Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσιεύτηκε

Αν δεν το ανεβάσω κι αυτό τώρα, τότε...πότε;;; :wink:

 

«Το δελφινοκόριτσο»

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Λίνος Κόκοτος

Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Βιολάρης

 

 

Εκεί στης Ύδρας τ' ανοιχτά και των Σπετσών

να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο

Μωρέ τού λέω πούν' το μεσοφόρι σου

έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ' αγόρι σου;

 

Άιντε μωρό μου, ανέβα και κινήσαμε

πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε!

 

Αγόρι εγώ δεν έχω, μου αποκρίνεται

Βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται.

Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται

ξανανεβαίνει κι απ' τη βάρκα πιάνεται!

 

Άιντε μωρό μου...

 

Θεέ μου, συγχώρεσέ με, σκύβω για να δω

κι ένα φιλί μου δίνει, το παλιόπαιδο..

Σα λεμονιά τα στήθη του μυρίζουνε

κι όλα τα μπλε στα μάτια του γυαλίζουνε!

 

Άιντε μωρό μου...

 

162.jpg.e29d82d7a2a5a79947a7463d6f26a6d3.jpg

κι όλα τα μπλε στα μάτια του γυαλίζουνε...

1542911848_K2011.jpg.087786907ba0443fd0d2c245b08ef286.jpg

kolaz_elyth_sth_thalassospilia438.jpg.cfe1f0e882e9737778ed18429b1748a4.jpg

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε
6 Αυγούστου στην πλατεία της Παντάνασσας στη Χώρα της Σικίνου, ο Γιώργος Κουρουπός στο πιάνο, ο Σπύρος Σακκάς στο τραγούδι και η Ιουλίτα Ηλιοπούλου στην απαγγελία, μας ευφραίνουν κυριολεκτικά με ένα αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη, που φέρει τον γενικό τίτλο "Με το λύχνο του άστρου".

ioulita_sakkas_kouroupos.JPG.447b2d6bc446bdb75b5cc14b57207790.JPG

Δημοσιεύτηκε

(5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (ΧΙV) ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

 

DSC02828.JPG.8031e750c8ed6ba235a0c6a62a2436da.JPG

δειλινό στη Μήλο

DSC02830.JPG.a8f6cae974109b7065b879a8959d12a2.JPG

DSC02704.JPG.a493a752ea7bf079d50f0ab39c64e630.JPG

Δημοσιεύτηκε
(5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

Ίσως όχι μόνο στο Αιγαίο. Συνέχισε να μας εκπλήσεις wereniki.

Η Αλήθεια είναι Υπέρλογη!
Δημοσιεύτηκε
(5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

Ίσως όχι μόνο στο Αιγαίο.

 

Έχετε δίκιο, ίσως όχι μόνο στο Αιγαίο, απλά τυχαίνει να... λατρεύω τις Κυκλάδες!

Εκεί νιώθω να χτυπά η καρδιά του Αιγαίου, εκεί ο ήλιος είναι αδέκαστος, έτσι που η θάλασσα να είναι ανάγκη..!

Όλες τις μέρες το φετινό καλοκαίρι, ιστιοπλοώντας με δυνατούς αέρηδες στο Αιγαίο στο νου μου δέσποζε το «ακούω του λυσσώντος ανέμου την ορμήν», του Κάλβου.

Το νησόσπαρτο αρχιπέλαγος, με βραχονησίδες και κατοικημένους τόπους σαν τραβηγμένη μονοκοντυλιά μέσα σε διάφανο τόξο, «μιλάει» ιδιαίτερα μέσα μου!

«Μακαρισμένα μέρη μέσα στο μέγα κράτος της αιώνιας Θάλασσας»!

...«το καλοκαίρι αστράφτει από παντού

Ο ήλιος, η θάλασσα, οι στεριές αστράφτουν

Και μόνο καθαρός και με κουράγιο ο άνθρωπος

Μεριά στο δοιάκι και μεριά στο δρόμο του πανιού του

Να καταλάβει γίνεται των θεών τη γρηγοράδα»...

Εκεί, το νερό είναι σαν ουρανός...

Κι αυτό το ΦΩΣ!!!

Εκεί, την ώρα και τη στιγμή, όπου στεριά, ουρανός και Θάλασσα ζυγιάζονται σε μια τριπλή κοινοκτημοσύνη με κεντρικό στοιχείο το Φως, που όλα τα ξεδιαλύνει ωσότου βασιλέψει ο ήλιος

«φως το χέρι, φως το πόδι,

κι όλα γύρω σου είναι φως»(Δ. Σολωμός)

Εκεί, τα άπειρα δελφίνια δεξιά, ζερβά, μακριά, κοντά στην πλώρη μας, πίσω, ανοιχτά μας, μέσα στα μαλάματα του δειλινού, που δεν ξεχωρίζεις αν είναι του ήλιου ή της Θάλασσας, της γης ή τ’ ουρανού! Η αλυσίδα τους από μακριά, καθώς σαλτάρουν αλληλοδιάδοχα έξω από το νερό, γυρίζει όπως η φτερωτή του μύλου! Η χάρη τους δεν περιγράφεται, άπιαστη...

«και στους λογαριασμούς σου μένεις με άδεια χέρια

σα να μετράς τα κύματα ή τ’ αστέρια »

Εκεί, όλες τις μέρες άκουγα τη λέξη «Θάλασσα», να μας χτυπάει πρύμα, πλώρα, «ταυτίζοντας τη σημασία της με την ονομασία της»...

Τι ωραία να αρμενίζεις με το νόμο της Θάλασσας και όχι με το νόμο της στεριάς!

Εκεί, ύστερα από ζόρικες νυχτερινές πλεύσεις με μουδαρισμένα πανιά, λίγο πριν το χάραμα, τα αλατισμένα μάτια σκαλώνουν σ’ ένα – δυο ακροτελεύτια αστέρια, που περισσότερο τα μαντεύεις παρά τα θωρείς..

Εκεί, οι φάροι... μου θυμίζουν πόσο αγιάτρευτη έχω μείνει από την παιδική μου αρρώστια, να γίνω φαροφύλακας! (κράτησα το σύνδρομο της μοναξιάς)

Εκεί, αγκαλιές οι ερημικοί όρμοι, που φουντέρνομε αρόδο και τα μυριάδες αστέρια στο θεοσκότεινο ουρανό, τόσα που δυσκολεύεσαι να εντοπίσεις γνωστούς αστερισμούς!!!

Εκεί, ουρανός και γη, κάτω και πάνω κόσμος, δένονται αξεδιάλυτα, παθιασμένα!

Εκεί, νομίζω, εύκολα διαλέγω ποιο πολικό αστέρι θα σημαδέψει τον ουρανό που έχω μέσα μου για να κατευθύνει τα βήματά μου πάνω στη γη, ώστε να μην ψάχνω τον ουρανό στη γη ή τη γη στον ουρανό και να μη βρίσκω ούτε το ένα εκεί που δεν είναι ούτε το άλλο εκεί που είναι..

Εκεί, ψηλά σκαρφαλωμένα τα κάτασπρα χωριά, εκεί, η κηπουρική ένα με την ψαρική, αυτή ένα με την αρχιτεκτονική, αυτή ένα με την υφαντική και όλα ένα με τη θρησκεία, με τη γλώσσα, με τον κύκλο της ζωής και του θανάτου, με τον ουρανό, με τη γη.

Εκεί, ο κρίκος της ζωής ατόφιος, αρμοσμένος με την πορεία του ήλιου και των αστερισμών στο στερέωμα: φίδι ουροβόρο.

Εκεί, έξω στον πελαγίσιο αέρα, που χρυσίζει τον κόσμο ο καλοκαιρινός ήλιος, κάποιος χαίρεται στο θαλασσινό κύμα πάνω με γρήγορο καράβι, «τέρπεται δε και τις επ’ οίδμ’ άλιον ναΐ θοά», άβλαβος να διαβαίνει, «σως διαστείβων», όπως λέει ο Πίνδαρος.

Εκεί, ο ασβέστης και ο αγέρας είναι τα αφεντικά των νησιών.

Εκεί, το μικροσκοπικό ασβεστωμένο εκκλησάκι πλέει μέσα στη λαμπεράδα της μέρας, σαν κάτασπρη κουταλιά βανίλια μέσα στο καθαρό νερό του ποτηριού!

Εκεί, ένα αλωνάκι αξίζει ίσως περισσότερο από τον κοσμοϊστορικό υπολογισμό, πως η ενέργεια δεν είναι παρά η μάζα πολλαπλασιασμένη με το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός(Ε=mc2).

Εκεί, η ζωή συνεχίζεται για κάποιο λόγο πολύ βαθύ και άπιαστο, κάτι σαν το λόγο της περιφέρειας προς τη διάμετρο του κύκλου: τον ασύμμετρο και υπερβατικό αριθμό π=3,14...που δεν πιάνεται ποτέ ακριβώς, όπως τα πέρατα της ψυχής, που ούτε κι αυτά δεν πιάνονται.

Εκεί, οι μέρες είναι απολλώνιες, αιγαιοπελαγίτικες, σε όλη τη δόξα του ουρανού και της Θάλασσας.

Εκεί, το δροσερό αεράκι στα μπουγάζια μεταμορφώνεται σε αγέρα λυσσασμένο, που ξεμαλλιάζει και φρενιάζει τη Θάλασσα, αποδεικνύοντας αληθινούς τους στίχους του Σόλωνα: «εξ ανέμων δε θάλασσα ταράσσεται. Ήν δε τις αυτήν μη κινή πάντων εστί δικαιοτάτη»

 

Το να περιγράφεις με λόγια τα νησιά των Κυκλάδων, σημαίνει να τα χαντακώνεις.

Προτιμότερο να τα ζεις...

Και είπα ήδη τόσα πολλά...!(εντάξει μη βαράτε, υπόσχομαι, δεν θα το ξανακάνω) :wink: :^o

DSC02873.JPG.a7ef614508a116df3a68126e70f24272.JPG

DSC02738.JPG.5821dcaba7eb2a40ea9c138d2d9efbcc.JPG

Δημοσιεύτηκε
Είναι άραγε άχρηστο να πετάς διαμάντια στην λάσπη; Μα ένα και μόνο χέρι σαν αξιωθεί να τα μαζέψει και λίγο μόνο να τα τρίψουν τα δάκτυλά του, εκείνα θ' αστράψουν όπως την ημέρα που κόπηκαν. Ars est gloria mundi, anima universi, adamas hominis.

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

Η τεχνολογία και το μεράκι των οπαδών της μουσικής του δρόμου έδωσε τη δυνατότητα σε μουσικούς που βρίσκονταν ο καθένας στη χώρα του, να συμμετάσχουν οn line στην εκτέλεση του αγαπημένου τραγουδιού "STAND BY ME".

 

Μ’ αρέσει πολύ, απολαύστε το κι εσείς!

 

Http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2539741

Δημοσιεύτηκε

Canis Major, Robert Frost, 1928

 

The great Overdog,

That heavenly beast

With a star in one eye,

Gives a leap in the east.

He dances upright

All the way to the west,

And never once drops

On his forefeet to rest.

I'm a poor underdog,

But to-night I will bark

With the great Overdog

That romps through the dark.

2.jpg.4f8a404f6eb466d6a39144e0c5e46dab.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης