dkef είναι ενδιαφέρον που το επισημάνεις αυτό παρόλο που δεν είναι τόσο απλό. Έχει συγκεντρώσει τα φώτα της προσοχής το μη κωδικοποιούν κομμάτι και πολλοί ομολογούν ότι πρόκειται για error correction/prevention κομάτι. Πριν αναλύσουμε βέβαια την trial and error θεωρία να αναφέρουμε ότι η ζύμη με τα 7.000 γονίδιά της, που είναι ευκαρυωτικός οργανισμός με καμιά δεκαπενταριά χρωμοσώματα, δεν έχει και πολύ απο αυτό το άχρηστο DNA. Επίσης το "άχρηστο DNA" είναι χαρακτηριστικό των πολυκύτταρων οργανισμών. Μία άλλη γρήγορη απάντηση θα ήταν ότι όλο αυτό το μη κωδικό DNA εξυπηρετεί στη ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης που συνδέεται με το cross-talk των διαφόρων κυτταρικών τύπων, προκειμένου να λάβουν χώρα οι διαδικασίες της μορφογένεσης. Συνεχίζοντας μπορούμε να αναφέρουμε ότι και το προσφιλές στους βιολόγους σκουλίκι Ceanorabditis elegans, που έχει τα εντεράκια του, τους νευρώνες του, κ.λ.π. στερείται τέτοιου άχρηστου DNA. Μία άλλη υπόθεση είναι όι το περιττό αυτό DNA επιτράπηκε μόνο σε κύτταρα των οργανισμών που δεν απαιτούσαν rapid κυτταρικό πολλαπλασιασμό (καθότι η αντιγραφή όλου αυτού του junk DNA σε καθυστερεί). Στο κάτω κάτω τι ανάγκη έχουμε να βιαστούμε?