατεβασε το χερι του.

Οι Προγονοι στρωσαν το λιτο τραπεζι.

Να γευματισει ο Χιριου.

--------------------------------------

Για ενα κλασμα του δευτερολεπτου ο φοβερος Σπαρτιατης αφεθηκε

"Βεατρικη

"Γλυκο μου λουλουδι"

[maxplanck]

Το ατσαλι της Σπαρτης κινηθηκε για τελευταια φορα...

Τα δυο αδερφια χυθηκαν πανω στη λεια τους .

[ender]

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗ

 

"Βεατρικη

Γλυκο μου λουλουδι

είν αβάσταχτη η θύμισή σου

 

θεοί δώστε μου πόνο

γιομίστε τ ανάξιο κορμί μου ως απάνω

 

θεοί δώστε μου θάνατο

στη λήθη αποζητώ τη λύτρωση

 

τι κι αν η έσχατη αυτή μου αποκοτιά

στο μνήμα μου γραφτεί

 

Βεατρίκη

Γλυκο μου λουλουδι

είν αβάσταχτη η θύμισή σου

 

Νου, Κύριέ μου

γιατί μ εγκατέλειψες"

[ender]

Ασχετο

(συγχωρέστε μου το μικρό κολάζ)

 

"του ερέβους οι ορδές

του θανάτου οι περαματάρηδες"

 

υπάρχει άλλη γλώσσα που να σου προκαλεί ανατριχίλα με 8 λεξούλες;

είμαστε πολύ τυχεροί για τη γλώσσα που κληρονομήσαμε

 

προς θεού δεν θέλω να ανοίξω τη γνωστή συζήτηση, έκανα απλά μία αναμφισβήτητη πιστεύω διαπίστωση

[Γεώργιος Ταρσούδης]

Συμφωνώ Enter!!!!

[johndouk]

Κι εγώ βέβαια συμφωνώ.

Και σκέψου όλη αυτή η δύναμη υπάρχει ακόμα και στο "κουφάρι" που έχει απομείνει σήμερα...

[johndouk]

Γιώργο (ender),

σπουδαία η απλότητα στην ποιητική σου προσέγγιση (σοβαρά)

 

Για αυτό σου αφιερώνω το παρακάτω : ( )

[maxplanck]

Ποσες γυναικες εχουμε στο φορουμ?

Μας εχουν διαβασει???

Ας γραψει καποια "Τη θλιψη της Βεατρικης"

Η προσεγγιση του Ender ηταν λυρικοτατη!!!

Αντε κοριτσια!!!

Υστερα γκρινιαζετε που χαθηκε η ρομαντικη διαθεση!!!

Πως πενθει καποια το θανατο του αγαπημενου της?????????????

Μια Ωδη θελουμε!!!!!!!!

[Χρήστος Παύλου]

ΘΕΕΣ

------------

Ο ήλιος έπεσε πίσω από την κορυφογραμμή. Ήταν μια γλυκύτατη μέρα, από τις πρώτες της άνοιξης. Ήξερε πως λίγο έξω από το γαλάζιο του ουρανού σήμερα διεξάγονταν η μεγαλύτερη μάχη από την μέρα που η ένωση δέχτηκε επίθεση. Χαμογέλασε. Δεν ήταν καθόλου ανήσυχη.

Κάθισε στην πέτρα και περίμενε και αυτόν να έρθει να δούνε μαζί την σκιά του βουνού να απλώνεται πάνω στη θάλασσα μπροστά τους. Έτσι κάνουνε πάντα. Είναι μια γυναίκα πανέμορφη. Η ομορφιά ξεχειλίζει από κάθε χαρακτηριστικό του κορμιού της. Κανένα σημείο πάνω της δεν προδίδει την ηλικία της. Ούτε η έκφρασή της. Είναι ευχάριστη, παιδική. Μόνο τα βαθιά μαύρα μάτια της.

Ένα αεράκι φύσηξε και αφέθηκε να βυθιστεί μέσα του. Της έφερε ένα φιλί που ήρθε και κάθισε στα χείλη της. Είχε να τον δει λίγες ώρες αλλά της έλλειπε. Ένοιωσε το φύλο της χαμηλά στην κοιλιά της να ανυπομονεί να ενωθεί με το φύλο εκείνου. Την σκεφτότανε. Χαμογέλασε πάλι. Σήκωσε το βλέμμα της στον ουρανό.

Θυμήθηκε τα όνειρά της. Ήταν αυτά που τους οδήγησαν στο βουνό. Με ένα μικρό μέρος της περιουσίας τους εγκαταστάθηκαν μια χαρά. Χρόνια περίμεναν. Ήλπιζαν πάντα σε αλλαγή του πεπρωμένου, αλλά μάταια.

Από μικρή είχε το χάρισμα να βλέπει το μέλλον. Όμως δεν το φοβήθηκε. Αντίθετα προσπάθησε να το κατανοήσει. Αυτή της η προσπάθεια την οδήγησε σε όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια της ένωσης. Σπούδασε για χρόνια όλων των ειδών τις επιστήμες. Γνώρισε σπουδαίους δασκάλους. Κάποιους μοιραία, έξω από αυτά. Όταν κατάλαβε σταμάτησε. Είχε πλέον συμφιλιωθεί με την Δημιουργία. Έμαθε να μιλά με τη φύση. Με τα στοιχεία της. Να καταλαβαίνει τα έμβια όντα και να επιτρέπει και σε αυτά να την καταλαβαίνουν. Ήταν μια μικρή θεά. Μπορούσε να επηρεάζει τα φαινόμενα. Το γήρας δεν μπορούσε να αγγίξει το κορμί της.

Όταν πρωτοσυμφιλιώθηκε με τη Δημιουργία σε ένα από τα ηθελημένα πια «προφητικά» της όνειρα συνάντησε το Νου. Για την ακρίβεια ήταν πάντα εκεί, αλλά εκείνη δεν άκουγε το κάλεσμά του. Αυτή τη φορά τον ακολούθησε. Ο Δημιουργός της αποκάλυψε το Παν.

Είδε το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον:

 

Είδε την εποχή που όλοι οι άνθρωποι συναντούσαν το Δημιουργό. Οι ικανότητές της ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Αν την γνώριζαν οι προφήτες σίγουρα θα την τιμούσαν με την πρώτη θέση στο συμβούλιό τους. Αυτή όμως δεν επιδίωξε μια τέτοια γνωριμία. Της αρκούσε η γνωριμία του συντρόφου της, του ένα και τέλειου έρωτά της.

 

Είδε την εποχή που οι άνθρωποι άρχισαν να αγαπούν την ύλη, που την είχαν σε περίσσεια. Τότε που σαν φυσική αντίδραση, άρχισε να μην επαρκεί.

 

Είδε την εποχή που διαστροφή της σκέψης ανδρών γέννησε την εξουσία. Την εποχή που αντικατέστησαν την κατανόηση με την αυστηρότητα και τη συγνώμη με την τιμωρία.

 

Την εποχή που εμφανίστηκαν οι θρησκείες και οι άνθρωποι διεκδίκησαν το Δημιουργό σαν ιδιοκτησία. Του έδωσαν και ονόματα: Γιαχβέ, Αλλάχ… Για την επιβολή του ονόματος κάνανε πολέμους. Φτιάξανε εκφράσεις όπως «για όνομα του θεού» ή «στο όνομα του θεού…». Υποκατέστησαν τη Θέληση με το Φόβο και τον θέωσαν.

 

Την εποχή που υποβίβασαν το Θηλυκό. Που καταφέρθηκαν εναντίων του Έρου. Τότε που οι άνδρες ικανοποιούσαν την ερωτική τους επιθυμία μεταξύ τους από ματαιοδοξία. Το γυναικείο σώμα ήταν υποδεέστερο.

 

Την εποχή που η ερωτική επιθυμία ξεπεράστηκε από την επιστήμη και τον πολιτισμό. Η σύλληψη γινόταν πια με ιατρικές μεθόδους και η υπογεννητικότητα αντισταθμίστηκε με την αύξηση του ορίου ηλικίας. Ο θαυμασμός της σωματικής ομορφιάς έδειχνε άνθρωπο ακαλλιέργητο. Η εποχή που ζούσε . Η εποχή που ο Έρως τους είχε εγκαταλείψει.

 

Είδε την εποχή που η Δημιουργία δεν θα άντεχε άλλο την ανισορροπία και θα ξανάφερνε την Αρμονία με αιφνίδια αντίδραση.

