Albert Einstein

[Δροσος Γεωργιος]

Ερευνητές λένε ότι υπάρχει «κοσμικό σφάλμα» στη θεωρία της σχετικότητας και ξέρουν πώς να το διορθώσουν.

Νέα μελέτη ταράζει τα νερά της κοινότητα των κοσμολόγων και τον κόσμο της Φυσικής.

Ένα περίεργο «κοσμικό σφάλμα» στη βαρύτητα θα μπορούσε να εξηγήσει την παράξενη συμπεριφορά που παρουσιάζει το Σύμπαν στις μεγαλύτερες κλίμακες του σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Η θεωρία της γενικής σχετικότητας διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1915 και παραμένει η καλύτερη και ακριβέστερη περιγραφή για το πώς λειτουργεί η βαρύτητα σε μεσαίες έως μεγάλες κλίμακες.Ωστόσο η παρατήρηση τεράστιων σε αριθμό ομάδων βαρυτικά δεσμευμένων γαλαξιών να αλληλεπιδρούν αποκάλυψε μερικές «ασυνέπειες» που υποδηλώνουν ότι η βαρύτητα, η οποία θεωρείται ότι είναι σταθερή σε όλους τους χρόνους και τις κλίμακες, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να γίνει ελαφρώς πιο αδύναμη σε μεγάλες κοσμικές αποστάσεις.Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Cosmology and Astroparticle Physics», οι ερευνητές περιέγραψαν αυτή την ασυνέπεια ως ένα «κοσμικό σφάλμα» και λένε ότι η προτεινόμενη λύση θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε μερικά από τα μεγάλα μυστήρια του Σύμπαντος.«Είναι σαν να φτιάχνεις ένα παζλ σε μια σφαιρική επιφάνεια μετά να βάζεις τα κομμάτια σε ένα επίπεδο τραπέζι και να προσπαθείς να τα ταιριάξεις μεταξύ τους. Κάποια στιγμή, τα κομμάτια στο τραπέζι δεν θα ταιριάζουν πολύ μεταξύ τους, γιατί χρησιμοποιείς λάθος πλαίσιο. Το σφάλμα αυτό μοιάζει με αναμμένο φυτίλι μια βόμβας που αν τελικά σκάσει θα αποκαλύψει μια θεμελιώδη παραβίαση της αρχής της ισοδυναμίας του Αϊνστάιν (ή της συμμετρίας Lorentz) κάτι που θα μπορούσε να υποδεικνύει ριζικά διαφορετικές εικόνες για την κβαντική βαρύτητα, τη Μεγάλη Έκρηξη ή τις μαύρες τρύπες» λέει ο Νιαγές Αφσόρντι καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Waterloo στο Οντάριο, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Η τροποποίηση

Η θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν είναι εξαιρετικά καλή στο να περιγράφει το Σύμπαν πάνω από τις κβαντικές κλίμακες και έχει προβλέψει διάφορες πτυχές του Σύμπαντος συμπεριλαμβανομένων των μαύρων τρυπών, του φαινομένου του βαρυτικού φακού, των βαρυτικών κυμάτων και της Μεγάλης Έκρηξης.Ωστόσο, ορισμένες διαφορές μεταξύ θεωρίας και πραγματικότητας παραμένουν. Πρώτον οι προσπάθειες να μπει σε κάποια είδους κλιμάκωση η θεωρία της γενικής σχετικότητας για να περιγραφεί το πώς λειτουργεί η βαρύτητα σε κβαντικές κλίμακες έχει ως αποτέλεσμα οι συνήθως ισχυρές εξισώσεις της γενικής σχετικότητας να καταλήξουν σε ακατανόητες ανοησίες.Επιπλέον η ολοκλήρωση του τρέχοντος καθιερωμένου μοντέλου του Σύμπαντος απαιτούσε την εισαγωγή δύο μυστηριωδών προσθηκών γνωστών ως σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια. Πιστεύεται ότι αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των περιεχομένων του Σύμπαντος αλλά τόσο η σκοτεινή ενέργεια όσο και η σκοτεινή ύλη δεν έχουν ποτέ εντοπιστεί άμεσα και ταυτόχρονα η ύπαρξη τους αποτυγχάνει να εξηγήσει γιατί ο κόσμος μας διαστέλλεται με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα με το πού κοιτάμε.Ως απάντηση σε αυτά τα προβλήματα, οι συγγραφείς της νέας εργασίας κατέληξαν σε μια απλή πρόταση: μια προσαρμογή στη θεωρία του Αϊνστάιν σε διαφορετικές κλίμακες απόστασης. «Η τροποποίηση είναι πολύ απλή: Υποθέτουμε ότι η καθολική σταθερά της βαρύτητας είναι διαφορετική σε κοσμολογικές κλίμακες, σε σύγκριση με μικρότερες κλίμακες όπως το ηλιακό σύστημα ή το γαλαξιακό. Αυτό το ονομάζουμε κοσμικό σφάλμα» λέει ο Αφσόρντι.

Τα μοτίβα

Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό το σφάλμα δημιουργεί μεταβολές στα μοτίβα που βρίσκονται στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων, την υπολειπόμενη ακτινοβολία που παράχθηκε 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, καθώς και στη δομή και την διαστολή του Σύμπαντος. Αυτές οι προσαρμογές μοιάζουν ανεπαίσθητες αλλά το συμπέρασμα ότι οι νόμοι της βαρύτητας αλλάζουν στις κλίμακες απόστασης σε σημαντικό βαθμό.Οι ερευνητές είπαν ότι η ύπαρξη του σφάλματος θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί από νέες παρατηρήσεις γαλαξιών όπως με το διαστημικό τηλεσκόπιο Ευκλείδης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, το Φασματοσκοπικό Όργανο Σκοτεινής Ενέργειας και το Παρατηρητήριο Simons. Λένε ότι αυτά τα όργανα θα μπορούν να κάνουν τις μετρήσεις αυτού του σφάλματος με τέσσερις φορές μεγαλύτερη ακρίβεια από ο,τι είναι δυνατό σήμερα και, ως εκ τούτου, να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τη θεωρία τους.Ωστόσο, ορισμένοι επιστήμονες λένε ότι μια απλή τροποποίηση της σχετικότητας του Αϊνστάιν μπορεί να μην είναι αρκετή. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό οι αποκλίσεις που αποκαλύπτονται από αστρονομικές παρατηρήσεις να αποτελούν υποδείξεις ότι η κατανόησή μας για το Σύμπαν χρειάζεται μια πλήρη επανεκτίμηση.«Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό το νέο μοντέλο ταιριάζει λίγο καλύτερα στα δεδομένα, αλλά ίσως αυτό μας λέει κάτι. Σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε ακόμη λιγότερα από όσα νομίζαμε. Το πιστεύω μου είναι ότι αντί να προσθέτουμε περισσότερα νέα πράγματα, χρειαζόμαστε μια νέα εξήγηση. Αλλά κανείς δεν έχει βρει κάτι που να έχει νόημα ακόμα» υποστηρίζει ο Σκοτ Ντόντελσον πρόεδρος του τμήματος Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon που δεν συμμετείχε στη μελέτη.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1663787/ereynites-lene-oti-yparchei-kosmiko-sfalma-sti-theoria-tis-schetikotitas-kai-xeroyn-pos-na-to-diorthosoyn/

[Δροσος Γεωργιος]

Η επιστολή του Αϊνστάιν στον Ρούσβελτ για την ατομική βόμβα.

Ο Οπενχάιμερ και πολλοί άλλοι φυσικοί στις ΗΠΑ γνώριζαν ήδη από το Φεβρουάριο του 1939 ότι μια ατομική βόμβα ήταν εφικτή. Ένα μήνα πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ευρώπη (την 1η Σεπτεμβρίου του 1939), ο Λίο Σίλαρντ είχε πείσει τον Άλμπερτ Αϊνστάιν να υπογράψει μια επιστολή (γραμμένη από τον Σίλαρντ) προς τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούζβελτ. Η επιστολή πληροφορούσε τον πρόεδρο «ότι εξαιρετικά ισχυρές βόμβες ενός νέου τύπου μπορούν να κατασκευαστούν». Τόνιζε ότι «μια και μόνον βόμβα αυτού του τύπου, που θα την μετέφερε ένα καράβι και θα την πυροδοτούσε σε ένα λιμάνι, θα μπορούσε κάλλιστα να καταστρέψει ολόκληρο το λιμάνι και αρκετή από τη γύρω περιοχή». Προειδοποιώντας ο Σίλαρντ σημείωνε ότι οι Γερμανοί ίσως και να εργάζονται ήδη για μια τέτοια βόμβα: «Μαθαίνω ότι η Γερμανία έχει σταματήσει ουσιαστικά τις πωλήσεις ουρανίου από τα τσεχοσλοβακικά μεταλλέια που έχει καταλάβει…»Η επιστολή φέρει ημερομηνία 2 Αυγούστου 1939. Τρία χρόνια αργότερα οι ΗΠΑ ξεκίνησαν το Πρόγραμμα Μανχάταν που οδήγησε στις πυρηνικές βόμβες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι το 1945, μια κρίσιμη καμπή για το τέλος του πολέμου.Η επιστολή με την οποία ο Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1939 ενθάρρυνε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούζβελτ να αναπτύξει την πρώτη ατομική βόμβα πρόκειται να βγει σε πλειστηριασμό από τον οίκο Christie’s τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη.Ο Αϊνστάιν, φέρεται πάντως να μετάνιωσε αργότερα για την επιστολή του. «Αν γνώριζα ότι οι Γερμανοί δεν θα πετύχαιναν στη δημιουργία μιας ατομικής βόμβας δεν θα είχα κάνει τίποτα» δήλωσε το 1947. Η επιστολή δεν γράφτηκε από τον Αϊνστάιν αλλά από τον oύγγρο φυσικό Λέο Σίλαρντ (δεξιά) με τη βοήθεια άλλων επιστημόνων.Υπογράφηκε όμως από τον Αϊνστάιν, ο οποίος ήταν ο διασημότερος επιστήμονας της εποχής του και είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να προσελκύσει την προσοχή του προέδρου των ΗΠΑ.Η επιστολή πωλείται ως μέρος μιας δημοπρασίας αντικειμένων που ανήκουν στον συνιδρυτή της Microsoft, Πολ Άλεν, ο οποίος πέθανε το 2018 σε ηλικία 65 ετών. Η τιμή της επιστολής αναμένεται να κυμανθεί μεταξύ 4 και 6 εκατομμυρίων δολαρίων, αναφέρει το BBC.

Η επιστολή προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούζβελτ (δείτε και ΕΔΩ)

πηγή: https://www.in.gr/2024/06/26/in-science/episthmes/almpert-ainstain-se-dimoprasia-epistoli-pou-stirize-stin-atomiki-vomva/

 

[Δροσος Γεωργιος]

