makistos

O Πυθαγόρας δίδασκε ότι όλα τα γεγονότα συμβαίνουν σε κύκλους και ότι δεν υπάρχει τίποτα καινούριο. <<......ότι κατά περιόδους τινάς τά γιγνόμενά ποτε πάλιν γίγνται, νέον δ' ουδέν απλώς έστι.....>> Ο Πλάτων στον ΄΄ΠΟΛΙΤΙΚΟ΄΄ μας λέει.. <<.....Τό τήν τού παντός φοράν τοτέ μέν έφ' ά νύν κυκλείται φέρεσθαι, τοτέ δ' επί ταναντία..............Ταύτην τήν μεταβολήν ήγείσθαι δεί τών περί τόν ουρανόν γιγνομένων τροπών πασών είναι μεγίστην και τελεωτάτην >> ..... Η κίνηση του σύμπαντος άλλοτε έχει την κατεύθυνση της σημερινής κυκλικής πορείας και άλλοτε την αντίθετη......Αυτή την μεταβολή πρέπει να θεωρήσουμε ως τη μεγαλύτερη και πιο ολοκληρωμένη τροπή από όλες τις τροπές που συμβαίνουν στον ουρανό...... <<....την μέν γάρ τών άστρων τε καί ηλίου μεταβολήν δήλον ώς έν εκάτεραις συμπίπτει ταίς τροπαίς γίγνεσθαι......>> ......γιατί η μεταβολή της πορείας των άστρων και του ήλιου είναι φανερό ότι συμβαίνει και στη μια και στην άλλη περίοδο των μεταβολών...... Kαι ο Ηράκλειτος......... <<....περιόδους ών ο ήλιος επιστάτης ών και σκοπός ορίζειν και βραβεύειν καί αναδεικνύαι καί αναφαίειν μεταβολάς και ώρας αί πάντα φέρουσι....>> ........Ο Ήλιος σαν επόπτης και φύλακας των περιόδων του έτους δημιουργεί τις μεταβολές και τις εποχές που φέρνουν τα πάντα..... Οι Μάγια άφησαν πίσω τους δείγματα του πολιτισμού τους, που μεταφρασμένα στο σύγχρονο σύστημα χρονολόγησης, μας μεταφέρουν με τις αινιγματικές τους επιγραφές ένα παράξενο μήνυμα: "ο πέμπτος ήλιος θα κλείσει τον κύκλο του στις 23 Δεκεμβρίου του 2012 μ.Χ." Τα παρακάτω στοιχεία υπάρχουν σε μια συλλογή ντοκουμέντων για τους Αζτέκους, που ονομάζονται "Βατικανό-λατινικός κώδικας" : ΠΡΩΤΟΣ ΗΛΙΟΣ: διάρκεια 4008 χρόνια... ο πρώτο ήλιος καταστράφηκε από το νερό στο ζώδιο του Matlactli Atl (δέκα νερά). Η μόνιμη βροχή έφερε κατακλυσμό και πλημμύρες και οι άνθρωποι μεταμορφώθηκαν σε ψάρια...Γλίτωσε ένα ζευγάρι από τους οποίους συνεχίστηκε η ανθρωπότητα. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΗΛΙΟΣ: διάρκεια 4010 χρόνια... αυτός ο ήλιος καταστράφηκε από το Ehecoatl (άγριο ερπετό) και οι άνθρωποι μεταμορφώθηκαν σε πιθήκους... ένα ζευγάρι και πάλι διασώθηκε από την καταστροφή... ΤΡΙΤΟΣ ΗΛΙΟΣ: διάρκεια 4081 χρόνια... οι απόγονοι του ζευγαριού που σώθηκε από το δεύτερο ήλιο... αυτός ο ήλιος καταστράφηκε από την φωτιά... ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΗΛΙΟΣ : διάρκεια 5026 χρόνια...μετά από έναν κατακλυσμό αίματος και φωτιάς, η ασιτία έσπειρε το θάνατο στους ανθρώπους... ΠΕΜΠΤΟΣ ΗΛΙΟΣ : είναι ο ήλιος που ζούμε σήμερα (και που υπήρχε από την εποχή των Αζτέκων) και ονομάζεται ο "Ήλιος της Κίνησης"... γιατί οι γεροντότεροι λένε "η Γη θα κινηθεί και θα χαθούμε όλοι..."