 

Ήξερε την αλήθεια γι’ αυτό και δε φοβόταν. Θα μπορούσε να ήταν ένας ξαφνικός και ανεξήγητος εκφυλισμός του γονιδιώματος αλλά ήταν κάτι πιο ταιριαστό: Έξω από τα σύνορα του γνωστού σύμπαντος ένα πολιτισμός ανώτερος τεχνολογικά τους παρατηρούσε αιώνες τώρα. Κατέγραψε τη βίαιη συμπεριφορά της Ένωσης τον βίαιο και υλιστικό πολιτισμό της. Τον τρόπο που εξερευνούσε και προσάρτιζε τον καινούριο της χώρο: Τα πρώτα μέλη της ένωσης ενώθηκαν με συμφωνία. Τα υπόλοιπα κατακτήθηκαν. Ανάλογα συνέβαιναν και με τους πολιτισμούς που ανακάλυπταν. Κατάλαβαν πως κάποτε η τεχνολογική τους υπεροχή θα υποσκελιζόταν, η παρουσία τους θα αποκαλύπτονταν και θα δέχονταν επίθεση. Η σύγκρουση θα ήταν αναπόφευκτη, μόνο που προς το παρόν είχαν το στρατηγικό πλεονέκτημα. Τους άφησαν χρόνο να αναθεωρήσουν τις αρχές του πολιτισμού τους. Ο χρόνος πια είχε τελειώσει. Εκείνοι ήταν που η Ένωση ονόμασε «Κακό».

Εκείνη τα ήξερε όλα αυτά και πως θα συμβούν. Και ήξερε πώς να αμυνθεί. Έπρεπε να απομακρυνθεί από τη μητρόπολη. Ο πλανήτης ήταν υπερβολικά αραιοκατοικημένος και οι άνθρωποι κατοικούσαν μαζικά σε κέντρα. Αυτά ήταν και οι στόχοι των επιδρομέων. Το ζευγάρι όπως και άλλοι φωτεινοί άνθρωποι δεν θα ήταν ποτέ απειλή για τους επιδρομείς.

Εδώ και χρόνια είχε μοιραστεί τη ζωή της με τον σύντροφό της. Ήταν και αυτός χαρισματικός άνδρας. Εξάσκησε με τη βοήθειά της τον εαυτό του στις ικανότητες της συντρόφου του. (Μερικές χιλίαδες χρόνια πριν θα είχαν βρεθεί στην πυρά). Εγκατέλειψαν τον πολιτισμό και έμαθαν να ζουν χωρίς αυτόν. Μετά την κατάρρευση θα επιβίωναν με άνεση. Η Ένωση είχε αφήσει τη φύση στην ησυχία της. Κυρίως τη χλωρίδα. Δεν είχε καταφέρει να υποκαταστήσει με οικονομικά συμφέροντα τρόπο την φωτοσύνθεση.

Ένοιωσε ένα σπασμό στον κόλπο της και αμέσως μετά την μυρωδιά του στα ρουθούνια της. Άνοιξε τα μάτια της και σε λίγο τον είδε να προβάλλει και να ανηφορίζει το μονοπάτι προς το μέρος της. Άνοιξε τα χέρια του και την χαιρέτισε. Σηκώθηκε και κινήθηκε προς το μέρος του να αγκαλιαστούν...

[Χρήστος Παύλου]

Βασίλη με συγχωρείς για την παρεκτροπή.

 

 

 

Φίλε Imparos ενδιαφέρον. Η μουσική λοιπόν...

[ender]

φίλε Χρήστο,

 

ο Βασίλης κάπου πετάχτηκε και μ άφησε να του σηκώνω τα τηλέφωνα

 

συγνώμη για ποιο πράγμα;

 

καλώς ήρθες στην παρέα

 

πολύ καλό το κομμάτι σου

[johndouk]

ΠΡΟΦΗΤΗΣ

Κύκνειο Άσμα στο χώρο των στενών ορίων

 

O Ιλίσαβ ήταν φανερά απογοητευμένος, τόσο που όσοι δεν γνώριζαν την ευγένεια που κατοικούσε στη σκέψη του, θα ορκιζόντουσαν ότι είχε αγανακτήσει. Μιλούσε σε μάτια και αυτιά μπροστά του ορθάνοιχτα, όντων της Ένωσης, που σαν τέρατα από εφιάλτες, είχαν στρίψει το λαιμό τους και αντί για το στήθος τους φαινόταν μπροστά τους η πλάτη τους. Όμως οι αναλαμπές από την ετοιμοθάνατη σκέψη τους, τους θύμιζαν ότι ακόμα τα αυτιά τους ήσαν πιο κοντά στο μυαλό τους απ’ότι τα πόδια τους, που απεγνωσμένα προσπαθούσαν να τους πάρουν μακριά από κει.

 

Εκεί που ήταν ο Νιπτήρας της φθοράς, της φθοράς που έριχνε ολοένα και πιότερο πέπλο ανάμεσα στους τυφλωμένους εκλεκτούς και στο υπέρτατο Άνω, λες και οι αργαλειοί που το ύφαιναν ήταν αμέτρητοι και δεν χάλαγαν ποτέ.

 

Τα πόδια τους πάταγαν στο χώμα, το λίγο χώμα που μπορούσε να βρει κανείς κάτω από το στρώμα της στάχτης. Στάχτη από ανύπαρκτες σελίδες των αναμνήσεων του Χρόνου από την εφηβία του. Στάχτη από γκρεμισμένες ελπίδες όσων αποπειράθηκαν στο διάβα των χιλιετιών με τον πυρσό της σκέψης τους να ανάψουν ξανά το Φώς στο βωμό της παγκόσμιας αλήθειας.

 

Χούς υπό ποδός. Τα πόδια τους όχι μόνο έλκονταν στη γη απ’τις σκοτεινές και αξιοθρήνητες δυνάμεις του Υπό, αλλα ήταν και ανήμπορα να ανέβουν τη λίγη ανηφόρα που χρειαζόταν ακόμα για να πιαστούν οι δύσμοιροι από το άρμα με το Φώς που τους περίμενε ανυπόμονα να τους ταξιδέψει στην Κβάρτ για να τους λυτρώσει.

 

Ο Ιλίσαβ τράβηξε ένα από τα κομμάτια τα φτιαγμένα από δέρμα ελαφιού, για να απλώσει όμορφα τη γενειάδα του πίσω από τον ώμο του. Πάτησε κι ανέβηκε ψηλά σε κάτι που έμοιαζε με βράχο. Η έκφρασή του αποκαλύφθηκε πύρινη. Τα χέρια του υψώθηκαν. Ο Λόγος του πέρασε εκεί που στόχευε, δυνατός και απλός:

 

"Οι πρόγονοί σας μωρέ σας το είπαν ‘το όνομά της θα είναι Βεατρίκη’. Την ξεχάσατε άμοιροι. ‘Όταν πρωτοσυμφιλιώθηκε με τη Δημιουργία σε ένα από τα ηθελημένα πια «προφητικά» της όνειρα συνάντησε το Νου. Για την ακρίβεια ήταν πάντα εκεί, αλλά εκείνη δεν άκουγε το κάλεσμά του. Αυτή τη φορά τον ακολούθησε. Ο Δημιουργός της αποκάλυψε το Παν’. Για σας το δρόμο άνοιξε, θα αφήσετε να πάει χαμένο;

 

Η φωνή του έβγαινε όλο και πιο βροντερή.

 

"Κοιτάξτε γύρω σας ψηλά. Κλείστε τα αυτιά σας, τα μάτια σας, τη μνήμη στην ύλη. Προσευχηθείτε. Σας τό’μαθαν οι σοφοί που αγνοήσατε : ‘Αγωνίσου να κρατάς το νού σου την ώρα της προσευχής κουφό και άλαλο. Έτσι θα μπορέσεις να προσευχηθείς’. Ξυπνάτε μωρέ...

 

"Αχ!" αναστέναξε. "Οι πρόγονοί σας το είπαν ‘το όνομά της θα είναι Βεατρίκη’

 

"Προσευχηθείτε και θα θυμηθείτε τη διαθήκη: ‘Θα ειναι η αρχεγονη Πνοη . Το Ροδο των Ροδων.Ανοιξε τα αυτια σου κι ακου την. Ανοιξε τα πνευμονια σου και ρουφα την. Γιατι μετα απο αυτη τιποτε δεν υπαρχει πια για σενα να προσμενεις......’

