Κοκκινοι γιγαντες

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Για ενα 10% των αστρων παρομοιου μεγεθους του ηλιου,αφου μετα την καταναλωση του υδρογονου του πυρηνα τους μετατρεπονται σε κοκκινο γιγαντα,η καταρρευση σε ασπρο νανο δεν ειναι η τελευταια πραξη της ζωης τους.Αντιθετα,λογω της μεγαλης <ανακατωσης>του υδρογονου στην επιφανεια τους με τα κατωτερα στρωματα ηλιου και ανθρακα, <ξανααναβουν>με πυρινικη συντηξη και ξαναπερνανε ενα συντομο σταδιο κοκκινου γιγαντα πριν γινουν οριστιικα πια ασπροι νανοι.

[terring]

Πράγματι το έχω διαβάσει σε περιοδικό αυτό. Μερικές φορές ο λευκός νάνος ανάβει ξάνα τον πυρηνικό του κλίβανο, λόγω της τεράστιας βαρύτητας του, αλλά δεν διαρκεί πολύ.

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Αυτο που κανει αυτους τους αστερες τοσο ενδιαφεροντες ειναι οτι με αυτο το ανακατεμα των στρωματων μπορουμε να δουμε τη συσταση των μεσαιων στρωματων του εσωτερικου τους,μερος των οποιων ανεβαινει στο εξωτερικο στρωμα και μας αποκαλυπτει τη συσταση του(φασματοσκοπικα)Με εκπληξη εμφανιζεται το ηλιο και ο ανθρακας να εχουν ισο μεριδιο στην κατανομη της υλης με 40% το καθενα και 10% το οξυγονο.Μεχρι τωρα νομιζαμε οτι θα κυριαρχουσε εκει με 99% το ηλιο.Αυτο σημαινει οτι τα στρωματα αυτα ανακατευονται πιο εντονα απο οτι νομιζαμε.Ετσι προβλεπεται και η δημιουργια σπανιοτερων στοιχειων,οπως το φθοριο και το νεον.

[Canopus]

Ωραία πράγματα... Εγώ νόμιζα ότι τα μόνα αστέρια που βλέπουμε τα μεσία τους στρώματα είναι τα αστέρια wolf-rayet. Αλλά αυτά που αναφέρεις δεν τα έχω ξανακούσει (καλά, δεν ξέρω και πολλά)

 

Αυτό που ξέρω είναι οτι το αστέρι γίνεται ερυθρός γίγαντας λόγω του ότι αρχίζει να καίει ήλιο και συνεπώς η μεγαλύτερη πίεση της ακτινοβολίας από τη σύντηξη διογκώνει το άστρο. Αλλά από αυτή τη διαδικασία, παράγεται άνθρακας, ο οποίος, ως και πιο "βαρύς" συσσωρεύεται στο κέντρο του αστεριού, μετά το ήλιο και γύρω γύρω ως πιο ελαφρύ το υδρογόνο. Όταν ο πυρήνας κορεστεί σε άνθρακα, πυρηνική σύντηξη σταματά (αν είναι μεσαίο άστρο) ή συνεχίζει, σε μεγάλα αστέρια, σε παραπάνω συντήξεις, έως ότου παράξει σίδηρο και μετά κα-μπουμ!!

 

Είχα διαβάσει ότι σε μερικούς υπεργίγαντες (γιγαντιαία άστρα ασυμπτωτικού κλάδου, φασματικές ομάδες R, N (C πλέον) , S) με κάποιο μηχανισμό (bursts?) άνθρακας από τον πυρήνα εκτοξεύεται στα ανώτερα στρώματα (υδρογόνου) του άστρου και τους δίνει ένα έντονο κόκκινο χρώμα (όπως ο πορφυρός αστέρας του Hind). Αλλά δυσκολεύομαι να σκεφτώ έναν μηχανισμό που θα έφερνε το υδρογόνο στον πυρήνα του λευκού νάνου. Πρώτον, δεν είναι ελαφρύτερο από τα υπόλοιπα στοιχεία?? Επιπλέον, δεν υπάρχει (έστω και λίγη) πίεση της ακτινοβολίας που να μην αφήνει να γίνουν τέτοιοι μηχανισμοί μεταφοράς??

 

Σίγουρα,υδρογόνο "αναφλέγεται" (πυρηνικά) στην επιφάνεια λευκών νάνων, αν αυτός είναι κοντά σε έναν ερυθρό γίγαντα και τραβάει υλικά από αυτόν στην επιφάνειά του, οπότε, έχουμε τη δημιουργία νόβα. Αλλά αυτό που αναφέρει ο φίλος Παπασωτηρίου Λέων δεν το έχω ξανακούσει/διαβάσει. Αν μπορούσε να μου παραθέσει κάποιο άρθρο κανένας θα του ήμουν ευγνώμων!

 

 

Σόρυ για το τεράστιο ποστ, αλλά νομίζω ότι το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Το υδρογονο δεν κατεβαινει μεχρι τον πυρηνα,αλλα στο αμεσως κατωτερο στρωμα,οπου εχει ανεβει και βαρυτερο υλικο απο ακομη κατωτερα στρωματα,οπως ο ανθρακας και το οξυγονο.Δηλαδη,αν εχουμε τον πυρηνα και 3 στρωματα υλικου,με αυτον τον τροπο στο δευτερο στρωμα ανακατευεται υλικο του πρωτου με του τριτου στρωματος,πραγμα που μας δειχνει οτι τα ανοδικα και καθοδικα αυτα ρευματα υλικων ειναι πολυ πιο ισχυρα απο οτι νομιζαμε.

Το αρθρο το διαβασα στο γερμανικο περιοδικο αστρονομιας,απο τους KlausWerner και Thomas Rauch,ερευνητες αστρικων ατμοσφαιρων,πανεπιστημιο Tubingen.Δυστιχως δεν αναφερει καποια σχετικη ιστοσελιδα.

[Heal]

Πράγματι, υπάρχουν περιοχές όπου αναμιγνύνονται τα υλικά και έχουν ενδιαφέρουσες ιδιότητες. Πάντως εν γένει τα μοντέλα δίνουν συγκεκριμένα κελύφη με διαφορετικά στοιχεία.

[Canopus]

Το υδρογονο δεν κατεβαινει μεχρι τον πυρηνα,αλλα στο αμεσως κατωτερο στρωμα,οπου εχει ανεβει και βαρυτερο υλικο απο ακομη κατωτερα στρωματα,οπως ο ανθρακας και το οξυγονο.Δηλαδη,αν εχουμε τον πυρηνα και 3 στρωματα υλικου,με αυτον τον τροπο στο δευτερο στρωμα ανακατευεται υλικο του πρωτου με του τριτου στρωματος,πραγμα που μας δειχνει οτι τα ανοδικα και καθοδικα αυτα ρευματα υλικων ειναι πολυ πιο ισχυρα απο οτι νομιζαμε.

Το αρθρο το διαβασα στο γερμανικο περιοδικο αστρονομιας,απο τους KlausWerner και Thomas Rauch,ερευνητες αστρικων ατμοσφαιρων,πανεπιστημιο Tubingen.Δυστιχως δεν αναφερει καποια σχετικη ιστοσελιδα.

 

Χμ ΟΚ ευχαριστώ πολύ Άμα βρεις ποτέ κάτι παρόμοιο στο internet και στα Αγγλικά (γερμανικά δεν ξέρω) ειδοποίησέ με