"ΝΕΜΕΣΙΣ"

[Astral-Force]

στην περασμενη σαββατιατικη συναντηση μας στον Ο.Φ. Αστρονομιας , ειχαμε μια συντομη συζητηση για τη Νεμεση , το υποθετικο διδυμο αστρο του ηλιου το οποιο για εναν αγνωστο λογο δεν μπορει να προσδιοριστει η υπαρξη η η θεση του. αλλοι μιλουν για πλανητη ο οποιος για εναν εξισου μυστηριο λογο δεν ανηκει πλεον στο ηλιακο συστημα. μπορει καποιος φιλος να αναφερει αν γνωριζει κατι σχετικα με τη Νεμεση και την πιο πιθανη θεωρια πυ μπορει να αληθευει?

[iorant]

και να υπηρχε θα πρεπει να ηταν πριν απο την δημιουργια της γης. Σκεψου αν ειχε δυδιμο αστρο το ηλιακο μας συστημα , θα ηταν εντελος εντελος διαφορετικο. Ισως να μην υπηρχε ζωη στην γη, να μην υπηρχαν οι αλλοι πλανητες το φεγγαρι και ολα αυτα. θα ηταν μια εντελος διαφορετικη γειτονια το ηλιακο μας συστημα. ειναι καθαρα υποθετικο να συζητας κατι τετοιο. Αν ειχε σχηματιστει το ηλιακο μας συστημα με τον ηλιο να εχει δυδιμο αστερι (εννοιτε οτι οι τροχιες τους αλληλοεπιδρουν) και ξαφνικα κατερεε αυτο το αστερι (ή για αγνωστο λογο εκσφενδονιζοταν παρα πολυ μακρια) θα παρεμενε το ηλιακο μας συστημα το ιδιο ? θα ειχε εξαφανιστει η γη και ολοι οι υπολοιποι μαζι τους. Εκτος και αν το ηλιακο μας συστημα δημιουργηθηκε μετα απο αυτο το γεγονος. ( Η θεωρια της καταρευσης δεν ισχυει. Διαγραμα Hertzsprung-Russel, η ηλικια του ηλιου και της γης μας επιτρεπουν να βγαλουμε ασφαλες συμπερασμα οτι δεν μπορει να υπηρχε διδυμο αστρο του ηλιου )

[Θεωριες για πλανητες και δορυφορους υπαρχουν πολλες. Αλλα δεν μπορει ενας πλανητης να καθορισει την μοιρα ενος αστρου. Το αστερι ειναι Ζωωδοτης, ο πλανητης φορεας,απλα ισως ειναι δυνατον υπο 1,000,000,000 παραγοντες να αναπτυξει ζωη χωρις να ειναι βεβαιο τιποτα.]

[Νίκος Κατσαμάκας]

Χα! Σχετικό με μια εργασία που είχα κάνει παλιά.

 

Το 1979 ως γνωστόν ο Louis Alvarez, βασισμένος σε ευρήματα του γεολόγου γιού του Walter, ισχυρίστηκε πως οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν εξαιτίας ενός αστεροειδή. Το 1984 δύο βιολόγοι, οι Raup και Sepkoski δημοσίευσαν μια στατιστική μελέτη που έδειχνε πως το φαινόμενο των μαζικών αφανισμών είχε περιοδικότητα, συνέβαινε κάθε 27 εκατομμύρια χρόνια (David M. Raup and J. John Sepkoski,PNAS,February 1, 1984,vol. 81,no. 3 ,801-805,"Periodicity of Extinctions in the Geologic Past"). Αν οι μαζικοί αφανισμοί παρουσιάζουν περιοδικότητα η εξήγηση μπορεί να αναζητηθεί μόνο σε εξωπλανητική αιτία. Το σημείωσαν και οι δύο βιολόγοι στο αρχικό τους άρθρο. Παρενθετικά σημειώνω πως γεωλόγοι έδειξαν πως η έρευνα αυτή ήταν λάθος, οι Raup και Sepkoski διόρθωσαν την έρευνα και μετά βιολόγοι έδειξαν πως η έρευνα ήταν και πάλι λάθος. Ταυτόχρονα σχεδόν άλλες δύο παρόμοιες έρευνες έδειξαν και αυτά περιοδικότητα των μαζικών αφανισμών, αλλά κάθε μία τα δικά της νούμερα, αν θυμάμαι καλά 31 και 41 εκ. χρόνια. Οι Alvarez αμέσως υιοθέτησαν την έρευνα των Raup και Sepkoski (σημειώνω πως αδιαφόρησαν για τις αποδείξεις περί λάθους) και ο Walter Alvarez δημοσίευσε ένα άρθρο στο περιοδικό Science όπου ισχυρίζονταν πως η περιοδικότητα μπορεί να οφείλεται σε ένα άστρο-συνοδό του Ήλιου, νάνο κλάσης M, που περιφέρεται σε αρκετά έκκεντρη τροχιά και αρκετά μακριά. Στο αφήλιο της η Νέμεσις θα είχε φαινόμενο μέγεθος 12 περίπου. Η Νέμεσις λοιπόν, όταν φτάνει στο περιήλιο, εισέρχεται στο νέφος του Όορτ και μεταβάλλει τις τροχιές αμέτρητων κομητών. Οι περισσότεροι εκτοξεύονται έξω από το ηλιακό σύστημα, αλλά και αυτοί που στέλνονται προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα είναι πολλοί. Αν σήμερα έχουμε ένα κομήτη από το νέφος του Όορτ κάθε 100 χρόνια, η Νέμεσις θα μας έστελνε ένα κάθε τρεις μέρες! Μέσα σε μόλις 1 εκατομμύριο χρόνια η Γη σχεδόν σίγουρα θα συναντιόταν με τουλάχιστον ένα τέτοιο κομήτη. Στο τέλος του άρθρου του ο W.Alvarez σημείωνε με χιούμορ "αν βέβαια το άστρο δε βρεθεί, αυτό θα είναι η δική μας Νέμεσις..."

 

Η ανεύρεση ενός άστρου - συνοδού, με μέγεθος 12 και χωρίς να έχουμε ιδέα για την πιθανή του θέση ήταν χίμαιρα για τα μέσα εκείνης της περιόδου (μόνο με το πρόγραμμα Gaia θα έχουμε ρεαλιστικές δυνατότητες για να βρούμε τη Νέμεση). Η ιδέα με τα χρόνια έπεσε σε δυσμένεια. Τα αίτια που οδήγησαν στην υπόθεση της Νέμεσης ήταν η προτεινόμενη περιοδικότητα των μαζικών αφανισμών. Με τον καιρό η επιστημονική κοινότητα αποδέχθηκε πως η έρευνα των Raup και Sepkoski είναι λάθος. Επίσης παρατηρήθηκε πως ακόμα κι αν οι μαζικοί αφανισμοί έχουν περιοδικότητα, υπάρχουν κρατήρες αστεροειδών που χρονολογικά δεν έχουν καμία σχέση με μαζικούς αφανισμούς, μαζικοί αφανισμοί που δεν είχαν σχέση με κρατήρες ή άλλες ενδείξεις πρόσκρουσης αστεροειδή, οπότε η ιδέα της Νέμεσης πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

 

Αν υπήρχε, η Νέμεσις θα είχε σταθερή τροχιά. Το απέδειξε ο Piet Hut στο περιοδικό Nature, το 1984.

 

Καλή σύνοψη της θεωρίας (δεν ασκεί κριτική στους Raup - Sepkoski) θα βρείς στο

 

http://muller.lbl.gov/pages/lbl-nem.htm

[Astral-Force]

παιδια ευχαριστω για τις απαντησεις σας. αντιλαμβανομαι οτι απλα μαλλον προκειται για εικασια. παντως ειναι σχεδον βεβαιο οτι ο ηλιος προηλθε απο την καταρευση ενος αλλου παλιοτερου αστρου , πιθανος πιο μαζικου απο τον ηλιο. οσον αφορα για σχηματισμο διδυμου αστρου του ειναι κατι που κι εγω δεν το θεωρω πολυ πιθανο για τους λογους που αναφερατε

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Ο ηλιος δεν προερχεται απο την καταρρευση ενος συγκεκριμενου παλαιοτερου αστερα,αλλα απο την καταρρευση νεφελωματος,του οποιου η υλη προερχεται και απο εκρηξεις παλαιοτερων αστερων.Αυτο ειναι πολυ εμφανες στη φασματοσκοπικη αναλυση του ηλιου,οπου μπορουμε να ανιχνευσουμε τις μικρες ποσοτητες βαρεων στοιχειων που προερχονται απο αστερια που εκλεισαν τον κυκλο της ζωης τους.

Συμφωνω με τον φιλο Νικο,με το Γαια ισως να εχουμε μια απαντηση στο θεμα του συνοδου-νανου του ηλιου μας.Μεχρι τωρα δεν εχει παρατηρηθει ουτε καν εμμεσα,π.χ.να αλληλεπιδραει με καποιο σωμα βαρυτικα.Παντως αν ανακαλυπτει ,θα ειναι συνταρακτικο γεγονος για την κοσμοθεωρια μας.