Fission Surface Power

[cvrak]

Φανταστείτε πως βρίσκεστε στην επιφάνεια της Σελήνης και εκτός των άλλων απολαμβάνετε ένα φλιτζάνι καφέ. Πως σας φαίνεται αυτό; Το ζεστό ρόφημα είναι ό,τι πρέπει για το υπερβολικό κρύο που επικρατεί εκεί. Όμως παρ’ όλο που οι πρώτοι αστροναύτες πάτησαν το πόδι τους στην Σελήνη αρκετές δεκαετίες πριν, ένα καυτό φλιτζάνι καφές φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει, αφού η καύση άνθρακα είναι αδύνατη στη Σελήνη και φυσικά δεν υπάρχει το απαιτούμενο νερό για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Και φυσικά, εκτός από τον ζεστό καφέ, η ηλεκτρική ενέργεια είναι απαραίτητη για την προετοιμασία τροφής και γενικότερα την υποστήριξη ζωής στον δορυφόρο της Γης μας.

 

Τα σχέδια της NASA για κατασκευή ενός μικρού οικήματος στην Σελήνη, ίσως δώσουν λύσεις σ’ αυτά τα προβλήματα. Υπάρχουν παραπάνω από ένας τρόπος για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ένας από αυτούς που εξετάζει η NASA είναι το Fission Surface Power, δηλ η δημιουργία ενέργειας με την πυρηνική διάσπαση ατόμων. Αν τελικά υιοθετηθεί αυτός ο τρόπος, θα χρησιμοποιηθεί μια μηχανή η οποία εφευρέθηκε το 1816 από τους Σκωτσέζους αδερφούς Robert και James Stirling. Η μηχανή Stirling μετατρέπει την θερμική ενέργεια σε μηχανική και στην συνέχεια σε ηλεκτρική, συμπιέζοντας διαδοχικά μια συγκεκριμένη ποσότητα αέρα ή άλλου αερίου σε διαφορετικές θερμοκρασίες.

Οι κάτοικοι της Σελήνης θα χρειαστούν ένα ασφαλή και αποδοτικό τρόπο δημιουργίας θέρμανσης και ηλεκτρισμού», δήλωσε ο Mike Houts από το Marshall Space Flight Center της NASA. «Η δοκιμασμένη στην πράξη μηχανή Sterling είναι η κατάλληλη γι αυτή τη δουλειά, αφού εκτός από αξιόπιστη και αποδοτική είναι ευέλικτη και οικολογική». Η NASA συνεργάζεται με το Υπουργείο Ενέργειας για να αναπτύξει την τεχνολογία Fission Surface Power για να παρέχει την απαιτούμενη θερμότητα στην μηχανή Sterling.

 

O Houts εξηγεί τα πλεονεκτήματα αυτού του τρόπου: «Το σημείο κλειδί είναι το ότι αυτό το σύστημα δεν χρειάζεται το ηλιακό φως για να λειτουργήσει. Το σύστημα FSP (Fission Surface Power) μπορεί να παρέχει ενέργεια οποιαδήποτε ώρα, σε οποιοδήποτε μέρος, στην επιφάνεια της Σελήνης, στους πόλους της Γης, σε βαθιούς κρατήρες που βρίσκονται μόνιμα υπό σκιά. Ακόμα και μια αμμοθύελλα από αυτές που δημιουργούνται στον Άρη δεν δημιουργεί πρόβλημα». Το FSP θα πρέπει να παράγει 40 KW ισχύος που είναι αρκετά για αυτό που θέλει να στήσει η NASA. «Τα 40 KW είναι πάρα πολλά για τα δεδομένα του διαστήματος, αλλά δεν είναι τίποτα για τα γήινα δεδομένα. Είναι περίπου το 1/20.000 της δυνατότητας ενός συνηθισμένου αντιδραστήρα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας πολύ μικρός αντιδραστήρας, με τον χώρο καυσίμου να έχει διαστάσεις 25 εκατοστά πλάτος και 50 εκατοστά μήκος», συνέχισε ο Houts. Όλη η κατασκευή θα έχει πολύ μικρές διαστάσεις και θα μπορεί να τοποθετηθεί πάνω σε ένα σεληνιακό όχημα.

 

Πριν την κατασκευή του τελικού συστήματος, ο Houts και η ομάδα του πειραματίζονται με μη πυρηνικά υλικά. Χρησιμοποιούν ηλεκτρικές αντιστάσεις αντί για πυρηνική διάσπαση για την παραγωγή της απαραίτητης θερμοκρασίας. Μετά τις δοκιμές, αν αποδειχτεί η σταθερότητα του συστήματος θα αρχίσει ο σχεδιασμός της τελικής συσκευής η οποία θα είναι κατασκευασμένη από ανοξείδωτο ατσάλι και το καύσιμο θα είναι διοξείδιο του ουρανίου, ένας ήδη δοκιμασμένος συνδυασμός στους υπάρχοντες πυρηνικούς αντιδραστήρες.

 

Η συσκευή θα μπαίνει σε λειτουργία μόλις βρεθεί στην επιφάνεια της Σελήνης και θα βρίσκεται μέσα σε «ασπίδα» για να μην προκληθούν προβλήματα από την εκπομπή ραδιενέργειας. «Θα είναι ένα πολύ ασφαλές και αυτορυθμιζόμενο σύστημα», είπε ο Houts.

 

Πηγή

 

http://www.spacetravels.gr