dkate

Φωτογραφικά κάτι γίνεται (τον φωτογράφησα στην παγκρήτια πριν 2 εβδομάδες), αλλά για οπτική εξαιρετικά δύσκολο. Έχω δει κομήτη μεγέθους +12 οπτικά με 8-ιντσο dob, αλλά μιλάμε για ουρανό B2 και εκεί ήταν μόλις και με τα βίας ορατός. Δυστυχώς δεν προβλέπεται κάποιος κομήτης που να είναι ορατός με κιάλια πριν το δεύτερο μισό του φθινοπώρου. Η εικόνα παρακάτω είναι με 8-ιντσο f/4 και έχει συνολικό χρόνο έκθεσης κοντά 50 λεπτά. Η κόμη είναι μόλις ένα λεπτό της μοίρας σε διάμετρο.

Πρακτικά οποιοδήποτε αντικείμενο με εκκεντρότητα πάνω από 1,01 δεν είναι βαρυτικά συνδεδεμένο με το Ηλιακό Σύστημα. Οι κομήτες που προέρχονται από το νέφος του Όορτ έχουν εκκεντρότητα μέχρι ελάχιστα πάνω από 1 (αλλά όχι πολύ). Αν ένας κομήτης αφότου απομακρυνθεί από το κεντρικό τμήμα του ηλιακού συστήματος έχει εκκεντρότητα πάνω από 1 τότε αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά θα φύγει εκτός ηλιακού συστήματος. Το 3Ι/ΑΤΛΑΣ έχει εκκεντρότητα περίπου 6, τη μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί μέχρι τώρα.

Δεν χρησιμοποίησα κάποιο εργαλείο, απλά κοιτούσα (με τα μάτια) τις εικόνες για το αν υπάρχει κάτι που μοιάζει με κομήτη. To astrometrica όπως το βλέπω δεν θα με βοηθούσε σε αυτό που έκανα (δεν έβγαλα πολλές φωτογραφίες το ίδιο σημείο του ουρανού). Γενικά στις έρευνες μεγάλων τμημάτων του ουρανού βοηθάει να έχεις μεγάλο πεδίο με μικρό f για να σκανάρεις όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι του ουρανού. Από φωτορύπανση ήμουν σε Bortle 4 και το υψόμετρο μικρό, 50μ.

Σήμερα δοκίμασα να κάνω έρευνα για κανά κομήτη χαμηλά στον ορίζοντα που μπορεί να έχει ξεφύγει της προσοχής από τα μεγάλα παρατηρητήρια που σκανάρουν τους ουρανούς. Αφορμή ήταν πόσο εύκολα φαινόταν ο κομήτης SWAN όταν είχε μέγεθος +11 στο απλό set up (Samyang 135mm, E-PL5, SW SA 2i) - το ίδιο περίπου μέγεθος είχε και ο C/2023 P1 (Νισιμούρα) όταν ανακαλύφθηκε φωτογραφικά από τον Ιάπωνα ερασιτέχνη αστρονόμο Χιντέο Νισιμούρα με παρόμοιο εξοπλισμό, καθώς και άλλοι κομήτες που βρέθηκαν σε παρόμοιες συνθήκες. Ο Samyang με τον Μ4/3 αισθητήρα έχει πεδίο 9x6 μοίρες που είναι αρκετά τίμιο για μια τέτοια έρευνα. Για να σκανάρω το κομμάτι του ουρανού που σχεδίαζα χρειάστηκα 80 frames και κοντά μία ώρα (η SW SA 2i δεν είναι go-to). Ξεκίνησα κατά τις 4:00 πμ. και όταν τελείωσα το σκανάρισμα είχε αρχίσει το αστρονομικό λυκόφως. Για έκθεση επέλεξα ISO 1600, 20s χρόνο έκθεσης (στη συνέχεια τον μείωσα σταδιακά σε 10s) και f/2 (προφανώς). H «έρευνα» έγινε από το Παλαίκαστρο Σητείας, (Β4, αλλά με καθαρό ανατολικό ορίζοντα), ενώ το φεγγάρι ήταν 10 ημερών (είχε δύσει). Κοιτώντας τα frames αυτό που μου έκανε εντύπωση πόσο δυσδιάκριτοι ήταν οι γαλαξίες. Ο γαλαξίας του Τριγώνου φαινόταν εύκολα (προφανώς), αλλά ο Μ74 είναι οριακά ορατός και από τους NGC οι μόνοι που βρήκα και φαινόταν καθαρά ήταν ο πυρήνας του NGC 772 και ο NGC 488. Από την άλλη διακρίνονται πάρα πολλές θολουρίτσες που μοιάζουν με γαλαξίες αλλά δεν είναι (διπλά αστέρια; μακρινοί δορυφόροι;). Η αναζήτηση για το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα των κομητών αναμενόμενα δεν απέδωσε καρπούς. Πλέον είναι πολύ σπάνιο να βρεθεί ένας κομήτης που να ξεγλίστρησε από το ATLAS και το PANSTARRS και τα επόμενα δύο χρόνια θα τεθούν σε λειτουργία δύο επιπλέον μεγάλες αστρονομικές έρευνες, από το τηλεσκόπιο FlyEye και το Vera Rubin (Legacy Survey of Space and Time) τα οποία θα σκανάρουν συνέχεια τους ουρανούς για ιδιαίτερα αχνά αντικείμενα.

Δυστυχώς το πιθανότερο είναι ότι χρειάζεσαι καινούργιο εστιαστή (πχ. τον Baader steeltrack).

Xristosxk, καλωσόρισες στον κόσμο της αστροφωτογραφίας. Δεν έχει θέμα μόνο η εστίαση, πρέπει να υπάρχει και έντονη κλίση κάπου, γιατί τα αστέρια στο πάνω μισό της εικόνας φαίνονται καλοεστιασμένα (χωρίς ντόνατ). Ίσως η κάμερα να είναι βαριά για τον εστιαστή; Επίσης κοντά στα άκρα του πεδίου υπάρχει σφάλμα κόμης.