Καλησπέρα σε όλους Ραπορτάροντας τα τελευταία χρόνια τις μετρήσεις μου από τις Ηλιακές παρατηρήσεις στην AAVSO μου κόλλησε στο μυαλό η κατασκευή ενός σταθμού καταγραφής Sudden Ionospheric Disturbances [s.I.D.], αφού οι οποιεσδήποτε διαταραχές στην ιονόσφαιρα έχουν σαν κύρια αιτία την δραστηριότητα του άστρου μας και η καταγραφή τους αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ηλιακής παρατήρησης. Σύντομα διαπίστωσα πως τα βασικά στοιχεία του σταθμού, ο δέκτης και η VLF κεραία είναι ιδιοκατασκευές ερασιτεχνών και δεν βρίσκονται έτοιμα στο εμπόριο. Αρχικά μελέτησα προσεκτικά τα σχέδια δεκτών S.I.D. που προτείνει η AAVSO (see: AAVSO SID Program) και διαπίστωσα την απλότητα της κατασκευής τους. Το αρνητικό τους στοιχείο ήταν η ανάγκη συντονισμού της κεραίας με σειρά πυκνωτών – διαδικασία που απαιτεί αρκετό χρόνο. Ερευνώντας περισσότερο το θέμα, κυρίως όσον αφορά την κατασκευή και συντονισμό της κεραίας έπεσα τυχαία στο site της SARA (Society of Amateur Radio Astronomers) όπου είδα ότι το πανεπιστήμιο του Stanford στην Καλιφόρνια σε συνεργασία με την SARA έχουν αναπτύξει για εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς, έναν δέκτη – ουσιαστικά έναν προενισχυτή – τον SuperSID, ο οποίος σε συνδυασμό με την αντίστοιχη κεραία και μια κάρτα ήχου HD συντονίζεται με ανάλογο λογισμικό, από τα εργαστήρια του πανεπιστημίου σε σταθμούς που εκπέμπουν σε VLF στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή εγκατάστασης του δέκτη. Σημ: Ψάχνοντας στο internet διαπίστωσα πως υπάρχουν κάποια κιτ που θα μπορούσαν να δουλέψουν σαν S.I.D. receivers – χωρίς όμως να είναι dedicated σχεδιασμοί. Ήρθα σε επαφή με την SARA με σκοπό να αγοράσω τον δέκτη και τα βασικά υλικά για την κατασκευή της κεραίας (κεραιόσυρμα και σύνδεσμοι). Μετά από κάποια αλληλογραφία, κάποιες απλές αιτήσεις και κάποιες πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητές μου στην παρατήρηση του Ηλίου, με ενημέρωσαν πως μπορούσα να αποκτήσω αυτά που ζητούσα εντελώς δωρεάν (χωρίς καν έξοδα αποστολής), αφού το όλο εγχείρημα ήταν εντεταγμένο σε χρηματοδοτούμενο ερευνητικό πρόγραμμα. Σαν ανταπόδοση με παρακάλεσαν εάν ήθελα να στέλνω τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων μου και στο Stanford. Μετά από μερικές εβδομάδες έφτασε στα χέρια μου ο προενισχυτής τα υλικά που ζήτησα και ένα cd με το λογισμικό και μπήκα πλέον στο στάδιο ολοκλήρωσης του σταθμού. Εκτός από τα βασικά στοιχεία χρειάστηκα ένα παλιό pc και κάποια ξύλα για την κατασκευή του σκελετού της κεραίας. Το pc ένα Pentium 4 στα 3GHz ανασύρθηκε από κάποια παροπλισμένα computer στα οποία είχα πρόσβαση. Το αναβάθμισα με μια κάρτα ήχου Audigy SE που έχει ελεγχθεί από το Stanford ότι συνεργάζεται σωστά με τον SuperSID. Ξύλα, βίδες κλπ αγοραστήκαν από το Praktiker ενώ χρειάστηκα και μερικά μέτρα ομοαξωνικό καλώδιο για την σύνδεση κεραίας / προενισχυτή. Το συνολικό κόστος δεν ξεπέρασε τα 60 ευρώ (39 ευρώ έκανε η κάρτα ήχου), ενώ το όλο στήσιμο που έγινε κυρίως νυχτερινές ώρες, μου πήρε μερικές ημέρες. Σας στέλνω φωτογραφίες του σταθμού και της κεραίας του, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι στο στάδιο του ελέγχου της λειτουργίας του και optimum προσανατολισμού της κεραίας. Mετά την ολοκλήρωση των ελέγχων, o σταθμός ο οποίος έχει τα χαρακτηριστικά GR_MNS θα μπει πλέον σε 24ωρη λειτουργία. Παρακάτω κάποια link που παραπέμπουν στα αντίστοιχα site του Stanford, της SARA καθώς και στα χαρακτηριστικά του δέκτη: http://www.radio-astronomy.org/ http://solar-center.stanford.edu/ http://solar-center.stanford.edu/SID/sidmonitor/ Καλή συνέχεια