«Παρείσακτος», μετεωρίτης, πιθανώς από άλλο αστρικό σύστημα, επισκέφθηκε τη Γη το 2014.

Στις 9 Ιανουαρίου 2014, μια πύρινη σφαίρα διέσχισε τον ουρανό στα ανοιχτά της βορειοανατολικής ακτής της Παπούα Νέας Γουϊνέας, κατά τις 3 τα ξημερώματα. Η πρώτη εντύπωση ήταν πως επρόκειτο για έναν συνηθισμένο μετεωρίτη που κάηκε στην ατμόσφαιρα, ωστόσο νέα έρευνα δείχνει πως ίσως να επρόκειτο για έναν «παρείσακτο», που ήρθε στον πλανήτη μας από το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος- από κάποιο άλλο αστρικό σύστημα.

Όπως υπογραμμίζει το National Geographic, εάν αυτό επιβεβαιωθεί, θα είναι μόλις ο δεύτερος μετεωρίτης τέτοιας προέλευσης που εντοπίζεται από ανθρώπους. Ο πρώτος ήταν ένας διαστημικός βράχος ασυνήθιστου σχήματος, που ανακαλύφθηκε το 2017, έλαβε το όνομα «Ουμουαμούα» και συνεχίζει το ταξίδι του στο σύμπαν, κατευθυνόμενος προς το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο, ο μετεωρίτης του 2014 τελείωσε το ταξίδι του στον πλανήτη μας.

«Εξεπλάγην. Δεν το περίμενα αυτό. Νόμιζα πως δεν θα βλέπαμε τίποτα» είπε ο Άβι Λόεμπ, του Harvard- Smithsonian Center for Astrophysics, ο οποίος περιγράφει την ανακάλυψή του σε άρθρο στο Astrophysical Journal Letters.

Ο Λόεμπ και ο Αμίρ Σιράζ, προπτυχιακός του Χάρβαρντ, εντόπισαν τον μετεωρίτη σε κατάλογο του Center for Near Earth Object Studies: Μελετώντας τη λίστα, ο Σιράζ βρήκε έναν με ασυνήθιστα υψηλή ταχύτητα. Ταξιδεύοντας με ταχύτητα περίπου 60 χλμ το δευτερόλεπτο, σε σχέση με τις κινήσεις του ήλιου και της Γης, η κίνησή του ήταν πολύ γρήγορη για να είναι δεσμευμένος βαρυτικά στο άστρο μας. Θεωρώντας πως επρόκειτο πιθανώς για άλλο ένα διαστρικό αντικείμενο, οι δύο ερευνητές μελέτησαν περαιτέρω τον μετεωρίτη. Εν τέλει, διαπίστωσαν πως δεν είχε επιταχυνθεί μέσω περιστροφής γύρω από άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος (slingshot- το κάνει και η NASA για να στείλει διαστημόπλοια σε μακρινές αποστολές). Επίσης η ανάλυση της τροχιάς του υποδεικνύει ότι δεν προήλθε από κάποιο σημείο εντός του ηλιακού συστήματος- αντ'αυτού, θεωρούν ότι ενδεχομένως να έχει έρθει από τα ενδότερα κάποιου άλλου αστρικού συστήματος.

Πάντως, αντίθετα με τον «Ουμουαμούα», που πυροδότησε έντονες συζητήσεις και θεωρίες περί πιθανής τεχνητής προέλευσης (εξωγήινου διαστημοπλοίου), ο εν λόγω μετεωρίτης δεν παρουσιάζει το ίδιο ενδιαφέρον, καθώς ήταν πολύ πιο μικρός, πλάτους ενός μέτρου, και βάρους γύρω στα 500 κιλά- ενώ είναι αδύνατον να εξακριβωθεί η σύνθεσή του, καθώς καταστράφηκε εντελώς κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι διαστρικοί αυτοί επισκέπτες παρουσιάζουν μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον, καθώς εκτιμάται πως ίσως να βοηθούν/ έχουν βοηθήσει στην εξάπλωση της ζωής από άστρο σε άστρο.

https://www.naftemporiki.gr/story/1466092/pareisaktos-meteoritis-pithanos-apo-allo-astriko-sustima-episkefthike-ti-gi-to-2014

Εντοπίστηκε στην έρημο Atacama της Χιλής ο αρχαιότερος μετεωρίτης.

Μετεωρίτες ή πεφταστέρια ή διάττοντες αστέρες... Βράχοι του διαστήματος, που είτε εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης και «καίγονται», είτε η Γη περνάει από... μέσα τους, διανύοντας τη ζώνη των μετεωριτών, κατά την ελλειπτική τροχιά της γύρω από τον Ήλιο. Υπάρχουν, όμως και αρκετές περιπτώσεις, που οι μετεωρίτες αντέχουν, διαπερνούν τη γήινη ατμόσφαιρα, και πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη.

Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει μια πληθώρα καλά διατηρημένων μετεωριτών. «Σκοπός μας στο έργο αυτό ήταν να δούμε πώς η ροή μετεωριτών στη Γη άλλαξε σε μεγάλες χρονικές κλίμακες», λέει ο Alexis Drouard.

Ένα κομμάτι από μετεωρίτη εντοπίστηκε στην έρημο Atacama. Αυτό το κομμάτι διαστημικού βράχου, αποδείχθηκε ότι το αρχαιότερο που έχει βρεθεί μέχρι τώρα στη Γη. Ενώ η Ανταρκτική και οι καυτές έρημοι φιλοξενούν ένα μεγάλο ποσοστό μετεωριτών στη Γη (περίπου 64% και 30%, αντίστοιχα), ο Drouard λέει: «Οι μετεωρίτες που βρίσκονται σε καυτά σημεία ή στην Ανταρκτική είναι σπάνια παλαιότεροι από μισό εκατομμύριο χρόνια».

«Η έρημος Atacama στη Χιλή είναι πολύ παλιά πάνω από 10 εκατομμύρια χρόνια, λέει ο Drouard. «Επίσης φιλοξενεί την πιο πυκνή συλλογή μετεωριτών στον κόσμο», προσθέτει. Η ομάδα συνέλεξε 388 μετεωρίτες και επικεντρώθηκε σε 54 πετρώματα δείγματα από την περιοχή El Médano στην έρημο Atacama. Χρησιμοποιώντας ειδική μέθοδο χρονολόγησης, διαπίστωσαν ότι η μέση ηλικία ήταν 710.000 ετών. Επιπλέον, το 30% των δειγμάτων ήταν μεγαλύτερα από ένα εκατομμύριο έτη και δύο δείγματα ήταν μεγαλύτερα από δύο εκατομμύρια. Και οι 54 μετεωρίτες ήταν συνηθισμένοι χονδρίτες, ή πετρώδεις μετεωρίτες που περιείχαν κοκκώδη ορυκτά.

«Περιμέναμε περισσότερους νέους μετεωρίτες από τους παλιούς», λέει ο Drouard. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι αυτή είναι η παλαιότερη συλλογή μετεωριτών στην επιφάνεια της Γης.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/774816_entopistike-stin-erimo-atacama-tis-hilis-o-arhaioteros-meteoritis-foto

Εξωγήινα σάκχαρα βασικά για τη ζωή ανιχνεύθηκαν για πρώτη φορά σε μετεωρίτες.

Ιάπωνες και Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν για πρώτη φορά μέσα σε μετεωρίτες σάκχαρα ουσιώδη για τη ζωή στη Γη. Η ανακάλυψη ενισχύει την άποψη ορισμένων επιστημόνων ότι ο βομβαρδισμός κάποτε του πλανήτη μας από αστεροειδείς -τα μητρικά σώματα των μετεωριτών- υπήρξε η πηγή των θεμελιωδών λίθων της ζωής.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γιοσιχίρο Φουρουκάβα του Πανεπιστημίου Τοχόκου και τον Ντάνι Γλάβιν του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανακάλυψαν τα σάκχαρα (ριβόζη, ξυλόζη, αραβινόζη) σε δύο μετεωρίτες πλούσιους σε άνθρακα που έχουν βρεθεί στη Γη (τους NWA 801 και Murchison).

Οι ποσότητες της ριβόζης και των άλλων σακχάρων που ανιχνεύθηκαν, ήταν από 2,3 έως 11 μέρη ανά δισεκατομμύριο(ppb) στον πρώτο μετεωρίτη και από 6,7 έως 180 ppb στον δεύτερο. Οι επιστήμονες θεωρούν απίθανη τη «μόλυνση» των δειγμάτων από γήινα σάκχαρα.

Ιδίως η ριβόζη είναι σημαντικό σάκχαρο, καθώς αποτελεί βάση για το μόριο του RNA. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν πιθανότερο ότι το RNA εμφανίστηκε πρώτο στη Γη και στη συνέχεια εξελίχτηκε το DNA. Το RNA μπορεί να δράσει ως καταλύτης σε χημικές αντιδράσεις, καθώς επίσης να δημιουργήσει αντίγραφα του εαυτού του, κάτι που δεν μπορεί να κάνει το DNA, γι' αυτό το RNA ίσως προηγήθηκε, ανοίγοντας το δρόμο για τη ζωή που ακολούθησε. Σήμερα πια το RNA ενεργεί ως αγγελιαφόρος του DNA, αντιγράφοντας τις γενετικές οδηγίες που περιέχει το τελευταίο και μεταφέροντας τις μέσα στο κύτταρο.

Στο παρελθόν είχαν βρεθεί άλλα βιομόρια σε μετεωρίτες, όπως αμινοξέα, από όπου δημιουργούνται οι πρωτεΐνες. Όμως μέχρι σήμερα δεν είχαν ανακαλυφθεί σάκχαρα. Από την άλλη, οι ερευνητές δεν ανακάλυψαν στους μετεωρίτες το σάκχαρο του DNA (2-δεοξυ-D-ριβόζη).

«Η έρευνα μας παρέχει την πρώτη άμεση ένδειξη για την ύπαρξη ριβόζης στο διάστημα και την μεταφορά της στη Γη. Αυτό το εξωγήινο σάκχαρο μπορεί να συνέβαλε στο σχηματισμό του RNA στη Γη, οδηγώντας πιθανώς στην προέλευση της ζωής», ανέφερε ο Φουρουκάβα.

Οι Ιάπωνες και Αμερικανοί επιστήμονες περιμένουν με ενδιαφέρον να αναλύσουν τα δείγματα από αστεροειδείς, τα οποία θα φέρουν στη Γη η ιαπωνική αποστολή Hayabusa2 από τον αστεροειδή Ριούγκου (το 2020) και η αμερικανική Osiris-Rex από τον αστεροειδή Μπενού (το 2023).

https://www.kathimerini.gr/1052586/article/epikairothta/episthmh/e3wghina-sakxara-vasika-gia-th-zwh-anixney8hkan-gia-prwth-fora-se-metewrites

Νέα επιστημονική ανάλυση βρίσκει τον πιο αρχαίο πάγο στο Μετεωρίτη Acfer 094

Πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στον μετεωρίτη Acfer 094, που βρέθηκε στην έρημο της Αλγερίας το 1990, έφερε νέες ιδέες για το πώς θα μπορούσε να σχηματιστεί το ηλιακό μας σύστημα: οι απολιθωμένοι πόροι που βρέθηκαν σε όλο το αντικείμενο που χρησιμοποιούσε αρχαίους κρυστάλλους πάγου. Η ηλικία του μετεωρίτη που εκτιμάται ότι είναι περίπου το ίδιο με εκείνο του ίδιου του Ηλιακού Συστήματος, το οποίο είναι τουλάχιστον 4.6 δισεκατομμύρια ετών.Ο πλανητικός επιστήμονας Megumi Matsumoto στο Πανεπιστήμιο του Κιότο, μαζί με τους συναδέλφους του, αποφάσισε να δοκιμάσει μια εντελώς νέα προσέγγιση για τη μελέτη αυτού του επισκέπτη. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια σειρά από μεθόδους που περιελάμβαναν τη δειγματοληψία, τη μικροσκοπία και τη φασματοσκοπία. Πιστεύουν ότι ο διαστημικός βράχος τον καθιστά πολύτιμο φορέα δεδομένων για την κατάσταση του Ηλιακού Συστήματος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σχηματισμου. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης μελέτης, τα μέσα υψηλής ανάλυσης ανακάλυψαν ότι ο βράχος είχε μια σπογγώδη πορώδη δομή σε όλο το βραχώδες σώμα του Acfer 094. Ο βράχος περιέχει υπολείμματα ορυκτών, που σημαίνει ότι υπήρχε νερό στο περιβάλλον της πέτρας. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε πάγος στους πόρους. Ωστόσο, η ποσότητα των ανιχνευθέντων ορυκτών ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι θα έπρεπε να είναι σε μια τέτοια περίπτωση, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να έχουν διαφορετική προέλευση. Η σημασία αυτής της έρευνας είναι ότι έχουμε δει σημάδια παρουσίας νερού σε μετεωρίτες, καμία ιδέα πώς θα μπορούσε να φτάσει εκεί. Τώρα μπορούμε να ελπίζουμε για μια απάντηση. Για να καταλάβουν τι θα μπορούσε να συμβεί, μιμούνται μια απομίμηση ενός φυτοθεραπευτικού ή ενός «σπόρου» ενός πλανήτη, που υποτίθεται ότι ήταν ο γονιός βράχος του μετεωρίτη. Στη συνέχεια προσπάθησαν να ανοικοδομήσουν το ταξίδι τους. Το παρόν σενάριο είναι ένα πρακτικό μοντέλο που δίνει νέα εικόνα για το σχηματισμό αστεροειδών, συνδυάζοντας τόσο τα αναλυτικά αποτελέσματα των εξωγήινων υλικών όσο και τα θεωρητικά μοντέλα σχηματισμού των πλανητών », γράφουν. είναι ότι το γονικό του planettesimal γεννήθηκε στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα από μαλακή σκόνη, με πυρήνα πυριτικών σπόρων καλυμμένων με πάγο νερού. Στη συνέχεια, μεγαλώνοντας, το αντικείμενο άρχισε να παίρνει παγωμένη σκόνη, σχηματίζοντας ένα μανδύα που περιείχε πολύ λίγο πάγο. Μέχρι τη στιγμή που μπήκε στην παγωμένη γραμμή του Ηλιακού Συστήματος, όπου η θερμότητα του Ήλιου προκαλεί την εξάχνωση του πάγου, οι κόκκοι του διοξειδίου του πυριτίου εξουδετερώθηκαν και αργότερα συμπυκνώθηκαν σε σκληρούς βράχους σκόνης στον πάγο. Με τη γραμμή του χιονιού, ο πάγος θα είχε πάει, τη δομή του μετεωρίτη. Αυτό θα ήταν όταν έμεινε με ιχνοστοιχεία στους άδειους πόρους, λίγο πριν κατευθυνθεί προς την έρημο της Αλγερίας.

https://asgardia.space/en/news/New-Scientific-Analysis-Finds-Most-Ancient-Ice-in-Acfer094

Σε μετεωρίτη βρέθηκε το αρχαιότερο υλικό πάνω στη γη.

Επιστήμονες ανακάλυψαν σε ένα μετεωρίτη, ο οποίος είχε πέσει στην Αυστραλία πριν 50 χρόνια, αστρόσκονη που είχε σχηματιστεί πριν πέντε έως επτά δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή προτού καν δημιουργηθεί το ηλιακό μας σύστημα.

Πρόκειται για το αρχαιότερο υλικό που έχει ποτέ ανακαλυφθεί στη Γη, η οποία έχει ηλικία 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, ενώ ο Ήλιος 4,6 δισ. ετών.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και την Ελβετία, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Φίλιπ Χεκ του Πανεπιστημίου του Σικάγο και του Μουσείου Field, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελέτησαν τον μετεωρίτη Murchison, ο οποίος είχε βρεθεί το 1969.

Οι περισσότεροι κόκκοι αστρόσκονης (το 60%) χρονολογήθηκαν προ 4,6 έως 4,9 δισεκατομμυρίων ετών, μερικοί (το 10%) ξεπερνούσαν τα 5,5 δισ. έτη, ενώ κάποιοι έφθαναν έως πριν επτά δισεκατομμύρια χρόνια.

Τα υλικά που βρέθηκαν ενσωματωμένα στο μετεωρίτη, είναι προ-ηλιακά ορυκτά, τα οποία δημιουργήθηκαν πριν καν υπάρξει ο Ήλιος μας.

«Είναι στερεά δείγματα άλλων άστρων του γαλαξία μας, πραγματική αστρόσκονη», δήλωσε ο Χεκ.

Τέτοια αρχέγονα υλικά είναι πολύ σπάνια (υπάρχουν ίσως στο 5% των μετεωριτών που πέφτουν στη Γη) και πολύ μικροσκοπικά.

https://www.tovima.gr/2020/01/14/science/se-meteoriti-vrethike-to-arxaiotero-yliko-pano-sti-gi/

Ερευνητές ανακάλυψαν εξωγήινη πρωτεΐνη σε μετεωρίτη!

Για πρώτη φορά ερευνητές ανακάλυψαν μια “εξωγήινη” πρωτεΐνη σε μετεωρίτη που είχε πέσει στην Αλγερία το 1990.Τι εκτιμούν οι επιστήμονες.

Η αναζήτηση ζωής στο Διάστημα έχει συνδεθεί κυρίως με την ύπαρξη νερού και οξυγόνου σε άλλους πλανήτες, αλλά αυτή τη φορά οι επιστήμονες δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ μακριά για να βρουν μια νέα ένδειξη. Για την ακρίβεια, οι ερευνητές των Harvard, PLEX Corporation και Bruker Scientific αναφέρουν πως ανακάλυψαν για πρώτη φορά μια “εξωγήινη” πρωτεΐνη σε μετεωρίτη (Acfer 086) που είχε πέσει στην Αλγερία το 1990.

Η πρωτεΐνη βαφτίστηκε αιμολιθίνη και η δομή της είναι σχετικά μικρή με κυρίαρχο το αμινοξύ γλυκίνη, ενώ στις άκρες της υπάρχουν άτομα σιδήρου, οξυγόνου και λιθίου. Ο όρος “εξωγήινη” δόθηκε για το γεγονός ότι η συγκεκριμένη πρωτεϊνική δομή δεν έχει καταγραφεί ποτέ στη Γη στο παρελθόν.

Σύμφωνα με το techgear.gr, οι ερευνητές θεωρούν ότι η αιμολιθίνη είναι ακόμη μία απόδειξη της θεωρίας που θέλει τα θεμελιώδη στοιχεία της ζωής να προέρχονται από το Διάστημα και να φτάνουν στη Γη (πιθανότατα και σε άλλους πλανήτες) μέσω των μετεωριτών που καταπέφτουν σε αυτούς. Στο παρελθόν έχουν παρατηρηθεί πρόδρομοι αμινοξέων, σάκχαρα, οργανικά υλικά και μόρια συγκεκριμένου σχήματος σε μετεωρίτες, αλλά μεμονωμένα. Είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται μια πιο πολύπλοκη δομή, όπως αυτή μιας πρωτεΐνης.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ξεκαθαρίσει πως μπορεί να δημιουργήθηκε η αιμολιθίνη στο Διάστημα, οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό συνέβη στην επιφάνεια κόκκων σκόνης. Σημειώνουν, επίσης, ότι η παρουσία της αιμολιθίνης δεν είναι ένδειξη εξωγήινης ζωής, αλλά θα μπορούσε να τους δώσει ένα στοιχείο για το πως ξεκίνησε η ζωή στη Γη (και ίσως σε άλλους πλανήτες).

Τα άτομα που υπάρχουν στις άκρες της πρωτεϊνικής δομής σχηματίζουν ένα είδος οξειδίου του σιδήρου που είναι γνωστό ότι απορροφά φωτόνια και διαχωρίζει το νερό σε υδρογόνο και οξυγόνο. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι ερευνητές το θεωρούν ως καλό υποψήφιο για μια πρωτογενή πηγή ενέργειας σε χημικό και βιοχημικό επίπεδο.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4116178518/2020/03/05/-

Κομμάτι μετεωρίτη εντοπίστηκε στο Νόβο Μέστο.

Κομμάτι μετεωρίτη εντοπίστηκε στο χωριό Πρέτσνα κοντά στο Νόβο Μέστο στη Σλοβενία. Το κομμάτι μετεωρίτη ανακάλυψε ο Γκέγκορ Κος από την Πρέτσνα. Εξειδικευμένη ανάλυση του βάρους 203 γραμμαρίων κομματιού μετεωρίτη, που ονομάστηκε Νόβο Μέστο, επιβεβαίωσε την αυθεντικότητά του.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι το κομμάτι του μετεωρίτη εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα 20 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και η κίνηση αυτή ανιχνεύτηκε από αισθητήρες σεισμού στο νότο της χώρας, καθώς επίσης στην Κροατία και την Ιταλία.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες κομμάτια μετεωρίτη βρίσκονται διάσπαρτα στη Σλοβενία και παροτρύνουν τους πολίτες να ελέγξουν τις αυλές και τις στέγες των σπιτιών τους.

Τα ευρήματα αυτού του είδους είναι σημαντικά για την ανάπτυξη της επιστήμης και της γεωλογίας, γι αυτό και όποιος βρίσκει ένα θραύσμα μετεωριτών πρέπει να το παραδώσει για αναλύσεις. Στη συνέχεια, το κομμάτι αυτό επιστρέφεται σε αυτόν που το εντόπισε.

https://www.in.gr/2020/03/11/tech/kommati-meteoriti-entopistike-sto-novo-mesto/

Η νύχτα… μέρα: Διαστημική «μπάλα φωτιάς» φώτισε τον ουρανό της Αυστραλίας.

Ένα ασυνήθιστο θέαμα στον ουρανό παρακολούθησαν το βράδυ της Κυριακής, οι κάτοικοι του Πορτ Χέντλαντ στην περιοχή Πιλμπάρα στην Δυτική Αυστραλία…

Σύμφωνα με βίντεο που κατέγραψαν κάτοικοι της περιοχής, ο νυχτερινός ουρανός αποκτά πράσινο χρώμα χάρη στην μυστηριώδη λάμψη,.

Οι ειδικοί επιβεβαίωσαν ότι το φως που διέσχισε τον ουρανό, πολύ πιθανόν να ήταν μετεωρίτης. Η λάμψη έγινε ορατή και από κατοίκους ενός τμήματος της πολιτείας Βικτόρια και της Νότιας Αυστραλίας.

«Ήταν μια όμορφη φλεγόμενη μπάλα και περιμένουμε το μέγεθός της να είναι μάλλον ίδιο με αυτό ενός πλυντηρίου ή μιας καρέκλας στην ανώτερη ατμόσφαιρα», δήλωσε στον τοπικό ιστότοπο 9 News η Ρενέ Σέγιερς από το Πανεπιστήμιο Κέρτεν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας με ειδίκευση στους μετεωρίτες «Desert Fireball Network».

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/887779_i-nyhta-mera-diastimiki-mpala-fotias-fotise-ton-oyrano-tis-aystralias-foto

Η NASA επιστρέφει κομμάτι μετεωρίτη «σπίτι» του μετά από 700.000 χρόνια.

Ένα μικρό κομμάτι μετεωρίτη από τον πλανήτη Άρη θα εκτοξευτεί αυτή τη βδομάδα πίσω στον σπίτι του.

Ο μετεωρίτης, ο οποίος βρέθηκε στις ερήμους του Ομάν το 1999 γνωστός και ως Sayh al Uhaymir 008 ή SaU 008, θα τοποθετηθεί στον ρομποτικό εξερευνητή της NASA Perseverance (Eπιμονή) με προορισμό, και πάλι, τον Κόκκινο Πλανήτη.

Το διαστημικό όχημα της NASA Perseverence, θα ξεκινήσει το ταξίδι του προς τον Άρη αυτή την εβδομάδα.

Οι επιστήμονες είναι σίγουροι ότι το κομμάτι, που φυλάσσεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου προέρχεται από τον Άρη.

«Μικροσκοπικές φυσαλίδες αερίων που έχουν εγκλωβιστεί μέσα στον μετεωρίτη, έχουν ακριβώς την ίδια σύσταση με την ατμόσφαιρα του Άρη, οπότε ξέρουμε ότι προήλθε από εκεί», εξηγεί η καθηγήτρια Κάρολιν Σμιθ, συντηρήτρια των μετεωριτών στο μουσείο και μέλος της επιστημονικής ομάδας για το Mars 2020. Το τμήμα του μετεωρίτη θα χρησιμοποιηθεί για τη βαθμονόμηση των ανιχνευτών του ρόβερ Perseverance, όταν αυτό φτάσει στην επιφάνεια του Άρη και ξεκινήσει την αναζήτηση ενδείξεις ζωής στον πλανήτη.

Ο αρειανός μετεωρίτης SAU 008 δημιουργήθηκε όταν ένας αστεροειδής – ή κομήτης – συγκρούστηκε με τον κόκκινο πλανήτη πριν από περίπου 600.000 με 700.000 χρόνια, εκσφενδονίζοντας βράχους του στο Διάστημα. Ένα από αυτά τα κομμάτια ακολούθησε μια τροχιά «ακριβείας» και προσέκρουσε στη Γη.

Μεταξύ των οργάνων που είναι τοποθετημένα στο Perseverance είναι ένα λέιζερ υψηλής ακρίβειας που ονομάζεται Sherloc. Θα χρησιμοποιηθεί για την αποκρυπτογράφηση της χημικής σύνθεσης των πετρωμάτων και την αναζήτηση οργανικών ενώσεων που θα αποδείκνυαν ότι υπήρξε ζωή στον Άρη – ή εξακολουθεί να υπάρχει. Το κομμάτι του μετεωρίτη SAU 008 σκοπό έχει να διασφαλίσει ότι αυτό θα γίνει με την μέγιστη ακρίβεια.

https://www.youtube.com/watch?v=n-JDYmE4L70&feature=emb_logo

https://physicsgg.me/2020/07/27/%ce%b7-nasa-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%ce%b9-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7-%cf%83%cf%80%ce%af/

«Αρχέγονο διάστημα»: Τα κρυμμένα μυστικά μετεωρίτη στην Ανταρκτική.

“Καλά κρυμμένα μυστικά” της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος αναμένεται να αποκαλύψει ο μετεωρίτης AMU 17290 την σύνθεση του οποίου ερευνά το τελευταίο διάστημα επιστημονική ομάδα υπό τον ορυκτολόγο και ειδικό στους μετεωρίτες, επικ καθηγητή Ιωάννη Μπαζιώτη.

Ο μετεωρίτης «AMU 17290″, ηλικίας 4,5 δισεκατομμυρίων χρόνων -μεγαλύτερος ίσως από την ηλικία της Γης- είναι ένας μετεωρίτης “από το ηλιακό νεφέλωμα και το αρχέγονο διάστημα” κι έχει παραχωρηθεί από την ΝΑΣΑ στο εργαστήριο του Έλληνα ορυκτολόγου για να μελετηθεί μαζί με άλλους της κατηγορίας των “ανθρακούχων χονδριτών”.

Είναι η πρώτη φορά που Έλληνες επιστήμονες έχουν στην διάθεσή τους ένα μικρό, μοναδικό κομμάτι ιστορίας της δημιουργίας του σύμπαντος μέσα σε ένα εργαστήριο της χώρας κάνοντας εφικτό το… ταξίδι στο χρόνο αλλά και στην ιστορία του σύμπαντος, χωρίς να βγουν έξω από τα όρια της Γης.

«Αυτά που μελετούμε αυτή τη στιγμή στο εργαστήριό μας είναι μετεωρίτες της κατηγορίας των ανθρακούχων χονδριτών. Ένας από αυτούς είναι και ο μετεωρίτης που ανακάλυψα πριν από τρία χρόνια στην Ανταρκτική και τον οποίο έχουμε δανειστεί για μια πενταετία από την αμερικανική NASA.

Ήδη έχουμε ανακαλύψει κάποια σημαντικό ορυκτά στο εσωτερικό του, τα οποία συνδέονται με παλαιότερο χρόνο της δημιουργίας της γης», εξήγησε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ ΜΠΕ, «Πρακτορείο 104.9FM» ο κ.Μπαζιώτης, επίκουρος καθηγητής Ορυκτολογίας- Πετρολογίας στο εργαστήριο ορυκτολογίας-γεωλογίας του τμήματος Αξιοποίησης φυσικών πόρων και γεωργικής μηχανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο κ Μπαζιώτης είναι ο μοναδικός επιστήμονας που συμμετείχε ως μέλος στην οκταμελή αποστολή στην Ανταρκτική- Antarctic Search for Meteorites (ANSMET), το 2017, όπου και ανακαλύφθηκε ο συγκεκριμένος μετεωρίτης.

Τι το ιδιαίτερο έχει ο «ανθρακούχος χονδρίτης AMU 17290»;

Ο κ. Μπαζιώτης και η ομάδα του έχουν ήδη αρχίσει να δημοσιεύουν επιστημονικά δεδομένα για τον συγκεκριμένο μετεωρίτη, εστιάζοντας την έρευνά τους στα επονομαζόμενα “δύστηκτα ορυκτά” που περιέχονται σε αυτό το μοναδικό μετεωρίτη. «Τα δύστηκτα αυτά ορυκτά είναι σημαντικά καθώς αποτελούν τα πρώτα στερεά που δημιουργούνται στο ηλιακό μας σύστημα. Σχηματίζονται σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, που ξεπερνούν τους 1400-1450 βαθμούς Κελσίου. Περιέχουν χημικά στοιχεία όπως το αργίλιο, το ασβέστιο, το τιτάνιο, το μαγνήσιο.

Η συνένωση αυτών των χημικών στοιχείων δίνει γένεση μοναδικά ορυκτά όπως το κορούνδιο, ο μελίλιθος, ο χιμπονίτης, ο περοφσκίτης και ο σπινέλιος. Το ιδιαίτερο με αυτά τα ορυκτά είναι, ότι σχηματίζονται, όχι μόνο σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και σε εξαιρετικά χαμηλές πιέσεις. Ο χώρος σχηματισμού τους είναι το ηλιακό νεφέλωμα» τονίζει ο Έλληνας επιστήμονας. O κ. Μπαζιώτης σπεύδει μάλιστα να προσθέσει πως μόνο οι μετεωρίτες είναι αυτοί που μπορούν να δώσουν στον άνθρωπο «τη δυνατότητα να μελετήσει τόσο πρώιμα υλικά, που μάλιστα έχουν μεγαλύτερη ηλικία από τα 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια που είναι η ηλικία της Γης».

Σύμφωνα με τον κ Μπατζιώτη ο συγκεκριμένος μετεωρίτης έχει τη σύσταση, που… ονειρεύονται να δουν από κοντά οι επιστήμονες, αφού δημιουργήθηκε μέσα σε κάτι εξώκοσμο για τους ανθρώπους. Σε ένα ηλιακό νεφέλωμα. «Το αέριο που υπάρχει στο ηλιακό νεφέλωμα, αρχίζει και ψύχεται, με αποτέλεσμα να συμπυκνώνεται. Η συμπύκνωση οδηγεί στο σχηματισμό των πρώτων στερεών -αρχικά σχηματίζεται το κορούνδιο- ενώ με περαιτέρω πτώση της θερμοκρασίας συμπυκνώνονται και τα υπόλοιπα δύστηκτα ορυκτά», εξήγησε ο Έλληνας ορυκτολόγος.

Γιατί στην Ανταρκτική;

Η αποστολή στην οποία συμμετείχε και από την οποία προέκυψε αυτό το σημαντικό εύρημα έγινε στην Ανταρκτική, το σημείο της Γης μας που αποτελεί ένα συναρπαστικό και μοναδικό τόπο για την ανακάλυψη μετεωριτών, έναν τόπο στον οποίο μπορούν και διατηρούν οι μετεωρίτες αναλλοίωτα τα αρχέγονα χαρακτηριστικά τους «εξαιτίας της ελάχιστης υγρασίας που υπάρχει σε αυτή τη παγωμένη έρημο», αναφέρει ο κ.Μπαζιώτης.

Μέχρι σήμερα στην Ανταρκτική έχουν βρεθεί «περισσότεροι από 24.000 μετεωρίτες» στο πλαίσιο της χρηματοδοτούμενης από τη NASA αποστολής ANSMET και η μελέτη τους μας

δίνει πληροφορίες για τη δημιουργία και εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος, των πλανητών, των δορυφόρων, των αστεροειδών». Ο AMU 17290 καταγράφεται από τους ειδικούς επιστήμονες ως ένας ανθρακούχος χονδρίτης τύπου CM2 καθώς διακρίνεται από την παρουσία μικρών χόνδρων, δύστηκτων σχηματισμών. Έχουν μάλιστα επιβεβαιωθεί μόλις 433 καταγραφές μετεωριτών τύπου CM2 στην Ανταρκτική ωστόσο, μόλις ένας μετεωρίτης αντίστοιχου τύπου έχει ανακτηθεί από τον παγετώνα Amundsen και είναι ο «AMU 17290».

Ο Έλληνας «γκουρού» των μετεωριτών

Ο κ. Μπαζιώτης μελετά μετεωρίτες την τελευταία δεκαετία, ενώ ήδη χρηματοδοτείται η έρευνα της ομάδος του από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ελληνικό Κράτος, για τη μελέτη ανθρακούχων χονδριτών όπως ο AMU 17290, και τυπικών χονδριτών όπως ο SERES (ο μόνος επιβεβαιωμένος μετεωρίτης που έχει ανακτηθεί από ελληνικό έδαφος ,στις Σέρρες), ο Chelyabinsk, (έπεσε στη Ρωσία στις 15 Φεβρουαρίου 2013 και αν και αρχικός αστεροειδής ήταν μεγέθους ~20 μέτρων, εισήλθε στην ατμόσφαιρα ως μία μεγάλη βολίδα, ενώ η συνολική ενέργειά του ήταν 30 φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που εκλύθηκε κατά την πτώση της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα το 1945), ο Ozerki (έπεσε στη Ρωσία 21 Ιουνίου 2018), και ο Viñales (έπεσε στην Κούβα τη 1η Φεβρουαρίου 2019).

Τα αποτελέσματα της έρευνας της ομάδας του κ. Μπαζιώτη –εκτελείται σε συνεργασία με τα πανεπιστήμια Caltech, Utah, Saint Louis-Washington, Open University Milton Keynes, και

Malcolm H.Wiener Laboratory– για τον προαναφερθέντα «AMU 17290», έχουν ήδη ανακοινωθεί στο συνέδριο της NASA (Lunar and Planetary Science Conference), ενώ θα παρουσιαστούν και στο επερχόμενο συνέδριο European Planetary Science Congress, που διοργανώνεται ετησίως από την Europlanet Society.

Τα σπάνια, πολύτιμα, «δώρα του Διαστήματος»

Αυτό την χρονική περίοδο ο κ. Μπαζιώτης και η ομάδα του βλέπουν ένα «χωροχρονικό ταξίδι στα πρώτα στάδια δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος», που συντελείται καθημερινά στο εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ένα ταξίδι μελέτης των μετεωριτών – όπως ο συγκεκριμένος – που από τα βάθη του παγετώνα Amundsen δίνει σήμερα στους Έλληνες επιστήμονες, που τον μελετούν, μια σπάνια ευκαιρία: « να “ακουμπάς” στη κυριολεξία το αρχέγονο διάστημα, μέσω της επιστήμης της ορυκτολογίας, μελετώντας τα συγκεκριμένα “δώρα του Διαστήματος. Κι αυτό ειναι συγκλονιστικό…» καταλήγει ο κ.Μπαζιώτης.

https://physicsgg.me/2020/08/24/%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ad%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%cf%81%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84/

Ρώσοι επιστήμονες βρήκαν μετεωρίτη με απολίθωμα βακτηρίου παλαιότερο από το ηλιακό μας σύστημα.

Ρώσοι επιστήμονες, ανακάλυψαν σε μετεωρίτη ένα απολίθωμα βακτηρίου, το οποίο εκτιμήθηκε ως παλαιότερο της Γης και πιθανότατα, παλαιότερο ακόμη και του Ηλιακού μας συστήματος.

Η ρωσική ερευνητική ομάδα ανέλυσε τον μετεωρίτη Orgueil, ο οποίος το 1864 διαπέρασε την ατμόσφαιρα της Γης και κατέπεσε -όσο έμεινε από την τριβή και τη φωτιά- στη Γαλλία.

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον με τον συγκεκριμένο μετεωρίτη, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος που έχει καταπέσει στη Γη με σύσταση από χονδρίτη CI, είναι τα υψηλά επίπεδα υδράργυρου και τα ανώμαλα ισοτοπικά xenon που έχουν βρεθεί, καθώς δεν αποτελούν τυπική σύνθεση για μετεωρίτες του είδους του.

Οι επιστήμονες από το Παλαιοντολογικό Ινστιτούτο της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και το Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας (JINR) λένε ότι έχουν συγκεντρώσει «αδιαμφισβήτητες αποδείξεις ζωής» σε έναν άλλο πλανήτη και μάλιστα έναν πλανήτη αρχαιότερο της Γης.

Παρουσίαση ντοκουμέντων τον Νοέμβριο

«Οι εικόνες που φτιάξαμε ερμηνεύονται με σαφήνεια. Δεν μπορεί κανείς να τις αμφισβητήσει», δήλωσε ο Aleksey Rozanov, επικεφαλής ερευνητής του Κέντρου Αστροβιολογίας JINR στο πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti. Οι επιστήμονες σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ που θα περιέχει όλες τις φωτογραφίες από τα ευρήματά τους στον μετεωρίτη, τον Νοέμβριο.

Ένα δείγμα δόθηκε στη δημοσιότητα, καθώς φωτογραφήθηκε το βακτήριο στον μετεωρίτη:

Ο Ροζάνοφ παραδέχτηκε ότι η ομάδα του δεν ήταν η πρώτη που βρήκε ίχνη ζωής στον μετεωρίτη. Όλα τα στοιχεία που είχαν ανακαλυφθεί προηγουμένως, είχαν «παρερμηνευτεί», καθώς οι επιστήμονες απλώς αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι ήταν αλήθεια.

Ένας διάσημος αστροβιολόγος της NASA, ο Richard Hoover, ισχυρίστηκε ότι βρήκε απολιθώματα στον μετεωρίτη, αλλά η NASA πήρε αποστάσεις από τους ισχυρισμούς του εκείνη την εποχή, επικαλούμενη έλλειψη κριτικών από ομοτίμους.

​Τώρα, σύμφωνα με τη RIA, ο Χούβερ έχει προσχωρήσει στη ρωσική ομάδα για να αποδείξει ότι το ουράνιο αντικείμενο περιέχει, στην πραγματικότητα, απολιθωμένα βακτήρια.

Τα απολιθώματα μελετήθηκαν λεπτομερώς με τη βοήθεια ενός ηλεκτρονικού μικροσκοπίου υψηλής ανάλυσης, το οποίο επέτρεψε στους ερευνητές να ανακαλύψουν διάφορα είδη βακτηρίων που διατηρούνται μέσα στο διαστημικό βράχο.

​Τα μικροοργανικά απολιθώματα βρέθηκαν μέσα στον μετεωρίτη και όχι στην επιφάνειά του, σημειώνουν οι επιστήμονες, προσθέτοντας ότι δεν θα μπορούσαν να φτάσουν εκεί, αφού είχε ήδη πέσει στη Γη.

Ευρήματα που υπάρχουν μόνο σε «ζωντανούς» πλανήτες

Μερικές από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις περιλαμβάνουν απολιθώματα των λεγόμενων μαγνητικών βακτηρίων. Βασίζονται σε ένα πλανητικό μαγνητικό πεδίο για να προσανατολιστούν στο περιβάλλον και συνήθως βρίσκονται σε υδάτινα περιβάλλοντα όπως έλη, θάλασσες ή λίμνες.

​Πιο πρόσφατα, η ομάδα βρήκε επίσης ίχνη ενός μονοκύτταρου φυκιού στον μετεωρίτη Orgueil, μαζί με μικροοργανισμούς που μοιάζουν με ορισμένα είδη αμοιβάδων.

Αυτές οι ανακαλύψεις δείχνουν ότι τέτοιοι μικροοργανισμοί μπορούσαν να προέρχονται μόνο από έναν άλλο πλανήτη που έχει μαγνητικό πεδίο και τουλάχιστον εν μέρει καλύπτεται με υγρό νερό, εξήγησε ένας νεαρός συνεργάτης του εργαστηρίου ραδιοβιολογίας JINR, Mikhail Kapralov.

Δεν είναι γνωστό ακριβώς πόσο χρονών είναι ο μετεωρίτης του Orgueil, αλλά οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να είναι πολύ παλαιότερος από τη Γη ή μάλλον ακόμη μεγαλύτερος από το ίδιο το ηλιακό σύστημα.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/915291_rosoi-epistimones-vrikan-meteoriti-me-apolithoma-vaktirioy-palaiotero-apo

Visitors from Darker Worlds: O Βέρνερ Χέρτζογκ παρουσιάζει ντοκιμαντέρ για τους μετεωρίτες.

To τρέιλερ του νέου ντοκιμαντέρ του Βέρνερ Χέρτζογκ «Fireball: Visitors from Darker Worlds» μόλις κυκλοφόρησε.

Η ταινία, η οποία θα είναι διαθέσιμη στο Apple TV + στις 13 Νοεμβρίου, διερευνά τη βαθιά επίδραση που έχουν τα ουράνια σώματα, οι διάττοντες αστέρες και οι μετεωρίτες στην ανθρώπινη φαντασία

«Κάθε πέτρα που καταφθάνει από σκοτεινότερους κόσμους έχει τη δική της ιστορία, και οι μεγαλύτερες από αυτές έχουν αλλάξει ολόκληρα τοπία» αφηγείται ο Χέρτζογκ στο τρέιλερ. «Δεν γνωρίζουμε τι έρχεται στο μέλλον για εμάς, αλλά αμέτρητοι αριθμοί αυτών των ταξιδευτών από μακριά είναι ακόμη καθ’ οδόν».

Στο ντοκιμαντέρ «Fireball: Visitors from Darker Worlds» ο Γερμανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός συνεργάζεται και πάλι με τον Βρετανό ηφαιστειολόγο, Κλάιβ Οπενχάιμερ, ο οποίος στο παρελθόν συνεργάστηκε με τον Βέρνερ Χέρτζογκ στα «Encounters at the End of the World» και «Into the Inferno».

Ο Κλάιβ Οπενχάιμερ συμμετέχοντας σε συζήτηση στο Deadline series είπε ότι η ιδέα για το ντοκιμαντέρ γεννήθηκε όταν επισκέφθηκε ένα εργαστήριο στη Νότια Κορέα, στο οποίο εκτίθενται μετεωρίτες.

«Μου ήρθε στο μυαλό ο Μαύρος Λίθος που είναι τοποθετημένος στο Ιερό Τέμενoς» είπε ο Οπενχάιμερ και το σκέφτηκα ως ένα θέμα που θα ακολουθούσε κατά κάποιο τρόπο, ένα θέμα γεωεπιστήμης που συνδυάζει πολιτιστικά στοιχεία και τη φύση και τις επιστήμες αυτών των φαινομένων… Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του σεβασμού που οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και με την πάροδο του χρόνου τηρούν για τα ουράνια φαινόμενα: κομήτες, μετεωρίτες » ανέφερε.

https://www.in.gr/2020/10/21/tech/visitors-darker-worlds-o-verner-xertzogk-parousiazei-ntokimanter-gia-tous-meteorites/

Βρετανία : Πτώση μετεωρίτη προκαλεί δέος.

Ένας μεγάλος μετεωρίτης έγινε ορατός σε μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου την Κυριακή το βράδυ, ευχαριστώντας εκείνους που ήταν αρκετά τυχεροί και τον είδαν.

Ο μετεωρίτης εντοπίστηκε λίγο πριν τις 10μμ και ήταν ορατός για περίπου επτά δευτερόλεπτα. Καταγράφηκε από κάμερες ασφαλείας στο Μάντσεστερ, το Κάρντιφ, το Honiton, το Bath, το Midsomer Norton και τον Milton Keynes.

Τέτοια φαινόμενα ωστόσο δεν είναι τόσο σπάνια όσο περιγράφονται. Υπάρχει πλήθος από βίντεο από το 2020 έως το 2021 με πτώσεις μετεωριτών και σε άλλα μέρη του πλανήτη, χωρίς ωστόσο να αποτέλεσαν κάποια ιδιάζουσα απειλή. Άλλωστε η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας, λειτουργεί στην πλειοψηφία αυτών των περιπτώσεων, ως προστατευτική «ασπίδα».

https://www.tovima.gr/2021/03/02/world/vretania-ptosi-meteoriti-prokalei-deos-vinteo/

Ανακαλύφθηκε μετεωρίτης 4,6 δισ. χρόνων - Περιέχει το αρχαιότερο ηφαιστειακό πέτρωμα!

Το 2020, ανακαλύφθηκε στην Αλγερινή έρημο Σαχάρα, ένας άκρως ασυνήθιστος μετεωρίτης ηλικίας σχεδόν 4,6 δισεκατομμυρίων ετών, ο οποίος σύμφωνα με τους Γάλλους επιστήμονες που τον ανέλυσαν περιέχει το αρχαιότερο ηφαιστειακό πέτρωμα που έχει βρεθεί ποτέ.

Η εκτιμώμενη ηλικία του μετεωρίτη (4,566 δισεκατομμύρια έτη) τοποθετεί την προέλευση του μόλις δύο εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του ηλιακού συστήματος μας, τουλάχιστον ένα εκατομμύρια χρόνια παλαιότερα από τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ.

«Ο μετεωρίτης είναι ο αρχαιότερος μαγματικός βράχος που έχει αναλυθεί μέχρι σήμερα και ρίχνει φως στη δημιουργία των πρωταρχικών φλοιών που κάλυπταν τους αρχαιότερους πρωτοπλανήτες», σύμφωνα με τους ερευνητές που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS).

«Δουλεύω πάνω στους μετεωρίτες περισσότερα από 20 χρόνια και αυτός είναι ο πιο φανταστικός νέος μετεωρίτης που έχω ποτέ δει. Πιθανώς δεν θα ξαναβρούμε κάτι ανάλογο ακόμη πιο παλαιό», δήλωσε στο "New Scientist" ο επικεφαλής ερευνητής Ζαν-Αλί Μπαράτ του Πανεπιστημίου της Βρέστης και του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας.

Ο μετεωρίτης ονομάστηκε Erg Chech 002 ή EC 002 και αποτελείται από ανδεσίτη, ο οποίος στη Γη βρίσκεται κυρίως στις ζώνες καταβύθισης, τις περιοχές όπου οι τεκτονικές πλάκες συγκρούονται και η μία βυθίζεται κάτω από την άλλη.

​Σπάνια έχει βρεθεί ανδεσίτης σε μετεωρίτη, καθώς οι περισσότεροι που πέφτουν στον πλανήτη μας, αποτελούνται από ένα άλλο είδος ηφαιστειακού πετρώματος, το βασάλτη.

Ο εν λόγω μετεωρίτης πιθανώς αποτελούσε μέρος του φλοιού ενός αρχαίου πρωτοπλανήτη που διασπάστηκε στη νηπιακή ηλικία του ηλιακού συστήματος. Κανένας γνωστός αστεροειδής δεν μοιάζει στη χημική σύνθεση του με τον EC 002, πράγμα που σημαίνει ότι σχεδόν έχουν εκλείψει πια σήμερα τέτοια πλανητικά απομεινάρια.

https://www.pronews.gr/epistimes/968996_anakalyfthike-meteoritis-46-dis-hronon-periehei-arhaiotero-ifaisteiako-petroma

Τα μυστικά μετεωρίτη παλαιότερου από τη Γη προσπαθούν να ξεκλειδώσουν έλληνες επιστήμονες.

Σε πρόσφατο συνέδριο της NASA, είδαν το φως της δημοσιότητας συγκλονιστικά αποτελέσματα για τον Erg Chech 002.

Έναν μετεωρίτη μοναδικό, που αποτελεί «το αρχαιότερο ηφαιστειακό πέτρωμα που έχει ο άνθρωπος στα χέρια του, πιο παλιό ακόμη και από τη Γη, κατά 22 εκατομμύρια χρόνια» λέει ο επίκουρος καθηγητής Ιωάννης Μπαζιώτης, ορυκτολόγος-πετρολόγος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών που «κυνηγά» τα σπάνια πετρώματα, ο πρώτος Έλληνας που έλαβε μέρος στην αποστολή Antarctic Search for Meteorites.

Τμήμα αυτού του υπερπολύτιμου μετεωρίτη βρίσκεται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας, όπου το τελευταίο διάστημα το μελετά μαζί με τους συναδέλφους του.

«Προέρχεται από ένα άγνωστο στους επιστήμονες ουράνιο σώμα και δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας γνωστός αστεροειδής που να συνδέεται φασματικά – να έχει δηλαδή την ίδια…υπογραφή, με το συγκεκριμένο δείγμα του Erg Chech 002», εξηγεί ο κ.Μπαζιώτης τονίζοντας πως η ηλικία του δείγματος και μόνο «το καθιστά μοναδικό».

Μερικά γραμμάρια αρχέγονης αστερόσκονης

Ο κ.Μπαζιώτης και οι συνάδελφοί του έχουν στα χέρια τους δύο κομμάτια του, 1,3 γραμμαρίων το καθένα. «Ο μετεωρίτης Erg Chech 002, βρέθηκε τον Μάιο του 2020 στην έρημο της νότιας Αλγερίας, στη περιοχή Erg Chech. Η συνολική μάζα υλικού που έχει ανακτηθεί έως σήμερα ανέρχεται σε 31,78 κιλά. Τα δείγματα που έχουν ανακτηθεί στερούνται του χαρακτηριστικού διαγνωστικού γνωρίσματος για μετεωρίτες, του φλοιού σύντηξης. Χαρακτηρίζονται ως άδρο-κοκκώδη με ερυθρωπή απόχρωση που διακόπτεται από πρασινωπούς κρυστάλλους του ορυκτού πυρόξενος, με μέγεθος που πολλές φορές φθάνει τα 9 εκατοστά -κάτι επίσης πολύ σπάνιο», όπως είπε.

Σύμφωνα με τον κ Μπαζιώτη, ο εν λόγω μετεωρίτης, ανήκει στη κατηγορία των αχονδριτών μετεωριτών. «Δηλαδή, αυτών που προέρχονται από πλανητικά σώματα τα οποία έχουν διαφοροποιηθεί», ουράνια σώματα που κατά τη διάρκεια της γεωλογικής τους ιστορίας «ανέπτυξαν εσωτερική δομή με πυρήνα, μανδύα και φλοιό». Τέτοια σώματα στο ηλιακό μας σύστημα είναι ο πλανήτης Άρης, ο αστεροειδής Εστία (VESTA) και φυσικά ο πλανήτης μας, η Γη.

Αγνώστου προελεύσεως

«Στην προ ημερών επιστημονική δημοσίευση του Γάλλου επιστήμονα Jean-Alix Barrat, δεν κατέστη δυνατή η ένταξη μετεωρίτη Erg Chech 002 σε κάποια από τις κατηγορίες αχονδριτών με γνωστή προέλευση. Η γαλλική ερευνητική ομάδα έδειξε ότι ο Erg Chech 002 είναι ένα μοναδικής για -μη γήϊνης προέλευσης- ηφαιστειακό πέτρωμα με ηλικία σχηματισμού που ανέρχεται σε 4,565 δισεκατομμύρια χρόνια!», αναφέρει ο Δρ. Μπαζιώτης.

Η αρχέγονη ηλικία του Erg Chech 002 ώθησε τον υποψήφιο διδάκτορά του, τον Σταμάτιο Ξυδούς να μπει στη διαδικασία αναζήτησης δείγματος αυτού του μετεωρίτη. «Μέσα από μία χρονοβόρα προσπάθεια κατάφερε κι απέκτησε δύο δείγματα περίπου 1,3 γραμμαρίων έκαστο, με σκοπό τη μελέτη τους για πρώτη φορά σε ελληνικό εργαστήριο».

Τι σημαίνει το γεγονός πως ο μετεωρίτης δεν μπορεί να ταυτιστεί με κανένα γνωστό αστεροειδή; «Το μητρικό σώμα από το οποίο προέρχεται αυτός ο μετεωρίτης είτε καταστράφηκε εντελώς, είτε με πολύπλοκες διεργασίες προσαύξησης εξελίχθηκε σε ένα μεγαλύτερο σώμα και ο Erg Chech 002 αποτελεί «υπόλειμμα» των πρώτων σταδίων» απάντησε ο κ Μπαζιώτης.

Σενάρια για την προέλευση

Πλέον, το εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών έχει τη μοναδική δυνατότητα μελέτης του αρχαιότερου ηφαιστειακού πετρώματος που έχει πιάσει γεωλόγος στα χέρια του. «Αυτό και μόνο μας δίνει τη δυνατότητα να πούμε ότι έχουμε στα χέρια μας, ένα υλικό παλαιότερο ακόμα και από την ίδια τη Γη. Γνωρίζουμε ότι, ακόμα και στα όρια του αναλυτικού σφάλματος, και με βάση τα πρόσφατα δημοσιευμένα επιστημονικά δεδομένα, η ηλικία του Erg Chech 002 είναι κατά 22 εκατομμύρια χρόνια μεγαλύτερη από αυτή της Γης μας!» επισημαίνει ο κ.Μπαζιώτης.

Η ομάδα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών στοχεύει στην «κατανόηση των σχέσεων μεταξύ των ορυκτών σε συνδυασμό με το λεπτομερή προσδιορισμό της χημικής σύστασης που θα γίνει στο εργαστήριο» ώστε να υπάρξει η κατανόηση «της πετρογένεσης του πρωτόλιθου του μετεωρίτη». Ο υποψήφιος διδάκτορας του Δρ. Μπαζιώτη, Σταμάτιος Ξυδούς, θα εφαρμόσει μάλιστα βασικές αρχές που ήδη χρησιμοποιεί στη διδακτορική του διατριβή και στη κατανόηση αντίστοιχων πετρωμάτων από το -ηφαιστειακής προέλευσης- νησί της Μήλου.

«Θα εφαρμοστούν σύγχρονα πετρογενετικά μοντέλα που στηρίζονται στη θερμοδυναμική και μπορούν να αποκαλύψουν με πολύ μεγάλη ακρίβεια την αλληλουχία δημιουργίας των ορυκτών κατά τη ψύξη του μάγματος από το οποίο προέρχονται», εξηγεί ο Έλληνας επιστήμονας. «Είναι μοναδικό το να απαντούμε θεμελιώδη ερωτήματα που σχετίζονται με τη δημιουργία κι εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος μελετώντας ένα και μόνο δείγμα βάρους 1 γραμμαρίου!» σχολιάζει Δρ. Μπαζιώτης. «Το σημαντικότερο όμως είναι όταν η γνώση αυτή μεταφέρεται στα αυτιά που θέλουν να την ακούσουν και έτσι ‘μπολιάζονται κι εκείνα’ ώστε να συνεχίσουν το καλό αγώνα κατάκτησης της γνώσης…», καταλήγει.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/03/blog-post_21.html

Ισπανία: Διαστημικός βράχος «έσκισε» τον νυχτερινό ουρανό πάνω από το Τολέδο.

Ένα απίστευτο σκηνικό στο Τολέδο της Ισπανίας, καθώς ένας διαστημικός βράχος, προερχόμενος από ένα αστεροειδή και ταξιδεύοντας με ταχύτητα 72.000 χλμ/ώρα, έσκισε τον ουρανό.

Το εντυπωσιακό φαινόμενο με τη μπάλα φωτιάς να φωτίζει τη νύχτα συνέβη την 1η Απρίλη περίπου στις 23:00, με τον μετεωρίτη να καίγεται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 72.000 χλμ/ώρα.

Η μπάλα φωτιάς άναψε σε υψόμετρο περίπου 92 χλμ, για να σβήσει σε υψόμετρο περίπου 43 χλμ. σύμφωνα με τους επιστήμονες, χωρίς να αποτελέσει απειλή για την περιοχή του Τολέδο.

Η εντυπωσιακή λάμψη που φώτισε τον σκοτεινό ουρανό προκλήθηκε όταν ένα κομμάτι προερχόμενο από αστεροειδή μπήκε στη γήινη ατμόσφαιρα και πυρακτώθηκε.

Και ήταν τόση ισχυρή η ένταση της λάμψης, που το φαινόμενο ήταν ορατό από απόσταση μεγαλύτερη των 500 χλμ μακριά, σύμφωνα με τον Χοσέ Μαρία Μαντιέντο, του ανδαλουσιανού ινστιτούτου αστροφυσικής.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/975623_ispania-diastimikos-vrahos-eskise-ton-nyhterino-oyrano-pano-apo-toledo

Περίπου 5.200 τόνοι... εξωγήινης σκόνης πέφτουν στη Γη κάθε χρόνο!

Είναι ήδη γνωστό πως κάθε χρόνο ο πλανήτης μας συναντιέται με ουκ ολίγη σκόνη προερχόμενη από κομήτες και αστεροειδείς.

Μάλιστα, αυτά τα σωματίδια διαπερνούν την ατμόσφαιρα και προκαλούν τα «πεφταστέρια», δηλαδή τους διάττοντες αστέρες, ενώ μερικά φθάνουν στην επιφάνεια της Γης με τη μορφή μικρομετεωριτών.

Γάλλοι επιστήμονες του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και του Πανεπιστημίου του Παρισιού Paris-Saclay, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστήμης και πλανητικής επιστήμης «Earth & Planetary Science Letters», υπολόγισαν ότι ετησίως περίπου 5.200 τόνοι τέτοιας εξωγήινης σκόνης μικρομετεωριτών φθάνει στο έδαφος. Συγκριτικά εκτιμάται ότι κάθε χρόνο στη Γη πέφτουν μεγαλύτεροι μετεωρίτες συνολικού βάρους το πολύ δέκα τόνων.

Η συνολική μάζα της διαστημικής σκόνης, προτού συναντηθεί με την ατμόσφαιρα της Γης, εκτιμάται σε περίπου 15.000 τόνους ετησίως και από αυτούς τελικά φθάνει στο έδαφος περίπου το ένα τρίτο. Αυτά τα σωματίδια σκόνης από κομήτες και αστεροειδείς έχουν διάμετρο έως μερικά δέκατα ή εκατοστά του χιλιοστού.

Οι Γάλλοι ερευνητές έχουν πραγματοποιήσει κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες έξι αποστολές κοντά στον γαλλο-ιταλικό ερευνητικό σταθμό «Κονκόρντια» στην καρδιά της Ανταρκτικής για να συλλέξουν και μετά να αναλύσουν μικρομετεωρίτες. Από τις αποστολές αυτές προέκυψαν αρκετά εξωγήινα σωματίδια μεγέθους 30 έως 200 μικρομέτρων.

Οι περισσότεροι μικρομετεωρίτες προέρχονται από κομήτες (80%) και το υπόλοιπο από αστεροειδείς. Οι κομήτες αποτελούνται από πάγο και σκόνη, προερχόμενοι κυρίως από τη Ζώνη Κάιπερ στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος.

​Καθώς προσεγγίζουν τον Ήλιο, ανεβάζουν θερμοκρασία και απελευθερώνουν μεγάλες ποσότητες σκόνης. Από την άλλη, οι αστεροειδείς είναι κυρίως πετρώδεις και οι περισσότεροι προέρχονται από τη ζώνη μεταξύ Άρη-Δία.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/978163_peripoy-5200-tonoi-exogiinis-skonis-peftoyn-sti-gi-kathe-hrono

Μετεωρίτες στην Ανταρκτική και τις ερήμους της Γης και του Άρη.

Τι είναι μετέωρα και τι μετεωρίτες; Ποια η σχέση των μετεωριτών με τα πεφταστέρια και τις εντυπωσιακές βολίδες;

Που και πως δημιουργούνται οι μετεωρίτες; Πως έρχονται στον πλανήτη μας; Πως τους εντοπίζουμε και πως βεβαιωνόμαστε ότι πρόκειται για τέτοιους και όχι για γήινα ηφαιστειακά πετρώματα; Πέφτουν μετεωρίτες στην Ελλάδα;

Πόσα είδη μετεωριτών υπάρχουν και ποια είναι η σύσταση κάθε τύπου; Ποια είναι η σημασία τους για τη σύγχρονη επιστήμη; Τι μας αποκαλύπτουν;

Τα παραπάνω και άλλα πολλά θα αποτελέσουν το αντικείμενο της εκπομπής ΦΥΣΙΚΑ της Παρασκευής 16 Απριλίου 2021, στις 9 μμ ώρα Ελλάδας, η οποία θα έχει ως τίτλο "Μετεωρίτες στην Ανταρκτική και τις ερήμους της Γης και του Άρη". Ο Φυσικός Σπύρος Κάνουρας θα συζητήσει με δύο ειδικούς επί του θέματος· τον Επίκουρο καθηγητή Ορυκτολογίας - Πετρολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Μπαζιώτη και τον Ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου του Σικάγου και συνεργάτη της NASA σε αποστολές στο Ηλιακό μας σύστημα, Θανάση Οικονόμου.

Ο κ. Μπαζιώτης θα μας αφηγηθεί τις συναρπαστικές εμπειρίες του από τη συμμετοχή του στην 41η αποστολή (Νοέμβριος 2017) Antarctic Search for Meteorites (ANSMET), την οποία η NASA έχει καθιερώσει από το 1976 για τον εντοπισμό και τη συλλογή μετεωριτών, στους παγετώνες της Ανταρκτικής, η οποία απέδωσε 263 μετεωρίτες! Είναι ο μοναδικός μέχρι στιγμής Έλληνας που έχει συμμετάσχει σε τέτοια αποστολή.

Ο κ. Οικονόμου θα μας εξηγήσει πως εντοπίζονται μετεωρίτες στις γήινες ερήμους, τη δεύτερη σημαντικότερη πηγή μετά την Ανταρκτική. Επίσης, θα αναφερθεί σε αντίστοιχες εμπειρίες που είχε από αποστολές της NASA στον πλανήτη Άρη, όπου κινούμενα ρομπότ, εφοδιασμένα μεταξύ άλλων και με όργανο του κ. Οικονόμου για τον προσδιορισμό της σύστασης των πετρωμάτων, έχουν εντοπίσει και καταγράψει μετεωρίτες εξωαρειανής προέλευσης.

Η εκπομπή "ΦΥΣΙΚΑ" είναι μια παραγωγή του διαδικτυακού καναλιού "ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ Web TV" (https://www.anixneuseis.gr/).

Η εκπομπή θα μεταδοθεί από:

1) το YouTube:

2) τη σελίδα του Facebook: https://www.facebook.com/spyros.kanouras/posts/10226106167667284

3) τη σελίδα του Facebook: https://www.facebook.com/pantelis.../posts/4171847379515008.

4) το ιστολόγιο "ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ": https://www.anixneuseis.gr/

https://physicsgg.blogspot.com/2021/04/blog-post_16.html

Η μελέτη που ανατρέπει τα πάντα - Οι μετεωρίτες που έπεσαν στην Γη έχουν την ίδια προέλευση.

Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τους μετεωρίτες θεωρούσαν εδώ και χρόνια ότι οι μετεωρίτες, τα κομμάτια αστεροειδών που έχουν φτάσει ως το έδαφος της Γης, εχουν προέλθει από διαφορετικούς διαστημικούς βράχους, όμως κάτι τέτοιο φαίνεται να καταρρίπτεται.

Η μελέτη εξέτασε θαλάσσια ιζηματογενή πετρώματα συνολικής ηλικίας άνω των 500 εκατομμυρίων ετών που περιέχονταν στους μετεωρίτες, και εστιάζοντας σε 15 διαφορετικές χρονικές περιόδους, διαπίστωσε ότι όλα προέρχονται από την ίδια ζώνη αστεροειδών, χωρίς όμως να είναι σαφές ποια ζώνη είναι αυτή.

Το σημείο στο οποίο φέρονται να έχουν καταλήξει οι ερευνητές, σύμφωνα με όσα είπαν οι Fredrik Terfelt και Birger Schmitz στην περίληψη της μελέτης, είναι οι μετεωρίτες, γενικά, προέρχονται από μια πολύ μικρή περιοχή της αστροειδούς ζώνης.

Σε συνέντευξή του στο διαδικτυακό περιοδικό Inverse, ο Schmitz, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας, δήλωσε ότι είχε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο - Καλιφόρνια, Σουηδία, Κίνα και Ρωσία - για να εξασφαλίσει διαφορετικά δείγματα ιζηματογενών πετρωμάτων για εξέταση. Και αφού τα εξέτασε, απέκτησε περισσότερα ερωτηματικά παρά πήρε απαντήσεις σχετικά με την προέλευση των μετεωριτών.

«Αυτό είναι ένα πρόβλημα με τη μελέτη μας, και είναι ένα πρόβλημα στην επιστήμη σήμερα. Δεν ξέρουμε από ποιο σημείο της αστεροειδούς ζώνης προέρχονται οι μετεωρίτες» τόνισε και πρόσθεσε: «Ψάξαμε για ψύλλους στα άχυρα και έτσι... κάψαμε τα άχυρα».

Σύμφωνα με τα επιστημονικά ευρήματα, οι περισσότεροι αστεροειδής κινούνται στην κύρια ζώνη αστεροειδών, μια περιοχή στο διάστημα μεταξύ Άρη και Δία.

Σύμφωνα με τη NASA, περισσότεροι από 1 εκατομμύριο αστεροειδείς είναι γνωστό ότι υπάρχουν, αλλά πολλοί ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί.

Η κατανόηση της προέλευσης των μετεωριτών δεν μπορεί να μας βοηθήσει μονάχα στην κατανόηση του σχηματισμού του Ηλιακού Συστήματος, αλλά και ποιοι διαστημικοί βράχοι θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ανθρωπότητα στο μέλλον, δήλωσε ο Schmitz.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/993759_i-meleti-poy-anatrepei-ta-panta-oi-meteorites-poy-epesan-stin-gi-ehoyn-tin

Τι είναι ο μετεωρίτης που διαπέρασε τον ουρανό της Ελλάδας.

Αίσθηση προκάλεσε το βράδυ της Τρίτης η πτώση ενός μετεωρίτη, ο οποίος έγινε ορατός από διάφορα σημεία της Ελλάδας. Πολλοί χρήστες του διαδικτύου εξέφρασαν την έκπληξή τους για το φαινόμενο, μιας και ο μετεωρίτης «έσκισε» τον ουρανό και η λάμψη του ήταν εντυπωσιακή.

Ένα εντυπωσιακά λαμπρό μετέωρο και συγκεκριμένα μια βολίδα, «έπιασαν» και οι κάμερες του ιστότοπου kopaida στις 23:08 το βράδυ της Τρίτης ενώ πολλές αναφορές θέασης της πτώσης υπήρξαν σε Αττική, Αιτωλοακαρνανία, Αρκαδία και άλλες περιοχές.

Τι είναι μετεωρίτης

Ο ορισμός των μετεωριτών μπορεί να ειπωθεί ως ένα κομμάτι ενός ουράνιου σώματος που πέφτει στον πλανήτη Γη ή σε οποιοδήποτε άλλο αστέρι. Αυτό συνεπάγεται ότι το βραχώδες σώμα πρέπει να είναι σε θέση να φτάσει στην επιφάνεια ενός αστεριού αφήνοντας πίσω του ένα φωτεινό ίχνος φωτός που ονομάζουμε μετεωρίτη.

Επομένως, οι μετεωρίτες δεν μπορούν μόνο να πέσουν στη γη, αλλά και να φτάσουν σε οποιοδήποτε άλλο αστέρι: Άρης, Αφροδίτη, η επιφάνεια του φεγγαριού, και ούτω καθεξής.

Όσο για τη γη, έχει το δικό της φυσικό φράγμα για να αντισταθεί σε αυτό το φαινόμενο: την ατμόσφαιρα. Αυτό το στρώμα αερίου μπορεί να προκαλέσει το μεγαλύτερο μέρος του διαπλανητικού υλικού που φτάνει στην ατμόσφαιρα να αποσυντεθεί πριν χτυπήσει την επιφάνεια.Το Μεγαλύτεροι μετεωρίτες σπάζουν σε μικρά κομμάτια, μερικά από τα οποία μπορεί να φτάσουν στο έδαφος.

Όταν περνούν, παράγουν τους μετεωρίτες που αναφέραμε νωρίτερα. Όταν αυτές οι σφαίρες εκρήγνυνται στην ατμόσφαιρα, ονομάζονται βολίδες. Οι περισσότεροι μετεωρίτες είναι ανεπαίσθητοι ή μικροσκοπικοί όταν φτάνουν στην επιφάνεια. Ωστόσο, άλλα μπορούν να βρεθούν για περαιτέρω έρευνα και ανάλυση.

Κύρια χαρακτηριστικά

Οι μετεωρίτες έχουν ακανόνιστα σχήματα και διάφορες χημικές συνθέσεις. Οι μετεωρίτες βράχων εκτιμάται ότι είναι πιο άφθονοι από τους μετέωρους μετάλλων ή τους μετεωρίτες μεταλλικών βράχων (τουλάχιστον ανάλογα με την πρόσκρουση στη γη). Σαν κομήτες, πολλά από αυτά περιέχουν υλικό από τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος, που μπορεί να παρέχει πολύτιμες επιστημονικές πληροφορίες.

Οι μετεωρίτες τυπικά έχουν μέγεθος από μερικά εκατοστά έως μερικά μέτρα και συνήθως βρίσκονται στο κέντρο του κρατήρα που δημιουργείται όταν πέφτουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλά από αυτά ανακαλύφθηκαν κατά τη γεωλογική αναζήτηση εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια αργότερα.

Υπολογίζεται ότι περίπου 100 μετεωρίτες διαφορετικών μεγεθών και συνθέσεων εισέρχονται στην επιφάνεια του πλανήτη μας κάθε χρόνο, άλλοι είναι πολύ μικροί και άλλοι έχουν διάμετρο άνω του ενός μέτρου. Οι περισσότερες ουσίες που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα δεν είναι απρόσβλητες από τη διάβρωση τριβής στην καθοδική τους τροχιά, αλλά πολλές άλλες ουσίες μπορούν. Εάν ένας μάρτυρας ήταν μάρτυρας της πρόσκρουσής του στο έδαφος, ονομάστηκε «πτώση» και αν ανακαλύφθηκε αργότερα, ονομάστηκε «ανακάλυψη».

Έχουν εγγραφεί και καταχωρηθεί περίπου 1.050 πτώσεις και περίπου 31.000 ανακαλύψεις. Στους μετεωρίτες δίνεται το όνομα του τόπου όπου βρέθηκαν ή έγιναν μάρτυρες της πτώσης τους, συνήθως ακολουθούμενος από έναν συνδυασμό αριθμών και γραμμάτων για να τους διακρίνει από άλλους μετεωρίτες που έπεσαν στην ίδια περιοχή.

Σχηματισμός μετεωρίτη

Οι μετεωρίτες , σύμφωνα με το meteorologiaenred, μπορεί να προέρχονται από πολλές πηγές. Ορισμένα είναι απλώς υπολείμματα από το σχηματισμό (ή την καταστροφή) μεγαλύτερων αστρονομικών αντικειμένων (όπως δορυφόροι ή πλανήτες). Μπορούν επίσης να είναι θραύσματα αστεροειδών, όπως π.χ. αυτά που αφθονούν στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ των εσωτερικών και των εξωτερικών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Σε άλλες περιπτώσεις, χωρίστηκαν από τον κομήτη, χάνοντας μικρότερα κομμάτια στον απόηχό τους. Αφού κατέχουν μία από αυτές τις πηγές, εξακολουθούν να επιπλέουν ή να ρίχνονται στο διάστημα με μεγάλη ταχύτητα λόγω εκρήξεων ή άλλων παρόμοιων φαινομένων.

Τύποι μετεωριτών

Ανάλογα με την προέλευση, τη σύνθεση ή τη μακροζωία που έχουν οι μετεωρίτες, ταξινομούνται σε διαφορετικούς τύπους. Ας δούμε ποια είναι η πιο σημαντική ταξινόμηση σύμφωνα με όλες αυτές τις παραμέτρους:

Πρωτόγονοι Μετεωρίτες: Αυτοί οι μετεωρίτες ονομάζονται επίσης χονδρίτες και προέρχονται από τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Επομένως, δεν θα αλλάξουν από διάφορες γεωλογικές διεργασίες και θα παραμείνουν αμετάβλητες για περίπου 4.500 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ανθρακικός χονδρίτης: Πιστεύεται ότι είναι οι χονδρίτες πιο απομακρυσμένοι από τον ήλιο. Στη σύνθεσή του μπορούμε να βρούμε 5% άνθρακα και 20% νερό ή διάφορες οργανικές ενώσεις.

Συνηθισμένοι χονδρίτες: Είναι οι πιο συνηθισμένοι χονδρίτες που φτάνουν στη Γη. Συνήθως προέρχονται από μικρότερους αστεροειδείς και στη σύνθεσή τους παρατηρούνται σίδηρος και πυριτικό άλας.

Χονδρίτης ενστατίτες: Δεν είναι πολύ άφθονα, αλλά η σύνθεσή τους είναι η μόνη παρόμοια με τον αρχικό σχηματισμό του πλανήτη μας. Επομένως, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η συσσώρευσή τους θα οδηγήσει στον σχηματισμό του πλανήτη μας.

Λειωμένοι μετεωρίτες: αυτός ο τύπος μετεωρίτη είναι το αποτέλεσμα της μερικής ή πλήρους σύντηξης του κύριου σώματος της προέλευσής του και υποβάλλεται σε μια μεταμορφική διαδικασία στο εσωτερικό του.

Αχονδρίτες: Είναι πυριγενή πετρώματα που προέρχονται από άλλα ουράνια σώματα του ηλιακού συστήματος. Για το λόγο αυτό, το όνομά τους σχετίζεται με την καταγωγή τους, αν και τα περισσότερα από αυτά έχουν απροσδιόριστη προέλευση.

Μεταλλικός: Η σύνθεσή του βασίζεται σε πάνω από 90% μέταλλα και η προέλευσή του είναι ο πυρήνας ενός μεγάλου αστεροειδή, που εξήχθη από μια μεγάλη πρόσκρουση.

Μεταλλόρος: Η σύνθεσή του είναι ίση με μέταλλο και πυρίτιο. Έρχονται από μέσα μεγάλους αστεροειδείς.

Διαφορές μετεωρίτη – κομήτη

Πολλές φορές, ο μετεωρίτης αποτελεί θραύσμα από έναν κομήτη. Όπως είναι λογικό, λόγω του μικρού του μεγέθους, δεν είναι ορατό από εμάς από τη γη, εκτός κι αν εισέλθει στην ατμόσφαιρα και καεί: τότε αν είναι σχετικά μεγάλος, μπορεί να δούμε τη λάμψη του. Αν καταφέρει ο μετεωρίτης να επιζήσει από την τριβή και δεν καεί (συνήθως αν είναι αρκετά μεγάλος και δεν διανύσει την ατμόσφαιρα διαγώνια), τότε πέφτει στη Γη.

Τώρα, ο κομήτης, είναι κάτι σαν αστέρι με μία μεγάλη ουρά που κινείται σε κάποια τροχιά σε ένα δικό του μοναδικό μονοπάτι(πχ γύρω από κάποιον πλανήτη) ή γύρω από τον ήλιο. Ο κομήτης αποτελείται από τον πυρήνα, το κώμα και την ουρά. Ο πυρήνας ενός κομήτη, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνολο μετεωριτών (μικρά – μεγάλα βράχια συνήθως από μεταλλικό υλικό). Το κώμα είναι ένα «πέπλο» που τον περιβάλλει και αποτελείται από αέρια και αστερόσκονη.

Η ουρά, είναι ένα σύνολο μικροσκοπικών σωματιδίων που φωτίζονται έντονα από τον ήλιο και ενώ κινείται ο κομήτης, αυτά ακολουθούνε από πίσω και τα κάνει να μοιάζουνε με φλεγόμενη ουρά.

https://www.in.gr/2021/09/22/b-science/ti-einai-o-meteoritis-pou-diaperase-ton-ourano-tis-elladas/

Η «Μαύρη Καλλονή», όπως αποκαλείται χαϊδευτικά ο μετεωρίτης NWA 7034, έχει συναρπάσει τους γεωλόγους από το 2011, όταν εντοπίστηκε στη Σαχάρα.

NASA

Στη φωτογραφία εικονίζεται η Μαύρη Καλλονή που μάθαμε το σημείο από το οποίο ξεκίνησε το ταξίδι της στη Γη.

Μια ομάδα επιστημόνων εντόπισε το ακριβές σημείο «γέννησης» ενός μετεωρίτη που έπεσε από τον Άρη στη Σαχάρα και θεωρείται πραγματικό «ανοιχτό βιβλίο» που θα δώσει στοιχεία για τη δημιουργία όχι μόνο του Κόκκινου Πλανήτη αλλά ενδεχομένως και για τον σχηματισμό της Γης.Η «Μαύρη Καλλονή», όπως αποκαλείται χαϊδευτικά ο μετεωρίτης NWA 7034, έχει συναρπάσει τους γεωλόγους από το 2011, όταν εντοπίστηκε στη Σαχάρα. Είναι μια πέτρα που χωράει σε μια παλάμη και ζυγίζει κάτι παραπάνω από 300 γραμμάρια. Θεωρείται «ο αρχαιότερος βράχος που διαθέτουμε από τον Άρη», όπως εξήγησε ο πλανητολόγος Σιλβέν Μπουλέ, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Communications. Περιέχει ζιρκόνια, ένα είδος ορυκτού, ηλικίας 4,48 δισεκατομμυρίων ετών. Δηλαδή «περίπου 80 εκατομμύρια χρόνια αφού ξεκίνησε ο σχηματισμός των πλανητών» του ηλιακού μας συστήματος, είπε ο Μπουλέ, που είναι καθηγητής στο Εργαστήριο Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Παρισιού-Σακλέ.Ο NWA 7034 αποτελεί επομένως «ανοιχτό βιβλίο για τις πρώτες στιγμές του Άρη», όταν η επιφάνεια του μάγματος του πλανήτη άρχισε να στερεοποιείται. Η αντίστοιχη «πρωτόγονη ιστορία» της Γης έχει χαθεί, κάτι που δεν συνέβη στον Άρη. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής πλανητολόγους από το Πανεπιστήμιο Κέρτιν στο Περθ της Αυστραλίας, κατάφεραν να εξακριβώσουν την ακριβή προέλευση του μετεωρίτη σε ένα σημείο του Άρη όπου υπάρχει ακόμη αυτή η πρωτόγονη «κρούστα».Αρχικά θα έπρεπε να εντοπίσουν έναν κρατήρα που σχηματίστηκε από κάποιο μετέωρο που έφτασε στον Άρη από το διάστημα και είχε τέτοια δύναμη ώστε να εκτινάξει βράχους με ταχύτητα άνω των 5 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο – ώστε να ξεφύγουν από την αρειανή βαρύτητα, εξήγησε ο Άντονι Λαγκέιν, πλανητολόγος στο Πανεπιστήμιο Κέρτιν. Ο κρατήρας αυτός θα έπρεπε να έχει διάμετρο τουλάχιστον 3 χιλιόμετρα. Το πρόβλημα: στον Άρη υπάρχουν σχεδόν 80.000 κρατήρες αυτού του μεγέθους.Οι ερευνητές, μελετώντας την έκθεσή του μετεωρίτη στην κοσμική ακτινοβολία, ήξεραν ότι ο NWA 7034 εκτοξεύτηκε στο διάστημα πριν από περίπου 5 εκατομμύρια χρόνια. «Αναζητούσαμε επομένως έναν πολύ νέο και μεγάλο κρατήρα», είπε ο Λαγκέιν, το διδακτορικό του οποίου αφορά ακριβώς τη χρονολόγηση των αρειανών κρατήρων. Μια άλλη ένδειξη ήταν ότι από τη χημική ανάλυση της «Μαύρης Καλλονής» αποκαλύφθηκε πως ο βράχος αυτός υπερθερμάνθηκε απότομα πριν από περίπου 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια, πιθανώς από τη σύγκρουσή του με κάποιον αστεροειδή. Με άλλα λόγια, ο βράχος αρχικά ξεκόλλησε από την επιφάνεια του Άρη και έπεσε λίγο μακρύτερα και στη συνέχεια, από άλλη πρόσκρουση, εκτοξεύτηκε στο διάστημα και έφτασε στη Γη.Με βάση αυτές τις πληροφορίες, ο Άντονι Λαγκέιν βελτίωσε έναν αλγόριθμο εντοπισμού κρατήρων που είχε αναπτυχθεί στο πανεπιστήμιο Κέρτιν. Και τον εφάρμοσε, χάρη σε έναν υπερυπολογιστή, σε ένα ψηφιδωτό αποτελούμενο από 90 εκατομμύρια φωτογραφίες με αρειανούς κρατήρες, που τραβήχτηκαν χάρη στην κάμερα ενός δορυφόρου της NASA.Από την ανάλυση αυτή προέκυψαν ως πιθανοί γεννήτορες της «Μαύρης Καλλονής» αρχικά 19 κρατήρες και στη συνέχεια μόνο ένας, ο Καράθα, που έχει διάμετρο 10 χιλιομέτρων και βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο του Άρη. Είναι μια περιοχή πλούσια σε κάλιο και θόριο, δυο στοιχεία που αφθονούν και στη «Μαύρη Καλλονή».Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η ζώνη αυτή είναι «προφανώς ένα λείψανο της αρχαίας κρούστας του πλανήτη Άρη» και θα άξιζε να σταλεί μια αποστολή για να μελετήσει τη γεωλογία της.Ο Μπουλέ υπενθύμισε ότι οι αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη μέχρι σήμερα επικεντρώνονταν στην αναζήτηση νερού και ζωής. Ωστόσο, η κατανόηση του σχηματισμού των πλανητών αφορά ακριβώς το τι συνέβη εκείνες τις πρώτες στιγμές και «το πώς φτάσαμε σε έναν τόσο εκπληκτικό πλανήτη όπως είναι η Γη», τόνισε ο Λαγκέιν.

Το ψάρεμα διαστρικού μετεωρίτη από τον ωκεανό με τη βοήθεια ενός τεράστιου μαγνήτη.

Ομάδα αστρονόμων σχεδιάζει να ανελκύσει έναν μικρό μετεωρίτη που έπεσε στον Ειρηνικό Ωκεανό και προερχόταν από άλλο αστρικό σύστημα

Θραύσματα του μετεωρίτη CNEOS 2014-01-08 έπεσαν περίπου 300 χιλιόμετρα βόρεια του νησιού Μάνους (κόκκινος δείκτης) στη θάλασσα Μπίσμαρκ στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό

Η ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ελπίζει να βρει θραύσματα αυτού του διαστρικού βράχου – γνωστού ως CNEOS 2014-01-08 – που έπεσε στη Γη στις 8 Ιανουαρίου 2014, με ενέργεια που αντιστοιχούσε σε 110 τόνους ΤΝΤ.«Η εύρεση ενός τέτοιου θραύσματος θα αποτελούσε την πρώτη επαφή που είχε ποτέ η ανθρωπότητα με υλικό μεγαλύτερο από τη σκόνη που προέρχεται πέρα από το ηλιακό σύστημα», δήλωσε στο Live Science ο Αμίρ Σιράτζ, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και κύριος συγγραφέας μιας νέας μελέτη που προδημοσιεύθηκε στην πλατφόρμα ArXiv.

https://arxiv.org/abs/2208.00092

Ο αστροφυσικός προσδιόρισε τη διαστρική προέλευση του αντικειμένου σε μια μελέτη του 2019 με 99,999% βεβαιότητα, την οποία επιβεβαίωσε τον Μάιο του 2022 η Διοίκηση Διαστήματος των ΗΠΑ. Δεν υπήρξαν μάρτυρες της πτώσης του αντικειμένου που χτύπησε τη Γη.«Μπήκε στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα περίπου 160 χλμ./ώρα από τις ακτές της Νέας Γουινέας τη νύχτα, με περίπου 1% της ενέργειας της βόμβας της Χιροσίμα», δήλωσε ο ερευνητής.Ο μετεωρίτης έχει πλάτος μόλις μισό μέτρο και φαίνεται να είναι το πρώτο διαστρικό αντικείμενο που ανακαλύφθηκε ποτέ στο ηλιακό μας σύστημα. Το 2017, ένα άλλο διαστρικό αντικείμενο, το «Oumuamua» διέσχισε το ηλιακό μας σύστημα με ταχύτητα σχεδόν 92.000 χλμ./ώρα. Την ανακάλυψη του Oumuamua ακολούθησε ο διαστρικός κομήτης 2I/Borisov, ο οποίος εντοπίστηκε από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Gennadiy Borisov στην Κριμαία.Ο CNEOS 2014-01-08 θεωρείται ότι προέρχεται από άλλο αστρικό σύστημα επειδή ταξίδευε με ταχύτητα 60 χλμ. /δευτερόλεπτο σε σχέση με τον Ήλιο.«Στην απόσταση που βρίσκεται η Γη από τον Ήλιο, κάθε αντικείμενο που ταξιδεύει ταχύτερα από περίπου 42 χλμ. ανά δευτερόλεπτο βρίσκεται σε μια αδέσμευτη, υπερβολική τροχιά διαφυγής σε σχέση με τον ήλιο», εξήγησε ο Σιράτζ. «Αυτό σημαίνει ότι το CNEOS 2014-01-08 ξεπερνούσε σαφώς το τοπικό όριο ταχύτητας για τα δεσμευμένα αντικείμενα και δεν διασταυρώθηκε με άλλους πλανήτες στην πορεία, οπότε πρέπει να προήλθε από το εξωτερικό του ηλιακού συστήματος».Στο πλαίσιο του προγράμματος Galileo Project ύψους 1,6 εκατομμυρίων δολαρίων, οι επιστήμονες θα κατεβάσουν έναν τεράστιο μαγνήτη στο σημείο που βρίσκεται ο μετεωρίτης, περίπου 300 χιλιόμετρα βόρεια του νησιού Μάνους στη Θάλασσα Μπίσμαρκ στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό.Η αντοχή του CNEOS 2014-01-08 ξεπερνά κατά πολύ την αντοχή ενός τυπικού σιδερένιου μετεωρίτη, και για θα η ανάκτησή του θα είναι πιο εύκολη, σύμφωνα με τον ερευνητή. Η  αντοχή του υλικού αναφέρεται στο πόσο εύκολα μπορεί κάτι να αντισταθεί στην παραμόρφωση ή την πρόκληση ζημιάς.Οι περισσότεροι μετεωρίτες περιέχουν αρκετό σίδηρο ώστε να κολλήσουν στον τύπο μαγνήτη που σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε για την ωκεάνια αποστολή», δήλωσε. «Δεδομένης της εξαιρετικά υψηλής αντοχής του υλικού του, είναι πολύ πιθανό τα θραύσματα του CNEOS 2014-01-08 να είναι σιδηρομαγνητικά».Ξεκινώντας από την Παπούα Νέα Γουινέα, το πλοίο του προγράμματος Galileo θα κατεβάσει έναν μαγνήτη στο βυθό, ο οποίος θα παραμείνει εκεί για 10 ημέρες. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι ο μαγνήτης θα καταφέρει να ανακτήσει μερικά μικροσκοπικά θραύσματα του μετεωρίτη.Ωστόσο, δεν είναι σαφές πότε οι αστρονόμοι θα μπορέσουν να οργανώσουν την αποστολή τους. Το πρόγραμμα Galileo Project έχει ήδη δεσμεύσει 500.000 δολάρια, ενώ απαιτούνται άλλα 1,1 εκατομμύρια δολάρια για να γίνει πραγματικότητα.«Ο εναλλακτικός τρόπος για να μελετήσουμε ένα διαστρικό αντικείμενο από κοντά είναι η εκτόξευση μιας διαστημικής αποστολής σε ένα μελλοντικό αντικείμενο που θα περάσει από τη γειτονιά της Γης», δήλωσε ο Σιράτζ, ο οποίος μαζί με τους συνεργάτες του επεξεργάζονται τις λεπτομέρειες μιας τέτοιας αποστολής σε περίπτωση που εμφανιστεί ένα άλλο αντικείμενο όπως το Oumuamua στο ηλιακό σύστημα. «Αλλά αυτό θα ήταν 1.000 φορές ακριβότερο, αφού θα κόστιζε περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια», τόνισε.

https://physicsgg.me/2022/08/13/το-ψάρεμα-διαστρικού-μετεωρίτη-από-το/

Μυστηριώδη «εξωγήινα» εξαγωνικά διαμάντια βρέθηκαν σε μετεωρίτες στη Γη.

Ο Andy Tomkins (αριστερά) με τον Alan Salek και ένα δείγμα μετεωρίτη

Παράξενα σπάνια εξαγωνικά διαμάντια εξωγήινης προέλευσης ανακάλυψαν Αυστραλοί επιστήμονες σε τέσσερις μετεωρίτες που βρέθηκαν στη βορειοδυτική Αφρική. Τα μυστηριώδη μικροσκοπικά διαμάντια εκτιμάται ότι προέρχονται από τη σύγκρουση ενός αρχαίου νάνου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα με έναν μεγάλο αστεροειδή πριν περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, με μερικά θραύσματα να καταλήγουν στη Γη.Τα διαμάντια λέγονται λονσντεϊλίτες από το όνομα της διάσημης Βρετανίδας κρυσταλλογράφου Κάθλιν Λονσντέιλ, της πρώτης γυναίκας μέλους της Βασιλικής Εταιρείας επιστημών της Βρετανίας. Όπως τα κανονικά διαμάντια, είναι φτιαγμένα από άνθρακα, αλλά τα άτομα τους είναι διατεταγμένα σε εξαγωνική αντί για κυβική δομή.Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Μόνας και RMIT και του Αυστραλιανού Συγχρότρου, με επικεφαλής τον καθηγητή γεωλογίας ‘Αντι Τόμκινς, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανέφεραν ότι η εξαγωνική δομή των «εξωγήινων» διαμαντιών τα καθιστά περίπου 60% πιο σκληρά από τα συνήθη κυβικού σχήματος διαμάντια που δημιουργούνται στο υπέδαφος του πλανήτη μας.

Η ανακάλυψη

Η ανακάλυψη – που έθεσε τέλος στις αμφιβολίες κατά πόσο όντως ένα τέτοιο υλικό υπήρχε στη Γη – έγινε με εξελιγμένες τεχνικές ηλεκτρονικού μικροσκοπίου. Ελπίζεται ότι – εφόσον καταστεί εφικτό τέτοια διαμάντια να παραχθούν συνθετικά – μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθούν για διάφορες βιομηχανικές εφαρμογές, όπως για τη δημιουργία μικροσκοπικών άκρως ανθεκτικών μηχανολογικών εξαρτημάτων, λεπίδων κ.αΓια πρώτη φορά είχαν υπάρξει ενδείξεις για την ύπαρξη εξαγωνικών διαμαντιών στη Γη, στη δεκαετία του 1960, όταν σε μετεωρίτες στις ΗΠΑ και στην Ινδία είχαν βρεθεί σχετικοί κρύσταλλοι, υπερβολικά όμως μικροί – μεγέθους νανομέτρου – οπότε ήταν δύσκολο να επιβεβαιωθεί ότι πράγματι στη φύση υπάρχουν τέτοια διαμάντια εξαγωνικού σχήματος. Αυτή τη φορά, χάρη στα εξελιγμένα πλέον επιστημονικά όργανα, βρέθηκαν μέσα σε μετεωρίτες μεγαλύτεροι κρύσταλλοι (σε κλίμακα μικρομέτρου ή 1.000 φορές μεγαλύτεροι από εκείνους σε κλίμακα νανομέτρου) που δείχνουν πέραν κάθε αμφιβολίας ότι οι λονσντεϊλίτες είναι πραγματικότητα.

https://www.in.gr/2022/09/13/b-science/mystiriodi-eksogiina-eksagonika-diamantia-vrethikan-se-meteorites-sti-gi/