Το γεωμετρικό εργαλείο που έλυσε το πρόβλημα της σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Οι τανυστές χρησιμοποιούνται σε όλα τα μαθηματικά και την επιστήμη για να αποκαλύψουν κρυμμένες γεωμετρικές αλήθειες. Τι είναι λοιπόν οι τανυστές;Μετά την δημοσίευση της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας το 1905, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν πέρασε την επόμενη δεκαετία προσπαθώντας να καταλήξει σε μια θεωρία της βαρύτητας. Για χρόνια, πάλευε να αποδείξει ότι η βαρύτητα στην πραγματικότητα είναι μια παραμόρφωση της γεωμετρίας του χωροχρόνου που προκαλείται από την παρουσία της ύλης. Αλλά γνώριζε επίσης ότι ο χρόνος και η απόσταση είναι κόντρα στην διαίσθησή μας μεγέθη σχετικά: αλλάζουν ανάλογα με το σύστημα αναφοράς. Η κίνηση προκαλεί συστολή του μήκους και διαστολή του χρόνου. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να περιγράψουμε αντικειμενικά τη βαρύτητα, ανεξάρτητα από το αν είμαστε ακίνητοι ή κινούμαστε;Ο Αϊνστάιν βρήκε τη λύση σε μια νέα γεωμετρική θεωρία που δημοσιεύτηκε λίγα χρόνια νωρίτερα από τους Ιταλούς μαθηματικούς Gregorio Ricci-Curbastro και Tullio Levi-Civita. Αυτή η θεωρία έθεσε τα μαθηματικά θεμέλια σε αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν «τανυστής».Έκτοτε οι τανυστές αποτελούν βασικό εργαλείο όχι μόνο στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, αλλά και στη μηχανική μάθηση, την κβαντική μηχανική, ακόμη και στη βιολογία.  Σύμφωνα με τον Διονύσιο Άννινο, θεωρητικό φυσικό στο King’s College του Λονδίνου, «οι τανυστές είναι η αποτελεσματικότερη μέθοδος που διαθέτουμε για να οργανώσουμε τις εξισώσεις μας. Είναι η φυσική γλώσσα για τα γεωμετρικά αντικείμενα».Όμως είναι δύσκολο να οριστούν. Ένας επιστήμονας υπολογιστών μπορεί να σας πει ότι ένας τανυστής είναι μια διάταξη αριθμών που αποθηκεύει σημαντικά δεδομένα. Ένας απλός αριθμός είναι ένας τανυστής «τάξης 0». Μια σειρά αριθμών, που ονομάζεται διάνυσμα, είναι ένας τανυστής τάξης 1. Μια δισδιάστατη διάταξη αριθμών, ή πίνακας, είναι ένας τανυστής τάξης 2, κ.ο.κ.Αλλά ένας φυσικός ή μαθηματικός θα βρει αυτόν τον ορισμό ελλιπή. Για αυτούς, αν και οι τανυστές μπορούν να αναπαρασταθούν με τέτοιες διατάξεις αριθμών, έχουν μια βαθύτερη γεωμετρική σημασία.Για να κατανοήσετε τη γεωμετρική έννοια του τανυστή, ξεκινήστε με τα διανύσματα. Μπορείτε να φανταστείτε ένα διάνυσμα ως ένα βέλος στον χώρο. (Αυτό το βέλος δεν χρειάζεται να είναι ‘αγκυρωμένο’ σε μια συγκεκριμένη θέση: αν το μετακινήσετε στον χώρο, παραμένει το ίδιο διάνυσμα). Ένα διάνυσμα μπορεί να παριστάνει, για παράδειγμα, την ταχύτητα ενός σωματιδίου, με το μήκος του να εκφράζει την ταχύτητά του και η κατεύθυνσή του τον προσανατολισμό της.Αυτές οι πληροφορίες περιέχονται σε μια λίστα αριθμών. Για παράδειγμα, ένα διάνυσμα σε δισδιάστατο χώρο ορίζεται από ένα ζεύγος αριθμών. Ο πρώτος αριθμός μας λέει πόσες μονάδες εκτείνεται το βέλος προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά και ο δεύτερος μας λέει πόσο εκτείνεται προς τα πάνω ή προς τα κάτω.Αλλά αυτοί οι αριθμοί εξαρτώνται από τον τρόπο που έχετε ορίσει το σύστημα συντεταγμένων σας. Ας υποθέσουμε ότι αλλάζει το σύστημα συντεταγμένων μας:Τώρα εκφράζετε το διάνυσμα ως προς το πόσο εκτείνεται σε κάθε κατεύθυνση του νέου συστήματος συντεταγμένων. Αυτό μας δίνει ένα διαφορετικό ζευγάρι αριθμών. Αλλά το ίδιο το διάνυσμα δεν έχει αλλάξει: Το μήκος και ο προσανατολισμός του παραμένουν οι ίδιοι, ανεξάρτητα από το σύστημα συντεταγμένων στο οποίο βρισκόμαστε. Επιπλέον, αν γνωρίζετε πώς να μετακινηθείτε από το ένα σύστημα συντεταγμένων στο άλλο, θα γνωρίζετε επίσης αυτόματα το πώς η λίστα των αριθμών που εκφράζουν το διάνυσμα πρέπει να αλλάξει.Οι τανυστές γενικεύουν αυτές τις ιδέες. Ένα διάνυσμα είναι ένας τανυστής τάξης 1. Οι τανυστές υψηλότερης τάξης περιέχουν πιο περίπλοκες γεωμετρικές πληροφορίες.Για παράδειγμα, φανταστείτε ότι έχετε έναν κύβο από χάλυβα και θέλετε να περιγράψετε όλες τις δυνάμεις που μπορούν να ασκηθούν σ’ αυτόν. Ένας τανυστής τάξης 2 – γραμμένος ως πίνακας – μπορεί να το κάνει αυτό. Κάθε μία από τις έδρες του κύβου αισθάνεται δυνάμεις σε τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις. (Για παράδειγμα, η δεξιά έδρα του κύβου μπορεί να βιώσει δυνάμεις στην κατεύθυνση πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά και προς τα εμπρός-πίσω.)Επομένως, ο τανυστής που περικλείει όλες αυτές τις δυνάμεις μπορεί να παρασταθεί από έναν πίνακα εννέα αριθμών – έναν αριθμό για κάθε κατεύθυνση για κάθε μία από τις τρεις έδρες (οι άλλες τρεις απέναντι έδρες σε αυτό το παράδειγμα, θεωρούνται περιττές)Οι μαθηματικοί συχνά αντιλαμβάνονται τους τανυστές ως συναρτήσεις που λαμβάνουν ένα ή περισσότερα διανύσματα ως εισόδους και παράγουν ένα άλλο διάνυσμα, ή έναν αριθμό, ως έξοδο. Αυτή η έξοδος δεν εξαρτάται από την επιλογή του συστήματος συντεταγμένων. (Αυτός ο περιορισμός είναι που κάνει τους τανυστές να ξεχωρίζουν από τις συναρτήσεις γενικότερα.) Ένας τανυστής μπορεί, για παράδειγμα, να λάβει στην είσοδο δύο διανύσματα που σχηματίζουν τις πλευρές ενός ορθογωνίου παραλληλογράμμου και να εξάγει το εμβαδό του ορθογωνίου. Αν περιστρέψετε το ορθογώνιο, οι συντεταγμένες των διανυσμάτων θα αλλάξουν. Αλλά το εμβαδόν του όχι.Στη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, η απόσταση και ο χρόνος – που κάποτε θεωρούνταν απόλυτοι – αποδεικνύεται ότι αλλάζουν για διαφορετικούς παρατηρητές. Αλλά όπως το μήκος και το ύψος μπορούν να συνδυαστούν για τον υπολογισμό του εμβαδού, η απόσταση και ο χρόνος μπορούν να συνδυαστούν για να ορίσουν άλλες σταθερές ιδιότητες ή αναλλοίωτα. Οι τανυστές επέτρεψαν στον Αϊνστάιν να χειριστεί αποτελεσματικά αυτά τα αναλλοίωτα και να περιγράψει τη σχέση μεταξύ μάζας και χωροχρόνου. Μπόρεσε να γράψει μια μοναδική εξίσωση που να περιγράφει πώς η ύλη καμπυλώνει τον χωροχρόνο, συμπυκνώνοντας αυτό που διαφορετικά θα ήταν 16 ξεχωριστές, αλληλένδετες εξισώσεις.Από τη δημοσίευση αυτής της εξίσωσης το 1915, οι τανυστές έχουν γίνει πανταχού παρόντες. Οι φυσικοί τους χρησιμοποιούν για να χαρακτηρίσουν την κίνηση των ηλεκτρονίων γύρω από τους ατομικούς πυρήνες ή για να περιγράψουν την κατάσταση ενός συν-πλεκομένου κβαντικού συστήματος. Οι επιστήμονες υπολογιστών τους χρησιμοποιούν για να αποθηκεύσουν τις παραμέτρους των μοντέλων μηχανικής μάθησης. Οι βιολόγοι τους χρησιμοποιούν για να εντοπίσουν χαρακτηριστικά πίσω από μια φυλογενετική ανάλυση. Και οι μαθηματικοί τους πολλαπλασιάζουν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν ακόμη πιο περίπλοκους τανυστές και στη συνέχεια μελετούν τους νέους χώρους στους οποίους ζουν αυτοί οι τανυστές. Οι τανυστές μπορούν να βοηθήσουν τους μαθηματικούς να εξερευνήσουν περίπλοκες συμμετρίες, να αναλύσουν ιδιότητες ειδικών σχημάτων που ονομάζονται πολλαπλότητες και να διερευνήσουν τις σχέσεις μεταξύ διαφορετικών συναρτήσεων.Κάποτε ο Αϊνστάιν παρακάλεσε έναν φίλο του να τον βοηθήσει να καταλάβει τους τανυστές, φοβούμενος ότι θα τρελαινόταν. Τους κατανόησε πολύ καλά – και έκτοτε αποτέλεσαν το κλειδί για την ικανότητα των επιστημόνων να περιγράφουν τον κόσμο μας.

πηγή: Joseph Howlett, «The Geometric Tool That Solved Einstein’s Relativity Problem» https://www.quantamagazine.org/the-geometric-tool-that-solved-einsteins-relativity-problem-20240812/

[Δροσος Γεωργιος]

Σημαντικό βήμα στην ανακάλυψη του σωματιδίου που είναι ο… εφιάλτης του Αϊνστάιν.

Αν ανακαλυφθεί ο βαρυτόνιο θα διαψευστεί η θεωρία για τη φύση της βαρύτητας.

Μια από τις βασικές αρχές στις θεωρίες γενικής και ειδικής σχετικότητας του Αϊνστάιν είναι ότι η βαρύτητα δεν είναι δύναμη αλλά μια συνέπεια της κίνησης σε έναν χωροχρόνο που έχει καμπυλωθεί από την παρουσία μαζών. Ερευνητική ομάδα στις ΗΠΑ υποστηρίζει ότι ανέπτυξε μια μέθοδο για να εντοπιστεί ένα υποθετικό σωματίδιο το οποίο αν τελικά υπάρχει και βρεθεί θα αποδειχθεί ότι η βαρύτητα είναι τελικά μια ακόμη δύναμη διαψεύδοντας έτσι τον Αΐνστάιν και φέρνοντας μια νέα εποχή στον κόσμο της Φυσικής.Τα βαρυτόνια, σύμφωνα με την κβαντική θεωρία, είναι τα θεμελιώδη στοιχεία της βαρύτητας όπως είναι τα φωτόνια για το φως. Αν και έχουν ανιχνευθεί βαρυτικά κύματα δεν έχει ακόμη παρατηρηθεί βαρυτόνιο. Τα γκραβιτόνια υποτίθεται ότι είναι χωρίς μάζα και θα ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός. Η ύπαρξή τους εντάσσεται στην αναζήτηση μιας ενοποιητικής θεωρίας μεταξύ της κβαντικής μηχανικής και της γενικής σχετικότητας, μια περιοχή που είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη γνωστή ως «κβαντική βαρύτητα».Εάν υπάρχουν βαρυτόνια η ανίχνευσή τους θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στην κατανόησή μας για το Σύμπαν και τις θεμελιώδεις δυνάμεις που το κυβερνούν. Ερευνητές με επικεφαλής τον Ιγκόρ Πικόφκσι καθηγητή στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Στίβενς στο Νιου Τζέρσι στις ΗΠΑ  πρότειναν ένα πείραμα για την ανίχνευση των βαρυτονίων.Η ερευνητική ομάδα επινόησε μια μέθοδο χρησιμοποιώντας έναν ακουστικό συντονιστή, έναν βαρύ κύλινδρο σε συνδυασμό με προηγμένους κβαντικούς αισθητήρες. Αυτή η τεχνολογία θα επέτρεπε την παρατήρηση της απορρόφησης και της εκπομπής του βαρυτονίου μέσω «κβαντικών αλμάτων» όπως τα χαρακτηρίζουν οι ερευνητές. Για να ανιχνευθούν αυτά τα κβαντικά άλματα, το υλικό του συντονιστή πρέπει να ψύχεται ενώ παρακολουθούνται οι αλλαγές ενέργειας με κάθε πέρασμα ενός βαρυτικού κύματος. Αυτή η τεχνική είναι εμπνευσμένη από το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο που ανακάλυψε ο Αϊνστάιν.Δεδομένα από παρατηρητήρια όπως το LIGO, τα οποία ανιχνεύουν βαρυτικά κύματα, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην απομόνωση των βαρυτονίων. Ωστόσο, οι απαραίτητες τεχνολογίες δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί πλήρως. Η ομάδα παραμένει αισιόδοξη: οι ραγδαίες εξελίξεις στις κβαντικές τεχνολογίες προσφέρουν ελπίδα για επικείμενες ανακαλύψεις στη σύλληψη του βαρυτονίου.Ο Πικόφκσι υπογραμμίζει τη σημασία της συνέχισης αυτής της έρευνας παρά τα εμπόδια, αντλώντας έμπνευση από τις πρώτες ανακαλύψεις των κβάντων φωτός πριν από έναν αιώνα.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1816159/simantiko-vima-stin-anakalypsi-toy-somatidioy-poy-einai-o-efialtis-toy-ainstain/

[Δροσος Γεωργιος]

Η γάτα του Αϊνστάιν.

Ένα διασκεδαστικό πείραμα σκέψης για την διαστολή του χρόνου στην ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν

Συγχρονισμός ή θάνατος

Το πείραμα με την γάτα του Αϊνστάιν, περιλαμβάνει ένα ρολόι φωτός συγχρονισμένο με ένα μηχανικό ρολόι, όπου μια αστοχία στο συγχρονισμό ενεργοποιεί έναν θανατηφόρο μηχανισμό. Το πείραμα εξετάζεται – με παρατηρητή τον Αϊνστάιν – από το αδρανειακό σύστημα αναφοράς στο οποίο η πειραματική διάταξη βρίσκεται σε ηρεμία, αλλά και από ένα άλλο – με παρατηρητή τον Σρέντιγκερ – το οποίο κινείται με σταθερή ταχύτητα ως προς το αρχικό.Στόχος του πειράματος είναι καταρρίψει τους μύθους εναντίον της διαστολής του χρόνου στην ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Να δείξει ότι η χρονική διαστολή πρέπει να εφαρμόζεται στα μηχανικά ρολόγια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και στο ρολόι φωτός, αναδεικνύοντας την καθολικότητα της σχετικιστικής διαστολής χρόνου.Οι λεπτομέρειες του πειράματος περιγράφονται στη δημοσίευση με τίτλο «Einstein’s Cat — A Thought Experiment Against Anti-Relativist Claims» , καθώς επίσης και στην δραματοποιημένη εκδοχή του πειράματος στο βίντεο που ακολουθεί:

https://physicsgg.me/2025/03/27/η-γάτα-του-αϊνστάιν/

Το επεξεργάστηκε Μάρτιος 27 ο Δροσος Γεωργιος