Το σύμπαν της τέχνης και οι τέχνες τ' ουρανού

[wereniki]

"Αλλά τα βράδια"

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης

Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης

Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

 

http://www.youtube.com/watch?v=-4ey1s12K0I

 

 

Και να που φτάσαμε εδώ

Χωρίς αποσκευές

Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι

Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο

Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες

ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα

Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο

ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

 

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

 

Βέβαια αγάπησε

τα ιδανικά της ανθρωπότητας,

αλλά τα πουλιά

πετούσαν πιο πέρα

 

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,

που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα

πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

 

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

 

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα

για να πεθαίνουν κι αλλού

και την απληστία

για να μένουν νεκροί για πάντα

 

Αλλά καθώς βραδιάζει

ένα φλάουτο κάπου

ή ένα άστρο συνηγορεί

για όλη την ανθρωπότητα

 

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

 

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,

μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες

Φοράω το σακάκι του πατέρα

κι έτσι είμαστε δυο,

κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω

ήταν για να δώσω

έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

 

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

 

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη

μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί

σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει

παίρνει το μέρος των φτωχών

 

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη!

 

Δος μου το χέρι σου..

Δος μου το χέρι σου..

[wereniki]

Ο έρωτας και ο θάνατος

 

συνέντευξη

[wereniki]

"Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο.

Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο.

Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Όλα τα όντα, τα φαινόμενα, και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου.

Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί και ομοιότητες, είναι συμπληρώματα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου."

 

Δ. Λιαντίνης, απόσπασμα από το βιβλίο "Γκέμμα"

[kkokkolis]

The Last Launch of Space Shuttle Endeavour, NASA, 2011

 

APOD 18/05/11

 

Πέρασαν 30 χρόνια από την πρώτη πτήση του Διαστημικού Λεωφορείου. Τότε τα λέγαμε Columbia με εμφατικό το χειλικό σύμφωνο και παρακολουθούσαμε ζωντανά τις εκτοξεύσεις (συχνά μετά από πολλές εκνευριστικές αναβολές) βέβαιοι πως αυτά τα παχουλά «αεροπλανάκια» θα αλλάξουν τον κόσμο. Τέρμα πια οι διαστημικές κονσέρβες! Σε αυτά τα λεωφορεία κάποτε θα ανεβαίναμε και εμείς.

Έκτοτε πόσα άλλαξαν! Έπεσε το Σιδηρούν Παραπέτασμα, τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος και συνέχισαν δεκάδες άλλοι και θερμότατοι, αποκτήσαμε κυψελωτή και δορυφορική τηλεφωνία, τηλεσκόπιο στο διάστημα και τηλεσκόπια στις ταράτσες μας, GPS στα Apachee μας και στα Hyundai μας, μετανάστευσαν οι τρίχες από το κρανίο μας στα μάγουλά μας, πάψαμε να είμαστε παιδιά ( ; ) σαν αποκτήσαμε παιδιά. Μα στο λεωφορείο δεν προλάβαμε να μπούμε πριν διακόψουν την γραμμή.

 

Γειά και χαρά σου Κολούμπια!

 

http://www.youtube.com/watch?v=i02Gye_HxoY

 

Goodbye to Romance, Diary Of A Madman, Ozzy Osbourne- Randy Rhoads, 1982

 

Yesterday has been and gone

Tommorow will I find the sun

or will it rain

Everybody's having fun

Except me I'm the lonely one

I live in shame

 

(chorus)

I said goodbye to romance, yeah

Goodbye to friends, I tell you

Goodbye to all the past

I guess that we'll meet,

we'll meet in the end

I've been the king, I've been the clown

now broken wings can't hold me down

I'm free again

The jester with the broken crown

It won't be me this time around

to love in vain

 

(repeat chorus)

 

and I feel the time is right

although I know that you just might say to me

what you gonna do

what you gonna do

But I have to check this chance

goodbye to friends and to romance

And to all of you

And to all of you

Come'on now!

 

(repeat chorus)

 

and the winter is looking fine

and I think the sun will shine again

and I feel I've cleaned my mind

all the past is left behind again

 

(repeat chorus)

[wereniki]

Έτσι ξαφνικά, σε μια «δυνατή» στιγμή της σημερινής ημέρας, νιώθοντας το μεσημεριανό αεράκι της Άνοιξης να με θωπεύει, με πλημμύρισαν νότες από το πολυαγαπημένο κονσέρτο του Mozart!

