Βιοποικιλοτητα

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε τεράστιος δεινόσαυρος που πέθανε τρώγοντας έναν κροκόδειλο.

Ζούσε στην Αργεντινή και ίσως πνίγηκε προσπαθώντας να φάει το αρχαίο ερπετό.

Η περιοχή που βρίσκεται σήμερα η Αργεντινή αποτελούσε ένα οικοσύστημα στο οποίο διαβίωνε ένας μεγάλος αριθμός ειδών δεινοσαύρων με τεράστιο μέγεθος. Η μελέτη των απολιθωμάτων ενός τέτοιου μεγάλου σαρκοφάγου δεινοσαύρου αποκαλύπτει ότι πέθανε έχοντας στο στόμα του το πόδι ενός προγόνου των σημερινών κροκόδειλων, μια εντυπωσιακή όσο και σπάνια ανακάλυψη.Ο δεινόσαυρος που έλαβε την ονομασία Joaquinraptor casali ζούσε περίπου 67 εκατομμύρια χρόνια πριν στη σημερινή κεντρική Παταγονία, στο τέλος της εποχής των δεινοσαύρων. Είχε μήκος περίπου 7 μέτρα και βάρος περίπου 1 τόνο αν και πιθανολογείται ότι ο δεινόσαυρος βρισκόταν ακόμη σε ηλικία ανάπτυξης άρα θα μεγάλωνε.Ερευνητική ομάδα βρήκε στα σαγόνια του τα απομεινάρια του ποδιού ενός μεγάλου συγγενούς του κροκοδείλου κάτι που δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι ο δεινόσαυρος πέθανε από πνιγμό ενώ προσπαθούσε να φάει το επίσης πολύ μεγάλου μεγέθους ερπετό. Ο Joaquinraptor ανήκε σε μια ομάδα σαρκοφάγων δεινοσαύρων που ονομάζονται μεγαράπτορες και διέθεταν μακριά χέρια με μεγάλα κοφτερά νύχια σε τρία δάχτυλα επιμηκυμένα και σχετικά ελαφριά κρανία σε σύγκριση με άλλους μεγάλους θηρευτές καθώς και σχετικά μικρά δόντια.«Οι μεγαράπτορες είναι από τους λιγότερο κατανοητούς δεινόσαυρους» αναφέρει ο παλαιοντολόγος Λούτσιο Ιμπιρίκου Lucio Ibiricu από το Ινστιτούτο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας της Παταγονίας επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Communications»Ο αρχαιότερος γνωστός εκπρόσωπος αυτής της οικογένειας δεινοσαύρων ζούσε περίπου 130 εκατομμύρια χρόνια πριν κάτι που σημαίνει ότι τα είδη αυτά κατάφεραν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε όλες τις γεωατμοσφαιρικές και άλλες μεταβολές που υπήρξαν στη διάρκεια τόσων εκατ. ετών στον πλανήτη και εξαφανίστηκαν μαζί με τους υπόλοιπους δεινοσαύρων μετά την σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία πτώση ενός γιγάντιου αστεροειδή στην Κεντρική Αμερική πριν από 66 εκατ. έτη.Μέχρι τώρα τα περισσότερα απολιθώματα μεγαραπτόρων είναι πολύ ελλιπή περιορίζοντας τη γνώση για την εμφάνισή τους, τη συμπεριφορά τους, τη διατροφή τους και τη θέση τους στο εξελικτικό δέντρο των σαρκοφάγων δεινοσαύρων. Το γεγονός ότι διατηρήθηκε μεγάλο μέρος του κρανίου του Joaquinraptor ρίχνει φως σε αυτό το κρίσιμο τμήμα του σκελετού ενώ το πόδι του κροκοδείλου μπορεί να δώσει ενδείξεις για τη διατροφή του.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του τεράστιου δεινοσαύρου με το πόδι του κροκόδειλου στο στόμα.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2010305/anakalyfthike-terastios-deinosayros-poy-pethane-trogontas-enan-krokodeilo/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο μαυρόγυπας «αναγεννάται» στο δάσος της Δαδιάς στον Εβρο.

Ενα ελπιδοφόρο νέο έρχεται από το δάσος της Δαδιάς, όπου γεννήθηκαν και επιβίωσαν 27 νεοσσοί μαυρόγυπα κατά τη φετινή αναπαραγωγική περίοδο του είδους, που ολοκληρώθηκε. Ανοίγουν τα φτερά τους, καθώς το περιβάλλον αναγεννάται μετά την καταστροφή. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Μονάδας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών του ΟΦΥΠΕΚΑ, φέτος φώλιασαν και έκαναν αυγά στην περιοχή 47 ζευγάρια μαυρόγυπα, αριθμός-ρεκόρ για την περιοχή.Από τα πουλιά που γεννήθηκαν, πέταξαν 27 νεοσσοί. Το ποσοστό αναπαραγωγικής επιτυχίας είναι το σύνηθες για την περιοχή, δεδομένου ότι κάποια αυγά δεν εκκολάπτονται ή κάποιοι νεοσσοί δεν επιβιώνουν, κυρίως λόγω καιρικών συνθηκών ή θήρευσης από διάφορα είδη κορακιών.Πρόκειται για μια είδηση με ιδιαίτερη σημασία, καθώς ο μαυρόγυπας όπως και άλλα είδη αρπακτικών βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση μετά την τεράστια καταστροφική πυρκαγιά στον Εβρο το καλοκαίρι του 2023, που κατέκαψε και μεγάλο μέρος του προστατευόμενου δάσους της Δαδιάς, πλήττοντας βαριά το οικοσύστημα της περιοχής.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΦΥΠΕΚΑ (Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος, φορέας υπεύθυνος για τις προστατευόμενες περιοχές), πέρυσι, κατά την πρώτη αναπαραγωγική περίοδο μετά την πυρκαγιά, είχαν καταγραφεί 38 ζευγάρια, ενώ πριν από τη φωτιά του 2023, ο μέγιστος αριθμός που είχε καταγραφεί ήταν 36 ζευγάρια, το 2021 και το 2023. Φέτος καταγράφηκε ο μεγαλύτερος αναπαραγόμενος πληθυσμός των τελευταίων τριάντα ετών, από τότε που ξεκίνησε η συστηματική παρακολούθηση του είδους.«Η σταδιακή αύξηση του πληθυσμού του είδους οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στις μακροχρόνιες προσπάθειες διατήρησης που υλοποιούνται στην περιοχή. Αυτές περιλαμβάνουν μέτρα για τον περιορισμό της θνησιμότητας από ανθρωπογενή αίτια, την εξασφάλιση της διαθεσιμότητας τροφής και τη διαχείριση των ενδιαιτημάτων του, ενώ επίσης αντίστοιχες προσπάθειες ενίσχυσης του πληθυσμού γίνονται στη γειτονική Βουλγαρία», σημειώνεται στην ανακοίνωση της Μονάδας Διαχείρισης. Οπως σημειώνεται, το προσεχές διάστημα θα γίνει παγίδευση πουλιών –μεταξύ άλλων και νεαρών πουλιών που γεννήθηκαν φέτος–, προκειμένου να τους τοποθετηθούν πομποί για την αποτελεσματικότερη παρακολούθησή τους.Παράλληλα, ο ΟΦΥΠΕΚΑ θα προχωρήσει στην εγκατάσταση επιπλέον είκοσι τεχνητών φωλιών για τον μαυρόγυπα, στο πλαίσιο του LIFE Rhodope Vulture. Υπενθυμίζεται ότι αμέσως μετά την πυρκαγιά είχαν τοποθετηθεί 15 τεχνητές φωλιές, ώστε να υποκατασταθούν οι θέσεις φωλεοποίησης που καταστράφηκαν, αλλά και όσες αναμένεται να χαθούν σταδιακά με την κατάρρευση των καμένων δέντρων.

Πώς εξηγείται η αύξηση του πληθυσμού του απειλούμενου είδους στις καμένες περιοχές;

Σύμφωνα με στελέχη της Μονάδας Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Εβρου και Δαδιάς, μία από τις αιτίες είναι ότι με τις πυρκαγιές αραίωσε το δάσος και έτσι βρίσκουν πιο εύκολα ανοίγματα για τροφή. Ας σημειωθεί πως πέρα από τις τεχνητές φωλιές, τοποθετείται τροφή (είτε νεκρά ζώα από κτηνοτρόφους της περιοχής είτε απομεινάρια από τα σφαγεία) ώστε να βοηθηθεί τόσο ο πληθυσμός του μαυρόγυπα, όσο και άλλων γυπών και αρπακτικών της περιοχής.

https://www.kathimerini.gr/society/563827738/o-mayrogypas-anagennatai-sto-dasos-tis-dadias-ston-evro/

Το επεξεργάστηκε Σεπτέμβριος 26 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε στη Βραζιλία άγνωστο είδος της οικογένειας με τους «κοσμοπολίτες» πτερόσαυρους.

Φωτίζεται η εξέλιξη των ειδών αυτής της οικογένειας μεγάλων χερσαίων πτερόσαυρων.

Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε η ανακάλυψη στην έρημο της Μογγολίας δύο άγνωστων ειδών πτερόσαυρων που ανήκουν σε μια κοσμοπολίτικη οικογένεια μεγάλων σε μέγεθος και πιθανότατα χερσαίων πτερόσαυρων. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Papers in Palaeontology» ομάδα παλαιοντολόγων παρουσιάζει την ανακάλυψη ενός ακόμη άγνωστου μέχρι σήμερα είδους αυτής της οικογένειας στην άλλη άκρη του πλανήτη, στη Βραζιλία.Οι πτερόσαυροι ήταν τα πρώτα σπονδυλωτά όντα στη Γη που ανέπτυξαν την ικανότητα να πετούν. Έκαναν την εμφάνιση τους στον πλανήτη πριν από περίπου 210 εκατ. έτη, δηλαδή περίπου την ίδια χρονική περίοδο με την εμφάνιση των δεινοσαύρων, και εξαφανίστηκαν μαζί με αυτούς πριν από περίπου 65 εκατ. έτη μετά την πτώση στον πλανήτη μας του γιγάντιου αστεροειδή που εξαφάνισε το 80% της ζωής.Έχουν ανακαλυφθεί αρκετά είδη πτερόσαυρων διαφόρων μεγεθών και χαρακτηριστικών σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Οι μεγαλύτεροι πτερόσαυροι που γνωρίζουμε είχαν μέγεθος παρόμοιο με αυτό μιας καμηλοπάρδαλης και άνοιγμα φτερών 12 μέτρων. Όταν πετούσαν αυτοί οι πτερόσαυροι αναμφίβολα θα έμοιαζαν με αληθινούς… δράκους. Έχει διαπιστωθεί ότι πτερόσαυροι πετούσαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, έχουν βρεθεί απολιθώματα σε όλες τις ηπείρους ακόμη και στην Ανταρκτική.Το νέο είδος έλαβε την ονομασία Galgadraco zephyrius και η μελέτη των απολιθωμάτων δείχνουν μεγάλες ομοιότητες με ένα είδος πτερόσαυρων που έχει εντοπιστεί στη Ρουμανία. Ο Galgadraco zephyrius είχε άνοιγμα φτερών 4-5 μέτρων και ζούσε πριν από 70-67 εκατ. έτη δηλαδή λίγο πριν την πτώση στη Γη του τεράστιου αστεροειδή.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του νέου είδους πτερόσαυρων που ζούσε στη Βραζιλία.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012928/anakalyfthike-sti-vrazilia-agnosto-eidos-tis-oikogeneias-me-toys-kosmopolites-pterosayroys/

[Δροσος Γεωργιος]

Άγνωστο είδος ιχθυόσαυρου ανακαλύφθηκε στη Γερμανία.

Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και φωτίζει την ύπαρξη και εξέλιξη αυτών των αρχαίων θαλάσσιων τεράτων.

Ομάδα ερευνητών από την Ελβετία και τη Γερμανία, ταυτοποίησε ένα μέχρι πρότινος άγνωστο είδος ιχθυόσαυρου. Η ανακάλυψη βασίζεται σε απολιθώματα που φυλάσσονται στο Μουσείο Urwelt-Museum Oberfranken στη Γερμανία και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Fossil Record».Το νέο είδος ονομάστηκε Eurhinosaurus mistelgauensis, προς τιμήν του κοιτάσματος αργίλου του Mistelgau στην Άνω Φραγκονία, περιοχή γνωστή για τις σημαντικές παλαιοντολογικές ανακαλύψεις της.«Οι ιχθυόσαυροι είναι μια ποικιλόμορφη ομάδα ερπετών προσαρμοσμένων στη θαλάσσια ζωή, που ευδοκίμησαν από την Πρώιμη Τριαδική μέχρι την αρχή της Ύστερης Κρητιδικής περιόδου. Οι ιχθυόσαυροι παρουσιάζουν μορφολογικά χαρακτηριστικά όπως άκρα μετασχηματισμένα σε πτερύγια, επιμήκη ρύγχη, αμφίκοιλους σπονδύλους σε μεγάλο βαθμό και την ανάπτυξη ουραίου πτερυγίου, όλα στοιχεία που δείχνουν ότι ήταν πλήρως προσαρμοσμένοι στη θαλάσσια ζωή. Οι ιχθυόσαυροι είχαν παγκόσμια κατανομή σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους. Η Νότια Γερμανία, ειδικότερα, είναι διάσημη για τον εκτενή κατάλογο απολιθωμάτων ιχθυοσαύρων της από την Κάτω Ιουρασική περίοδο, κυρίως από τον σχηματισμό Posidonienschiefer, που έχει αποδώσει χιλιάδες δείγματα». Ανάμεσα σε αυτούς τους ιχθυόσαυρους της Κάτω Ιουρασικής το γένος Eurhinosaurus αποτελεί σχετικά σπάνιο στοιχείο της πανίδας. Η παλαιογεωγραφική του κατανομή περιορίζεται σε αυτό που σήμερα είναι η Ευρώπη με απολιθωμένα ευρήματα από τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Γαλλία, το Λουξεμβούργο και την Ελβετία. Αυτό το γένος ξεχωρίζει για το χαρακτηριστικό του επιμήκες και λεπτό ρύγχος με ένα ακραίο προγναθισμό, καθώς η κάτω γνάθος είναι δραματικά μικρότερη από την άνω περισσότερο από 60%» δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. Γκάελ Σπίχερ ερευνητής στο Μουσείο JURASSICA, το Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και το Πανεπιστήμιο της Βόννης.Οι ιχθυόσαυροι ήταν θαλάσσια ερπετά με πολλά είδη που κυριαρχούσαν στους ωκεανούς και τις θάλασσες για περίπου 160 εκατ. έτη. Τα ευρήματα που έχουν στη διάθεση τους οι επιστήμονες δείχνουν ότι οι ιχθυόσαυροι έκαναν την εμφάνιση τους στον πλανήτη πριν από 250 εκατ. έτη κάποια στιγμή αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το νερό και να βγουν στη στεριά αλλά τελικά αποφάσισαν να επιστρέψουν στο υδάτινο περιβάλλον για να ζήσουν και να εξελιχθούν εκεί. Η εξαφάνιση των ιχθυόσαυρων οριοθετείται πριν από περίπου 90 εκατ. έτη, δεν έπαιξε δηλαδή ρόλο η πτώση του γιγάντιου αστεροειδή στη Γη πριν από 66 εκατ. έτη οι επιπτώσεις της οποίας οδήγησαν στην εξαφάνιση του 80% της ζωής στον πλανήτη συμπεριλαμβανομένων των δεινοσαύρων.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του ιχθυόσαυρου που ζούσε στη Γερμανία.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2013489/agnosto-eidos-ichthyosayroy-anakalyfthike-sti-germania/

[Δροσος Γεωργιος]

Ερευνητές «ανασταίνουν» μικρόβια που ήταν κατεψυγμένα 40 χιλιάδες χρόνια μέσα στη Γη.

