Δροσος Γεωργιος

Rocket and Space Corporation "Energia" Χωρίς διαρροές! Ελέγξαμε Το Progress MS-27 πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα σε θάλαμο κενού στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Χρησιμοποιώντας ήλιο, οι ειδικοί έλεγξαν τη στεγανότητα των διαμερισμάτων και των συστημάτων του φορτηγού πλοίου. Σήμερα το διαστημικό μας φορτηγό επέστρεψε στο χώρο εργασίας και είναι ήδη συνδεδεμένο με εξοπλισμό δοκιμών εδάφους για να συνεχίσει την προετοιμασία πριν από την πτήση. Το Progress MS-27 θα τεθεί σε τροχιά τον Μάιο! Οι αστροναύτες περιμένουν, περιμένουμε, και ελπίζουμε να είστε και εσείς. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_20109 Roscosmos Το Crew Dragon με τον Alexander Grebenkin προσδέθηκε σε έναν άλλο κόμβο ISS Το διαστημόπλοιο αποσυνδέθηκε από τον μπροστινό κόμβο της μονάδας Harmony του αμερικανικού τμήματος του ISS, πέταξε γύρω από το σταθμό και προσδέθηκε στον επάνω κόμβο της ίδιας μονάδας. Στο Crew Dragon ήταν ο κοσμοναύτης Alexander Grebenkin και οι αστροναύτες Matthew Dominic, Michael Barratt και Jeanette Epps. Στον σταθμό παρέμειναν οι Oleg Kononenko, Nikolai Chub και Tracy Dyson. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573081

Γύρω από τη Σελήνη. Το κινεζικό διαστημικό σκάφος Chang’e 6 μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Το Chang’e 6 είναι η πέμπτη αποστολή της Κίνας στο φεγγάρι από το 2018 και είναι τμήμα της μεγάλης προσπάθειας να στείλει κινέζους αστροναύτες στη Σελήνη έως το 2030.Το διαστημικό σκάφος Chang’e 6 έχει προγραμματιστεί να προσεληνωθεί στις αρχές Ιουνίου στην αθέατη πλευρά της Σελήνης για να συλλέξει δείγματα εδάφους. Αν τα καταφέρει θα είναι το δεύτερο σκάφος που θα έχει προσεληνωθεί στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού. Την πρωτιά κατέχει το Chang’e 4, από τον Ιανουάριο του 2019. Το Chang’e 6 αρχικά θα συντονιστεί με τον δορυφόρο αναμετάδοσης Queqiao 2 που εκτοξεύτηκε πρόσφατα από την Κίνα και στη συνέχεια θα εκτελέσει ελιγμούς διόρθωσης τροχιάς πριν απελευθερώσει το σκάφος προσελήνωσης. Το κινεζικό διαστημόπλοιο έχει ως στόχο τον κρατήρα Απόλλωνα, στη λεκάνη Aitken του Νότιου Πόλου της Σελήνης. Οι ερευνητές θεωρούν ότι στην περιοχή αυτή υπάρχουν στοιχεία για την αρχέγονη ιστορία και την εξέλιξη της Σελήνης. Εκεί το Chang’e 6 θα συλλέξει 2 κιλά σεληνιακού εδάφους από την επιφάνεια, τα οποία θα μεταφερθούν στην Γη, ακολουθώντας τα βήματα του παρακάτω διαγράμματος:Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, η αποστολή του Chang’e 6 θα ολοκληρωθεί σε 53 συνολικά ημέρες από την εκτόξευσή της στις 3 Μαίου. Η άφιξη των δειγμάτων στη Γη σύμφωνα με τον προγραμματισμό αναμένεται στις 25 Ιουνίου.Αξίζει να σημειωθεί ότι η κινεζική αποστολή Chang’e 6 συνεργάζεται με Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία και Πακιστάν, μεταφέροντας: α) Τον γαλλικό ανιχνευτή ραδονίου της ESA (Detection of Outgassing Radon ή DORN, προς τιμήν του φυσικού Friedrich Dorn ο οποίος ανακάλυψε το ραδόνιο). Ο ανιχνευτής θα μελετήσει το ραδόνιο, ένα αέριο που παράγεται συνεχώς στο σεληνιακό έδαφος. Οι μετρήσεις θα γίνουν σε τροχιά, αλλά και στην σεληνιακή επιφάνεια. Η μελέτη της μεταφοράς του ραδονίου στη Σελήνη θα βοηθήσει στην κατανόηση του πως η σεληνιακή σκόνη, το νερό κ.ά. μεταφέρονται μεταξύ του σεληνιακού ρεγολίθου και της σεληνιακής εξώσφαιρας. Θα είναι το πρώτο γαλλικό όργανο ενεργό στην επιφάνεια της Σελήνης. β) Το ιταλικό INstrument for Landing-Roving Laser Retroreflector Investigations (INRRI), παρόμοιο με αυτά που χρησιμοποιούνται από το Schiaparelli EDM και το InSight , που μετρά με ακρίβεια αποστάσεις. γ) Την συσκευή Swedish Negative Ions on Lunar Surface (NILS) που θα ανιχνεύει και θα μετράει τα αρνητικά ιόντα που ανακλώνται από τη σεληνιακή επιφάνεια. δ) Τον πακιστανικό δορυφόρο ICUBE-Q που θα μπεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Θα φωτογραφίσει την σεληνιακή επιφάνεια χρησιμοποιώντας δύο οπτικές κάμερες και θα μετρήσει το μαγνητικό πεδίο της Σελήνης. πηγές: https://www.space.com/china-change-6-moon-sample-return-mission-enters-lunar-orbit – https://next.ink/136727/change-6-fait-route-vers-la-lune-avec-linstrument-francais-dorn/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter Η Ρωσία κατασκευάζει πυρηνικό σταθμό ενέργειας για την σεληνιακή βάση που θα φτιάξει με την Κίνα στη Σελήνη. Σε εξέλιξη βρίσκεται η διαστημική συμμαχία Κρεμλίνου-Πεκίνου Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ρωσικού κρατικού ειδησεογραφικού οργανισμού RIA η Ρωσία ξεκίνησε τη κατασκευή μιας πυρηνικής εγκατάστασης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για την επανδρωμένη βάση στη Σελήνη που έχει ανακοινώσει η Ρωσία ότι θα κατασκευάσει σε συνεργασία με την Κίνα.Η ανακοίνωση για τη συνεργασία Κρεμλίνου και Πεκίνου για ένα επανδρωμένο διαστημικό σταθμό στο νότιο πόλο της Σελήνης είχε γίνει πριν από δύο χρόνια. Ο σταθμός αυτός έχει λάβει την ονομασία Διεθνής Σεληνιακός Ερευνητικός Σταθμός (ILRS) αφού μετά την ανακοίνωση της δημιουργίας του πολλές χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν, η Βενεζουέλα, η Νότιος Αφρική, το Πακιστάν και άλλες χώρες έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή σε αυτό το εγχείρημα κα έγιναν αποδεκτές από την Ρωσία και την Κίνα στο πλαίσιο της δημιουργίας μιας νέας διαστημικής συμμαχίας απέναντι σε αυτή των ΗΠΑ,Ευρώπης, Καναδά και Ιαπωνίας που μονοπωλούσε μέχρι πριν από λίγα χρόνια τη διαστημική δραστηριότητα εκτός Γης. Δεν έχουν γίνει γνωστές πολλές λεπτομέρειες για τον ILRS αλλά η Κίνα έχει διαρρεύσει ότι θα έχει μεγάλη έκταση και μένει να δούμε τι είδους χρήσεις θα έχει αν δηλαδή θα λειτουργεί αποκλειστικά για ερευνητικούς και επιστημονικούς σκοπούς ή αν θα φιλοξενεί και εμπορικές δραστηριότητες, αν θα δέχεται επισκέψεις διαστημικών τουριστών κ.α. Εικόνα της βάσης που θα κατασκεύασει η Ρωσία με την Κίνα στη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1657108/i-rosia-kataskeyazei-pyriniko-stathmo-energeias-gia-tin-seliniaki-vasi-poy-tha-ftiaxei-me-tin-kina-sti-selini/

Πετυχημένα πειράματα καλλιέργειας τροφίμων στον Άρη. Νέα μέθοδος διαστημικής γεωργίας. Οι μεγάλες κρατικές διαστημικές υπηρεσίες (ΗΠΑ, Ευρώπης, Κίνας) προετοιμάζουν τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Άρη αλλά και τη δημιουργία των πρώτων βάσεων με στόχο την αποίκηση του Κόκκινου Πλανήτη. Ανάμεσα στα διάφορα προβλήματα που καλούνται να ξεπεράσουν οι επιστήμονες σε αυτή την προσπάθεια είναι η διατροφή των ανθρώπων που θα βρίσκονται στον Άρη. Για να έχει μέλλον η παρουσία του ανθρώπου στον Άρη θα πρέπει οι βάσεις και αργότερα οι αποικίες να είναι αυτοσυντηρούμενες διατροφικά.Είναι προφανές ότι μεταφορά τροφίμων από τη Γη στον Άρη είναι μη πρακτική, ασύμφορη οικονομικά και ριψοκίνδυνη επιλογή αφού αν συμβεί κάτι στο σκάφος μεταφοράς των τροφίμων οι κάτοικοι του πλανήτη κινδυνεύουν από λιμό. Τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται συνεχώς ερευνητικές προσπάθειες ανάπτυξης νέων μεθόδων καλλιέργειας οι οποίες θα μπορούν να αποδώσουν καρπούς στο αφιλόξενο αρειανό περιβάλλον. Αρειανή ενδοκαλλιέργεια Σε ένα θερμοκήπιο στην Ολλανδία ερευνητική ομάδα υποστηρίζει βρήκε έναν τρόπο που δείχνει πολλά υποσχόμενος για τη βελτιστοποίηση διαστημικών γεωργικών καλλιεργειών με βάση τη μέθοδο των πολλαπλών σοδειών την οποία χρησιμοποιούσε ο πολιτισμός των Μάγια. αποδόσεων σε προσομοιωμένο έδαφος του Άρη, με διαφορετικές καλλιέργειες που καλλιεργούνται μαζί σε μια μέθοδο που ονομάζεται “intercropping” που πρωτοστάτησε από τους αρχαίους αγρότες των Μάγια στη Κεντρική Αμερική.Στα πειράματά τους, οι ερευνητές καλλιεργούν ντοματίνια, αρακά και καρότα μαζί σε γλάστρες που περιέχουν χώμα προσομοιωμένο με αυτό του Άρη. Οι ντομάτες που καλλιεργήθηκαν με αυτόν τον τρόπο παρήγαγαν περίπου τη διπλάσια απόδοση από τις ντομάτες που καλλιεργήθηκαν μόνες τους στο ίδιο προσομοιωμένο αρειανό έδαφος με περισσότερους και μεγαλύτερους καρπούς. Οι ντομάτες επίσης άνθισαν και ωρίμασαν νωρίτερα, έδιναν περισσότερους καρπούς ανά φυτό και είχαν πιο χοντρά στελέχη.Οι αποδόσεις των μπιζελιών και των καρότων δεν αυξήθηκαν με την ενδοκαλλιέργεια. «Δεδομένου ότι πρόκειται για πρωτοποριακή έρευνα, όπου είναι η πρώτη φορά που αυτή η τεχνική ενδοκαλλιέργειας εφαρμόζεται στη διαστημική γεωργία, πραγματικά δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Το γεγονός ότι λειτούργησε πολύ καλά για ένα από τα τρία είδη ήταν ένα μεγάλο εύρημα, στο οποίο μπορούμε τώρα να οικοδομήσουμε περαιτέρω έρευνα. Τώρα είναι απλώς θέμα προσαρμογής των πειραματικών συνθηκών μέχρι να βρούμε το βέλτιστο σύστημα. μπορεί να είναι διαφορετικά είδη, περισσότερα είδη, διαφορετική αναλογία ειδών», δήλωσε η αστροβιολόγος Ρεβέκα Γκονσάλβες, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «PLOS ONE»Οι καλλιέργειες αναπτύχθηκαν σε προσομοιωμένο αρειανό ρεγόλιθο – έδαφος χωρίς οργανική ύλη – που αναπτύχθηκε από ερευνητές της NASA και είναι σχεδόν τέλειο φυσικό και χημικό ταίριασμα με το πραγματικό αρειανό έδαφος. Οι ερευνητές πρόσθεσαν ευεργετικά βακτήρια και θρεπτικά συστατικά. Έλεγξαν επίσης τα αέρια, τη θερμοκρασία και την υγρασία μέσα στο θερμοκήπιο για να ταιριάζουν με τις συνθήκες που αναμένονται σε ένα θερμοκήπιο του Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1652938/petychimena-peiramata-kalliergeias-trofimon-ston-ari/

Η αποστολή αναζήτησης ζωής στο δορυφόρο Ευρώπη του Δία θα μεταφέρει και μηνύματα σε εξωγήινους (βίντεο) To σκάφος της αποστολής Cipper θα φτάσει στην Ευρώπη μεταφέροντας τα μυνήματα της ανθρωπότητας στο ΔιάστημαΘα υπάρχουν κωδικοποιημένες πληροφορίες της ανθρωπότητας προς νοήμονες πολιτισμούς. To Europa Clipper το διαστημικό σκάφος της NASA θα ξεκινήσει το ταξίδι του τον προσεχή Οκτώβριο με προορισμό την Ευρώπη, το παγωμένο φεγγάρι του Δία που έχει διαπιστωθεί ότι διαθέτει ένα υπόγειο ωκεανό και αποτελεί έναν από τους κόσμους του ηλιακού μας συστήματος που είναι υποψήφιος να διαθέτει ζωή έστω και σε μικροβιακό επίπεδο.Πέρυσι η NASA κάλεσε τους φίλους του Διαστήματος να στείλουν το όνομα τους στη διαστημική υπηρεσία για να τα τοποθετήσει στο σκάφος και να ταξιδέψουν στο Διάστημα. Όπως έγινε γνωστό το σκάφος θα μεταφέρει και ένα μήνυμα προς τους… εξωγήινους. Η NASA σε συνεργασία με τον οργανισμό METI που ασχολείται με την ανάπτυξη τεχνολογιών για την μετάδοση μηνυμάτων της ανθρωπότητας στο Διάστημα με προορισμό κάποιον νοήμον εξωγήινο πολιτισμό. Το νερό Συλλέχθηκαν ηχητικά αρχεία σε 103 γλώσσες τα οποία μετατράπηκαν σε κυματομορφές που μετατρέπουν αυτούς τους ήχους σε εικόνες. Όλα αυτά έχουν ενσωματωθεί σε μια πλακέτα της ασπίδας προστασίας του σκάφους από την ακτινοβολία του Δία. Ένα μέρος του μηνύματος αντικατοπτρίζει τα δεδομένα του νερού το οποίο θα αναζητήσει η αποστολή και αποτελεί το πιο κρίσιμο παράγοντα παρουσίας της ζωής όπως τουλάχιστον εμείς την γνωρίζουμε. Υπάρχει επίσης η λέξη νερό όπως αναφέρεται στις 103 λέξεις.Δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα στέλνει στο Διάστημα μηνύματα προς τους εξωγήινους. Στις αποστολές Pioneer και Voyager τοποθετήθηκαν στα σκάφη αντικείμενα με οπτικές και ηχητικές πληροφορίες για τον ανθρώπινο πολιτισμό και τη Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1650741/i-apostoli-anazitisis-zois-sto-doryforo-eyropi-toy-dia-tha-metaferei-kai-minymata-se-exogiinoys-vinteo/

Το Σύμπαν θα συνθλιβεί για να ξαναγεννηθεί. Νέα μελέτη για το πιθανό τέλος του Κόσμου Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το Σύμπαν γεννήθηκε πριν από 13,8 δισ. έτη από το φαινόμενο που ονομάστηκε Μεγάλη Έκρηξη. Νεότερες κοσμολογικές μελέτες πάντως πάνε περίπου 500 εκατ. έτη πιο πίσω την ημερομηνία γέννησης του Σύμπαντος. Έχει διαπιστωθεί ότι το Σύμπαν από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του μέχρι σήμερα διαστέλλεται και μάλιστα επιταχυνόμενο ρυθμό. Η μυστηριώδης σκοτεινή ενέργεια είναι αυτή που σύμφωνα με το πιο αποδεκτό στην επιστημονική κοινότητα κοσμολογικό μοντέλο προκαλεί αυτή την επιταχυνόμενη διαστολή. Οι θεωρίες Από το σύνολο των θεωριών για το τέλος του Σύμπαντος έχουν ξεχωρίσει τρεις. Η πρώτη θεωρία αναφέρει ότι η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος οδηγεί σταδιακά στην ψύξη του. Η θεωρία που ονομάστηκε «Μεγάλη Ψύξη» λέει ότι οι γαλαξίες θα απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο ο ένας από τον άλλον κάτι που θα οδηγήσει στο να παγώσουν και να σβήσουν μετατρέποντας το Σύμπαν σε ένα απόλυτα σκοτεινό και ψυχρό κόσμο.Η δεύτερη θεωρία έχει ονομαστεί «Μεγάλη Σχάση», αναφέρει ότι αυτή η διαστολή τεντώνει το Σύμπαν, με αποτέλεσμα στο τέλος αυτό να «σκιστεί» και να καταστραφεί. Η τρίτη θεωρία ονομάζεται «Μεγάλη Σύνθλιψη» και υποστηρίζει ότι κάποια στιγμή η διαστολή σταματήσει η βαρύτητα θα υποχρεώσει το Σύμπαν να καταρρεύσει και να αυτοκαταστραφεί δημιουργώντας όμως ταυτόχρονα τις συνθήκες για την εκδήλωση μιας νέας Μεγάλης Έκρηξης από την οποία θα προκύψει ένα καινούργιο Σύμπαν. Η πρόβλεψη Νέες ενδείξεις για την εξέλιξη της σκοτεινής ενέργειας ενισχύουν την θεωρία της Μεγάλης Σύνθλιψης. Οι ενδείξεις αυτές ήρθαν ως μέρος ενός από τους βαθύτερους χάρτες του Σύμπαντος που δημιουργήθηκαν ποτέ οι οποίοι κατασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας δεδομένα που συλλέχθηκαν από το Φασματοσκοπικό Όργανο Σκοτεινής Ενέργειας (DESI). Τα 5.000 ρομποτικά μάτια του οργάνου συλλέγουν φως από εκατομμύρια γαλαξίες σε πάνω από το ένα τρίτο ολόκληρου του ουρανού όπως το βλέπουμε από τη Γη. Αυτό το φως στη συνέχεια αναλύεται σε ένα φάσμα χρωμάτων, επιτρέποντας στους επιστήμονες να μετρήσουν τη διαστολή του Σύμπαντος σε δισεκατομμύρια χρόνια, μετρώντας μια αλλαγή στο μήκος κύματος του φωτός που ονομάζεται «μετατόπιση ερυθρού».«Η εμφάνιση αυτών των αποτελεσμάτων ήταν μια εξαιρετική μέρα για την κοσμολογία, υποδεικνύοντας μια φθίνουσα επίδραση της σκοτεινής ενέργειας με την πάροδο του χρόνου, που σημαίνει ότι εξελίσσεται και, επομένως, δεν είναι σταθερή τελικά. Η ανακάλυψη της μεταβαλλόμενης σκοτεινής ενέργειας θα ήταν εξίσου επαναστατική με την ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος εάν επιβεβαιωθεί με αναλύσεις δεδομένων που θα ακολουθήσουν» λέει η Λουζ Άντζελα Πεναλόζα πρώην μέλος της ομάδας DESI κοσμολόγος στο Universidad ECCI στην Κολομβία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1650190/to-sympan-tha-synthlivei-gia-na-xanagennithei/

