The Dark Side of the Moon!

[dimos]

Επίσης βρήκα ότι,

 

Το 1962, ο επιστήμονας της ΝΑSA Δρ.Γκόρντον ΜακΝτόλαντ δήλωσε, "Εάν τα αστρονομικά δεδομένα μειωθούν, βρίσκουμε ότι τα δεδομένα απαιτούν ότι το εσωτερικό της Σελήνης μοιάζει περισσότερο ως κενη παρά ως ομογενοποιημένη σφαίρα". Ο βραβευμένος με νόμπελ χημικός Δρ. Αρολντ Ουρέι πρότεινε ότι η μειωμένη πυκνότητα της Σελήνης προκύπτει λόγω ότι μεγάλες περιοχές εντος της σχηματίζουν κοιλότητες.

 

Άρα δεν είναι μόνο οι Ρώσοι που τα πρότειναν αυτά.

 

Εδώ είναι και ολόκληρη η απόδοση στα Αγγλικά της υποθέσεως των Ρώσων επιστημόνων δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Sputnik (προφανώς δεν πρόκειται για έντυπο μαγειρικής)

 

IS THE MOON THE CREATION OF INTELLIGENCE?

by Mikhail Vasin and Alexander Shcherbakov

 

Although people long ago began to wonder whether the "canals" on Mars were the creation of cosmic engineers, for some odd reason it has not occurred to look with the same eyes upon the peculiarities of the lunar landscape much closer at hand. And all the arguments about the possibilities of intelligent life existing on other celestial bodies have been confined to the idea that other civilisations must necessarily live on the surface of a planet, and that the interior as a habitat is out of the question.

 

Abandoning the traditional paths of "common sense", we have plunged into what may at first sight seem to be unbridled and irresponsible fantasy. But the more minutely we go into all the information gathered by man about the Moon, the more we are convinced that there is not a single fact to rule out our supposition. Not only that, but many things so far considered to be lunar enigmas are explainable in the light of this new hypothesis.

 

AN ARTIFICIAL SPUTNIK OF THE EARTH?

 

The origin of the Moon is one of the most complicated problems of cosmogony. So far there have been basically three hypotheses under discussion.

 

HYPOTHESIS I. The Moon was once a part of the Earth and broke away from it.

 

This has now been refuted by the evidence.

 

HYPOTHESIS II. The Moon was formed independently from the same cloud of dust and gas as the Earth, and immediately became the Earth's natural satellite.

 

But then why is there such a big difference between the specific gravity of the Moon (3.33 grammes per cubic centimetre) and that of the Earth (5.5 gr.)? Furthermore, according to the latest information (analysis of samples brought back by the U.S. Apollo astronauts) lunar rock is not of the same composition as the Earth's.

 

HYPOTHESIS III. The Moon came into being separately, and, moreover, far from the Earth (perhaps even outside the Solar system).

 

This would mean that the moon would not have to be fashioned from the same "clay" as our own planet. Sailing through the Universe, the Moon came into Earth's proximity, and by a complex interplay of forces of gravity was brought within a geocentric orbit, very close to circular. But a catch of this kind is virtually impossible.

 

In fact, scientists studying the origin of the Universe today have no acceptable theory to explain how the Earth-Moon system came into being.

 

OUR HYPOTHESIS: The Moon is an artificial Earth satellite put into orbit around the Earth by some intelligent beings unknown to ourselves.

 

We refuse to engage in speculation about who exactly staged this unique experiment, which only a highly developed civilisation was capable of.

 

A NOAH'S ARK?

 

If you are going to launch an artificial sputnik, then it is advisable to make it hollow. At the same time it would be naive to imagine that anyone capable of such a tremendous space project would be satisfied simply with some kind of giant empty trunk hurled into a near-Earth trajectory.

 

It is more likely that what we have here is a very ancient spaceship, the interior of which was filled with fuel for the engines, materials and appliances for repair work, navigation, instruments, observation equipment and all manner of machinery... in other words, everything necessary to enable this "caravelle of the Universe" to serve as a kind of Noah's Ark of intelligence, perhaps even as the home of a whole civilisation envisaging a prolonged (thousands of millions of years) existence and long wanderings through space (thousands of millions of miles).

 

Naturally, the hull of such a spaceship must be super-tough in order to stand up to the blows of meteorites and sharp fluctuations between extreme heat and extreme cold. Probably the shell is a double-layered affair--the basis a dense armouring of about 20 miles in thickness, and outside it some kind of more loosely packed covering (a thinner layer--averaging about three miles). In certain areas--where the lunar "seas" and "craters" are, the upper layer is quite thin, in some cases, non-existent.

 

Since the Moon's diameter is 2,162 miles, then looked at from our point of view it is a thin-walled sphere. And, understandably, not an empty one. There could be all kinds of materials and equipment on its inner surface. But the greatest proportion of the lunar mass is concentrated in the central part of the sphere, in its core, which has a diameter of 2,062 miles.

 

Thus the distance between the kernel and the shell of this nut is in the region of 30 miles. This space was doubtless filled with gases required for breathing, and for technological and other purposes.

 

With such an internal structure the Moon could have an average specific gravity if 3.3 grammes per cubic centimetre, which differs considerably from that of Earth (5.5 grammes per cubic centimetre).

 

A BATTLESHIP THEY COULDN'T TORPEDO?

 

The most numerous and interesting of the formations on the lunar surface are the craters. In diameter they vary considerably. Some are less that a yard across, while others are more than 120 miles (the biggest has a diameter of 148 miles). How does the Moon come to be so pockmarked?

 

There are two hypothesis--volcanic and meteoric. Most scientists vote for the latter.

 

Kirill Stanyukovich, a Soviet physicist, has written a whole series of works since 1937 in which he expounds the idea that the craters are the result of bombardment of the Moon for millions of years. And he really means bombardment, for even the smallest celestial body, when it is involved in one of those fastest head-on collisions so common in the cosmos behaves itself like a warhead charged with dynamite, or even an atomic warhead at times. Instant combustion takes place on impact, turning it into a dense cloud of incandescent gas, into plasma, and there is a very definite explosion.

 

According to Professor Stanykovich, a "missile" of a sizable character (say 6 miles in diameter) must, on collision with the Moon, penetrate to a depth equal to 4 or 5 times its own diameter (24-30 miles).

