Γιώργος1968

Το νεφέλωμα Ε, ή τα αντικείμενα Barnard B142 και B143 είναι ζεύγος σκοτεινών μοριακών νεφελωμάτων απορρόφησης στον αστερισμό του Αετού (Aquila). Είναι εκτενές νεφέλωμα στο μέγεθος της πανσέληνου και απέχει από τη γη 2000 έτη φωτός. Είναι εντυπωσιακό να βλέπει κανείς πως ξεθωριάζει το φως των αστεριών καθώς πλησιάζουμε προς το νεφέλωμα, όπως ένας προβολέας πίσω από ένα όλο και πυκνότερο πέτασμα καπνού. Θα έλεγε κανείς ότι είναι το μονόγραμμα του ονόματος του Αμερικανού αστρονόμου που ασχολήθηκε με αυτά το 1919, του Edward Emerson Barnard. Χρησιμοποιήθηκε παλιό διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με γερμανική στήριξη CG4 και κιτ OnStep. Η κάμερα είναι unmodified DSLR Nikon D600 χωρίς φίλτρα ή μείωση εστιακής απόστασης. Έγινε χρήση Full Frame και το βινιετάρισμα διορθώθηκε στο Gimp. Κατά τη διόρθωση αυτή αφαιρέθηκε μικρό διάχυτο μέρος του νεφελώματος στο κάτω μέρος της εικόνας. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν σχεδόν 2,7 ώρες με ISO 2000. Χρησιμοποιήθηκαν πόζες 2 λεπτών (2x82). Οι πόζες ήταν μεγάλης ανάλυσης (24 Mp). Η επεξεργασία έγινε με DeepSkyStacker και Gimp. Δεν έγινε χρήση star mask αλλά έγινε εξισορόπηση χρωμάτων και μείωση θορύβου σε Gimp.

Celestron C 102 HD - Nikon D600 Image Processing - Autostakkert - Wavesharp April 5, 2025 - ge_span@yahoo.gr

14 Ιουνίου 2025

Δοκιμαστική φωτογραφία 2 ωρών με ριπές ανέμου 7 Bfts. ISO 3200, 3min x 40. Nikon D600. Αχρωματικό διαθλαστικό 103mm f/9.8. Το συμπέρασμα είναι πως ο άνεμος δεν είναι εντελώς αποτρεπτικός για αστροφωτογράφηση.

Το Δυτικό νηματοειδές νεφέλωμα του Πέπλου είναι στον αστερισμό του Κύκνου και αποτελείται από ιονισμένο αέριο και σκόνη. Στο κέντρο του ξεχωρίζει το λαμπρό αστέρι γίγαντας 52 Cygni 4ου μεγέθους. Μαζί με το υπόλοιπο νεφέλωμα του Πέπλου το νεφέλωμα αυτό αποτελεί το υπόλειμμα έκρηξης υπερκαινοφανούς αστεριού που εξερράγη 10-20 χιλιάδες χρόνια πριν. Ο πρωτόγονος άνθρωπος θα πρέπει να το έβλεπε ακόμα και στη διάρκεια της μέρας. Χρησιμοποιήθηκε παλιό (1990) διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με γερμανική στήριξη CG4 και κιτ OnStep. Η κάμερα είναι unmodified DSLR Nikon D600 χωρίς φίλτρα ή μείωση εστιακής απόστασης. Έγινε χρήση DX (μέρους του αισθητήρα αντίστοιχου με APS-C) για αποφυγή βινιεταρίσματος. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν σχεδόν 4 ώρες με ISO 3200. Χρησιμοποιήθηκαν πόζες 3 λεπτών (80x3). Οι λήψεις είναι μέσης ανάλυσης για ταχύτητα επεξεργασίας και οικονομία χώρου. Η επεξεργασία έγινε με Siril και Gimp. Δεν έγινε χρήση star mask ώστε να κρατηθούν όσα αστέρια είδε το τηλεσκόπιο. Έγινε μείωση θορύβου σε Gimp λόγω μεγάλου ISO.

Το ανοικτό σμήνος NGC 7380 είναι νεαρό σμήνος στον αστερισμό του Κηφέα. Ανακαλύφθηκε από τη Caroline Herschel (αδελφή του William Herschel) το 1787 και είναι σχεδόν αδύνατο να το δει κανείς οπτικά. Απέχει από εμάς 8500 έτη φωτός! Στο κέντρο του είναι το διπλό αστέρι DH Cephei που κατά κύριο λόγο ιονίζει το νεφέλωμα υδρογόνου γύρω του. Χρησιμοποιήθηκε παλιό (1990) διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με γερμανική στήριξη CG4 και κιτ OnStep. Η κάμερα είναι unmodified DSLR Nikon D600 χωρίς φίλτρα ή μείωση εστιακής απόστασης. Έγινε χρήση APS-C (DX) φορμά γιατί το νεφέλωμα είναι μικρό. Τραβήχτηκαν πολλές πόζες των 2 και 4 λεπτών. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν περίπου 13 ώρες με ISO 2000. Η επεξεργασία έγινε με Siril και Gimp. Έγινε χρήση starmask. Πιστεύω πως είναι θαύμα του μάγου που το παλιό τηλεσκόπιο και η παλιά μηχανή DSLR μπόρεσαν να αποτυπώσουν αυτό το τόσο αμυδρό νεφέλωμα.

Το ανοικτό σμήνος των Πλειάδων, Μ45 όπως το είδε το τηλεσκόπιο στις 4 Σεπτέμβρη 2025 Είχε αρκετή Σελήνη μετά το πρώτο της τέταρτο και δεν άφησε πολλά περιθώρια για μεγάλη έκθεση αφότου έδυσε. Το σμήνος έχει 2500 αστέρια αλλά τα λαμπρότερα από αυτά έχουν ιδιαίτερα ονόματα και είναι οι κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης: Αλκυόνη, Μαία, Μερόπη, Ηλέκτρα, Κελαινώ, Ταϋγέτη και Στερόπη. Τα κοινά χαρακτηριστικά κίνησής τους μαρτυρούν ότι ανήκουν στο ίδιο σμήνος. Χαρακτηριστικό του σμήνους είναι και το νεφέλωμα των Πλειάδων. Οι Πλειάδες απέχουν από τη Γη περίπου 440 ως 480 έτη φωτός. Χρησιμοποιήθηκε παλιό διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με γερμανική στήριξη CG4 και κιτ OnStep. Η κάμερα είναι unmodified DSLR Nikon D600 χωρίς φίλτρα ή μείωση εστιακής απόστασης. Έγινε χρήση Full Frame. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν μικρή, περίπου 3 ώρες με ISO 2000. Χρησιμοποιήθηκαν πόζες 3 λεπτών (3x10) και πόζες 4 λεπτών (4x38). Οι πόζες ήταν μεγάλης ανάλυσης (24 Mp). Δυστυχώς, το παλιό τηλεσκόπιο και η παλιά μηχανή δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα τα πολύ λαμπερά άστρα. Ιδιαίτερα στις γωνίες διακρίνεται το βινιετάρισμα και τα σφάλματα του αντικειμενικού φακού (διόγκωση αστεριών, χρωματική εκτροπή και σφάλμα κόμης). Το θέμα μας όμως είναι στο κέντρο και τηρουμένων των αναλογιών το αποτέλεσμα είναι πιστεύω αξιοπρεπές. Η επεξεργασία έγινε με Siril και Gimp. Έγινε χρήση star mask, διόρθωση χρωμάτων και μείωση θορύβου σε Gimp.