Απορία για τις μαύρες τρύπες

[Μάκης Μαυρουδής]

Έχεις δίκαιο φίλε Johndouk «το δαιμόνιο δεν πρέπει (μόνο) να μας λέει τι δεν πρέπει να κάνουμε» αλλά και τι πρέπει να κάνουμε. Οι θετικές σκέψεις πρέπει να συμπληρώνονται από θετικές θέσεις και πράξεις που τις έχει ανάγκη η σύγχρονη κοινωνία μας. Αν και το θέμα είναι κάπως διαφορετικό θα σου εξηγήσω την δική μου θέση και πάλι συνοπτικά:

Είμαι απ’ αυτούς που αποδέχονται ότι υπάρχει η λεγόμενη θεωρία ενοποίησης και γνωρίζω, τουλάχιστον ετυμολογικά, τι σημαίνει «ενοποιώ». Σ’ αυτό με βοήθησαν οι πρόγονοί μου «οι μεγάλοι νονοί των πραγμάτων». Μεταφέροντας λοιπόν στον πραγματικό μας κόσμο (τον ίδιο για όλους) αυτή μου την παραδοχή, σκέφθηκα κάποτε ως εξής:

Η ενοποίηση δεν χρειάζεται τεράστιες ενέργειες για να επιτευχθεί. Χρειάζεται τρομερή ακρίβεια οργάνων σε πειραματικό επίπεδο και αυστηρότατη λογική συνέπεια. Μεγάλες ενέργειες χρειάζονται όσοι θέλουν να αποσπούν τεράστια κονδύλια από το υστέρημα των πολλών για τη δική τους καλοπέραση ή ματαιοδοξία και να τα χρησιμοποιούν στην πυρηνική φυσική πρώτα και κύρια για τους στρατιωτικούς σκοπούς των εξουσιαστών τους (μας).

Αν λοιπόν υπάρχει αυτή η θεωρία σαν δυνατότητα, τότε πως μπορούν να ενοποιηθούν όλα αυτά που αποκαλούμε δυνάμεις ή πεδία; Τι δείχνει η παρατήρηση; Ποιο είναι το κοινά αποδεκτό χαρακτηριστικό της ύλης, αυτό που όλοι παρατηρούμε πάνω της; Μα προφανώς η κίνηση. Άρα ό,τι αποκαλούμε δύναμη ή πεδίο σύμφωνα με την λογική μου πρέπει να είναι εκδήλωση της κίνησης. Αυτή η παραδοχή οδηγεί στο ερώτημα: Μπορεί η κίνηση να συνθέσει και να αποσυνθέσει τους δομικούς λίθους της ύλης; Στο ερώτημα απάντησα θετικά και το ερευνώ εδώ και χρόνια. Μέχρι στιγμής δεν απογοητεύτηκα. Αλλά πάντα έχω στο μυαλό μου ότι μία και μόνο λογική αντίφαση ή ένα και μόνο φαινόμενο που μετά από εξαντλητική έρευνα αποδεικνύεται ότι δεν εντάσσεται σ’ αυτήν, αυτό και μόνο είναι ικανό να μου πεί ότι έκανα κάποιο λάθος στις επί μέρους ή και στην αρχική μου παραδοχή.

Δεν ξέρω αν σε ικανοποίησα ή και αν σου έδειξα έναν λογικό δρόμο έρευνας.

 

Φιλικά Μάκης

[Μάκης Μαυρουδής]

Για να μην αφήσω και τον φίλο τον Ifikrati στην απορία του ας μου επιτραπεί μία παρέκβαση.

Η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία σχετικά με θέματα κοσμολογίας (ή κοσμογονίας) δεν είναι η (συμβολική) «Θεογονία» του Ησίοδου αλλά τα καθαρά λόγια του Εφέσιου:

«Αυτόν εδώ τον κόσμο τον ίδιο για όλους ούτε κάποιος από τους θεούς τον έφτιαξε ούτε άνθρωπος, αλλά ήταν είναι και θα είναι ακτινοβολία που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο» (κάποιοι ευφάνταστοι νόμισαν ότι ακόμη και ο Ηράκλειτος μιλάει για την Μεγάλη Έκρηξη»). Και επειδή από τα λόγια που επικαλέστηκα σου φάνηκε ότι ο Πλάτωνας ήταν θρήσκος, πρόσεξε ότι τον θεό τον τοποθετεί μέσα στο δημιούργημά του καταργώντας τον τελικά. Εκτός αυτού λέει ότι το «αμερές και ανώλεθρο όν» που πήρε για να φτιάξει τον κόσμο είναι αγέννητο. Χρησιμοποιεί δε και την παρακάτω γνωστή του ειρωνεία βάζοντας τον Τίμαιο να ρωτάει τον Σωκράτη ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να αρχίσει η συζήτηση περί αυτής της «συν-ουσίας» (=«ενοποίησης»). Αυτός του απαντάει ότι, όπως συνηθίζεται, αφού επικαλεστεί πρώτα τους θεούς και τις θεές για τη σοφία τους στη συνέχεια πρέπει να προσπαθήσει να μαντέψει την σκέψη τους (χωρίς να τα παραποιήσει όλα και να τα κάνει εντελώς αγνώριστα και ακαταλαβίστικα!). Η απάντηση του Τίμαιου (για όσους μεταφράζουν και δεν παραφράζουν) είναι η εξής:

Και βέβαια αυτό ακριβώς κάνουν Σωκράτη «όσοι έχουν μόνο δυό δράμια μυαλό» («όσοι κατά βραχύ σωφροσύνης μετέχουσι»)! Την ορμή πάνω σε κάθε τι και μικρού και μεγάλου σώματος, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θεό την αποκαλούν!

Σε έπεισα ή σε απογοήτευσα άραγε;

Φιλικά Μάκης

[Ifikratis]

Η τελευταία σου απάντηση θα ήταν ύβρη και μόνο αν την εξέφραζες στην αρχαία αγορά. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν εξαιρετικά ευσεβείς και μόνο ένας, από τα γραπτά των οποίων μας σώζονται (δε θυμάμαι τώρα το όνομά του) ήταν άθεος. Όλοι μα όλοι οι φιλόσοφοι πίστευαν βαθειά στη θεία δύναμη που δημιούργησε τον κόσμο. Η άποψή που εξέφρασες ότι στην πραγματικότητα οι αρχαίοι Έλληνες ήταν άθεοι μόνο γέλια μπορεί να προκαλεί σε όποιον γνωρίζει και έχει ασχοληθεί με την αρχαία ελληνική γραμματεία.Αυτά για αρχή, θέλεις να ψάξω τώρα τα αρχαία κείμενα και να στο αποδείξω;; Θα μου πάρει βέβαια χρόνο αλλά ωφείλω ότι λέω να το τεκμηριώνω.

[Μάκης Μαυρουδής]

Σ’ ευχαριστώ για τη διάθεσή σου. Αν θέλεις τώρα να αρχίσεις να ψάχνεις, κάντο πρώτα και κύρια για τον εαυτό σου. Η πρώτη και μεγαλύτερη προσφορά στον εαυτό μας είναι το να καταφέρουμε να αισθανόμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, μακριά από φοβίες και μεταφυσικές ανησυχίες. Αυτό μας βοηθάει αφάνταστα και στην υπόλοιπη έρευνά μας.

Δες τώρα και κάτι που έζησα την εποχή της χούντας. Ένας ταλαντούχος νέος φυσικός που δεν είχε τελειώσει ακόμη τη σχολή του, έδωσε σε φοιτητές και κοινό της Θεσ/κης μία διάλεξη για τα πρωτότυπα δημοσιεύματά του. Στην πρώτη σειρά ήσαν παρατεταγμένοι στρατιωτική, θρησκευτική, πανεπιστημιακή και λοιπή ηγεσία. Όταν τέλειωσε την ομιλία του δέχθηκε την πρώτη «αυθόρμητη» ερώτηση: Κύριε Χριστοδούλου πιστεύεται στο θεό; Αυτός κοίταξε στα μάτια εμάς της γαλαρίας και αφού ξεροκατάπιε είπε: Θα σας απαντήσω με τα λόγια του Αϊνστάιν ο οποίος τα δανείστηκε σε έναν βαθμό από τον Λαπλάς και τον «δαίμονά του».

«Αν υπάρχει ένα όν που μπορεί ανά πάσα στιγμή να υπολογίζει τη θέση και την κίνηση κάθε υλικού σώματος στο σύμπαν, αυτό το αποκαλώ θεό. Μ’ αυτήν και μόνο την έννοια είμαι βαθύτατα θρησκευτικός άνθρωπος». Απ’ αυτήν την απάντηση ο καθένας κρατάει ό,τι νομίζει πως είπε ο κ. Χριστοδούλου. Ο μητροπολίτης τον συνεχάρη πάντως λέγοντας: «Ιδού, ο πολλά υποσχόμενος νέος μας, είναι βαθύτατα θρησκευτικός άνθρωπος»! Τον φουκαρά τον Χριστοδούλου, πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος (δηλωσίας)!

 

Φιλικά Μάκης