Εντοπίστηκε ατμόσφαιρα σε διαμαντένιο εξωπλανήτη (βίντεο) Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται ατμόσφαιρα σε βραχώδη πλανήτη μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ομάδα αστρονόμων έστρεψε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb σε ένα από τους βραχώδεις εξωπλανήτες που έχουν εντοπιστεί στο γαλαξία και διαπίστωσε ότι διαθέτει ατμόσφαιρα. Αν και ο πλανήτης είναι εντελώς αφιλόξενος για τη ζωή η ανακάλυψη είναι σημαντική αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζουμε ατμόσφαιρα σε βραχώδη εξωπλανήτη γεγονός που ανοίγει το δρόμο για τον εντοπισμό ατμόσφαιρας και σε άλλους βραχώδεις πλανήτες. Με οδηγό τη Γη ο συνδυασμός βραχώδους πλανήτη και ατμόσφαιρας θεωρείται βασικός παράγοντας παρουσίας της ζωής ειδικά αν ο πλανήτης δεν είναι πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο.Σε απόσταση περίπου 41 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται ο εξωπλανήτης 55 Cancri e που έχει μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από αυτό της Γης και μάζα περίπου εννέα φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας και ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που αποκαλούνται «υπερ-Γαίες». Πρόκειται για πλανήτες με μάζα μεγαλύτερη από αυτή της Γης αλλά μικρότερη από πλανήτες όπως ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός. Η ανακάλυψη Αυτός ο εξωπλανήτης είναι τόσο πυκνός που οι αστρονόμοι έχουν υποθέσει ότι αποτελείται κυρίως από άνθρακα που έχει συμπιεστεί σε διαμάντι. Επίσης, ο εξωπλανήτης βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το άστρο του ολοκληρώνοντας μία φορά κάθε περίπου 17 ώρες. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλησιάζει τους 2,5 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Η ακτινοβολία από το άστρο του έχει απογυμνώσει τον 55 Cancri e από την αρχική ή την πρωταρχική του ατμόσφαιρα, ακριβώς όπως φαίνεται με άλλους βραχώδεις πλανήτες που περιφέρονται γύρω από τα αστέρια τους σε τόσο κοντινές γειτονίες. Ωστόσο, η νέα έρευνα δείχνει ότι ένα παχύ στρώμα αερίων περιβάλλει τον πλανήτη, υπονοώντας ότι έχει «φυτρώσει» μια δεύτερη ατμόσφαιρα και οι επιστήμονες πίσω από την ανακάλυψη πιστεύουν ότι ξέρουν πώς συνέβη αυτό.«Μετρήσαμε τις θερμικές εκπομπές από αυτόν τον βραχώδη πλανήτη και η μέτρηση δείχνει ότι ο πλανήτης έχει μια ουσιαστική ατμόσφαιρα. Αυτή η ατμόσφαιρα πιθανώς υποστηρίζεται από την εκτόξευση αερίων από το βραχώδες εσωτερικό του 55 Cancri e, και πιστεύουμε ότι αυτή είναι η πρώτη μέτρηση μιας δευτερεύουσας ατμόσφαιρας σε έναν βραχώδη εξωπλανήτη. Είναι πολύ συναρπαστικό» λέει ο Ρένγιου Χου ερευνητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) μέλος της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1657004/entopistike-atmosfaira-se-diamantenio-exoplaniti-vinteo/

Δρ. Χρύσα Αβδελίδου στη «Ν»: Βρήκαμε πότε και πώς γεννήθηκε η Σελήνη. Η Ελληνίδα επιστήμονας ηγήθηκε των μελετών για τον σχηματισμό του φυσικού μας δορυφόρου Μετά από πλήθος θεωριών και ιδεών για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη η επιστημονική κοινότητα μετά από πολλές μελέτες και ευρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κάποια στιγμή όχι πολύ μακριά από την γέννηση της Γης ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο σε μέγεθος με τον πλανήτη Άρη έπεσε πάνω στον πλανήτη μας. Ευτυχώς για εμάς η Γη δεν καταστράφηκε ούτε οι ζημιές ήταν ανεπανόρθωτες. Αλλά από την κολοσσιαία σύγκρουση εκτοξεύτηκαν αμέτρητα θραύσματα τα οποία τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και γρήγορα άρχισαν να ενώνονται σχηματίζοντας τελικά τη Σελήνη.Ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετείχε με κεντρικό ρόλο η Ελληνίδα επιστήμονας Χρύσα Αβδελίδου πραγματοποίησε μελέτες στο ηλιακό μας σύστημα σε μια προσπάθεια να διαπιστώσει τι μπορεί να προκάλεσε την σύγκρουση της Γης με αυτό το διαστημικό σώμα το οποίο πιθανότατα ήταν ένας πρωτοπλανήτης ο οποίος έχει ονομαστεί Θεία που ήταν το όνομα της συζύγου του Τιτάνα Υπερίωνα και μητέρα του Ήλιου.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι ανακάλυψε τι συνέβη και πότε συνέβη. Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές λένε ότι υπήρξε στις απαρχές του σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος μια μεγάλη αστάθεια στις τροχιές των μεγάλων πλανητών κυρίως του Δία, αστάθεια που προκάλεσε την μαζική μετακίνηση αστεροειδών από διάφορες περιοχές του νεοσύστατου ηλιακού συστήματος στη κύρια ζώνη αστεροειδών του ηλιακού συστήματος που βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Η αστάθεια αυτή και οι μετακινήσεις διαστημικών σωμάτων ήταν αυτή που έστειλε πάνω στη Γη τη Θεία. Επίσης η ερευνητική ομάδα προσδιόρισε τον χρόνο που αυτό το γεγονός συνέβη. Μπορούμε να πούμε πλέον με βεβαιότητα ότι η Σελήνη είναι προϊόν της σύγκρουσης με τη Γη ενός πρωτοπλανήτη ή άλλου τεράστιου διαστημικού αντικειμένου; Υπάρχουν αρκετές λεπτομερείς μελέτες στη βιβλιογραφία που ασχολούνται με τον σχηματισμό της Σελήνης. Στην αρχή της ιστορίας του ηλιακού συστήματος, υπήρχαν 5 πλανητικά έμβρυα στις εσωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος, ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, ο Άρης και η Θεία. Η Θεία μπορεί να περιγραφεί ως δίδυμη της Γης με παρόμοιο μέγεθος και ίδια σύνθεση. Θα έπρεπε να είχε και η Θεία μια πολύ κοντινή τροχιά στη Γη. Τα μοντέλα έδειξαν ότι η Θεία συγκρούστηκε με τη Γη και τα συντρίμμια από αυτή τη γιγάντια πρόσκρουση σχημάτισαν τη Σελήνη. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι αυτή η γιγαντιαία συγκρουση προκλήθηκε από την τροχιακή αστάθεια των γιγάντιων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος περίπου 10-30 εκατομμύρια έτη μετά τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης σας τόσο όσον αφορά τη γέννηση της Σελήνης όσο και γενικότερα τον κόσμο των αστεροειδών στο ηλιακό μας σύστημα; Η μελέτη μας υπολόγισε το στενό χρονικό παράθυρο όταν η τροχιακή αστάθεια των γιγάντιων πλανητών συνέβη στο πρώιμο ηλιακό σύστημα. Αυτό αποτέλεσε θέμα έντονης συζήτησης στην επιστημονική κοινότητα. Μια πρώτη προσέγγιση ήταν αυτή στο διάσημο μοντέλο της Νίκαιας πριν από περίπου 20 χρόνια που έδωσε ένα χρονικό ορίζοντα της ύπαρξης αυτής της αστάθειας περίπου στα 600 εκατ. έτη μετά την γέννηση του ηλιακού συστήματος. Από τότε υπάρχουν άλλα μοντέλα όπου ισχυρίζονται ότι αυτή η αστάθεια συνέβη πολύ νωρίς μόλις δέκα εκατ. έτη μετά την γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο για να κατανοήσουμε το ηλιακό σύστημα και να εξηγήσουμε τα διάφορα φαινόμενα του πρέπει να φτιάξουμε το παζλ του, αλλά τα κομμάτια του έχουν πολλών ειδών προελεύσεις και χρειαζόμαστε τη συνεισφορά από διάφορα πεδία ερευνών. Επομένως, η μελέτη μας έχει την καινοτομία που συνδυάζει δεδομένα από μετεωρίτες, αστρονομικές παρατηρήσεις αστεροειδών και λεπτομερή μοντελα δυναμικής.Η μελέτη μας δείχνει επίσης ότι δεν υπήρχαν εκεί εξ αρχής όλα τα σώματα που παρατηρούμε σήμερα στην κύρια ζώνη των αστεροειδών. Διάφοροι τύποι αστεροειδών σχηματίστηκαν στις περιοχές γέννησης των πλανητών και στη συνέχεια κατέληξαν στις τρέχουσες θέσεις τους μέσω επίσης της τροχιακής αστάθειας των γιγάντιων πλανητών. Αυτό είχε ήδη προταθεί πριν από περίπου 15 χρόνια για ορισμένους τύπους αστεροειδών που ήρθαν από τις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού συστήματος πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα και εγκαταστάθηκαν και αυτοί στην κύρια ζώνη των αστεροειδών. Ωστόσο, κανείς δεν είχε δείξει ότι αυτό συνέβη και με τους αστεροειδείς που σχηματίστηκαν κοντά στην περιοχή των εσωτερικών πλανητών! Με άλλα λόγια η μελέτη μας εξηγεί περαιτέρω την ανάμειξη υλικών στο ηλιακό μας σύστημα. Ίσως αυτό είναι κάτι που συνέβη και σε άλλα εξωπλανητικά συστήματα επίσης! Ποια είναι η επόμενη ερευνητική σας στόχευση; Τα επόμενα χρόνια θα ήθελα να επικεντρώσω την έρευνά μου γύρω από τα φεγγάρια του Άρη. Υπάρχουν δύο θεωρίες στη βιβλιογραφια σχετικά με το σχηματισμό τους. Ο πρώτος υποστηρίζει ότι ο Φόβος και ο Δείμος είναι αστεροειδείς που εγκλωβίστηκαν σε τροχιές γύρω από τον πλανήτη, ενώ ο δεύτερος προτείνει ότι και τα δύο φεγγάρια σχηματίστηκαν από τα συντρίμμια μιας μεγάλης πρόσκρουσης στον Άρη. Εγώ θα ήθελα να μελετήσω την επιφάνεια του Φόβου, τη σύστασή του, τους κρατήρες και την μεταφορά υλικών του Άρη στον Φοβο μέσω μεγάλων συγκρούσεων αστεροειδων στην επιφάνεια του πλανήτη. Για αυτό θα κάνω πειράματα στο εργαστήριο για την προσομοίωση των διαδικασιών σύγκρουσης και στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσω επίσης δεδομένα από την αποστολή Martian Moon eXploration της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας (JAXA).Αν ήταν στο χέρι σας σε ποιά ανακάλυψη θα θέλατε να έχετε άμεση συμμετοχή; Θα ήθελα να συμμετάσχω σε μελέτες για την επιβίωση και την τροποποίηση της οργανικής ύλης σε πλανητικές επιφάνειες κατά τη διαδικασία συγκρούσεων. Οι συγκρούσεις είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες διαμόρφωσης και εξέλιξης του ηλιακού μας συστήματος υπεύθυνος για την μεταφορά των οργανικών, των δομικών υλικών της ζωής στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα. * Η Χρύσα Αβδελίδου αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ το 2012 και στη συνέχεια ξεκίνησε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Κεντ όπου ασχολήθηκε με προσομοιώσεις σύγκρουσης αστεροειδών. Στη συνέχεια εργάστηκε στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος δουλεύοντας στο αντικείμενο της σύγκρουσης μετεωροειδών στην επιφάνεια της Σελήνης. Από το 2018 έως το 2023 εργάστηκε ως μεταδιδακτορικό ερευνήτρια στο Αστεροσκοπείο της Κυανής Ακτής, στη Νικία της Γαλλίας. Αυτή τη στιγμή είναι Λέκτορας Πλανητολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ στο Ην. Βασίλειο. Είναι συνεργάτης της διαστημικής αποστολής Osiris-Rex της NASA συμμετέχων επιστήμονας από τον Ευρωπαικό Διαστημικό Οργανισμό στη διαστημική αποστολή Martian Moon eXploration της Ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας, καθως και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του μικροδορυφόρου LUMIO. Λόγω της ερευνητικής της δραστηριότητας στις συγκρούσεις μικρών σωμάτων στο Ηλιακό Σύστημα, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση έδωσε το όνομα της στον αστεροειδή (45846). https://www.naftemporiki.gr/techscience/1656905/dr-chrysa-avdelidoy-sti-n-vrikame-pote-kai-pos-gennithike-i-selini/

Δείτε τη νέα τρομερή έκρηξη στον Ήλιο από μια νεογέννητη κηλίδα 15 φορές μεγαλύτερη από τη Γη (βίντεο) Το τσουνάμι των φορτισμένων σωματιδίων απειλεί τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι εκρήξεις που παρατηρούνται όταν η έντονη δραστηριότητα στα μαγνητικά πεδία του Ήλιου διαταράσσει την ισορροπία στα μαγνητικά του πεδία με έκλυση τεράστιας ενέργειας που συνοδεύεται μια με λάμψη. Οι εκρήξεις εξαπολύουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας και λαμπρότητας, ενώ τα ηλιακά ενεργειακά σωματίδια που απελευθερώνονται, επηρεάζουν τη Γη με φαινόμενα όπως το σέλας αλλά και με παρεμβολές στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στην Γη.Μια νέα τρομερής ισχύος ηλιακή έκλαμψη συνέβη στην ηλιακή κηλίδα AR3664 το μέγεθος της οποίας αυξήθηκε πολύ τις τελευταίες μέρες και σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων που παρατηρούν το φαινόμενο η κηλίδα είναι πλέον τόσο μεγάλη όπου θα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα σε αυτή 15 πλανήτες σαν την Γη.Η νέα έκλαμψη συνέβη όταν ο Ήλιος «κοιτούσε» τη Γη κάτι που σημαίνει ότι το τσουνάμι των φορτισμένων σωματιδίων μπορεί να φτάσει στον πλανήτη μας και να προκαλέσει προβλήματα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1657861/deite-tin-nea-tromeri-ekrixi-ston-ilio-apo-mia-neogenniti-kilida-15-fores-megalyteri-apo-ti-gi-vinteo/

Η Γη έφτιαξε μαγνητικό πεδίο χωρίς να έχει προλάβει να φτιάξει τον πυρήνα της Κοσμολογικό μυστήριο στο οποίο εμπλέκεται η εμφάνιση της ζωής Το μαγνητικό πεδίο της Γης μπορεί να ήταν εξίσου ισχυρό πριν από 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια όπως είναι σήμερα ωθώντας την ημερομηνία γέννησης αυτής της πλανητικής προστατευτικής ασπίδας μερικές εκατοντάδες εκατ. έτη πιο πίσω από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα σε μια εποχή που πιθανότατα δεν είχε σχηματιστεί ούτε καν ο πυρήνας του πλανήτη μας.Αν τα ευρήματα της νέας μελέτης για τη Γη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research» επιβεβαιωθούν δημιουργούν νέα δεδομένα για την εξέλιξη όχι μόνο του πλανήτη μας αλλά και κρίσιμων παραγόντων της όπως η ζωή. Αν η χρονολόγηση αυτή είναι σωστή το μαγνητικό πεδίο και η ζωή εμφανίστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με βάση τα αρχαιότερα δείγματα ζωής που έχουν οι επιστήμονες στη διάθεση τους. Η ζωή και ο γρίφος Πάντως οι ερευνητές αναφέρουν ότι η ροή του ηλιακού ανέμου (φορτισμένα ηλιακά σωματίδια) εκείνη την εποχή ήταν πολύ ισχυρότερη στη Γη από ότι στη συνέχεια και φυσικά σήμερα κάτι που σημαίνει ότι η μαγνητόσφαιρα που θα είχε δημιουργηθεί δεν θα ήταν σε θέση να θωρακίσει επαρκώς τον πλανήτη μας και άρα μειώνονται οι πιθανότητες να υπήρχε ζωή δημιουργώντας έτσι νέα δεδομένα σε πολλά πεδία ανάμεσα στα άλλα στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής.«Όταν ψάχνουμε για ζωή σε άλλους πλανήτες, το να έχουμε μαγνητικό πεδίο δεν είναι απαραίτητα το κλειδί. Επειδή στην πραγματικότητα, με μια πολύ μικρότερη μαγνητόσφαιρα, εξακολουθεί να φαίνεται ότι η ζωή ήταν σε θέση να αναπτυχθεί» λέει η Κλερ Νίκολς επιστήμονας της Γης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Το κυνήγι για εξωγήινη ζωή είναι μόνο ένας λόγος για να αναρωτιόμαστε για το μαγνητικό πεδίο της Γης. Δεν έχει κάθε πλανήτης μαγνητόσφαιρα, και οι ερευνητές δεν είναι σίγουροι τι ώθησε τη Γη σε ταχύτητα. Σήμερα, το μαγνητικό πεδίο οδηγείται από την ανάδευση του υγρού τμήματος του πυρήνα και τη μεταφορά θερμότητας από τον στερεό εσωτερικό πυρήνα στον εξωτερικό πυρήνα καθώς ο πρώτος ψύχεται. Αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο πυρήνας στερεοποιήθηκε πριν από περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια γεγονός που αν ισχύει δημιουργεί ένα κοσμολογικό γρίφο που καλείται η επιστημονική κοινότητα να λύσει. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1649789/i-gi-eftiaxe-magnitiko-pedio-choris-na-echei-prolavei-na-ftiaxei-ton-pyrina-tis/

Το James Webb ξεκινά από σήμερα την αναζήτηση ζωής σε εξωπλανήτη Πιστεύεται ότι διαθέτει ένα τεράστιο ωκεανό Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ξεκινά σήμερα 26 Απριλίου τις παρατηρήσεις σε έναν εξωπλανήτη που πιστεύεται ότι είναι ένας υδάτινος κόσμος. Σε απόσταση 124 ετών φωτός από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα βρίσκεται ο κόκκινος νάνος K2-18, ένα άστρο με περίπου το μισό μέγεθος από αυτό του Ήλιου. Σε τροχιά γύρω του βρίσκεται ένας πλανήτης που ονομάζεται K2-18b.Παρατηρήσεις που έγιναν πέρυσι στον εξωπλανήτη με το James Webb οδήγησαν την ερευνητική ομάδα που ανέλυσε τα δεδομένα που συνέλεξε το τηλεσκόπιο στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανό η επιφάνεια του K2-18b να καλύπτεται από ένα παγκόσμιο ωκεανό βάθους εκατοντάδων μπορεί και χιλιάδων χλμ.Οι παρατηρήσεις υπέδειξαν την παρουσία στην ατμόσφαιρα του K2-18b ενός αερίου που ονομάζεται διμεθυλοθειαιθέρας ή διμεθυλοσουλφίδιο (DMS). «Στη Γη το αέριο έχει μόνο μία πηγή. Παράγεται μόνο από τη ζωή κυρίως από φυτοπλαγκτόν σε θαλάσσια περιβάλλοντα» αναφέρει η NASA. Οι νέες παρατηρήσεις του James Webb στον εξωπλανήτη θα επικεντρωθούν στον πέραν πάσης αμφιβολίας εντοπισμό του DMS. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1648679/to-james-webb-xekina-apo-simera-tin-anazitisi-zois-se-exoplaniti/

Έτοιμο να σαλπάρει το διαστημικό ιστιοφόρο της NASA (βίντεο) Αν όλα πάνε καλά σε λίγες μέρες θα ανοίξει τα πανιά του στο Διάστημα το σκάφος της NASA. Θα δοκιμασθεί ένα νέο επαναστατικό σύστημα προώθησης. Η NASA ετοιμάζεται να δοκιμάσει έναν νέο τρόπο πλοήγησης στο ηλιακό μας σύστημα. Πρόκειται για μια τεχνολογία που ονομάστηκε Advanced Composite Solar Sail System η οποία αξιοποιεί την προωθητική δύναμη του ηλιακού φωτός. Κατασκευάστηκε για αυτό τον σκοπό ένα διαστημικό ιστιοφόρο τα πανιά του οποίου δεν θα κινούνται με τον άνεμο (που δεν υπάρχει στο διαστημικό κενό) αλλά με τα φωτόνια.Πρόκειται για ένα μικροδορυφόρο τύπου CubSat που έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί στις 24 Απριλίου με έναν πύραυλο της εταιρείας Rocket Lab Electron από το Launch Complex 1 της εταιρείας στη χερσόνησο Mahia της Νέας Ζηλανδίας. Η απόσταση Ο πύραυλος θα στείλει το ιστιοφόρο σε απόσταση περίπου χιλίων χλμ. πάνω από τη Γη απόσταση διπλάσια από αυτή που βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός από τον πλανήτη μας. Για να δοκιμασθεί η απόδοση του συστήματος ο δορυφόρος πρέπει να βρίσκεται σε αρκετά μεγάλη απόσταση για να μην επηρεάζεται από την έλξη της Γης.Μετά από μια πολυσύνθετη αρχική φάση πτήσης, η οποία θα διαρκέσει περίπου δύο μήνες και θα περιλαμβάνει έλεγχο υποσυστημάτων ο δορυφόρος που έχει μέγεθος φούρνου μικροκυμάτων θα αναπτύξει το ανακλαστικό ηλιακό πανί του. Στη διάρκεια της δοκιμής θα πραγματοποιηθούν μια σειρά ελιγμοί που θα εκτελούνται από την πίεση του ηλιακού φωτός που θα επενεργεί στα ιστία του σκάφους.Η ιδέα της χρήσης διαστημικών ιστιοφόρων τα οποία θα σπρώχνει στο διαστημικό κενό η ακτινοβολία του Ήλιου με τρόπο ανάλογο που το κάνει στην Γη ο άνεμος έπεσε στο τραπέζι των διαστημικών υπηρεσιών πριν μια δεκαπενταετία. Με αυτόν τον τρόπο τα σκάφη αυτά θεωρητικά αποκτούν μια ανανεώσιμη πηγή κίνησης η οποία μάλιστα μπορεί να είναι εξαιρετικά υψηλών ταχυτήτων.Η σκέψη πίσω από τη δημιουργία τέτοιων σκαφών ήταν να ταξιδέψουν γρήγορα σε κοντινά αστρικά συστήματα και ειδικότερα στον Άλφα του Κενταύρου, το πιο κοντινό σε εμάς αστρικό σύστημα. Αργότερα προτάθηκε η χρήση δεσμών λέιζερ που θα πέφτουν πάνω στα ιστία αυτών των σκαφών και θα τα κινούν ακόμη πιο γρήγορα από ότι η ηλιακή ακτινοβολία. Τα τελευταία χρόνια έχουν προταθεί διαφόρων ειδών διαστημικά ιστιοφόρα που θα προσπαθήσουν να υλοποιήσουν αυτή την ιδέα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1642522/etoimo-na-salparei-to-diastimiko-istioforo-tis-nasa/

Το απόκοσμο τοπίο του Ήλιου που κατέγραψε το Solar Orbiter (βίντεο) Ηλιακή βροχή, εκρήξεις και το «χνουδωτό» στέμμα του Ήλιου. Οι εικόνες από το σκάφος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), αποκαλύπτουν φτερωτές, τριχοειδείς δομές από πλάσμα, την ώρα που καταγράφουν επίσης εκρήξεις και βροχές σχετικά ψυχρότερου υλικού που πέφτουν στην επιφάνεια. Οι επιστήμονες λένε ότι οι παρατηρήσεις της πολύπλοκης επιφανειακής δυναμικής του ήλιου θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση του ερωτήματος γιατί η εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου (γνωστή ως στέμμα) είναι τόσο πολύ θερμότερη από την επιφάνειά του – ένα μακροχρόνιο παράδοξο στην ηλιακή Φυσική.Οι πιο φωτεινές περιοχές έχουν θερμοκρασία περίπου 1.000.000 βαθμών Κελσίου, ενώ το ψυχρότερο υλικό, το οποίο πέφτει κάτω από τους 10.000C, εμφανίζεται πιο σκοτεινό. Το υλικό καταγράφηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2023 από το όργανο Extreme-Ultraviolet Imager (EUI), όταν το διαστημικό σκάφος βρισκόταν περίπου στο ένα τρίτο της απόστασης της Γης από τον ήλιο.Το παραπάνω βίντεο αναδεικνύει λεπτά σχέδια που μοιάζουν με δαντέλες σε όλο τον ήλιο, τα οποία ονομάζονται στεμματικά «βρύα». Οι δομές αυτές εμφανίζονται γύρω από τη βάση μεγάλων βρόχων στεμματικού μαγνητικού πεδίου. Στον ορίζοντα, στήλες αερίου, γνωστές ως spicules, φτάνουν από τη χρωμόσφαιρα του ήλιου σε ύψος περίπου 10.000 χιλιομέτρων.Στο κέντρο του οπτικού πεδίου είναι ορατή μια μικρή έκρηξη, με ψυχρότερο υλικό να ανυψώνεται προς τα πάνω προτού πέσει κυρίως προς τα κάτω. Αν και μικρή σε σχέση με τα μεγαλύτερα γεγονότα, αυτή η έκρηξη είναι ακόμα μεγαλύτερη από τη Γη.Το υλικό αποκαλύπτει επίσης τη στεμματική βροχή, η οποία σε θερμοκρασία μικρότερη από 10.000 βαθμών Κελσίου φαίνεται σκοτεινή σε σχέση με το φωτεινό φόντο των μεγάλων στεμματικών βρόχων (περίπου 1.000.000 βαθμών Κελσίου). Η βροχή αποτελείται από συστάδες πλάσματος υψηλότερης πυκνότητας που πέφτουν πίσω προς τον ήλιο υπό την επίδραση της βαρύτητας.“Είναι πραγματικά πανέμορφο όταν το βλέπεις να συμβαίνει”, δήλωσε ο Δρ David Long, ηλιακός φυσικός στο Πανεπιστήμιο Dublin City University και επιστήμονας του Solar Orbiter. “Έρχεται και φεύγει – βλέπεις βροχές από αυτό γύρω από τις ηλιακές εκλάμψεις”.Οι παρατηρήσεις θα μπορούσαν να βοηθήσουν να εξηγηθεί γιατί η εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου είναι πάνω από 150 φορές θερμότερη από την επιφάνειά του, με θερμοκρασία μεγαλύτερη από 1.000.000C.Το στέμμα θα αναμενόταν να είναι ψυχρότερο επειδή η ενέργεια του ήλιου προέρχεται από τον πυρηνικό φούρνο στον πυρήνα του, και τα πράγματα φυσικά γίνονται ψυχρότερα όσο πιο μακριά βρίσκονται από μια πηγή θερμότητας. Μια εξήγηση είναι ότι οι μικροσκοπικές εκλάμψεις, που ονομάζονται φωτιές κατασκήνωσης, αντλούν ενέργεια στην ατμόσφαιρα για να προκαλέσουν θέρμανση του στέμματος.Η αποστολή τον επόμενο χρόνο θα αρχίσει να βγαίνει από το πλανητικό επίπεδο για να ρίξει μια πρώτη ματιά στους αχαρτογράφητους βόρειους και νότιους πόλους του ήλιου. Πηγή: https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/epistimi/iliaki-vroxi-ekrikseis-kai-to-xnoudoto-stemma-tou-iliou-deite-ta-plana-pou-kategrapse-to-solar-orbiter/ – https://www.universetoday.com/166839/solar-orbiter-takes-a-mind-boggling-video-of-the-sun/

Εντοπίστηκε «νευρική πυξίδα» στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ και του Πανεπιστημίου Ludwig Maximilian στο Μόναχο εντόπισαν για πρώτη φορά στον ανθρώπινο εγκέφαλο μια εσωτερική «νευρική πυξίδα» η οποία μας βοηθά να προσανατολιζόμαστε και να «πλοηγούμαστε» σε διαφορετικά περιβάλλοντα, σύμφωνα με δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό «Nature Human Behaviour» [Electrophysiological signatures of veridical head direction in humans]. Καλύτερη κατανόηση των εκφυλιστικών νόσων Η νέα μελέτη αποκάλυψε ρυθμισμένα…. στην εντέλεια μοτίβα εγκεφαλικών σημάτων, τα οποία είναι συγκρίσιμα με τους νευρικούς κώδικες που έχουν εντοπιστεί σε τρωκτικά.Τα καινούργια ευρήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, αναμένεται να συμβάλλουν στην κατανόηση νευροεκφυλιστικών νόσων όπως η Πάρκινσον και η Αλτσχάιμερ, στις οποίες ο προσανατολισμός και η ικανότητα πλοήγησης στον χώρο συχνά χάνεται. Χρήση φορητών εγκεφαλογράφων Για τη διεξαγωγή της μελέτης οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν φορητούς ηλεκτροεγκεφαλογράφους προκειμένου να καταγράψουν την εγκεφαλική δραστηριότητα εθελοντών ενόσω εκείνοι κινούνταν.Οπως εξήγησε ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης δρ Μπέντζαμιν Γκρίφιθς «το να γνωρίζει κάποιος προς τα πού κατευθύνεται είναι άκρως σημαντικό. Ακόμη και μικρά λάθη στην εκτίμηση της κατεύθυνσης που πρέπει να ακολουθήσουμε μπορεί να είναι καταστροφικά. Γνωρίζουμε ότι ζώα όπως τα πτηνά, οι αρουραίοι και οι νυχτερίδες διαθέτουν νευρικά κυκλώματα που τα κρατούν στον… σωστό δρόμο ωστόσο την ίδια στιγμή ξέρουμε αναπάντεχα ελάχιστα πράγματα σχετικά με το πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μάς βοηθά να προσανατολιζόμαστε στον πραγματικό κόσμο». Τα… κινούμενα πειράματα Μια ομάδα 52 υγιών συμμετεχόντων συμμετείχε σε μια σειρά… κινούμενων πειραμάτων ενόσω η εγκεφαλική δραστηριότητά τους καταγραφόταν μέσω του κινητού εγκεφαλογραφήματος.Η διαδικασία αυτή επέτρεψε στους ερευνητές να καταγράψουν τα εγκεφαλικά σήματα των εθελοντών καθώς κινούσαν το κεφάλι τους προκειμένου να πλοηγηθούν σε μια οθόνη υπολογιστή. Διακρανιακή καταγραφή με ηλεκτρόδια Σε ξεχωριστή μελέτη οι επιστήμονες κατέγραψαν τα εγκεφαλικά σήματα 10 εθελοντών οι οποίοι υποβάλλονταν σε διακρανιακή καταγραφή της εγκεφαλικής λειτουργίας τους μέσω ηλεκτροδίων για παθήσεις όπως η επιληψία. Το διακρανιακό ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καταγράφει δεδομένα από τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου και τις γειτονικές περιοχές του. Καλά συντονισμένο εγκεφαλικό σήμα Αφού έλαβαν υπόψη τους «παρεμβολές» στα εγκεφαλογραφήματα από παράγοντες όπως η κίνηση των μυών οι ερευνητές εντόπισαν ένα καλά συντονισμένο σήμα το οποίο ανιχνευόταν ακριβώς πριν γίνει η κίνηση του κεφαλιού του κάθε συμμετέχοντα προς μία κατεύθυνση. Προς βελτίωση τεχνολογιών της ρομποτικής και της ΤΝ Ο δρ Γκρίφιθς σημείωσε ότι «η απομόνωση αυτών των σημάτων μάς επιτρέπει να επικεντρωθούμε στο πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες πλοήγησης καθώς και πώς αυτά τα σήματα λειτουργούν μαζί με άλλα σήματα όπως τα οπτικά. Η προσέγγισή μας ανοίγει νέους δρόμους εξερεύνησης αυτών των χαρακτηριστικών και μπορεί να έχει επίδραση στην έρευνα στα νευροεκφυλιστικά νοσήματα αλλά και στη βελτίωση τεχνολογιών πλοήγησης που αφορούν τη ρομποτική και την Τεχνητή Νοημοσύνη». Μελλοντική αναζήτηση πιθανής «πυξίδας» της μνήμης Επόμενο βήμα για την ομάδα είναι να διερευνήσει πώς ο εγκέφαλος πλοηγείται στον χρόνο προκειμένου να ανακαλύψει αν υπάρχει αντίστοιχη «νευρική πυξίδα» της μνήμης. – https://www.tovima.gr/2024/05/08/science/entopistike-neyriki-pyksida-ston-anthropino-egkefalo-ti-kanei/

Ένα τηλεσκόπιο σε υψόμετρο σε 6000 μέτρων … στην κορυφή του βουνού Cerro Chajnantor Το τηλεσκόπιο TAO (Tokyo Atacama Observatory) βρίσκεται στα 5.640 μέτρα στην κορυφή του Cerro Chajnantor. Χάρη στο μεγάλο υψόμετρο και το άνυδρο περιβάλλον, το TAO είναι πλέον το μόνο επίγειο τηλεσκόπιο στον κόσμο ικανό να βλέπει μήκη κύματος μεσαίου υπέρυθρου. Το Πανεπιστήμιο του Τόκιο ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε τη λειτουργία ενός τηλεσκοπίου το οποίο σχεδιάστηκε για πρώτη φορά πριν από 26 χρόνια από επιστήμονές του, για να μελετήσει την εξέλιξη των γαλαξιών και των εξωπλανητών.Το TAO βρίσκεται στην κορυφή του βουνού Cerro Chajnantor στις Χιλιανές Άνδεις στα 5.640 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Cerro Chajnantor σημαίνει «τόπος αναχώρησης» στην εξαφανισμένη πλέον γλώσσα Kunza της ιθαγενούς κοινότητας Likan Antai. Το υψόμετρο της εγκατάστασης ξεπερνά ακόμη και το ραδιοτηλεσκόπιο Atacama Large Millimeter Array, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 5.050 μέτρων.Το μεγάλο υψόμετρο, η αραιή ατμόσφαιρα και το αιωνίως άνυδρο κλίμα της περιοχής είναι εντελώς αφιλόξενο για τον άνθρωπο και τη ζωή γενικότερα, αλλά αποτελεί εξαιρετικό σημείο για υπέρυθρα τηλεσκόπια όπως το TAO, καθώς η ακρίβεια παρατήρησης τους βασίζεται σε χαμηλά επίπεδα υγρασίας, τα οποία καθιστούν την ατμόσφαιρα της Γης διαφανή σε υπέρυθρα μήκη κύματος. Το Παρατηρητήριο Ατακάμα του Πανεπιστημίου του Τόκιο (TAO) στην κορυφή του Cerro Chajnantor πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1654412/anoixe-ta-matia-toy-sto-sympan-to-everest-ton-epigeion-tileskopion/ – https://www.u-tokyo.ac.jp/focus/en/press/z0508_00344.html

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο στην αύξηση της εντροπίας «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος των 3.200 σελίδων του Γάλλου συγγραφέα Μαρσέλ Προυστ. Θεωρείται το σημαντικότερο έργο του και είναι γνωστό τόσο από την χαρακτηριστική πρόταση με την οποία ξεκινά «Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς» , όσο και για το επεισόδιο με την ανάδυση των αναμνήσεων που πυροδότησε η γεύση μιας μαντλέν, που περιγράφεται στον πρώτο (από τους επτά) τόμους. Ο Προυστ δεν αφηγείται τα συμβάντα του κόσμου, αλλά όσα συμβαίνουν στην μνήμη ενός ατόμου. Όπως γράφει ο ίδιος: η πραγματικότητα διαμορφώνεται μόνο μέσα από τη μνήμη. Και η μνήμη με τη σειρά της είναι μια συλλογή ιχνών, ένα έμμεσο προϊόν αύξησης της αταξίας (εντροπίας) του κόσμου.Η μνήμη είναι τα ίχνη του παρελθόντος στο παρόν – η διάκριση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Σύμφωνα με τον σημαντικότερο νόμο της Φυσικής, τον Δεύτερο Θερμοδυναμικό Νόμο, η εντροπία S του σύμπαντος αυξάνεται (ΔS≥0). Ο λόγος που το παρελθόν (κι όχι το μέλλον) αφήνει ίχνη είναι μόνο γιατί η εντροπία ήταν μικρότερη στο παρελθόν.Ακόμα και τα πιο απλά φαινόμενα διέπονται από τον Δεύτερο Θερμοδυναμικό Νόμο. Για παράδειγμα μια πέτρα που πέφτει στο έδαφος. Λένε ότι αυτό συμβαίνει διότι η πέτρα οδεύει προς μια κατάσταση χαμηλότερης ενέργειας. Και γιατί θα πρέπει τελικά να χάσει ενέργεια αφού η ενέργεια διατηρείται; Η απάντηση είναι ότι πως όταν η πέτρα χτυπήσει στο έδαφος η μηχανική της ενέργεια μετατρέπεται σε θερμότητα. Και αυτό είναι μια μη αντιστρεπτή διαδικασία. Δεν έχει δρόμο επιστροφής. Η εντροπία του συστήματος αυξήθηκε. Χωρίς τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο η πέτρα θα αναπηδούσε συνεχώς. Και δεν θα υπήρχε διάκριση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.Η ακίνητη πέτρα είναι το ίχνος του παρελθόντος που άφησε η αύξηση της εντροπίας, όπως η μνήμη της γεύσης του γλυκού μαντλέν που ‘ζωντάνεψε’ το παρελθόν του Προύστ. Η αίσθηση της ροής του χρόνου όπως την γνωρίζουμε από την εμπειρία μας είναι τα ίχνη του παρελθόντος που καταγράφονται ως μνήμη στο σώμα μας από την αύξηση της εντροπίας: «(…) Από πολλά κιόλας χρόνια, δεν επιζούσε πια τίποτε για μένα απ’ το Κομπραί, παρά μόνο η σκηνή και το δράμα της ώρας που έπρεπε να πλαγιάσω, όταν, μια χειμωνιάτικη μέρα, μόλις γύρισα στο σπίτι, η μητέρα μου, βλέποντας πως κρύωνα, πρότεινε να μου δώσει, μ’ όλο που δεν το συνήθιζα, λίγο τσάι. Στην αρχή αρνήθηκα κι ύστερα, δεν ξέρω γιατί, άλλαξα γνώμη. Έστειλε να φέρουν έν’ απ’ αυτά τα κοντόχοντρα γλυκά που ονομάζονται Μικρές Μαντλέν και φαίνονται σα νάχουν χυθεί στην αυλακωτή φόρμα μιας αχιβάδας. Και σε λίγο, μηχανικά εξουθενωμένος απ’ την πληκτική μέρα και την προοπτική ενός θλιβερού αύριο, έφερνα στα χείλια μου μιά κουταλιά τσάι όπου είχα αφήσει να μαλακώσει ένα κομμάτι μαντλέν. Αλλά τη στιγμή που η γουλιά, ανακατεμένη με τα ψίχουλα του γλυκού, άγγιξε τον ουρανίσκο μου, σκίρτησα, προσέχοντας κάτι καταπληκτικό που συνέβαινε μέσα μου. Μια γλυκειά απόλαυση με είχε κυριεύσει, απομονωμένη, χωρίς να ξέρω την αιτία της. Μου είχε ξαφνικά κάνει τις περιπέτειες της ζωής αδιάφορες, ακίνδυνες τις καταστροφές της, ανύπαρκτη τη συντομία της, με τον ίδιο τρόπο που επενεργεί ο έρωτας, πλημμυρίζοντας με μια πολύτιμη ουσία: ή μάλλον η ουσία αυτή δεν ήταν μέσα μου, είμουν εγώ. Είχα πάψει να νιώθω τον εαυτό μου μέτριο, τυχαίο, θνητό. Από πού μπορούσε να μου έρχεται αυτή η έντονη χαρά; Αισθανόμουν πως ήταν συνυφασμένη με τη γεύση του τσαγιού και του γλυκού, αλλά και πως την ξεπερνούσε απεριόριστα, πως δεν μπορούσε να είναι της ίδιας φύσης. Από πού ερχόταν; Τι σήμαινε; Που θα τη συλλάβω; Πίνω μια δεύτερη γουλιά και δεν βρίσκω σ’ αυτήν τίποτε περισσότερο από την πρώτη, πίνω μια τρίτη και μου προσφέρει κάτι λιγότερο από τη δεύτερη. Είναι καιρός να σταματήσω, η ενέργεια του ποτού φαίνεται να μειώνεται. Είναι φανερό πώς η αλήθεια που γυρεύω δε βρίσκεται σ’ αυτό, αλλά μέσα μου. Αυτό την ξύπνησε, αλλά δεν τη γνωρίζει, και μπορεί μόνο να την επαναλαμβάνει ασταμάτητα, με ολοένα λιγότερη δύναμη, αυτή την ίδια μαρτυρία που δεν είμαι σε θέση να ερμηνεύσω και που θέλω τουλάχιστον να μπορέσω να ξαναζητήσω και να ξαναβρώ ανέπαφη, στη διάθεσή μου, σε λίγο, για ένα αποφασιστικό ξεκαθάρισμα. Ακουμπώ το φλυτζάνι κι απευθύνομαι στη σκέψη μου. Η σκέψη μου πρέπει να βρει την αλήθεια. Αλλά πώς; Σκληρή αβεβαιότητα, κάθε φορά που η σκέψη νιώθει πως την ξεπερνά ο ίδιος ο εαυτός της. όταν αυτός, ο ερευνητής, είναι ταυτόχρονα κι όλη η σκοτεινή χώρα που πρέπει να ερευνήσει κι όπου όλα του τα εφόδια δεν τον βοηθούν σε τίποτε. Να ερευνήσει; όχι μόνο: να δημιουργήσει. Βρίσκεται απέναντι σε κάτι που δεν υπάρχει ακόμα και που μόνο αυτός μπορεί να πραγματοποιήσει, κι ύστερα να το φέρει μέσα στο δικό του φως. Κι αρχίζω πάλι να αναρωτιέμαι ποιά μπορούσε νά ‘ναι αυτή η άγνωστη κατάσταση, που δεν την έφερνε καμιά λογική απόδειξη, αλλά το αυταπόδεικτο, της ευτυχίας της, της πραγματικότητάς της, που μπροστά της οι άλλες πραγματικότητες εξανεμίζονταν. Θέλω να προσπαθήσω να την κάνω να ξαναφανεί. Πάω πίσω με τη σκέψη στη στιγμή που πήρα την πρώτη κουταλιά τσάι. Ξαναβρίσκω την ίδια κατάσταση, χωρίς περισσότερη ενέργεια. Απαιτώ απ’ τη σκέψη μου μεγαλύτερη προσπάθεια, να ξαναφέρει για μιά ακόμα φορά την αίσθηση που χάνεται. Και, για να μη σπάσει τίποτα την ορμή με την οποία θα προσπαθήσει να την ξανασυλλάβει, απομακρύνω κάθε εμπόδιο, κάθε σκέψη ξένη, προστατεύω τ’ αυτιά μου και την προσοχή μου απ’ τους θορύβους της γειτονικής κάμαρας. Όμως, καθώς νιώθω τη σκέψη μου να κουράζεται χωρίς αποτέλεσμα, την πιέζω, αντίθετα, να δεχτεί τον περισπασμό που της αρνιόμουν, να σκεφτεί κάτι άλλο, ν’ ανακτήσει δυνάμεις πριν από την υπέρτατη προσπάθεια. Ύστερα για δεύτερη φορά δημιουργώ ένα κενό μπροστά της, ξανατοποθετώ απέναντί της τη γεύση της ακόμα πρόσφατης πρώτης γουλιάς και νιώθω να σκιρτά μέσα μου κάτι που μετακινείται, που θάθελε ν’ ανυψωθεί, κάτι που ξέφυγε, λες απ΄την άγκυρά του, σε μεγάλο βάθος. δεν ξέρω τι είναι, ανεβαίνει όμως αργά. αισθάνομαι την αντίσταση κι ακούω το σάλαγο απ’ τις αποστάσεις που διασχίζει. Σίγουρα αυτό που δονείται έτσι στο βάθος του είναι μου πρέπει νά ‘ναι η εικόνα, η οπτική ανάμνηση που, δεμένη μ’ αυτή τη γεύση προσπαθεί να την ακολουθήσει, για να φτάσει ως εμένα. Αγωνίζεται όμως πολύ μακριά, πολύ συγκεχυμένα. μόλις διακρίνω την ουδέτερη αντανάκλαση, όπου μπερδεύεται το άπιαστο στροβίλισμα των χρωμάτων που αναταράχτηκαν. δεν μπορώ όμως ν’ αναγωρίσω τη μορφή, να της ζητήσω, αφού είναι ο μόνος δυνατός διερμηνέας, να μου μεταφράσει τη μαρτυρία της σύγχρονής της, της αχώριστης συσντρόφου της, της γεύσης, να της ζητήσω να μου πει για ποιά ειδική περίσταση, για ποιά περασμένη εποχή πρόκειται. Θα φτάσει άραγε ως την επιφάνεια της καθαρής μου συνείδησης, αυτή η ανάμνηση, η στιγμή απ’ τα παλιά, που η έλξη μιας στιγμής απαράλλακτης ήρθε από τόσο μακριά να προκαλέσει, να συγκινήσει, να ξεσηκώσει στα κατάβαθά μου; Δεν ξέρω. Τώρα δε νιώθω πια τίποτα, έχει σταματήσει, έχει ίσως βουλιάξει ξανά. ποιός ξέρει αν θ’ αναδυθεί πάλι ποτέ απ’ τη νύχτα της; Πρέπει να ξαναπροσπαθήσω, δέκα φορές από την αρχή, να σκύψω επάνω της. Κι όπως πάντα, η νωθρότητα που μας εκτρέπει από κάθε δύσκολη προσπάθεια, από κάθε έργο σημαντικό, με συμβούλεψε να τα εγκαταλείψω όλα, να πιώ το τσάι μου και να σκεφτώ μόνο τις σημερινές μου σκοτούρες, τις αυριανές μου επιθυμίες, που αφήνονται να τις αναμασώ χωρίς κόπο. Και ξαφνικά παρουσιάστηκε η ανάμνηση. Αυτή η γεύση ήταν η γεύση του μικρού κομματιού της μαντλέν που την Κυριακή το πρωί στο Κομπραί (τη μέρα εκείνη δεν έβγαινα πριν απ’ την ώρα της λειτουργίας) μου πρόσφερε η θεία μου η Λεονί, όταν πήγαινα να της πω καλημέρα στο δωμάτιό της, αφού πρώτα το βουτούσε στο τσάι ή στο φλαμούρι της. Η όψη της μικρής μαντλέν δε μου ‘χε θυμίσει τίποτα πριν να τη γευτώ. ίσως γιατί, έχοντας δει συχνά από τότε μερικές μαντλέν, χωρίς όμως να τις δοκιμάσω, πάνω από τα ράφια των ζαχαροπλαστείων, η εικόνα τους είχε εγκαταλείψει εκείνες τις μέρες του Κομπραί για να δεθεί μ’ άλλες πιό πρόσφατες. ίσως γιατί, απ’ αυτές τις αναμνήσεις τις εγκαταλειμμένες τόσον καιρό έξω απ’ τη μνήμη, δεν επιζούσε τίποτα, όλα είχαν διαλυθεί. οι μορφές – κι αυτή ακόμα του μικρού κοχυλιού της ζαχαροπλαστικής, τόσο στρουμπουλά αισθησιακού κάτω από τις αυστηρές κι ευλαβικές πτυχές του – είχαν διαλυθεί ή, κοιμισμένες, είχαν χάσει τη δύναμη της επέκτασης, που θα τους επέτρεπε να ξαναδεθούν με τη συνειδήση. Όταν όμως από ένα μακρινό παρελθόν τίποτα δεν επιζεί, αφού πεθάνουν οι άνθρωποι, αφού καταστραφούν τα άψυχα, μόνες, πιό φθαρτές, αλλά πιό μακρόβιες, πιό άϋλες, πιό επίμονες, πιό πιστές, η όσφρηση και η γεύση ζουν για καιρό ακόμα, σαν τις ψυχές, για να θυμούνται, να περιμένουν, να ελπίζουν, πάνω σ’ όλα αυτά τα ερείπια, να βαστούν χωρίς να λυγίζουν, πάνω στη μικρή σχεδόν άϋλη σταγόνα τους, το τεράστιο οικοδόμημα της ανάμνησης. Και μόλις αναγνώρισα τη γεύση του κομματιού της μαντλέν, βουτηγμένο στο φλαμούρι, που μού ‘δινε η θεία μου (μ’ όλο που δεν ήξερα ακόμα τότε και μπόρεσα μόνο πολύ αργότερα να ν’ ανακαλύψω γιατί η ανάμνηση αυτή μ’ έκανε τόσο ευτυχισμένο), αμέσως, το παλιό γκρίζο σπίτι πάνω στο δρόμο, όπου βρισκόταν το δωματιό της, ήρθε σαν σκηνικό θεάτρου να στηθεί μπροστά στο εξοχικό σπιτάκι πού ‘βλεπε στον κήπο και τό ‘χαν χτίσει για τους γονείς μου στο πίσω του μέρος (αυτή την ξεκομμένη επιφάνεια, τη μόνη που είχα ξαναδεί ως τότε). και, μαζί με το σπίτι, την πόλη, απ’ το πρωί ως το βράδυ και μ’ όποιοδήποτε καιρό, την Πλατεία όπου μ’ έστελναν πριν απ’ το γεύμα, τους δρόμους όπου πήγαινα να κάνω θελήματα, τα εξοχικά δρομάκια που παίρναμε όταν ο καιρός ήταν καλός. Και σαν το παιχνίδι που διασκεδάζει τους Ιάπωνες, όταν μουσκεύουν σ’ ένα μπωλ πορσελάνης γεμάτο νερό μικρά κομμάτια χαρτί, αξεχώριστα ως τότε, μα που μόλις βραχούν, τεντώνονται, στρίβουν, χρωματίζονται, διαφοροποιούνται, γίνονται λουλούδια, σπίτια, πρόσωπα στέρεα και που τ’ αναγνωρίζεις, έτσι και τώρα όλα τα λουλούδια του κήπου μας και του πάρκου του κυρίου Σουάν, και τα νούφαρα της Βιβόν, κι οι καλοί άνθρωποι του χωριού και τα μικρά τους σπίτια, κι η εκκλησιά κι όλο το Κομπραί και τα περίχωρά του, όλ’ αυτά που παίρνουν μορφή και ολική υπόσταση, βγήκαν, πόλη και κήποι, απ’ το φλυτζάνι μου με το τσάι. » πηγές: 1. ‘Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο – Ι Από τη μεριά του Σουάν’, Μαρσέλ Προύστ, Μετάφραση Π.Α.Ζ., εκδόσεις Ηριδανός – https://beq.ebooksgratuits.com/auteurs/Proust/Proust-01.pdf 2. Carlo Rovelli, «H ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ», εκδόσεις Πατάκη