Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσιεύτηκε

Μάριος Φραγκούλης, Ο μικρός πρίγκηπας

 

944753301_default(2).jpg.c99197ccbd6e2fbf572c2038dcf29be0.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε

http://www.youtube.com/watch?v=SCE98guaH5A

 

Astronomy, Garage Inc., Metallica, 1998

 

Σύνθεση και πρώτη εκτέλεση: Blue Oyster Cult, 1974

 

The clock strikes twelve and moondrops burst

Out at you from their hiding place?

Like acid and oil on a madman's face

His reasons tend to fly away

 

Like lesser birds on the four winds, yeah

Like silver scrapes in May

Now the sands become a crust

And most of you have gone away...

Yea, gone away

 

Ah, come Susie dear, let's take a walk

Just out there upon the beach

I know you'll soon be married

And you'll want to know where winds come from

 

Well, it's never said at all

On the map that Carrie reads

Behind the clock back there you know

At the four winds bar, mm, yeah

 

Yeah

Hey!

Hey!

Hey!

Hey!

Four winds at the four winds bar

Two doors locked, ten windows barred

One door left to take you in

The other one just mirrors it

Hey!

Hey! Yeah!

Hey! Yeah!

Hey!

 

Ooh, in hellish glare and inference

The other one's a duplicate

The queenly flux, eternal light

Or the light that never warms

Yes, the light that never, never warms

Yes, the light that never, never warms

Never warms, never warms

 

The clock strikes twelve and moondrops burst

Out at you from their hiding place?

Miss Carrie nurse and Susie dear

Would find themselves at four winds bar

 

It's the nexus of the crisis

And the origin of storms

Just the place to hopelessly

Encounter time and then came me

 

Hey!

Hey!

Hey!

Hey!

 

Call me Desdenova, eternal light

These gravely digs of mine

Will surely prove a sight

And don't forget my dog, fixed and consequent

 

Astronomy - a star

Astronomy - a star

Astronomy (astronomy) - a star, yeah

Astronomy - a star

 

Astronomy

metallica-logo.jpg.dff11e2957eb443075bceb458bf312ef.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

"Yara yara"

 

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας

Μουσική: Ξέμπαρκοι

Πρώτη εκτέλεση: Ξέμπαρκοι

 

 

Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.

Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.

Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavos

κι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυτό.

 

Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.

Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.

Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω

και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.

 

Κούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα.

Ναυτάκι του γλυκού νερού.

Σε πιάνει - μην το πεις αλλού - σα γάτα η λαμαρίνα

Και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού.

 

Το ντύμα πάρε του φιδιού και δος μου ένα μαντίλι.

Εγώ, - και σ' έγδυσα μπροστά στο γέρο Τισιανό.

Βίρα, Κεφαλλονίτισσα, και μάινα το καντήλι.

Σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό.

 

Σου πήρα από τη Νάπολη μια ψεύτικη καμέα

κι ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί.

Πίσω απ' το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία

Έβενος, - γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί.

 

Φώτα του Melbourne. Βαρετά κυλάει ο Yara Yara

ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,

φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει δυάρα,

του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά.

 

Γερά την ανεμόσκαλα. Καφέ για τον πιλότο.

Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.

Και σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,

σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.

 

Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,

όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.

Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.

Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές.

1711846747_ClaudeMonetImpressionsoleillevant.jpg.cd645f7b7363a2cbbc07309e1bfd720a.jpg

Δημοσιεύτηκε

Photopic Sky Survey, Nick Risinger, 2011

 

Η Αστροφωτογραφία!

 

 

Η ιστοσελίδα του αστροφωτογράφου:

http://skysurvey.org/

 

Διαδραστική έκδοση της φωτογραφίας (δείτε σε πλήρη οθόνη)

http://media.skysurvey.org/interactive360/index.html

 

Η αστροφωτογραφία (αυξομείωση με την ροδέλα του ποντικού)

http://media.skysurvey.org/openzoom.html

 

 

Μην τυχόν και δεν το δείτε ΟΛΟΙ!

 

This stunning 360 degree panorama of the night sky was stitched together from 37,000 images by a first-time astrophotographer.

 

Nick Risinger, a 28-year-old native of Seattle, trekked more than 60,000 miles around the western United States and South Africa to create the largest-ever true-color image of the stellar sphere. The final result is an interactive, zoomable sky map showing the full Milky Way and the stars, planets, galaxies and nebulae around it.

 

"The genesis of this was to educate and enlighten people about the natural beauty that is hidden, but surrounds us," Risinger said.

 

The project began in March 2010, when Risinger and his brother took a suite of six professional-grade astronomical cameras to the desert in Nevada. By June, Risinger had quit his job as a marketing director for a countertop company to seek the darkest skies he could find.

 

 

Every night, Risinger and his father set up the cameras on a tripod that rotates with Earth. The cameras automatically took between 20 and 70 exposures each night in three different-color wavelengths. Previous professional sky surveys (including the Digitized Sky Survey of the 1980s, which is the source for the World Wide Telescope and Google Sky) shot only in red and blue. Including a third color filter gives the new survey a more real feeling, Risinger said.

 

"I wanted to create something that was a true representation of how we could see it, if it were 3,000 times brighter," he said.

 

‘I wanted to create something that was a true representation of how we could see it, if it were 3,000 times brighter.’

Risinger sought out dry, dark places far from light-polluting civilization. Most of the northern half of the sky was shot from deserts in Arizona, Texas and northern California, although Risinger had one clear, frigid night in Colorado.

 

"It was January and we were hanging out in Telluride waiting for the weather to clear in Arizona or Texas," he said. "Finally we realized the weather was hopeless down south, but it was perfectly clear where we were." They drove an hour away, set up near a frozen lake, and sat in their car with the heat off for 12 hours as the temperature outside dropped to minus 6 degrees Fahrenheit.

 

"I would have loved to turn the car on for heat, but I was afraid the exhaust would condense on the equipment and make a shutter freeze or ice up the lenses," Risinger said. "Certainly it was the coldest I’ve ever been, but I’ve still got all 10 toes and fingers."

 

The southern hemisphere was captured in two trips to South Africa, not far from the site of the 11-meter Southern African Large Telescope. While there, Risinger and his father stayed with a sheep farmer who also watched the skies with his own amateur telescope.

 

Back in Seattle, Risinger used a combination of standard and customized astrophotography software to subtract noise from the cameras, stack the three colors on top of each other, link each picture to a spot on the sky and stitch the whole thing together. He taught himself most of the techniques using online tutorials.

 

Risinger plans to sell poster-sized prints of the image from his website and is looking for someone to buy his cameras, but otherwise has no plans to make money from his efforts. He wants to make the panorama available to museums and planetariums, or modify it for a classroom tool.

 

"When Hubble shoots something, it’s a very small piece of the larger puzzle. The purpose of this project is to show the big puzzle," he said. "It’s the forest-for-the-trees kind of concept. Astronomers spend a lot of their time looking at small bugs on the bark. This is more appreciating the forest."

 

ΠΗΓΗ: Wired Science

 

colorado.jpg.3ca8786d85c711cc8fce240cec635583.jpg

Risinger sets up his cameras in Colorado.

3000_CC_BY-NC.jpg.e230f9e9761f08378186c33afc009992.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

Peter Hammill "Again"

 

 

I stretch my hands,

clutch vacant laughter

in silence and sweet, sweet pain;

without demand,

but with a longing

for what will never come again.

I smell your perfume

on the sheets in the morning--

it linger like the patterns

on the window after rain,

a past that lives,

if only for th epresent...

which is gone and will

never come again.

to your sad eyes,

turned away, mine say

'Do you? Did you? How?'

As the darkness

slides away the day

shows what was

and makes what is now.

I see your picture

as though it were a mirror

but there's no part of you

outside the frame

except the change that

you game to me:

this will never come again.

I am me,

I was so before you,

but afterwards I am not the same.

You are gone

and I am with you:

this will never come again.

Peter_Hammill-In_Camera_3.jpg.99c447abb7b3a4816490ca73c44c51a2.jpg

Δημοσιεύτηκε

Τετραφάρμακος έγραψε: "Η Αστροφωτογραφία! Μην τυχόν και δεν το δείτε ΟΛΟΙ! "

Λοιπόν,

είδα και εθαύμασα..

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!!!

Μετά απ' αυτό, τι να πεις και τι να γράψεις; Δεν υπάρχουν λόγια..

Νομίζω τα είδα ΟΛΑ...

Απλά αφήνομαι στο μεθύσι αυτού του Ταξιδιού που με πάει...

Βρήκα το αγχολυτικό μου, Τετραφάρμακε, σε δόση που με ακουμπά!

Ακριβώς ότι χρειαζόμουν,

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Δημοσιεύτηκε

Τα φαινόμενα του νου μας απατούν περισσότερο από τα φαινόμενα τ' ουρανού.

 

Εκείνο που δε γίνεται, Οδυσσέας Ελύτης

 

Nα 'χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ' το παρά-

θυρο έξω ! Nα τσακίσω εκείνο που δε γίνεται ! Kο-

ρίτσι που από το γυμνό σου στήθος σαν από σχεδία

κάποτε μ' έσωσε ο Θεός

 

Kαι ψηλά πάνω απ' τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε

μην κι από δική μου

 

Aκριτομύθια φανερωθείς και οι Tύχες σε βάλουν

στο σημάδι Όπως κι έγινε Γιατί τέτοια θέλει κι

αγαπά η ζωή που εμείς αλλού πιστεύουμε πως είναι

 

Kι από τ' άλλο μέρος της αγάπης από τ' άλλο μέ-

ρος του θανάτου υπνοβατούμε ώσπου αβάσταχτα

περισφιγμένο κείνο που μας έγινε σάρκα της σαρ-

κός σαν το φώσφορο μέσα μας πάρει φωτιά και ανά-

ψει και ξυπνήσουμε

 

Ίσια ναι πάει ο χρόνος αλλ' ο έρωτας κάθετα

και ή κόβονται στα δύο ή που δεν απαντήθηκαν ποτέ

Aλλ' αυτό που μένει σαν

 

Άμμος από δυνατόν αέρα στα δωμάτια και η αράχνη

κι έξω στο κατώφλι

 

O λύκος με το στρογγυλό το μάτι που ολολύζει πιθα-

νά φαίνονται όλα και προ πάντων τα βουνά της Kρή-

της που μικρός τα 'χα στο χιόνι και τα ξαναβρήκα δρο-

σερά μα τι σημαίνει

 

Που κι ελεύθερος να μείνεις που και νικητής πάλι ο

ήλιος γέρνει κι είναι ολόγυρά σου

 

Σιγαλιά γεμάτη ακτές καταστραμμένες όπου ακόμη

κατεβαίνουνε τα σύννεφα να φάνε χόρτο λίγο πριν

για πάντα σκοτεινιάσει

 

Σα να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει

άλλο τίποτα καίριο να ειπωθεί.

 

 

 

(από το Tο Φωτόδεντρο και η Δέκατη Tέταρτη Oμορφιά, Ίκαρος 1971)

557221206_images(7).jpg.27198a0f3a8b45c0417805ecaa3ebf16.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

Στην ποίηση, όπως και στα όνειρα, δε γερνάει κανένας...

 

 

«Αυτοσυντήρηση», Κική δημουλά

 

Θα πρέπει να ήταν άνοιξη

γιατί η μνήμη αυτή

υπερπηδώντας παπαρούνες έρχεται.

Εκτός εάν η νοσταλγία

από πολύ βιασύνη,

παραγνώρισ' ενθυμούμενο.

Μοιάζουνε τόσο μεταξύ τους όλα

όταν τα πάρει ο χαμός.

Αλλά μπορεί να'ναι ξένο αυτό το φόντο,

να'ναι παπαρούνες δανεισμένες

από μιάν άλλην ιστορία,

δική μου ή ξένη.

Τα κάνει κάτι τέτοια η αναπόληση.

Από φιλοκαλία κι έπαρση.

 

Όμως θα πρέπει να 'ταν άνοιξη

γιατί και μέλισσες βλέπω

να πετούν γύρω απ΄αυτή τη μνήμη,

με περιπάθεια και πίστη

να συνωστίζονται στον κάλυκά της.

Εκτός αν είναι ο οργασμός

νόμος του παρελθόντος,

μηχανισμός του ανεπανάληπτου.

Αν μένει πάντα κάποια γύρις

στα τελειωμένα πράγματα

για την επικονίαση

της εμπειρίας, της λύπης

και της ποίησης.

Δημοσιεύτηκε

"Φωτογραφία" , Κική Δημουλά

 

Κρατώ λουλούδι μάλλον.

Παράξενο.

Φαίνετ' απ' τη ζωή μου

πέρασε κήπος κάποτε.

 

Στο άλλο χέρι

κρατώ πέτρα.

Με χάρη και έπαρση.

Υπόνοια καμιά

ότι προειδοποιούμαι γι' αλλοιώσεις,

προγεύομαι άμυνες.

Φαίνετ' απ' τη ζωή μου

πέρασε άγνοια κάποτε.

 

Χαμογελώ.

Η καμπύλη του χαμόγελου,

το κοίλο αυτής της διαθέσεως,

μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,

έτοιμο.

Φαίνετ' απ' τη ζωή μου

πέρασε στόχος κάποτε.

Και προδιάθεση νίκης.

 

Το βλέμμα βυθισμένο

στο προπατορικό αμάρτημα:

τον απαγορευμένο καρπό

της προσδοκίας γεύεται.

Φαίνετ' απ' τη ζωή μου

πέρασε πίστη κάποτε.

 

Η σκιά μου, παιχνίδι του ήλιου μόνο.

Φοράει στολή δισταγμού.

Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι

σύντροφος μου ή καταδότης.

Φαίνετ' απ' τη ζωή μου

πέρασ' επάρκεια κάποτε.

 

Συ δεν φαίνεσαι.

Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,

για νά' χω σταθεί στην άκρη του

κρατώντας λουλούδι

και χαμογελώντας,

θα πει πώς όπου να' ναι έρχεσαι.

Φαίνετ' απ' τη ζωή μου

ζωή πέρασες κάποτε.

66220-2f3a04ccfd75800c.jpg.5b5274959dbdd17a27709efb907b7a66.jpg

Δημοσιεύτηκε

Ο Ενκί Μπιλάλ και η Γη

 

Με μολύβια στις αποχρώσεις του γκρίζου, και με μόνο λιγοστό χρώμα το κόκκινο του αίματος, διαλέγει ο Γάλλος δημιουργός κόμικ Enki Bilal να αποδώσει τις περιβαλλοντικές και οικολογικές του ανησυχίες.

Gbd_Enki-Bilal_and-2euxmill.jpg.c5200ed7e452f58fa5648bd35fda66d0.jpg

Bilal.jpg.bd28dabfb82a026fe3779de055ccaca9.jpg

Δημοσιεύτηκε

Όσ' άτρα βρίσκονται

Στίχοι της Σαπφώς σε μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη

Μουσική: Νίκος Ξυδάκης

Τραγουδούν: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Νίκος Ξυδάκης

 

 

Αφιερωμένο στον δημιουργό αυτού του τόσο μοναδικού θέματος.

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε
Όσ' άτρα βρίσκονται

Στίχοι της Σαπφώς σε μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη

Μουσική: Νίκος Ξυδάκης

Τραγουδούν: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Νίκος Ξυδάκης

 

 

Αφιερωμένο στον δημιουργό αυτού του τόσο μοναδικού θέματος.

 

 

 

και το άλλο βιντεάκι με τα ρω του έρωτα και Chopin Nocturne είναι υπέροχο!

Δημοσιεύτηκε

"Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα"

 

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Μουσική: Ανδρέας Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Ανδρέας Μικρούτσικος & Μανώλης Ρασούλης ( Ντουέτο )

 

 

Να μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί

σημείο χ και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί

Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω

Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται εγώ

 

Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω

και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό

Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πούμε κάτι πιο απλό

καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου και γω

 

Μια από τις σχέσεις που δε ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό

κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, γι' αυτό βαθιά και σε μισώ

Και γω δεν είμαι με τη Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο

με σεργιανά σ' άγνωστα μέρη χάνομαι, βρίσκομαι και ζω

 

Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί

άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα 'μεινε ίδιο κατιτί

Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι, αυτό θαρρώ πως θες να πεις

Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής

 

Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ

Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό

Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει

Στη θάλασσα η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή

 

Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό

ενώνει δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό

Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί

η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί...

Δημοσιεύτηκε

"Νυχτερινό", Ναπολέων Λαπαθιώτης

 

Κίτρινη ἡ φλόγα τοῦ κεριοῦ μου,

στὴ νύχτα, ἀπάνω στὸ τραπέζι

σὰν ἔρημη πνοὴ ἀνασαίνει.

Σωθῆκαν τὰ χρυσὰ ὄνειρά της

μὲς στὰ σκοτάδια τρεμοπαίζει,

χλωμὴ ψυχοῦλα φοβισμένη...

 

Ἔξω λαμπρόφωτο φεγγάρι

κάτι ὀνειρεύεται στὰ χάη

τὰ ζαφειρένια της ἐρήμου...

Σὰ νά ῾θελε νὰ ζήσει ἀκόμα,

μ᾿ ἀναλαμπὲς ψυχομαχάει

τὸ ἑτοιμοθάνατο κερί μου...

 

Καὶ τὸ φεγγάρι τὸ ἀσημένιο

ποὺ χρόνια τώρα ἔχει σωπάσει,

καὶ τὸ κερί μου ποὺ πεθαίνει

-καὶ μέσα ἡ θλιβερὴ ψυχή μου,

χωρὶς αἰτία, κι οἱ τρεῖς στὴν πλάση

εἴμαστε τόσο λυπημένοι...

sadness_1.jpg.cb2aede4c8dd0149c13fa06e52741717.jpg

Δημοσιεύτηκε

"Μαρίνα"

 

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Ντόρα Γιαννακοπούλου

 

Άλλες ερμηνείες:

Σούλα Μπιρμπίλη

Αλέξια

 

 

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,

Λουίζα και βασιλικό

Μαζί μ'αυτά να σε φιλήσω,

και τι να πρωτοθυμηθώ

 

Τη βρύση με τα περιστέρια,

των αρχαγγέλων το σπαθί

Το περιβόλι με τ' αστέρια,

και το πηγάδι το βαθύ

 

Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,

στην άλλη άκρη τ' ουρανού

Και ν' ανεβαίνεις σε θωρούσα,

σαν αδελφή του αυγερινού

 

Μαρίνα πράσινο μου αστέρι

Μαρίνα φως του αυγερινού

Μαρίνα μου άγριο περιστέρι

Και κρίνο του καλοκαιριού

 

http://www.youtube.com/watch?v=vrgSpN_MVvI

Δημοσιεύτηκε

Όσ' άτρα βρίσκονται

Στίχοι της Σαπφώς σε μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη

Μουσική: Νίκος Ξυδάκης

Τραγουδούν: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Νίκος Ξυδάκης

 

 

Συγγνώμη, λάθος, συμβαίνουν αυτά όταν βιάζεσαι πάρα πολύ. Η καλή τέχνη αξίζει ακόμα κι αν αναμειγνύονται οι τίτλοι των έργων της. Η αφιέρωση πάντως ισχύει στο πολλαπλάσιο είτε Chopin, είτε με Σαπφώ, η πρόθεση μετράει.

2012306125_stofostoufeggariou.jpg.651042a0d31f2104f890407e770bdd54.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

Δεν είναι μόνο η θλίψη αλλά κυρίως η χαρά που συνταιριάζει με τον ουρανό, τ' άστρα και το φεγγάρι.

 

 

Η πορτοκαλένια, Οδυσσέας Ελύτης

 

Tόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου

Που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει

Σιγά-σιγά : η μικρή Πορτοκαλένια !

 

Έτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί

Έτσι καθώς αγγίξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα

Έτσι καθώς αστράψανε χελιδονοουρές

Σάστισαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές

Σάστισαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια

Kι όλα μαζί συνάχτηκαν κι όλα μαζί την είδαν

Kι όλα μαζί τη φώναξαν : Πορτοκαλένια !

 

Mεθάει το κλήμα κι ο σκορπιός μεθάει ο κόσμος όλος

Όμως της μέρας η κεντιά τον πόνο δεν αφήνει

Tη λέει ο νάνος ερωδιός μέσα στα σκουληκάκια

Tη λέει ο χτύπος του νερού μέσ’ στις χρυσοστιγμές

Tη λέει κι η δρόσο στου καλού βοριά το απανωχείλι :

 

Σήκω μικρή μικρή μικρή Πορτοκαλένια !

Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει

Mήτε σε ξέρει ο γελαστός Θεός

Που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά

Γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό του ανέμους !

 

 

(από το Ήλιος ο Πρώτος, Ίκαρος 1963)

portokalenia.jpg.ac7f09b7f3ffc4b529fde7d52a0850ce.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο της τέχνης, αλλά κάνω μια προσπάθεια να προσεγγίσω αυτήν την αξία.... Μιας και το θέμα αυτό είναι περι τέχνης, πήρα το θάρος να ανεβάσω και μια δική μου προσπάθεια... Ελπίζω να το βρείτε ωραίο... :cheesy:

Το να σκέφτεσαι τους νόμους της σύνθεσης προτού κάνεις μια φωτογραφία, είναι λίγο σα να σκέφτεσαι το νόμο της βαρύτητας προτού βγεις περίπατο.

 

Edward Weston

Δημοσιεύτηκε
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο της τέχνης, αλλά κάνω μια προσπάθεια να προσεγγίσω αυτήν την αξία.... Μιας και το θέμα αυτό είναι περι τέχνης, πήρα το θάρος να ανεβάσω και μια δική μου προσπάθεια... Ελπίζω να το βρείτε ωραίο... :cheesy:
το ξέχασα πριν :P

Το να σκέφτεσαι τους νόμους της σύνθεσης προτού κάνεις μια φωτογραφία, είναι λίγο σα να σκέφτεσαι το νόμο της βαρύτητας προτού βγεις περίπατο.

 

Edward Weston

Δημοσιεύτηκε

Πολύ τρυφερή επιλογή. Άλλωστε η επαφή με την τέχνη σε κάνει ειδήμονα, σου αφήνει τα περιθώρια να ανοίξεις την ψυχή σου για να σε ακουμπήσει. Είναι καλό να προσπαθείς.

 

Το πρώτο σκαλί, Κ.Π.Καβάφης

 

 

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν

μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·

«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω

κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.

Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.

Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,

πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·

κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι

ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»

Είπ’ ο Θεόκριτος· «Aυτά τα λόγια

ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.

Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει

νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο

πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο

πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι

πολίτης εις των ιδεών την πόλι.

Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι

και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.

Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας

που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»

 

 

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

anevainontas.jpg.3a575883b68e1eb861bb2030d1cc38a3.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης