Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε

Όλα είναι ατμός... που έλεγε και ο Θρασύβουλας... :P

Κι όταν είναι αρκετός, πρέπει να αφήσουμε τη χύτρα του Παπίνου να κάνει τη δουλειά της...

Παίρνουμε αγκαζέ το συμπαρατηρητή μας που τσακώνεται με 13χρονα και τον πάμε στη Ν. Αφρική να δει λίγο νότιο ουρανό, να έλθει στα ίσια του!

Στο ενδιάμεσο τον κερνάμε ένα καφέ στην καφετέρια ... trojan moon!

Υ.Γ : Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα από το φόρουμ, είναι...συμπτωματική! :P

1658417018_trojanmoon.jpg.8797145bb5dda3235a59b32f53ab1f2a.jpg

Δημοσιεύτηκε
Το φεγγάρι πάντα διαφοροποιεί, πάντα ωραιοποιεί, πάντα ελευθερώνει την ψυχή αλλά ποτέ δεν αντικαθιστά τον ήλιο που την χαροποιεί.

fegarodimeni.jpg.efa1613597b0756fed1c2d55f98a7e10.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε
Μια διάγνωση που δεν επιδέχεται mal practice.

diagnosi.jpg.99b87f87904c208c6b4a67aec436109c.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε
Μόνο τα παιδιά παίζουν με το φεγγάρι; Ναι, μόνο τα .... παιδιά.

889117555_paixnidiametofeggari.jpg.db5b8738c8b8232571a38312ea4b47eb.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

 

Άφησέ με να έρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!

Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται

που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι

θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.

Άφησέ με να έρθω μαζί σου.

Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,

αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,

ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου

λησμονημένα λόγια δε θέλω να τ ακούσω. Σώπα.

Άφησε με να έρθω μαζί σου

λίγο πιο κάτου, ως την μάντρα του τουβλάδικου,

ως εκεί που στρίβει ο δρόμος και φαίνεται

η πολιτεία τσιμεντένια κι αέρινη, ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο,

τόσο αδιάφορη κι άυλη

τόσο θετική σαν μεταφυσική

που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις

πως υπάρχεις και δεν υπάρχεις

πως ποτέ δεν υπήρξες, δεν υπήρξε ο χρόνος κι η φθορά του.

Άφησε με να έρθω μαζί σου.....

2131382921_sonatatouselinofotos.jpg.d2019c72334fdd8b1290b5fa0811f06d.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

Μίλτος Σαχτούρης, Ο Ελεγκτής

 

 

΄Ενας μπαξές γεμάτος αίμα

είν’ ο ουρανός

και λίγο χιόνι

έσφιξα τα σκοινιά μου

πρέπει και πάλι να ελέγξω

τ’ αστέρια

εγώ

κληρονόμος πουλιών

πρέπει

έστω και με σπασμένα φτερά

να πετάω.

(Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο, 1958)

247733672_elektistonasterion.jpg.61e210583bfa13f4d8f7000a82cb252d.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

ΡΗΜΑ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟΝ, ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

 

 

Eίμαι άλλης γλώσσας, δυστυχώς, και Hλίου του Kρυπτού ώστε

Oι όχι ενήμεροι των ουρανίων να μ' αγνοούν. Δυσδιάκριτος

Kαθώς άγγελος επί τάφου σαλπίζω άσπρα υφάσματα

Που χτυπιούνται στον αέρα και μετά πάλι αναδιπλώνονται

Kάτι να δείξουν, ίσως, τα θηρία μου τα χωνεμένα ώσπου τελικά

Nα μείνει ένα θαλασσοπούλι τ' ορφανό πάνω απ' τα κύματα

 

 

Όπως και έγινε. Όμως χρόνια τώρα μετέωρος κουράστηκα

Kι έχω ανάγκη από γης που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη

Mάνταλα πόρτες κρυφακούσματα κουδούνια· τίποτε. A

Πιστευτά πράγματα μιλήστε μου! Kόρες που εμφανιστήκατε κατά

καιρούς

Mέσ' απ' το στήθος μου κι εσείς παλαιές αγροικίες

Bρύσες που λησμονηθήκατε ανοιχτές μέσα στους αποκοιμισμένους

κήπους

Mιλήστε μου! Έχω ανάγκη από γης

Που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη

 

 

Έτσι κι εγώ, μαθημένος όντας να σμικρύνω τα ιώτα και να

μεγεθύνω τα όμικρον

Ένα ρήμα τώρα μηχανεύομαι· όπως ο διαρρήκτης το αντικλείδι του

Ένα ρήμα σε -άγω ή -άλλω ή -εύω

Kάτι που να σε σκοτεινιάζει από τη μία πλευρά εωσότου

H άλλη σου φανεί. Ένα ρήμα μ' ελάχιστα φωνήεντα όμως

Πολλά σύμφωνα κατασκουριασμένα κάππα ή θήτα ή ταυ

Aγορασμένα σε συμφερτικές τιμές από τις αποθήκες του Άδη

Eπειδή, από τέτοια μέρη ευκολότερα

Yπεισέρχεσαι σαν του Δαρείου το φάντασμα ζωντανούς και

πεθαμένους να κατατρομάξεις

 

 

Eδώ βαρεία μουσική ας ακούγεται. Kι ανάλαφρα τα όρη ας

Mετατοπίζονται. Ώρα να δοκιμάσω το κλειδί. Λέω:

κ α τ α ρ κ υ θ μ ε ύ ω

Eμφανίζεται μεταμφιεσμένη σε άνοιξη μια παράξενη αγριότητα

Mε παντού βράχια κοφτά κι αιχμηρά θάμνα

Ύστερα πεδιάδες διάτρητες από Δίες κι Eρμήδες

Tέλος μια θάλασσα μουγγή σαν την Aσία

Όλο φύκια σχιστά και ματόκλαδα Kίρκης

 

 

Ώστε λοιπόν, αυτό που λέγαμε "ουρανός" δεν είναι· "αγάπη" δεν·

"αιώνιο" δεν. Δεν

Yπακούουν τα πράγματα στα ονόματά τους. Πλησιέστερα του

σκοτωμού

Kαλλιεργούνται οι ντάλιες. Kι ο βραδύς κυνηγός μ' αιθερίου

θηράματα

Eπιστρέφει κόσμου. Kι είναι πάντοτε -φευ- νωρίς. Aχ

Δεν υποψιαστήκαμε ποτέ πόσο υπονομευμένη από θεότητα είναι

H γη· τι χρυσός ρόδου αέναου της χρειάζεται ν' αντισταθμίζει

Tο κενό που αφήνουμε, όμηροι όλοι εμείς μιας άλλης διάρκειας

Που η σκιά του νου μάς αποκρύπτει. Aς είναι

 

 

Φίλε συ που ακούς, ακούς της ευωδιάς των κίτρων

Tις μακρινές καμπάνες; Ξέρεις τις γωνιές του κήπου όπου

Eναποθέτει τα νεογνά του δειλινός ο αέρας; Oνειρεύτηκες

Ποτέ σου ένα καλοκαίρι απέραντο που να το τρέχεις

Mη γνωρίζοντας πια Eρινύες; Όχι. Nα γιατί καταρκυθμεύω

Που οι βαριές υποχωρούν αμπάρες τρίζοντας κι οι μεγάλες θύρες

ανοίγονται

Στο φως του Ήλιου του Kρυπτού μια στιγμούλα, η φύση μας η

τρίτη να φανερωθεί

Έχει συνέχεια. Δε θα την πω. Kανείς δεν παίρνει τα δωρεάν

Στον κακόν αγέρα ή που χάνεσαι ή που επακολουθεί γαλήνη

 

 

Aυτά στη γλώσσα τη δική μου. Kι άλλοι άλλα σ' άλλες. Aλλ'

H αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται.

 

 

 

 

 

(από Tα Eλεγεία της Oξώπετρας, Ίκαρος 1991)

.jpg.6dcd7512c246c0091310a3ce19da1ad3.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ

 

Nάναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί

προς έναν δρόμο φειδωτό που σβει στα χάη,

και σένα του καπέλλου σου βαμμένη φανταιζί

κάποια κορδέλλα του, τρελλά να χαιρετάει.

 

Kαι νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά

γι’ άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων,

κι’ αυτός ο άνεμος τρελλά, –τρελλά να μας σκουντά

όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.

 

Kι’ όλο να λες, να λες, στα θάμβη της νυκτός

για ένα –με γυάλινα πανιά– πλοίο που πάει

όλο βαθειά, όλο βαθειά, όσο που πέφτει εκτός :

όξ’ απ’ τον κύκλο των νερών –στα χάη.

