Ύδρα.

[Δροσος Γεωργιος]

Η Ύδρα, ο μικρός δορυφόρος του Πλούτωνα καλύπτεται με πάγο από πεντακάθαρο νερό.

Η Ύδρα, ένας από τους δορυφόρους του Πλούτωνα, είναι σχεδόν πλήρως καλυμμένος με πάγο από σχεδόν «παρθένο» νερό, όπως ανακοίνωσαν επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA).

Η εκτίμηση προέρχεται από την ανάλυση των στοιχείων που έστειλε το σκάφος «Νέοι Ορίζοντες», το οποίο πέρασε κοντά από τον Πλούτωνα πέρυσι το καλοκαίρι.

Ο πάγος της Ύδρας είναι πολύ πιο καθαρός από τους πάγους στα άλλα φεγγάρια του νάνου πλανήτη, όπως του πολύ μεγαλύτερου και σκοτεινότερου Χάροντα, γι' αυτό άλλωστε η Ύδρα αντανακλά στο ηλιακό φως σαν λαμπερή χιονόμπαλα.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Σάιμον Πόρτερ του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών του Κολοράντο έκαναν λόγο για «απίστευτη καθαρότητα» στο παγωμένο κρυστάλλινο νερό της Ύδρας, χωρίς να γνωρίζουν γιατί αυτό συμβαίνει.

Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ο συγκεκριμένος δορυφόρος, ο πιο μακρινός από τον Πλούτωνα, δημιουργήθηκε από θραύσματα πάγου που εκτινάχθηκαν στο διάστημα, όταν μια σύγκρουση δύο ουράνιων σωμάτων πριν από περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια δημιούργησε το σύστημα Πλούτωνα-Χάροντα και των μικρότερων φεγγαριών.

Η Ύδρα έχει διάμετρο περίπου 50 χιλιομέτρων, ενώ ο Χάροντας 1.210 χλμ. Το σκάφος New Horizons συνεχίζει το ταξίδι του, απομακρυνόμενο συνεχώς από τη «γειτονιά» του Πλούτωνα.

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_ydra_o_mikros_doryforos_tou_ploutona_kalyptetai_me_pago_apo_pentakatharo_nero-64373952/

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 11, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Ύδρα.

Ύδρα (αγγλικά: Hydra) ονομάζεται ένας από τους φυσικούς δορυφόρους του πλανήτη νάνου Πλούτωνα. Πήρε το όνομά του από τη Λερναία Ύδρα, ένα μυθικό ον που φύλαγε τα νερά του κάτω κόσμου κατά την Ελληνική μυθολογία και του δόθηκε στις 21 Ιουνίου του 2006. Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Πλούτωνας III (Pluto III), δηλαδή ο τρίτος από τους δορυφόρους του Πλούτωνα που έχει ονομαστεί.

Ανακάλυψη

Η Ύδρα ανακαλύφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ και την Pluto Companion Search Team, που αποτελείται από τους Hal A. Weaver, Alan Stern, Max J. Mutchler, Andrew J. Steffl, Marc W. Buie, William J. Merline, John R. Spencer, Eliot F. Young, and Leslie A. Young. Οι εικόνες ανακάλυψης ελήφθησαν στις 15 Μαΐου του 2005 και στις 18 Μαΐου του 2005. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2005, αφού επιβεβαιώθηκε σε εικόνες από το 2002 και του δόθηκε η αρχική προσωρινή ονομασία S/2005 P 1.

Τροχιακά χαρακτηριστικά

Η Ύδρα περιφέρεται γύρω από το βαρύκεντρο του συστήματος στο ίδιο επίπεδο με τον Χάροντα και την Νύχτα, σε απόσταση 65.000 χιλιομέτρων. Η εκκεντρότητα της που είναι 0,0059, είναι μικρή αλλά σημαντικά διακριτή από την μηδενική και είναι η μεγαλύτερη από αυτές όλων των μικρών δορυφόρων του Πλούτωνα.

Η Ύδρα βρίσκεται σε τροχιακή απήχηση 2:3 με την Νύχτα και 6:11 με την Στύγα. Ως αποτέλεσμα της παρόμοιας με Laplace αυτής απήχησης των 3 σωμάτων, συνδέεται με την Στύγα και την Νύχτα με λόγο 5:3.

Η τροχιακή της περίοδος των 38,2 ημερών την κάνει να είναι κοντά σε τροχιακή απήχηση 1:6 με τον Χάροντα, με την χρονική διαφορά να είναι 0,3%. Αυτή η σχεδόν απήχηση μπορεί να εξηγηθεί, κατά μια υπόθεση, από το γεγονός ότι η Ύδρα προήλθε πριν την μετακίνση κατά έξωθεν του Χάροντα μετά τον σχηματισμό και των 5 γνωστών δορυφόρων και διατηρείται από την περιοδική τοπική ταλάντωση της τάξης του 5% στη δύναμη του μαγνητικού πεδίου του συστήματος Πλούτωνα-Χάροντα. Η περιφορά της Ύδρας είναι χαοτική. Κατά την περιφορά της ταλαντεύεται, όπως η Νύχτα και ο Υπερίωνας.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η διαστάσεις της Ύδρας είναι 55x40 χιλιόμετρα σε εγκάρσια τομή. Το φάσμα της είναι ουδέτερο, όπως αυτό του Χάροντα και της Νύχτας (ενώ του Πλούτωνα είναι κοκκινωπό) και αποτελείται κυρίως από πάγo νερού, πιθανώς από πάγο XI

Εξερεύνηση

Οι πιο κοντινές και λεπτομερείς φωτογραφίες της ύδρας τραβήχτηκαν από το σκάφος Νέοι Ορίζοντες κατά το ιστορικό του πέρασμα από τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου του 2015, από απόσταση περίπου 231.000 χιλιομέτρων. Το σκάφος επίσης μελέτησε τη σύσταση του εδάφους της Ύδρας, την ανακλαστικότητα της καθώς και άλλες φυσικές της ιδιότητες.

 

Ανακάλυψη

Ανακαλύφθηκε από Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ

Pluto Companion Search Team

Ημερομηνία Ανακάλυψης 15 Ιουνίου 2005

Προσδιορισμοί

Εναλλακτική ονομασία (134340) Πλούτωνας III

Προσωρινή ονομασία S/2005 P 1

Χαρακτηριστικά τροχιάς

Ημιάξονας τροχιάς 64.749 Km

Εκκεντρότητα 0,0051

Περίοδος περιφοράς 38,206 ± 0,001 ημέρες

Κλίση 0,212° (προς τον Ισημερινό του Πλούτωνα)

Είναι δορυφόρος του Πλούτωνα

Φυσικά χαρακτηριστικά

Διαστάσεις 55×40 Km[1]

Μάζα 4,2 × 1017 kg

Περίοδος Περιφοράς Χαοτική

Κλίση Άξονα Ποικίλλει

Μέση πυκνότητα -

Λευκαύγεια 0,04 - 0,35

Επιφανειακή θερμοκρασία 33-55 K

Φαινόμενο μέγεθος 22,9 - 23,3

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8E%CE%B4%CF%81%CE%B1_(%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82)

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 11, 2024 ο Δροσος Γεωργιος