Γιώργος1968

Επανάληψη φωτογράφησης των νεφελωμάτων της Κεφαλής του Ίππου και της Φλόγας, NGC 2024 & B33 Χρησιμοποίησα κατοπτρικό τηλεσκόπιο, Sky Watcher 150 PDS σε EQ5 με κάμερα SBIG ST8300. Ένα ευχαριστώ στον Μίλτο, τον Βασίλη και τον Νίκο για τη βοήθειά τους. Η φωτογραφία πάρθηκε από την Παιανία, δίπλα στην Αθήνα με αρκετή φωτορύπανση, τόσο από το αεροδρόμιο όσο και από την Αθήνα πίσω από τον Υμηττό. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν 100 λεπτά (20x5). Χρησιμοποιήθηκε φίλτρο CLS. Έγινε μόνο στοιχειώδης επεξεργασία με DeepSkyStacker, Siril και Gimp (No calibration frames, stacking, stretching, backround extraction, curves, denoise).

Το νεφέλωμα της Ροζέττας, Caldwell 49 είναι μία περιοχή Ηii κοντά στο γιγαντιαίο μοριακό νέφος του αστερισμού του Μονόκερου. Το ανοικτό σμήνος NGC 2244 είναι στενά συνδεδεμένο με το νεφέλωμα αφού τα αστέρια του έχουν δημιουργηθεί από την ύλη του νεφελώματος. Τόσο το σμήνος όσο και το νεφέλωμα βρίσκονται σε απόσταση 5000 ετών φωτός από τη Γη και το νεφέλωμα έχει διάμετρο 130 έτη φωτός. Το σμήνος στην καρδιά του νεφελώματος αποτελείται από 2500 νεαρά άστρα, αλλά τα λαμπερά άστρα HD46223 και HD46150 ευθύνονται κατά κύριο λόγο για τη φυσαλίδα ιονισμού. Τα νεαρά αυτά άστρα με τη σειρά τους διεγείρουν τα άτομα του νεφελώματος προκαλώντας τις εκπομπές που βλέπουμε. Στο επάνω δεξιά μέρος διακρίνονται σφαιρίδια Bok (Bok globules). Αυτά είναι μικρά και πυκνά απορροφητικά νέφη σκόνης και αερίων. Η λειτουργία αυτών των νεφών δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, αλλά πιστεύεται πως είναι οι πυρήνες μοριακών νεφών σε διαδικασία κατάρρευσης προς σχηματισμό νέων αστεριών. Θα μπορούσε επίσης να είναι υπολείμματα ύλης που λόγω μαγνητικών και βαρυτικών πεδίων απέτυχαν να δημιουργήσουν άστρα. Αυτά τα σκοτεινά νέφη είναι τα μικρότερα και πιο συχνά απαντώμενα χαρακτηριστικά του διαστρικού μέσου. Έχουν διάμετρο 1-2 έτη φωτός, 20-100 ηλιακές μάζες και είναι μόλις λίγους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν. Χρησιμοποιήθηκε παλιό διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με φίλτρο CLS και κάμερα ST3800. Η φωτογραφία πάρθηκε από την Παιανία, δίπλα στην Αθήνα με αρκετή φωτορύπανση, τόσο από το αεροδρόμιο όσο και από την Αθήνα πίσω από τον Υμηττό. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν 3 ώρες (30x6). Έγινε μόνο στοιχειώδης επεξεργασία με DeepSkyStacker, Siril και Gimp.

Ο κρατήρας Stadius, είναι κρατήρας πρόσκρουσης, ονομασμένος έτσι προς τιμή του αστρονόμου Johannes Stadius. Ο κρατήρας σχεδόν εξαφανίστηκε από ροές βασαλτικής λάβας. Είναι ένα υπόλειμμα αρχαίου κρατήρα του οποίου διακρίνεται το χείλος. Στα αριστερά βρίσκεται ο κατά πολύ νεότερος κρατήρας του Ερατοσθένη και στα δεξιά του ο τεράστιος ακτινωτός κρατήρας του Κοπέρνικου. Οι μικρότεροι υποκρατήρες σχηματίστηκαν από υστερότερες προσκρούσεις χαμηλής ταχύτητας, υλικού που εκτοξεύτηκε κατά τον σχηματισμό του κρατήρα του Κοπέρνικου. Φαίνονται τα στερεοποιημένα "κύματα" βασαλτικής λάβας σαν επιμήκεις εδαφικές πτυχώσεις, τόσο στη Θάλασσα των Βροχών (Mare Imbrium, επάνω) όσο και στον Κοχλάζοντα Κόλπο (Sinus Aestuum κάτω) καθώς χωρίζονται από τα Απέννινα Όρη. Χρησιμοποιήθηκε παλιό αχρωματικό τηλεσκόπιο Celestron C102 HD, f/9,8 με πλανητική κάμερα Touptek G3M715C. Χρησιμοποιήθηκε φακός Barlow 2x. Λογισμικό: Autostakkert, Wavesharp.

Τα σύννεφα και ο δυνατός άνεμος επέτρεψαν επιτέλους να πάρω την πρώτη μου δοκιμαστική φωτογραφία με την παλιά κάμερα ST8300M, στις 25 Νοέμβρη 2025. Χρησιμοποιήθηκε παλιό διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με φίλτρο CLS. Η φωτογραφία πάρθηκε από την Παιανία, δίπλα στην Αθήνα με αρκετή φωτορύπανση, τόσο από το αεροδρόμιο όσο και από την Αθήνα πίσω από τον Υμηττό. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν 50 λεπτά (10x5 λεπτά για το κάθε ένα panel). Έγινε μόνο στοιχειώδης επεξεργασία με DeepSkyStacker, Siril και Gimp (No calibration frames, stacking, stretching, backround extraction, stitching, curves). Το λαμπρό άστρο Alnitak εμφανίζει artifacts υπό μορφή "καρέ". Αυτό προκαλείται από τη διάθλαση του φωτός στα microlenses του αισθητήρα CCD KAF8300. Εμφανίζεται σε λαμπερά σώματα από κάποιους αισθητήρες που έχουν microlenses. Η χρήση φίλτρων επιδεινώνει το φαινόμενο.