Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε

Forgotten Planet, Too Too Flesh, Doug Dorph, 2000

 

I ask my daughter to name the planets.

"Venus ...Mars ...and Plunis!" she says.

When I was six or seven my father

woke me in the middle of the night.

We went down to the playground and lay

on our backs on the concrete looking up

for the meteors the tv said would shower.

 

I don't remember any meteors. I remember

my back pressed to the planet Earth,

my father's bulk like gravity next to me,

the occasional rumble from his throat,

the apartment buildings dark-windowed,

the sky close enough to poke with my finger.

 

Now, knowledge erodes wonder.

The niggling voce reminds me that the sun

does shine on the dark side of the moon.

My daughter's ignorance is my bliss.

Through her eyes I spy like a voyeur.

 

I travel in a rocket ship to the planet Plunis.

On Plunis I no longer long for the past.

On Plunis there are actual surprises.

On Plunis I am happy.

Pluto.jpg.87985c67d91b41bc2a9e56d620b50729.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

«Καλοκαίρι»

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος

Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

 

 

 

Καλοκαίρι

η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει

καλοκαίρι

καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι

μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει

καλοκαίρι

πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι

καλοκαίρι

με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει

την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι

την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι

καλοκαίρι

μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

 

Καλοκαίρι

με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι

καλοκαίρι

καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει

στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι

καλοκαίρι

με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι

καλοκαίρι

στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι

με τη φέτα το καρπούζι στο να χέρι

με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι

καλοκαίρι

λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

 

Καλοκαίρι

του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη

καλοκαίρι

με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη

τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι

καλοκαίρι

όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι

καλοκαίρι

με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι

φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι

εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει

καλοκαίρι

μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

 

Καλοκαίρι

στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη

αλλά εν τέλει

με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι

την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει

καλοκαίρι

στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει

καλοκαίρι

τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει

μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι

στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι

καλοκαίρι

μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει...!

1647158794_justpainted.JPG.06c404b7664805dcde03bfe2a644ffba.JPG

4025f2dd6d26110e111577559e24b8e4.jpg.080d2cf5d7d38631fc952b7e730f60bb.jpg

.jpg.63a97def7fdaa09a78ad2ef3ee3172fd.jpg

Δημοσιεύτηκε

«Γέλα μου»

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

 

 

Κάθισε λιγάκι να τα πούμε

μου` χουν λείψει αυτά που λέγαμε μαζί...

Σπίτι μας να μείνουμε, μη βγούμε

έξω, θα χαθούμε στη σιωπή.

 

Γέλα μου, ν` αρχίσω να γελάω

έχει δρόμο αυτό το βράδυ για να βγει!

Κοίτα με, δεν ξέρω πού πατάω

άνοιξε και με τραβάει η γη.

 

Όλοι ένα χάδι θέλουμε να πάρουμε

όλοι ένα βράδυ θέλουμε να βγάλουμε

όλοι σε μια ρόδα πάνω περπατάμε

όλοι μας νομίζουμε ότι κάπου πάμε.

 

Έλα μου, έλα μου, γέλα μου ξανά.

έλα μου, έλα μου, γέλα μου διπλά.

 

Διώξε με τα χέρια το σκοτάδι

κάνε πάλι αυτό το κόλπο με το φως.

Βάλε στον αέρα ένα σημάδι

δείξε πού αρχίζει ο ουρανός!

Goddess_of_the_Night_Sea_.jpg.5d79968fc1119d289ad60c246176b8ba.jpg

Δημοσιεύτηκε

Durer's "Melencholia", Edward Dowden, 1843–1913

 

The bow of promise, this last flaring star,

Terror and hope are in mid-heaven; but She,

The mighty-wing'd crown'd Lady Melancholy,

Heeds not. O to what vision'd goal afar

Does her thought bear those steadfast eyes which are

A torch in darkness ? There nor shore nor sea,

Nor ebbing Time vexes Eternity,

Where that lone thought outsoars the mortal bar.

Tools of the brain -- the globe, the cube -- no more

She deals with; in her hand the compass stays ;

Nor those, industrious genius, of her lore

Student and scribe, thou gravest of the fays,

Expect this secret to enlarge thy store;

She moves through incommunicable ways.

l-Melancholia.jpg.7a646c9c1b6a9c7503bbf6856ed176cb.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης