Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσιεύτηκε

Το σύμπαν κοιμάται,

ακουμπώντας στο μπράτσο

το πελώριο αφτί

κατάστικτο απ' τα τσιμπούρια των άστρων.

 

Βλάντιμιρ Μαγιακόβσκι από το ποίημα "Σύννεφο με παντελόνια"

arga.JPG.74d2cceeb8a542e901094c3b4b2ac463.JPG

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε

"Παντούμ", Γιώργος Σεφέρης

 

Τ’ αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους

στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα καράβια

ψυχή μου λυτρώσου απ’ τον κρίκο του σκότους

πικρή φλογισμένη που δέεσαι μ’ ευλάβεια.

 

Στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα καράβια

η νύχτα στενεύει και στέκει σαν ξένη

πικρή φλογισμένη που δέεσαι μ’ ευλάβεια

ψυχή μου γνωρίζεις ποιος νόμος σε δένει.

 

Η νύχτα στενεύει και στέκει σαν ξένη

στο μαύρο μετάξι τα φώτα έχουν σβήσει

ψυχή μου γνωρίζεις ποιος νόμος σε δένει

και τι θα σου μείνει και τι θα σ’ αφήσει.

 

Στο μαύρο μετάξι τα φώτα έχουν σβήσει

ακούγονται μόνο του χρόνου τα σείστρα·

και τι θα σου μείνει και τι θα σ’ αφήσει

αν τύχει κι ανάψει βουβή πολεμίστρα.

 

Ακούγονται μόνο του χρόνου τα σείστρα

μετάλλινη στήλη στου πόνου την άκρη

αν τύχει κι αστράψει η βουβή πολεμίστρα

ούτε όνειρο θά ʼβρεις να δώσει ένα δάκρυ.

 

Μετάλλινη στήλη στου πόνου την άκρη

ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι

ούτε όνειρο θά ʼβρεις να δώσει ένα δάκρυ

στο πλήθος σου το άυλο που σφίγγει σα φίδι.

 

Ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι

σαν τι να προσμένει να πέσει η γαλήνη;

στο πλήθος σου το άυλο που σφίγγει σα φίδι

δεν είναι ο ουρανός μηδέ αγγέλου ευφροσύνη.

 

Σαν τι να προσμένει να πέσει η γαλήνη;

Σ’ ανθρώπους κλειστούς που μετρούν τον καημό τους

δεν είναι ουρανός μηδέ αγγέλου ευφροσύνη

τ’ αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους.

paint_the_sky_with_stars_inlay.jpg.93464ef1a1584e99373a3315fc5660c0.jpg

Δημοσιεύτηκε
tasty!

ice-cream.jpg.45e74137503f7414f116109fe0257cf3.jpg

"Κι εσείς άστρα, αιώνες τώρα κάτι θέλετε να μας πείτε, μα σε λίγο ξημερώνει και δεν προφταίνουμε να μάθουμε"

Τάσος Λειβαδίτης, Μικρό βιβλιο για μεγάλα όνειρα

Δημοσιεύτηκε
Βγαίνοντας ν’ απλώσω τα ρούχα την είδα! Μεγαλόπρεπη κι απόψε να έχει βγει σε τροχιά για σεργιάνι η... ετοιμόγεννη θεά! Γάζες που ξεδιπλώνονται με ταχύτητα γύρω της τα σύννεφα. Κι αυτή ατάραχη καταφέρνει, να ρίξει τον "προβολέα" της μέσα στα σπίτια μας ξεσηκώνοντας μια διάθεση για εκμυστηρεύσεις...

1843020858_fullmoon.jpg.d86ca4493bf57e7a554038fdb8c20a46.jpg

Δημοσιεύτηκε

Πιστεύοντας πως, η συγκίνηση δε βαραίνει, αλλά ξαλαφρώνει την ψυχή.

...

"Για όλους τους ανθρώπους τα αστέρια δεν είναι ίδια.

Για εκείνους που ταξιδεύουν τ’ αστέρια είναι οδηγοί.

Για κάποιους άλλους δεν είναι παρά μικρά φωτάκια.

Όμως όλα αυτά τ’ αστέρια σωπαίνουν.

Εσύ θα’ χεις αστέρια που δεν έχει κανένας…

-Τι θες να πεις;

– Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα,

αφού εγώ θα μένω σε ένα απ’ αυτά,

αφού εγώ θα γελάω σ’ ένα απ’ αυτά,

θα είναι λοιπόν για σένα σαν να γελάνε όλα τ΄ αστέρια.

Εσύ θα έχεις αστέρια που ξέρουν να γελάνε!"

 

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, "Ο Μικρός Πρίγκιπας"

ceb3ceb9ceb1-cebfcebbcebfcf85cf82cf82-cf84cebfcf85cf82-ceb1cebdceb8cf81cf89cf80cebfcf85cf82-cf84ceb1-ceb1cf83cf84ceb5cf81ceb9ceb1-ceb4.gif.1127b7f236d3faa7b6cea0fed902f5a0.gif

Δημοσιεύτηκε
Ο ρώσος καλλιτέχνης και φωτογράφος Boris Bendikov δημιούργησε μερικές μοναδικές εικόνες, στις οποίες το φεγγάρι είναι πολύ κοντά σε εμάς. Η συλλογή έχει τίτλο "Private Moon".

moonlove1.jpg.42e21c775ea75fd5600853516ea1d323.jpg

Δημοσιεύτηκε
Γεννημένος στη Σοβιετική Ένωση, ο Leonid Tishkov, ξεκίνησε την επαγγελματική του ζωή ως γιατρός. Από παιδί είχε εμμονή με τη ζωγραφική και δημιούργησε τις φωτογραφίες αυτές, με αφετηρία την αισθησιακή μνήμη των ιστοριών, που άκουγε στην παιδική του ηλικία.

Private-Moon-1.jpg.dc6fd78078f4325f4e862d0b70e84823.jpg

Δημοσιεύτηκε

Ballade à la Lune, Alfred de Musset, 1827

 

C'était, dans la nuit brune,

Sur le clocher jauni,

La lune

Comme un point sur un i.

Lune, quel esprit sombre

Promène au bout d'un fil,

Dans l'ombre,

Ta face et ton profil ?

Es-tu l'œil du ciel borgne ?

Quel chérubin cafard

Nous lorgne

Sous ton masque blafard ?

N'es-tu rien qu'une boule,

Qu'un grand faucheux bien gras

Qui roule

Sans pattes et sans bras ?

Es-tu, je t'en soupçonne,

Le vieux cadran de fer

Qui sonne

L'heure aux damnés d'enfer ?

Sur ton front qui voyage,

Ce soir ont-ils compté

Quel âge

A leur éternité ?

Est-ce un ver qui te ronge

Quand ton disque noirci

S'allonge

En croissant rétréci ?

Qui t'avait éborgnée,

L'autre nuit ? T'étais-tu

Cognée

A quelque arbre pointu ?

Car tu vins, pâle et morne,

Coller sur mes carreaux

Ta corne

A travers les barreaux.

Va, lune moribonde,

Le beau corps de Phébé

La blonde

Dans la mer est tombé.

Tu n'en es que la face

Et déjà, tout ridé,

S'efface

Ton front dépossédé...

Lune, en notre mémoire,

De tes belles amours

L'histoire

T'embellira toujours

Et toujours rajeunie,

Tu seras du passant

Bénie,

Pleine lune ou croissant.

T'aimera le pilote,

Dans son grand bâtiment

Qui flotte

Sous le clair firmament.

Et la fillette preste

Qui passe le buisson,

Pied leste,

En chantant sa chanson...

Et qu'il vente ou qu'il neige,

Moi-même, chaque soir,

Que fais-je

Venant ici m'asseoir ?

Je viens voir à la brune,

Sur le clocher jauni,

La lune

Comme un point sur un i.

100618092417610397.jpg.1c9d3cce4668e1587b9c0f15d1a356db.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης