Υπερίωνας.

[Δροσος Γεωργιος]

Υπερίωνας, ένας δορυφόρος του Κρόνου σαν πέτρα που κυλά.

Το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA μετέδωσε νέα πορτρέτα του Υπερίωνα, ενός μικρού φεγγαριού που περιστρέφεται χαοτικά καθώς γυροφέρνει τον γιγάντιο Κρόνο. Γεμάτη κρατήρες από την πρόσκρουση αστεροειδών, η επιφάνεια του Υπερίωνα μοιάζει με κοσμική ελαφρόπετρα.

Ο δορυφόρος, με διάμετρο μόλις 270 χιλιόμετρα, παίρνει το όνομά του από τον μυθολογικό Τιτάνα που είχαν πατέρα ο Ήλιος, η Σελήνη και η Ηώς.

Οι νέες εικόνες ελήφθησαν στις 25 Αυγούστου, ενώ το Cassini περνούσε από απόσταση 25.000 χιλιομέτρων.

Το μικρό σώμα περιστρέφεται με απρόβλεπτο τρόπο καθώς «κατρακυλά» στην τροχιά του γύρω από τον αέριο πλανήτη, αναφέρει ανακοίνωση της NASA.

Η χαοτική αυτή περιστροφή δεν επέτρεπε στους επιστήμονες να προβλέψουν τι θα αντίκριζε η κάμερα του Cassini.

Το κοντινό πέρασμα του σκάφους επέτρεψε τη χαρτογράφηση της επιφάνειας, καθώς και τη βελτίωση των χρωματικών μετρήσεων, από τις οποίες μπορεί να προκύψουν στοιχεία για την εσωτερική σύσταση του δορυφόρου.

Η σημαντική αποστολή Cassini της NASA αναχώρησε το 1997 και έφτασε στο σύστημα του Κρόνου το 2004.

Χάρη στις παρατηρήσεις του σκάφους, ο αριθμός των γνωστών δορυφόρων του Κρόνου αυξήθηκε στους 62.

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 10 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Το φεγγάρι του Κρόνου που μοιάζει με σφουγγάρι.

Το αντικείμενο αυτής της εικόνας μοιάζει εκπληκτικά με ένα πορώδες θαλάσσιο σφουγγάρι, που επιπλέει στο κατάμαυρο περιβάλλον της βαθιάς θάλασσας.

Πράγματι, το κρύο, εχθρικό και μοναχικό περιβάλλον των βαθέων υδάτων δεν είναι πολύ μακριά από το βαθύ διάστημα, το πραγματικό περιβάλλον αυτής της εικόνας στην οποία ένα από τα εξωτερικά φεγγάρια του Κρόνου, ο Υπερίων, μπορεί φανεί σε απίστευτη λεπτομέρεια. Αυτή η εικόνα λήφθηκε από το Cassini, όταν το διαστημικό σκάφος πραγματοποίησε flyby (κοντινή διέλευση) στο μικρό φεγγάρι στις 26 Σεπτεμβρίου 2005.

Κατά τη διάρκεια της flyby, το Cassini πήρε περισσότερο από ό, τι περιμέναμε καθώς ο Υπερίων εξαπέλυσε μια έκρηξη φορτισμένων σωματιδίων προς το διαστημικό σκάφος, δίνοντας ένα τεράστιο ηλεκτρικό σοκ των 200-volt. Φαίνεται ότι η επιφάνεια του Υπερίωνος γίνεται ηλεκτροστατικά φορτισμένη καθώς λούζεται από φορτισμένα σωματίδια - τόσο εκείνα που συνεχώς ρέουν στο διάστημα από τον Ήλιο όσο και τα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό μαγνητικό πεδίο του πλανήτη που φιλοξενεί το φεγγάρι, τον Κρόνο.

Ενώ οι αστρονόμοι περίμεναν πως πολλά σώματα σε όλο το Ηλιακό Σύστημα είναι φορτισμένα, τα δεδομένα από την flyby του Cassini αντιπροσωπεύουν την πρώτη έως σήμερα εμπειρία ενός φορτισμένου φυσικού αντικειμένου στο διάστημα εκτός από το δικό μας φεγγάρι.

Το σχήμα του Υπερίωνος μοιάζει λίγο με πατάτα και, με διαστάσεις 410 x 260 x 220 χιλιόμετρα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα σώματα στο ηλιακό μας σύστημα που είναι γνωστό ότι είναι τόσο ακανόνιστα. Η παράξενη, σχεδόν «αφρώδης» εμφάνιση, μπορεί να αποδοθεί στο ότι έχει πολύ χαμηλή πυκνότητα για το μέγεθός του. Λόγω αυτών των ιδιοτήτων ολόκληρο το φεγγάρι είναι πορώδες, σαν σφουγγάρι, με καλοδιατηρημένους κρατήρες όλων των σχημάτων και μεγεθών που συσκευάζονται μαζί σε όλη την επιφάνειά του. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η σελήνη αποτελείται κυρίως από πάγο νερού με μικρές ποσότητες βράχου.

Οι εικόνες που λήφθηκαν χρησιμοποιώντας υπέρυθρες ακτίνες, φίλτρα πράσινης και υπεριώδους ακτινοβολίας ενώθηκαν για να δημιουργήσουν αυτή την άποψη. Η φυσική ερυθρότητα της επιφάνειας του Υπερίων μετριάστηκε σε αυτή την ψευδοχρωματισμένη εικόνα για να ενισχύσει την προβολή των χαρακτηριστικών της επιφάνειας του φεγγαριού.

Το Cassini ήταν περίπου 62 000 χλμ από τον Υπερίωνα, όταν λήφθηκε η εικόνα, και η κλίμακα της εικόνας είναι 362 μέτρα ανά εικονοστοιχείο (pixel).

Η αποστολή Cassini-Huygens είναι ένα πρόγραμμα συνεργασίας μεταξύ της NASA, ESA και της Ιταλικής διαστημικής υπηρεσίας ASI.

Αυτή η εικόνα που είχε δημοσιευτεί προηγουμένως στο αρχείο εικόνων JPL photojournal το Σεπτέμβριο του 2005.

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_phegghari_toy_Krhonoy_poy_moihazei_me_sphoygghari

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 10 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Το Cassini ακούμπησε το «σφουγγάρι» του Κρόνου.

Το διαστημικό σκάφος Cassini που από το 2004 εξερευνά το σύστημα του Κρόνου πλησίασε πριν από τέσσερις μέρες πολύ κοντά από τον Υπερίωνα, τον μικρό δορυφόρο του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, και τράβηξε νέες κοντινές και μεγάλης λεπτομέρειας εικόνες οι οποίες θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να ανακαλύψουν νέα στοιχεία για αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον διαστημικό σώμα.

Ο Υπερίωνας είναι ο μόνος γνωστός δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος που περιφέρεται χαοτικά. Είναι επίσης ο μοναδικός ομαλός δορυφόρος στο Ηλιακό Σύστημα που δεν είναι παλιρροϊκά κλειδωμένος με τον πλανήτη του.

Η πορώδης μορφολογία της επιφάνειάς του τού έχει προσδώσει μια όψη την οποία οι επιστήμονες έχουν παρομοιάσει με... σφουγγάρι.

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=709719

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 10 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Υπερίων.

Ο Υπερίων (αγγλικά: Hyperion) είναι ένας φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου. Πήρε το όνομά του από τον τιτάνα Υπερίονα [1] της ελληνικής μυθολογίας. Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Κρόνος VII (Saturn VII).

Ο Υπερίων αποκαλείται πολλές φορές και ως σφουγγάρι.Όπως και οι περισσότεροι από τους δορυφόρους του Κρόνου, η χαμηλή πυκνότητά του δείχνει ότι αποτελείται κυρίως από παγωμένο νερό, με μόνο μια μικρή ποσότητα βράχου. Θεωρείται ότι ο Υπερίων μπορεί να είναι σαν μια χαλαρά προσκτηθείσα σωρός ερειπίων στην φυσική του σύνθεση που συγκρατείται λόγω της βαρύτητας του σώματος. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα φεγγάρια του Κρόνου, ο Υπερίων έχει χαμηλή λευκαύγεια (0,2 - 0,3), δηλώνοντας ότι καλύπτεται από τουλάχιστον ένα λεπτό στρώμα σκοτεινής ύλης. Αυτό μπορεί να είναι υλικό από την Φοίβη (η οποία είναι πολύ πιο σκούρα), που πήρε στο παρελθόν ο Ιαπετός. Ο Υπερίων είναι πιο κόκκινος από τη Φοίβη και ταιριάζει το χρώμα της σκοτεινής του ύλης με αυτό του Ιαπετού.

Ο Υπερίων έχει πορώδη επιφάνεια της τάξης του 0,46.

Φωτομετρίες από το Βόγιατζερ 2 και μεταγενέστερα επίγειες δείχνουν ότι η περιστροφή του Υπερίωνα είναι χαοτική, δηλαδή ο άξονας του ταλαντεύεται τόσο πολύ, ώστε ο προσανατολισμός του στο διάστημα είναι απρόβλεπτος. Ο Υπερίωνας είναι ο μόνος γνωστός δορυφόρος του Ηλιακού συστήματος που περιφέρεται χαοτικά. Είναι ακόμα ο μοναδικός ομαλός δορυφόρος στο Ηλιακό σύστημα που δεν είναι παλιρροϊκά κλειδωμένος με τον πλανήτη του.

Ο Υπερίων είναι μοναδικός ανάμεσα σε όλα τα μεγάλα φεγγάρια στο ότι έχει πολύ ακανόνιστο σχήμα, έχει μεγάλη εκκεντρότητα και βρίσκεται πολύ κοντά σε ένα πολύ μεγάλο δορυφόρο, τον Τιτάνα. Αυτοί οι παράγοντες συνδυάζονται για να αποκλείσουν το σύνολο το συνθηκών υπό τις οποίες μια σταθερή τροχιά είναι εφικτή. Το γεγονός ότι έχει τροχιακή απήχηση 4:3 με τον Τιτάνα κάνουν μια χαοτική τροχιά να φαντάζει ακόμα πιο πιθανή. Το γεγονός ότι δεν είναι κλειδωμένος μάλλον ευθύνεται για τη σχετική ομοιομορφία της επιφάνειάς του, σε αντίθεση με άλλους δορυφόρους του Κρόνου, οι οποίοι έχουν διάφορα χαρακτηριστικά αντίθεσης και «κυρίαρχα ημισφαίρια».

O Υπερίων έχει φωτογραφηθεί αρκετές φορές από μέτριες αποστάσεις από το Κασσίνι. Υπήρχε ένα κοντινό στοχευμένο πέρασμα από αυτόν, από απόσταση 500 χιλιομέτρων στις 26 Σεπτεμβρίου 2005. Ένα τελευταίο κοντινό πέρασμα από το Κασσίνι-Χόιχενς πάλι, έλαβε χώρα στις 25 Αυγούστου του 2011. Δεν υπάρχουν σχέδια για τυχόν άλλα. Κάτι ακόμα αξιοσημείωτα μοναδικό σχετικά με τον συγκεκριμένο δορυφόρο είναι ότι κινείται χαοτικά. Έχει συνεχώς μεταβαλλόμενο άξονα περιστροφής και περίοδο. Έτσι, ο Ήλιος δεν ανατέλλει ποτέ από την ίδια κατεύθυνση και η διάρκεια της μέρας ποικίλλει. Ο Υπερίων αντιπροσωπεύει ένα από τα πρώτα δείγματα χαοτικής κίνησης μεγάλης κλίμακας που παρατηρήθηκε στο Σύμπαν.

Ανακαλύφθηκε από W. C. Bond, G. P. Bond & Ουίλιαμ Λάσελ

Ημερομηνία Ανακάλυψης 16 Σεπτεμβρίου 1848

Χαρακτηριστικά τροχιάς

Ημιάξονας τροχιάς 1.481.009 Km

Εκκεντρότητα 0,1230061

Περίοδος περιφοράς 21,27661 ημέρες

Κλίση 0,43° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)

Είναι δορυφόρος του Κρόνου

Φυσικά χαρακτηριστικά

Διαστάσεις 360 × 280 × 225 Km

Μέση Ακτίνα 135 ± 4 Km

Μάζα (5,6199 ± 0,05) × 1018 kg

Μέση πυκνότητα 0,544 ± 0,050 g/cm3

Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας 0,017-0,021 m/s²

Ταχύτητα διαφυγής 45–99 km/s

Κλίση άξονα ποικίλει

Λευκαύγεια 0,3

Επιφανειακή θερμοκρασία 93 K

Φαινόμενο μέγεθος 14,1

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD_(%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82)

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 10 ο Δροσος Γεωργιος