Άρθρο για παρατηρήσεις αμοιβαίων Κρόνου και Ουρανού

[tolis45]

Αγαπητοί Φίλοι,

 

Το συνημμένο άρθρο αποτελεί το απόσταγμα της λήψης και μετέπειτα

αναγωγής των δεδομένων από την Ελληνική συμμετοχή στις καμπάνιες

PHESAT και PHEURA που οργανώθηκαν από το IMCCE (Αστεροσκοπείο Παρισίων, Γαλλία).

Στόχος των τελευταίων η καταγραφή των αμοιβαίων γεγονότων

μεταξύ δορυφόρων στα συστήματα του Κρόνου και του Ουρανού.

 

Ελπίζουμε να το βρείτε ενδιαφέρον.

 

Τόλης Χρήστου και Συνεργάτες.

sat_ura_mut.pdf

[jimmy]

πολύ ενδιαφέρων!!!

[KonstantinosM]

Τόλη ευχαριστούμε και συγχαρητήρια σε όλους τους συνεργάτες για τα αποτελέσματα της ομαδικής σας δουλειάς. Τελευταία γενικότερα μας λείπουν τέτοιες επιτυχίες αποτελεσματικής μεθοδικής οργάνωσης και υπομονής.

Γνωρίζουμε με ποιόν τρόπο οι μετρήσεις αυτές χρησιμοποιούνται και στην γεωφυσική των σωμάτων αυτών; (υπάρχει καλύτερος όρος αντί της "γεωφυσικής"; )

[tolis45]

Ντίνο,

 

Πολύ καλή και εύστοχη η ερώτηση σου.

 

Λοιπόν, όταν εγώ λέω γεωφυσική, εννοώ τη φυσική του εσωτερικού αυτών των σωμάτων.

Θα μπορούσε κάποιος να το πει πλανητική γεωφυσική, γεωφυσική του ηλιακού συστήματος

κλπ.

 

Να τι εννοώ ακριβώς:

 

Το ποιον του υλικού που βρίσκεται στο εσωτερικό τους καθορίζει πως θα αντιδράσει

το σώμα στη βαρύτητα του πλανήτη δηλ πόσο ''ψηλά'' θα σηκωθεί η παλίρροια

(και τανάπαλιν, πως θα αντιδράσει το εσωτερικό του πλανήτη στη βαρύτητα του δορυφόρου).

Έτσι αυτά τα σώματα παραμορφώνονται με αποτέλεσμα βαρυτικές παρέλξεις τις οποίες

ασκούν σε άλλα σώματα των οποίων η κίνηση επηρεάζεται απειροελάχιστα μεν μετρήσιμα

δε. Πχ η Ιώ έχει εκτραπεί από τη θέση της κάποιες εκατοντάδες χλμ σε διάστημα ~100 χρονών,

γεγονός που αντιστοιχεί σε κάποια δευτερόλεπτα απόκλιση στη στιγμή του μεγίστου των

αμοιβαίων φαινομένων. Υπάρχουν διάφορα τεχνικές πηγές που εξηγούν το φαινόμενο

με λεπτομέρειες πχ το Solar System Dynamics του Murray & Dermott (CUP, 1999), ένα

πρόσφατο άρθρο στο Nature (Lainey et al, Volume 459, Issue 7249, pp. 957-959, 2009)

ή το κλασσικό (τουλάχιστον στον κλάδο μας!) άρθρο στο Icarus που εξηγεί πως η ηφαίστειακή

δραστηριότητα της Ιούς εξαρτάται από τους εκάστοτε συντονισμούς μεταξύ των τροχιών των

Γαλιλαίων δορυφόρων (Yoder & Peale, Icarus, vol. 47, p. 1-35, 1981).

 

Τόλης.

[vtsamis]

Κατ' αρχάς να ευχαριστήσουμε τον Τόλη που μας έδωσε την ευκαιρία να συμμετέχουμε σε αυτό το υπέροχο ταξίδι, ήδη από το 2007, με την πρόσκληση μέσω Astrovox από τον Κώστα Γουργουλιάτο (Heal). Να θυμίσουμε ότι ο Τόλης είναι ο πρώτος διεθνώς που πρωτοπαρατήρησε αμοιβαία φαινόμενα στους δορυφόρους του Ουρανού, λίγους μήνες πριν.

 

Τώρα για τους όρους "γεωφυσική" και "γεωφυσικά χαρακτηριστικά" ουρανίων σωμάτων μέσω αποκρύψεων, είναι συνήθεις και στη διεθνή βιβλιογραφία.

Ανάλογες δημοσιεύσεις υπάρχουν και σε περιοδικά γεωφυσικής, όπως πχ το "Geophysical Research Letters"

Binzel, R.P.: 1989, Pluto-Charon mutual events, Geophys. Res. Lett. 16, 1205

αλλά και εδώ.

 

Επίσης, σε ένα πρώτο, ακόμα πιο άμεσο και βραχυπρόθεσμο επίπεδο, η ηφαιστειακή δραστηριότητα σε hot spots της Ιούς, αλλά και η έκταση του παγοκαλύματος της Ευρώπης, μελετάται υπό την έννοια ότι σε μια καμπύλη φωτός αμοιβαίου φαινομένου που έχει εξαχθεί με "high speed - high resolution photometry" και όπου στην επιφάνεια του αποκρυπτόμενου ή εκλειπόμενου δορυφόρου υπάρχουν διαφοροποιήσεις στη λευκαύγεια (albedo), το φωτόκεντρο δεν ταυτίζεται με το γεωμετρικό κέντρο (βλ. το σχήμα "Figure 3" στη σελίδα 6) και ως εκ τούτου εμφανίζονται (και ερμηνεύονται) ασυμμετρίες στο σχήμα της καμπύλης.

πχ το 1988 ο Goguen ανακάλυψε έτσι ένα νέο hot spot στην Ιώ.

Goguen et al: 1988, Io hot spots : infrared photometry of satellite occultations, Icarus76, 465.

 

Βαγγέλης

[Heal]

Χαίρομαι πολύ που από μια δημοσίευση στο αστροβοξ τότε ξεκίνησε μια τόσο ανθηρή συνεργασία! Βέβαια, εκτός από την καλή διάθεση των συμμετεχόντων υπήρξε συστηματική δουλειά αλλά και διάβασμα, το οποίο φυσικά ανταμοίβεται!

[Bi2L]

Συγχαρητήρια Κύριοι

Μπράβο!!!