 

The surprising thing is that however big the meteorites may have been which have fallen on the Moon (some have been more than 60 miles in diameter), and however fast they must have been travelling (in some cases the combined speed was as much as 38 miles per second), the craters they have left behind are for some odd reason all about the same depth, 1.2-2 miles, although they vary tremendously in diameter.

 

Take that 148-mile diameter crater. In area it outdoes Hiroshima hundreds of times over. What a powerful explosion it must have been to send millions of tons of lunar rock fountaining over tens of miles! On the face of it, one would expect to find a very deep crater here, but nothing of the sort: there is three miles at the most between top and bottom levels, and one third of that is accounted for by the wall of rock thrown up around the crater like a toothed crown.

 

For such a big hole, it is too shallow. Furthermore, the bottom of the crater is convex, following the curve of the lunar surface. If you were to stand in the middle of the crater you would not even be able to see the soaring edge-- it would be beyond the horizon. A hollow that is more like a hill is a rather strange affair, perhaps.

 

Not really, if one assumes that when the meteorite strikes the outer covering of the moon, this plays the role of a buffer and the foreign body finds itself up against an impenetrable spherical barrier. Only slightly denting the 20-mile layer of armour plating, the explosion flings bits of its "coating" far and wide.

 

Bearing in mind that the Moon's defence coating is, according to our calculations, 2.5 miles thick, one sees that this is approximately the maximum depth of the craters.

 

A SPACESHIP COME TO GRIEF?

 

Now let us consider the chemical peculiarities of the lunar rock. Upon analysis, American scientists have found chromium, titanium and zirconium in it. These are all metals with refractory, mechanically strong and anti-corrosive properties. A combination of them all would have envitable resistance to heat and the ability to stand up to means of aggression, and could be used on Earth for linings for electrical furnaces.

 

If a material had to be devised to protect a giant artificial satellite from the unfavourable effects of temperature, from cosmic radiation and meteorite bombardment, the experts would probably have hit on precisely these metals. In that case it is not clear why lunar rock is such an extraordinarily poor heat conductor--a factor which so amazed the astronauts? Wasn't that what the designers of the super-sputnik of the Earth were after?

 

From the engineers point of view, this spaceship of ages long past which we call the Moon is superbly constructed. There may be a good reason for its extreme longevity. It is even possible that it predates our own planet. At any rate, some pieces of lunar rock have proved older than the oldest on Earth, although it is true, this applies to the age of the materials and not of the structure for which they were used. And from the number of craters on its surface, the Moon itself is no chicken.

 

It is, of course, difficult to say when it began to shine in the sky above the Earth, but on the basis of some preliminary estimates one might hazard a guess that it was around two thousand million years ago.

 

We do not, of course, imagine that the moon is still inhabited, and probably many of its automatic devices have stopped working, too. The stabilisers have ceased functioning and the poles have shifted. Even though the moon keeps that same side turned towards us, for some time it has been unsteady on its own axis, on occasion showing us part of its reverse side which were once invisible to observers on the Earth--for example, the Selenites themselves if they made expeditions here.

 

Time has taken its toll. Both body and rigging have disintegrated to some extent; some seams on the inner shell evidently diverged. We assume that the long (up to 940 miles) chains of small craters formerly ascribed to volcanic activity were brought about by eruptions of gas through cracks appearing in the armour plating as a result of accidents.

 

No doubt one of the most splendid features of the lunarscape--a straight "wall" nearly 500 yards high and over 60 miles long--formed as a result of one of the armour plates bending under the impact of celestial torpedoes and raising one of its straight, even edges.

 

The Moon's population presumeably took the necessary steps to remedy the effects of meteorite bombardment, for example, patching up rents in the outer shield covering the inner shell. For such purposes a substance from the lunar core was probably used, a kind a cement being made from it. After processing this would be piped to the surface sites where it was required.

 

Not long ago astronomers discovered variations in the gravitational fields near the large "seas". We believe the reason to be this: the Moon's dry seas are in fact areas from which the protective coating was torn from the armour cladding. To make good the damage to these vast tracts, the installation producing the repair substance would have had to be brought immediately beneath the site so that it could flood the area with is "cement". The resulting flat stretches are what look like seas to the terrestrial observer.

 

The stocks of materials and machinery for doing this are no doubt still where they were, and are sufficiently massive to give rise to these gravitational anomalies.

 

What is the Moon today? Is it a colossal necropolis, a "city of the dead," where some form of life became extinct? Is it a kind cosmic Flying Dutchman? A craft abandoned by its crew and controlled automatically? We do not know and we shall not try to guess.

 

WAITING FOR THE EVIDENCE

 

We have put forward in this article only a few of the reasons--unfortunately the evidence is so far only circumstantial--for our hypothesis, which at first glance may appear to be crazy. A similar "crazy" idea was put forward in 1959 by Professor Iosif Shklovsky, an eminent scientist, in relation to the "moons" circling around Mars. After carefully weighing up the evidence he concludes that they are both hollow and therefore artificial satellites. We feel that the questions we have raised in connection with our Moon provide sufficient food for serious thought on the matter; the result may be the illumination of our many lunar riddles. Now, of course, we have to wait for direct evidence to support our idea. Or refute it. Probably there will not be long to wait.

[Heal]

Θα διαφωνήσω αγαπητέ Δήμο, υπάρχουν τεκμήρια που με βεβαιότητα υποστηρίζουν ότι η Σελήνη δεν είναι κενή ούτε έχει κάτι παράδοξο η δομή της. Δεν θέλω να πω με αυτό ότι είναι γνωστή κάθε λεπτομέρεια, αν ίσχυε κάτι τέτοιο δε θα υπήρχε λόγος να ασχολείται κανείς με τη Σελήνη.

 

Επίσης μια κοίλη σφαιρική δομή (που υποστηρίζεται μόνο από την βαρυτική δύναμη) ακόμη και αν κατασκευαστεί τεχνητά θα έχει πρόβλημα να διατηρηθεί στην πάροδο του χρόνου λόγω των εξαιρετικά υψηλών πιέσεων που θα ασκούνται με αποτέλεσμα να καταρρεύσει σύντομα γεμίζοντας την υποτιθέμενη κοιλότητα.

[dimos]

Γεια σου Heal, χαίρομαι που συμμετέχεις στη συζήτηση.

 

Ποια είναι αυτά τα τεκμήρια που με τόσο βεβαιότητα υποστηρίζουν αυτό που λες;

 

Όσον αφορά για τις αντοχές της κοίλης σφαίρας αυτό που λες ενδέχεται και να μην ισχύει στις περιπτώσεις που

 

α) Ο ενδοσκελετός αποτελείται από τιτάνιο

 

β) Υπάρχουν ισχυρά δομικά υποστηρίγματα εντός των κοιλοτήτων.

 

Υποθέσεις...

[Vegan]

Καταρχάς συμφωνείς ότι τη μάζα της Σελήνης την απόσταση και την ακτίνα της, τις γνωρίζουμε με ακρίβεια?

 

Αν συμφωνείς τότε υπολόγισε μου τη μέση πυκνότητα με βάση τα παραπάνω αν δεχτούμε ότι η σελήνη είναι ομογενής σφαίρα και τη μέση πυκνότητα αν είναι κούφια.Σε αφήνω να διαλέξεις το πάχος του δακτυλίου από μόνος σου.

Τι συμπέρασμα βγάζεις; Σε τι υλικά του περιοδικού πίνακα αντιστοιχούν τα δύο νούμερα ?Ποιά είναι η βαρυτική δύναμη ανα m^3 του φλοιού στις δύο περιπτώσεις και ποιό το όριο ανοχής και το όριο θράυσής ? Ποιά απο τις δύο περιπτώσεις είναι ευσταθής?

 

Πώς εξηγείς τη διαφορά φάσης μεταξύ μεγίστου οπτικής ακτινοβολίας και ραδιοκυμάτων?

Με τις παραπάνω παρατηρήσεις εγώ βγάζω ένα εξωτερικό στρώμα πάχους 4 m και πυκνότητας 1 gr/cm-3 ,το ένα τέταρτο αυτής του τιτανίου.

 

Επίσης για το υλικό που θα βρείς για τους υπολογισμούς σου πια είναι η διαφορά ανακλαστικότητας μεταξύ ραδιοφωνικών και οπτικών κυμάτων και πιά η διηλεκτρική σταθερά ? Γιατί δεν συμφωνεί με τα παρατηρησιακά δεδομένα ?

 

Πώς εξηγείς την παρατηρούμενη διαφορά φάσης μεταξύ w και p σεισμικών κυμάτων με τη θεωρία του φλοιού ?

 

 

 

 

Επίσης (αν βέβαια δέχεσαι τη μηχανική που διδάσκεται στα Πανεπιστήμια), ξερεις ότι η ένταση του βαρυτικού πεδίου στο εσωτερικό του σφαιρικού δακτυλίου είναι μηδέν ?

 

Όσο για τους κρατήρες κάνε ένα search στο google το "Κleomenis Tsiganis"

[dimos]

Δεν μου βγάζει τίποτα το Κleomenis Tsiganis.

[Vegan]

Eμένα μου βγάζει 540 αποτελέσματα...

Τέλος πάντων , μια από τις πολλές:

http://www2.cnrs.fr/en/341.htm

[Heal]

Υπάρχει ένα πλήθος τεχνικών άρθρων που μελετάνε το ζήτημα και υπάρχει σύγκλιση στο ότι δεν είναι κούφια. Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής:

 

α) Η μελέτη των σεισμών στη Σελήνη, η διάδοση των σεισμικών κυμάτων έχει δώσει πληροφορίες για το εσωτερικό της.

 

β) Από την βαρυτική χαρτογράφηση της Σελήνης. Συγκεκριμένα μέσω της μελέτης της τροχιάς τεχνητού δορυφόρου γύρω από τη Σελήνη μπορούν με μεγάλη ακρίβεια να παρατηρηθούν μεταβολές στο βαρυτικό πεδίο που δίνουν πληροφορίες για την εσωτερική δομή.

 

Τα δομικά υποστηρίγματα δεν μπορούν να σταθούν λόγω των πολύ ισχυρών πιέσεων στο ενδιάμεσο υποστήριγμα.

 

Εν γένει πρέπει να ισχύει ότι dP/dr=-gρ όπου είναι η επιτάχυνση της βαρύτητας, P η πίεση και ρ η πυκνότητα αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην συνοριακή περιοχή μιας και δεν μπορεί να επαληθευτεί αυτή η εξίσωση. Η εξίσωση αυτή εν γένει ισχύει σε δομές όπου η βαρύτητα αντισταθμίζεται από τις πιέσεις ώστε να επέλθει η ισορροπία και χρησιμοποιείται κατά κόρον για το εσωτερικό των άστρων, αν και η μελέτη του εσωτερικού των πλανητών δεν είναι ακριβώς ίδια (λχ υπακούν άλλη καταστατική εξίσωση τα στερεά) εντούτοις αυτή η συνθήκη πρέπει να επαληθεύεται πάντα.

[zantespear]

To πρόβλημα σε πολλά θέματα ήταν πάντα το πως παρουσιάζει απλοποιημένα και κατανοητά η επιστήμη την συμπεριφορά φυσικών φαινομένων. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση οι επιστήμονες είχαν πει οτί η σελήνη <δονείται σαν καμπάνα> . Αυτό μάλλον το έδεσαν κότσο μερικοί.

[Ηπειρώτης]

Αν και το σπασμένο τηλέφωνο πάει σύννεφο εδώ μέσα - άλλα γράφει ο ένας, άλλα διαβάζει ο άλλος, άλλα απαντάει ο τρίτος - θα ποστάρω τα αποτελέσματα παλαιότερης μελέτης μου, κι όποιος πιάσει το νόημα, το 'πιασε.

 

Έγραψα κάποτε ένα πρόγραμμα για τον υπολογισμό της βαρύτητας κοίλης σφαίρας. Τα αποτελέσματα ήταν καταπληκτικά.

 

 

1ο αποτέλεσμα: η βαρύτητα σε όλα τα σημεία στο εσωτερικό είναι 0. Όπως είπε και ο Vegan.

 

Μέθοδος:

 

- χωρίζουμε το χώρο σε κύβους

- για κάθε κύβο με μάζα, υπολογίζουμε την βαρύτητα που ασκεί ο κύβος σε κάποιο σημείο Α που μας ενδιαφέρει, και την προσθέτουμε στη συνολική βαρύτητα για το σημείο Α

 

Λόγω συμμετρίας, μας ενδιαφέρουν μόνο σημεία Α κατά μήκος της ακτίνας.

 

 

2ο αποτέλεσμα: Στο εξωτερικό της σφαίρας, η βαρύτητα είναι ακριβώς η ίδια σαν να ήταν η κοίλη σφαίρα σημειακή μάζα. Όχι περίπου ίδια. Ακριβώς!

 

 

3ο αποτέλεσμα: Πάμε για λίγο στη συμπαγή σφαίρα, και όχι στην κοίλη. Η βαρύτητα στο εσωτερικό πάει γραμμικά! Δηλαδή είναι ανάλογη με την απόσταση από το κέντρο.

 

Αυτό μπορεί να υπολογιστεί και αναλυτικά, με βάση τα αποτελέσματα 1 και 2. Το κόλπο είναι:

συμπαγής σφαίρα = κοίλη σφαίρα + συμπαγής σφαίρα μικρότερης διαμέτρου

 

 

4ο αποτέλεσμα: Για μισό λεπτό, η πυκνότητα αυξάνει με το βάθος, οπότε όλα τα παραπάνω είναι άχρηστα. Κι όμως, αυτή η μεταβολή δεν μας πειράζει! Γιατί;

 

Φανταζόμαστε τη σελήνη σαν κρεμμύδι, με στρώματα αυξανόμενης πυκνότητας μέχρι το κέντρο. Οπότε

 

Σφαίρα = φλούδα πυκνότητας ρ1 + φλούδα ρ2 + φλούδα ρ3 + ...

 

Κάθε φλούδα είναι ισοδύναμη με σημειακή μάζα στο εξωτερικό της. Οπότε, στο εξωτερικό:

 

Σφαίρα = σημειακή μάζα ρ1V1 + σημειακή μάζα ρ2V2 + σημειακή μάζα ρ3V3 + ...

 

Το άθροισμα σημειακών μαζών, είναι σημειακή μάζα!

 

Οπότε, φίλε Heal, ότι διαστημόπλοια και να βάλουμε γύρω από τη σελήνη, το πεδίο που μετράμε δεν μας λέει τίποτα για την ακτινική κατανομή μάζας!!! Μας λέει μόνο για την "γωνιακή" κατανομή μάζας!

 

Για όσους δεν το 'πιασαν: Είτε κοίλη είναι η σελήνη, είτε συμπαγής, το πεδίο γύρω της είναι ακριβώς το ίδιο! Αυτό διαφωνεί με τη διαίσθησή μας. Είναι όμως μια μαθηματική αλήθεια. Μια περίεργη ιδιότητα των σφαιρών. Και των κοίλων σφαιρών, και των συμπαγών. Αει ο Θεός, μέγας γεωμέτρης.

 

 

4ο αποτέλεσμα. Σε πεπλατυσμένη κοίλη σφαίρα, η βαρύτητα στο εσωτερικό είναι πάλι 0! Υπό τον όρο ότι ο λόγος ακτίνα στον ισημερινό προς ακτίνα στον πόλο είναι ο ίδιος για την εξωτερική και την εσωτερική σφαίρα.

 

Κάποιο λάθος θα έκανα, δεν είναι δυνατόν. Ξανακάνω λοιπόν τον υπολογισμό με εξαιρετικά πεπλατυσμένη κοίλη σφαίρα, με λόγο ακτινών 10. Πάλι 0 συνολική βαρύτητα, παντού!

 

 

Vegan:

> 2ον. Αν η Σελήνη είναι κούφια πώς κρατιούνται στο εσωτερικό της επιφάνειάς της τα κτίρια και όλα τα υπόλοιπα

 

Εσύ το είπες, η βαρύτητα είναι 0 στο εσωτερικό. Βάλε όμως και την (πολύ μικρή) φυγόκεντρο λόγω της περιστροφής της σελήνης. Τα αντικείμενα στην εσωτερική επιφάνεια "πέφτουν" προς την επιφάνεια.

 

 

Vegan:

> υπολόγισε μου τη μέση πυκνότητα αν δεχτούμε ότι η σελήνη είναι ομογενής σφαίρα και τη μέση πυκνότητα αν είναι κούφια.Σε αφήνω να διαλέξεις το πάχος του δακτυλίου από μόνος σου.

 

Αν βάλεις κέλυφος 470 km, σου βγάζει πυκνότητα ίση με της γης. Το τιτάνιο είναι 17% ελαφρύτερο από τη γη, αλλά όταν είναι υπό πίεση θα κερδίζει τη διαφορά.

 

 

Πριν εφευρεθή το οπλισμένο μπετόν, οι άνθρωποι έβρισκαν έξυπνους τρόπους για να αυξάνουν την αντοχή των δομών. Μια μέθοδος ήταν το τοξωτό στήριγμα.

 

Φανταζόμαστε ένα τοξωτό γεφύρι. Οι πέτρες είναι τραπεζίου σχήματος. Σαν σφήνες, η μια σφηνώνει ανάμεσα στις γειτονικές της.

 

Αν πιέσεις μια πέτρα, η πίεση μεταδίδεται σε όλες. Όσο πιο πολύ την πιέζεις, τόσο πιο πολύ σφηνώνει. Και η πίεση μεταδίδεται σε όλη τη γέφυρα. Έχουμε λοιπόν μια δομή με τεράστια αντοχή για την τεχνολογία της.

 

Η ίδια δομή, μπορεί να δώσει τεράστια αντοχή σε μια κοίλη σφαίρα. Το τιτάνιο μπορεί να συμπιέζεται, αλλά δεν υφίσταται shear stress. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

 

 

> Πώς εξηγείς την παρατηρούμενη διαφορά φάσης μεταξύ w και p σεισμικών κυμάτων με τη θεωρία του φλοιού ?

 

Αυτή μας δείχνει ότι η σελήνη είναι συμπαγής, μέσα είσαι. Βέβαια οι σεισμολόγοι ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ στρώματα όπως ο μανδύας, ο φλοιός κλπ, και υπολογίζουν τις διαφορές φάσης των κυμάτων, και μετά λένε:

 

Τι παράμετρους πρέπει να έχει το μοντέλο μου, για να ταιριάζει με τις μετρήσεις; Και τους βγαίνουν τόσος πυρήνας, τόσος μανδύας κλπ. Που βρίσκεται το αδύνατο σημείο της μεθόδου τους, αν βρίσκεται; Αυτοί ξέρουν.

 

Είναι όμως σαν να σκάει βόμβα σε λαβυρινθώδες κτίριο, κι εσύ πας από την ηχογράφηση της έκρηξης να καταλάβεις πόσες ανακλάσεις έκανε κάθε κύμα μέχρι φτάσει στο μικρόφωνο! Χωρίς υποθέσεις για τη μορφή του κτιρίου, είναι αδύνατο να ταιριάξεις μοντέλο με δεδομένα.

 

Συμπέρασμα: Πιστεύουμε αυτούς που μελέτησαν τις καταγραφές των σεισμομέτρων, και συμπέραναν ότι η σελήνη είναι συμπαγής. Αυτό μέχρι να μάθουμε τι ακριβώς κάνουν οι σεισμολόγοι, για να τους βρούμε τυχόν αδύνατα σημεία.

 

Πάντως ακόμα κι αν δεν είναι κοίλη η σελήνη, αυτό δεν πάει να πει ότι δεν είναι τεχνητή. Πχ:

 

1. ότι έχει συνεχώς στραμμένη την ίδια πλευρά προς τη γη, είναι περίεργη τύχη

 

2. ότι έχει το ίδιο μέγεθος με τον Ήλιο σε έκλειψη Ηλίου, είναι περίεργη τύχη

 

3. ότι στερεοποιήθηκε πριν τη γη, είναι περίεργο.

 

 

Τέλος, αν υπήρξε πολιτισμός ικανός να κατασκευάσει τεχνητό πλανήτη, δεν θα πιστέψουμε ότι είχε στη διάθεση του αντιβαρύτητα, όπως στα αντιβαρυτικά του σκάφη; Οπότε όλα τα επιχειρήματα περί βαρύτητας και αντοχής καταρρέουν.

[Heal]

Οπότε, φίλε Heal, ότι διαστημόπλοια και να βάλουμε γύρω από τη σελήνη, το πεδίο που μετράμε δεν μας λέει τίποτα για την ακτινική κατανομή μάζας!!! Μας λέει μόνο για την "γωνιακή" κατανομή μάζας!

 

Ναι με βαρυτικά πειράματα μετράμε την γωνιακή κατανομή μάζας, αλλά με την των μελέτη σεισμικών κυμάτων μπορούμε να συνδιάσουμε τα δεδομένα και να βρούμε την ακτινική κατανομή ώστε να έχουμε ένα συνολικό προφίλ για την εσωτερική δομή της Σελήνης.

 

Ο Νεύτωνας απέδειξε με γεωμετρικές μεθόδους ότι εντός κοίλου ομογενούς σφαιρικού φλοιού το βαρυτικό πεδίο είναι μηδενικό και εξωτερικά το πεδίο είναι ίδιο με αυτό σημειακής ίσης μάζας στο κέντρο του κελύφους. Το ίδιο μπορεί να αποδειχτεί με βάση το θεώρημα της απόκλισης και της σφαιρικής συμμετρίας.

 

Εντός πεπλατυσμένου σφαιροειδούς (και εν γένει ελλειψοειδούς) το βαρυτικό πεδίο δεν είναι μηδέν, δυστυχώς η απόδειξη δεν ειναι τετριμμένη.

[Ηπειρώτης]

> με την των μελέτη σεισμικών κυμάτων μπορούμε να συνδιάσουμε τα δεδομένα και να βρούμε την ακτινική κατανομή

 

Τα δικά μου λες. Με την επιπρόσθετη δική μου σκέψη ότι χωρίς υποθέσεις είναι αδύνατο να ταιριάξουν τα δεδομένα. Κάτι πρέπει να υποθέσεις, για να το τεστάρεις πάνω στα δεδομένα, και τι ακριβώς κάνουν οι σεισμολόγοι δεν ξέρουμε.

 

> Εντός πεπλατυσμένου σφαιροειδούς (και εν γένει ελλειψοειδούς) το βαρυτικό πεδίο δεν είναι μηδέν, δυστυχώς η απόδειξη δεν ειναι τετριμμένη.

 

Τολμάς να κάνεις την αριθμητική ολοκλήρωση όπως την έκανα κι εγώ και έμεινα άφωνος; Ίσως βγαίνει πολύ κοντά στο 0 το άθροισμα, για αυτό και δεν ήταν εμφανές.

[dimos]

Μπορούμε να εξετάσουμε και το ενδεχόμενο η Σελήνη να είναι εν μέρει κοίλη σφαίρα.

 

Δηλαδή με εσωτερικές κοιλότητες, σπήλαια μέσα της...

 

Όπως υποστήριζε ο νομπελίστας χημικός παραπάνω.

 

 

Θα μπορούσε όμως μια Σελήνη με εσωτερικό "τρυπητού τυριού" να αντέξει τις βαρυτικές πιέσεις;

[Ηπειρώτης]

Θα μπορούσε όμως μια Σελήνη με εσωτερικό "τρυπητού τυριού" να αντέξει τις βαρυτικές πιέσεις;

 

Φυσικά, από κάποιο μέγεθος κοιλότητας και κάτω. Σαν υποβρύχιο μεγάλου βάθους μπορεί να είναι η κάθε κοιλότητα, δηλαδή με πολύ ισχυρά τοιχώματα.

 

Υπάρχει κανένας λόγος να είναι σε μεγάλο βάθος οι κοιλότητες; Λογικά, πιο χρήσιμες θα ήταν κοντά στην επιφάνεια, σαν υπόγειες βάσεις.

[Heal]

Δυστυχώς έχουμε πάρα πολλές επιστημονικές ανακρίβειες στα λεγόμενα που υποστηρίζουν την κούφια σελήνη και με υποθέσεις που στερούνται τεκμηρίων δεν μπορεί να γίνει συζήτηση.

 

Το επαναλβάνω για μια ακόμη φορά:

Μελέτες του βαρυτικού πεδίου και των σεισμικών κυμάτων δείχνουν την εσωτερική δομή της Σελήνης και όχι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΛΗ

 

Όσο για την ολοκλήρωση που λες (μέσα στο κοίλο ελλειψοειδές), ήταν μέρος της μεταπτυχιακής μου διατριβής (λυπάμαι που αναγκάζομαι να περιαυτολογήσω) συγκεκριμένα ασχολήθηκα με τέτοια ζητήματα μια ημιαναλυτική προσέγγιση του προβλήματος με χρήση των πολυωνύμων του Legendre. Για θέματα δυναμικής και ισορροπίας το ότι είναι κοντά στο μηδέν και όχι ακριβώς μηδέν είναι εξαιρετικά σημαντική διαφοροποιήση. Ακόμη και μικρές αποκλίσεις από το μηδενικό βαρυτικό πεδίο είναι εξαιρετικά σημαντικές, γιατί λειτουργούν ως ελκτικά κέντρα κατά συνέπεια συγκεντρώνεται μάζα εκεί με αποτέλεσμα να αυξάνει η συγκέντρωση μάζας. Αυτό με τη σειρά του έρχεται σε αντίθεση με την υπόθεση της συμμετρίας.

[giorgosgr]

Sorry φιλε Ηπειρωτη δηλαδη τι πας να πεις με ολα αυτα;;; οτι η Σεληνη ειναι τεχνητη και κουφια;;;

Με υπογειες βασεις;;;

 

 

ΕΛΕΟΣ!!!!!

[Heal]

Φυσικά, από κάποιο μέγεθος κοιλότητας και κάτω. Σαν υποβρύχιο μεγάλου βάθους μπορεί να είναι η κάθε κοιλότητα, δηλαδή με πολύ ισχυρά τοιχώματα.

 

Υπάρχει κανένας λόγος να είναι σε μεγάλο βάθος οι κοιλότητες; Λογικά, πιο χρήσιμες θα ήταν κοντά στην επιφάνεια, σαν υπόγειες βάσεις.

 

Δηλαδή αποδείξαμε ότι Σελήνη είναι κούφια τώρα πρέπει να αξιοποιήσουμε και αυτή την υπόθεση γεμίζοντας τις τρύπες με βάσεις.

 

Λυπάμαι πολύ αλλά μάλλον βρίσκεστε σε λάθος χώρο. Δε θα υπήρχε αντίρρηση να μελετήσουμε το πρόβλημα αν μπορεί να σταθεί μια κοίλη σφαιρική δομή, αλλά όταν η συζήτηση περνάει σε υπόγειες βάσεις τότε χάνεται και ο υποτυπώδης επιστημονικός χαρακτήρας.

[Ηπειρώτης]

Sorry φιλε Ηπειρωτη δηλαδη τι πας να πεις με ολα αυτα;;; οτι η Σεληνη ειναι τεχνητη και κουφια;;;

Με υπογειες βασεις;;;

ΕΛΕΟΣ!!!!!

 

Μπερδεύτηκες. Δεν είπα πουθενά ότι είναι κούφια. Κοίτα το συμπέρασμα να δεις τι είπα.

 

Άμα είναι να αρχίσουμε το σπασμένο τηλέφωνο, άσε.

 

Ευελπιστώ ότι θα φιλοτιμηθείς να κάνεις μια προσεκτικότερη ανάγνωση. Και να πιάσεις το νόημα.

 

Αν η σελήνη είναι τεχνητή ή φυσική, έχει αποδειχτεί σε πολλές μελέτες ότι είναι φυσική, σύμφωνα με τον Heal. Αυτοί που το απέδειξαν, δεν είπαν "τι λες ρε που είναι τεχνητή; πας καλά;" αλλά προσπάθησαν να το στηρίξουν σε πειραματικά δεδομένα και μετρήσεις.

 

Η γη κάποτε ήταν "επίπεδη". Η ιδέα και μόνο ότι στην Αυστραλία περπατάνε ανάποδα, θα βραχυκύκλωνε τον κοινό ακροατή, και θα έμπαινε στον αυτόματο πιλότο της χωρίς-επιχειρήματα απόρριψης. "Τι να επιχειρηματολογήσω ρε, ότι η γη είναι στρογγυλή; Πάτε καλά;" Και οι Λαζόπουλοι της εποχής θα είχαν άφθονο υλικό.

 

Και η σχετικότητα δίνει εξωφρενικές ιδέες, Heal. Ότι ο χρόνος συστέλλεται και διαστέλλεται, ο χώρος επίσης, η ύλη γίνεται ενέργεια, και αντιστρόφως. "Μα αυτό καταστρατηγεί την αρχή της διατήρησης της ενέργειας", θα λέγανε οι "ειδικοί και ειδήμονες", πεπειραμένοι κουφιοκεφαλάκηδες της εποχής.

 

Η κβαντική μηχανική δίνει κι αυτή εξωφρενικές ιδέες. Για παράδειγμα δύο σωματίδια σε quantum entaglement. Ότι κάνει το ένα, κάνει και το άλλο, ακαριαία, άπειρη ταχύτητα μετάδοσης κύματος! "Μα η μεγαλύτερη ταχύτητα είναι η ταχύτητα του φωτός", θα λέγανε οι "ειδικοί και ειδήμονες" της εποχής, μόλις πριν 10-20 χρόνια.

 

"Τι να ασχοληθώ και τι να επιχειρηματολογήσω ρε, ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός; Φέρτε κι άλλους (βλάχους) να βρίσουμε όλοι μαζί. Και "δια βοής", να αποδειχτεί το σωστό, που το κατέχουμε εμείς οι "ειδικοί και ειδήμονες" [αχρείοι χωριάτες].

 

Παραφράζοντας τον Σινάτρα:

 

The pricks laughed at Christopher Columbus,

when he said the world was round.

The pricks laughed when Edison recorded sound.

They told Marconi, wireless was a phony.

 

 

Εμείς δεν λέμε "και τώρα θα αποδείξουμε ότι η σελήνη είναι κοίλη"

 

Ούτε λέμε "και τώρα θα αποδείξουμε ότι η σελήνη είναι συμπαγής"

 

Αυτό που λέμε είναι, "τι επιχειρήματα υπάρχουν υπέρ της μίας εκδοχής, τι υπέρ της άλλης εκδοχής," και να βρούμε προς τα που γέρνει η ζυγαριά.

 

Και μέχρι τώρα γέρνει ελαφρώς προς την φυσική σελήνη. Μέχρι να βρούμε κι άλλα στοιχεία.

 

Αν όμως giorgos, δεν καταλαβαίνεις τι πάει να πει "η σελήνη έχει συνεχώς την ίδια πλευρά στραμμένη προς τη γη, και αυτό είναι εξαιρετική σύμπτωση",

 

δηλαδή αν αδυνατείς να συλλάβεις πόσο απίθανο είναι αυτό, αν κατεβάζεις το επίπεδό σου στον αυτόματο πιλότο της χωρίς-επιχειρήματα απόρριψης, όπως θα έκανε και ένας πρωτόγονος ακούγοντας ότι η γη είναι στρογγυλή και ότι οι άνθρωποι περπατάνε ανάποδα από κάτω, τότε λυπάμαι.

 

Αν όμως θέλεις να το ψάξεις αδογμάτιστα, χωρίς τους αυτόματους πιλότους των άσχετων με την επιστήμη και των αχρείων, και να μου πεις

 

"η σελήνη δεν είναι τεχνητή για τους εξής λόγους α. ... β. .... γ. ...",

 

θα χαρώ να ακούσω τις σκέψεις σου. Αυστηρά μέσα στα πλαίσια μιας επιστημονικής επιχειρηματολογίας, όπως ταιριάζει στο forum, και όχι "δια βοής και μπινελικίων".

 

Γιατί η παιδεία και η εκπαίδευση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Όσα πτυχία και να μαζέψουν μερικοί, μόρφωση δεν αποκτούν. Kύριοι δεν γίνονται.

[Heal]

"Τι να ασχοληθώ και να επιχειρηματολογήσω ρε, ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός;" Φέρτε κι άλλους βλάχους να βρίσουμε όλοι μαζί. Και "δια βοής", να αποδειχτεί το σωστό, που κατέχουμε εμείς οι ειδικοί και ειδήμονες (ελληνόφωνοι κάφροι του βορείου Ελλαδιστάν).

 

Ηπειρώτη επειδή στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο αναφέρεσαι σε μένα, μπορείς να κατανομάσεις ποιοι είναι αυτοί οι "βλάχοι" (πολύ άστοχος χαρακτηρισμός) που φέρνουμε και φωνάζουμε όλοι μαζί;

 

Αν υιοθετείς τέτοιες απόψεις για τους συνομιλητές σου τότε ενημέρωσέ μας, γιατί συζήτηση υπό τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να γίνει.

 

Εμείς δεν λέμε "και τώρα θα αποδείξουμε ότι η σελήνη είναι κοίλη"

 

Ούτε λέμε "και τώρα θα αποδείξουμε ότι η σελήνη είναι συμπαγής"

 

Αν λέγατε αυτό δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα, τα προβλήματα αρχίζουν όταν μιλάμε για τις υποσελήνιες βάσεις.

[Ηπειρώτης]

Ρε Heal, ξέρεις πόσο σε συμπαθώ.

 

Φυσικά και δεν αναφέρομαι σε σένα!

 

Σε όποιον έχει τη μύγα και μυγιάζεται αναφέρομαι.

 

Προληπτικό είναι το σχόλιο.

[Achilleas]

Heal αν κάνεις μια προσεκτική ανάγνωση στο post του Ηπειρώτη θα δεις οτι μόνο σε σένα δεν αναφέρεται...

 

Φίλε Ηπειρώτη δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συμφωνώ μαζί σου...Επιτέλους κάποιος είπε: "Ας δούμε και τις δύο θεωρίες"

 

Αυτοί που είπαν προηγουμένως:" ΧΑΧΑΧΑ, κούφια η σελήνη?!? Τρελαθήκατε τελείως?!?", και δεν είναι λίγοι, με λύπη τους λέω οτι λίγο διαφέρουν απο την ιερά εξέταση που έκαιγε τους επιστήμονες όταν πήγαιναν να κάνουν κάποια σημαντική ανακάλυψη!

 

Άνθρωποι σαν και σας, καθυστερούν την εξέλιξη...Είστε οπισθοδρομικοί και λυπάμαι που το λέω...

 

Απο μένα Δήμο ένα μπράβο που ξεκίνησες την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση περι κούφιας Σελήνης, και φίλοι Ηπειρώτη και Heal, ένα μπράβο που παραμένετε ουδέτεροι...Για του υπόλοιπους "πεισματάρηδες", έγραψα παραπάνω!

[giorgosgr]

Αν όμως giorgos, δεν καταλαβαίνεις τι πάει να πει "η σελήνη έχει συνεχώς την ίδια πλευρά στραμμένη προς τη γη, και αυτό είναι εξαιρετική σύμπτωση",

 

Δεν ειναι καθολου εξαιρετικη, συμβαινει σε παμπολλους δορυφορους πλανητων του ηλιακου συστηματος.

Μην πας να το παιξεις πως θελεις και σοβαρη συζητηση "προβληματιζομενος" εαν η σεληνη ειναι κουφια τεχνητη κλπ ανοησιες. Βρες ενα forum ufoλογων να σηζητησεις τους οποιους "προβληματισμους" σου.

Προς Αχιλλεα: μπραβο φιλε που βοηθας την εξελιξη της ανθρωποτητας με την κουφια Σεληνη.....

Και αν οσοι χλευαζουν τις ανοησιες σας ειναι ιεροεξεταστες εσεις τι ειστε ρε μαγκες δηλαδη Γαλιλαιοι;

Τραβατε σε κανα πανελ εκπομπης του Χαρδαβελλα!

[Achilleas]

Για να βοηθάμε την εξέλιξη πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες, και εσύ δεν είσαι...Για πες λοιπόν super duper μορφωμένε: Εσυ πως αποκλείεις οτι η Σελήνη έχει υπόγειες κοιλότητες, σαν σπήλαια? Εχεις παει να σκάψεις? Εμείς εδώ μιλάμε θεωρητικά, και συ αποκλείεις πράγματα που δεν είσαι σε θέση να ξέρεις!

 

Παντα ευχαριστιέμαι την συζητηση περι πρωτοποριακών θεωριών, πάντα υπάρχει κάτι ενδιαφέρον ως επιχείρημα, αλλα εσύ δεν θες να ακούσεις...Αμα λοιπόν δεν γουστάρεις, απλα να μην συμμετέχεις στην συζήτηση, γιατι με αυτο που κάνεις ΕΝΟΧΛΕΙΣ!

[Foehammer]

ΕΝΟΧΛΕΙΣ!