Eφόσον βλέπω με πολύ χαρά οτι η σηζήτηση παίρνει καλό δρόμο, θα παραθέσω μερικά στοιχεία απο την Μυθολογία των Μάγιας, αλλά και απο την δική μας γραμματεία.. H είδηση προήλθε από το Εθνικό Κέντρο Ερευνας της Ατμόσφαιρας (NCAR) των ΗΠΑ. H εκεί ομάδα της ερευνήτριας Μαουσούμι Ντικπάτι (Mausumi Dikpati) ολοκλήρωσε τις μελέτες της με ένα νέο υπολογιστικό μοντέλο προσομοίωσης των ηλιακών κύκλων - το «Predictive Flux-transport Dynamo Model» - και αποφάνθηκε ότι ο επόμενος θα είναι έως και κατά 50% σφοδρότερος από τον τελευταίο. Το μοντέλο αυτό και οι μετρήσεις του - που δημοσιεύθηκαν στο τεύχος Μαρτίου του έγκριτου «Geopgysical Research Letters» - αξιοποιεί την πρόσφατα αναπτυχθείσα ηλιοσεισμολογία, που παρακολουθεί με ηχοβολήσεις το τι γίνεται στο εσωτερικό του Ηλίου, όπως περίπου συμβαίνει με τα ιατρικά υπερηχογραφήματα. Ο συνδυασμός τους μας προσφέρει μια πιθανή εξήγηση στο 150 ετών μυστήριο του τι κρύβεται πίσω από την περιοδική αλλαγή ακτινοβολίας του Ηλίου (γνωστή ως 11ετής ηλιακός κύκλος). Οι προσομοιώσεις του μοντέλου για την ένταση των τελευταίων οκτώ ηλιακών κύκλων είχαν ακρίβεια 98%. Αν τελικά το μοντέλο ευσταθεί, θα μας επιτρέψει να έχουμε καλύτερες προβλέψεις του «διαστημικού καιρού», που καταλήγει να επηρεάζει δραματικά το κλίμα και τα φυσικά φαινόμενα του πλανήτη μας. Οπως ήδη γνωρίζαμε, ο Ηλιος αλλάζει πολικότητα κάθε 11 χρόνια και περνάει σταδιακά από τη φάση της υπερδιέγερσης σε εκείνη της σχετικής ηρεμίας, για να ακολουθήσει αντίστροφη πορεία στον επόμενο κύκλο. Οι επιστήμονες παρακολουθούν εδώ και χρόνια αυτούς τους κύκλους, παρατηρώντας τη σχετιζόμενη με αυτούς εμφάνιση «ηλιακών κηλίδων», αλλά δεν είχαν κατορθώσει να έχουν σαφές μοντέλο πρόβλεψης της έντασης του φαινομένου. Στη διάρκεια του κύκλου, ηλιακές καταιγίδες μπορούν να εκδηλωθούν, προερχόμενες από τεράστιες πυρηνικές εκρήξεις στην επιφάνεια του Ηλίου, που καταιωνίζουν την ατμόσφαιρα της Γης με ακτινοβολία. Οι καταιγίδες αυτές ξεσπούν οποτεδήποτε, αλλά οι σφοδρότερες συμπυκνώνονται σε μια περίοδο του κύκλου που ονομάζεται «ηλιακό μέγιστο». Το ηλιακό μέγιστο του λήγοντος κύκλου ήταν εξαιρετικά ισχυρό και συνέβη το 2001, ακολουθούμενο από μεγάλης κλίμακας διακοπές ηλεκτροδότησης στη ζώνη του Ειρηνικού και βλάβες στα δίκτυα τηλεπικοινωνίας. Λογικά οι επιστήμονες περίμεναν ότι ο επόμενος κύκλος - ο κωδικά ονομαζόμενος «Κύκλος 24» - θα ήταν μια ήρεμη ενδεκαετία. Το μοντέλο της Ντικπάτι όμως διέλυσε αυτές τις ελπίδες: Προέβλεψε ότι, αρχίζοντας από τα τέλη του 2007, θα δημιουργηθούν ηλιακές κηλίδες σε έκταση μεγαλύτερη του 2,5% της ορατής επιφάνειας του Ηλίου, που θα έχουν την κορύφωση της δράσης τους το 2012. Αρα από του χρόνου θα πρέπει να περιμένουμε αυξανόμενες βλάβες σε δορυφόρους, διαταραχές στις επικοινωνίες και στις εκπομπές, έως και μαζικά «black-out» στην ηλεκτροδότηση. Σαν να μην έφτανε αυτή η πρόβλεψη, μια ομάδα ηλιακών μελετητών της NASA, υπό τον αστρονόμο Ντέιβιντ Χαθαγουέι (David Hathaway), έσπευσε μεν να συμφωνήσει με τις εκτιμήσεις του μοντέλου αλλά να το «διορθώσει» στο ότι η καταιγίδα θα αρχίσει ακόμη νωρίτερα - από τα μέσα ίσως του τρέχοντος έτους! Τι θα γίνει το 2012!!!!!!!! Πέρα από το πότε θα αρχίσει, το ενδιαφέρον εστιάζεται στο τι θα συμβεί κατά την κορύφωση του φαινομένου, το 2012. Αν πραγματικά αποκτήσει ένταση 50% μεγαλύτερη των όσων γνωρίσαμε το 2001, τότε - δηλώνει το μέλος της ομάδας Ντικπάτι, Πίτερ Γκίλμαν (Peter Gilman) - θα γνωρίσουμε τον πιο σφοδρό ηλιακό κύκλο από τα τέλη του 1950 και τον δεύτερο χειρότερο από τις αρχές του 17ου αιώνα. Ακριβώς πριν από εκείνον του 1715 είχαμε έξι κύκλους με «ηλιακό ελάχιστο», που έφεραν τη γνωστή ως «Μικρή Εποχή των Παγετώνων» στην Ευρώπη. Στο σημείο αυτό «μπήκαν στο παιχνίδι» και οι από καιρό προφητεύοντες ένα δραματικό φινάλε του 2012. Βασίζονται στο ότι στις 6 Ιουνίου 2012 θα συμβεί η δεύτερη και τελευταία ηλιακή περιφορά της Αφροδίτης για τον 21ο αιώνα και ότι οι αστερισμοί θα έχουν την ίδια διάταξη στο Διάστημα με εκείνη που είχαν όταν... καταποντίστηκε η Ατλαντίδα (με τον κλυδωνισμό των πόλων της Γης στις 27 Ιουλίου 9792 π.X!), για να συμπεράνουν ότι το ηλιακό μέγιστο του 2012 θα επιφέρει μετατόπιση των πόλων της Γης και... θα επαληθευθεί η εσχατολογία του ημερολογίου των Μάγια για τη συγκεκριμένη χρονολογία! Οι ιστορίες αυτές ήδη κυκλοφορούν ευρέως και δίνουν τροφή για σενάρια του Χόλιγουντ. Ωστόσο είναι πολύ πιο συνετό να περιμένουμε την επιστήμη να μιλήσει. H ομάδα του NCAR προγραμματίζει να μας δώσει του χρόνου την πρόβλεψή της για τον επόμενο ηλιακό κύκλο - τον Κύκλο 25 - που θα κορυφωθεί στις αρχές του 2020. Παρακάτω παραθέτω μερικά στοιχεία απο το ημερόλογιο των ΜΑΓΙΑΣ. Το ημερολόγιο των Μάγια ελάχιστα έμοιαζε με οποιαδήποτε άλλο γνωστό ημερολογιακό σύστημα άλλου λαού. Οι Μάγια όμως, και οι πρόγονοί τους Ολμέκοι, χρησιμοποίησαν ένα εντελώς ιδιαίτερο εικοσαδικό αριθμητικό σύστημα για την μέτρηση του χρόνου. Οι μεταγενέστεροι Αζτέκοι απλά το διατήρησαν αλλά μάλλον σε πολιτισμική παρακμή πια... Οι Μάγια είχαν εικοσαήμερο μήνα, 18 μήνες ετησίως (360 ημέρες) και μετά συνεχίζοντας