Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε

"ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ", Βιτσέντζος Κορνάρος

 

Του κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνου,

και του τροχού που ώρες ψηλά κι΄ώρες στα βάθη πηαίνου

...

και των αρμάτω οι ταραχές, έχθρητες και τα βάρη,

του Έρωτα η εμπόρεση, και της φιλιάς η χάρη,

αυτάνα μ΄ εκινήσασι τη σήμερον ημέρα,

ν΄ αναθιβάλω, και να πώ τά κάμαν και τά φέρα

...

τότες μια αγάπη μπιστική στον κόσμο εφανερώθη,

κι΄ εγράφτη μέσα στην καρδιά, κι ουδέ ποτέ τση ελειώθη,

...

και με τιμή ήσα δυο κορμιά στου πόθου το καμίνι

και κάμωμα πολλά ακριβό σ’ έτοιους καιρούς εγίνη

...

Ήκουσες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα,

που ο Kύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα;

...

Tέσσερεις μέρες μοναχάς μου 'δωκε ν' ανιμένω,

κι απόκει να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω.

Kαι πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,

και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;

...

Kατέχω το κι ο Kύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει,

Pηγόπουλο, Aφεντόπουλο, σαν είσαι συ, γυρεύγει.

...

Kι ο Kύρης μου, όντε βουληθεί, να θέ' να με παντρέψει,

και δω πως γάμο 'κτάσσεται και το γαμπρό γυρέψει,

κάλλια θανάτους εκατό την ώρα θέλω πάρει,

άλλος παρά ο Pωτόκριτος γυναίκα να με πάρει.

...

Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέγω τώρα,

και γρήγορα μισεύγω σου, μακραίνω από τη χώρα.

...

Μα όπου κι αν πάγω όπου βρεθώ, και τον καιρόν που ζήσω,

τάσσω σου άλλη να μη δω, μηδέ ν' αναντρανίσω.

Kαλλιά' χω εσέ με θάνατο, παρ' άλλη με ζωή μου,

για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμον το κορμί μου.

...

Tούτον εδόθη σ' όλους μας, ό,τι κι αν πεθυμούμεν,

μ' όλον οπού'ναι δύσκολον, εύκολον το κρατούμεν.

K' εύκολα το πιστεύγομεν κείνο που μας αρέσει,

και κάθα είς σ' τούτο μπορεί να σφάλει και να φταίσει.

...

Τα πάθη μπλιο δεν κελαδεί το πικραμένο αηδόνι,

αμέ πετά πασίχαρο, μ' άλλα πουλιά σιμώνει

...

Ετούτ' η Αγάπη η μπιστική με τη χαρά ετελειώθη,

και πλερωμή στα βάσανα μεγάλη τώς εδόθη

...

Για τούτο, οπού 'ναι φρόνιμος, μηδέ χαθεί στα Πάθη,

το ρόδον κι όμορφος αθός γεννάται μες στ' αγκάθι

...

Kαι κάθα είς που εδιάβασεν, εδά κι ας το κατέχει,

μη χάνεται στα κίντυνα, μα πάντα ολπίδα ας έχει

...

Στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο τρυπά το,

το πράμα 'που μισεί κιανείς γιαέρνει κι αγαπά το

...

Aπ' ό,τι κάλλη έχει άνθρωπος, τα λόγια έχουν τη χάρη

και κάμουσιν κάθε καρδιάν παρηγοριά να πάρει

...

Τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου

μα πιο μακριά και πιο βαθιά θωρεί η καρδιά του ανθρώπου.

...

Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω κάτω

για με ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων...

erotokritos-aretousa-tsaroukhis.jpg.48625f7b14f3f5bc607d4e0676aa15f1.jpg

Δημοσιεύτηκε

Quand le flambeau du monde, Jacques Davy du Perron, 1555-1618

 

Quand le flambeau du monde

Quitte l'autre séjour,

Et sort du sein de l'onde

Pour rallumer le jour,

Pressé de la douleur qui trouble mon repos,

Devers lui je m'adresse, et lui tiens ce propos :

 

Bel astre favorable

Qui luis également,

Aux humains secourable

Fors qu'à moi seulement,

Soleil qui fais tout voir, et qui vois tout aussi,

Vis-tu jamais mortel si comblé de souci ?

 

Depuis que ta lumière

Vient redonner aux cieux

Sa splendeur coutumière,

Si délectable aux yeux,

Jusqu'au soir qu'elle va dans les eaux se perdant,

Mon soleil est toujours au point de l'Occident.

 

Une nuit éternelle,

Pleine de soin divers,

M'éblouit la prunelle,

Et tient mes yeux ouverts,

Ma lumière affaiblit, et mon âme défaut,

L'espérance me laisse et la douleur m'assaut.

 

Je cherche les ténèbres,

Les antres et les bois,

Dont les accents funèbres

Répondent à ma voix.

La crainte et la terreur marchent à mon côté,

Et de mes propres cris je suis épouvanté.

 

Ma liesse est passée,

Mes beaux jours sont ternis,

Mon âme est oppressée

De regrets infinis,

Le deuil et la tristesse accompagnent mes pas,

Et les vont adressant au chemin du trépas.

 

Pendant que le jour dure,

Des autres souhaité,

Je cours à l'aventure

Parmi l'obscurité,

Cherchant quelque accident qui finisse mon sort,

Et ne vivant sans plus que d'espérer la mort.

 

Et puis quand la nuit sombre

Vient au lieu du soleil,

Et cache sous son ombre

L'horreur et le sommeil,

Joignant les mains ensemble et levant les deux yeux,

J'adresse ma parole aux étoiles des cieux :

 

Astres pleins d'influence,

Aux mortels gracieux,

Qui guidez le silence

Et le somme otieux

Et ramenez la nuit dont la sombre couleur

Me semble conspirer avecques ma douleur,

 

Flammes claires et belles,

C'est ores que je veux

Que vous soyez fidèles

A témoigner mes voeux,

Et que votre clarté me serve de flambeau,

Pour conduire mon âme en la nuit du tombeau.

 

Depuis que vos images

Vont au ciel paraissant,

Et les divers présages

Aux hommes annonçant,

Jusqu'au point que Thétis les reçoit en ses flots,

Jamais mes tristes yeux du sommeil ne sont clos.

 

Mille étranges pensées,

Mille tourments secrets,

Mille offenses passées,

Mille cuisants regrets

Forcent ma patience, et ne me laissent point

Endormir au souci qui sans cesse me point.

 

Les peines éternelles,

Les supplices divers

Des âmes criminelles

Qui souffrent aux enfers,

Agitent mon esprit privé de son repos,

Que mainte flamme obscure étonne à tout propos.

 

Parmi cent mille alarmes

Je passe ainsi les nuits,

Les yeux remplis de larmes,

Et le coeur plein d'ennuis,

N'ayant autre confort qu'à penser seulement

Que j'ai plus offensé que je n'ai de tourment.

 

Mais celui dont la grâce

S'éloigne de mon chef

Fera luire sa face

Dessus moi derechef.

Alors je recevrai ma première clarté,

Changeant mes nuits d'hiver aux plus beaux jours d'été.

Arno-Breker-porte-flambeau-et-porte-glaive-1939.jpg.b1e80dbe32617f9f33940dff6d7d87e0.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

"Εις τον Αποσπερείτη"

 

Ω αποσπερίτη, της αγάπης άστρο,

χαίρε, θεέ, με το χρυσό σου κάλλος!

Xαίρε αιώνιο της νυχτός μήνυμα ωραίο!

Tην αχτίνα σου, θεέ, να μου χαρίζεις

σήμερα νιο φεγγοβολάει φεγγάρι

και βασιλεύει γλήγορα το φως του,

 

πάω σε κόρη ξανθή να ειπώ τραγούδι

δεν ληστεύω στον δρόμο τους διαβάτες

αλλ' αγαπώ• θεέ μου, αποσπερίτη,

κ' εσύ αγάπα εκείνους που αγαπούνε

και να έχω την χάριν σου βοήθεια!

 

Τερτσέτης Γεώργιος, από το "Mεταξύ Oνείρων και Oραμάτων", Eρμής 1999

dream_a_z.jpg.30154071483206a089fc23a050636ed9.jpg

Δημοσιεύτηκε

Sunrise at Tycho, NASA / GSFC / Arizona State Univ. / Lunar Reconnaissance Orbiter, 2011

 

Πέρα από τεχνικό επίτευγμα, η φωτογραφία αυτή τυγχάνει ιδιαιτέρως καλλιτεχνική!

tychoCentralPeaks_lro.jpg.ed62c04313f693cad00d34c516ad0b1f.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης