Του φεγγαριου το φεγγαρι.

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Γιατι να μην εχουν οι μεγαλοι δορυφοροι(Γανυμιδης,σεληνη κ.λ.π.)αλλους δορυφορους?

Στην περιπτωση της σεληνης δεν γινεται,γιατι οι παλλιροιακες δυναμεις,λογω ηλιου και γης,θα εριχναν το οποιο αντικειμενο(π.χ. μικρο αστεροιδη)που θα πιανοταν στην βαρυτητα της σεληνης πανω στη σεληνη,χωρις να του επιτρεψουν να διατηρηθει σε τροχια γυρω απο αυτην.

Στην περιπτωση δορυφορου καποιου μεγαλου πλανητη,μπορει ο ηλιος να ειναι αρκετα μακρια,αλλα η μεγαλη μαζα του πλανητη ασκει εντονες παλιρροιακες δυναμεις στους δορυφορους.Ετσι δεν θα μπορουσε κατι να μεινει σε τροχια γυρω απο εναν απο αυτους.

Ομως σε απομακρυσμενους απο τον πλανητη τους δορυφορους(π.χ. ο Νεσο του Ποσειδωνα)

τιποτε δεν απαγορευει να γινει κατι τετοιο.

Ισψς καποια μερα να ανακαλυψουμε τον πρωτο δορυφορο... δορυφορου.

[Peri]

Η αληθεια αν το καλοσκεφτουμε, το να εχουμε ενα μεγαλο ουρανιο αντικειμενο γυρω απο το οποιο να περιστρεφεται καποιο μικροτερο, γυρω απο το οποιο να περιστρεφεται κατι ακομη μικροτερο ειναι κατι συνηθες(Ηλιος->πλανητης-> δορυφορος). Θα πει κανεις οτι αυτο συμβαινει επειδη οι πλανητες δημιουργηθηκαν με τους δορυφορους εξ'αρχης απο τον πρωτοπλανητικο δισκο. Καλα βεβαια οι πλανητες δεν κολλανε στον τυπικο ορισμο του δορυφορου αλλα τελωσπαντων...

 

Και κατι που μου ηρθε ενω το εγραφα αυτο, ειναι οτι τωρα που εχουν αρχισει να βρισκουν εξωπλανητες θα αρχισουν να προκυπτουν και τετοιες περιπτωσεις γιατι μεχρι τωρα μονο το ηλιακο μας συστημα ειναι μικρο δειγμα.

Α, και κατι αλλο, δεν θα θελει ομως να εχει και συγκεκριμενη κινητικη ενεργεια και κατευθυνση οταν παει να "αλιευτει" απο τον αλλο δορυφορο, γιατι αμα κανει καμια ελλειψη με μικρη εκκεντροτητα θα τον πιασει ο πλανητης και θα γινει ενας φιλικος κρατηρας αντι δορυφορος του δορυφορου

 

(συγγνωμη για την χαοτικη δομη αλλα μου ερχονται ενω τα γραφω )

[Tsaprazi]

Αν δημιουργηθεί κάτι τέτοιο. Δηλαδή, ο δορυφόρος να έχει δορυφόρο και ο δορυφόρος του δορυφόρου να έχει δορυφόρο κ.ό.κ θα σχηματιστεί κάτι σαν fractal. Με βάση τους νόμους της φυσικής δε βρίσω κάτι λάθος στο συλλογισμό σας αν κάθε δορυφόρος έχει σαφώς μικρότερη μάζα από το σώμα γύρω από το οποίο περιστρέφεται. Δηλαδή, όπως και στο σχήμα:

[Peri]

Παντως θα ειναι πολυ δυσκολο να εχουν σταθερες τροχιες, οι πολλες βαρυτικες δυναμεις θα τις κανουν υπερβολικα ακανονιστες...

[gialouris]

Ο δορυφόρος του δορυφόρου για να γίνει δορυφόρος πρέπει να έχει συγκεκριμένη ταχύτητα και μάζα ώστε ούτε να απομακρυνθεί από τον πλανήτη του(δορυφόρος) αλλά ούτε να το έλξει ο πλανήτης του και να συγκρουστεί με αυτόν. Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι άλλο. Άρα είναι πιθανό!

 

 

 

Φυσικά και η κατεύθυνση της αρχικής ταχύτητας του αντικειμένου πρέπει να είναι συγκεκριμένη ώστε να μην πλησιάσει υπερβολικά τον πλανήτη ή να απομακρυνθεί...

[Heal]

Χαίρομαι που θίγουμε ένα τόσο ενδιαφέρον θέμα. Η ιεραρχική δομή στα ουράνια σώματα είναι φανερή από πολύ μεγάλη κλίμακα, για παράδειγμα ο Ήλιος μας είναι σε τροχιά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία, ενώ μικρότεροι γαλαξίες με τη σειρά τους περιφέρονται γύρω από το κέντρο του δικού μας. Το θέμα όμως είναι που σταματάει αυτή η ιεραρχία.

 

Πρώτα από όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως η Σελήνη δεν έχει κάποιο φυσικό δορυφόρο, και αυτό είναι μια σημαντική ένδειξη για το θέμα που μας απασχολεί. Πριν από εμάς όμως αυτό το θέμα το απαντησε η ΝΑΣΑ μιας και τους απασχολούσε το εξής πρόβλημα. Αν κατασκευαστεί μια βάση στη Σελήνη πως μπορεί κανείς να βάλει σε τροχιά ένα τεχνητό δορυφόρο ώστε να εξασφαλείζεται η επικοινωνία με τη Γη ακόμη και δεν υπάρχει οπτική επαφή;

 

Σε αντίθεση με τη Γη, που τα πράγματα είναι αρκετά απλά επειδή η βαρύτητα της Γης κυριαρχεί σε κοντινές αποστάσεις μπορούμε να θέσουμε σε τροχιά ένα δορυφόρο και αυτός δίχως κάποια παρέμβαση να παραμείνει σε τροχιά για πολύ καιρό, στη Σελήνη έχουμε πρόβλημα. Ένας δορυφόρος που θα είναι αρκετά μακριά από τη Σελήνη θα κινδυνεύσει να συλληφθεί από το βαρυτικό πεδίο της Γης οπότε η τροχιά του θα είναι ασταθής μια μικρή διαταραχή είτε θα τον ρίξει στην επιφάνεια της Σελήνης είτε θα τον εκσφενδονίσει μακριά. Η επιτρεπόμενη ζώνη των ευσταθών τροχιών είναι κοντά στην επιφάνεια της Σελήνης και αντιστοιχεί σε γεωγραφικά πλάτη σχετικά κοντά στον ισημερινό της. Όμως για να φτάσει ένα σώμα να είναι σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη σε μικρή απόσταση πρέπει να έχει προσεκτικά διαλεγμένες τιμές των τροχιακών παραμέτρων (ταχύτητα, εκκεντρότητα). Πράγμα που μειώνει δραματικά τις πιθανότητες να συλληφθεί και να μείνει ένα αντικείμενο σε τροχιά. Όποιος έχει όρεξη μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ http://science.nasa.gov/headlines/y2006/30nov_highorbit.htm όπου υπάρχει ανάλυση για το θέμα της τοποθέτησης δορυφόρου. Αν μπει όμως το σώμα σε τροχιά πολύ κοντά στην επιφάνεια τότε έχουμε άλλα προβλήματα, επειδή η Σελήνη δεν είναι απόλυτα ομοιογενής η βαρύτητα ποικίλλει ελαφρά από σημείο σε σημείο, αυτό οδηγεί σε νέες αστάθειες οι οποίες με τη σειρά τους θα βγάλουν το δορυφόρο εκτός τροχιάς.

 

Για να συνοψίσουμε, σε μεγάλες αποστάσεις κυριαρχεί η βαρύτητα της Γης και προκαλεί αστάθειες, σε μικρές αποστάσεις οι μικρές ανομοιογένειες του Σεληνιακού βαρυτικού πεδίου προκαλούν προβλήματα.

 

Σώματα όμως που είναι εκτός κάποιου ισχυρού βαρυτικού πεδίου όπως περιπλανώμενοι αστεροειδείς δεν αποκλείται να είναι σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Μάλιστα θυμάμαι πως ο Βαγγέλης σε μια απο τις παρατηρήσεις αποκρύψεων είδε το αστέρι να εμφανίζει μια αναλαμπή δείγμα διπλού αστεροειδούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων διπλών μικρών αντικειμένων στο Ηλιακό σύστημα μπορείτε να δείτε εδώ:

 

http://hea.iki.rssi.ru/~denis/doublemp.html

 

Άρα τελικά εφόσον δεν υπάρχει κάποιο μεγάλης μάζας σώμα αρκετά κοντά να κυριαρχήσει βαρυτικά η κλίμακα μπορεί να κατέβει πολύ χαμηλά.

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Παντως να εντοπισουμε κατι τετοιο σε αλλο ηλιακο συστημα ειναι προς το παρων αδυνατο.Μολις που μπορουμε να διακρινουμε μερικους μεγαλους και καυτους πλανητες,ολοι οι υπολοιποι εχουν εντοπιστει εμμεσα.Ποσο μαλλον να δουμε δορυφορο η μικροτερο ακομα σωμα τοσο μακρια και με το φως του αστερα να τυφλωνει τα παντα.

Παντως καταληγουμε στην ιδια απορια που μας παρακινει να ανακαλυψουμε αλλα ηλιακα συστηματα¨ειναι το δικο μας ηλιακο συστημα συνηθησμενο η εξαιρεση?¨

[Peri]

Δεν μενει παρα να περιμενουμε! και ποιος ξερει τι αλλο θα βρουμε εκτος απο δορυφορους των δορυφορων (ω δορυφοροι)!

[Heal]

Παντως καταληγουμε στην ιδια απορια που μας παρακινει να ανακαλυψουμε αλλα ηλιακα συστηματα¨ειναι το δικο μας ηλιακο συστημα συνηθησμενο η εξαιρεση?

 

Η ερώτηση αυτή εκ πρώτης όψεως από τα ηλιακά συστήματα που έχουν παρατηρηθεί επιδέχεται την απάντηση ότι το δικό μας Ηλιακό σύστημα διαφέρει πολύ από τα χαρακτηριστικά αυτών που έχουν παρατηρηθεί. Είναι όμως έτσι ή μήπως οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποκαλύψουν κάποια είδη πλανητών έναντι κάποιων; Αυτό τελικά παίζει μεγάλο ρόλο. Ένας μεγάλος πλανήτης που είναι κοντά σε ένα αστέρι προκαλεί μεγαλύτερη μείωση στη φωτεινότητα του αστεριού από ότι ένας μικρότερος όταν ευθγραμμίζεται με το αστέρι και έχει μεγαλυτερες πιθανότητες να ευθυγραμμιστεί από ότι αν βρίσκεται μακριά από το άστρο, άρα είναι πιθανότερο με τη μέθοδο των διαβάσεων να βρούμε ένα μεγάλο πλανήτη. Επιπλέον ακόμη και αν είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να δούμε μια έκλειψη από ένα μακρινό πλανήτη πρέπει να περιμένουμε μια τροχιακή περίοδο του πλανήτη για να την επιβεβαίωσουμε. Αντίστοιχα ισχύουν και για την μεταβολή στην κίνηση των που προκαλεί η βαρύτητα πλανητών. Επομένως είναι ευκολότερο να παρατηρήσουμε μεγάλους πλανατήτες κοντά στο μητρικό άστρο και αυτούς έχουμε αρχίσει να παρατηρούμε.