ανά εικοσάδες έφταναν στην μέγιστη μονάδα τους το "αλαούτουν" που αντιπροσώπευε 23.040.000.000 ημέρες. Είχαν έναν ημερολογιακό κύκλο 52 χρόνων που προέκυπτε από συνδυασμό δύο ημερολογίων τους του χαάμπ και του τσολκίν. Επιγραφές που βρέθηκαν στην τοποθεσία Κιρίγκα αναφέρονται σε γεγονότα πριν από 90.000.000 χρόνια, άλλη επιγραφή αναφέρεται σε 400.000.000 χρόνια πριν! Εντυπωσιακές μονάδες μέτρησης χρόνου που χρησιμοποιούσαν ήταν το Καλαμπτούν 57.600.000 ημέρες αλλά και το Κιντσιλιτούν με 1.152.000.000 ημέρες! Σε μικρές μονάδες οι Μάγια χρησιμοποιούσαν για ώρα το 1/20 της ημέρας (1 ώρα και 12 λεπτά) και το αντίστοιχο λεπτό ήταν το 1/20 της ώρας τους δηλαδή 3,6 δικά μας λεπτά. (το σύστημα γραφής της αρίθμησης των Μάγια) Εκτός απ' αυτά είχαν υπολογίσει το πραγματικό ηλιακό έτος σε 365,242 ημέρες, το σεληνιακό έτος και το έτος της Αφροδίτης (224,7 ημέρες). (Ας αναφέρουμε ότι σήμερα η τεχνολογική μας εξέλιξη μας επιτρέπει να υπολογίζουμε το έτος σαν 365,2422 ημέρες!) Παράλληλα με το κανονικό τους ημερολόγιο χρησιμοποιούσαν κι ένα δεύτερο με 13 μήνες των 20 ημερών δηλαδή 260 ημερών, κρατώντας ημερολόγιο που αντιστοιχεί με τους κύκλους των ηλιακών κηλίδων που ακολουθούν τις ηλιακές μαγνητικές μεταπτώσεις. (οφείλονται στην διαφορά ταχύτητας περιστροφής των πόλων σε σχέση με τον ισημερινό του ήλιου) Το ημερολόγιο αυτό θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό μιας και οι μαγνητικές μεταπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας μπορούσαν να υπολογιστούν ή και να προβλεφθούν κάνοντας γνωστές τις επιδράσεις του πάνω στους ανθρώπους. Υπολόγισαν την διάρκεια κύκλου των ηλιακών κηλίδων σε 68.302 ημέρες. Μετά από 20 τέτοιες περιόδους υπάρχει αναστροφή μαγνητικού πεδίου. Έτσι ήταν σε θέση να προβλέψουν την παρακμή τους μετά το 620 μ.Χ. όταν η έξαρση των μαγνητικών κηλίδων οδήγησε σε παρατεταμένη ξηρασία στην περιοχή τους αλλά και σε δραματική πτώση της ανθρώπινης γονιμότητας, παιδική θνησιμότητα κλπ. Βάση του ίδιου συστήματος υπολογισμού η επόμενη μεγάλη μαγνητική αναταραχή του μαγνητικού πεδίου του ήλιου που μπορεί να προκαλέσει εξίσου μεγάλη αντίδραση στο γήινο μαγνητικό πεδίο (ίσως και με καταστρεπτικές συνέπειες) υπολογίζεται από τους Μάγια το 2012. Ξεκίνησε το 3114 π.Χ. και με διάρκεια ενός "μπακτούν" 1.872.000 ημέρες θα τελειώσει το 2012. Συνεχίζεται...

Εφόσον ανέγνωσες το άρθρο, σίγουρα θα κατάλαβες οτι την φωτογραφία την απεικονίζει σαν παράδειγμα του προηγούμενου Ηλιακού μέγιστου, και πλέον μας μιλάει για το μελοντικό του 2012. Παράδειγμα...

Ο Ηλιος ετοιμάζεται για το μέγιστο του. Δεν μπορείτε να πείτε τι συμβαίνει με την πρώτη ματιά, αλλά οι επιστήμονες λένε ότι ο ήλιος υποβλήθηκε μόλις σε μια σημαντική αλλαγή. Το μαγνητικό πεδίο του αστεριού μας έχει κτυπήσει. Σίγουρο σημάδι πως το ηλιακό μέγιστο είναι εδώ κοντά. Ο μαγνητικός βόρειος πόλος του ήλιου, που ήταν στο βόρειο ημισφαίριο ακριβώς μερικούς μήνες πριν, δείχνει τώρα το νότο. Είναι μια κατάσταση αναστροφής, αλλά όχι και απροσδόκητη για τους επιστήμονες της NASA. (Οι κύκλοι του Ήλιου, με την βοήθεια των ακτίνων-Χ. Παρατηρούμε πως πλησιάζει στο μέγιστό του.) "Αυτό συμβαίνει πάντα, κοντά στην εποχή του ηλιακού μεγίστου," λέει ο David Hathaway, ένας ηλιακός φυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall . "Οι μαγνητικοί πόλοι ανταλλάσσουν τις θέσεις τους, στην αιχμή του κύκλου των ηλιακών κηλίδων. Στην πραγματικότητα, είναι μια καλή ένδειξη ότι το maximum της ηλιακής δραστηριότητας είναι πραγματικά εδώ." Οι μαγνητικοί πόλοι του ήλιου θα παραμείνουν έτσι αντεστραμμένοι μέχρι το έτος 2012, όταν θα αντιστραφούν και πάλι. Αυτή η μετάβαση συμβαίνει, όσο ξέρουμε, στην αιχμή κάθε 11-ετούς κύκλου. Επισης η ΝΑΣΑ ανακοινωσε προσφατα οτι το ετος 2012 η γη θα δεχτει για πρωτη φορα στην ιστορια της επιδραση ακτινοβολιων με αγνωστα και <ιδιομορφα αποτελεσματα>. Μερικα γεγονοτα ακομα που θα λαβουν χωρα το 2012 ειναι τα εξης. Συνοδος του 2012 Αρης,Κρονος,Ερμης,Ηλιος,Αφροδιτη,Σεληνη,Διας Ημερολογιο Μαγιας Τελος Χωρου-Χρονου ετος 2012 Timewave zero: Η μαθηματικη θεωρια του Terence McKenna για το τελος του χρονου Η εκλειπτικη του Ηλιακου μας συστηματος ευθυγραμμιζεται με αυτην του Σειριου Αντιστροφη των πολων της Γης. Αναμενεται το 2012. Το γήινο μαγνητικό πεδίο αντιστρέφεται επίσης αλλά με λιγότερη συχνότητα. Οι διαδοχικές αντιστροφές συμβαίνουν κατά διαστήματα από 5 χιλιάδες έτη έως και 50 εκατομμύρια έτη. Η τελευταία αντιστροφή συνέβη 740.000 έτη πριν. Μερικοί ερευνητές σκέφτονται πως ο πλανήτης ότι μας είναι πλήρης ημερών για μια ακόμη αντιστροφή, αλλά κανένας δεν ξέρει ακριβώς πότε θα εμφανιστεί η επόμενη αντιστροφή. Αν και τα ηλιακά και επίγεια μαγνητικά πεδία συμπεριφέρονται διαφορετικά, έχουν κάτι κοινό: η μορφή τους. Κατά τη διάρκεια του ηλιακού ελάχιστου το πεδίο του ήλιου, όπως της γης, μοιάζει με το φάσμα ενός μαγνήτη, με μεγάλους κλειστούς βρόχους κοντά τον ισημερινό και τις ανοικτές δυναμικές γραμμές του πεδίου κοντά τους πόλους. Οι επιστήμονες καλούν έναν τέτοιο πεδίο "δίπολο". Το διπολικό πεδίο του ήλιου είναι περίπου τόσο ισχυρό όσο ο μαγνήτης ενός ψυγείου, ή περίπου 50 Gauss (μια μονάδα της μαγνητικής έντασης). Το γήινο μαγνητικό πεδίο είναι 100 φορές πιό ασθενές. (Το βασικό μαγνητικό πεδίο του ήλιου, όπως και της γης, μοιάζει και αυτό με το φάσμα ενός ευθύγραμμου μαγνήτη) Όταν φθάνει το ηλιακό μέγιστο και οι ηλιακές κηλίδες μαυρίζουν την όψη του ήλιου, το μαγνητικό πεδίο του αστεριού μας αρχίζει να αλλάζει. Οι ηλιακές κηλίδες είναι τοποθεσίες όπου έντονοι μαγνητικοί βρόχοι -- εκατοντάδες φορές ισχυρότεροι από το μαγνητικό πεδίο που το περιβάλλει -- κινούνται προς τα πάνω μέσω της φωτόσφαιρας. "Οι μεσημβρινές ροές στην επιφάνεια του ήλιου μεταφέρουν τα μαγνητικά πεδία από τις κηλίδες μέσου πλάτους στους πόλους του ήλιου," εξηγεί ο Hathaway. "Οι πόλοι αλλάζουν φορά, επειδή αυτές οι ροές αλλάζουν τις φορές της μαγνητικής ροής." Το διπολικό πεδίο αποδυναμώνεται σταθερά καθώς η αντίθετη κατευθυνόμενη ροή συσσωρεύεται στους πόλους του ήλιου μέχρι, στο ύψος του ηλιακού μεγίστου, οι μαγνητικοί πόλοι αλλάζουν πολικότητα και αρχίζουν να αυξάνονται προς την νέα κατεύθυνση. Ο Hathaway παρατήρησε την πιό πρόσφατη πολική αντιστροφή σε ένα "μαγνητικό διάγραμμα πεταλούδων". Χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που συλλέχθησαν από τους αστρονόμους στο Αμερικανικό Εθνικό Ηλιακό Παρατηρητήριο, σχεδίασε το μέσο μαγνητικό πεδίο του ήλιου, καθημερινά, σαν μια συνάρτηση του ηλιακού γεωγραφικού πλάτους με τον χρόνο από το 1975 μέχρι σήμερα. Το αποτέλεσμα είναι κάποια καταγραφή διαγραμμάτων λουρίδων που αποκαλύπτει εξελισσόμενα μαγνητικά σχέδια στην επιφάνεια του ήλιου. "Καλείται διάγραμμα πεταλούδων," λέει, "επειδή οι ηλιακές κηλίδες κάνουν ένα σχέδιο σε αυτήν την πλοκή που μοιάζει με τα φτερά μιας πεταλούδας." Στο διάγραμμα πεταλούδων, που απεικονίζεται κατωτέρω, οι πολικές περιοχές του ήλιου εμφανίζονται ως λουρίδες ομοιόμορφου χρώματος κοντά στις 90ο γεωγραφικού πλάτους. Όταν τα χρώματα αλλάζουν (σε αυτήν την περίπτωση από μπλε σε κίτρινο ή αντίστροφα αυτό σημαίνει πως οι πολικές περιοχές έχουν αντιστραφεί. Οι τρέχουσες αλλαγές δεν είναι περιορισμένες στο χώρο αμέσως γύρω από το αστέρι μας, προσθέτει ο Hathaway. Το μαγνητικό πεδίο του ήλιου τυλίγει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα σε μια φυσαλίδα που οι επιστήμονες καλούν η "ηλιόσφαιρα." Η ηλιόσφαιρα επεκτείνεται 50 έως 100 αστρονομικές μονάδες (Au) πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα. Μέσα σε αυτό βρίσκεται το ηλιακό σύστημα -- το εξωτερικό είναι διαστρικό διάστημα. "Οι αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο του ήλιου μεταφέρονται εξωτερικά μέσω της ηλιόσφαιρας από τον ηλιακό άνεμο," εξηγεί ο Steve Suess, ένας άλλος ηλιακός φυσικός στο κέντρο διαστημικής πτήσης Marshall. "Διαρκεί περίπου ένα έτος για να διαδοθούν οι διαταραχές με κάθε τρόπο από τον ήλιο στα εξωτερικά όρια της ηλιόσφαιρας." Επειδή ο ήλιος περιστρέφεται (μιά φορά κάθε 27 ημέρες) το ηλιακό