 

...γενικα νομιζω οτι οποιοσδηποτε δεν αρεσκεται σε κατι, πρεπει να το αποφευγει και οχι να προκαλει με το να παρεμβαινει προσπαθωντας να περασει τις δικες του ιδεες ως σωστες με την λογικη του "ετσι μ'αρεσει εμενα, ετσι ειναι, παει και τελειωσε και δεν ακουω τιποτα αλλο".

 

Δεν συμμετειχα στο θεμα καθολου αλλα πιστευω οτι ειναι εξαιρετικα ενδιαφερον και θα ηθελα να δω που θα καταληξει η ερευνα αυτη για τυχον υπογεια σπηλαια στη Σεληνη.

 

Το να παρεμβαινει ομως καποιος που εχει αντιθετη αποψη με λογικη "παρωπιδας" και να θελει να αποκλεισει τα παντα ειναι απλα λαθος.

[Achilleas]

ΕΝΟΧΛΕΙΣ!

 

...γενικα νομιζω οτι οποιοσδηποτε δεν αρεσκεται σε κατι, πρεπει να το αποφευγει και οχι να προκαλει με το να παρεμβαινει προσπαθωντας να περασει τις δικες του ιδεες ως σωστες με την λογικη του "ετσι μ'αρεσει εμενα, ετσι ειναι, παει και τελειωσε και δεν ακουω τιποτα αλλο".

 

Δεν συμμετειχα στο θεμα καθολου αλλα πιστευω οτι ειναι εξαιρετικα ενδιαφερον και θα ηθελα να δω που θα καταληξει η ερευνα αυτη για τυχον υπογεια σπηλαια στη Σεληνη.

 

Το να παρεμβαινει ομως καποιος που εχει αντιθετη αποψη με λογικη "παρωπιδας" και να θελει να αποκλεισει τα παντα ειναι απλα λαθος.

 

 

Αγάπιε συμφωνώ απόλυτα και μπράβο που το είπες με πιο ψύχραιμο ύφος απο εμένα...

[Heal]

Εμείς εδώ μιλάμε θεωρητικά, και συ αποκλείεις πράγματα που δεν είσαι σε θέση να ξέρεις!

 

Μισό λεπτό, πολλά πράγματα έχουν παρεξηγηθεί. Όταν μιλάμε θεωρητικά δεν σημαίνει ότι απλώς κάνουμε αυθαίρετες εικασίες. Η θεωρητική συζήτηση ξεκινά από ένα φαινόμενο το οποίο δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς και γίνονται προτάσεις για να κατανοήσουμε. Το να μιλάμε για βάσεις στο εσωτερικό της Σελήνης παραπέμπει σε περίεργα σκεπτικά που δεν έχουν θέση εδώ. Επισης δεν πρέπει να έχουμε την αίσθηση ότι όταν γίνεται μια υπόθεση, η επιστήμη οφείλει να ασχοληθεί μαζί της, αυτό θα γίνει όταν ο υποστηρικτής της παρουσιάσει τα κατάλληλα επιχειρήματα με τα οποία να στηρίζει την άποψη αυτή. Τότε και μόνο τότε η επιστημονική παίρνει στα σοβαρά μια τέτοια άποψη και ασχολείται μαζί της. Αυτό γίνεται με μια συγκεκριμένη διαδικασία.

 

Τώρα το ζήτημα αν είναι κοίλη η Σελήνη:

Θεωρητικά δεν μπορεί να σταθεί μια τέτοια δομή λόγω των τρομακτικών πιέσεων στο εσωτερικό της και πρόβληματα ισορροπίας και ευστάθειας στα κατώτερα στρώματα.

Πειραματικά και παρατηρησιακά η μελέτη των σεισμικών κυμάτων, η χαρτογράφηση του βαρυτικού πεδίο και όσα πολύ σωστά έχει αναφέρει ο Γιάννης (Vegan) καταδεικνύουν ότι είναι φυσικός δορυφόρος και δεν είναι κοίλος στο εσωτερικό.

 

Αναφορικά με την σύγχρονη περιστροφή:

Σε ένα σύστημα δύο σωμάτων μη σημειακών που εκτελούν περιφορά το ένα περί το άλλο δύο ποσότητες είναι χαρακτηριστικές στην κίνηση: Η ενέργεια και η στροφορμή. Από τις δύο ποσότητες αυτές η ενέργεια μπορεί εύκολα να απαχθεί από το σύστημα μέσω εσωτερικών τριβών και τη μεταβολή της σε θερμότητα η οποία στη συνέχεια ακτινοβολείται στο περιβάλλον. Η στροφορμή αντίθετα δεν μπορεί εύκολα να απαχθεί από το σύστημα (εν γένει απαιτείται είτε αποβολή μεγάλης ποσότητας ύλης). Λαμβάνοντας αυτά υπόψιν για τη μελέτη τέτοιων συστημάτων δεχόμαστε ότι η στροφορμή τους είναι σταθερή και η ενέργεια μπορεί να μεταβάλλεται. Σε καταστάσεις ευσταθούς ισορροπίας η ενέργεια γίνεται ελάχιστη κατά συνέπεια ψάχνουμε πως θα ισορροπήσει το σύστημα (θα ελαχιστοποιηθεί η ενέργεια) για δεδομένη στροφορμή. Με όχι τόσο απλή μαθηματική μελέτη που έγινε από τον George Darwin στα τέλη του 19ου αιώνα αποδεικνύεται ότι η κατάσταση ισορροπίας είναι η σύγχρονη περιφορά και το φαινόμενο ονομάζεται παλιροιακό κλείδωμα (tidal locking). Φυσικά δεν αποτελεί προνόμιο του συστήματος Γης Σελήνης αλλά ένας μεγάλος αριθμός δορυφόρων στο ηλιακό σύστημα έχει σχεδόν ίση περίοδο περιστροφής και περιφοράς γύρω από τον μητρικό πλανήτη. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι Ιώ, Ευρώπη, Καλλιστώ και Γανυμήδης έχουν όλοι σύγχρονη περιστροφή εξαιτίας ακριβώς του ίδιου φαινομένου. Νομίζω ότι ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος (quendi) έχει ασχοληθεί αναλυτικά με το ζήτημα και μπορεί να παραθέσει τους δορυφόρους με τις αντίστοιχες περιόδους.

 

Φιλικά,

 

Κώστας Γουργουλιάτος