Μια μικρή ιστορική ανασκόπηση του Γαλαξία μας

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Τα δεδομένα από την εξέλιξη του Γαλαξία μας έχουν ως εξής. Η αρχική συσσώρευση αερίων και αστεριών πριν από 13 δις έτη θύμιζε ένα τεράστιο νεφέλωμα με πυκνό πυρήνα. Οι συγκρούσεις με μικρότερους γαλαξίες ανέπτυξε την άλω, την εξωτερική αραιή περιοχή του Γαλαξία με τα παλαιά αστέρια. Σταδιακά άρχισε να σχηματίζεται ο δίσκος γύρω από την πυκνή σε αστέρια κεντρική του περιοχή. Η σύγκρουση με τον γαλαξία Εγκέλαδο πριν από 10 δις έτη επιτάχυνε τα αστέρια του δίσκου, με αποτέλεσμα να ξεχωρίσει ο λεπτός δίσκος. Η μεγάλη ποσότητα αερίων και αστεριών που εισήλθε προς τον δίσκο δημιούργησε μια ράβδο εσωτερικά του δίσκου και γύρω από τον γαλαξιακό πυρήνα. Πιθανότατα εκείνη την εποχή ο Γαλαξίας μας να πέρασε την φάση του ενεργού γαλαξιακού πυρήνα (AGN). 

Το αέριο στον λεπτό δίσκο με την ταχεία περιφορά του γύρω από το γαλαξιακό κέντρο πήρε επιμήκεις σχηματισμούς σαν νήματα, που παρατηρούμε ως σήμερα. Οι συνεχείς συσσωρεύσεις νάνων γαλαξιών άφησαν τα ίχνη τους ως τα αστρικά ρεύματα που παρατηρούμε σήμερα στον Γαλαξία μας. Αυτές οι διεργασίες εμπλούτισαν τον γαλαξιακό δίσκο με αέρια, με αποτέλεσμα την συνεχή δραστηριότητα αστρογέννησης. Στην περιοχή του ήλιου πριν από 15 εκατομμύρια έτη δημιουργήθηκαν πολλά αστέρια μεγάλης μάζας στο σύμπλεγμα (association) Sco-Cen. Αυτά έδωσαν πολλές εκρήξεις σουπερνόβα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η τοπική φούσκα από πιο αραιό υλικό. Σήμερα παρατηρούμε το σύμπλεγμα Sco-Cen να περιέχει 37 ανοιχτά σμήνη. 

Από ότι φαίνεται, τα νήματα αερίου στον δίσκο περιέχουν συμπυκνώματα σαν κόμπους. Σε αυτούς έχουμε έντονη αστρογέννηση (μεγάλα μοριακά νεφελώματα). Δημιουργούνται οι τοπικές φούσκες μέσω των εκρήξεων σουπερνόβα και ανοιχτά σμήνη νεαρών αστεριών.