μαγνητικό πεδίο εξωτερικά μοιάζει με τη μορφή μιας του σπείρας του Αρχημήδη. Πολύ επάνω από τους πόλους τα μαγνητικά πεδία στρίβουν. Αριστερά: Ο Steve Suess της NASA προετοίμασε αυτό το σχήμα, το οποίο παρουσιάζει τα σπειροειδή μαγνητικά πεδία του ήλιου από ένα σημείο περίπου 100 Au από τον ήλιο. Λόγω όλων των συστροφών και των στροφών, "ο αντίκτυπος της αντιστροφής του πεδίου στην ηλιόσφαιρα είναι περίπλοκος," λέει ο Hathaway. Οι ηλιακές κηλίδες είναι πηγές έντονων μαγνητικών κόμβων. Μέχρι τώρα κανένας δεν έχει δει τι συμβαίνει πραγματικά εκεί πάνω. Αλλά τώρα, το μοναδικό διαστημικό σκάφος Ulysses μπορεί να δώσει στους επιστήμονες έναν πραγματικό έλεγχο της κατάστασης. Το σκάφος Ulysses, μια διεθνής κοινοπραξία της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Αντιπροσωπείας (ESA) και της NASA, προωθήθηκε το 1990 για να παρατηρήσει το ηλιακό σύστημα από τα πολύ υψηλά ηλιακά γεωγραφικά πλάτη. Κάθε έξι έτη το διαστημικό σκάφος πετά 2.2 Au (Αu=αστρονομική μονάδα απόστασης ίση με την απόσταση Ήλιου-Γης) πέρα από τους πόλους του ήλιου. Κανένα άλλο σκάφος δεν δοκίμασε να ταξιδεύσει μέχρι τώρα, πάνω από το τροχιακό επίπεδο των πλανητών.

Καλησπερίζω και χαιρετώ για πρώτη μου φορά την παρέα του Άστροβοξ. Διαβάζοντας το πολυδιάστατο θέμα του Ηλιοκεντρισμού (έχει όμως λίγο παρεκτραπεί) θα ήθελα να προβάλω τις απόψεις μου πάνω σ΄ αυτό. Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος ΔΕΝ ήταν ο πρώτος που ανάπτυξε την θεωρία του Ηλιοκεντρισμού, που και αυτός την κατέγραψε από αλλού. Ήταν οι Ορφικοί και οι ύμνοι του Ορφέα, στο απώτατο παρελθόν πολύ πριν την γέννηση του Αρίσταρχου. Και όμως, όπως απέδειξε παλαιότερα ο έξοχος αστρονόμος Αντωνιάδης, ο οποίος αποκάλυψε τις κλοπές του Κοπέρνικου, και αργότερα (1967) ο Αστρονόμος Κ. Χασάπης με τις παρατηρήσεις του, που περιέχονται στην χαμένη μέσα στα ντουλάπια του Πανεπιστήμιο Αθηνών διατριβή του, πρώτοι οι Ορφικοί είχαν συλλάβει και διατυπώσει την έννοια του Ηλιοκεντρικού συστήματος Και πρώτοι αυτοί διατύπωσαν επίσης την γνώμη, ότι ο Ήλιος βρίσκεται κατά την εαρινή Ισημερία στην περιοχή του Ταύρου από το 3.620 π.Χ μέχρι του 1.841 π.Χ και από το 5.000 π.Χ είχαν καθορίσει και καταγράψει τις διαδοχικές θέσεις του Βορείου Πόλου και κατά συνέπεια τις αποκλίσεις του Πόλου, ενώ από το 11.860 είχαν γνώσεις στα του σύμπαντος κόσμου. Σε όλη την μυθολογία μας ή μεγάλο μέρος αυτής, είναι κατεγεγραμένα συμπαντικά - αστρονομικά - αστροφυσικά γεγονότα του παρελθόντος, που έζησαν και κατέγραψαν οι τότε κάτοικοι της Μεσογείου, και περισσότερο της κοιτίδας του Αιγαίου. (Για την πληροφορία των Ορφικών, βλέπε και στο βιβλίο "Αστρονομία" του Κ. Χασάπη, "Ορφικά" του Ιωάννη Πασσά, και εγκυκλοπαίδεια "Πυρσός" λύμα Ηλιοκεντρισμός)