Την πρώτη μου φορά που βρέθηκα σε τέτοιον χώρο, πρέπει να εκνεύρισα πολύ κόσμο λόγω τσιγάρου. Το έκανα όμως από άγνοια και όχι από αδιαφορία. Σύντομα κατάλαβα τι έκανα και ήμουν πιο διακριτικός. Κακώς δεν μου έγινε παρατήρηση κατευθείαν! Σε μία άλλη περίπτωση μου έχει τύχει, μετά το πρώτο μισάωρο προσαρμογής στο σκοτάδι, κάποια κυρία να με φωτίσει με δυνατό φακό LED απευθείας στο πρόσωπο. Και συνέχιζε έτσι, ακόμα και μετά από ευγενική παρατήρηση. Ευτυχώς δεν είχα κάτι αιχμηρό πάνω μου, αλλά και να είχα δεν θα την έβλεπα ούτε δύο ώρες μετά . Δεν ξέρω αν έχει τύχει κάτι τέτοιο σε άλλον, αλλά μιλάμε ότι πονάνε τα μάτια. Για να καταλήξω, αν δεν σε σέβεται κάποιος στοιχειωδώς τότε γιατί θα πρέπει να υποστείς εσύ τέτοιες καταστάσεις? Είτε μιλάμε για αστροκάμπινγκ, είτε για χώρους εργασίας και καθημερινότητα.