 

Kι’ όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο αέρας μαζί

πέρ’ από τόπους και καιρούς έως ότου –φως μου–

–καθώς τρελλά θα χαιρετάει κείν’ η κορδέλλα η φανταιζί,–

βγούμε απ’ την τρικυμία αυτού του κόσμου…

 

 

 

(από το Ουλαλούμ,1936)

1024226554_GeorgeStathopoulosZeugari.jpg.794199ad54be64a0c6d5f74d630b2254.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

Lune d'été, Alice de Chambrier, 1861-1882

 

Et sais-tu que toi-même aussi, nocturne reine,

Tu cesseras un jour de briller dans les cieux ?

Tu mourras comme doit mourir la race humaine,

Et l'ombre habitera les airs silencieux.

De toutes tes splendeurs, de tes beautés divines,

De ce rayonnement qui remplissait les airs,

Il ne restera rien qu'un chaos de ruines

Traversant égaré la nuit de l'univers !

941519.png.f2dc38f37fd661fbc3b8fae7cc94b6f9.png

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

Goddess Of The Moon

 

Standing in a crater in my leaden shoes, I am held there by more than

gravity, she's been hit so many times with heavenly abuse, quite a

history of catastrophe, but the footprints on her face are merely made

by man, she's is shining despite the rough terrain, I think she picks

her teeth with the staff of a flag, she plucked from her cheek with

playful disdain. Glowing survivor, gorgeous in orbit, throwing a

spotlight over the chasm, glowing survivor, gorgeous in orbit, casting

her shadow, over the sea (heavens' at end). The light, teach very little

of her life, astronomers deny what they can

divine, by merely gazing up into her eyes, every lunar cycle she begins

a new, not afraid to show herself in full, the man is a myth, lovers

share a view, all god's howling dogs to her are dutiful. If you come at

nightfall, you can see all her magnitude, her tidal tears have fallen,

reflective of the sun, bearning her gratitude.

 

~TILT~

Chors___goddess_of_the_moon_by_Linu.jpg.aa263efa0fe83967145ed8cfccb03d0b.jpg

Life is like riding a bicycle. To keep your balance you must keep moving.

Albert Einstein

Δημοσιεύτηκε

FAIRY-LAND, EDGAR ALAN POE

 

DIM vales - and shadowy floods -

And cloudy-looking woods,

Whose forms we can't discover

For the tears that drip all over

Huge moons there wax and wane -

Again - again - again -

Every moment of the night -

Forever changing places -

And they put out the star-light

With the breath from their pale faces.

About twelve by the moon-dial

One, more filmy than the rest

(A kind which, upon trial,

They have found to be the best)

Comes down - still down - and down

With its centre on the crown

Of a mountain's eminence,

While its wide circumference

In easy drapery falls

Over hamlets, over halls,

Wherever they may be -

O'er the strange woods - o'er the sea -

Over spirits on the wing -

Over every drowsy thing -

And buries them up quite

In a labyrinth of light -

And then, how deep! - O, deep!

Is the passion of their sleep.

In the morning they arise,

And their moony covering

Is soaring in the skies,

With the tempests as they toss,

Like -- almost any thing -

Or a yellow Albatross.

They use that moon no more

For the same end as before -

Videlicet a tent -

Which I think extravagant:

Its atomies, however,

Into a shower dissever,

Of which those butterflies,

Of Earth, who seek the skies,

And so come down again

(Never-contented things!)

Have brought a specimen

Upon their quivering wings.

 

 

 

1831

1800156463_anadiomenofeggari.jpg.61054136d456e15f5ad42a9f63cfc82a.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

La Joya And Nieve de La Luna In The Black--Eyed Galaxy, Eduardo Fish, 2010

 

"How rich with life the Universe is! These photos and digital paintings attempt to show what other worlds may look like.

 

La Joya is a jeweled world, deep in the very heart of the Black-Eyed Galaxy! Warm, gentle waves rush by a cliff of emeralds and rubies. La Joya is one of the most beautiful planets in the entire galaxy. Thousands of bright stars light up the nights sky.

 

Nieve de La Luna is a rocky moon, rich in quartz crystals and amethyst. Snow blankets its deep valleys."

1591895576_LaJoyaInTheBlack--eyedGalaxy.jpg.1d31e902228b9b210f4b174c01b159f1.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης