Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε

Μια γλυκιά έναστρη καληνύχτα.

 

 

Αστεράκι

Στίχοι: Διονύσης Τσακνής

Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής

 

 

Υπάρχει ψηλά εν' αστέρι

το πιο λαμπερό τ' ουρανού

Μαζί του μιλάω και παίζω

αν θέλω τα βράδια

 

Αν νιώθω μονάχος το ξέρει

κι ανοίγει τις πόρτες του νου

Γλυκά με χαϊδεύει με φως

και μου δείχνει σημάδια

 

Καληνύχτα αστέρι

να μου γνέφεις πού πας

να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό

κι από κει να με βλέπεις

 

Καληνύχτα αστέρι

να μου γνέφεις πού πας

να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό

κι από κει να με βλέπεις

 

Η μνήμη σαρώνει τη σκέψη

κι ο χρόνος που τραβάει το χαλί

Αυτό που επάνω του χρόνια

σκυφτός περπατάω

 

Μα εσύ αστεράκι μου ξέρεις

το πώς έχω φτάσει ως εκεί

μια νύχτα του Οκτώβρη το φως

μου χαρίζεις και σπάω

 

Καληνύχτα αστέρι...

 

Καληνύχτα αστέρι, καληνύχτα αστέρι

καληνύχτα αστέρι, λαμπερό τ' ουρανού

413270139_fotinoasteri.jpg.3e667237853f5d0cb5089404cfa86223.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

...και μια ολόφωτη καλημέρα!

"Η πρώτη ακτίνα"

 

Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Πρώτη εκτέλεση: Λουδοβίκος των Ανωγείων

 

 

Πάντα ο ζωγράφος της αυγής

από το μαύρο αρχίζει

να βάφει τη θολή γραμμή

και να τηνε ροδίζει .

 

Παίρνουν τα σύννεφα φωτιά

σαν ξεραμένα χόρτα

προβαίνει ο ήλιος βιαστικά

στ' ς ανατολής την πόρτα.

 

Σβήνουνε τ' άστρα τ' ουρανού

στης λίμνης τη γυαλάδα

σπαθί η αχτίνα και περνά

της πόρτας τη σχισμάδα.

 

Κόβει στα δυο τον καναπέ

τα κάγκελα το στρώμα

αγγίζει χείλια και μαλλιά

στ' ονειρεμένο σώμα!

TELISGR_sunrise-wallpaper.jpg.2b955ff4b4f5bef9d21f6e3113b37783.jpg

Δημοσιεύτηκε

Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού

 

http://www.youtube.com/watch?v=_5SuW5GZYEM&feature=related

 

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Θόδωρος Δημήτριεφ

 

Άλλες ερμηνείες:

Ανδρέας Κουλουμπής

Γιώργος Νταλάρας

Τάσης Χριστογιαννόπουλος

 

 

Ναοί στο σχήμα του ουρανού

και κορίτσια ωραία

με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!

Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας

και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!

Φύγανε φύγανε

ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο

και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.

Φύγανε φύγανε

και βαθιά κάτω απ'το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας

χαλίκι μαύρο

και βροντές, η οργή των νεκρών

και αργά στον άνεμο τρίζοντας

εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά

φοβερά των βράχων τ'αγάλματα

954292405_naoistosximatouranou.jpg.f7275e43b2363486aa9b7f889642c7ce.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

«Πώς να σωπάσω»

Στίχοι: Κώστας Κινδύνης

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

 

Άλλες ερμηνείες:

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

 

http://www.youtube.com/watch?v=rTyfgAwomJk

 

Πώς να σωπάσω μέσα μου

την ομορφιά του κόσμου;

Ο ουρανός δικός μου

η θάλασσα στα μέτρα μου!

 

Πώς να με κάνουν να τον δω

τον ήλιο μ' άλλα μάτια;

Στα ηλιοσκαλοπάτια

Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

 

Στου βούρκου μέσα τα νερά

ποια γλώσσα μου μιλάνε

αυτοί που μου ζητάνε

να χαμηλώσω τα φτερά;

11.JPG.3c4d6b06542aab34b7126696273272bb.JPG

Δημοσιεύτηκε

Η λέξη τηλεσκόπιο είναι σύνθετη, με πρώτο συνθετικό το τηλε- και δεύτερο συνθετικό το -σκόπιο, από το αρχαιοελληνικό ρήμα σκοπώ, το οποίο σημαίνει παρατηρώ προσεκτικά, εξετάζω, σκέπτομαι. Δεν είναι τυχαίο που η σκέψη και ο σκοπός συνδέονται ετυμολογικά μεταξύ τους. Για να θέσουμε ένα σκοπό, πρέπει πρώτα να σκεφτούμε προσεκτικά και συστηματικά. Ακόμη περισσότερο, για να κάνουμε πράξη το σκοπό μας, πρέπει να δράσουμε σκόπιμα, επί σκοπώ παρατηρώντας προσεκτικά και σταθερά ώστε να μη διασπαστεί η σκέψη μας. Τελικά μιλάμε για βασική σκοπιμότητα, η οποία δεν ξέρω αν εντάσσεται στις λοιπές σκοπιμότητες του καιρού μας, αλλά σίγουρα γίνεται από μακριά αφού το αρχαιοελληνικό επίρρημα τήλε σημαίνει "από μακριά". Ό,τι κι αν παρατηρούμε από μακριά, πρέπει να έχουμε σκεφτεί καλά τη σκοπιμότητα της ενέργειάς μας.

Ο όρος τηλεσκόπιο είναι ελληνογενής ξένος όρος, που βασίζεται στον αντίστοιχο αγγλικό όρο telescope. Ο ίδιος ο αγγλικός όρος προέρχεται από το λατινικό telescopium και το ιταλικό telescopio. Πιστεύεται ότι η λέξη telescopio πλάστηκε το 1611 από τον Πρίγκηπα Φεντερίκο Τσέζι, ιδρυτή και πρόεδρο της Ακαδημίας των Λύγκων, ιταλικής επιστημονικής ακαδημίας της οποίας ο Γαλιλαίος ήταν μέλος.

2128410094_arxaiotilescopio.jpg.7c520586ff6de5581e124099c0f61bc3.jpg

telescope.jpg.bf782f5d2ea7fafd555136111537becf.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

Η λέξη αστρονομία είναι και αυτή σύνθετη με α' συνθετικό το αστρο- και β' συνθετικό το νομία.

Ο ἀστήρ δεν προέρχεται από ρηματική ρίζα. Η ρίζα του είναι ινδοευρωπαϊκή (*h₂stḗr), γεγονός που δηλώνει ότι ανήκει στο βασικό λεξιλόγιο των πρώτων ανθρώπων που διασπάρησαν στην ευρωπαϊκή και ασιατική ήπειρο. Ως λέξη προϋπάρχει των αρχαίων πολιτισμών, καθώς είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος από την παλαιολιθική εποχή κινούνταν και διαμόρφωνε τη ζωή του παρατηρώντας τα άστρα, όχι από χόμπι ή από θαυμασμό αλλά για να κατανοήσει τον κύκλο της ζωής και της φύσης.

Το β' συνθετικό προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα νέμω, που σημαίνει μοιράζω, κατατάσσω, τακτοποιώ. Ο νόμος άμεσο παράγωγό του ρήματος είναι ο κανόνας που διαμοιράζει σε άτομα, σώματα, πράγματα χώρο, ιδιότητες, αρμοδιότητες, εξουσίες.

Η αστρονομία, που είναι αρχαιοελληνικός όρος, δηλώνει την παρατήρηση, κατανομή, ταξινόμηση των αστέρων σε πρώτη φάση και μαζί με την αστροφυσική προχωρά στη μελέτη και ερμηνεία των νόμων που δομούν τα αστρικά συστήματα.

astronomia.jpg.a6ea5f71665e877cab053c969632b5a2.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Δημοσιεύτηκε

«Κάθε κήπος» από την Οδό Ονείρων, 1962

Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαρίνος

 

Άλλες ερμηνείες:

Μαρινέλλα

 

 

Κάθε κήπος έχει

μια φωλιά για τα πουλιά.

Κάθε δρόμος έχει

μια καρδιά για τα παιδιά.

 

Μα κυρά μου εσύ,

σαν τι να λες με την αυγή

και κοιτάς τ' αστέρια

που όλο πέφτουν σαν βροχή.

 

Δωσ’ μου τα μαλλιά σου

να τα κάνω προσευχή,

για να ξαναρχίσω

το τραγούδι απ' την αρχή.

 

Κάθε σπίτι κρύβει

λίγη αγάπη στη σιωπή.

Μα ένα αγόρι έχει

την αγάπη για ντροπή.

.jpg.2e1ada43de56e2c72b0e6b906e6d41bc.jpg

Δημοσιεύτηκε

Contre une nuit trop claire, Diverses amours, Philippe Desportes, 1546-1606

 

Ô Nuit ! jalouse Nuit, contre moi conjurée,

Qui renflammes le ciel de nouvelle clarté,

T'ai-je donc aujourd'hui tant de fois désirée

Pour être si contraire à ma félicité ?

 

Pauvre moi ! je pensais qu'à ta brune rencontre

Les cieux d'un noir bandeau dussent être voiles

Mais, comme un jour d'été, claire tu fais ta montre,

Semant parmi le ciel mille feux étoilés.

 

Et toi, soeur d'Apollon, vagabonde courrière,

Qui pour me découvrir flambes si clairement,

Allumes-tu la nuit d'aussi grande lumière,

Quand sans bruit tu descends pour baiser ton amant ?

 

Hélas! s'il t'en souvient, amoureuse déesse,

Et si quelque douceur se cueille en le baisant,

Maintenant que je sors pour baiser ma maîtresse,

Que l'argent de ton front ne soit pas si luisant.

 

Ah ! la fable a menti, les amoureuses flammes

N'échauffèrent jamais ta froide humidité ;

Mais Pan, qui te connut du naturel des femmes,

T'offrant une toison, vainquit ta chasteté.

 

Si tu avais aimé, comme on nous fait entendre,

Les beaux yeux d'un berger, de long sommeil touchés,

Durant tes chauds désirs tu aurais pu apprendre

Que les larcins d'amour veulent être cachés.

 

Mais flamboie à ton gré, que ta corne argentée

Fasse de plus en plus ses rais étinceler :

Tu as beau découvrir, ta lumière empruntée

Mes amoureux secrets ne pourra déceler.

 

Que de fâcheuses gens, mon Dieu ! quelle coutume

De demeurer si tard dans la rue à causer !

Otez-vous du serein, craignez-vous point le rhume ?

La nuit s'en va passée, allez vous reposer.

 

Je vais, je viens, je fuis, j'écoute et me promène,

Tournant toujours mes yeux vers le lieu désiré ;

Mais je n'avance rien, toute la rue est pleine

De jaloux importuns, dont je suis éclairé.

 

Je voudrais être roi pour faire une ordonnance

Que chacun dût la nuit au logis se tenir,

Sans plus les amoureux auraient toute licence ;

Si quelque autre faillait, je le ferais punir.

 

Ô somme ! ô doux repos des travaux ordinaires,

Charmant par ta douceur les pensers ennemis,

Charme ces yeux d'Argus, qui me sont si contraires

Et retardent mon bien, faute d'être endormis.

 

Mais je perds, malheureux, le temps et la parole,

Le somme est assommé d'un dormir ocieux

Puis durant mes regrets, la nuit prompte s'envole,

Et l'aurore déjà veut défermer les cieux.

 

Je m'en vais pour entrer, que rien ne me retarde,

Je veux de mon manteau mon visage boucher ;

Mais las ! je m'aperçois que chacun me regarde,

Sans être découvert, je ne puis approcher.

 

Je ne crains pas pour moi ; j'ouvrirais une armée,

Pour entrer au séjour qui récèle mon bien ;

Mais je crains que ma dame en pût être blâmée,

Son repos, mille fois m'est plus cher que le mien.

 

Quoi ? m'en irai-je donc ? mais que voudrais-je faire ?

Aussi bien peu à peu le jour s'en va levant,

Ô trompeuse espérance ! Heureux cil qui n'espère

Autre loyer d'amour que mal en bien servant !

 

tezel2.gif

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης