Συνεντευξη James Hansen Newman.

[Δροσος Γεωργιος]

Ενδιαφέρουσα συνεντευξη του Δρ.Τζιμ Νιουμαν.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231129214

James Hansen Newman.

http://en.wikipedia.org/wiki/James_H._Newman

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 5, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Dr. J. Newman: «Eπένδυση στους ανθρώπους» η εξερεύνηση του Διαστήματος.

Η έξοδος στα άστρα αποτελεί μονόδρομο για την Ανθρωπότητα, καθώς «τα είδη τα οποία παραμένουν σε έναν πλανήτη δεν επιβιώνουν» επισημαίνει ο αστροναύτης της NASA, Dr. James Newman, έχοντας προηγουμένως χαρακτηρίσει την ενασχόληση μίας χώρας με το Διάστημα ως μία πολύτιμη «επένδυση» για το μέλλον- έναν καταλύτη έρευνας και ανάπτυξης.

Ο Dr. Newman βρέθηκε στην Ελλάδα στο πλαίσιο συνάντησης- συζήτησης που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ευγενίδου στις19 Σεπτεμβρίου, με θέμα «Αναμνήσεις ενός Αστροναύτη: Στοχασμοί για τις Επανδρωμένες πτήσεις στο Διάστημα», τελώντας παράλληλα και τα εγκαίνια της Αστροφιλοτελικής Συλλογής (δωρεά Κλέωνος και Αθανασίας Διονυσάτου) που στεγάζεται στο Ίδρυμα Ευγενίδου.

 

Πρόκειται για έναν βετεράνο του Διαστήματος, με συμμετοχή ως ειδικός αποστολής σε τέσσερις αποστολές στο Διάστημα, με τα διαστημικά λεωφορεία Discovery (STS-51), Endeavour (STS-69 και STS- 88) και Columbia (STS 109)- αποστολή κατά την οποία αυτός και το πλήρωμα του σκάφους επιδιόρθωσαν για τέταρτη φορά το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble- κατά το διάστημα 1993- 2002. Γεννηθείς το 1956, ο…εντυπωσιακά ψηλός, σε σχέση με αυτό που θα περίμενε κανείς, αστροναύτης, ο οποίος έχει περάσει 43 ώρες και 13 λεπτά της ζωής του αιωρούμενος στο κενό σε διαστημικούς περιπάτους, ολοκλήρωσε το Διδακτορικό του το 1984 στο Rice University στις Η.Π.Α. όπου και συνέχισε την μεταδιδακτορική του εργασία για έναν ακόμη χρόνο. Το 1985 διορίστηκε ως Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο, ενώ την ίδια περίοδο άρχισε να εργάζεται στο Johnson Space Center της NASA. Toν Ιούλιο του 1990 επελέγη από την NASA και ξεκίνησε την εκπαίδευσή του ως αστροναύτης. Αναχώρησε από την υπηρεσία τον Ιούλιο του 2008 αποδεχόμενος την θέση Καθηγητού Διαστημικών Συστημάτων στην Ναυτική Ακαδημία Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Mόντερεϋ της Καλιφόρνια (ΝPS).

 

Σε συνέντευξή του στο kathimerini.gr, ο Dr. Newman μίλησε για το μέλλον της εξερεύνησης του Διαστήματος, τις προοπτικές αντικατάστασης του Διαστημικού Λεωφορείου, την είσοδο των ιδιωτικών εταιρειών στο χώρο των διαστημικών αποστολών και άλλα θέματα, εκφράζοντας την αισιοδοξία του για την- αναπόφευκτη, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν είδος- πορεία του Ανθρώπου προς τα άστρα κατά τα επόμενα χρόνια.

 

Ποια είναι η άποψή σας πάνω στην απόσυρση των Διαστημικών Λεωφορείων; Θεωρείτε ότι ο αντικαταστάτης θα εμφανιστεί σύντομα;

Καλή ερώτηση. Μπορεί κανείς να δει το θέμα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Όπως το βλέπω εγώ, δεν μπορείς να έχεις μέλλον, αν δεν αφήσεις πίσω σου το παρελθόν. Οπότε, αυτό που έπρεπε να κάνουμε και εν τέλει κάναμε ήταν να αποσύρουμε το Διαστημικό Λεωφορείο επειδή ήταν πολύ ακριβό- αν και παράλληλα ήταν εξαιρετικά ικανό. Σίγουρα θα γίνει αισθητή η απώλειά του. Ήταν εξαιρετικά χρήσιμο στην κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, μετέφερε πάρα πολύ κόσμο στο Διάστημα, αλλά ήταν πάρα πολύ δαπανηρό- και πολύ επικίνδυνο. Και έχει παλιώσει. Έχουν περάσει τριάντα χρόνια από την εμφάνισή του. Εφόσον έχει ολοκληρωθεί ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, πλέον μπορούμε να το αποσύρουμε και να δαπανήσουμε τα χρήματα στην ανάπτυξη κάποιου άλλου συστήματος. Το σύστημα αυτό θα μπορούσε να είναι ένας επανδρωμένος πύραυλος, όπως στο πρόγραμμα «Ares» …To «Ares 1» έχει να κάνει αποκλειστικά με τη μεταφορά πληρώματος. Δεν είναι σαν το Διαστημικό Λεωφορείο, το οποίο μεταφέρει τόσο το πλήρωμα όσο και το φορτίο…η ιδέα είναι να διαχωριστεί το πλήρωμα από το φορτίο. Το Διαστημικό Λεωφορείο μετέφερε μαζί το πλήρωμα και το φορτίο- μπροστά το πλήρωμα και πίσω το φορτίο- κάτι που έδινε μεν τη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης, αλλά ήταν εξαιρετικά πολύπλοκο και πολύ επικίνδυνο, καθώς δεν υπήρχε η δυνατότητα διαφυγής του πληρώματος, όπως φάνηκε στο Challenger και το Columbia. Η ιδέα είναι να είναι χωριστά το πλήρωμα από το φορτίο, ώστε να μπορεί να αποχωριστεί η κάψουλα με το πλήρωμα από το υπόλοιπο σκάφος και να σωθούν οι αστροναύτες. Στόχος είναι η ασφάλεια του πληρώματος. Οι Ρώσοι το έκαναν πάντα αυτό, με το Σογιούζ, το οποίο χρησιμοποιούν εδώ και σαράντα χρόνια, καθώς είναι εξαιρετικά αξιόπιστο, ασφαλές και οικονομικό.

 

Μέχρι τώρα μιλούσαμε για επαναχρησιμοποιούμενα σκάφη. Ισχύει ακόμα αυτό;

Παλαιότερα, ναι. Αυτές οι κάψουλες θα μπορούσαν να είναι εν μέρει επαναχρησιμοποιούμενες. Τα ρωσικά σκάφη δεν είναι επαναχρησιμοποιούμενα, πέραν κάποιων τμημάτων ηλεκτρονικού εξοπλισμού…αλλά το επαναχρησιμοποιούμενο δεν είναι πάντα καλύτερο, καθώς δεν είναι απαραίτητα πιο οικονομικό. Μπορεί να φαίνεται έτσι εκ πρώτης όψεως, αλλά όταν θέλεις να φτιάξεις κάτι επαναχρησιμοποιούμενο πρέπει να αποφασίσεις πόσες φορές θα το χρησιμοποιήσεις, να το κάνεις αρκετά ανθεκτικό και να προσέξεις πολλά άλλα πράγματα, τα οποία κοστίζουν. Ενώ, αν έχεις μία σταθερή γραμμή παραγωγής διαστημικών σκαφών μπορείς να κρατήσεις το κόστος χαμηλό- επίσης, αν βρεθεί κάποιο πρόβλημα μπορείς να το διορθώσεις πιο εύκολα. Οπότε το θέμα είναι η επιλογή μεταξύ ενός επαναχρησιμοποιουμένου σκάφους- προσπαθώντας να κάνεις οικονομία όπου μπορείς, κάτι που δημιουργεί κινδύνους- και μίας φτηνότερης γραμμής παραγωγής, στην οποία δεν υπάρχουν πολλά επαναχρησιμοποιούμενα τμήματα.

 

 

Ποια είναι η άποψή σας σχετικά με την είσοδο ιδιωτικών εταιρειών στο χώρο της εξερεύνησης του Διαστήματος;

Είναι «εξερεύνηση του Διαστήματος» οι αποστολές σε χαμηλή τροχιά; Κάποτε ήταν- αλλά είναι ακόμα; Πλέον πηγαίνουν οι Ρώσοι, πηγαίνουν οι Κινέζοι…είναι πολλοί αυτοί που έχουν πυραύλους, οι Ευρωπαίοι έχουν τον Arianne 5, που μπορεί να μεταφέρει φορτία σε κάθε τροχιά. Οπότε δεν υπάρχει λόγος η κυβέρνηση να ξοδέψει χρήματα για να φτιάξει έναν «δρόμο» τη στιγμή που θα μπορούσε να το κάνει κάποιος άλλος. Η όλη ιδέα με τις ιδιωτικές εταιρείες είναι ότι είναι ικανές να το κάνουν πιο οικονομικά. Αν μπορούν να βγάλουν κέρδος, θα βρουν τρόπο να το μεγιστοποιήσουν. Και ξέρουμε ότι είναι πολλοί αυτοί που θα πλήρωναν για να πάνε στο Διάστημα- δείτε τον διαστημικό τουρισμό. Στην αρχή θα είναι μόνο αυτοί που έχουν πολλά λεφτά, αλλά θέλουμε σταδιακά να εξελιχθεί σε μία δραστηριότητα που θα απευθύνεται σε όλο και περισσότερο κόσμο, καθώς θα μειώνονται οι τιμές…επιχειρηματίες όπως ο Ρίτσαρντ Μπράνσον είναι πρόθυμοι να κάνουν κάτι τέτοιο και εγώ νομίζω ότι θα έπρεπε να τους υποστηρίξουμε. Η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να κατασκευάζει πράγματα που θα μπορούσαν να κατασκευαστούν από επιχειρηματίες. Και αν το εγχείρημα επιτύχει, τότε εξοικονομούνται λεφτά για την πραγματική εξερεύνηση του Διαστήματος- πέρα από τροχιά, στη Σελήνη για παράδειγμα, όπου θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένας σταθμός όπως αυτοί που υπάρχουν στην Ανταρκτική. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να επισκεφτούμε έναν αστεροειδή, ή να πάμε στον Άρη, αλλά εγώ νομίζω ότι η ουσία είναι να κατασκευαστεί ένας μόνιμος σταθμός εκτός Γης.

 

 

Ειδικά μετά την οικονομική κρίση, φαίνεται ότι είναι πολλοί αυτοί που υιοθετούν μία στάση τύπου «Πρώτα η Γη» απέναντι στο Διάστημα- ότι θα ήταν καλύτερο να δαπανηθούν κεφάλαια για την βελτιωθεί η κατάσταση στη Γη και μετά να κοιτάξουμε προς το Διάστημα. Ποια είναι η άποψή σας επ'αυτού;

Σε όλο τον κόσμο, κάθε χώρα θέλει να είναι οικονομικά ανταγωνιστική. Για να γίνει δυνατόν κάτι τέτοιο,πρέπει να έχει μορφωμένους πολίτες- πολίτες με επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις. Για να χτίσεις κάτι χρειάζεσαι μηχανικούς, για να αναπτύξεις κάτι χρειάζεσαι επιστήμονες. Ένας τρόπος για να ενθαρρύνεις τα παιδιά να ασχοληθούν με τις επιστήμες και την τεχνολογία είναι να τους δώσεις να καταλάβουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν θαυμαστά πράγματα σε πολλούς τομείς. Και ένας από αυτούς τους τομείς είναι το Διάστημα. Νομίζω ότι είναι κρίμα να λες στα παιδιά σου «θέλω να μελετάς, να στοχεύεις τον ουρανό» τη στιγμή που δεν υπάρχει η δυνατότητα να πας στην κυριολεξία εκεί. Οι περισσότεροι δεν το εννοούν αυτό, όταν μιλούν για «ουρανό» θεωρούν απλά ότι πρέπει να θέτεις υψηλούς στόχους. Δεν το δέχομαι αυτό. Πιστεύω ότι μία χώρα πρέπει να δίνει στους πολίτες της πολλούς λόγους για να δουλέψουν και να μελετήσουν σκληρά, σε πολλούς διαφορετικούς τομείς. Και η διαστημική έρευνα είναι από μόνη της Έρευνα και Ανάπτυξη. Για παράδειγμα, οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι, αν και μη επανδρωμένοι, αναπτύχθηκαν τόσο γρήγορα επειδή είχε δοθεί τόσο μεγάλη έμφαση στην αποστολή ανθρώπων στο Διάστημα. Δεν πιστεύω ότι το να βάλει κανείς «Πρώτα τη Γη» σημαίνει ότι πρέπει να παραγκωνίσει αυτές τις δραστηριότητες. Πρόκειται για επένδυση- στους ανθρώπους.

 

Σε τι σημείο πιστεύετε ότι θα βρίσκονται τα διαστημικά προγράμματα του κόσμου- ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας, Ε.Ε.- μέσα σε είκοσι χρόνια;

Πιστεύω ότι όλες αυτές οι χώρες θα συνεχίσουν να ασχολούνται με το Διάστημα. Νομίζω ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η περίπτωση των Κινέζων, που εκτιμώ ότι θα κάνουν άλματα στο Διάστημα. Είναι υπομονετικός λαός, έχουν μακρά ιστορία- όπως και εσείς οι Έλληνες- και η ανάπτυξή τους είναι αναπόφευκτη. Θα ολοκληρώσουν σύντομα τον πρώτο διαστημικό τους σταθμό, θα πάνε στη Σελήνη, μπορεί ακόμα και να στήσουν την πρώτη βάση εκεί. Οπότε ο υπόλοιπος κόσμος είτε θα συνεργαστεί με την Κίνα, είτε θα αποφασίσει να ασχοληθεί και αυτός με τη σειρά του. Θα δούμε.

 

Τον τελευταίο καιρό ακούμε πολλά για τον εντοπισμό πλανητών που φαίνονται ικανοί να υποστηρίξουν ζωή. Πιστεύετε ότι θα ήταν δυνατός ο αποικισμός; Αν ναι, σε πόσα χρόνια; Μιλάμε για δεκαετίες, αιώνες ή χιλιετίες;

Αιώνες. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε την τεχνολογία για να στείλουμε ανθρώπους σε άλλα ηλιακά συστήματα. Το λογικό θα ήταν να στείλουμε πρώτα μη επανδρωμένες αποστολές- ρομπότ. Πρέπει να δούμε το θέμα μακροπρόθεσμα. Πρέπει να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να στείλουμε ένα ρομποτικό σκάφος, ας πούμε, 36 έτη φωτός μακριά. Μπορεί να χρειαστούν 50 χρόνια για να φτάσει εκεί. Προφανώς δεν περιμένουμε να επιστρέψει, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα, καθώς θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με θέματα όπως οι επικοινωνίες, ο έλεγχος κ.α. Κάποια στιγμή θα λάβουμε δεδομένα, 36 χρόνια μετά την άφιξή του στον πλανήτη. Θα αποτελέσει ένα πολύ μεγάλο πείραμα. Αναμφίβολα θα συνεχίσουμε με ανθρώπους, οι οποίοι άλλωστε χαρακτηρίζονται από εξαιρετικές δυνατότητες προσαρμογής, αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε με ρομπότ. Οπότε ναι, νομίζω ότι θα περάσουν αιώνες πριν στείλουμε ανθρώπους σε έναν άλλον πλανήτη πέρα από το ηλιακό μας σύστημα- και θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρχει λόγος για να το κάνουμε. Γι'αυτό πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από τώρα, με τη Σελήνη και το δικό μας ηλιακό σύστημα.

 

Εξάλλου, «τα είδη τα οποία παραμένουν σε έναν πλανήτη δεν επιβιώνουν», όπως είχε πει ο Μάικλ Γκρίφιν (διευθυντής της NASA κατά την περίοδο 2005-2009).

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 5, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Dr. J. Newman: «Eπένδυση στους ανθρώπους» η εξερεύνηση του Διαστήματος.

Πρόκειται για έναν βετεράνο του Διαστήματος, με συμμετοχή ως ειδικός αποστολής σε τέσσερις αποστολές στο Διάστημα, με τα διαστημικά λεωφορεία Discovery (STS-51), Endeavour (STS-69),Endeavour (STS-88),Columbia (STS 109).

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231129214

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 5, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Η καριέρα της NASA
Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο Rice το 1984, ο Newman έκανε ένα επιπλέον έτος μεταδιδακτορικής εργασίας στο Rice. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν την ατομική και μοριακή φυσική, συγκεκριμένα τις συγκρούσεις μεσαίας έως χαμηλής ενέργειας ατόμων και μορίων αερονομικού ενδιαφέροντος. Η διδακτορική του εργασία στο Πανεπιστήμιο Rice αφορούσε το σχεδιασμό, την κατασκευή, τη δοκιμή και τη χρήση ενός νέου συστήματος ανίχνευσης ευαίσθητου στη θέση για τη μέτρηση διαφορικών διατομών συγκρούσεων ατόμων και μορίων. Το 1985, ο Δρ. Newman διορίστηκε ως επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Διαστημικής Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Rice. Την ίδια χρονιά ήρθε να εργαστεί στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA, όπου τα καθήκοντά του περιελάμβαναν την ευθύνη για τη διεξαγωγή της εκπαίδευσης του πληρώματος πτήσης και της ομάδας ελέγχου πτήσης για όλες τις φάσεις της αποστολής στους τομείς της προώθησης, καθοδήγησης και ελέγχου Orbiter. Εργαζόταν ως επόπτης προσομοίωσης όταν επιλέχθηκε για το πρόγραμμα αστροναυτών. Υπό αυτή την ιδιότητα, ήταν υπεύθυνος για μια ομάδα εκπαιδευτών που διεξήγαγαν την εκπαίδευση ελεγκτών πτήσης.

Επιλέχθηκε από τη NASA τον Ιανουάριο του 1990, ο Νιούμαν ξεκίνησε την εκπαίδευση αστροναυτών τον Ιούλιο του 1990. Οι τεχνικές του αποστολές έκτοτε περιλαμβάνουν: Υποκατάστημα Υποστήριξης Αποστολών Γραφείου Αστροναυτών όπου ήταν μέλος μιας ομάδας υπεύθυνης για την είσοδο/στράπ-ιν πληρώματος πριν από την εκτόξευση και την έξοδο του πληρώματος μετά την προσγείωση ; Υποκατάστημα Ανάπτυξης Αποστολών που εργάζεται στους φορητούς υπολογιστές ενσωματωμένου αεροσκάφους Shuttle. Επικεφαλής του Τμήματος Υποστήριξης Υπολογιστών στο Γραφείο Αστροναυτών, υπεύθυνος για τη συμμετοχή του πληρώματος στην ανάπτυξη και χρήση υπολογιστών στο Διαστημικό Λεωφορείο και στο Διαστημικό Σταθμό. Αναλυτικά στο Γραφείο Προγράμματος Διαστημικού Λεωφορείου τον Μάρτιο του 1999 για μια διετή περιοδεία, ο Νιούμαν υπηρέτησε ως Διευθυντής ολοκλήρωσης RMS, υπεύθυνος για τον ρομποτικό βραχίονα Orbiter και το σύστημα Space Vision System. Πέταξε ως ειδικός αποστολών στα STS-51 (1993), STS-69 (1995), STS-88 (1998) και STS-109 (2002). Ένας βετεράνος τεσσάρων διαστημικών πτήσεων, ο Δρ Νιούμαν έχει καταγράψει πάνω από 43 ημέρες στο διάστημα, συμπεριλαμβανομένων έξι διαστημικών περιπάτων συνολικής διάρκειας 43 ωρών και 13 λεπτών. Αν ο Δρ Νιούμαν μπορούσε να το κάνει ξανά από την αρχή, εύχεται πραγματικά να μπορούσε να πετάξει σε μια αποστολή ISS όπως ο συνάδελφος αστροναύτης του συμμαθητής Dan Bursch.

Από την 1η Δεκεμβρίου 2002, ο Newman υπηρέτησε ως Διευθυντής της NASA, Human Space Flight Programs, Ρωσία. Ως επικεφαλής εκπρόσωπος της NASA στη Ρωσική Υπηρεσία Αεροπορίας και Διαστήματος (Rosaviakosmos) και τους εργολάβους της, ο ρόλος του είναι να συνεχίσει την επίβλεψη όλων των επιχειρήσεων διαστημικών πτήσεων, της επιμελητείας και των τεχνικών λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων αποστολής της NASA στο Korolev και της εκπαίδευσης του πληρώματος στο Gagarin Cosmonaut. Εκπαιδευτικό Κέντρο στο Star City.

Ενώ ήταν ακόμη διορισμένος στο Γραφείο Αστροναυτών, ο Νιούμαν έχει επίσης εργαστεί σε διάφορες αποστολές στη NASA. Αναλυτικά στο Γραφείο Προγράμματος Διαστημικού Λεωφορείου από τον Μάρτιο του 1999 έως τον Μάρτιο του 2001, ο Νιούμαν υπηρέτησε ως Υπεύθυνος Ενοποίησης Συστήματος Απομακρυσμένου Χειριστή (RMS) υπεύθυνος για τον καναδικό ρομποτικό βραχίονα Orbiter και το Σύστημα Διαστημικής Όρασης.

Ο Νιούμαν αναφέρθηκε λεπτομερώς στο Γραφείο Προγράμματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) από τον Δεκέμβριο του 2002 έως τον Ιανουάριο του 2006, υπηρετώντας ως Διευθυντής της NASA, Πρόγραμμα Ανθρώπινων Διαστημικών Πτήσεων, Ρωσία. Ως επικεφαλής εκπρόσωπος του Διαχειριστή Προγράμματος του ISS στη Ρωσική Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία (Roskosmos) και τους εργολάβους της, οι αρμοδιότητές του περιελάμβαναν την επίβλεψη του προγράμματος ανθρώπινων διαστημικών πτήσεων της NASA στη Ρωσία. Αυτό περιελάμβανε επιχειρήσεις, υλικοτεχνική υποστήριξη και τεχνικές λειτουργίες της NASA στη Μόσχα, στις επιχειρήσεις του Κέντρου Ελέγχου Αποστολών της NASA στο Korolev και την εκπαίδευση του πληρώματος της NASA στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών Gagarin στην Star City.

Τον Μάρτιο του 2006, ο Newman ενημερώθηκε για τη Ναυτική Μεταπτυχιακή Σχολή (NPS) στο Monterey της Καλιφόρνια, ως Επισκέπτης Καθηγητής της NASA στην Ακαδημαϊκή Ομάδα Διαστημικών Συστημάτων NPS. Ο Νιούμαν άφησε τη NASA τον Ιούλιο του 2008 για να δεχτεί μια θέση ως Καθηγητής, Διαστημικών Συστημάτων στο NPS για να συνεχίσει τη συμμετοχή του στη διδασκαλία και την έρευνα, με έμφαση στη χρήση πολύ μικρών δορυφόρων στην πρακτική εκπαίδευση και για εστιασμένα ερευνητικά έργα εθνικού ενδιαφέροντος.

Εμπειρία πτήσης στο διάστημα
Το STS-51 Discovery, (12–22 Σεπτεμβρίου 1993) εκτοξεύτηκε από και επέστρεψε για να πραγματοποιήσει την πρώτη νυχτερινή προσγείωση στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριντα. Κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης πτήσης, το πλήρωμα των πέντε ατόμων ανέπτυξε τον δορυφόρο προηγμένης τεχνολογίας επικοινωνιών (ACTS) και το φασματόμετρο μακρινής και ακραίας υπεριώδους ακτινοβολίας σε τροχιά και ανάκτηση στον δορυφόρο παλετών Shuttle (ORFEUS/SPAS). Ο Newman ήταν υπεύθυνος για τη λειτουργία του SPAS, ήταν ο εφεδρικός χειριστής για το RMS και την πέμπτη ημέρα της πτήσης πραγματοποίησε έναν διαστημικό περίπατο διάρκειας επτά ωρών και πέντε λεπτών με τον Carl Walz. Η εξωοχική δραστηριότητα (EVA) δοκίμασε εργαλεία και τεχνικές για χρήση σε μελλοντικές αποστολές. Εκτός από την εργασία με πολλά δευτερεύοντα ωφέλιμα φορτία και στόχους ιατρικών δοκιμών, το πλήρωμα δοκίμασε επιτυχώς έναν δέκτη Global Positioning System (GPS) για να προσδιορίσει τις θέσεις και τις ταχύτητες του Shuttle σε πραγματικό χρόνο και ολοκλήρωσε μια δοκιμή δρομολόγησης δεδομένων Orbiter σε φορητούς υπολογιστές. Το STS-51 έκανε 158 τροχιές της Γης, διανύοντας 4,1 εκατομμύρια μίλια σε 236 ώρες και 11 λεπτά.

Το STS-69 Endeavour (7–18 Σεπτεμβρίου 1995), ήταν μια αποστολή έντεκα ημερών κατά την οποία το πλήρωμα ανέπτυξε με επιτυχία και ανέσυρε έναν δορυφόρο SPARTAN και το Wake Shield Facility (WSF). Στο πλοίο ήταν επίσης το ωφέλιμο φορτίο International Extreme Ultraviolet Hitchhiker, πολλά δευτερεύοντα ωφέλιμα φορτία και ιατρικά πειράματα. Ο Newman ήταν υπεύθυνος για την επιστημονική συμμετοχή του πληρώματος με το WSF και ήταν επίσης ο κύριος χειριστής RMS στην πτήση, εκτελώντας τις λειτουργίες WSF και EVA RMS. Έκανε επίσης τις δοκιμές σε τροχιά του Προσαρμογέα Επικοινωνιών Ku-band, το πείραμα του σχετικού GPS και την οθόνη εντοπισμού θέσης χειριστή RMS. Η αποστολή ολοκληρώθηκε σε 171 γήινες τροχιές, διανύοντας 4,5 εκατομμύρια μίλια σε 260 ώρες και 29 λεπτά.

Το STS-88 Endeavor (4–15 Δεκεμβρίου 1998), ήταν η πρώτη αποστολή συναρμολόγησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Κατά τη διάρκεια της δωδεκαήμερης αποστολής το Unity Module συνδυάστηκε με το Zarya Module. Ο Νιούμαν πραγματοποίησε τρεις διαστημικούς περιπάτους με τον Τζέρι Ρος, συνολικά 21 ώρες και 22 λεπτά. Ο πρωταρχικός στόχος των διαστημικών περιπάτων ήταν η σύνδεση εξωτερικών αγωγών ενέργειας και δεδομένων μεταξύ του Zarya και του Unity. Άλλοι στόχοι περιλαμβάνουν τη ρύθμιση των κεραιών Early Communication, την ανάπτυξη κεραιών στο Zarya που δεν είχαν αναπτυχθεί όπως αναμενόταν, την εγκατάσταση ενός σκίαστρου για την προστασία ενός εξωτερικού υπολογιστή, την εγκατάσταση βοηθημάτων μετάφρασης και την προσάρτηση εργαλείων/υλισμικού για χρήση σε μελλοντικές EVA. Το πλήρωμα πραγματοποίησε επίσης λειτουργίες IMAX Cargo Bay Camera (ICBC) και ανέπτυξε δύο δορυφόρους, τον Mighty Sat 1, με χορηγία της Πολεμικής Αεροπορίας, και τον SAC-A, από την Αργεντινή. Η αποστολή ολοκληρώθηκε σε 185 τροχιές της Γης, διανύοντας 4,6 εκατομμύρια μίλια σε 283 ώρες και 18 λεπτά.

STS-109 Columbia (1–12 Μαρτίου 2002). Το STS-109 ήταν η τέταρτη αποστολή εξυπηρέτησης του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble (HST) και η 108η πτήση του Διαστημικού Λεωφορείου. Το πλήρωμα του STS-109 αναβάθμισε επιτυχώς το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble με νέες ηλιακές συστοιχίες, μια νέα μονάδα ελέγχου ισχύος και μια νέα κάμερα, και επίσης εγκατέστησε ένα ψυγείο για να επανενεργοποιήσει μια παλιά κάμερα υπερύθρων. Αυτό το έργο ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια πέντε συνολικά διαστημικών περιπάτων σε πέντε συνεχόμενες ημέρες. Ο Δρ Newman πραγματοποίησε δύο διαστημικούς περιπάτους με τον σύντροφό του Mike Massimino, συνολικής διάρκειας 14 ωρών και 46 λεπτών. Κατά τη διάρκεια του πρώτου από αυτούς τους διαστημικούς περιπάτους, ο Newman και ο Massimino αντικατέστησαν μια παλιά ηλιακή συστοιχία και ένα συγκρότημα τροχού αντίδρασης με νέες μονάδες. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου διαστημικού τους περιπάτου αντικατέστησαν την παλιά κάμερα Faint Object με την τελευταίας τεχνολογίας Advanced Camera for Surveys, η οποία αναμένεται να έχει δεκαπλάσια αύξηση στην ικανότητα του Hubble. Το STS-109 περιφέρθηκε γύρω από τη Γη 165 φορές, διανύοντας 3,9 εκατομμύρια μίλια σε 262 ώρες και 10 λεπτά.

Ο James H. Newman στο STS-88 με τον Sergei Krikalyov στα δεξιά

https://en.wikipedia.org/wiki/James_H._Newman