Το μοιράζομαι μαζί σας, ελπίζοντας να σας μεταφέρω «κάτι» από την ομορφιά της στιγμής...

 

http://www.youtube.com/watch?v=rKZr3ExeXUc

[3c273]

Συπμαντικη μουσική...νάσαι καλα wereniki και ολάκερο το σύμπαν της τέχνης.Το cloudynights υπολείπεται κατά πολύ και οι ψυχίατροι χάνουν πελάτες...

[kkokkolis]

 

Air on the G String, August Wilhelmj, 1845 – 1908

 

Από το ονειρικό δεύτερο μέρος της Ορχηστρικής Σουΐτας Νο 3 σε Ρε Μείζονα του Johann Sebastian Bach, BWV 1068, έργο που ακούσαμε προσφάτως από ένα υπέροχο κουαρτέτο εγχόρδων με 3 κιθάρες και βιολοντσέλο. Άλλη μια Συμπαντική Μουσική.

[kkokkolis]

 

Κοντσέρτο για 2 βιολιά, έγχορδα και κοντίνουο σε Ρε Ελάσσονα, BWV 1043, ή Διπλό Κοντσέρτο, J. S. Bach, 1730

 

 

Το Σύμπαν πάει στον Bach ( ή το αντίστροφο; )

Μην αμελήσετε να δείτε τα βίντεο, ιδίως οι αστροφωτογράφοι.

[kkokkolis]

 

Pavane σε Φα Ελάσσονα, Op. 50, Gabriel Fauré, 1887

 

Το άνωθεν αναφερόμενο κουαρτέτο απέδωσε εξαιρετικά και την γαλήνια Pavane

[kkokkolis]

http://www.youtube.com/watch?v=kS_MAZ-Ne78

 

Belle nuit, ô nuit d'amour, Les contes d'Hoffmann, Jacques Offenbach, 1879

 

Το τραγούδι των Έλφ γράφτηκε για την όπερα Les fées du Rhin του 1864 για να το ενσωματώσει ο Ernest Guiraud μετά τον θάνατο του Offenbach στις ημιτελείς Ιστορίες του Χόφμαν ως την περίφημη Βαρκαρόλλα, υπό τους ήχους της οποίας χορεύει το Σύμπαν.

 

Μπορείτε να απολαύσετε και την συμφωνική έκδοση, ό,τι πρέπει για να θάψουμε το τσεκούρι του πολέμου:

 

Libretto Jules Barbier, από ιστορία του E. T. A. Hoffmann

 

Belle nuit, ô nuit d'amour,

Souris à nos ivresses,

Nuit plus douce que le jour,

Ô belle nuit d'amour!

 

Le temps fuit et sans retour

Emporte nos tendresses,

Loin de cet heureux séjour

Le temps fuit sans retour.

 

Zéphyrs embrasés,

Versez-nous vos caresses,

Zéphyrs embrasés,

Versez-nous vos baisers

Versez-nous vos baisers, Ah !

 

Belle nuit, ô nuit d'amour,

Souris à nos ivresses,

Nuit plus douce que le jour,

Ô belle nuit d'amour!

Ah! Souris à nos ivresses!

Nuit d'amour, ô nuit d'amour!

Ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah!

[kkokkolis]

Πλανητική σύνοδος Μάιος 2011, Κώστας Χριστοδουλόπουλος

 

Και τα χρώματα παίζουν μουσική!

[wereniki]

Δεν έχει μόνο η μουσική βυθό,

έχει και ο βυθός μουσική...!

 

Τυχεροί όσοι συνταξιδεύουν και στα δύο...

[Τάσος Βράτολης]

 

Air on the G String, August Wilhelmj, 1845 – 1908

 

Από το ονειρικό δεύτερο μέρος της Ορχηστρικής Σουΐτας Νο 3 σε Ρε Μείζονα του Johann Sebastian Bach, BWV 1068, έργο που ακούσαμε προσφάτως από ένα υπέροχο κουαρτέτο εγχόρδων με 3 κιθάρες και βιολοντσέλο. Άλλη μια Συμπαντική Μουσική.

 

 

Κώστα...είσασταν το πιο καλό audience που θα μπορούσαμε να έχουμε...

 

Όσο για τα αριστουργήματα του Sebastian...θα πω κάτι που είχες πρωτοπεί εσύ...ΖΗΤΩ ο Μέγας Κάντορας!!! Τα λόγια περιττεύουν..

Είναι συγκλονιστική εμπειρία να "έχεις" στα χέρια σου τέτοια Μουσική...η ευθύνη που νιώθεις απέναντί της εκείνη τη στιγμή πάνω στην σκηνή...είναι τεράστια!

[studious]

Τραγούδι του 1939 του Θ. Παπαδόπουλου το ακούμε

απο τις υπέροχες φωνές των Πάνου Βισβάρδη & Μ.Στρέη

απο την μουσική συλλογή του Ν ΣΔΡΕΓΑ.

 

ΠΑΙΞΕ ΠΛΑΚΙΩΤΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ

Έχει μπλέξει το φεγγάρι

στης γαζίας το κλωνάρι

και μοσχοβολούν στη γλάστρα

δυό γαρύφαλλα γκρενά.

 

Μιά κιθάρα σιγοσβήνει,

μία γρίλια σιγοκλείνει

κι έχουν μαρμαρώσει τ' άστρα

μεσ' της Πλάκας τα στενά.

 

Παίξε Πλακιώτικη κιθάρα

απόψε παίξε

κι εσύ χλωμό φεγγάρι φέξε

κάποιο παράθυρο κλειστό.

 

Παίξε γιά μάτια και γιά χείλια

για κάποια γρίλια,

παίξε Πλακιώτικη κιθάρα

να ξεχαστώ.

 

Όσοι θέλετε να νοσταλγήσετε μπορείτε να το ακούσετε σε παλιά εκτέλεση:

 

Πλάκα. Ο αρχαιότερος οικισμός της Ευρώπης

[kkokkolis]

Vie antérieure, L'exilée, François Coppée, 1877

 

S'il est vrai que ce monde est pour l'homme un exil

Où, ployant sous le faix du labeur dur & vil,

Il expie en pleurant sa vie antérieure ;

S'il est vrai que, dans une existence meilleure,

Parmi les astres d'or qui roulent dans l'azur,

Il a vécu, formé d'un élément plus pur,

Et qu'il garde un regret de sa splendeur première ;

Tu dois venir, enfant, de ce lieu de lumière

Auquel mon âme a dû naguère appartenir ;

Car tu m'en as rendu le vague souvenir,

Car en t'apercevant, blonde vierge ingénue,

J'ai frémi, comme si je t'avais reconnue,

Et, lorsque mon regard au fond du tien plongea,

J'ai senti que nous étions aimés déjà

Et depuis ce jour-là, saisi de nostalgie,

Mon rêve au firmament toujours se réfugie,

Voulant y découvrir notre pays natal,

Et dès que la nuit monte au ciel oriental,

Je cherche du regard dans la voûte lactée

L'étoile qui par nous fut jadis habitée.

[kkokkolis]

http://www.youtube.com/watch?v=OT9ReHigqpk

 

The Universe to Beethoven

 

Την πρωτοκαθεδρία και στην Συμπαντική Μουσική έχει φυσικά ο Τιτάνας!

 

Μουσική: Συμφωνία Νο 5 σε Ντο Ελάσσονα, Opus 67, Ludwig van Beethoven, 1808

[kkokkolis]

 

Beethoven Symphony 7 + Hubble images

 

Μουσική: Συμφωνία Νο 7 σε Λα Μείζονα, Opus 92, Ludwig van Beethoven, 1813

[kkokkolis]

http://www.youtube.com/watch?v=NrH6A_VHkDA&feature=related

 

Planet Scape with Beethoven's 6th Symphony "Pastoral"

 

Μουσική: Συμφωνία Νο 6 σε Φα Μείζονα, Opus 68, Ludwig van Beethoven, 1808

[kkokkolis]

http://www.youtube.com/watch?v=a1z12_Ps-gk

 

Toccata and Fugue in D Minor - Fantasia (1940)

 

Δείτε την δημιουργία του σύμπαντος από μουσικά κβάντα κατά Bach

 

Toccata and Fugue in D minor, BWV 565, Johann Sebastian Bach, 1685- 1750

Μεταγραφή για ορχήστρα, Leopold Stokowski, 1927

[kkokkolis]

http://www.youtube.com/watch?v=CFKInGQPT7Y

 

Fantasia 1940 - The Rite of Spring

 

Ήρθε η ώρα της Γης, η ώρα της ζωής, η ώρα του θανάτου.

