Το σύμπαν της τέχνης και οι τέχνες τ' ουρανού

wereniki · Δεκέμβριος 30, 2011

«Οι κινήσεις των άστρων», Δενέλαβας Τάσος

Όλες οι κινήσεις των άστρων – Κυκλικές μορφές που κουρνιάζουν δίπλα στο κρεβάτι σου το βράδυ,

Χώνονται μέσα από χαραμάδες, εισχωρούν μέσα σου,

Σαν εικόνες από ένα φιλί κι ένα δάκρυ,

Και ξεχνιέσαι και κλαις σαν το κορίτσι αυτό,

Τότε μέσα στη μέση του δρόμου,

Ένα κενό ρούφηγμα του αέρα σαν τον καπνό που φεύγει,

Από το τσιγάρο σου,

Και μου έλεγες πάντα καλημέρα θυμάμαι,

Το πρωί –

Μα ποτέ δεν άκουσα αυτή τη λέξη.

Όλες οι κινήσεις των άστρων –

Ρημάζονται μέσα στο γυάλινο ποτήρι που σπάει,

Γλιστράει από τα χέρια σου και πέφτει στο πάτωμα,

Χιλιάδες κομματάκια γυαλιά από την καρδιά μου,

Και τα χέρια μου τρέμουν στην ιδέα της μοναξιάς,

Ακόμα και όταν τα κρατάνε άλλα δυο,

Όχι ..

Δεν είναι μικρό αυτό το συναίσθημα,

Είναι θαμπό και εξαρτημένο από την μέρα και την νύχτα,

Σαν αέρας που τριγυρνάει μα δεν βρίσκει ανταπόκριση στο φως,

μόνο στο σκοτάδι ..

Ίσως γιατί κινείται στο άπειρο με την ταχύτητα της μοναξιάς και της συγκατάβασης,

Σαν τα χείλια σου τα βαμμένα με αυτό το κόκκινο χρώμα,

Που αφήνει μυρωδιές μέσα στα όνειρα μου.

Όλες οι κινήσεις των άστρων –

Μικρές χορευτικές φιγούρες,

Ένα θέατρο παραλόγου και λογικής,

Ξεχύνεται μέσα από τα παράθυρα που χτυπάνε μανιασμένα από τον άνεμο,

Παλλακίδες που σβήνουν σιγά - σιγά μέσα από την αίθουσα,

Μαριονέτες που παίζουν τον κόσμο στις κλωστές τους,

Με ένα μικρό ερώτημα στο χρόνο,

Τι απομένει;

Όλες οι κινήσεις των άστρων –

Ένα πρόσωπο που χορεύει γύρω από τον εαυτό του,

Κοιτάει αριθμούς και λέει,

Ω ! μα τi μεγάλο που είναι το σύμπαν,

Και εσύ να είσαι τόσο μόνος,

Είναι μια ιδέα;

Ή απλά η ιδέα μου,

Που υποβόσκει κάθε πρωί όταν ξυπνάω,

Με παίρνει από πίσω καθώς αρχίζω και ντύνομαι,

Καθώς συνεχίζω την μέρα μου,

Με το πρώτο μου τσιγάρο και το πρωινό καφέ,

Ώσπου πέφτει δίπλα μου κουρασμένη το βράδυ για να κοιμηθεί.

Ακόμη δεν αντέχω αυτό το φλογερό χάρτινο φεγγάρι,

Που με κοιτάει από ψηλά με μια δόση υπεροψίας,

Σαν να μου λέει πόσο άτυχος είμαι που βρέθηκα εδώ κάτω,

Εδώ που καθόμουν όταν ήμουν γέρος,

Και μου έλεγαν,

Ζεις με την φαντασία σου και μόνο βρε Τάσο,

Δεν γίνονται αυτά τα πράματα ..

Μα και βέβαια γίνονται τους έλεγα εγώ,

Οι νεκροί αυτό κάνουνε τα βράδια,

Μας κοιτάνε σαν τα άστρα με όλες τις κινήσεις τους,

Με όλες τις κινήσεις των άστρων -

Από τη συλλογή "Όλες οι κινήσεις των άστρων"

kkokkolis · Δεκέμβριος 30, 2011

Villa Farnese, Caprarola, Sala del Mappamondo, 1574

Εξόρυξες θησαυρό!

kkokkolis · Δεκέμβριος 30, 2011

The Diner at the Center of the Galaxy, Marc Schartmann, 2011

APOD 30/12/11

Περί τίνος πρόκειται; "Explanation: The monster at the center of our Galaxy is about to get fed. Recent observations by the Very Large Telescopes indicate that a cloud of gas will venture too close to the supermassive black hole at the Galactic center. The gas cloud is being disrupted, stretched out, heated up, and some of it is expected to fall into the black hole over the next two years. In this artist's illustration, what remains of the blob after a close pass to the black hole is shown in red and yellow, arching out from the gravitational death trap to its right. The cloud's orbit is shown in red, while the orbits of central stars are shown in blue. The infalling nebula is estimated to contain several times the mass of our Earth, while the central black hole, thought to correspond to the radio source Sagittariaus A*, contains about four million times the mass of our Sun. Once it falls in, nothing is expected to be heard from the doomed gas ever again."