Ένα ξωκλήσι...

[Στέφανος Σοφολόγης]

Στην ανατολική πλευρά του Κισσάβου, πάνω στις απότομες πλαγιές που βρέχονται απ' το Αιγαίο, βρίσκεται ένα παμπάλαιο εκκλησάκι του Αι-Γιάννη. Όχι από κείνα τα λευκά με τον ετοιμόροπο σοβά και τα πυκνά χόρτα τριγύρω, αλλά πέτρινο, με μεγάλη αυλή και πεζούλια, και θέα που αγκαλιάζει όλη τη θάλασσα απ' τη Χαλκιδική μέχρι τους Σποράδες. Το σούρουπο, το πυροσβεστικό όχημα που περνά τη μέρα του εκεί, κατηφορίζει το χωματόδρομο κι η αυλή ανήκει πιά στα πουλιά και τα ζουζούνια, και καμμιά φορά σε κάποιους που θ' ανεβούν να θαυμάσουν βουνό και θάλασσα. Και ουρανό.

 

Εκεί βρέθηκα πριν λίγες μέρες αναζητώντας ουρανό γιά να σκεπάσει τα σύνεργα της αστροτέχνης. Όλα ήταν όπως έπρεπε, ήσυχα, γλυκά - βουκολικά. Σχεδόν όπως έπρεπε γιατί ο καλός δήμαρχος ή δεσπότης φρόντισε να περιστοιχίσει το ναό με μιά δεκάδα φωτεινές μπάλες, αυτές που ανάβουν μόνες τους και φωτίζουν περισσότερο τον ουρανό παρά τη γη. Όμως ο Αι-Γιάννης φώτισε το φωτιστή να βάλει τον ηλεκτρικό πίνακα έξω απ' το ναό κι έτσι μόλις ο ουρανός άναψε τα φώτα του και ο δεσπότης τα δικά του, φρόντισα να πάρω το μέρος του ουρανού. Έτσι κι αλλιώς, σε πολύ λίγες ώρες το φεγγάρι θα αναδυόταν από τη θάλασσα, φρέσκο και δροσερό, και θα αναλάμβανε εκείνο να φέξει όπως ταίριαζε.

 

Αν κάποιος υπολόγιζε να ανεβεί μέχρι εκεί πάνω εκείνο το βράδυ, θα άλλαξε φαίνεται γνώμη. Κανείς δεν ήρθε για να σείσει τη γέφυρα που σηκώθηκε από το τηλεσκόπιο μέχρι τη Λύρα και τον Κύκνο, τον Ηρακλή και τη Μεγάλη Άρκτο. Μόνο το θρόισμα από τα δύο κυπαρίσσια της αυλής και το αεράκι που κατέβαινε το βουνό μέσα απ' το δάσος συνόδευσαν ιδανικά τη γαλήνη και την αυτοσυγκέντρωση της παρατήρησης, μαζί με τα πνιχτά κρωξίματα από λογής νυχτοπούλια. Τα αστέρια τ΄ουρανού άφησαν κι αυτά ξέγνοιαστα το φως τους που ήρθε κι έπεσε στάλες στο γυαλιστερό πιατάκι της αστροπαγίδας μου. Τόσο όσο ήθελα. Τόσο ώστε να δω εκείνα που έψαχνα ακινητώντας στον προσοφθάλμιο και παίζοντας με την περιφερειακή όραση και τις αναπνοές.

 

Η Σελήνη, αποφασισμένη να βγεί στη ώρα της, φώτισε πρώτα τα νερά του Αιγαίου και μετά άρχισε να κρύβει ένα-ένα τα μακρινά ξαδελφάκια της. Ήμουν ευχαριστημένος. Η νύχτα ήταν γεναιόδωρη, μου χάρισε μαζί με τ΄άλλα και το 15,7 δίπλα στο αχνό δαχτυλιδάκι της Λύρας. Άναψα κι εγώ τα φώτα του δεσπότη και μάζεψα τα αστρολουσμένα σύνεργα. Νομίζω πως ήταν ευχαριστημένα κι αυτά...

 

Στέφανος

[peaceful]

Φίλε Στέφανε οι διηγήσεις σου είναι πολύ παραστατικές, δίνουν θάρος στους μοναχικούς αστροπαρατηρητές.Δυστυχώς εγώ δεν έχω τολμήσει να κάνω παρατήρηση πέρα από την ταράτσα του σπιτιού μου που ευτυχώς έχει ελάχιστη φωτορύπανση.Πάντως μεταξύ σοβαρού και αστείου μήπως θα έπρεπε να σκεφτείς να γράψεις κάποιο βιβλίο σχετικό με την αστροπαρατήρηση.

[Stratos]

Στεφανε,

ακουστηκαν ως εδω οι νοτες της Λυρας!!

να σαι καλα...

[skywalker]

Ανατριχιασα...

Ειναι παρα πολυ ομορφο που σου βγαινουν τοσο ομορφες σκεψεις,τοσο λαμπερα εκφρασμενες!!!

 

Μας κολλησες κ εμας,ειδες?

Πρεπει να ηταν απιστευτα εκει,ζηλευω το τοπιο που περιεγραψες!

[Adam]

Στέφανε σ' ευχαριστούμε.

Σ'ευχαριστούμε για την ομορφιά που μας μετέφερες με το κείμενό σου. Εμένα προσωπικά με άγγιξε η ατμόσφαιρα που περιέγραψες και μάλιστα το διάβασα πριν λίγο, Δευτέρα πρωϊ, μεταξύ Σταδίου και Πανεπιστημίου με μπόλικο καυσαέριο και ηχορρύπανση.Η αφήγησή σου μου "έφερε" κάτι από Παπαδιαμάντη,Καραγάτση.

Να είσαι καλά φίλε.

[Στέφανος Σοφολόγης]

Χαίρομαι αληθινά αν κατάφερα να μεταφέρω λίγη από την ομορφιά του τοπίου και της βραδιάς που περιέγραψα. Νομίζω πως παράλληλα με τα τεχνικά ζητήματα πρέπει που και που να τολμάμε να εκθέτουμε τα συναισθήματά μας από την παρατήρηση όποια κι αν είναι αυτά! Φανερώνουμε έτσι ευκολότερα την αρχική μας ορμή, τα αρχικές μας ανάγκες και προσδοκίες από τον έναστρο ουρανό και είμαστε λιγότερο μόνοι στις μοναχικές μας παρατηρήσεις. Ευχαριστώ πολύ για τα ζεστά σας λόγια...

 

Στέφανος

[vtsamis]

Αν μπορείς να ακούσεις τη μουσική του Κόσμου, είναι γιατί είσαι μια χορδή της παλίντονου Αρμονίας. Αν μπορείς να δεις και να τραγουδήσεις την ομορφιά του Κόσμου, είναι γιατί είσαι πλασμένος από υλικά και Ιδέες έμμορφες.

Στέφανε, σε χαιρετώ!

 

 

 

ΥΣ: Μαγεμένη από την πένα του ποιητή, μια αδελφή ψυχή χαιρετά και αναμένει ανάλογη μυσταγωγία και στον Πάρνωνα.

[Στέφανος Σοφολόγης]

Αντιχαιρετώ-σε Βαγγέλη! Και ειδοποιώ την αδερφή ψυχή ότι χωρίς ξωκλήσι, φεγγάρι και θάλασσα ο «ποιητής» μπορεί να χάσει τα λόγια του! :lol:

 

Να είσατε καλά, Στέφανος