 

Весна священная (Ιεροτελεστία της Άνοιξης), Igor Stravinsky, 1913

[kkokkolis]

 

Allegro Non Troppo, Bruno Bozzetto, 1976

 

Ένα δικαιωματικό αριστούργημα αυτή η Ιταλική παρωδία της Φαντασίας, συγκλονιστική ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας.

Το φινάλε τα λέει ΟΛΑ!

 

Μουσική: Boléro, Maurice Ravel, 1928

[studious]

Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Λόγος Γ', Η Αγάπη

Κωστής Παλαμάς

 

 

Mη δως γυναικί την ψυχήν σου, επιβήναι

αυτήν επί την ισχύν σου.

Σοφία Iησού υιού Σειράχ.

 

Kαθάριος θα γενόμουνα σαν την αυγή

και σαν τη δροσιά, δυνατή θα γενόσουνα

σαν τον ήλιο ή σαν τη θάλασσα.

Swinburne (O Θρίαμβος του Kαιρού).

 

 

Περδικόστηθη Tσιγγάνα,

ω μαγεύτρα, που μιλείς

τα μεσάνυχτα προς τ' άστρα

γλώσσα προσταγής,

 

που μιλώντας γιγαντεύεις 5

και τους κόσμους ξεπερνάς

και τ' αστέρια σού φορούνε

μια κορώνα ξωτικιάς!

 

Σφίξε γύρω μου τη ζώνη

των αντρίκειω σου χεριών· 10

είμαι ο μάγος της αγάπης,

μάγισσα των αστεριών.

 

Mάθε με πώς να κατέχω

τα γραφτά θνητών κ' εθνών,

πώς τ' απόκρυφα των κύκλων 15

και των ουρανών·

 

πώς να φέρνω αναστημένους

σε καθρέφτες μαγικούς

τις πεντάμορφες του κόσμου

κι όλους τους καιρούς· 20

 

πώς, υπάκουους τους δαιμόνους,

τους λαούς των ξωτικών,

στους χρυσούς να δένω γύρους

των δαχτυλιδιών,

 

καθώς δένω και το Λόγο, 25

δαίμονα και ξωτικό,

στο χρυσό το δαχτυλίδι,

στο Pυθμό·

 

πώς με βούλλα σολομώντεια

να σφραγίζω και να κλειώ 30

τα μεγάλα τα τελώνια

σε γυαλί στενό,

 

και στη θάλασσα να ρίχνω

το γυαλί, και να γυρνά

μέσ' στην άβυσσο το ό,τι είναι 35

με την άβυσσο γενιά.

 

(Έτσι κι άλλο ένα τελώνιο,

έτσι και η τρανή Ψυχή

στου κορμιού φυλακισμένη

το στενό γυαλί, 40

 

μέσ' στη θάλασσα της Σκέψης

άθλια πεταχτή

ζη κ' εκεί σα στην πατρίδα,

σάμπως μια άβυσσο κι αυτή).

 

Mάθε με όλα να διαβάζω 45

τα υπερκόσμια μυστικά

στο σκολιό της αγκαλιάς σου

μέσα στα φιλιά.

 

Kι όλα γύρω μου τα πάντα

παντογνώστρα σε μηνάν· 50

μόνο κάτι ακόμα λείπει...

νά με! Eγώ κ' εσύ, το Παν!

 

Γιατί κάτι ξέρω, κάτι

να σου δώσω έχω κ' εγώ·

άδεια στέκεται μια στάμνα 55

στο βαθύ μπροστά νερό,

 

και θα στη γιομίσω. Ξέρω

την πανώρια μουσική·

θα τη ζήσης θεία μαζί μου

στο δικό μου το βιολί. 60

 

Σάρκα η μουσική θα γίνη

με την πλάστρα μας φωτιά,

κι από μας θα γεννηθούνε

τ' αψεγάδιαστα παιδιά,

 

που όμοια τους θα σπείρουν κι άλλα, 65

κι ό,τι γύρω τους αχνό,

άρρωστο, άσκημο, θα ρέψη

στον αφανισμό.

 

Tης χαράς θα λάμψη ο Nόμος

που προστάζει, βασιλιάς: 70

"φτάνει να είσαι από υγεία

κι από δύναμη· νικάς!"

 

Kι ο άνθρωπος μέσα στα θάμπη

της ακέριας νέας ζωής

θα είναι πάντα ή κυβερνήτης 75

ή τραγουδιστής.

 

Ω φωλιές! Ω αηδόνια! Πάνε

τ' άμοιαστα και τα πεζά,

πέτρα ακύλιστη σκεπάζει

πεθαμένη τη Σκλαβιά 80

 

Στερνοπαίδι αγάλια αγάλια

θα προβάλη και θα βγή

πλάσμα ακόμα πιο γιομάτο,

νόημα πιο βαθύ.

 

Kι ο A ρ χ ο ν τ ά ν θ ρ ω π ο ς θα νάβγη, 85

που η ρομφαία του κι αυτή

θα φαντάζη σαν κιθάρα

παναρμονική.

 

Kι ο άνθρωπος ο βαριομοίρης

ο ιδροκόπος δουλευτής 90

ο άπλερος που παραδέρνει

δούλος ή βασανιστής,

 

και ή βασανιστής ή δούλος,

αμολόητα και σκληρά

μύριους τύραννους γρικάει 95

μέσ' στα σωθικά,

 

κι ο άνθρωπος ο βαριομοίρης

θα υψωθή θριαμβευτής

σε μια γη πλατιά προφήτης

μιας πλατύτερης ψυχής. 100

 

Δε γνωρίζω από θρησκείες,

μήτε σκύβω σε θεούς,

γνωριμιά μου εσύ και πίστη!

Πήρα αράδα τους ναούς,

 

γύμνωσα το εικονοστάσι 105

βέβηλα και το βωμό,

λείψαν' άγια, τίμια ξύλα,

κάθε πρόσφορο ιερό,

 

δισκοπότηρα, λαμπάδες,

όλα τ' άγια της καρδιάς, 110

όλα στάρριξα σαν άνθια,

για να τα πατάς!

 

...Eίπα, κι άκουσες, και γέρνεις...

Tρισαλιά μου, ω τρισαλιά,

στο σκολιό της αγκαλιάς σου 115

μ' όλα τα φιλιά!

 

Περδικόστηθη Tσιγγάνα,

ω μαγεύτρα, που μιλείς

τα μεσάνυχτα προς τ' άστρα

γλώσσα προσταγής! 120

 

Στα μεστά στα νικηφόρα

στήθια σου ηύρα μοναχά

της γυναίκας την απάτη

και της σάρκας τη σκλαβιά,

 

κι αχαμνή πλανεύτρα αγάπη 125

κ' έν' αρρωστημένο φως

και το λίγωμα που λιώνει

το κορμί του καθενός.

 

Mέσα μου κι αν να σαλεύη

άκουα κάτι σα φτερό, 130

με τ' αντρίκεια σου τα χέρια

σύντριψες και το φτερό.

 

Ω που αγνάντια και μακριά μου

τα μεσάνυχτα μιλείς

προς τ' αστέρια, προς τα πάντα, 135

γλώσσα προσταγής,

 

κι όντας μέσ' στην αγκαλιά σου

σφιχτοκλής με ερωτική,

ω γυναίκα, εσύ σαν όλες,

ψεύτρα, σκλάβα! Ποια είσ' εσύ;... 140

 

 

(από τα Άπαντα, Γ΄, Mπίρης)

[studious]

Μια αγαπημένη φωνή σ' ένα μελωδικό ταξίδι.

 

Μουσική: Γ. Ζήκας

Στίχοι: Λ. Νικολακοπούλου

Τραγουδά η μοναδική Ελευθερία Αρβανιτάκη

 

 

Ελαφρώνει το σώμα, ο ύπνος ο αμέριμνος

και κοχύλια γεμίζει τώρα η έρημος.

Απροσδόκητα μπήκες στη σχισμή των ονείρων μου

και του αγγέλου το σώμα κουλουριάζεται γύρω μου.

 

Κύμα το κύμα η πέτρα λιώνει

του ονείρου η αύρα μας ενώνει.

 

Τρεμοπαίζει η σιωπή πριν χαθεί η σελήνη

και του αγγέλου τα δάκρυα ανεμώνες και κρίνοι.

Το παράδοξο θαύμα την ψυχή δυναμώνει

ένα όνειρο απλά πως μπορεί και μας σώνει.

[studious]

Vivaldi Moonlight Sonata

 

Flute Concerto in G major Op. 10/4 *Largo" by Camerata Romana

 

[studious]

Όταν η αρμονία κατακλύζει την ανθρώπινη υπόσταση και αποτυπώνεται σε κάθε ανθρώπινο και φυσικό δημιούργημα.

 

Vivaldi, L' estro armonico