Jump to content

Το σύμπαν της τέχνης και οι τέχνες τ' ουρανού


Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Eternitie, Robert Herrick, 1917

 

O Yeares ! and Age ! Farewell

Behold I go,

Where I do know

Infinitie to dwell.

And these mine eyes shall see

All times, how they

Are lost i’ th’ Sea

Of vast Eternitie.

Where never Moone shall sway

The Starres; but she,

And Night, shall be

Drown’d in one endlesse Day.

 

Double_Cluster.png.0b91a34f2f42cacc1ab782209cbd11ff.png

Double Cluster, DimitrisV, 2011

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

"Η νύχτα είναι ατέλειωτη, γι’ αυτό και ποτέ δε συναντά τη μέρα"

«Μάκβεθ», Σαίξπηρ

77633-markarian_gilbert_big.jpg.c910c7acae05e88a0e9112058df9ab60.jpg

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

"Un Dia de Noviembre (Μια μέρα του Νοέμβρη), κιθαριστικό κομμάτι γραμμένο για ταινία από τον Κουβανό συνθέτη, τον Leo Brouwer".

pikionis_AKROPOLIS.jpg.1841aee1266504241e41e15c0fe17190.jpg

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Από το δάσος της Φινλανδίας στον έναστρο ουρανό.

http://astro.pblogs.gr

85325-3001141.jpg.bfe3958d50356773c5a8f7119c3c301d.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

 

Οι μικροί γαλαξίες

 

Πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη.

Σταματάνε για λίγο, στέκονται ο ένας

αντίκρυ στον άλλο, μιλούν μεταξύ τους.

Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν

σαν πέτρες που βλέπονται.

Όμως, εσύ,

δε λόξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες

μες από μένα, κάτω απ' τα τόξα μου,

όπως κι εγώ: προχώρησα ίσα, μες από σένα,

κάτω απ' τα τόξα σου. Σταθήκαμε ο ένας μας

μέσα στον άλλο, σα νάχαμε φτάσει.

Βλέποντας πάνω μας δυο κόσμους σε πλήρη

λάμψη και κίνηση, σαστίσαμε ακίνητοι

κάτω απ' τη θέα τους -

Ήσουν νερό,

κατάκλυσες μέσα μου όλες τις στέρνες.

Ήσουνα φως, διαμοιράστηκες. Όλες

οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα

δίχτυ που λάμπει: στα πόδια, στα χέρια,

στο στήθος, στο μέτωπο.

Τ' άστρα το βλέπουνε, ότι:

δυο δισεκατομμύρια μικροί γαλαξίες και πλέον

κατοικούμε τη γη.

 

http://www.scriptamanent.gr/PALAIOI_LOGOTEXNES

457002002_galaxies2.jpg.0d52d042b499e482317d7fc833cd686a.jpg

διὸ πολλοί φασι τῶν σοφῶν οἱ μὲν ἁρμονίαν εἶναι τὴν ψυχήν, οἱ δ’ ἔχειν ἁρμονίαν.

Αριστοτέλης.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

In Spite of Everything, the Stars, Wild Gratitude, Edward Hirsch, 1986

 

Like a stunned piano, like a bucket

of fresh milk flung into the air

or a dozen fists of confetti

thrown hard at a bride

stepping down from the altar,

the stars surprise the sky.

Think of dazed stones

floating overhead, or an ocean

of starfish hung up to dry. Yes,

like a conductor's expectant arm

about to lift towards the chorus,

or a juggler's plates defying gravity,

or a hundred fastballs fired at once

and freezing in midair, the stars

startle the sky over the city.

1330718530_OmegaCen_spitzer(1).jpg.91b35a493e888a9b18114d8d0be0e2c8.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης