Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσιεύτηκε

Dark Matter, Weber Studies, Barbara F. Lefcowitz, 1999

 

The same dark matter

that holds a galaxy's stars

in its gravitational grip

so they will neither collide

nor break loose

binds the many bodies of my life :

the child wearing a bright wreathe of berries,

the girl tugged by moons that draw blood,

the saturnine young woman

kept captive by the blue rings of ice

that surround her days,

who at last gives birth to the bodies of others

tightly bound to her,

but only so they may achieve

sufficient light and mass

to unbind themselves,

seek their own place in the sky.

And now the wanderer

through forests, the intricate bark

of whose trees brings forth a sap

never suspected before; through cities

whose signs blink lines and curves

that favor not even the most faraway cousin

in her family of languages.

Though she finds her eyes nearly blinded

by the same cosmic dust that turns sunsets red,

she can see with utmost clarity

the child's wreathe, the girl's moons,

the young woman's blue rings of ice --

the wanderer's particles, waves,

and molecules intact

within her body's sheathe of light

until her dark matter

begins to crack like old library paste,

first the harsh words, then stiff sentences

slipping bit by bit through the ripples

that form as the matter recedes

and the whole galaxy shatters,

an explosion so fiercely hot

the old text burns, blackens

to dark matter

in search of newborn stars.

dark_s_018000001.jpg.b6b78987ff9945f68fe27f6fe2d6ecf6.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε
Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης σε μετάφραση του Πέτρου Δήτσα , το εξαιρετικό βιβλίο του Steven S. Gubser με τίτλο "Το μικρό βιβλίο της θεωρίας χορδών", μια σύντομη, προσιτή και ευχάριστη εισαγωγή στη θεωρία των χορδών.

string_theory.jpg.1b19e1343025fe64302fc9710a260123.jpg

Δημοσιεύτηκε

Υπερηχητική ελεύθερη πτώση!

"Αυτό το καλοκαίρι ο αυστριακός Felix Baumgartner θα προσπαθήσει να καταρρίψει το ρεκόρ της "μεγαλύτερης" ελεύθερης πτώσης και ταυτόχρονα να σπάσει το φράγμα του ήχου με το σώμα του!O 42-χρονος Baumgartner σχεδιάζει να πηδήξει από ύψος 37 χιλιομέτρων σπάζοντας έτσι το τωρινό ρεκόρ άλματος, που επιτεύχθηκε από τον Joe Kittinger, έναν απόστρατο αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος πήδηξε από ύψος 31,5 χιλιομέτρων, το 1960. Δεδομένου ότι το ανθρώπινο σώμα δεν "σχεδιάστηκε" για υπερηχητικές ταχύτητες, το εγχείρημα του Baumgartner είναι πράγματι πολύ επικίνδυνο.

Το βίντεο (animation) που ακολουθεί μας δίνει μια ιδέα, του τι θα συμβεί κατά τη διάρκεια του εγχειρήματος."

supersonic.jpg.7599d03b262443d0d7c6db2645a087d6.jpg

Δημοσιεύτηκε

Από το μέλος planetman, με τίτλο: «Φάρος στη Γαύδο» και περιγραφή του ίδιου: "Από το ψηλότερο σημείο της Γαύδου, από τα σκοτεινότερα στην Ευρώπη."

 

................................

"...Όπως αγάπησα τα ναυαγισμένα καράβια με τα τραγικά ονόματα

Τους μακρινούς φάρους, τα φώτα ενός απίθανου ορίζοντα

Τις νύχτες που γύρευα μόνος να βρω το χαμένο εαυτό μου

Τις νύχτες που μόνος γυρνούσα χωρίς κανείς να με νιώσει

Τις νύχτες που σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αυταπάτη."

 

Μανόλης Αναγνωστάκης, απόσπασμα από τα "Πέντε μικρά θέματα"

mid________________.jpg.169c76b72b247c2a32810c9468c2ed16.jpg

Δημοσιεύτηκε

Είναι από τους συγγραφείς, που απολαμβάνω να διαβάζω! Και σήμερα ξεφυλλίζοντας πάλι τούτο το βιβλίο του, η ματιά έπεσε σ’ αυτό το - κατά την προσφιλή μου συνήθεια υπογράμμισης - μαρκαρισμένο σημείο:

 

"Η κόλαση των ζωντανών, είναι αυτή που βρίσκεται ήδη εδώ, αυτή που κατοικούμε κάθε μέρα. Δυο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσουμε από το μαρτύριό της. Ο πρώτος είναι εύκολος –δέξου την κόλαση και γίνε μέρος της, έτσι που να μην την βλέπεις πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και γνώση –ψάξε και μάθε να αναγνωρίζεις ποιος και τι, στην μέση αυτής της κόλασης δεν είναι κόλαση και αυτά κάνε να διαρκέσουν, δώσ’ τους χώρο".

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο, "Οι Αόρατες Πόλεις", εκδόσεις Καστανιώτης

asteres.jpg.ea12ca080fade324f76eb318ad227724.jpg

Δημοσιεύτηκε

Αυτό έψαχνα στη βιβλιοθήκη μου, ενώ στριφογύριζε στο νου η σοφή κουβέντα ενός φίλου: "...είναι που στη στεριά δεν κάνεις εκείνο που κάνεις στη θάλασσα... Δεν αφήνεις να σε κινήσει ο άνεμος και τα ρεύματα, και καταναλώνεις την ενέργειά σου." !!!

 

"Βουλιάζεις αργά στο ήσυχο διαμάντι των νερών. Επιφάνεια στιλβωμένη στον ήλιο του απογεύματος. Κόκκαλα αρχαίων ιχθυοσαύρων αποχαιρετούνε το φως σπαρμένα στην άμμο. Τα μάτια ακινητούν στην αγκάλη του πορφυρού φωτός: υποχωρεί ξανά η ζωή προς τα βάθη. Ένας βράχος στη θάλασσα - μέρος επισφαλές που απερίσκεπτα άραξες το σώμα σου – τραβάει τη μνήμη στον βυθό σαν ανελέητη πέτρα. Ένα απόγευμα, μια ζωή, ένα καλοκαίρι – έν’ ανεπαίσθητο θρόισμα της ακίνητης αβύσσου. Φέρε τα χέρια σου στη στάση βουβής προσευχής, γιατί η μέρα κυλάει σαν σκοτωμένο τρυγόνι στο σεντόνι. Κανέναν δεν ακούς… Κανείς δεν σ’ ακούει… Βυθίσου αργά, με τον αλάβαστρο και τον αστερία, μέχρι εκεί όπου ορίστηκε να φτάνει το σώμα. Το σεντόνι του Αιγαίου τυλίγεται σαν γάζα γύρω από τα σπλάχνα σου. Μια μικρούλα γη βουλιάζει στ’ άφωνα σκοτάδια."

Απόσπασμα από το βιβλίο του Φώτη Τερζάκη "Η αυλακιά του Ρεμπώ – Τρία ταξίδια", εκδόσεις Πανοπτικόν.

hu.jpg.ede56e581e05e1a77633cc08ef56f973.jpg

Δημοσιεύτηκε

Teimareh Petroglyphs and Star Trails. APOD 12/7/2012

 

Όταν τα προϊστορικά πετρογλυφικά, χαραγμένα σε βράχο στην κοιλάδα Teimareh του κεντρικού Ιράν σμίγουν με τα μονοπάτια των άστρων, σιγοψιθυρίζουν τις νύχτες το δικό τους παραμύθι...

Teimareh-Tale-Tafreshi900.jpg.4b963fc9d27b861650cc0d48bd0f1b11.jpg

Δημοσιεύτηκε

Τι Συναισθηματα Μπορει Να Δωσει Μια Super Nova?

Τι Ομορφες Εικονες & Τι Λαμψεις?

Τι Θερμοτητα & Τι Αστρα Μπορει Να Δημιουργησει?

Μπορει Να Δωσει Πολλα,Οταν Μιλαμε Για Ηχο Ομως?

Ναι...Ας Ακουσουμε Μια ΄΄Super Nova΄΄

 

 

 

Super Nova_Stereo Nova

Ιδια Μαγεια_Εδω & Χρονια.

΄΄...Η Ευκρίνεια Μιας Μοντέρνας Τηλεόρασης Δεν Αλλάζει Τη Ζωή_Δημιουργεί Πρόβλημα Όρασης...΄΄

΄΄...Τράβα & Εσύ Μια Μαχαιριά,Μάθημα Στα Παιδιά Μας_& Όταν Θα Κάνει Ξαστεριά,Θα Πίνουν Στην Υγειά Μας...΄΄

Δημοσιεύτηκε

Ε.., λίγο η ζέστη, λίγο η κούραση, λίγο οι μαθητές μου που μου λείπουν, μ' έκαναν να νοσταλγήσω τον... "εθνικό ύμνο" του Σχολείου μου:

 

"ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ"

Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής

Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής

Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Παπάζογλου

 

http://www.youtube.com/watch?v=ws5Hme1Ny2E

 

Θα σβήσουμε τα φώτα

της πόλης των σπιτιών

θα έχουμε απόψε

Γιορτή των αστεριών...

 

Η Πούλια θ' αναλάβει

το μπαρ και τα ποτά

και η Μεγάλη Αρκούδα

θα φτιάχνει παγωτά!

 

Θα φέρουν οι Πλειάδες

το φωτορυθμικό

κι ο Πολικός Αστέρας

θ' αρχίσει το χορό!

 

Ο Κρόνος στο τρομπόνι

στα τύμπανα ο Σκορπιός

ο Ωρίωνας στο πιάνο

κιθάρες ο Ιανός ( ; )

 

Θα σβήσουμε τα φώτα

της πόλης των σπιτιών

θα έχουμε απόψε

Γιορτή των αστεριών...

 

Η Πούλια θ' αναλάβει

το μπαρ και τα ποτά

και η Μεγάλη Αρκούδα

θα φτιάχνει παγωτά!.

 

Η πίστα του ουρανού μας

θα γίνει φωτεινή

σαν βγαίνουν ένα-ένα

τ' αστέρια στη σκηνή

 

Θα σμίγουν γαλαξίες

με τους αστερισμούς

πεφτάστερα θα ρίχνουν

τρελούς χρωματισμούς!

ZodiacoCostellazWeb21.jpg.88f0269dc33f5c2514cca8f549d337eb.jpg

Δημοσιεύτηκε

Eclipse, Barbara F. Lefcowitz

 

The music is the same :

the same papery castanets

of October leaves

as their dry edges meet

in a light breeze,

briefly touch.

Likewise the palette :

familiar reds and deep yellows,

the most intense blue, as if

an overly generous dose of cobalt

had slipped into a glaze.

Nor can I say the air's texture

differs from that of a year ago :

taut, a starched sheet

with knife-sharp hospital corners.

Still the furious madness of a few

from the other side of the globe

has so deranged the seasons

a wintery dark

eclipses the autumn sun,

whose warmth I can fee

l but cannot believe

even as it touches my skin.

Red-Eclipse.jpg.3879ec9c4b6d522924d545f4271c6238.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

 

Astronomy Domine (An Astral Chant), The Piper at the Gates of Dawn, Pink Floyd, 1967

 

Lime and limpid green

a second scene,

A fight between the blue

you once knew.

Floating down the sound resounds

Around the icy waters underground

Jupiter and Saturn

Oberon Miranda and Titania

Neptune Titan

Stars can frighten

 

Blinding signs flap flicker flicker flicker

Blam pow pow

Stairway scare Dan Dare,who's there?

 

Lime and limpid green

The sound surrounds the icy waters under

Lime and limpid green

The sound surrounds the icy waters

Underground

pink-floyd-piper-at-the-gates-of-dawn-front.jpg.86997d8c8d8c461207e723b97181f34d.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

Το άκρον άωτον του μαζοχισμού, εάν δεν το γνωρίζατε, να σας το πω:

Με 43 βαθμούς υπό σκιάν(!!!) να τηγανίζεις, επί 3 μέρες, τοπικά παραδοσιακά γλυκά για τον αρραβώνα της κόρης σου! #-o Χαλάλι της!

Και το άκρον άωτον της ευτυχίας;;;

Με την πλάτη ακουμπισμένη στο ζεστό απ' όλη την ημέρα τοίχο ενός φάρου, να απολαμβάνεις με τα μάτια το ουράνιο κρυφτό Δία, δορυφόρων του, Σελήνης και τα απόκοσμα - μαγικά χρώματα της Ανατολής!!! Και μετά, συμπλήρωμα στην ευτυχία, η πρωινή βουτιά στη μάνα Θάλασσα, τη στιγμή που σκάει μύτη ο Ήλιος θεός!!! \:D/

Δημοσιεύτηκε

Ρομπότ του 18ου αιώνα συνεχίζει να γράφει μέχρι σήμερα!

 

Τα ρομπότ θεωρούνται εφευρέσεις του 20ού αιώνα, στην πραγματικότητα όμως είναι απόγονοι των «αυτόματων», μηχανών του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, που συνήθως μιμούνταν τις κινήσεις ανθρώπων και ζώων.

Ένα από αυτά τα ρετρό ρομπότ είναι o Συγγραφέας, ένα αυτόματο που δημιούργησε το 1774 ο Ελβετός ωρολογοποιός Πιέρ Ζακ-Ντρο (Pierre Jaquet-Droz, 1721–1790). To μηχανικό παιδί λέγεται μάλιστα, ότι αποτέλεσε την έμπνευση για την πρόσφατη ταινία Hugo του Μάρτιν Σκορσέζε. (Αν δεν την έχετε δει, δείτε την!)

H μηχανική κούκλα των 6.000 εξαρτημάτων, καθισμένη μόνιμα στο γραφείο της, βουτάει την πένα στο μελάνι και γράφει τις φράσεις που προγραμμάτισε πριν από 200 και πλέον χρόνια ο δημιουργός του.

Ο Συγγραφέας είναι το πιο εξελιγμένο από τα τρία αυτόματα με τα οποία ο Ζακ-Ντρο εντυπωσίαζε τους βασιλείς και τους αυτοκράτορες της Ευρώπης, της Κίνας, της Ινδίας και της Ιαπωνίας.

Τα άλλα δύο είναι Ο Πιανίστας με 2.500 εξαρτήματα και Ο Σκιτσογράφος με 2.000 κομμάτια.

Ο Συγγραφέας παρουσιάζεται επί το έργον σε έκθεση του Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας στο Νοϊτσάτερ της Ελβετίας, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου

 

 

automaton.jpg.f1a3fb69d7db38242702ae33c808e9ae.jpg

Δημοσιεύτηκε

Για λίγη δροσιά μέσα στην αποχαύνωση της απίστευτης ζέστης, μερικά μουσικά ακούσματα

 

Tasmin Archer- Sleeping Satellite

 

http://www.youtube.com/watch?v=UuhDDx49TTw&feature=player_embedded

..........................

 

Emilie Autumn - Across the Sky

 

.........................

 

Depeche Mode - Enjoy The Silence

.........................

 

Judy Garland- Over The Rainbow (Subtitiles)

Γραμμένο για την ταινία «Ο μάγος του Οζ»

 

και...

μια επίσκεψη εδώ!!!

000z20ec.jpg.3b4230e2ed48c909a6f586bde9de3455.jpg

Δημοσιεύτηκε

"Τοπίο", Οκτάβιο Παζ από την ποιητική συλλογή "Η πέτρα του ήλιου", εκδόσεις Ίκαρος, μετάφραση Τάσος Δενέγρης

 

Γκρεμός και βάραθρο

καιρός περισσότερο παρά λιθάρια

ύλη αιώνια.

 

Απ' τις ουλές ανάμεσα

πέφτει χωρίς ν' αναδεύεται

νερό παρθένο κι' αδιάκοπο.

 

Στέκεται το άπειρο

πέτρα στην πέτρα

πέτρες επάνω από τον αέρα.

 

Αποκαλύπτετ' ο κόσμος

έτσι πως είναι

ήλιος ακίνητος μέσα στο χάος.

 

Πλάστιγγα του ήλιου

δεν βαραίνουν τα βράχια περισσότερο

από τους ίσκιους μας.

arizona3.jpg.36c4edd43f09574c267d390a90a43488.jpg

Δημοσιεύτηκε

"Υποκλίσεις"

 

Υποκλίνομαι

στους νικητές της βαρύτητας

 

στον ήλιο

τον ανεγείροντα τα άνθη

στον οίστρο

τον ανθίζοντα τα πάθη

στον ρου

τον ανάστροφον του ποταμού

 

και στους ηττημένους της βαρύτητας

 

υποκλίνομαι

 

στο αγριολούλουδο

το κυρτωμένο απ’ το άρωμά του

στον έρωτα

που έχασε το ρο του

στην ρυτίδα

του ιδρώτα την κοίτη

 

Α.Α.

AA.jpg.1a285ef481d222b0c611f20aaf8b6272.jpg

Δημοσιεύτηκε

Of Cells and Stars, Weber Studies, Barbara F. Lefcowitz, 1999

 

There are a thousand times more cells in a human body than there are bright stars in the Milky Way galaxy.

 

John Gribbin

 

Very late at night

I trade places with the Milky Way,

not by rising to the sky

or bending the galaxy into my bed,

but by musing how sapphires

strung on spiral chains

illuminate the space inside my skin

as if a collapsed molecular cloud

had spawned a profusion of bright blue stars

that, like cells, daily wear out and die,

but so rapidly replace themselves

my inner streets and plazas never darken

and all the bone-white buildings shine,

as if I contained a private Greek island

free from marauding tourists

that replicates itself until I can no longer

embrace it --

which leads me to wonder

about the possibility of malignant stars

madly reproducing, joining to make

enormous broods, each star,

like each malignant cell, immortal,

until en masse they overtake the galaxy.

My own billions of cells

then terrify me, make me wish I were simple

as the Milky Way, could take my place

in its clusters of chemicals and dust.

Microcosmic.jpg.c0ae7b7762f975a389d56854f686263f.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

Τελικά η Ποίηση, εκτός των άλλων, ξεκουράζει!

 

"Βίρα τις άγκυρες"

 

Στον ταρσανά σου με τα σύνεργα αγκαλιά,

λαξεύματα στου φεγγαριού την κοίτη,

τα τρεχαντήρια σου ορμίζεις τα μελιά,

στα αφροκύματα τα γαλανά τ’ αποσπερίτη.

 

Φευγάτα όνειρα στα ξάρτια πεθυμιές,

οράματα στου χρόνου το λημέρι,

γραμμές στα ίσαλα, περγαμηνές,

στην πλώρη ασημένιο πεφταστέρι.

 

Καλά ταξίδια μια γλυκιά απαντοχή,

ρίμες στα πέλαγα νοσταλγικές ν’ αφήσεις,

να μείνει ο χρόνος σ’ ομιχλώδη προσοχή,

από τ’ αμπάρια της ζωής να τον μεθύσεις.

 

Βίρα τις άγκυρες για μια Ιθάκη μακρινή,

να συνταιριάσεις τα ποθούμενα του χτες του τώρα,

να’ ναι στ’ αλήθεια της ψυχής σου η φωνή,

τα τρεχαντήρια σου στο γκρίζο, ελπιδοφόρα.

Γιάννης Χαρκιολάκης

argo_gaitis.jpg.a51e7b988e32da8a69d90a0d57970c9a.jpg

Δημοσιεύτηκε

“Του κύκλου η αρχή”

 

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος

Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη

Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

 

Ποια είναι του κύκλου η αρχή

και ποιο είναι το τέλος;

Του φεγγαριού ένα μέρος

έχει κρυφτεί κι ας είναι εκεί.

 

Κι όποιος θελήσει να το δει,

το φως που είναι κρυμμένο,

πάντα παγιδευμένος

του κύκλου ψάχνει την αρχή..

imiselinos.jpg.a15183457fa2f0fef9377ba554394525.jpg

Δημοσιεύτηκε

«Πώς περνούν οι άνθρωποι»

 

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη

Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

 

Άλλες ερμηνείες:

Τρίφωνο

 

 

Πώς περνούν οι άνθρωποι

μ' ένα γεια σου οι άνθρωποι

αχ! Και μένει ο πόνος.

 

Φίλα με κι αγάπα με

όλα τ' άλλα τα 'παμε

αχ! Εδώ είν' ο χρόνος.

 

Ήλιε μου φως δως μου

τη γιατρειά του κόσμου βρες.

Ήλιε μου αυγές γέννα

μη λησμονάς κανένα

ναι,

πριν το φως, τα πάντα ένα.

 

Με κλειστά τα βλέφαρα

στην καρδιά μου σ' έφερα

γλυκιά μου αχτίδα.

 

Φώτιζε την τέχνη μου

πόνε καλλιτέχνη μου

ε, ζωή σε είδα.

 

Ήλιε μου φως δως μου

τη γιατρειά του κόσμου βρες.

Ήλιε μου αυγές γέννα

μη λησμονάς κανένα

ναι,

ουρανέ, μαζί κι εμένα...

dsc_09921.thumb.jpg.43584f74e683f932fc7620dda66f6f49.jpg

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης