Εστία.

[Δροσος Γεωργιος]

Μυστηριώδες λαμπερό υλικό στην Εστία.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέες εντυπωσιακές εικόνες της Εστίας (Vesta) τις οποίες κατέγραψε το διαστημικό σκάφος DAWN που έχει τεθεί από πέρυσι σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή. Πρόκειται για κοντινές και εξαιρετικής φωτεινότητας εικόνες στις οποίες αποκαλύπτεται η ύπαρξη ενός λαμπερού μυστηριώδους υλικού που υπάρχει στους κρατήρες του.

«Μαγνήτης» συγκρούσεων.

Η Εστία έχει διάμετρο 530 χιλιόμετρα και διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων που πέφτουν πάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Οι επιστήμονες που μελετούν τον αστεροειδή εκτιμούν ότι το μυστηριώδες υλικό βρίσκεται στο υπέδαφός του και βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που πέφτει πάνω του κάποιος μετεωρίτης.

Εχουν μάλιστα επικεντρώσει την προσοχή τους στο να διαπιστώσουν για το τι ακριβώς υλικό πρόκειται και ευελπιστούν να τα καταφέρουν πριν το DAWN εγκαταλείψει την Εστία. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό το σκάφος θα συνεχίσει να μελετά τον αστεροειδή μέχρι το καλοκαίρι και στη συνέχεια θα φύγει από εκεί για να πάει να συναντήσει και να μελετήσει την Δήμητρα (Ceres) ένα αστεροειδή με μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από αυτό της Εστίας.

 

Μια από τις νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες της Εστίας που έστειλε το DAWN. Το μυστηριώδες λαμπερό υλικό υπάρχει μέσα στον μεγάλο κρατήρα αλλά όπως φαίνεται και στην εικόνα εκτείνεται και έξω από αυτόν.

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Εστία:Ο αστεροειδής έχει μοναδικά χαρακτηριστικά και μοιάζει με τον δορυφόρο μας.

Οι επιστήμονες που μελετούν τον μεγάλο αστεροειδή Εστία (Vesta) δημοσιεύουν μελέτη στην οποία έχουν συγκεντρώσει και αναλύσει όλα τα ευρήματα από την παρατήρηση του. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση που υπήρχε ότι η Εστία είναι ένας ιδιαίτερος αστεροειδής. Σύμφωνα με τους ειδικούς αποτελεί ένα «ειδικό απολίθωμα» του πρώιμου ηλιακού συστήματος και έχει χαρακτηριστικά όχι ενός κοινού αστεροειδή αλλά ενός μικρού πλανήτη. Μοιάζει δε αρκετά με τη Σελήνη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Τον αστεροειδή εξερευνά από τον περασμένο Ιούλιο το σκάφος DAWN που τις επόμενες εβδομάδες ολοκληρώνει την αποστολή του εκεί και θα συνεχίσει το ταξίδι του για να συναντήσει και να εξερευνήσει τον αστεροειδή Ceres.

Η Εστία (το ρωμαικό όνομα της οποίας είναι Vesta) έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών.

Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης.

Το DAWN μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του ορθώνεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια!

Μια ακόμη ενδιαφέρουσα ανακάλυψη είναι ένα λαμπερό μυστηριώδες υλικό που υπάρχει στους κρατήρες της Εστίας. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το μυστηριώδες υλικό βρίσκεται στο υπέδαφός της και βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που πέφτει επάνω της κάποιος μετεωρίτης.

Μέχρι στιγμής πάντως δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν στοιχεία για την ταυτότητα του υλικού.

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Vesta: Ο αστεροειδής, που δεν έμελλε να γίνει πλανήτης.

Δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης του αστεροειδή Vesta, που διεξήγαγε το διαστημόπλοιο Dawn.

Μπορεί να θεωρηθεί πλέον πειραματικά αποδεδειγμένο ότι ο Vesta είναι πράγματι ένας πρωτοπλανήτης, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει κανονικός πλανήτης, αν δεν τον εμπόδιζε η εγγύτητά του με τον Δία.

Το Dawn είχε επικεντρωθεί σε δύο μεγάλους αστεροειδείς – τον Vesta (με διάμετρο από 289 έως 229 χλμ.) και τον Ceres (με διάμετρο περίπου 470 χλμ). Υπήρχε η εκτίμηση ότι ο Vesta είναι ήδη πρωτοπλανήτης, δηλαδή ουράνιο σώμα, που έχει ήδη περάσει το στάδιο της εσωτερικής τήξης, κατά το οποίο στο εσωτερικό του διαμορφώνονται διάφορα στρώματα, που διαφέρουν ως προς τη σύνθεση της ύλης.

Η αποστολή του Dawn ξεκίνησε το ταξίδι στο Διάστημα το 2007 και από τα μέσα του 2011 η μονάδα αυτή παρακολουθούσε τον Vesta από τροχιά τεχνητού του δορυφόρου (το ελάχιστο τροχιακό ύψος ήταν περίπου 210 χλμ.).

Το αποτέλεσμα ήταν ένας λεπτομερής χάρτης της επιφάνειας του αστεροειδούς και της κατανομής των ορυκτών του. Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι ο Vesta ήδη έχει περάσει το στάδιο της εσωτερικής διαφοροποίησης, κατά την οποία κάτω από τον εξωτερικό φλοιό κρυβόταν ένας ωκεανός λιωμένου μανδύα. Τώρα, προφανώς, ο αστεροειδής έχει πυρήνα (με μέση διάμετρο από 107 έως 113 χλμ.). Τα φασματικά χαρακτηριστικά της ύλης, τα οποία μπορούν να παρατηρηθούν στους κρατήρες, επίσης επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι η ύλη του Vesta είναι διαφορετική σε διαφορετικά βάθη.

Το Dawn θα εγκαταλείψει οριστικά τον Vesta τον Αύγουστο, όμως ήδη το σκάφος αρχίζει σταδιακά να αυξάνει την τροχιά. Στη συνέχεια το περιμένει η συνάντηση με τον αστεροειδή Ceres, τον μεγαλύτερο στην κύρια ζώνη και εξ όσων είναι γνωστά από προηγούμενες παρατηρήσεις, δεν μοιάζει καθόλου με τον Vesta ως προς τα φασματικά χαρακτηριστικά της επιφάνειας. Πιθανότατα δεν έχει ο ίδιος περάσει το στάδιο της εσωτερικής διαφοροποίησης. Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι μεγάλο ρόλο έπαιξε στην ιστορία του το νερό, άρα λοιπόν η αναζήτηση πάγου από νερό κάτω από την επιφάνειά του θα είναι μία από τις αποστολές του Dawn. Στον αστεροειδή Ceres το διαστημόπλοιο αναμένεται να προσεγγίσει το Φεβρουάριο και να τον μελετήσει μέχρι τον Ιούλιο του 2015.

Σήμερα άλλα δύο διαστημόπλοια βρίσκονται καθ’ οδόν προς τα μικρά σώματα του ηλιακού συστήματος.

Το πρώτο είναι η ευρωπαϊκή αποστολή Rosetta, η οποία πρέπει να μελετήσει τον κομήτη Τσιουρούμοφ-Γκερασιμένκο – η συνάντηση με τον κομήτη πρέπει να γίνει το 2014 – και να κατεβάσει σ’ αυτόν ένα σκάφος προσεδάφισης.

Το δεύτερο είναι το αμερικανικό σκάφος New Horizons, το οποίο σπεύδει προς τον Πλούτωνα ως το 2015 και κατόπιν πιο πέρα, προς τη ζώνη Kuiper.

Όπως και η κεντρική ζώνη των αστεροειδών, περιέχει «συντρίμμια» από τα πρώτα στάδια της διαμόρφωσης του ηλιακού συστήματος, όμως είναι και εμπλουτισμένος με παγωμένες πτητικές ουσίες. Η σύγκριση των δύο αυτών «αποθηκών αποβλήτων» υπόσχεται να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για τη μελέτη της εξέλιξης του ηλιακού συστήματος.

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Η επιφάνεια του αστεροειδούς Vesta “χρωματισμένη”

Το βίντεο που ακολουθεί βασίζεται στα δεδομένα που συνέλεξε το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA. Αρχίζει με τις υψηλής ανάλυσης ασπρόμαυρες εικόνες του γιγαντιαίου αστεροειδούς Vesta (Εστία) και συνεχίζει με ψευδείς έγχρωμες εικόνες που αναδεικνύουν τις τρεις διαστάσεις.

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Το Dawn αναχωρεί από τον αστεροειδή Εστία, βάζει πλώρη για τη Δήμητρα.

To σκάφος Dawn της NASA αναχώρησε την Τετάρτη από την Εστία, τον μεγαλύτερο γνωστό αστεροειδή του Ηλιακού Συστήματος, και έβαλε πλώρη για ένα ταξίδι δυόμισι ετών με προορισμό τη Δήμητρα, έναν από τους πέντε γνωστούς πλανήτες-νάνους.

Η Εστία (Vesta, όπως είναι το ρωμαϊκό όνομα της ελληνικής θεότητας) και η Δήμητρα (Ceres) κινούνται στη λεγόμενη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, πιστεύεται όμως ότι σχηματίστηκαν σε διαφορετικές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος και διαφέρουν πολύ μεταξύ τους.

Και τα δύο σώματα αποτελούνται από υλικά που περίσσεψαν από το σχηματισμό των πλανητών πριν από 4,5 δισ. χρόνια και θεωρούνται «μάρτυρες ενός μεγάλου μέρους της ιστορίας του Ηλιακού Συστήματος» όπως αναφέρει ανακοίνωση της NASA.

H Εστία έχει ακανόνιστο σχήμα και κρύβει έναν πυρήνα από σίδηρο. Το Dawn εντόπισε ενδείξεις ότι ο αστεροειδής είχε λιώσει εντελώς κάποια στιγμή στο παρελθόν ως αποτέλεσμα μιας βίαιης σύγκρουσης.

Σήμερα, δύο γιγάντιοι κρατήρες ηλικίας περίπου 2 δισ. ετών σημαδεύουν το νότιο πόλο του μεγάλου αστεροειδή.

Το Dawn, η πρώτη αποστολή που σχεδιάστηκε να τεθεί σε τροχιά γύρω από δύο απομακρυσμένα σώματα, εκτοξεύτηκε το 2007 και τέθηκε σε τροχιά γύρω από την Εστία τον Ιούλιο του 2011.

Θα χρειαστεί τώρα σχεδόν ενάμισι χρόνο για να διανύσει την απόσταση των ενάμισι δισεκατομμυρίου χιλιομέτρων μέχρι τη Δήμητρα, η οποία αφαιρέθηκε από τη λίστα των αστεροειδών και εντάχθηκε στη σχετικά νέα κατηγορία των πλανητών-νάνων.

Τα σώματα αυτά έχουν σχεδόν σφαιρικό σχήμα όπως οι πλανήτες και κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, γενικά όμως έχουν μικρό μέγεθος και δεν έχουν ενσωματώσει άλλα σώματα που κινούνται στην ίδια τροχιά.

Οι πλανήτες-νάνοι που αναγνωρίζει σήμερα η Διεθνής Ένωση Αστρονομίας είναι πέντε: Δήμητρα, Πλούτωνας, Έριδα, Χαουμέα και Μακεμάκε.

Με εξαίρεση τη Δήμητρα, όλοι βρίσκονται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα.

Η διπλή αποστολή του Dawn είναι εφικτή χάρη στον πρωτοποριακό κινητήρα ιόντων, ένα σύστημα που εκπέμπει έναν πίδακα ιόντων του αερίου ξένου. Η ωστική δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μικρή, μπορεί όμως να παραμένει σε λειτουργία για πολλούς μήνες συνεχόμενα, επιτρέποντας στο σκάφος να αναπτύσσει υψηλές τελικές ταχύτητας με οικονομία καυσίμου.

Στο παρακάτω βίντεο περιγράφονται οι ανακαλύψεις σχετικά με τον αστεροειδή Εστία, από το διαστημικού σκάφους Dawn. Η μουσική επένδυση παραπέμπει σε μια “πέτρα που κυλάει” στο διάστημα:

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Ενδείξεις νερού στoν αστεροειδή.

Η Εστία, το δεύτερο μεγαλύτερο σώμα στη ζώνη των αστεροειδών, μεταξύ ‘Αρη και Δία, που έως τώρα θεωρείτο πλήρως άνυδρη, τελικά φέρει στην επιφάνειά της ίχνη παγωμένου νερού, με την μορφή ένυδρων ορυκτών. Η ανακάλυψη, που έγινε από την μελέτη στοιχείων που παρείχε το διαστημικό σκάφος «Dawn» (Αυγή) της NASA, υποδηλώνει ότι πιθανότατα πολλοί μικρότεροι πλούσιοι σε νερό αστεροειδείς κάποτε έπεσαν πάνω στην Εστία και της μετέφεραν ποσότητες νερού.

Σήμερα, το νερό παραμένει δεσμευμένο στα ορυκτά του γιγάντιου αστεροειδή, εωσότου μελλοντικές προσκρούσεις άλλων ουράνιων σωμάτων δημιουργήσουν αρκετά μεγάλη θερμότητα στην επιφάνειά του, λιώσουν τα πετρώματα και απελευθερώσουν το νερό με την μορφή υδρατμών.

Δύο νέες ανεξάρτητες επιστημονικές εργασίες, που παρουσιάστηκαν στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το «Nature» και το «Scientific American», αναφέρουν ότι η ανακάλυψη δείχνει πως τελικά ένα ακόμα σώμα του ηλιακού μας συστήματος διαθέτει έναν έστω υποτυπώδη υδρολογικό κύκλο.

Σύμφωνα με την πρώτη επιστημονική μελέτη, με επικεφαλής τον Τόμας Πρέτιμαν του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στην Αριζόνα, ένα από τα επιστημονικά όργανα του σκάφους «Dawn», που καταγράφει τις ακτίνες γ και τα νετρόνια σε βάθος έως ενός μέτρου από την επιφάνεια, ανίχνευσε υπερβολική ποσότητα υδρογόνου στις ισημερινές περιοχές του αστεροειδούς, οι οποίες υποδηλώνουν την ύπαρξη νερού «κλειδωμένου» σε πετρώματα, σε ποσότητα έως 400 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm).

Η δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής την Μπρετ Ντενέβι του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, αναφέρει ότι, επίσης στις περιοχές του ισημερινού, εντοπίστηκαν εκατοντάδες λάκκοι βάθους έως 200 μέτρων, όπου πιστεύεται ότι κάποτε υπήρχε νερό, το οποίο διέφυγε στην ατμόσφαιρα ως αέριο μετά την πρόσκρουση άλλων μικρότερων αστεροειδών. Μαζί με το νερό εκτιμάται ότι διέφυγαν και άλλες πτητικές χημικές ουσίες με χαμηλό σημείο βρασμού, όπως άζωτο και άνθρακας.

Λόγω του μικρού μεγέθους του αστεροειδούς και της έλλειψης ατμόσφαιρας, οι επιστήμονες δεν πιστεύουν ότι ποτέ το νερό κυλούσε στην υγρή μορφή.

Πάντως συνολικά το εγκλωβισμένο νερό στην Εστία εκτιμάται ότι δεν ξεπερνά το 5% του βάρους των επιφανειακών πετρωμάτων της.

Παρόμοια ένυδρα ορυκτά έχουν εντοπιστεί στη Σελήνη από το ινδικό σκάφος «Τσαντραγιάαν-1». Στην περίπτωση όμως του φεγγαριού, σύμφωνα με τους επιστήμονες, λειτουργεί ένας διαφορετικός φυσικός μηχανισμός, καθώς τα μόρια υδρογόνου προέρχονται όχι από προσκρούσεις αστεροειδών, αλλά από τον ηλιακό άνεμο και σταδιακά «εμφυτεύονται» μόνα τους στα επιφανειακά σεληνιακά πετρώματα.

Τέλος, οι νέες μελέτες επιβεβαίωσαν ότι ένας σπάνιος τύπος μετεωριτών που κατά καιρούς ανακαλύπτονται πάνω στη Γη (οι λεγόμενοι «HED”), προέρχονται από την Εστία.

Το σκάφος «Dawn» που βρισκόταν σε τροχιά για πάνω από ένα έτος γύρω από την Εστία σε μέσο ύψος 210 χιλιομέτρων, την εγκατέλειψε στις 5 Σεπτεμβρίου και ήδη κατευθύνεται προς τον γιγάντιο αστεροειδή «Δήμητρα», τον μεγαλύτερο του ηλιακού μας συστήματος, όπου αναμένεται να φθάσει στις αρχές του 2015. Είναι ήδη γνωστό ότι η Δήμητρα -που ορισμένοι θεωρούν νάνο πλανήτη και όχι αστεροειδή- περιέχει νερό. Μερικοί μάλιστα επιστήμονες δεν αποκλείουν να διαθέτει κι ένα μικρό υπόγειο ωκεανό.

 

Στην φωτογραφία χάρτης υδρογόνου στον αστεροειδή Vesta.

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

To πορτρέτο της Εστίας.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία της Εστίας, ενός μεγάλου αστεροειδή τον οποίο πλησίασε και μελέτησε το διαστημικό σκάφος Dawn από τον Ιούλιο του 2011 ως τον Σεπτέμβριο του 2012.

Ειδικοί της NASA χρησιμοποιώντας τις εικόνες που είχε στείλει το σκάφος δημιούργησαν ένα «μωσαϊκό» που αποτυπώνει με λεπτομέρεια ολόκληρο τον αστεροειδή. Το Dawn συνεχίζει την αποστολή του κυνηγώντας τον αστεροειδή Ceres στον οποίο αναμένεται να πλησιάσει και να ξεκινήσει να εξερευνά τον Φεβρουάριο του 2015.

Η Εστία (το ρωμαϊκό όνομα της οποίας είναι Vesta) έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών.

Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης.

Το Dawn μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του βρίσκεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια!

Φωτογραφία που έστειλε το Dawn από το γιγάντιο όρος που υπάρχει στην Εστία.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=532707

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Μενέλαος]

Συγχαρητήρια για την παρουσίαση! Θα ήταν εξαιρετικό να υπάρχουν περισσότερα τέτοιου είδους άρθρα στο φόρουμ!

[Δροσος Γεωργιος]

Μυστηριώδες υλικό ρέει στο εσωτερικό ενός κρατήρα του μεγάλου αστεροειδή.

Μια εντυπωσιακή εικόνα από την Εστία έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Στην εικόνα καταγράφεται μια ενδιαφέρουσα αλλά μυστηριώδης προς το παρόν γεωλογική διεργασία που εξελίσσεται στον μεγάλο αστεροειδή τον οποίο πλησίασε και μελέτησε το διαστημικό σκάφος Dawn. Πιο συγκεκριμένα στην επεξεργασμένη χρωματικά εικόνα καταγράφεται η ροή κάποιου άγνωστου υλικού που κυλά εντός αλλά και εκτός του κρατήρα «Αέλια» που βρίσκεται στον αστεροειδή.

Το διαστημικό σκάφος Dawn προσέγγγισε και μελέτησε την Εστία (Vesta) από τον Ιούλιο του 2011 ως τον Σεπτέμβριο του 2012. Το Dawn συνεχίζει την αποστολή του κυνηγώντας τον ακόμη μεγαλύτερο από την Εστία αστεροειδή Δήμητρα (Ceres) τον οποίο αναμένεται να πλησιάσει και να ξεκινήσει να εξερευνά τον Φεβρουάριο του 2015.

Η Εστία έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών.

Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης.

Το Dawn μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του βρίσκεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια!

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=549725

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Ολοκληρώθηκε η εξερεύνηση της Εστίας και της Δήμητρας από το διαστημικό σκάφος Dawn.

Στις 30 Ιουνίου – την ημέρα των αστεροειδών – το διαστημικό σκάφος της NASA, Dawn (Aυγή), ολοκλήρωσε την αρχική του αποστολή: την εξερεύνηση του αστεροειδή Εστία (Vesta) και του πλανήτη νάνου Δήμητρα ( Ceres).

Στο γραφικό που ακολουθεί επισημαίνονται κάποια από τα επιτεύγματα της αποστολής Dawn από την έναρξή της, τον Σεπτέμβριο του 2007. Η «Αυγή» διάνυσε 5,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα και πραγματοποίησε 2450 περιφορές γύρω από τους Vesta και Ceres, στέλνοντας περίπου 69000 φωτογραφίες τους. Η διαστημικό σκάφος Dawn χρησιμοποιεί έναν πρωτοποριακό σύστημα προώθησης ιόντων που λειτούργησε 48000 ώρες.

Μερικές χαρακτηριστικές ανακαλύψεις της «Αυγής» είναι: η ύπαρξη νερού στον πλανήτη νάνο Δήμητρα – το 25% της μάζας του είναι παγωμένο νερό, σε αντίθεση με τον αστεροειδή Εστία που είναι ξηρός. Το βουνό, με μέγεθος διπλάσιο του Έβερεστ, που υπάρχει στην Εστία και ο κρατήρας Occator στη Δήμητρα με τα μυστηριώδη φωτεινά χαρακτηριστικά.

http://physicsgg.me/2016/07/01/%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%8e%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%ce%b5%ce%be%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b1%cf%82/

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 12, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Εστία.

Η Εστία (λατινικά και διεθνώς: Vesta, Βέστα) είναι ο αστεροειδής (μικρός πλανήτης) με αύξοντα αριθμό ανακαλύψεως 4. Είναι συνονόματος στην ελληνική γλώσσα με τον αστεροειδή 46 Εστία. Ανακαλύφθηκε στις 29 Μαρτίου 1807 από τον Γερμανό αστρονόμο Χάινριχ Βίλχελμ Όλμπερς, που παρατηρούσε από τη Βρέμη της Γερμανίας, και πήρε το όνομά της από την ομώνυμη θεά. Λατινικά και διεθνώς είναι Βέστα, διότι η ρωμαϊκἠ θεά Βέστα ήταν αντίστοιχη με την Εστία.Η Εστία περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε μέση απόσταση (μεγάλος ημιάξονας της τροχιάς της) 2,3610 αστρονομικών μονάδων ή 353,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η εκκεντρότητα της τροχιάς της είναι e = 0,089. Αντίθετα με όλους σχεδόν τους αστεροειδείς, η Εστία πιστεύεται ότι έχει διαφοροποιημένο εσωτερικό και στην ουσία είναι ένας πρωτοπλανήτης που διατηρήθηκε.Οι διαστάσεις της Εστίας είναι 578×560×458 χιλιόμετρα, που δίνουν μία μέση «διάμετρο» 525 χλμ. και καθιστούν την Εστία τον δεύτερο σε διαστάσεις και μάζα αστεροειδή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών. Στην επιφάνεια της Εστίας βρίσκεται ένας τεράστιος κρατήρας] πρόσκρουσης, η Ρεασίλβια (Rheasilvia), ενώ υπάρχουν και πολλοί άλλοι μικρότεροι κρατήρες. Έρευνες έδειξαν ότι το εσωτερικό της Εστίας έχει διαφοροποιηθεί ως αποτέλεσμα των πολλών συγκρούσεων.[9] Η περίοδος περιστροφής της Εστίας γύρω από τον άξονά της είναι 5,3 ώρες. Η Εστία είναι η πιθανή πηγή μετεωριτών που βρίσκουμε πάνω στη Γη και ονομάζονται «Διογενίτες» (HED). Αυτοί οι αστεροειδείς είναι υλικά που εκτοξεύθηκαν από την Εστία, όταν αυτή ήταν ηφαιστειακά ενεργή, και συντρίμμια που εκτοξεύθηκαν στο διάστημα από τη σύγκρουση με τον αστεροειδή που δημιούργησε τον κρατήρα Ρεασίλβια. Η Εστία είναι ο φαινομενικά φωτεινότερος αστεροειδής όπως παρατηρείται από τη Γη (κοντά στην αντίθεσή της είναι ορατή και με κιάλια) και έχει παρατηρηθεί από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ, που διέκρινε λίγα αδρά χαρακτηριστικά στην επιφάνειά της. Κυρίως όμως έχει εξερευνηθεί από τη διαστημική αποστολή Dawn τα έτη 2011 και 2012.

Ιστορικά στοιχεία

Ανακάλυψη

Αφού ο Όλμπερς ανακάλυψε την Παλλάδα το 1802, το επόμενο έτος από αυτό που ανακαλύφθηκε και η Δήμητρα, πρότεινε ότι τα δύο αυτά σώματα αποτελούσαν τα υπολείμματα ενός κατεστραμμένου πλανήτη: έστειλε μία επιστολή με την πρότασή του στον Ουίλιαμ Χέρσελ, συνιστώντας μία έρευνα του ουρανού κοντά στα σημεία όπου τέμνονταν οι τροχιές της Δήμητρας και της Παλλάδας για την ανακάλυψη και άλλων κομματιών του πλανήτη. Αυτά τα σημεία βρίσκονταν στους αστερισμούς Κήτος και Παρθένος. Ο Όλμπερς ξεκίνησε τη δική του έρευνα το 1802 και το 1807 ανακάλυψε την Εστία στην Παρθένο — πράγμα που ήταν καθαρή σύμπτωση, αφού στην πραγματικότητα οι Δήμητρα, Παλλάς και Εστία δεν αποτελούν κομμάτια ενός μεγαλύτερου σώματος που διασπάσθηκε. Καθώς ο αστεροειδής Ήρα είχε ανακαλυφθεί το 1804, η Εστία ήταν το τέταρτο σώμα που ανακαλύφθηκε στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως Κύρια Ζώνη Αστεροειδών. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε με ένα γράμμα προς τον Γερμανό αστρονόμο Γιόχαν Σρέτερ με ημερομηνία 31 Μαρτίου. Επειδή ο Όλμπερς είχε ήδη ανακαλύψει έναν πλανήτη, την Παλλάδα (εκείνη την αποχή οι αστεροειδείς θεωρούνταν κανονικοί πλανήτες), παραχώρησε την τιμή της ονοματοδοσίας της νέας του ανακάλυψης στον μεγάλο Γερμανό μαθηματικό Καρλ Φρίντριχ Γκάους, οι τροχιακοί υπολογισμοί του οποίου είχαν καταστήσει δυνατή την επιβεβαίωση της υπάρξεως της Δήμητρας, και ο οποίος είχε υπολογίσει την τροχιά του νέου πλανήτη σε μόλις 10 ώρες. Ο Γκάους κατέληξε στην απόφαση να ονομάσει το νέο σώμα με το ρωμαϊκό όνομα της θεάς της οικογενειακής εστίας.

Σύμβολα

Την εποχή που ανακαλύφθηκε η Εστία, η Δήμητρα, η Παλλάς και η Ήρα κατατάσσονταν στους πλανήτες και έτσι η καθεμιά είχε το δικό της πλανητικό σύμβολο. Η Εστία ομοίως κατατάχθηκε στους πλανήτες και για τον λόγο αυτό ο Γκάους μαζί με το όνομα της απέδωσε και ένα κατάλληλο σύμβολο, το ⚶, που παριστάνει σχηματικά τον βωμό της θεάς Εστίας με το «ιερόν πυρ». Στην αρχική σύλληψη του Γκάους αυτό είχε τη μορφή , ενώ στη σύγχρονη μορφή του είναι . Πάντως, άλλες πηγές σύγχρονες του Γκάους χρησιμοποίησαν μία πιο περίτεχνη μορφή του συμβόλου: , .[14][15]Μετά την ανακάλυψη της Εστίας δεν ανακαλύφθηκαν άλλοι αστεροειδείς για τα επόμενα 38 χρόνια και το Ηλιακό Σύστημα πιστευόταν ότι είχε 11 πλανήτες.[16] Ωστόσο, από το 1845 νέοι αστεροειδείς άρχισαν να ανακαλύπτονται με γρήγορους ρυθμούς και μέχρι το 1851 ήταν γνωστοί 15, ο καθένας με το δικό του σύμβολο, εκτός από τους επτά γνωστούς τότε μεγάλους πλανήτες. Σύντομα έγινε σαφές ότι δεν θα ήταν πρακτικό να συνεχιστεί η επινόηση νέων πλανητικών συμβόλων, ενώ κάποια από τα ήδη υπάρχοντα αποδείχθηκαν δύσκολα στη σχεδίαση. Εκείνο το έτος το πρόβλημα συζητήθηκε από τον Γκουλντ, ο οποίος πρότεινε να αριθμούνται οι αστεροειδείς κατά τη σειρά της ανακαλύψεώς τους και ο αριθμός αυτός να τοποθετείται μέσα σε έναν κύκλο ως το γενικό σύμβολο του κάθε αστεροειδή. Επομένως ο τέταρτος αστεροειδής, η Εστία, απέκτησε το σύμβολο ④. Σύντομα, αυτό ενώθηκε με το όνομα σε μία επίσημη ονομασία αριθμού-ονόματος, ④ Vesta, καθώς ο αριθμός των μικρών πλανητών αυξανόταν. Με την επικράτηση της γραφομηχανής και του τυπωμένου κειμένου, ο κύκλος απλοποιήθηκε σε παρενθέσεις, (4) and (4) Vesta, οπότε το πλήρες όνομα μπορούσε να τυπωθεί. Σήμερα χρησιμοποιούνται είτε ο τύπος (4) Vesta, είτε ο 4 Vesta.

Χρονικό παρατηρήσεων

Φωτομετρικές παρατηρήσεις της Εστίας έγιναν τόσο από το Αστεροσκοπείο του Χάρβαρντ, το 1880–1882, όσο και από το Αστεροσκοπείο της Τουλούζης το 1909. Αυτές και άλλες παρατηρήσεις επέτρεψαν τον προσδιορισμό της περιόδου περιστροφής της μέχρι τη δεκαετία του 1950. Ωστόσο, οι πρώτες εκτιμήσεις αυτής της περιόδου αμφισβητήθηκαν επειδή η καμπύλη φωτός παρουσίαζε μεταβολές.Οι πρώτες εκτιμήσεις για τη μέση διάμετρο της Εστίας κυμαίνονταν από 383 (το 1825) μέχρι 444 χιλιόμετρα. Ο Έντουαρντ Τσαρλς Πίκερινγκ υπολόγισε μία διάμετρο 513 ± 17 χλμ. το 1879, που βρίσκεται κοντά στη σημερινή τιμή, ενώ οι επόμενες εκτιμήσεις κυμαίνονταν από 390 μέχρι 602 χλμ. κατά τον επόμενο αιώνα, όλες βασιζόμενες στη φωτομετρία. Το 1989 χρησιμοποιήθηκε συμβολομετρία κηλίδων για τον υπολογισμό διαμέτρων της Εστίας, που έδωσαν τιμές από 498 ως 548 χλμ. κατά τη διάρκεια μιας περιστροφής της[17]. Το 1991 μία επιπρόσθηση του αστέρα SAO 93228 από την Εστία παρατηρήθηκε από πολλές διαφορετικές τοποθεσίες στις ανατολικές ΗΠΑ και τον Καναδά. Με βάση παρατηρήσεις από 14 διαφορετικές τοποθεσίες δημιουργήθηκε ένα ελλειψοειδές μοντέλο της Εστίας με διαστάσεις περίπου 550 χλμ. × 462 χλμ.Η Εστία υπήρξε ο πρώτος αστεροειδής του οποίου υπολογίσθηκε η μάζα: Κάθε 18 χρόνια ο αστεροειδής 197 Αρήτη πλησιάζει την Εστία σε απόσταση 0,04 AU. Το 1966, βασιζόμενος σε παρατηρήσεις των βαρυτικών παρέλξεων της Εστίας επί της Αρήτης, ο Χανς Χερτζ (Hans G. Hertz) κατόρθωσε να υπολογίσει τη μάζα της Εστίας σε 0,00004 της μάζας της Γης με σφάλμα ± 7%. Ακολούθησαν ακριβέστερες εκτιμήσεις και το 2001 οι παρέλξεις της Θέτιδος χρησιμοποιήθηκαν για να υπολογισθεί η μάζα της Εστίας σε 0,0000437 της μάζας της Γης με σφάλμα μόλις 1,5 %.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Παρότι η Εστία είναι ο δεύτερος σε μάζα αστεροειδής της Κύριας Ζώνης, δεν έχει ούτε το ένα τρίτο της μάζας της Δήμητρας. Το εσωτερικό της είναι διαφοροποιημένο[18] και είναι συγκρίσιμη σε όγκο με την Παλλάδα, αλλά την ξεπερνά σε μάζα κατά περίπου 25%.Το σχήμα της Εστίας προσεγγίζει αυτό ενός πεπλατυσμένου σφαιροειδούς το υλικό του οποίου έχει ισορροπήσει βαρυτικά, αλλά η μεγάλη πολική κοιλότητα και εξόγκωμα, σε συνδυασμό με το ότι η μάζα της είναι μικρότερη των 500 τετράκις εκατομμυρίων τόνων, εμπόδισαν την αυτόματη κατάταξη της Εστίας στους πλανήτες νάνους κατά την απόφαση (Resolution) XXVI 5 της IAU.[19] Σύμφωνα ωστόσο με τα τελευταία δεδομένα από τη διαστημική αποστολή Dawn, η Εστία είναι πολύ πιθανό να καταταχθεί στους πλανήτες νάνους, καθώς εμφανίζει ισχυρές ενδείξεις γεωλογικών διεργασιών που χαρακτηρίζουν βραχώδεις πλανήτες όπως η Γη και ο Άρης.[9] Πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε με τον ίδιο τρόπο με τη Γη και τη Σελήνη, με τη συνένωση πολλών μικρότερων διαφορετικών κομματιών.[20] Η Εστία είναι ένας πρωτοπλανήτης, δηλαδή σχηματίστηκε πριν τους σημερινούς πλανήτες. Αλλά σε αντίθεση με τους πρωτοπλανήτες που έγιναν μέρη πλανητών, έμεινε άθικτη μέχρι σήμερα. Κατά το σχηματισμό της παγίδευσε ραδιενεργά υλικά, των οποίων η θερμότητα έλιωσε το εσωτερικό της Εστίας και το μετέτρεψε σε ένα ωκεανό μάγματος, ο οποίος επέτρεψε των διαχωρισμό των υλικών της Εστίας, σχηματίζοντας τον φλοιό, τον μανδύα και τον πυρήνα σιδήρου που διαθέτει. Μετρήσεις του βαρυτικού πεδίου έδειξαν ότι ο πυρήνας έχει διάμετρο περίπου 220 χιλιόμετρα και βάρος ίσο με το 18% του αστεροειδή.[21]Η περιστροφή της Εστίας γύρω από τον εαυτό της είναι σχετικώς ταχεία για αστεροειδή τέτοιου όγκου (5,3 ώρες) και κατά την ορθή φορά, με τον άξονα περιστροφής της να δείχνει στην κατεύθυνση της ορθής αναφοράς 20 h 32 min και αποκλίσεως +48° (στον αστερισμό Κύκνο) με αβεβαιότητα περίπου 10°. Αυτό σημαίνει ότι ο άξονας περιστροφής της Εστίας παρουσιάζει λόξωση (γωνία με την κάθετο στο επίπεδο περιφοράς της γύρω από τον Ήλιο) 29°, ώστε μπορεί να ειπωθεί ότι η Εστία έχει «εποχές του έτους».Η θερμοκρασία στην επιφάνεια της Εστίας έχει εκτιμηθεί ότι κυμαίνεται μεταξύ −20 °C το μεσημέρι και έως −190 °C στους πόλους τον χειμώνα. Τυπικές ημερήσιες και νυκτερινές θερμοκρασίες είναι −60 °C και −130 °C, αντίστοιχα, για το περιήλιο.

Επιφανειακά χαρακτηριστικά

Παλαιό τμήμα της επιφάνειας της Εστίας με πολλούς κρατήρες.

Πριν από την άφιξη του διαστημοπλοίου Dawn, ελάχιστα επιφανειακά χαρακτηριστικά της Εστίας είχαν καταγραφεί. Το ανατολικό και το δυτικό ημισφαίριό της έχουν διαφορετική μορφολογία εδάφους. Από πρόχειρες φασματικές αναλύσεις εικόνων, το ανατολικό ημισφαίριο φαίνεται ότι έχει πιο ανοικτόχρωμη και παλαιότερη επιφάνεια ρηγολίθου με πολλούς κρατήρες, οι μεγαλύτεροι από τους οποίους αποκαλύπτουν βαθύτερα ηφαιστειογενή στρώματα του εσωτερικού. Από την άλλη, μεγάλα τμήματα του δυτικού ημισφαιρίου της Εστίας είναι πιο σκουρόχρωμα και πιστεύεται ότι αποτελούνται από επιφανειακούς βασάλτες, ίσως αντίστοιχους με αυτούς των σεληνιακών «θαλασσών». Η επιφάνεια της Εστίας είναι από τις πιο φωτεινές επιφάνειες αστεροειδών, που οφείλεται στο γεγονός ότι δεν καλύπτεται από μικρά μεταλλικά σωματίδια, π.χ. σιδήρου, τα οποία σκουραίνουν την επιφάνεια του αστεροειδή. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και σκοτεινές περιοχές, δίνοντας μεγάλο εύρος στη φωτεινότητα του αστεροειδή, μεγαλύτερο από άλλους. Αυτά τα σκοτεινά εδάφη θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης της Εστίας με σκουρόχρωμους αστεροειδείς.

Ο κρατήρας Ρεασίλβια

Το πιο ευδιάκριτο από τα επιφανειακά χαρακτηριστικά της Εστίας είναι ο τεράστιος κρατήρας πρόσκρουσης Ρεασίλβια (Rheasilvia), διαμέτρου 505 χιλιομέτρων και με κέντρο κοντά στον νότιο πόλο του αστεροειδούς. Η επιστημονική ομάδα της αποστολής Dawn του έδωσε το όνομα της μητέρας του Ρώμου και του Ρωμύλου, η οποία ήταν μία από τις Εστιάδες Παρθένες της Ρώμης.[25] Το εύρος του κρατήρα αντιστοιχεί στο 90% της διαμέτρου της Εστίας. Ο πυθμένας του έχει βάθος 13 χιλιόμετρα, ενώ το χείλος του υψώνεται από 4 ως 12 χιλιόμετρα πάνω από το εξωτερικό έδαφος. Η Ρεασίλβια διαθέτει και κεντρική κορυφή, που υψώνεται 23 χιλιόμετρα πάνω από το χαμηλότερο σημείο του πυθμένα, ενώ το υψηλότερο σημείο του χείλους υψώνεται 31 χλμ. πάνω από το χαμηλότερο σημείο του πυθμένα. Εκτιμάται ότι η σύγκρουση που δημιούργησε τον κρατήρα αυτόν ανέσκαψε περί το 1% του όγκου της Εστίας και είναι πιθανό ότι η Οικογένεια της Εστίας και οι αστεροειδείς τύπου V προήλθαν από αυτή τη σύγκρουση. Σε αυτή την περίπτωση, το γεγονός ότι μεγάλα σχετικώς θραύσματα επιβιώνουν μέχρι σήμερα υποδεικνύει μία ηλικία για τον κρατήρα μικρότερη του 1 δισεκατομμυρίου ετών,[22] ενώ τον καθιστά και την πιθανότερη πηγή των μετεωριτών HED. Στην πραγματικότητα, όλοι οι γνωστοί αστεροειδείς τύπου V μαζί έχουν μόλις το 6% του όγκου του υλικού που εκτοξεύθηκε κατά την πρόσκρουση. Το υπόλοιπο φαίνεται ότι είτε εκτινάχθηκε όταν πλησίασε το κενό Κέρκγουντ 3:1, είτε απομακρύνθηκε εξαιτίας του φαινομένου Γιαρκόφσκι ή της πιέσεως του ηλιακού φωτός. Φασματικές αναλύσεις εικόνων υποδεικνύουν ότι ο κρατήρας αυτός εισέρχεται βαθιά μέσα σε διαφοροποιημένα στρώματα του φλοιού ή και του μανδύα της Εστίας, καθώς εμφανίζεται η «φασματική υπογραφή» του ορυκτού ολιβίνης.

Ο κρατήρας Ρεασίλβια επικάλυψε μερικώς με τη δημιουργία του έναν παλαιότερο κρατήρα, τη Βενένεια, με διαστάσεις 395 ως 450 χιλιόμετρα, ο οποίος δημιουργήθηκε πριν 2 δισεκατομμύρια χρόνια.[24]

Αλλοι κρατηρες.

Η επιφάνεια της Εστίας έχει και αρκετούς άλλους μεγάλους κρατήρες, με διαμέτρους της τάξεως των 150 χιλιομέτρων και με βάθη της τάξεως των 7 χιλιομέτρων. Υπάρχει επίσης μία σκοτεινή περιοχή με διάμετρο περίπου 200 χιλιομέτρων που ονομάσθηκε Όλμπερς προς τιμή του αστρονόμου που ανακάλυψε την Εστία, η οποία δεν εμφανίζεται σε υψομετρικούς χάρτες όπως θα περίμενε κάποιος από ένα νέο κρατήρα. Η φύση της παραμένει άγνωστη, αλλά πιθανώς είναι μία αρχαία βασαλτική επιφάνεια.[26] Η περιοχή Όλμπερς χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς, καθώς από το κέντρο της ορίσθηκε να περνά ο πρώτος μεσημβρινός της Εστίας (εστιογραφικό μήκος 0°).Μέσα σε κάποιους κρατήρες έχει ανακαλυφθεί ένα λαμπερό υλικό, του οποίου τη σύσταση δεν έχουν καταφέρει να βρουν οι επιστήμονες. Το υλικό, που βρίσκεται στο υπέδαφος, έρχεται στην επιφάνεια κάθε φορά που ένας μετεωρίτης χτυπά την Εστία.[27] Τα λαμπερό αυτό υλικό όμως χάνεται γρήγορα, πιθανόν επειδή καλύπτεται από κατολισθήσεις.[23]

Οι κρατήρες «Χιονάνθρωπος»

Με το ανεπίσημο όνομα «Κρατήρες Χιονάνθρωπος» είναι γνωστή μία ομάδα τριών εφαπτόμενων κρατήρων στο βόρειο ημισφαίριο της Εστίας. Τα επίσημα ονόματά που τους δόθηκαν είναι (από τον μεγαλύτερο στον μικρότερο και από τον δυτικότερο προς τον ανατολικότερο) Μαρκία (Marcia), Καλπουρνία (Calpurnia) και Μινουκία (Minucia).

 

4 Εστία

Ανακάλυψη

Ανακαλύφθηκε απόΧάινριχ Βίλχελμ Όλμπερς

Ανακαλύφθηκε στις29 Μαρτίου 1807

Χαρακτηριστικά τροχιάς[1]

Αφήλιο384.720.000 km
(2,572 AU)

Περιήλιο321.820.000 km
(2,151 AU)

Ημιάξονας τροχιάς353.268.000 km
(2,361 AU)

Εκκεντρότητα 0,08917

Περίοδος περιφοράς1.325,15 ημέρες
(3,63 χρόνια)

Μέση Ταχύτητα Τροχιάς19,34 km/s

Κλίση7,135° ως προς την Εκλειπτική

Μήκος του ανερχόμενου σημείου103,91°

Όρισμα του περιηλίου149,830°

Φυσικά Χαρακτηριστικά

Ισημερινή Ακτίνα264,5 km [2]

Μάζα(2,67 ± 0,02) ×1020 kg[3]

Μέση πυκνότητα3,42 g/cm3[3]

Επιφανειακή Βαρύτητα στον Ισημερινό0,22 m/s2

Ταχύτητα Διαφυγής0,35 km/s

Αστρονομική περίοδος περιστροφής0,2226 ημέρες
5,342 h[1][4]

Λευκαύγεια (γεωμετρική)0,423

Φασματικός τύποςV [1][5]

Φαινόμενο μέγεθος5,1 [6] ως 8,48

Απόλυτο μέγεθος3,20[1][7]

Θερμοκρασία[8]

ελάχ.μέσημεγ.

85 K255 K

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 27 ο Δροσος Γεωργιος