Το σύμπαν της τέχνης και οι τέχνες τ' ουρανού

[wereniki]

Λέει ο Βρετανός αστροφυσικός Fred Hoyle:

"Τα πάντα υπάρχουν. Ό,τι υπήρξε κάποτε και ό,τι θα υπάρξει στο μέλλον, ενυπάρχει ήδη στο παρόν. Μόνο η συνείδησή μας κάνει τον διαχωρισμό και δημιουργεί το αίσθημα της ιστορικής ακολουθίας και αυτό του περάσματος του χρόνου"._

[paranoia]

''Πάμε μαζί ψηλά αν θες, να δεις τη γη απ τη σελήνη, ένα φεγγάρι είναι κι εκείνη...''

 

[wereniki]

"...Γιατί τίποτα δεν μπορεί να εξηγήσει με αριθμούς την ύπαρξη εκείνων των φώτων, εκεί ψηλά, στην ερημιά του θεού."

(Από την εισήγηση του Γιώργου Μπλάνα στην Ημερίδα που οργάνωσε η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης με θέμα "Το Χρέος")

 

Η εξαιρετική φωτογραφία είναι από το μέλος Rossolato Antonio με τίτλο: "Σφαιρωτό σμήνος Μ10"!

[kkokkolis]

2 χρόνια Σύμπαν της Τέχνης!

 

Άλλο ένα παράδοξο του Σύμπαντος, το οποίο όμως δεν εξηγείται από την κβαντομηχανική ή την σχετικότητα. Πως κάτι τόσο μικρό χωρά τόσο μεγάλα πράγματα; Και, αντιθέτως με τις μέλαινες οπές, δεν φυλακίζει το φως τους με αρρωστημένο ζήλο αλλά το ανακλά ολόγυρα, ορατό τοις πάσι, ως οφείλει ίνα ωφελεί.

Δεν θα περιγράψω το τι ακριβώς αισθάνομαι για το Σύμπαν της Τέχνης. Μου φτάνει που το αισθάνομαι.

Ευχαριστώ το Astrovox που το φιλοξενεί, εκείνους (συγνώμη για τον σεξισμό της Ελληνικής, εκείνες θα έπρεπε να πω) που ταΐζουν αυτόν τον αδηφάγο νεοσσό και ακόμη εκείνους και εκείνες που φιλότεχνα επισκέπτονται το διαδικτυακό μας μουσείο. Θα μας ζήσει.

 

Δεν ήταν κομήτης.

 

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα

[wereniki]

Θα Ζήσει,

θα τα εκατοστίσει (αστεία ευχή για...Σύμπαν),

θα συνεχίσει να φωτίζει τις μέρες μας σαν καθρεφτάκια σε μια θαμπωτική θρυψαλιασμένη Θάλασσα,

θα λάμπει με το φως, που μόνο ο Λόγος του πολιτισμού έχει τη δύναμη να εκπέμπει,

θα αποτελεί για αρκετούς ένα εξαιρετικό τοπίο νοήματος,

τοιχογραφημένο με τα υλικά της ύπαρξης της ίδιας,

καμωμένο από χιλιάδες στέρεα υλικά και συνάψεις πολύτροπες

με το ανθεκτικό κονίαμα της λογικής αλλά και του ονείρου μας αντάμα!

Θα εξακολουθήσει να κλείνει στου χρόνου τις φιάλες χειροποίητες μέρες και νύχτες,

με πάθος για ζωή,

θα εναντιώνεται στη φθορά και τη βαρβαρότητα.

Και θα είναι (για μένα τουλάχιστον) σκιερό σαν εξώστης την ώρα της απαντοχής,

μετά τη δύση του ήλιου...

 

Αφιερωμένο στο Σύμπαν της Τέχνης και σε όσους το τρέφουν και το φροντίζουν!

Ποίημα με αρ.778 / Έμιλι Ντίκινσον

"Tέσσερα Δέντρα – σ ΄έρημο Χωράφι –

Δίχως Τάξη

‘Η Σκοπό, ή Δράση Φανερή –

Στην ίδια θέση –

 

Ο Ήλιος – ένα Πρωί τα συναντά –

Ο Άνεμος –

Κανένας Γείτονας – κοντά τους –

Μόνο ο Θεός –

 

To Χωράφι τους δίνει – τον Τόπο –

Για χάρη Του – Εκείνα – το Βλέμμα του Περαστικού –

Μιας Σκιάς, ή ενός Σκίουρου ,ίσως-

Κάποιου Παιδιού –

 

Ποιο είναι το Έργο τους στην όλη Φύση –

Ποιό Σχέδιο

Καθένα χώρια- εμποδίζει – ή επιτρέπει –

Άγνωστο –"

[wereniki]

Αφιερωμένο στη χθεσινοβραδινή παρέα των εκπαιδευτικών του Σχολείου μου, για την έκπληξη που μου είχαν ετοιμάσει και την Ελένη Δ., που την απόδωσε τόσο υπέροχα με τη λύρα της! Ήταν πολύ συγκινητικό, να τους ακούς όλους, βορειοελλαδίτες και Κρητικούς, να έχουν μάθει τα λόγια και να τραγουδούν απ' έξω το αγαπημένο μου τραγούδι:

"Η τίγρη"

Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης(Χαΐνηδες)

Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης

 

 

Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη

που όλο με περιμένει

κι όλο την καρτερώ,

τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,

μα ελπίζω να φιλιώσει

καιρό με τον καιρό.

 

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου

κι εγώ για το καλό μου

για κείνη πολεμώ

κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,

για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.

 

Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,

για να την αγκαλιάσω

στον πιο τρελό χορό,

κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,

μου δίνει την προβιά της

για να τηνε φορώ.

 

Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,

σχεδόν αγαπημένοι,

καθείς να κοιμηθεί

και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,

σαν τη στερνή την ώρα

που θα επιτεθεί.

[wereniki]

Ποιήματα του Γερμανού ποιητή Ντουρς Γκρυνμπάϊν με τίτλο "Ο αστρονόμος" κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος.

 

Απόσπασμα από το ποίημα «JULIA LIVILLA»*

“…γιατὶ, ὅταν λίγο χυμένο αἷμα

Ἀποδεικνύει τὴ θνητότητά σου, ἔχεις πιὰ καταλάβει

Πὼς ἡ Fortuna ἐπιτρέπει νὰ συμβεῖ μόνο ὅ,τι θέλησες ἐσὺ ὁ ἴδιος.

Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ παραπονιέμαι, ἀκόμα κι ἂν δῶ τὴ ζωὴ

Ἀπ’ τὴν ἂσχημη πλευρά, ὅταν ἦταν ἀνέμελη ἀκόμα καὶ τίποτα

Δὲν προοιωνίζονταν ὅσα θὰ συμβοῦν. Μόνο τὰ παιδιὰ ἔξω στὸ αἴθριο

Παίζουν τόσο ἀνέμελα, προστατευμένα καὶ μὴν ἔχοντας συνείδηση γιὰ τίποτε.

Ἂν ἀφήσουμε κατὰ μέρος τὴ θάλασσα, τὸ χειρότερο ὑγρὸ ἐδῶ εἶναι, ὅπως

Κι ἂν τὸ δεῖ κανείς, τὰ δάκρυα. Εἶχες δίκιο ὅταν μὲ προειδοποιοῦσες.

 

Μιὰ γυναίκα τόσο ὡραία καὶ τόσο ἀσυνήθιστη ἀναγκαστικὰ θὰ φέρει

Τὴν καταστροφή. Κι αὐτὸ γιατὶ ὅταν συναπαντήσεις μιὰ τέτοια

Ὀμορφιά, ὅταν ἡ εὐφυία μὲ τὸ γαλάζιο τ’ οὐρανοῦ

Σὲ σηκώσει ψηλὰ μὲ τοῦτα τὰ φτερὰ τὰ καλοτροχισμένα,

Εἶσαι πιὰ ἕτοιμος νὰ ριψοκινδυνεύσεις πολλά. Κι αὐτὸ γιατὶ ὁ ἔρωτας

Εἶναι αὐτὸ ποὺ ὑπερβαίνει ἐντέλει ὅσα ἐπιχειρήματα κι ἂν ἔχεις.

Ὄχι πὼς ζῶ ἐδῶ μέσα στὴ μοναξιά, μόνη μὲ τὶς μελέτες μου.

Μόνο, φίλε μου, θαρρῶ πὼς χάσαμε χρόνο πολὺ ἀποφεύγοντας

Ἀκριβῶς τὰ πιὸ δικά μας πράγματα. Ποῦ νὰ ξέρω τί ξέρεις ἐσύ;

Ὅταν ὁ βήχας γυρνᾶ ξανὰ ἀργὰ τὴ νύχτα καὶ μὲ δαγκώνει

Ὁ πόνος μου, μήπως ξέρεις τί σκέφτομαι πραγματικά; Ἐσὺ τὸ λὲς

Μοιχεία, ἐγὼ λέω πὼς καὶ οἱ δυό μας κάναμε αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε.»

 

* Ἡ Ιουλία Λιβίλλα (18-41 μ.Χ.) ήταν αδελφὴ του Αυτοκράτορα Καλιγούλα. Η Ιουλία Λιβίλλα εξορίσθηκε, μαζὶ με την αδελφή της Ιουλία Αγριπίνα, το έτος 39 στα νησιά Ποντίνε, έπειτα απὸ μία αποτυχημένη συνωμοσία εναντίον του Καλιγούλα!

..................

Την Τρίτη 5 Ιουνίου, 8.30 μ.μ. στο Ίδρυμα Α. & Λ. Κατακουζηνού, Αμαλίας 4 (5ος όρ.), Σύνταγμα και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Ποίηση στην καρδιά της άνοιξης"(15/5 έως 12/6, κάθε Τρίτη) λαμβάνει χώρα μια περιήγηση στην ποιητική συλλογή του Ντουρς Γκρυνμπάΐν "Ο αστρονόμος" με τον μεταφραστή του έργου Θανάση Λάμπρου. Είσοδος ελεύθερη.

[wereniki]

Ο δέκτης MODIS της NASA που μεταφέρεται από τους δορυφόρους Aqua και Terra, εκτός από την καταγραφή των διαφόρων γεωφυσικών παραμέτρων που ενδιαφέρουν την επιστημονική κοινότητα, συλλαμβάνει και εκπληκτικές φωτογραφίες της Γης!

 

NASA | Aqua MODIS: Science and Beauty

[kkokkolis]

The Winter Stars, Archibald Lampman, 1861-1899

 

Across the iron-bound silence of the night

A keen wind fitfully creeps, and far away

The northern ridges glimmer faintly bright,

Like hills on some dead planet hard and gray.

Divinely from the icy sky look down

The deathless stars that sparkle overhead,

The Wain, the Herdsman, and the Northern Crown,

And yonder, westward, large and balefully red,

Arcturus, brooding over fierce resolves :

Like mystic dancers in the Arctic air

The troops of the Aurora shift and spin :

The Dragon strews his bale-fires, and within

His trailing and prodigious loop involves

The lonely Pole Star and the Lesser Bear.

[paranoia]

Astronomical cartoons

[wereniki]

"Εμείς. Σκουπιδάκι στο μάτι του χρόνου. Το τυφλό.

Καν δεν κλαίει, να πεις πως θα κυλήσουμε,

θα του ξεφύγουμε."

 

Από την ποιητική συλλογή "Ιστορίες", του Παντελή Μπουκάλα.

[wereniki]

Το είδα, μου άρεσε το όλο στυλ, το μοιράζομαι μαζί σας!

Καλό Σαββατοκύριακο

[paranoia]

Eureka, Edgard Allan Poe

Απόσπασμα

 

I do not know a treatise in which a survey of the Universe -- using the word in its most comprehensive and only legitimate acceptation -- is taken at all: -- and it may be as well here to mention that by the term "Universe," wherever employed without qualification in this essay, I mean to designate the utmost conceivable expanse of space, with all things, spiritual and material, that can he imagined to exist within the compass of that expanse. In speaking of what is ordinarily implied by the expression, "Universe," I shall take a phrase of limitation -- "the Universe of stars." Why this distinction is considered necessary, will be seen in the sequel.

But even of treatises on the really limited, although always assumed as the un limited, Universe of stars, I know none in which a survey, even of this limited Universe, is so taken as to warrant deductions from its individuality. The nearest approach to such a work is made in the "Cosmos" of Alexander Von Humboldt. He presents the subject, however, not in its individuality but in its generality. His theme, in its last result, is the law of each portion of the merely physical Universe, as this law is related to the laws of every other portion of this merely physical Universe. His design is simply synoeretical. In a word, he discusses the universality of material relation, and discloses to the eye of Philosophy whatever inferences have hitherto lain hidden behind this universality. But however admirable be the succinctness with which he has treated each particular point of his topic, the mere multiplicity of these points occasions, necessarily, an amount of detail, and thus an involution of idea, which preclude all individuality of impression.

[kkokkolis]

EU Universe Awareness Student Ambassador Programme

 

http://www.unawe.org/resources/images/artexhibitireland/

 

[kkokkolis]

 

Children of the Sea, Heaven and Hell, Black Sabbath, 1980

 

In the misty morning, on the edge of time

We've lost the rising sun, a final sign

As the misty morning rolls away to die

Reaching for the stars, we blind the sky

 

We sailed across the air

Before we learned to fly

We thought that it could never end

We'd glide above the ground

Before we learned to run

Now it seems our world has come undone

 

Oh they say that it's over

That it just had to be

Ooh they say that it's over

We're lost children of the sea

 

We made the mountains shake

With laughter as we played

Hiding in our corner of the world

Then we did the demon dance

And rushed to nevermore

Threw away the key and locked the door

 

Oh they say that it's over, yeah

That it just had to be

Yes they say that it's over

We're lost children of the sea

 

Look out! The sky is falling down!

Look out! The world is spinning

'Round and 'round and 'round!

Look out! The sun is going black, black

Look out! It's never, never, never coming back!

Look out!

[minaskar]

 

"David Bowie - Space Oddity"

 

Ground Control to Major Tom

Ground Control to Major Tom

Take your protein pills

and put your helmet on

 

Ground Control to Major Tom

Commencing countdown,

engines on

Check ignition

and may God's love be with you

 

[spoken]

Ten, Nine, Eight, Seven, Six, Five, Four, Three, Two, One, Liftoff

 

This is Ground Control

to Major Tom

You've really made the grade

And the papers want to know whose shirts you wear

Now it's time to leave the capsule

if you dare

 

This is Major Tom to Ground Control

I'm stepping through the door

And I'm floating

in a most peculiar way

And the stars look very different today

 

For here

Am I sitting in a tin can

Far above the world

Planet Earth is blue

And there's nothing I can do

 

Though I'm past

one hundred thousand miles

I'm feeling very still

And I think my spaceship knows which way to go

Tell my wife I love her very much

she knows

 

Ground Control to Major Tom

Your circuit's dead,

there's something wrong

Can you hear me, Major Tom?

Can you hear me, Major Tom?

Can you hear me, Major Tom?

Can you....

 

Here am I floating

round my tin can

Far above the Moon

Planet Earth is blue

And there's nothing I can do.

 

David Bowie Space Oddity

[wereniki]

Ευχές

πολλές, μα πάρα πολλές ευχές στα παιδιά, που ξεκινούν σήμερα πανελλήνιες εξετάσεις!

Όποια οικογένεια δεν έχει περάσει πανελλήνιες, δεν έχει νιώσει τι θα πει...πίεση!

Ωστόσο οι μαθητές, ας κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, ΑΛΛΑ χωρίς να ξεχνούν, ότι "Η Ζωή είναι αλλού..."!

Και βέβαια διαβεβαιώστε τα παιδιά σας (οι μεγάλοι) με μια μεγάαααααλη - ζεστή αγκαλιά, ότι τα αγαπάτε το ίδιο δυνατά είτε γράψουν καλά είτε όχι...!

 

Και...

ευχές σε κάθε Κωνσταντίνο και Ελένη του forum (και όχι μόνο) για ό,τι ποθούν.

[wereniki]

"….Ιδού η απαρχή της προσπάθειας για γνώση και για αυτογνωσία, ιδού το πρώτο ερωτηματικό, το για πάντα αναπάντητο, ιδού η αυγή του μυστηρίου που οδήγησε τον άνθρωπο να γίνει πλάστης αθάνατου έργου, δημιουργός δηλαδή θεών. Δάμασε η ελληνική τέχνη το ζώο πριν ανακαλύψει τον τέλειο άνθρωπο. Το συντροφικό συναπάντημα του ανθρώπου με τους θεούς διδάσκει η αρχαία αισθητική, στην προσπάθειά της να αιχμαλωτίσει την τέλεια μορφή την πάντα μετέωρη και πάντα τεταμένη προς μια ιδεατή πληρότητα, προς ένα αέναο γίγνεσθαι. Να γιατί η αρχαία τέχνη θα μένει πάντα πρωτοποριακά επίκαιρη και ζωντανή: είναι η τέχνη πυξίδα και σταθερός προσανατολισμός, αυτή που δεν γνώρισε αμηχανίες και αγνοεί τα αδιέξοδα, γι’ αυτό και εμπνέει κάθε αναγέννηση, γι’ αυτό και μένει η βάση κάθε πνευματικής παλιννόστησης προς το ουσιώδες, δηλαδή τη δημιουργία ελευθερίας."

 

Απόσπασμα από το έργο της Ελένης Γλύκατζη -Αρβελέρ "Πολιτισμός και Ελληνισμός- Προσεγγίσεις", που επελέγη σαν θέμα για την εξέταση των υποψηφίων στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, σήμερα, πρώτη ημέρα των πανελλαδικών εξετάσεων. Οι εξεταζόμενοι κλήθηκαν να αναπτύξουν τις απόψεις για το πανανθρώπινο μήνυμα που εκπέμπει η Τέχνη στις κοινωνίες.

 

Πολύ ωραίο το κείμενο, αλλά εγώ αναρωτιέμαι...

Εντάξει με το πρώτο ζητούμενο στην παραγωγή λόγου, που αναφέρεται γενικά στην προσφορά της Τέχνης στους σημερινούς νέους. Αλλά εκείνο εκεί το δεύτερο ζητούμενο, που ζητά τους τρόπους με τους οποίους το σχολείο συμβάλλει στην ουσιαστική επαφή τους με την Τέχνη... Αναφέρονται, αν δεν κάνω λάθος, σε ελληνικά σχολεία, με αναλυτικά προγράμματα στερουμένων φαντασίας, με ανεκδιήγητες περικοπές ωρών σε καλλιτεχνικά μαθήματα, που για το "κάτι" διαφορετικό επαφίενται, ως συνήθως, στη φαντασία ευσυνείδητων εκπαιδευτικών...

Ή κάνω λάθος;;;

 

 

ΥΓ: παρεμπιπτόντως, υπάρχουν και κάποια παρανόμως αποκτηθέντα ελληνικά γλυπτά σε Μουσεία της Ευρώπης...

[wereniki]

Διαδρομές αστεριών, όπως φαίνονται από τον διαστημικό σταθμό.

[wereniki]

Εκπληκτικές φωτογραφίες, που λήφθηκαν από τον αστροναύτη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Don Pettit,

[wereniki]

με ειδική τεχνική,

[wereniki]

κατά τη διάρκεια της Expedition 3.

 

Για περισσότερες λεπτομέρειες:

[kkokkolis]

With The Night, Lyrics of Earth, Archibald Lampman, 1890

 

O doubts, dull passions, and base fears,

That harassed and oppressed the day,

Ye poor remorses and vain tears,

That shook this house of clay :

All heaven to the western bars

Is glittering with the darker dawn ;

Here with the earth, the night, the stars,

Ye have no place : begone!

[wereniki]

Χθες πολύ αργά διαβάζοντας ποίηση του Τένισον, ανακάλυψα αυτούς τους στίχους:

 

"Πολλές βραδιές είδα τις Πλειάδες να ανατέλλουν μέσα απ’ την απαλή σκιά,

να λάμπουν σαν πυγολαμπίδες μπλεγμένες σε πλεξούδα ασημιά..."

 

[wereniki]

Και ένα αισιόδοξο τραγουδάκι, έτσι για "καλημέρα"!