Βραβειο Νομπελ Ιατρικης 2024.

[Δροσος Γεωργιος]

Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής 2024.

Παρακολουθείστε την ανακοίνωση του βραβείου Νόμπελ Ιατρικής 2024:

Ο Victor Ambros, γεννήθηκε το 1953 στο Νιου Χάμσαϊρ και έλαβε το διδακτορικό του από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) το 1979. Έγινε ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1985. Διετέλεσε καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Dartmouth από 1992 έως 2007 και τώρα είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης. Είναι επίσης καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης.
Ο Gary Ruvkun, γεννήθηκε το 1952 στην Καλιφόρνια και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1982. Ήταν μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) από το 1982 έως 1985. Έγινε ερευνητής στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ το 1985, όπου τώρα είναι καθηγητής Γενετικής.Οι Victor Ambros και Gary Ruvkun ανακάλυψαν το microRNA, μια νέα κατηγορία μικροσκοπικών μορίων RNA που διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση των γονιδίων. Η πρωτοποριακή ανακάλυψή τους στο μικρό σκουλήκι Καινοραβδίτης ο κομψός (Caenorhabditis elegans) αποκάλυψε μια εντελώς νέα αρχή γονιδιακής ρύθμισης. Αυτή αποδείχθηκε απαραίτητη για τους πολυκύτταρους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Τα microRNA αποδεικνύονται θεμελιωδώς σημαντικά για τον τρόπο ανάπτυξης και λειτουργίας των οργανισμών….

https://physicsgg.me/2024/10/07/βραβείο-νόμπελ-ιατρικής-2024/

Το επεξεργάστηκε Οκτώβριος 7, 2024 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Ένας νέος τύπος μορίου RΝΑ βραβεύεται με Νόμπελ.

Το βραβείο Νόμπελ 2024 στην Φυσιολογία (ή Ιατρική) απονεμήθηκε στους αμερικανούς Victor Ambros και Gary Ruvkun «για την ανακάλυψη του microRNA και τον ρόλο του στη μετα-μεταγραφική (post-transcriptional regulation) γονιδιακή ρύθμιση».

Ο Victor Ambros, γεννήθηκε το 1953 στο Νιου Χάμσαϊρ και έλαβε το διδακτορικό του από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) το 1979. Έγινε ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1985. Διετέλεσε καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Dartmouth από 1992 έως 2007 και τώρα είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης. Είναι επίσης καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης.
Ο Gary Ruvkun, γεννήθηκε το 1952 στην Καλιφόρνια και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1982. Ήταν μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) από το 1982 έως 1985. Έγινε ερευνητής στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ το 1985, όπου τώρα είναι καθηγητής Γενετικής.

Οι Victor Ambros και Gary Ruvkun ανακάλυψαν το microRNA, μια νέα κατηγορία μικροσκοπικών μορίων RNA που διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση των γονιδίων. Η πρωτοποριακή ανακάλυψή τους στο μικρό σκουλήκι Καινοραβδίτης ο κομψός (Caenorhabditis elegans) αποκάλυψε μια εντελώς νέα αρχή γονιδιακής ρύθμισης. Αυτή αποδείχθηκε απαραίτητη για τους πολυκύτταρους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Τα microRNA αποδεικνύονται θεμελιωδώς σημαντικά για τον τρόπο ανάπτυξης και λειτουργίας των οργανισμών.Οι πληροφορίες που αποθηκεύονται στα χρωμοσώματά μας θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με ένα εγχειρίδιο οδηγιών για όλα τα κύτταρα του σώματός μας. Κάθε κύτταρο περιέχει τα ίδια χρωμοσώματα, επομένως κάθε κύτταρο περιέχει ακριβώς το ίδιο σύνολο γονιδίων και ακριβώς το ίδιο σύνολο εντολών. Όμως, διαφορετικοί τύποι κυττάρων, όπως μυϊκά και νευρικά κύτταρα, έχουν πολύ διακριτά χαρακτηριστικά. Πώς προκύπτουν αυτές οι διαφορές; Η απάντηση βρίσκεται στη γονιδιακή ρύθμιση, η οποία επιτρέπει σε κάθε κύτταρο να επιλέξει μόνο τις σχετικές οδηγίες. Έτσι διασφαλίζεται ότι μόνο το σωστό σύνολο γονιδίων είναι ενεργό σε κάθε τύπο κυττάρου.

Οι Victor Ambros και Gary Ruvkun ενδιαφέρθηκαν για το πώς αναπτύσσονται οι διαφορετικοί τύποι κυττάρων. Έτσι, ανακάλυψαν το microRNA, μια νέα κατηγορία μικροσκοπικών μορίων RNA που παίζουν κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση των γονιδίων. Η πρωτοποριακή ανακάλυψή τους αποκάλυψε μια εντελώς νέα αρχή γονιδιακής ρύθμισης που αποδείχθηκε απαραίτητη για τους πολυκύτταρους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων. Είναι πλέον γνωστό ότι το ανθρώπινο γονιδίωμα κωδικοποιεί περισσότερα από χίλια microRNA. Η εκπληκτική ανακάλυψή τους αποκάλυψε μια εντελώς νέα διάσταση στη γονιδιακή ρύθμιση. Τα microRNA αποδεικνύονται θεμελιωδώς σημαντικά για τον τρόπο ανάπτυξης και λειτουργίας των οργανισμών

Βασική ρύθμιση

Το φετινό βραβείο Νόμπελ επικεντρώνεται στην ανακάλυψη ενός ζωτικού ρυθμιστικού μηχανισμού που εφαρμόζεται στα κύτταρα για τον έλεγχο της γονιδιακής δραστηριότητας. Η γενετική πληροφορία ρέει από το DNA στο αγγελιοφόρο RNA (mRNA), μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται μεταγραφή, και στη συνέχεια porw τον κυτταρικό μηχανισμό για την παραγωγή πρωτεϊνών. Εκεί, τα mRNA μεταφράζονται έτσι ώστε οι πρωτεΐνες να παράγονται σύμφωνα με τις γενετικές οδηγίες που είναι αποθηκευμένες στο DNA. Από τα μέσα του 20ου αιώνα, αρκετές από τις θεμελιωδέστερες επιστημονικές ανακαλύψεις εξήγησαν πώς λειτουργούν αυτές οι διαδικασίες.Τα όργανα και οι ιστοί μας αποτελούνται από πολλούς διαφορετικούς τύπους κυττάρων, όλα με πανομοιότυπες γενετικές πληροφορίες αποθηκευμένες στο DNA τους. Όμως, αυτά τα διαφορετικά κύτταρα εκφράζουν μοναδικά σύνολα πρωτεϊνών. Πώς είναι δυνατόν αυτό; Η απάντηση βρίσκεται στην ακριβή ρύθμιση της γονιδιακής δραστηριότητας, έτσι ώστε μόνο το σωστό σύνολο γονιδίων να είναι ενεργό σε κάθε συγκεκριμένο τύπο κυττάρου. Αυτό επιτρέπει, για παράδειγμα, στα μυϊκά κύτταρα, στα εντερικά κύτταρα και σε διαφορετικούς τύπους νευρικών κυττάρων να εκτελούν τις εξειδικευμένες λειτουργίες τους. Επιπλέον, η γονιδιακή δραστηριότητα πρέπει να ρυθμίζεται συνεχώς ώστε να προσαρμόζονται οι κυτταρικές λειτουργίες στις μεταβαλλόμενες συνθήκες στο σώμα και το περιβάλλον μας. Αν η γονιδιακή ρύθμιση πάει στραβά, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ασθένειες όπως ο καρκίνος, ο διαβήτης ή κάποιο αυτοάνοσο. Επομένως, η κατανόηση του πώς ρυθμίζεται η γονιδιακή δραστηριότητα είναι ένας σημαντικός στόχος για πολλές δεκαετίες.Η ροή της γενετικής πληροφορίας από το DNA στο mRNA προς τις πρωτεΐνες. Οι ίδιες γενετικές πληροφορίες αποθηκεύονται στο DNA όλων των κυττάρων του σώματός μας. Αυτό απαιτεί ακριβή ρύθμιση της γονιδιακής δραστηριότητας, έτσι ώστε μόνο το σωστό σύνολο γονιδίων να είναι ενεργό σε κάθε συγκεκριμένο τύπο κυττάρου.Στη δεκαετία του 1960, αποδείχθηκε ότι εξειδικευμένες πρωτεΐνες, γνωστές ως παράγοντες μεταγραφής, μπορούν να συνδεθούν σε συγκεκριμένες περιοχές του DNA και να ελέγξουν τη ροή της γενετικής πληροφορίας προσδιορίζοντας ποια mRNA παράγονται. Έκτοτε, εντοπίστηκαν χιλιάδες μεταγραφικοί παράγοντες και για μεγάλο χρονικό διάστημα πιστευόταν ότι οι βασικές αρχές της γονιδιακής ρύθμισης είχαν λυθεί. Ωστόσο, το 1993, οι Ambros και Ruvkun δημοσίευσαν τα μη-αναμενόμενα ευρήματά τους που περιέγραφαν ένα νέο επίπεδο γονιδιακής ρύθμισης, το οποίο αποδείχθηκε εξαιρετικά σημαντικό και που διατηρήθηκε κατά την διάρκεια της εξέλιξης των ειδών.

Ένα μικρό σκουλήκι οδηγεί σε μια μεγάλη ανακάλυψη

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι Victor Ambros και Gary Ruvkun ήταν μεταδιδακτορικοί υπότροφοι στο εργαστήριο του Robert Horvitz, ο οποίος τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ το 2002, μαζί με τους Sydney Brenner και John Sulston. Στο εργαστήριο του Horvitz, μελέτησαν ένα «ταπεινό» σκουλήκι μήκους 1 mm, το C. elegans (Καινοραβδίτης ο κομψός). Παρά το μικρό του μέγεθος, το C. elegans περιέχει πολλούς εξειδικευμένους τύπους κυττάρων, όπως νευρικά και μυϊκά κύτταρα που βρίσκονται επίσης σε μεγαλύτερα, πιο πολύπλοκα ζώα, καθιστώντας το ένα χρήσιμο μοντέλο για τη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσονται και ωριμάζουν οι ιστοί σε πολυκύτταρους οργανισμούς. Οι Ambros και Ruvkun ενδιαφέρθηκαν για γονίδια που ελέγχουν το χρόνο ενεργοποίησης διαφορετικών γενετικών προγραμμάτων, διασφαλίζοντας ότι διάφοροι τύποι κυττάρων αναπτύσσονται την κατάλληλη στιγμή. Μελέτησαν δύο μεταλλαγμένα στελέχη σκουληκιών, τα lin-4 και lin-14, που εμφάνιζαν ελαττώματα στον χρόνο ενεργοποίησης των γενετικών προγραμμάτων κατά την ανάπτυξη. Οι βραβευθέντες ήθελαν να αναγνωρίσουν τα μεταλλαγμένα γονίδια και να κατανοήσουν τη λειτουργία τους. Ο Ambros είχε προηγουμένως δείξει ότι το γονίδιο lin-4 φαινόταν να είναι ένας αρνητικός ρυθμιστής του γονιδίου lin-14. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο αποκλειόταν η δραστηριότητα του lin-14 ήταν άγνωστος. Οι Ambros και Ruvkun ενδιαφέρθηκαν γι αυτά τα μεταλλαγμένα στελέχη και την πιθανή σχέση τους και ξεκίνησαν να λύσουν αυτά το μυστήριο.

(Α) To σκουλίκι C. elegans είναι ένα χρήσιμος οργανισμός για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσονται διαφορετικοί τύποι κυττάρων. (Β) Οι Ambros και Ruvkun μελέτησαν τα μεταλλαγμενα στελέχη lin-4 και lin-14. Ο Ambros είχε δείξει ότι το lin-4 φαινόταν να είναι ένας αρνητικός ρυθμιστής του lin-14. (Γ) Ο Ambros ανακάλυψε ότι το γονίδιο lin-4 κωδικοποιούσε ένα μικροσκοπικό RNA, το microRNA, που δεν κωδικοποιούσε κάποια πρωτεΐνη. Ο Ruvkun κλωνοποίησε το γονίδιο lin-14 και οι δύο επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι η αλληλουχία microRNA του lin-4 ταίριαζε με μια συμπληρωματική αλληλουχία στο mRNA του lin-14.

Μετά τη μεταδιδακτορική του έρευνα, ο Victor Ambros ανέλυσε το μεταλλαγμένο lin-4 στο νεοσύστατο εργαστήριό του στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Η μεθοδική χαρτογράφηση επέτρεψε την κλωνοποίηση του γονιδίου και οδήγησε σε ένα απροσδόκητο εύρημα. Το γονίδιο lin-4 παρήγαγε ένα ασυνήθιστα μικρό μόριο RNA που δεν μετέφερε κώδικα για την παραγωγή πρωτεΐνης. Αυτά τα εκπληκτικά αποτελέσματα έδειχναν ότι αυτό το μικρό RNA από το lin-4 ήταν υπεύθυνο για την αναστολή του lin-14. Πώς λειτουργούσε αυτό;

Ταυτόχρονα, ο Gary Ruvkun μελετούσε τη ρύθμιση του γονιδίου lin-14 στο νεοσύστατο εργαστήριό του στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Σε αντίθεση με τον μέχρι τότε γνωστό τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε η ρύθμιση των γονιδίων, ο Ruvkun απέδειξε ότι δεν είναι η παραγωγή mRNA από το lin-14 που αναστέλλεται από το lin-4. Η ρύθμιση φάνηκε να συμβαίνει σε μεταγενέστερο στάδιο της διαδικασίας της γονιδιακής έκφρασης, μέσω της διακοπής παραγωγής πρωτεΐνης. Τα πειράματα αποκάλυψαν επίσης ένα τμήμα στο mRNA του lin-14 που ήταν απαραίτητο για την αναστολή του από το lin-4. Οι δύο βραβευθέντες συνέκριναν τα ευρήματά τους, κάτι που οδήγησε σε μια σημαντική ανακάλυψη. Η σύντομη αλληλουχία lin-4 ταίριαξε με συμπληρωματικές αλληλουχίες στο κρίσιμο τμήμα του mRNA του lin-14. Οι Ambros και Ruvkun πραγματοποίησαν περαιτέρω πειράματα που έδειξαν ότι το microRNA του lin-4 απενεργοποιεί το lin-14 δεσμεύοντας τις συμπληρωματικές αλληλουχίες στο mRNA του, εμποδίζοντας έτσι την παραγωγή πρωτεΐνης στο lin-14. Ανακαλύφθηκε μια νέα αρχή γονιδιακής ρύθμισης, με τη μεσολάβηση ενός αγνώστου μέχρι τότε τύπου RNA, του microRNA! Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν το 1993 σε δύο άρθρα στο περιοδικό Cell.

Τα δημοσιευμένα αποτελέσματα αντιμετωπίστηκαν αρχικά με μία σχεδόν εκκωφαντική σιωπή από την επιστημονική κοινότητα. Αν και τα αποτελέσματα ήταν ενδιαφέροντα, ο ασυνήθιστος μηχανισμός γονιδιακής ρύθμισης θεωρήθηκε μια ιδιαιτερότητα του C. elegans, πιθανότατα άσχετη με τον άνθρωπο και άλλα πιο πολύπλοκα ζώα. Αυτή η αντίληψη άλλαξε το 2000 όταν η ερευνητική ομάδα του Ruvkun δημοσίευσε την ανακάλυψη ενός άλλου microRNA, που κωδικοποιείται από το γονίδιο let-7. Σε αντίθεση με το lin-4, το γονίδιο let-7 ήταν εξαιρετικά διατηρημένο και παρόν σε όλο το ζωικό βασίλειο. Το άρθρο προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον και τα επόμενα χρόνια εντοπίστηκαν εκατοντάδες διαφορετικά microRNA. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν περισσότερα από χίλια γονίδια για διαφορετικά microRNA στους ανθρώπους και ότι η γονιδιακή ρύθμιση από το microRNA είναι καθολική μεταξύ των πολυκύτταρων οργανισμών.Ο Ruvkun κλωνοποίησε το let-7, ένα δεύτερο γονίδιο που κωδικοποιεί ένα microRNA. Το γονίδιο διατηρείται στην εξέλιξη και είναι πλέον γνωστό ότι η ρύθμιση του microRNA είναι καθολική μεταξύ των πολυκύτταρων οργανισμώνΕκτός από τη χαρτογράφηση νέων microRNA, πειράματα από διάφορες ερευνητικές ομάδες εξήγησαν τον μηχανισμό παραγωγής και λειτουργίας των microRNA. Η δέσμευση του microRNA οδηγεί σε αναστολή της πρωτεϊνικής σύνθεσης ή σε αποικοδόμηση του mRNA. Είναι ενδιαφέρον ότι ένα μεμονωμένο microRNA μπορεί να ρυθμίσει την έκφραση πολλών διαφορετικών γονιδίων και αντιστρόφως, ένα μόνο γονίδιο μπορεί να ρυθμιστεί από πολλαπλά microRNA, συντονίζοντας και ρυθμίζοντας έτσι ολόκληρα δίκτυα γονιδίων.Κυτταρικοί μηχανισμοί για την παραγωγή λειτουργικών microRNA χρησιμοποιούνται επίσης για την παραγωγή άλλων μικρών μορίων RNA τόσο στα φυτά όσο και στα ζώα, για παράδειγμα ως μέσο προστασίας των φυτών από μολύνσεις από ιούς. Οι Andrew Z. Fire και  Craig C. Mello, που τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ το 2006, περιέγραψαν την παρεμβολή RNA, όπου συγκεκριμένα μόρια mRNA απενεργοποιούνται με την προσθήκη δίκλωνου RNA στα κύτταρα.

Μικροσκοπικά RNA με βαθύτερη ιατρική σημασία

Η γονιδιακή ρύθμιση από το microRNA, που αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά από τους Ambros και Ruvkun, λειτουργεί εδώ και εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Αυτός ο μηχανισμός επέτρεψε την εξέλιξη όλο και πιο περίπλοκων οργανισμών. Γνωρίζουμε από γενετική έρευνα ότι τα κύτταρα και οι ιστοί δεν αναπτύσσονται φυσιολογικά χωρίς microRNA. Η μη φυσιολογική ρύθμιση από το microRNA μπορεί να συμβάλει στον καρκίνο και έχουν βρεθεί μεταλλάξεις στα γονίδια που κωδικοποιούν τα microRNA στους ανθρώπους, προκαλώντας καταστάσεις όπως συγγενή απώλεια ακοής, οφθαλμικές και σκελετικές διαταραχές. Οι μεταλλάξεις σε μία από τις πρωτεΐνες που απαιτούνται για την παραγωγή microRNA έχουν ως αποτέλεσμα το σύνδρομο DICER1, ένα σπάνιο αλλά σοβαρό σύνδρομο που συνδέεται με τον καρκίνο σε διάφορα όργανα και ιστούς.

Η σημαντική ανακάλυψη των Ambros και Ruvkun στο μικρό σκουλήκι C. elegans ήταν απροσδόκητη και αποκάλυψε μια νέα διάσταση στη γονιδιακή ρύθμιση, απαραίτητη για όλες τις πολύπλοκες μορφές ζωής.

Οι σχετικές δημοσιεύσεις που οδήγησαν στο βραβείο Νόμπελ Ιατρικής 2024:
1. Lee RC, Feinbaum RL, Ambros V. The C. elegans heterochronic gene lin-4 encodes small RNAs with antisense complementarity to lin-14. Cell. 1993;75(5):843-854. doi:10.1016/0092-8674(93)90529-y
2. Wightman B, Ha I, Ruvkun G. Posttranscriptional regulation of the heterochronic gene lin-14 by lin-4 mediates temporal pattern formation in C. elegans. Cell. 1993;75(5):855-862. doi:10.1016/0092-8674(93)90530-4
3. Pasquinelli AE, Reinhart BJ, Slack F, Martindale MQ, Kurodak MI, Maller B, Hayward DC, Ball EE, Degnan B, Müller P, Spring J, Srinvasan A, Fishman M, Finnerty J, Corbo J, Levine M, Leahy P, Davidson E, Ruvkun G. Conservation of the sequence and temporal expression of let-7 heterochronic regulatory RNA. Nature. 2000;408(6808):86-89. doi:10.1038/35040556

πηγή: https://www.nobelprize.org/prizes/medicine/2024/press-release/

[Δροσος Γεωργιος]

Αν καταλάβουμε το σκουλήκι, θα καταλάβουμε τη ζωή.

Καινοραβδίτης ο κομψός ή C. elegans: το μικροσκοπικό σκουλήκι που βρίσκεται πίσω από 4 βραβεία Νόμπελ

Το βραβείο Νόμπελ 2024 στην Φυσιολογία (ή Ιατρική) απονεμήθηκε στους αμερικανούς Victor Ambros και Gary Ruvkun «για την ανακάλυψη του microRNA και τον ρόλο του στη μετα-μεταγραφική (post-transcriptional regulation) γονιδιακή ρύθμιση». Η πρωτοποριακή ανακάλυψή τους έγινε χρησιμοποιώντας το μικρό σκουλήκι Caenorhabditis elegans (διαβάστε περισσότερα:Ένας νέος τύπος μορίου RΝΑ βραβεύεται με Νόμπελ).Πώς ένα μικροσκοπικό σκουλήκι έχει «χαρίσει» 4 βραβεία Νόμπελ στους επιστήμονες.

https://physicsgg.me/2024/10/07/ένας-νέος-τύπος-μορίου-rνα-βραβεύεται-μ/

Όταν οι επιστήμονες κερδίζουν το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής, συνήθως ευχαριστούν την οικογένεια και τους συναδέλφους τους, ίσως τα πανεπιστήμιά τους ή όποιον χρηματοδότησε την έρευνά τους. Φέτος, όταν ο μοριακός βιολόγος Γκάρι Ρούβκουν έλαβε το Νόμπελ Φυσιολογίας, ευχαρίστησε ένα μικροσκοπικό σκουλήκι που ονομάζεται Caenorhabditis elegans.Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ένας επιστήμονας ευχαριστεί το συγκεκριμένο σκουλήκι. Το φετινό Νόμπελ Φυσιολογίας είναι το τέταρτο που βραβεύει έρευνα με το C. elegans, αναδεικνύοντας τον τεράστιο ρόλο του στην επιστημονική ανακάλυψη.Το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 2002 απονεμήθηκε σε τρεις επιστήμονες για την έρευνά τους γύρω από τους γενετικούς μηχανισμούς της δημιουργίας των οργάνων και του προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου. Ο ένας επιστήμονας από τους τρεις, ο Σίντνεϋ Μπρένερ πιστοποίησε ότι το C. elegans μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την συγκεκριμένη έρευνα και ανέπτυξε μεθόδους πραγματοποίησής της.

Το 2006 το Νόμπελ Φυσιολογίας απονεμήθηκε σε δυο επιστήμονες για την ανακάλυψη του γενετικού διακόπτη του RNA – ενός μηχανισμού που ελέγχει τη λειτουργία αρκετών γονιδίων και θα μπορούσε να οδηγήσει σε επαναστατικές γενετικές θεραπείες. Δύο χρόνια αργότερα, το Νόμπελ Χημείας απονεμήθηκε σε τρεις επιστήμονες για το έργο τους στην αξιοποίηση της GFP – της πράσινης φθορίζουσας πρωτεΐνης – που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να παρατηρηθούν και να μελετηθούν καλύτερα ορισμένα κύτταρα. Όλοι οι επιστήμονες που έλαβαν τα παραπάνω Νόμπελ ευχαρίστησαν το C. elegans για τη συνεισφορά του, αν και το πιο αστείο σχόλιο το έκανε ο Σίδνεϊ Μπρένερ.«Αναμφίβολα, ο τέταρτος νικητής του βραβείου Νόμπελ φέτος είναι το Caenorhabditis elegans. Του αξίζει όλη η δόξα, αλλά φυσικά δεν θα μπορέσει να λάβει το χρηματικό βραβείο», είχε πει το 2008 όταν έλαβε το Νόμπελ.Ο Δρ. Μπρένερ θεωρείται ο πατέρας της έρευνας του C. elegans, αφού πέρασε σχεδόν μια δεκαετία αναπτύσσοντας το τέλειο ερευνητικό μοντέλο. Ένα από τα πλεονεκτήματα του C. elegans είναι η απλότητά του, η οποία επιτρέπει στους επιστήμονες να δοκιμάσουν υποθέσεις σχετικά με θεμελιώδεις βιολογικές έννοιες σε ένα μοντέλο που είναι εύκολο να κατανοηθεί. Τα νηματώδη έχουν μόλις 959 κύτταρα – έναν εξαιρετικά διαχειρίσιμο αριθμό σε σύγκριση με τα τρισεκατομμύρια κύτταρα που διαθέτουν οι άνθρωποι – καθένα από τα οποία οι επιστήμονες έχουν ονομάσει και χαρτογραφήσει, από τη γονιμοποίηση μέχρι το θάνατο.«Αυτός είναι ίσως ο καλύτερα κατανοητός πολυκύτταρος οργανισμός στον πλανήτη», δήλωσε ο Χάουαρντ Φέρις, νηματολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.Τα κύτταρά τους είναι εύκολο να χαρτογραφηθούν, αφού γίνονται ημιδιαφανή κάτω από το φως του μικροσκοπίου και περνούν από όλα τα αναπτυξιακά στάδια σε περίπου τρεις ημέρες. Το 1988, οι επιστήμονες κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν το γονιδίωμα του συγκεκριμένου σκουληκιού, χρόνια πριν μπορέσουν να κάνουν το ίδιο με τις μύγες και τα ποντίκια. Το σκουλήκι αυτό είναι επίσης φθηνό, εύκολο στην αποθήκευση και ένας εντελώς αυτάρκης οργανισμός όσον αφορά την αναπαραγωγή του.Φέτος, ο Δρ. Γκάρι Ρούβκουν, καθηγητής Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και ο Βίκτορ Άμπρος, καθηγητής Φυσικών Επιστημών στη Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μασσαχουσέτης, μοιράστηκαν το Νομπέλ Ιατρικής για την ανακάλυψη του microRNA και του ρόλου του στην μετα-μεταγραφική ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης.Όπως αναφέρει το δημοσίευμα των New York Times, αρχικά, η ανακάλυψη του microRNA αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία από την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα, εν μέρει επειδή θεωρήθηκε ότι τα ευρήματα ήταν απλώς μια ιδιορρυθμία των σκουληκιών. Ωστόσο, μερικά χρόνια αργότερα, όταν ο Δρ. Ρούβκουν απέδειξε ότι το microRNA ήταν παρόν σε διάφορα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, η επιστημονική κοινότητα τελικά συμφώνησε.«Παρόλο που τα σκουλήκια είναι πιο απλοί οργανισμοί σε σχέση με τους ανθρώπους, στην πραγματικότητα έχουμε περισσότερα κοινά από ό,τι πιστεύουμε», σημείωσε ο Ρόμπερτ Γουάτερστον, γενετιστής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ.

«Αν καταλάβουμε το σκουλήκι, θα καταλάβουμε τη ζωή», κατέληξε.

 – www.ertnews.gr

Το επεξεργάστηκε Οκτώβριος 31, 2024 ο Δροσος Γεωργιος