 

"Κάντε το για να λυτρωθούμε μαζί, να ενωθούμε με το ΝΕΟ ΝΟΥ, να μας πάρει αντάμα του στο όμορφο ταξείδι του στη Κβάρτ, την τέταρτη διάσταση"...

 

Ο Ιλίσαβ αργόσβηνε εξαντλημένος. Όλη η δύναμή του είχε περάσει διάσπαρτη στο μυαλό των όντων της Ένωσης κι έγινε μικρές σπίθες αρκετές όμως να φουντώσουν τη φλόγα για την πυρά της εξόντωσης του θλιβερού τώρα, για την αναστροφή του πικρού ρού...

 

Ανέβηκε κι ο τελευταίος στο άρμα, τη φωτεινή σύγχρονη κιβωτό.

 

Η τελευταία πνοή του Ιλίσαβ προς τον κενό πια χώρο των στενών ορίων, πλημμυρισμένη από Αγάπη κι ανακούφιση, έδιωξε και κάθε σκιά...

 

Ήταν σίγουρος ότι απέναντι θα περάσει μόνο το Φώς...

[ender]

Γιάννη,

 

ΝΑΙ!!!

 

προχωράμε

 

(αλήθεια το πλήρες όνομα είναι Sacerdote Ioanni Ilissav? )

[johndouk]

Φίλοι,

μόλις πληροφορήθηκα ότι θα συγγραφεί η "Πένθιμη Ωδή της Βεατρίκης", όχι βέβαια από μένα, αλλά από γυναικεία πένα...

Αναμένουμε με ανυπομονησία μέχρι τη Δευτέρα...

[FotisR]

Όχι ρε Γιάννη και ήθελα εγώ το γυναικείο ρόλο...

[johndouk]

Όχι ρε Γιάννη και ήθελα εγώ το γυναικείο ρόλο...

Την επόμενη φορά Φώτη μου. Είσαι άλλωστε νέος ακόμα... έχεις καιρό μπροστά σου, πρώτα ο Νούς...

[maxplanck]

Θα εχουμε πιθανως δυο(!) πενθιμες ωδες!!!

 

Τα διαβαζω το βραδυ...

[maxplanck]

Αν μπορουσε να σταματησει αυτος ο πονος....

Συνεχισε να διαβαζει.

Το Πρωτο Κακο

---------------------

Ειμαι αυτος που ψαχνεις και δε θες να βρεις.

Ειμαι αυτος που υπαρχω και δε θελεις να αντικρυσεις

Ειμαι αυτος που εκλαψε σαν ορθοποδισες

Ειμαι αυτος που θα χαρει σαν ξαναπεσεις

Ειμαι το σκοταδι που εδιωχνε η φωτια σου

Ειμαι το Νυχι του θηριου που θα σε ξεσκιζε

Ειμαι το θηριο το ιδιο.

Ειμαι η αβυσσος

Θα σε καλεσω ,θα σου γνεψω,θα σε ξεγελασω, θα σε αγκαλιασω ,θα σε σκοτωσω.

Ειμαι οτι ανιερο εκανες και θα κανεις.

Ειμαι οτι ανιερο σκεφτηκες και δεν εκανες.

Ειμαι οτι ανιερο θα σκεφτεις

Μ'εκανες σημαια και σ'οδηγησα,με εκανες ιδεα και μ'ακολουθησες,μ'εκανε σκοπο και αφησα να με δεις.

Ειμαι τα τελευταια μετρα που δε προκαμε ο πνιγμενος

Ειμαι ο λιγος χρονος που ελειψε για να πετυχεις

Ειμαι το χερι που δεν επιασε τον ικετη

Ειμαι το αυτι που δε σ'ακουσε να κραζεις "Βοηθεια"

Εβαλα εθνη να σφαζονται

Εσκυψα πανω σου την ωρα που ψυχοραγουσες και ρουφηξα ηδονικα τη τελευταια σου πνοη

Τον φωναζες να σε βοηθησει κι επνιγα τη φωνη σου

Ειμαι το χερι του πατερα που βρωμικα απλωθηκε πανω στη κορη του

Ειμαι η μανα που "αγαπησε" το γιο της.

Εσκαψα κι εθαψα παιδια.

Ειμαι αυτος που κοιταγε τους γονεις τους.

