Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσιεύτηκε

εικόνα 2

Και όταν είδα αυτόν το σωρό με τις αχυρόμπαλες, αυτήν την τυχαία αλλά περίτεχνη γεωμετρική παρτιτούρα, τα μάτια μου μισόκλεισαν και είδα πάλι μπροστά μου την... πόλη των Μάγιας!

Παρήχηση και στις εικόνες, όπως στις λέξεις: κτίση - φύση!

 

.jpg.b99b46a15e763ba4ebd556be8cf2b359.jpg

φύση

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε

Ακούστε το "Αστέρι της Ανατολής" λίγο διαφορετικό από τα άλλα...με την δύναμη της Κλασσικής Κιθάρας!

 

Το διαβάζω και εγώ λίγο το "Τετράδιο για Κιθάρα" του Χατζιδάκη...με απασχολούν περισσότερο άλλα έργα όμως, έργα εξετάσεων... ](*,)

«Μπορεί και μακριά πολύ, μέσα στων ουρανών τα αποκαΐδια...την Ανδρομέδα, την Άρκτο ή την Παρθένο...Άραγες να είναι η μοναξιά σε όλους τους κόσμους η ίδια;» Οδυσσέας Ελύτης
Δημοσιεύτηκε

Να προσθέσουμε Τάσο και τους στίχους, που ταίριαξαν με την υπέροχη μουσική που ανάρτησες!

 

«Το μαγικό χαλί»

Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Πρώτη εκτέλεση: Φλέρη Νταντωνάκη

Άλλες ερμηνείες:

Μαρία Ζώη

 

"Στο μεταξωτό μου το μαντήλι

βρήκα τα φιλιά που μου 'χεις στείλει,

τα μετρώ και κάνω το σταυρό μου

να σε δω κι απόψε στ' όνειρό μου.

 

Στο μαγικό χαλί σου

πετώ κι εγώ μαζί σου

σε πολιτείες και χωριά,

στην Πάφο, στ' Αϊδίνι,

στη Χιό, στη Μυτιλήνη,

κι ως μες στην Αλεξάνδρεια.

 

Στον ουρανό κρυφοί μπαξέδες

και γύρω-γύρω καφενέδες,

και γύρω-γύρω καφενέδες.

 

Στο μαγικό χαλί σου

πετώ κι εγώ μαζί σου

και σβάρνα παίρνω το ντουνιά,

το Νείλο, τον Ευφράτη,

την Προύσα, τη Βαγδάτη,

τη Δαμασκό, τη Μπαρμπαριά.

 

Στο μεταξωτό σου το μαντήλι

κρύψε τα φιλιά που σου 'χω στείλει,

μέτρα τα και κάνε το σταυρό σου

να με δεις κι εσύ μες στ' όνειρό σου."

40672_1305093680549_1626739794_638539_7194953_n.jpg.3d509f22b165ee32c611e24b7f6141db.jpg

Δημοσιεύτηκε

Διαβάζοντας το πρόγραμμα απο το φετινό Pacific Astronomy and Telescope Show September 17-18, 2011 Pasadena Convention Center

 

Sunday, September 19

Exhibition Hall open from 9:00 to 3:00

10:45A The Atlas Digital Focuser--Greg Terrance

11:45A How to Buy Your First Telescope--Michael Bakich

12:00B Spectroscopy for Everyone--Tom Field

12:45A Happy Birthday John Dobson*

13:45A Adventures in the Solar System: The Greatest Era of Space Exploration is Now!--Emily Lakdawalla

3:00A Poetry of the Night: Seasoning the Sky with Poetry and Music--David Levy

http://www.rtmcastronomyexpo.org/PATS.htm

ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!!!!!!!](*,)

«Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ...» Άλμπερτ Αϊνστάιν. :-$

Δημοσιεύτηκε
Στις χιλιάδες δημοσιεύσεις αυτού του νήματος, δεν ξέρω αν πρόκειται για επανάληψη, αλλά μου άρεσε και το αναρτώ..
Η Αλήθεια είναι Υπέρλογη!
Δημοσιεύτηκε

Kepler's Supernova 1604, Chandra X-ray Observatory, Hubble Space Telescope, Spitzer Space Telescope, NASA/ ESA/ JHU/ R.Sankrit & W.Blair, 2000- 2003

 

Κάθε τέλος γίνεται αρχή και ταξιδεύει από του Κόσμου την αρχή ως το τέλος...

20091128093008!Keplers_supernova.jpg.f651dc1b02766fb627a98b7a0e94e2ff.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

Μέσα στο καλοκαίρι, ο φίλος Μ.Ρ., έφεδρος Α΄μηχανικός ΕΝ χρόνια ναυτικός στα καράβια, γνωρίζοντας τον έρωτα που τρέφουμε για Θάλλασσα και έναστρο ουρανό, χάρισε στο σύζυγο κι εμένα το παρακάτω δικό του ποίημα, του οποίου σας κάνω κοινωνούς:

 

«Πανσέληνος»

Ήταν μια νύχτα γελαστή φεγγαροστολισμένη,

λες τη μαστόρεψε ο θεός ωσάν ανταμοιβή,

γιατί ξεσπούν στο πέλαγος καιροί δαιμονισμένοι

κι ότι κακό σε ναυτικούς μπορούσε να συμβεί.

 

Τ’ άστρα χαϊδεύαν με σκιές κύματα που σιγούσαν

μοιάζαν εξομολογητές κι ακοίμητοι φρουροί.

Σαν κουρασμένοι γίγαντες οι άνεμοι σωπούσαν

μα η φλογερή ανάσα τους έδινε θαλπωρή.

 

Η φύση, τελετουργική σπονδή στον Ποσειδώνα.

Στη στιλβωμένη απλωσιά λαμπρού ωκεανού

χαμογελούσε ηδονικά τ’ ακρόπλωρου η γοργόνα,

ρουφώντας το μεθυστικό άρωμα τ’ ουρανού.

 

Ο ψίθυρος του καραβιού έμοιαζε ψαλμωδία

καθώς γλιστρούσε στο νερό. Όργανα μουσικής

υμνούσαν την αρμονική υγρή μυσταγωγία,

στους καθαρούς ορίζοντες γαλήνης μαγικής.

 

Οι λάμψεις που παιχνίδιζαν στη φεγγοκυματούσα

τόνιζαν τους πειρατικούς δρόμους της λευτεριάς.

Με τις ματιές των αστεριών οι στοχασμοί ξυπνούσαν,

ζητώντας επαγρύπνηση των πόθων της καρδιάς.

t-lune.jpg.fb89048bef08d7fa90370fec2453037a.jpg

Δημοσιεύτηκε

The Literate Farmer And The Planet Venus, Robert Frost, 1874-1963

 

A Dated Popular-Science Medley

on a Mysterious Light Recently Observed in the

Western Sky at Evening

My unexpected knocking at the door

Started chairs thundering on the kitchen floor,

Knives and forks ringing on the supper plates,

Voices conflicting like the candidates.

A mighty farmer flung the house door wide,

He and a lot of children came outside,

And there on an equality we stood.

That's the time knocking at a door did good.

'I stopped to compliment you on this star

You get the beauty of from where you are.

To see it so, the bright and only one

In sunset light, you'd think it was the sun

That hadn't sunk the way it should have sunk,

But right in heaven was slowly being shrunk

So small as to be virtually gone,

Yet there to watch the darkness coming on --

Like someone dead permitted to exist

Enough to see if he was greatly missed.

I didn't see the sun set. Did it set ?

Will anybody swear that isn't it ?

And will you give me shelter for the night ?

If not, a glass of milk will be all right.'

'Traveler, I'm glad you asked about that light.

Your mind mistrusted there was something wrong,

And naturally you couldn't go along

Without inquiring if 'twas serious.

'Twas providential you applied to us,

Who were just on the subject when you came.

There is a star that's Serious by name

And nature too, but this is not the same.

This light's been going on for several years,

Although at times we think it disappears.

You'll hear all sorts of things. You'll meet with them

Will tell you it's the star of Bethlehem

Above some more religion in a manger.

But put that down to superstition, Stranger.

What's a star doing big as a baseball ?

Between us two it's not a star at all.

It's a new patented electric light,

Put up on trial by that Jerseyite

So much is being now expected of,

To give developments the final shove

And turn us into the next specie folks

Are going to be, unless these monkey jokes

Of the last fifty years are all a libel,

And Darwin's proved mistaken, not the Bible.

I s'pose you have your notions on the vexed

Question of what we're turning into next.'

'As liberals we're willing to give place

To any demonstrably better race,

No matter what the color of its skin.

(But what a human race the white has been !)

I heard a fellow in a public lecture

On Pueblo Indians and their architecture

Declare that if such Indians inherited

The condemned world the legacy was merited.

So far as he, the speaker, was concerned

He had his ticket bought, his passage earned,

To take the Mayflower back where he belonged

Before the Indian race was further wronged.

But come, enlightened as in talk you seem,

You don't believe that that first-water gleam

Is not a star ?'

'Believe it? Why, I know it.

Its actions any cloudless night will show it.

You'll see it be allowed up just so high,

Say about halfway up the western sky,

And then get slowly, slowly pulled back down.

You might not notice if you've lived in town,

As I suspect you have. A town debars

Much notice of what's going on in stars.

The idea is no doubt to make one job

Of lighting the whole night with one big blob

Of electricity in bulk the way

The sun sets the example in the day.'

'Here come more stars to character the skies,

And they in the estimation of the wise

Are more divine than any bulb or arc,

Because their purpose is to flash and spark,

But not to take away the precious dark.

We need the interruption of the night

To ease attention off when overtight,

To break our logic in too long a flight,

And ask us if our premises are right.'

'Sick talk, sick talk, sick sentimental talk!

It doesn't do you any good to walk.

I see what you are: can't get you excited

With hopes of getting mankind unbenighted.

Some ignorance takes rank as innocence.

Have it for all of me and have it dense.

The slave will never thank his manumitter ;

Which often makes the manumitter bitter.'

'In short, you think that star a patent medicine

Put up to cure the world by Mr. Edison.'

'You said it—that's exactly what it is.

My son in Jersey says a friend of his

Knows the old man and nobody's so deep

In incandescent lamps and ending sleep.

The old man argues science cheapened speed.

A good cheap anti-dark is now the need.

Give us a good cheap twenty-four-hour day,

No part of which we'd have to waste, I say,

And who knows where we can't get! Wasting time

In sleep or slowness is the deadly crime.

He gave up sleep himself some time ago,

It puffs the face and brutalizes so.

You take the ugliness all so much dread,

Called getting out of the wrong side of bed

That is the source perhaps of human hate,

And weIl may be where wars originate.

Get rid of that and there'd be left no great

Of either murder or war in any land.

You know how cunningly mankind is planned :

We have one loving and one hating hand.

The loving's made to hold each other like,

While with the hating other hand we strike.

The blow can be no stronger than the clutch,

Or soon we'd bat each other out of touch,

And the fray wouldn't last a single round.

And still it's bad enough to badly wound,

And if our getting up to start the day

On the right side of bed would end the fray,

We'd hail the remedy. But it's been tried

And found, he says, a bed has no right side.

The trouble is, with that receipt for love,

A bed's got no right side to get out of.

We can't be trusted to the sleep we take,

And simply must evolve to stay awake.

He thinks that chairs and tables will endure,

But beds—in less than fifty years he's sure

There will be no such piece of furniture.

He's surely got it in for cots and beds.

No need for us to rack our common heads

About it, though. We haven't got the mind.

It best be left to great men of his kind

Who have no other object than our good.

There's a lot yet that isn't understood.

Ain't it a caution to us not to fix

No limits to what rose in rubbing sticks

On fire to scare away the pterodix

When man first lived in caves along the creeks ?'

'Marvelous world in nineteen-twenty-six.'

 

1460704481_THEPLANETVENUS.jpg.20fb65fa9b534fa6eed177b0d7005567.jpg

Πλανήτης Αφροδίτη, Luis Ricardo Falero, 1851-1896

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

«Αστρολάβοι», Τάσος Ρούσσος

 

"1. Στην άκρη της αντένας κρεμασμένο

φεγγάρι, αλφαβητάρι του καιρού,

δίνεις ψυχή στους ήχους του νερού,

το σκάφος οδηγείς το στοιχειωμένο.

2. Σε κύκλους στρέφει η μοίρα το καράβι

και το τιμόνι του στο πουθενά•

φεύγει, γυρίζει, χάνεται ξανά,

σα φάρος μακρινός που σβήνει, ανάβει.

3. Όστρακα τις προπέλες σου μαγκώσαν,

Σου ροκανίσαν ξέρες το σκαρί,

έχουνε δόντια σουβλερά οι καιροί

κι ό,τι σου πήραν πίσω δεν στο δώσαν.

4. Σ’ έχει μουσκέψει γόνιμη υγρασία,

φυτρώσανε στη γέφυρα φυτά,

στην πρύμνα ένα τσακάλι κι αλυχτά,

καθώς πλανιέσαι στην Πολυνησία.

5. Στην έκταση έφτασες του παραδόξου•

στριγκλίζουν οι μαϊμούδες γαλλικά,

μνήμες παλιές που γίναν ξωτικά

στα χρώματα πηδούν τ’ ουράνιου τόξου.

6. Άνεμος παραισθήσεων σε παιδεύει,

ξοπίσω σου ένας στόλος πειρατές,

χελιδονόψαρα στις κουπαστές

κι ένας στην πλώρη σκελετός χορεύει.

7. Η τσιμινιέρα σου άξαφνα καπνίζει,

στ’ αμπάρι, στην κουβέρτα σου φωνές,

δουλεύουνε σβηστές οι μηχανές

κι άρχισε πάλι ο αργάτης να γυρίζει.

8. Καράβι, το σκοπό σου έχεις αφήσει,

αλλάζεις την πορεία χωρίς ειρμό,

μπέρδεψες ερχομό και γυρισμό,

βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση.

9. Του κάκου ταξιδεύεις – που να φτάσεις;

Πηδάλιο δεν έχει ο καιρός,

είναι παντού το “πίσω” και το “μπρος”,

ποιά σύνορα ζητάς να ξεπεράσεις;

10. Γλιστράς από λιμάνι σε λιμάνι,

στη σιωπή θα μπεις, βουβά θα βγεις,

πριν σε γνωρίσει η βάρδια της αυγής,

κούφιο σκαρί που χρόνια έχεις πεθάνει.

11. Φεγγάρι, ηλεκτρισμένο κεχριμπάρι,

πράσινες σπίθες τρώνε τα σκοινιά,

σκίζονται στον αγέρα τα πανιά

μ’ αναλαμπές σε κυνηγούν οι φάροι.

12. Σε θάλασσα αρμενίζεις στοιχειωμένη,

λύνονται οι διαστάσεις, αδρανούν,

μονοστιγμής οι ναύτες σου γερνούν

και βλέπουν άλλους κόσμους ζαλισμένοι.

13. Μες στην αιθρία ή μέσα στον τυφώνα

ψάχνεις αιώνες, κάτι αναζητάς,

για κάποιο μυστικό ρωτάς, ρωτάς

στ’ ακρόπλωρό σου τη μικρή γοργόνα.

14. Απ’ την ψυχή της φύσης έχεις πάρει,

προστάζεις και σωπαίνουν τα νερά

κι οι ναύτες σου, με πρόσωπα νεκρά

κοιτάζουν να ραγίζει το φεγγάρι.

15. Καράβι, ταξιδεύεις στις ταβέρνες•

το τσούρμο σου ξεχνάει με το πιοτό,

βλαστήμιες, γέλια, παραμιλητό,

παλεύει με χταπόδια και με σμέρνες.

16. Οι γέροι ναυτικοί μόλις βραδιάζει

τις ιστορίες σου λεν στα καπηλειά•

οι άλλοι τους κοιτούν χωρίς μιλιά

και κάτι μες το βλέμμα τους αλλάζει.

17. Αρμένισες ξανά γι’ άλλο τοπίο,

σε χάρτες μυστικούς ίσως το βρεις.

Σε περιμένει, μην αργοπορείς,

πανάρχαιο καραβιών νεκροταφείο.

18. Σ’ έχω μπροστά μου στο μικρό τραπέζι,

τρία λεπτά κατάρτια, τρία πανιά,

όλα σωστά, τιμόνι και σχοινιά

και με τη φαντασία μου να παίζει.

19. Έχεις πανιά, κατάρτια, τσιμινιέρα,

μικρές μπομπάρδες, ντίζελ μηχανές,

οι ναύτες σου με κόγχες αδειανές

κι ο πλοίαρχος σκελετός στην τιμονιέρα.

20. Ο ήλιος τους ορίζοντες αγγίζει,

πύλη φωτιάς, αρμένισε για εκεί,

να δραπετεύσεις απ’ τη φυλακή,

τέτοιο ταξίδι η μοίρα σου προορίζει.

21. Πάλεψες με στοιχειά και με δαιμόνους,

άκουσες την απόμακρην ηχώ

που ’ριξε χάμω την Ιεριχώ

και διάβηκες ποτάμια αίμα και φόνους.

22. Το πέλαγο μελάνιασε, χιμάει,

μουγκρίζει από την άβυσσο η νοτιά,

μοιάζει θειάφι από κακή φωτιά

και στο κατάρτι ο Διάβολος γελάει.

23. Σκάλωσε το φεγγάρι στην αντένα,

κίτρινο δόντι, δείχνει το βοριά,

παντού κοχλάζουν κύματα βαριά

και πέφτουν γύρω τ’ άστρα ματωμένα.

24. Τρελός ο καπετάνιος στο τιμόνι

Κομφούκιο διαβάζει δυνατά,

μονάχος απαντά, μόνος ρωτά,

γελάει κι ονειρεύεται, ματώνει.

25. Τα δέντρα μιας στενής πλαγιάς και χέρσας

το στοιχειωμένο σου έχτισαν σκαρί,

μα τώρα σε χλευάζουν οι καιροί

στο βρώμικο λιμάνι της Αμβέρσας.

26. Εικόνες τρομερές, άγνωστης τρέλας,

όνειρα τέρατα χωρίς φωνή,

άστρα δακρύζει η νύχτα και θρηνεί

κι εσύ τραβάς γραμμή στο Βόρειο Σέλας."

Fantasy_Sky_Ship.jpg.655fc1f998b079e449139f8444a6f404.jpg

Δημοσιεύτηκε

Σήμερα 20 Σεπτεμβρίου, κλείνουν ακριβώς 40 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Έλληνα και Νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη.

 

Γιώργος Σεφέρης - Ομιλία από την απονομή του Νόμπελ

 

Γιώργος Σεφέρης, «Τελευταίος Σταθμός»

 

Μακάρι όλοι οι πολιτικοί του κόσμου, να προέρχονταν από τον κόσμο των ποιητών.

Σίγουρα ο κόσμος θα ήταν αλλιώτικος…

seferisnobel.jpg.44bb124e6d90e76a0956ed1264843f0c.jpg

Δημοσιεύτηκε

"«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός.»

Και τώρα ακόμη [...]

αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη

την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου

για να την ανοίξει στο φως. "

Γιώργος Σεφέρης, «Πάνω σε μια χειμωνιάτικη αχτίνα», Δ΄, 1-3, 9-11. Τρία κρυφά ποιήματα, Ίκαρος, 1974

2125475761_.jpg.d2fb7c8e19ccebd7f972d63cba0c4ad3.jpg

Δημοσιεύτηκε

COSMOS - THE UNIVERSE

 

COSMOS - THE UNIVERSE

music by ERIC BRIDENBAKER

edited by THE NORBERTCHEN

ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!!!!!!!](*,)

«Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ...» Άλμπερτ Αϊνστάιν. :-$

Δημοσιεύτηκε

Απίστευτη ομορφιά!!!

Όπως όταν βουτάς κι ανοίγεις τα μάτια κάτω απ' το νερό, φέρνοντας σ' επαφή το δέρμα σου μ' εκείνο το λευκό και το κυανό της μνήμης που σε κυνηγά...!

Αχ αυταί αι Πληϊάδαι!!!

 

«... ποίει δαίδαλα πολλὰ ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν.

ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ᾽, ἐν δ᾽ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν,

ἠέλιόν τ᾽ ἀκάμαντα σελήνην τε πλήθουσαν,

ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τ᾽ οὐρανὸς ἐστεφάνωται,

Πληϊάδαςθ᾽ Ὑάδας τε τό τε σθένος Ὠρίωνος

Ἄρκτόν θ᾽, ἣν καὶ Ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν,

ἥ τ᾽ αὐτοῦ στρέφεται καί τ᾽ Ὠρίωνα δοκεύει,

οἴη δ᾽ ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο...»

 

Ιλιάδα Ομήρου, ραψωδία Σ, στίχοι 482-489

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης