Νομιζω οτι δεν ειναι σωστα αυτα που λες και ειναι λιγο ασχετα με το θεμα του χρονου. Το ηλεκτρονιο δεν γνωριζει με καποιο μαγικο τροπο τις προθεσεις μας. Απλα, παρουσιαζει ειτε σωματιδιακη ειτε κυματικη συμπεριφορα αναλογα με τις συνθηκες του πειραματος και τις μετρητικες συσκευες που χρησιμοποιουμε. Στο πειραμα τις διπλης σχισμης, οταν οι δυο σχισμες ειναι ανοιχτες, παρατηρουμε την κυματικη συμπεριφορα των ηλεκτρονιων, καθως αυτα εξερχονται απο τις σχισμες και φτανουν στον ανιχνευτη μας. Αλλα οταν λεμε οτι ειναι κυματα αναφερομαστε στα κυματα πιθανοτητας, δηλαδη τις πιθανοτητες να βρουμε το ηλεκτρονιο ειτε στην μια ειτε στην αλλη θεση και η οποια εξαρταται απο την θεση αυτη. Σε καποια σημεια η πιθανοτητα να εντοπισουμε τα ηλεκτρονια ειναι μεγαλυτερη ή μικροτερη απ' οτι σε καποια αλλα. Ομως, τα σωματιδια φτανουν στον ανιχνευτη ως διακριτες ποσοτητες, ενα ενα δηλαδη, κατι που αναδεικνυει ταυτοχρονα και την σωματιδιακη συμπεριφορα τους, κατι που παρατηρουμε επειδη κανουμε τη συγκεκριμενη μετρηση (πχ. ακογοντας τα κλικ κλικ οταν τα ηλεκτρονια προσκρουουν στον ανιχνευτη). Ομως αν με καποιο τροπο προσπαθησουμε να δουμε απο ποια σχισμη περνανε τα ηλεκτρονια, τοτε διαταρασσεται αυτη η κυματικη συμπεριφορα τους (καταστρεφονται οι κροσσοι συμβολης) και τα ηλεκτρονια συμπεριφερονται πλεον ως σωματιδια. Αυτο οφειλεται στο γεγονος οτι η οταν κανουμε κατι τετοιο μετραμε τη θεση τους και ταυτοχρονα διαταρασσουμε την ορμη τους. Οποτε τα ηλεκτρονια θα εχουν καποια αγνωστη ορμη στον καθετο αξονα αλλα θα φτανουν σε (σχεδον) γνωστες καθετες θεσεις στον ανιχνευτη, οταν εξελθουν απο τις σχισμες αυτες. Αυτο που μπορεις να πεις για την κβαντομηχανικη και το χρονο ειναι οτι μια οποιαδηποτε μετρηση μας δινει πληροφοριες για το μελλον του σωματιδιου και οχι για το παρελθον του. Αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.