Εταξα και κινησες

Ειμαι αυτος που σε τελειωσε νωρις

Παλεψες και δεν εφτασες.

Εγω μακρυνα το δρομο

Χιλια ονοματα μου εδωσες και δε μ'ονοματισες.

Με ειπες διαολο,εωσφορο κι αριμαν.

Κουτε ,σε μενα αν προσευχοσουνα, τα παντα τωρα θα'χες

Μα εσυ συνεχισες Αυτον να αναζητας.

Αυτον συνεχισες να εχεις αποκουμπι.

Ακου λοιπον λειψανο για σενα τι προσβλεπω.....

------------------------------------------------------

Τον βρηκαν το πρωι.

Τα ματια του ειχαν λιωσει.

Μα οι αδειες κογχες σπιθιζαν

"Ακουστε προσεκτικα " ειπε

[maxplanck]

Τί να πρωτοδιαβασεις???

Οργασμος!!!

Σαν ταινια με δεκα πρωταγωνιστες!!!!!

---------------------------------------------

Δε μου λες Γιαννη ,ακουσα τον Μωυση,ειδα τον Νωε και τον Δαβιδ στο φοβερο κειμενο σου αλλα εχω την αισθηση οτι υπαρχει και ενας ακομα!

Ποιος ειναι ρε φιλε???

---------------------------------------------

Φιλε Χρηστο

--------------------------------------------

Ρε παιδια τα διαβαζεις και σε πιανει πονοκεφαλος απο την ενταση!!!

[Χρήστος Παύλου]

Φίλε ender καλώς σας βρήκα.

Ευχαριστώ!

 

Παιδιά καλό βράδυ

[maxplanck]

Φιλοι

Αποψη μου ειναι οτι με τη προσθεση και του τελευταιου κομματιου που περιμενουμε μαλλον τελειωσαμε.

Οχι,γιατι εξαντλησαμε νοηματικα το θεμα,αλλα γιατι αν προσθεσουμε κι αλλα κινδυνευουμε να χασουμε την εννοια του "μετρου".

Δε σας κρυβω οτι προσωπικα εγω ,διαβασα αλλα δεν μελετησα τα κειμενα σας!!!

Και ειναι πολυ κριμα να περαστουν ετσι επιφανειακα γιατι περαν του οτι ειναι ολα τους υπεροχα,ολα τους κρυβουν κι ενα μικρο κομματι απο την ψυχη σας.

Ας διαβασουμε τί γραψαμε λοιπον

[dark nebula]

Αγαπητε Βασιλη θελω νε ευχαριστισω που με συμπεριλαμβανης σε αυτη την φοβερη νουβελα εμε τον σπαρτιατη αν γυριστη σε εργο θα ηλελα να πρωταγωνιστο .ΠΛΑΚΑ ΠΛΑΚΑ στο ξαναηπα οτι πρεπει να γραψεις βιβλιο ΧΕΡΕ ΜΕΓΑ ΑΝΘΡΩΠΕ! Την ζεστη καλημερα απο την Σπαρτη

[ender]

Βασίλη συμφωνώ μαζί σου,

 

περιμένουμε βέβαια τις κυρίες να κλείσουν, όπως αρμόζει, το "έπος".

 

Σαν πρώτη φορά καλά τα πήγαμε!

 

Υπονοώ εμμέσως πλην σαφώς ότι πρέπει να υπάρξει και δεύτερη.

 

Οταν καταλαγιάσει "η σκόνη" της πρώτης βέβαια

 

 

στους συμμετείχαντες

[ender]

Βασίλη, Vassili, Ilisav

 

νομίζω ότι το πιο ζουμερό κομμάτι το περάσαμε στο "ντούκου":

 

Εσβησε πριν ακουσει τη νοσοκομα να φωναζει"Θεε μου"

Αυτη τη φορα η νοσοκομα ειχε δικιο....-

 

 

ίσως την επόμενη;

 

ΥΓ να αναλάμβανε κάποιος να "συναρμολογήσει" τα κομμάτια αφαιρώντας τα σχόλια; νομίζω ότι θα χρειαζόταν και μικρές προσθήκες - φράσεις για να υπάρχει νοηματική ενότητα. Αρα η τιμή (αγγαρεία) ανήκει δικαιωματικά σε σένα!

[maxplanck]

Γατα !!!!

Το'πιασες