Το σύμπαν της τέχνης και οι τέχνες τ' ουρανού

studious · Ιούνιος 1, 2011

Μια εξαιρετική και πρωτότυπη πτυχιακή εργασία από τον Νικόλα Γρηγορίου, φοιτητή στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου με θέμα:

Ambistar: διαδραστική εγκατάσταση με εφαρμογή της τεχνολογίας Ambisonics

μου κίνησε το ενδιαφέρον καθώς φέρνει τον κόσμο των άστρων στα χέρια των ανθρώπων. Παραθέτω την εισαγωγική περίληψη της εργασίας καθώς και τον διαδικτυακό τόπο όπου μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη.

http://www.ionio.gr/~floros/thesis/ambiStar.pdf

Συνοπτική Περίληψη

Αστερισμοί, πλανήτες, σύμπαν, έτη φωτός. Είναι μερικές από τις λέξεις, έννοιες που κάνουν την

ανθρώπινη φαντασία να καλπάζει, που διεγείρουν τον ανθρώπινο νου και τον προκαλούν στο γοητευτικό

ταξίδι της εξερεύνησης του αχανούς σύμπαντος. Παρακινούν το ανθρώπινο βλέμμα στην ενατένιση του

έναστρου ουρανού. Αυτή η ενατένιση, γεννά την επιθυμία της κατανόησης του τρόπου της δημιουργίας

των άστρων, των φυσικών νόμων που τα κινούν, και το πως θα ήταν εφικτό να πλησιάσει ο άνθρωπος

κοντά τους.

Η επιθυμία του ανθρώπου να πλησιάσει τα αστέρια, ήταν η βασική ιδέα που οδήγησε στη σύλληψη της

ιδέας της παρούσας πτυχιακής εργασίας. Μέσα από την χρήση της διάδρασης, γίνεται προσπάθεια να

εισαχθεί ο χρήστης στην παρατήρηση του έναστρου ουρανού και να μπορέσει να οδηγηθεί στην

«ψηλάφηση» και «αναδιάταξη» των άστρων.

Αναλυτικότερα, στην εγκατάσταση που δημιουργήθηκε, ο χρήστης με τις κινήσεις του χεριού του,

καλείται να μεταβάλλει το οπτικό αλλά και το ηχητικό περιεχόμενο της. Σε πραγματικό χρόνο οι κινήσεις του δαχτύλου του αντιστοιχούν στις αλλαγές της θέσης ενός αστεριού στον έναστρο ψηφιακό ουρανό αλλά και στις αλλαγές του ήχου το οποίο παράγει, στο τρισδιάστατο ηχητικό πεδίο μέσα στο χώρο. Κύριος άξονας της εργασίας ήταν ο συνδυασμός τεχνικών τρισδιάστατης προβολής ήχου στο χώρο για την απεικόνιση ενός ακριβούς «ηχοτοπίου» και χωρικής διάδρασης, με στόχο την χρήση υψηλής πιστότητας τεχνικών ήχου και εικόνας. Παράλληλα, για την αξιοποίηση του τρισδιάστατου χώρου, που αφορά το ηχητικό μέρος, έχει χρησιμοποιηθεί υλοποίηση σε λογισμικό ενός ambisonics κωδικοποιητή/αποκωδικοποιητή, κάτι που δίνει την δυνατότητα δημιουργίας μιας αλθοφανούς εικόνας της κίνησης του ήχου στο τρισδιάστατο ηχητικό τοπίο.

kkokkolis · Ιούνιος 1, 2011

Earth Rotating Under Very Large Telescopes, S. Guisard & Jose Francisco Salgado, ESO, 2011

APOD 01/06/11

Δείτε την Γη να γυρίζει.

kkokkolis · Ιούνιος 1, 2011

The Moon, William H. Davies, 1871-1940

Thy beauty haunts me heart and soul,

Oh, thou fair Moon, so close and bright ;

Thy beauty makes me like the child

That cries aloud to own thy light :

The little child that lifts each arm

To press thee to her bosom warm.

Though there are birds that sing this night

With thy white beams across their throats,

Let my deep silence speak for me

More than for them their sweetest notes :

Who worships thee till music fails,

Is greater than thy nightingales.

studious · Ιούνιος 2, 2011

Απλό, κλασικό, τρυφερό, διαχρονικό.

Φεγγαράκι Τέλλος Άγρας

Φεγγαράκι αληθινό

βγαίνει πίσω απ’ το βουνό.

Μια φωνή τραγουδιστή

στα σοκάκια κελαηδεί·

κάποιο αγόρι περπατεί,

κάποιο αφρόντιστο παιδί:

– Φεγγαράκι μου λαμπρό,

φέγγε μου, να περπατώ.

Φεγγαράκι μου καλό,

φέγγε, σε παρακαλώ,

φέγγε σ’ όλη την αυλή,

στον ασβέστη, στα σκαλιά,

στου αντρέ* μας το γυαλί,

στου παππού τ’ άσπρα μαλλιά,

φεγγαράκι μου λαμπρό,

χαρωπό, λυπητερό.

Φεγγαράκι ταπεινό,

στέκεσαι στον ουρανό…

Το τραγούδι το γλυκό

χάνεται από τη γωνιά·

το παιδί, περαστικό,

πήγε σ’ άλλη γειτονιά.

Της Ακρόπολης φεγγάρι,

της Αθήνας το καμάρι!

Mες στον κόρφο μου βαλμένα

να ’χα, για καρδιά μου, εσένα!

*το αντρέ ή ο αντρές: διάδρομος.

(από το βιβλίο: Tέλλος Άγρας, Καθημερινές, Eκδοτικός οίκος Πέτρου Δημητράκου A.E., 1940)

wereniki · Ιούνιος 2, 2011

Ο πλανήτης και το αστέρι

Ένα σου χάδι μ' έστειλε

στο σύμπαν και μακραίνει

το σώμα μου αιωρούμενο

απ'τον κίωνα του φωτός,

να ενώνει γη και ουρανό

στ'αστέρια ν' ανεβαίνει

και διψασμένο να γυρνά

σε σένα για νερό.

Μα στους πλανήτες έταξα

πως δεν ξαναγυρίζω

εσύ είσαι ο πλανήτης μου

εσένα ακολουθώ.

Χρυσό αστέρι γύρω σου

τόξο θα σχηματίζω

και στης αγάπης σου το φως

θα περιπλανηθώ.

Μες στης νυχτιάς τη συστολή

πλανήτης και αστέρι

περιφορά στον έρωτα

θα κάνουμε κι οι δυό.

Η αστρική σου αγκαλιά

τα κύματα που εκπέμπει

μου κλέβουν τη βαρύτητα.

Με κάνουν να πετώ.

wereniki · Ιούνιος 2, 2011

χορευτές του βυθού - αστερόπτωση

3c273 · Ιούνιος 2, 2011

χορευτές του βυθού - αστερόπτωση

Τους γαλαξίες βλέπω μπροστά μου, την αρμονία του χάους σιωπή...

Αυτό που η τέχνη τόσο άνετα μας βοηθά να αντιληφθούμε, η επιστήμη με τα τεράστια μέσα θα αργήσει να το κατανοήσει. Όταν κάποτε φτάσει στην κορυφή θα βρεί άλλους να χαμογελάνε.