Βρίσκονταν σε βάθος 100 μέτρων στο μόνιμα παγωμένο υπέδαφος της Αρκτικης.

Γεωλόγοι και βιολόγοι στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο- Μπούλντερ ανακοίνωσαν ότι έχουν αρχίσει να «ανασταίνουν» αρχαίους μικροοργανισμούς που είχαν παγιδευτεί στον αρκτικό πάγο για έως και 40,000 χρόνια. Σύμφωνα με την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ βακτήρια σε «ύπνωση» μπορούν να επιβιώσουν χωρίς θρεπτικά συστατικά, θερμότητα ή φως για αιώνες.«Αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση νεκρά δείγματα. Είναι απολύτως ικανά να φιλοξενήσουν ενεργή ζωή που μπορεί να διασπά οργανική ύλη και να την απελευθερώνει ως διοξείδιο του άνθρακα» δήλωσε ο Τριστάν Κάρο μέλος της ερευνητικής ομάδας.Η επιστημονική ομάδα από διάφορες περιοχές των ΗΠΑ εξόρυξε τα μικρόβια από το μόνιμα παγωμένο υπέδαφος της Αλάσκας (permafrost)— ένα μείγμα εδάφους, πάγου και βράχων — σε βάθος περίπου 100 μέτρων κάτω από την επιφάνεια. Τα δείγματα προήλθαν από τις σήραγγες του Permafrost Tunnel κοντά στο Φέρμπανκς, εγκατάσταση που είχε διανοιχθεί τη δεκαετία του 1960 από το Σώμα Μηχανικών Στρατού των ΗΠΑ και που περιέχει ακόμη και οστά μαμούθ από την Εποχή των Παγετώνων.Στη συνέχεια, οι ερευνητές προσπάθησαν να «ξυπνήσουν» τα μικρόβια, εκθέτοντάς τα σε νερό και θερμοκρασίες 4–12 βαθμών Κελσίου που είναι ιδιαίτερα υψηλές για την περιοχή. Μετά από έξι μήνες παρατήρησης τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: ενώ αρχικά οι αποικίες μεγάλωναν αργά ορισμένες άρχισαν να παράγουν βιοφίλμ, μια συσσωρευμένη βιομάζα βακτηρίων και εξωκυτταρικού υλικού που είναι σφιχτά προσκολλημένο σε μια επιφάνεια και δεν μπορεί να αφαιρεθεί εύκολα. Πρόκειται για μία κολλώδη ουσία που προστατεύει μικρόβια και ιούς και μπορεί να διευκολύνει την εξάπλωσή τους. Αυτό σημαίνει ότι τα μικρόβια μπορεί να χρειάζονται μήνες για να γίνουν ενεργά μετά από μία θερμή περίοδο.«Θέλαμε να προσομοιώσουμε τι συμβαίνει σε ένα καλοκαίρι στην Αλάσκα κάτω από μελλοντικές κλιματικές συνθήκες όπου αυτές οι θερμοκρασίες θα φτάνουν βαθύτερα στο permafrost» εξήγησε ο Κάρο.Το εγχείρημα αυτό έρχεται τη στιγμή που οι αρκτικοί πάγοι λιώνουν με πρωτοφανείς ρυθμούς λόγω της κλιματικής αλλαγής. Η Αρκτική που εκτείνεται σε 14 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα έχει θερμανθεί τέσσερις φορές γρηγορότερα από τον υπόλοιπο πλανήτη από το 1979 σύμφωνα με Φινλανδούς ερευνητές. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος εκτιμά ότι μέχρι το 2100 θα μπορούσαν να χαθούν έως και τα δύο τρίτα του επιφανειακού permafrost.

Οι κίνδυνοι

Η τήξη του permafrost απελευθερώνει αέρια του θερμοκηπίου όπως διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο, εντείνοντας το πρόβλημα. Ερευνητές του MIT υπολογίζουν ότι περιέχει έως και 1,500 δισ. τόνους άνθρακα σχεδόν διπλάσια ποσότητα από εκείνη που υπάρχει σήμερα στην ατμόσφαιρα.Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτός ο κίνδυνος. Επιστήμονες προειδοποιούν εδώ και χρόνια ότι το permafrost κρύβει άγνωστα βακτήρια και ιούς με πιθανές συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία. «Δεν ξέρουμε πραγματικά τι είναι θαμμένο εκεί» είχε δηλώσει το 2016 η μικροβιολόγος Μπιργκίτα Εβενγκαρντ  Evengård από το Πανεπιστήμιο Ουμέα στην Σουηδία. «Αυτό είναι το Κουτί της Πανδώρας».Ορισμένα από αυτά τα μικρόβια μπορεί να είναι ήδη ανθεκτικά στα αντιβιοτικά μας. Άλλα ίσως ανήκουν σε εντελώς νέες κατηγορίες, καθώς έχουν προσαρμοστεί σε εξαιρετικά σκληρές συνθήκες. Παρ’ όλα αυτά η μελέτη τους δίνει πολύτιμες πληροφορίες για πιθανούς κινδύνους αλλά και για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων. Ένα βακτήριο που βρέθηκε στο αρκτικό έδαφος, για παράδειγμα, θα μπορούσε να βοηθήσει στον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων.Επιστήμονες έχουν ήδη αναστήσει «ιούς-ζόμπι» από το permafrost χωρίς μέχρι στιγμής να υπάρχει σοβαρός λόγος πανικού. Οι περισσότεροι από αυτούς μολύνουν μόνο αμοιβάδες και είναι πολύ εύθραυστοι για να επιβιώσουν στις σημερινές συνθήκες. Ωστόσο όπως τόνισε η Άντρεα Χίντγουντ επικεφαλής επιστήμονας του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ: «Υπάρχουν λόγοι ανησυχίας».Ο Κάρο ξεκαθάρισε ότι τα συγκεκριμένα μικρόβια πιθανότατα δεν μπορούν να μολύνουν ανθρώπους αλλά η ομάδα τα διατήρησε σε σφραγισμένους θαλάμους για λόγους ασφάλειας.

Ένας από τους ερευνητές επιχειρεί να αποσπάσει μικρόβια από το μόνιμα παγωμένο υπέδαφος.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2014665/ereynites-anastainoyn-mikrovia-poy-itan-katepsygmena-40-chiliades-chronia-mesa-sti-gi/

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε άγνωστος δεινόσαυρος με… επίπεδο κρανίο.

Ίσως ανήκει σε μια άγνωστη οικογένεια φυτοφάγων δεινοσαύρων.

Ομάδα παλαιοντολόγων από τις ΗΠΑ και την Σλοβακία ανακάλυψαν σε μια περιοχή στο Νέο Μεξικό ένα άγνωστο είδος αδρόσαυρου. Πρόκειται για ένα δεινόσαυρο με επίπεδο κρανίο που ζούσε πριν από 75 εκατ. έτη.Οι αδρόσαυροι είναι ένα είδος φυτοφάγων δεινοσαύρων με ιδιαίτερα ανατομικά χαρακτηριστικά του κρανίου του που θυμίζει πολύ την ανατομία της πάπιας. Τα στοιχεία που έχουν οι επιστήμονες στην διάθεση τους δείχνουν ότι οι αδρόσαυροι εμφανίστηκαν λίγα εκατ. έτη πριν την πτώση στην Γη του τεράστιου αστεροειδή που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους μαζί με το 80% της ζωής στον πλανήτη πριν από 66 εκατ. έτη.Παρά το σχετικά μικρό διάστημα της ύπαρξης τους στον πλανήτη οι αδρόσαυροι είχαν εξελιχθεί γρήγορα και είχαν δημιουργηθεί πολλά είδη ενώ παράλληλα είχα καταφέρει να μετακινηθούν σε όλες τις ηπείρους πλην της Αυστραλίας.Το νέο είδος ονομάστηκε Ahshislesaurus wimani και οι ερευνητές με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «New Mexico Museum of Natural History and Science Bulletin» εκτιμούν ότι το είδος αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα υποδεικνύοντας την ύπαρξη μιας άγνωστης οικογένειας αδρόσαυρων η ύπαρξη της οποίας ξαναγράφει την ιστορία και εξέλιξη αυτών των δεινοσαύρων.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του άγνωστου δεινοσαύρου που ανακαλύφθηκε στις ΗΠΑ.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2016250/anakalyfthike-agnostos-deinosayros-me-epipedo-kranio/

[Δροσος Γεωργιος]

Περίπου 50 χιλιάδες είδη του ζωικού βασιλείου σε άμεσο κίνδυνο εξαφάνισης σύμφωνα με τη νέα κόκκινη λίστα.

Σημαντική αύξηση του αριθμού των ειδών, ειδικά των πτηνών, που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Από το ντόντο έως την τίγρη της Τασμανίας πολλά επιβλητικά πλάσματα έχουν εξαφανιστεί με την πάροδο των χρόνων. Τώρα η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) προειδοποιεί ότι 48, 646 είδη ζώων ενδέχεται να ακολουθήσουν την ίδια πορεία. Η νέα έκθεση προειδοποιεί επίσης ότι η πλειονότητα (61%) των ειδών πτηνών παγκοσμίως βρίσκεται σε παρακμή μια τεράστια αύξηση σε σχέση με το 44% που βρισκόταν σε κίνδυνο το 2016.Ωστόσο υπάρχουν και ορισμένα φωτεινά σημεία στην νέα έκθεση. Ο πληθυσμός της πράσινης θαλάσσιας χελώνας έχει αυξηθεί κατά περίπου 28%, χάρη σε δεκαετίες δράσεων προστασίας. Η δρ. Γκρέθελ Αγκιλάρ γενική διευθύντρια της IUCN, δήλωσε:«Η σημερινή ενημέρωση της Κόκκινης Λίστας, που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της IUCN στο Άμπου Ντάμπι, ρίχνει φως τόσο στις επείγουσες προκλήσεις όσο και στις τεράστιες δυνατότητες που έχουμε μπροστά μας.Ενώ είδη όπως οι αρκτικές φώκιες και πολλά πτηνά αντιμετωπίζουν αυξανόμενες απειλές, η ανάκαμψη της πράσινης χελώνας μας υπενθυμίζει ότι η διατήρηση της φύσης λειτουργεί, όταν ενεργούμε με αποφασιστικότητα και ενότητα».Η φετινή Κόκκινη Λίστα περιλαμβάνει 172,620 είδη, από τα οποία 48,646 απειλούνται με εξαφάνιση. Οι αρκτικές φώκιες αντιμετωπίζουν πολλαπλές πιέσεις, όπως η ναυσιπλοΐα, ο θόρυβος, η εξόρυξη πετρελαίου και ορυκτών, το κυνήγι κ.α.Ωστόσο, η μεγαλύτερη απειλή προέρχεται από την κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με τη δρ. Κιτ Κόβακς, συμπρόεδρο της Ομάδας Ειδικών για τα Πτερυγιόποδα της IUCN.«Κάθε χρόνο στο Σβάλμπαρντ η υποχώρηση των πάγων αποκαλύπτει πόσο ευάλωτες έχουν γίνει οι αρκτικές φώκιες, δυσκολεύοντάς τες να αναπαραχθούν, να ξεκουραστούν και να τραφούν. Η κατάστασή τους είναι μια σαφής υπενθύμιση ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι ένα μακρινό πρόβλημα συμβαίνει ήδη και έχει συνέπειες εδώ και τώρα. Η προστασία των αρκτικών φώκιων σημαίνει προστασία της εύθραυστης ισορροπίας της Αρκτικής, που είναι ζωτικής σημασίας για όλους μας».Η ενημέρωση της Κόκκινης Λίστας αποκάλυψε επίσης ότι το 61% όλων των ειδών πτηνών έχει μειούμενους πληθυσμούς, με τα είδη που ζουν στη Μαδαγασκάρη, τη Δυτική Αφρική και την Κεντρική Αμερική να διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο κυρίως λόγω της απώλειας ενδιαιτημάτων από την αγροτική επέκταση και την υλοτομία.Ο δρ. Ίαν Μπάρφιλντ συντονιστής της Παγκόσμιας Επιστημονικής Ομάδας για τα Πτηνά της BirdLife International δήλωσε: «Το γεγονός ότι τρία στα πέντε είδη πτηνών στον κόσμο έχουν φθίνουσες πληθυσμιακές τάσεις δείχνει πόσο βαθιά είναι η κρίση της βιοποικιλότητας και πόσο επείγει οι κυβερνήσεις να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους».Αντίθετα, η πράσινη θαλάσσια χελώνα έχει βελτιώσει το καθεστώς της, περνώντας από την κατάσταση «Υπό Κίνδυνο» στην κατάσταση «Μη Απειλούμενο». Από τη δεκαετία του 1970, οι πληθυσμοί της έχουν αυξηθεί κατά περίπου 28%, χάρη σε παγκόσμιες δράσεις προστασίας των φωλιών και των θηλυκών χελωνών.Ο Ρόντερικ Μαστ συμπρόεδρος της Ομάδας Ειδικών Θαλάσσιων Χελωνών της IUCN, σχολίασε: «Η συνεχιζόμενη παγκόσμια ανάκαμψη της πράσινης χελώνας είναι ένα ισχυρό παράδειγμα του τι μπορεί να επιτευχθεί με συντονισμένη παγκόσμια προσπάθεια διατήρησης ακόμη και για μακρόβια θαλάσσια είδη». Δυστυχώς, η νέα ενημέρωση της Κόκκινης Λίστας καταγράφει επίσης έξι είδη που μετακινήθηκαν από την κατηγορία των απειλούμενων σε αυτή των εξαφανισμένων.

https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/2019011/peripoy-50-chiliades-eidi-toy-zoikoy-vasileioy-se-ameso-kindyno-exafanisis-symfona-me-ti-nea-kokkini-lista/

[Δροσος Γεωργιος]

Στα πρόθυρα της εξαφάνισης το πιο… viral λουλούδι στον κόσμο.

Πρόκειται για μια οικογένεια ορχιδέας που είναι εξαιρετικά δημοφιλής στους χρήστες του Internet.

Μοιάζουν με μικροσκοπικές μαϊμούδες που κοιτάζουν μέσα από την ομίχλη. Γνωστά στους επιστήμονες ως Dracula, οι αποκαλούμενες «ορχιδέες με πρόσωπο πιθήκου» έχουν γίνει διαδικτυακές διασημότητες. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μοιραστεί φωτογραφίες τους, θαυμάζοντας λουλούδια που φαίνεται να χαμογελούν, κατσουφιάζουν ή είναι θλιμμένα. Πίσω όμως από αυτή τη viral γοητεία κρύβεται μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα: οι περισσότερες από αυτές τις ορχιδέες βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαφάνισης.Μια νέα παγκόσμια έρευνα αποκάλυψε την κατάσταση διατήρησης όλων των γνωστών ειδών Dracula. Τα ευρήματα είναι δυσοίωνα: σχεδόν επτά στα δέκα είδη από τα 133 που μελετήθηκαν απειλούνται με εξαφάνιση. Πολλά υπάρχουν μόνο σε μικροσκοπικά τμήματα δασών, κάποια σε μία ή δύο γνωστές τοποθεσίες, ενώ ορισμένα γνωρίζουμε μόνο από φυτά που καλλιεργούνται σε θερμοκήπια και οι άγριοι πληθυσμοί τους ίσως έχουν ήδη χαθεί.Αυτές οι ορχιδέες αναπτύσσονται κυρίως στα νεφοδάση των Άνδεων σε Κολομβία και Ισημερινό, οικοσυστήματα με τεράστιο πλούτο βιοποικιλότητας, αλλά και από τα πιο απειλούμενα στον πλανήτη. Η επιβίωσή τους εξαρτάται από δροσερές, υγρές συνθήκες σε μεσαία και υψηλά υψόμετρα, όπου η ομίχλη περιβάλλει συνεχώς τα δέντρα.

Παράνομη συλλογή και «ορχιδέο-μανία»

Δυστυχώς, οι ίδιες αυτές πλαγιές αποψιλώνονται ταχύτατα για κτηνοτροφία, καλλιέργειες (όπως αβοκάντο), οδοποιία και εξορύξεις — δραστηριότητες που απειλούν άμεσα πολλά είδη Dracula, όπως το Dracula terborchii. Καθώς τα δάση συρρικνώνονται και κατακερματίζονται, οι ορχιδέες χάνουν τα μικροκλίματα (τις ιδιαίτερες συνθήκες θερμοκρασίας, φωτός και υγρασίας) που χρειάζονται για να επιβιώσουν.Ένας άλλος κίνδυνος προέρχεται από τη γοητεία που ασκούν στους ανθρώπους. Οι ορχιδέες είναι πολύτιμες εδώ και αιώνες. Το ευρωπαϊκό εμπόριο άρχισε τον 19ο αιώνα, όταν η «ορχιδεομανία» κατέκλυσε τους πλούσιους συλλέκτες, προκαλώντας μαζική συλλογή άγριων φυτών στις τροπικές περιοχές.Σήμερα το ενδιαφέρον αυτό αναζωπυρώνεται μέσω του Διαδικτύου. Αν και πολλοί καλλιεργητές εμπορεύονται φυτά από υπεύθυνες καλλιέργειες, άλλοι εξακολουθούν να αναζητούν άγρια δείγματα, και τα είδη Dracula δεν αποτελούν εξαίρεση. Για ένα φυτό που μπορεί να έχει μόνο μερικές δεκάδες άτομα στη φύση, μια μόνο αποστολή συλλογής μπορεί να είναι καταστροφική.

Από τη δημοτικότητα στην προστασία

Σε βορειοδυτικές περιοχές του Ισημερινού η Reserva Drácula προστατεύει μία από τις πλουσιότερες συγκεντρώσεις αυτών των ορχιδέων στον κόσμο, τουλάχιστον δέκα είδη Dracula πέντε από τα οποία δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στη Γη. Όμως οι απειλές πλησιάζουν: αποψίλωση, παράνομη εξόρυξη και η παρουσία ένοπλων ομάδων απειλούν το προσωπικό του καταφυγίου και τις τοπικές κοινότητες.Οι περιβαλλοντολόγοι του οργανισμού Fundación EcoMinga, που διαχειρίζεται την περιοχή, περιγράφουν την κατάσταση ως «επείγουσα». Προτείνουν ενίσχυση της τοπικής παρακολούθησης στήριξη βιώσιμης γεωργίας και ανάπτυξη οικοτουρισμού ώστε να προκύπτει εισόδημα από την προστασία και όχι από την καταστροφή του δάσους.

Ένα λουλούδι γεμάτο μυστήριο

Από κοντά, οι ορχιδέες αυτές κόβουν την ανάσα. Το όνομα Dracula δεν προέρχεται από τους βρικόλακες, αλλά από τη λατινική λέξη για τον «μικρό δράκο» αναφορά στα μακριά, κυνόμορφα σέπαλά τους, τα πέταλα που προστατεύουν το αναπτυσσόμενο άνθος.Οι παράξενες μορφές τους κατέπληξαν τους βοτανολόγους του 19ου αιώνα, που αρχικά νόμιζαν ότι πρόκειται για φάρσα. Καθώς όμως ανακαλύπτονταν περισσότερα είδη, πολλοί παρατήρησαν ότι μοιάζουν με μικροσκοπικούς πιθήκους εξ ου και το προσωνύμιο «ορχιδέες με πρόσωπο πιθήκου». Τις αποκαλούν τα πάντα του κόσμου των ορχιδεών: χαρισματικές, αναγνωρίσιμες, αλλά και βαθιά απειλούμενες όπως οι σπάνιες ασιατικές αρκούδες.

Η νέα αξιολόγηση

Μέχρι πρόσφατα, μόνο λίγα είδη Dracula είχαν επίσημα αξιολογηθεί για την κατάσταση διατήρησής τους. Τώρα, μια διεθνής ομάδα βοτανολόγων από Κολομβία και Ισημερινό, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και την Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) , κάλυψε αυτό το κενό. Χρησιμοποιώντας δείγματα από φυτολόγια, δεδομένα πεδίου και τοπική γνώση, χαρτογράφησαν πού απαντάται κάθε είδος και πόσο δάσος απομένει. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τους φόβους: τα είδη Dracula βρίσκονται σε σοβαρό κίνδυνο.Παρά το δυσοίωνο τοπίο, υπάρχουν λόγοι αισιοδοξίας. Η Reserva Drácula και άλλες προστατευόμενες περιοχές λειτουργούν ως καταφύγια όχι μόνο για τις ορχιδέες, αλλά και για βατράχους, πιθήκους και αμέτρητα άλλα είδη. Τοπικοί οργανισμοί συνεργάζονται με τις κοινότητες για να προωθήσουν βιώσιμη γεωργία, να αναπτύξουν οικοτουρισμό και να ανταμείψουν την προστασία της φύσης μέσω προγραμμάτων πληρωμών για υπηρεσίες οικοσυστήματος.

Από τα social media στη δράση

Υπάρχει επίσης η ευκαιρία να μετατραπεί η δημοτικότητα σε προστασία. Η ίδια διαδικτυακή φήμη που αυξάνει τη ζήτηση μπορεί να χρηματοδοτήσει τη διατήρησή τους. Αν οι viral αναρτήσεις με τα «χαμογελαστά λουλούδια» συνοδεύονταν από πληροφορίες για την προέλευσή τους και τον κίνδυνο που διατρέχουν, θα μπορούσαν να αλλάξουν τη στάση του κοινού απέναντι στη συλλογή άγριων φυτών.Όπως το πάντα έγινε σύμβολο της προστασίας της άγριας ζωής, έτσι και οι ορχιδέες με πρόσωπο μαϊμούς θα μπορούσαν να γίνουν σύμβολα προστασίας της φυτικής ζωής — μια υπενθύμιση ότι η βιοποικιλότητα δεν αφορά μόνο τα ζώα. Το αν οι μελλοντικές γενιές θα βλέπουν αυτά τα πρόσωπα στα δάση ή μόνο στις οθόνες τους, θα εξαρτηθεί από το πώς θα δράσουμε τώρα.

Οι ορχιδέες με πρόσωπο πιθήκου κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2020656/sta-prothyra-tis-exafanisis-to-pio-viral-loyloydi-sto-kosmo/

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκαν πανάρχαιοι δεινόσαυροι που φωτίζουν την εμφάνιση και εξέλιξη τους στη Γη.

Πρόκειται για άγνωστα είδη που ζούσαν πριν από περίπου 230 εκατ. έτη.

Δύο εντυπωσιακές ανακαλύψεις άγνωστων ειδών δεινοσαύρων έγιναν στην Αργεντινή που θεωρείται ένας από τους παλαιοντολογικούς παραδείσους του πλανήτη αφού ζούσαν εκεί δεκάδες είδη δεινοσαύρων ορισμένοι εκ των οποίων ήταν οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος που γνωρίζουμε και τώρα εντοπίζονται δύο από τους αρχαιότερους επιβεβαιώνοντας έτσι τον κεντρικό ρόλο που έπαιζε η Αργεντινή στο παγκόσμιο οικοσύστημα την επίμαχη γεωλογική περίοδο στη Γη.Η πρώτη ανακάλυψη έγινε στην οροσειρά των Άνδεων όπου εντοπίστηκε ένας σχεδόν πλήρης σκελετός ενός νέου είδους δεινοσαύρου που έζησε πριν από περίπου 230 εκατομμύρια χρόνια ενώ ανάλογης ηλικίας είναι και ο δεύτερος δεινόσαυρος που ανακαλύφθηκε.Οι παλαιοντολόγοι με τα διαθέσιμα στοιχεία έχουν οριοθετήσει την εμφάνιση των δεινοσαύρων στη Γη πριν από περίπου 230 εκατ. έτη άρα τα δύο είδη είναι από τα πρώτα που γνωρίζουμε και η μελέτη τους θα ρίξει φως στην ύπαρξη και εξέλιξη των δεινοσαύρων που έγιναν γρήγορα κυρίαρχοι της Γης για περίπου 170 εκατ. έτη και η βασιλεία του έληξε όταν πριν από 66 εκατ. έτη έπεσε στον πλανήτη ένας τεράστιος αστεροειδής προκαλώντας παγκόσμια καταστροφή που οδήγησε σε εξαφάνιση του 80% της ζωής.Ο σκελετός που βρέθηκε σε υψόμετρο τριών χιλιάδων μέτρων διέθετε μακρύ λαιμό και έλαβε την ονομασία «Huayracursor jaguensis». Εντοπίστηκε από ομάδα παλαιοντολόγων του Conicet, του δημόσιου ερευνητικού ινστιτούτου της Αργεντινής και η ανακάλυψη  δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature».Το είδος αυτό έζησε στο τέλος της Τριασικής, γεωλογικής περιόδου κατά την οποία εμφανίστηκαν οι πρώτοι δεινόσαυροι και οι πρόγονοι των θηλαστικών, διευκρίνισαν οι ερευνητές στην ανακοίνωσή τους. «Υπολογίζουμε ότι ο Huayracursor πρέπει να είναι μεταξύ 230 και 225 εκατομμυρίων ετών, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους παλαιότερους δεινόσαυρους στον κόσμο», εξήγησε ο Αγκουστίν Μαρτινέλι ένας από τους ερευνητές.Αν το είδος αυτό που ανακαλύφθηκε ανήκει σε σειρά φυτοφάγων δεινοσαύρων που περιλαμβάνει τους γιγάντιους δεινόσαυρους με τον μακρύ λαιμό, οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι ένας ενήλικας θα πρέπει να είχε ύψος περίπου δύο μέτρα και βάρος περίπου 18 κιλά. Ο σκελετός που βρέθηκε αποτελείται από τμήμα του κρανίου, πλήρη σπονδυλική στήλη ως την ουρά και σχεδόν ολόκληρα μπροστινά και πίσω άκρα. Οι συντάκτες του άρθρου εκτιμούν ότι το απολίθωμα αυτό θα γίνει σημείο αναφοράς για τη μελέτη της εξέλιξης των δεινοσαύρων χάρη στο γεγονός ότι είναι σχεδόν ολόκληρο.

Ο θηρευτής

Ο δεύτερος δεινόσαυρος που εντοπίστηκε στην Αργεντινή ζούσε πριν από 231 έως 226 εκατομμύρια χρόνια, είχε μήκος περίπου 1,2 μέτρα και βάρος γύρω στα 8-9 κιλά. Έλαβε την ονομασία «Anteavis crurilongus» και ήταν ένα πρώιμο είδος θηρόποδων, που ανήκε εκτός της ομάδας Neotheropoda, αλλά παρουσίαζε εξελιγμένα χαρακτηριστικά τα οποία μέχρι πρότινος θεωρούνταν αποκλειστικά αυτής της ομάδας. Στα θηρόποδα ανήκαν πολλοί σαρκοφάγοι δεινόσαυροι συμπεριλαμβανομένου του Τυραννόσαυρου ρεξ.«Είναι ένας από τους αρχαιότερους και πιο πρωτόγονους δεινόσαυρους που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Η πρώιμη διαφοροποίηση των δεινοσαύρων προκάλεσε μια μεγάλη οικολογική αλλαγή στα χερσαία οικοσυστήματα, που κορυφώθηκε με τις συναθροίσεις τετράποδων όπου οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν σε αφθονία στα τέλη της Τριαδικής περιόδου, πριν από 201 εκατομμύρια χρόνια. Επομένως η μελέτη της αρχικής διαφοροποίησης των δεινοσαύρων είναι κρίσιμη για να κατανοήσουμε την εγκαθίδρυση των μεσοζωικών οικοσυστημάτων. Ωστόσο η έλλειψη συνεχών στρωματογραφικών δεδομένων από τις λίγες γεωλογικές ενότητες που διατηρούν τους αρχαιότερους γνωστούς δεινόσαυρους (233–227 εκατ. χρόνια πριν) περιορίζει την κατανόησή μας αυτής της αρχικής εξελικτικής φάσης» δήλωσε ο Δρ. Ρικάρντο Μαρτίνες από το Εθνικό Πανεπιστήμιο του Σαν Χουάν και οι συνεργάτες του που δημοσιεύουν την ανακάλυψη στην επιθεώρηση «Nature Ecology & Evolution».

Καλλιτεχνική απεικόνιση του αρχαίου θηρόποδου δεινοσαύρου που ανακαλύφθηκε στην Αργεντινή.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2020852/anakalyfthikan-panarchaioi-deinosayroi-poy-fotizoyn-tin-emfanisi-kai-exelixi-toys-sti-gi/

[Δροσος Γεωργιος]

Τα κουνούπια έφτασαν και στην παγωμένη Ισλανδία.

Η Ισλανδία ήταν ένα από τα λίγα μέρη στον κόσμο όπου δεν είχαν καταγραφεί κουνούπια μέχρι σήμερα.

Κουνούπια εντοπίστηκαν στην Ισλανδία για πρώτη φορά, καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη καθιστά πλέον τη χώρα πιο φιλόξενη για τα έντομα.Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, η Ισλανδία ήταν μέχρι αυτόν τον μήνα ένα από τα λίγα μέρη του πλανήτη στα οποία δεν είχε καταγραφεί πληθυσμός κουνουπιών.Με φόντο την κλιματική αλλαγή, επιστήμονες προέβλεπαν εδώ και καιρό ότι κουνούπια θα μπορούσαν να κάνουν την εμφάνισή τους στην Ισλανδία, όπου υπάρχουν πολλά έλη και λίμνες, αν και πολλά είδη δεν μπορούν να επιβιώσουν στις αντίξοες συνθήκες της χώρας.

Δείγματα του είδους Culiseta annulata

Σύμφωνα με τον εντομολόγο στο Ινστιτούτο Φυσικών Επιστημών της Ισλανδίας Ματίας Άλφρεντσον, τον οποίο επικαλείται ο Guardian, εντοπίστηκαν τρία δείγματα του είδους Culiseta annulata.Πρόκειται για είδος που είναι ανθεκτικό στο κρύο και μπορεί να επιβιώσει στις ισλανδικές συνθήκες, καταφεύγοντας τον χειμώνα σε υπόγεια και αχυρώνες.Η Ισλανδία θερμαίνεται με ρυθμό τέσσερις φορές μεγαλύτερο σε σύγκριση με περιοχές στο υπόλοιπο βόρειο ημισφαίριο.Οι παγετώνες λιώνουν, ενώ ψάρια από θερμότερα κλίματα, όπως το σκουμπρί, έχουν βρεθεί στα νερά της χώρας.

 

https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2022957/ta-koynoypia-eftasan-kai-stin-islandia/

[Δροσος Γεωργιος]

Νέα έρευνα αποκαλύπτει άγνωστα εντυπωσιακά είδη στα βάθη των ωκεανών.

Αυξάνονται οι γνώσεις μας για το τι συμβαίνει και τι υπάρχει στις αβύσσους της Γης.

Νέα έρευνα αποκάλυψε 14 έως τώρα άγνωστα θαλάσσια είδη, προσφέροντας νέες γνώσεις για τη ζωή που παραμένει κρυμμένη στα βάθη των ωκεανών.Οι ωκεανοί της Γης εξακολουθούν να φιλοξενούν τεράστιο αριθμό αταξινόμητων οργανισμών με μόνο ένα μικρό ποσοστό από τα περίπου δύο εκατομμύρια θαλάσσια είδη να έχουν επίσημα αναγνωριστεί και περιγραφεί. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι γνωρίζουμε περισσότερα για τον πλανήτη Άρη από ότι για τους ωκεανούς της Γης τόσο όσον αφορά τα γεωλογικά και άλλα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά τους όσο και τα οικοσυστήματα ή τις μορφές ζωές που ζουν σε αυτούς. Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια είναι η μεγάλη καθυστέρηση, που μπορεί να διαρκεί δεκαετίες μεταξύ της αρχικής ανακάλυψης ενός είδους και της επίσημης δημοσίευσής του.Για να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα, δημιουργήθηκε το Ocean Species Discoveries, μια ειδική, πλούσια σε δεδομένα πλατφόρμα που έχει σχεδιαστεί για σύντομες και υψηλής ποιότητας περιγραφές θαλάσσιων ασπόνδυλων οργανισμών. Αυτό το καινοτόμο μοντέλο δημοσίευσης στοχεύει να μειώσει δραστικά τον χρόνο τεκμηρίωσης νέων ειδών κάτι που είναι επείγον, καθώς οι ανθρώπινες δραστηριότητες προκαλούν απώλεια βιοποικιλότητας και ωθούν άγνωστα είδη προς εξαφάνιση.Το πρόγραμμα διαχειρίζεται η Senckenberg Ocean Species Alliance (SOSA), μια πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Έρευνας και Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Senckenberg στη Φρανκφούρτη. Η SOSA ενισχύει τη διεθνή συνεργασία μεταξύ ταξινομητών, παρέχει τεχνική και υλικοτεχνική υποστήριξη και απλοποιεί τη διαδικασία επιστημονικής δημοσίευσης.Στη δεύτερη μεγάλη δημοσίευσή του το Ocean Species Discoveries συγκέντρωσε πάνω από 20 επιστήμονες, οι οποίοι περιέγραψαν 14 νέα είδη θαλάσσιων ασπόνδυλων και δύο νέα γένη. Οι ανακαλύψεις περιλαμβάνουν σκώληκες, μαλάκια και καρκινοειδή, και δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Biodiversity Data Journal. «Το κοινό μας όραμα είναι να κάνουμε την ταξινομία πιο γρήγορη, πιο αποτελεσματική, πιο προσβάσιμη και πιο ορατή», ανέφερε η ερευνητική ομάδα.

Τεχνολογία για ταχύτερη αναγνώριση

Το νέο Discovery Laboratory στο Ινστιτούτο Senckenberg στη Φρανκφούρτη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην περιγραφή των περισσότερων νέων ειδών.
Το εργαστήριο διαθέτει προηγμένες μεθόδους έρευνας όπως οπτική και ηλεκτρονική μικροσκοπία, απεικόνιση confocal, μοριακή ταυτοποίηση (barcoding) και μικρο-αξονική τομογραφία (micro-CT), επιτρέποντας στους ερευνητές να παράγουν δεδομένα υψηλής ποιότητας για ακριβείς περιγραφές ειδών.Τα ζώα που μελετήθηκαν προέρχονται από βάθη από 1 έως και πάνω από 6,000 μέτρα. Το βαθύτερο ζώο που εξερευνήθηκε είναι το Veleropilina gretchenae, ένα νέο είδος μαλακίου που ανακαλύφθηκε στην Τάφρο των Αλεούτιων σε βάθος 6,465 μέτρων. Είναι ένα από τα πρώτα είδη της κλάσης Monoplacophora που διαθέτει ολοκληρωμένο γονιδίωμα από το αρχικό δείγμα (holotype).

Μικροτομογραφίες αποκαλύπτουν τη δομή της ζωής στα βάθη

Μία σημαντική επιτυχία της έρευνας είναι η ανατομική περιγραφή του σαρκοφάγου δίθυρου Myonera aleutiana του δεύτερου μόνο δίθυρου που έχει μελετηθεί λεπτομερώς αποκλειστικά με μη επεμβατική μικρο-αξονική τομογραφία (micro-CT).Η διαδικασία παρήγαγε πάνω από 2,000 τομογραφικές εικόνες προσφέροντας πρωτοφανή ευκρίνεια για τους εσωτερικούς ιστούς και τα μαλακά μέρη του ζώου. Η περιγραφή του καθορίζει και νέο ρεκόρ βάθους: βρέθηκε στα 5,170–5,280 μέτρα, περίπου 800 μέτρα βαθύτερα από κάθε άλλο γνωστό άτομο του γένους Myonera.

Τιμώντας την επιστημονική κληρονομιά

Ένα από τα νέα είδη τιμά την Johanna Rebecca Senckenberg (1716–1743), φυσιοδίφη και ευεργέτιδα που συνέβαλε στη δημιουργία της Εταιρείας Senckenberg για τη Μελέτη της Φύσης. Το είδος Apotectonia senckenbergae, ένα αμφίποδο, ανακαλύφθηκε σε κοίτη μυδιών στο υδροθερμικό πεδίο του ρήγματος Γκαλαπάγκος, σε βάθος 2.602 μέτρων.Μερικοί από τους βαθυσκάφιους οργανισμούς έχουν εντυπωσιακή εμφάνιση. Το παρασιτικό ισόποδο Zeaione everta διαθέτει προεξοχές στην πλάτη του θηλυκού που θυμίζουν ποπ κορν. Από εκεί προέρχεται και το όνομα του νέου γένους (Zea δηλ. καλαμπόκι). Βρέθηκε στη μεσοπαλιρροιακή ζώνη της Αυστραλίας και αποτελεί επίσης νέο γένος.Η μελέτη ρίχνει φως και σε ήδη γνωστά είδη, όπως το Laevidentalium wiesei, ένα θαλάσσιο «κυνόδοντα» που ζει σε βάθη άνω των 5.000 μέτρων.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι έφερε θαλάσσια ανεμώνη προσκολλημένη στο μπροστινό μέρος του κελύφους του — η πρώτη φορά που παρατηρείται τέτοια αλληλεπίδραση στο γένος Laevidentalium.

Το Spinther bohnorum. είναι ένα από τα νέα είδη που εντοπίστηκαν στους ωκεανούς

Στις εικόνες ορισμένα από τα νέα είδη.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2023686/nea-ereyna-apokalyptei-agnosta-entyposiaka-eidi-sta-vathi-ton-okeanon/

[Δροσος Γεωργιος]

Βρέθηκε άθικτο αβγό δεινοσαύρου που μπορεί να διαθέτει ακόμη και εμβρυϊκό υλικό.

Η επιστημονική κοινότητα αναμένει με ανυπομονησία τις μελέτες στο εντυπωσιακό εύρημα.

Φαίνεται σαν να δημιουργήθηκε χθες. Αλλά όσο απίστευτο κι αν ακούγεται ένα μεγάλο αβγό που εντοπίστηκε στην Αργεντινή χρονολογείται 70 εκατομμύρια χρόνια πριν και ανήκει σε κάποιο είδος δεινοσαύρων. Το αρχαίο αυγό εντοπίστηκε στο Ρίο Νέγκρο, στην Παταγονία, και έχει αφήσει άφωνους τους ειδικούς σε όλο τον κόσμο.Αν και μοιάζει εντυπωσιακά με αυγό στρουθοκαμήλου πιθανότατα ανήκε σε μέλος του γένους Bonapartenykus, ενός μικρού σαρκοφάγου θερόποδου που περιπλανιόταν στην περιοχή κατά την ύστερη Κρητιδική περίοδο. Αν και αυγά δεινοσαύρων έχουν βρεθεί ξανά στην περιοχή ένα τόσο καλοδιατηρημένο δείγμα είναι εξαιρετικά σπάνιο. Σύμφωνα με την αρχαιολογική ομάδα μπορεί να περιέχει ακόμη και εμβρυϊκό υλικό κάτι που θα ερευνηθεί με λεπτομερείς σαρώσεις.Ο Γκονζάλο Μουνιόζ, από το Αργεντίνικο Μουσείο Φυσικών Επιστημών Bernardo Rivadavia δήλωσε στο National Geographic: «Ήταν μια πλήρης και απόλυτη έκπληξη. Δεν είναι σπάνιο να βρίσκουμε απολιθώματα δεινοσαύρων, αλλά το πρόβλημα με τα αυγά είναι ότι είναι πολύ πιο σπάνια.»
Εξήγησε ότι τα αυγά σαρκοφάγων δεινοσαύρων είναι ιδιαίτερα σπάνια για διάφορους λόγους: «Πρώτον, υπάρχουν λιγότεροι σαρκοφάγοι από ό,τι φυτοφάγοι. Επιπλέον τα αυγά τους είναι πιο “πτηνόμορφα” καθώς η εξελικτική γραμμή των σαρκοφάγων δεινοσαύρων οδήγησε τελικά στα πουλιά. Αυτό σημαίνει ότι έχουν πιο λεπτά και εύθραυστα κελύφη που καταστρέφονται πιο εύκολα. Η εύρεση τέτοιων αυγών είναι πολύ δύσκολη γι’ αυτό αυτή η ανακάλυψη είναι τόσο εξαιρετική και εντυπωσιακή».Το αυγό μαζί με άλλα ευρήματα από τον ίδιο χώρο θα σταλεί στο Μουσείο Φυσικών Επιστημών της Αργεντινή για μελέτη. Ο Μουνιόζ δήλωσε ότι ελπίζει το αυγό να περιέχει έμβρυο, αλλά απαιτούνται εις βάθος σαρώσεις για να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάτι στο εσωτερικό του. Αν βρεθούν ίχνη ενός αναπτυσσόμενου δεινοσαύρου, αυτό θα αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες παλαιοντολογικές ανακαλύψεις στην ιστορία της Νότιας Αμερικής και θα προσφέρει νέες λεπτομέρειες για το πώς αναπτύσσονταν και εκκολάπτονταν οι δεινόσαυροι. Η Αποστολή της Κρητιδικής Περιόδου Ι (Cretaceous Expedition I) αποκάλυψε επίσης δόντια θηλαστικών και σπονδύλους φιδιών υποδηλώνοντας ότι ο χώρος αυτός ήταν κάποτε τόπος φωλιάσματος.

Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Φεντερίκο Ανιολίν κρατά στο χέρι του το άθικτο αβγό δεινοσαύρου.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2023947/vrethike-athikto-avgo-deinosayroy-poy-mporei-na-diathetei-akomi-kai-emvryiko-yliko

 

 

Ανακαλύφθηκαν οι πρώτοι δεινόσαυροι που διέθεταν οπλές.

Απρόσμενο ανατομικό εύρημα που δημιουργεί νέα εξελικτικά δεδομένα στον κόσμο των δεινοσαύρων.

Πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια ένα κοπάδι φυτοφάγων δεινοσαύρων πέθανε από ξηρασία σε ένα τραγικό γεγονός αφού σύμφωνα με τους ειδικούς λίγες μέρες ή μπορεί και λίγες αργότερα έπεσαν δυνατές βροχές στη περιοχή. Κάποιοι από αυτούς τους δεινόσαυρους διέθεταν οπλές ανατομικό χαρακτηριστικό που εντοπίζεται για πρώτη φορά στο βασίλειο των δεινοσαύρων.Το κοπάδι αποτελούνταν από δεινοσαύρους του είδους Edmontosaurus annectens που διέθετε ένα πεπλατυσμένο κεφάλι που θυμίζει αυτό της πάπιας. Το κοπάδι περιπλανιόνταν στη σημερινή Βόρεια Αμερική και το είδος αυτό είναι από εκείνα για τα οποία έχουμε πλήθος στοιχείων καθώς τα απολιθώματά τους είναι συχνά και διατηρούνται καλά.Οι παλαιοντολόγοι του Πανεπιστημίου του Σικάγο ηγήθηκαν μιας νέας μελέτης που εξέτασε λεπτομερώς πολλά απολιθώματα δεινοσαύρων από τη λεγόμενη «ζώνη των μουμιών», μια περιοχή 10 χιλιομέτρων στην πολιτεία Ουαϊόμινγκ των ΗΠΑ γνωστή για τις εξαιρετικές συνθήκες διατήρησης των απολιθωμάτων της. Δύο πρόσφατα ανακαλυφθέντα δείγματα αποκάλυψαν χαρακτηριστικά που δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ.Το πρώτο ανήκει σε νεαρό δεινόσαυρο, περίπου δύο ετών όταν πέθανε — είναι ο πρώτος δεινόσαυρος μεγάλου μεγέθους που διατήρησε ολόκληρο το σαρκώδες περίγραμμά του, συμπεριλαμβανομένης μιας λοφιοειδούς προεξοχής που εκτείνεται κατά μήκος του λαιμού και της ράχης του. Το δεύτερο δείγμα, ενός νεαρού ενήλικα ηλικίας 5–8 ετών, φέρει μια πλήρη σειρά μικρών αγκαθιών που τρέχουν από τους γοφούς μέχρι την άκρη της ουράς ένα χαρακτηριστικό που είχε εντοπιστεί μερικώς στο παρελθόν, αλλά ποτέ τόσο πλήρως διατηρημένο.Το πιο συναρπαστικό εύρημα, ωστόσο, είναι ότι τα δάχτυλα των πίσω ποδιών του έφεραν οπλές ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο όχι μόνο για δεινόσαυρο, αλλά για οποιοδήποτε ερπετό. Με ηλικία 66–69 εκατομμυρίων ετών πρόκειται για μία από τις αρχαιότερες γνωστές οπλές ζώου στην ιστορία. Οι ερευνητές γράφουν ότι «οι οπλές πιθανότατα εξελίχθηκαν ακόμη νωρίτερα, κατά την Ιουρασική περίοδο, μεταξύ των θωρακισμένων ορνιθίσχιων (στεγόσαυροι, αγκυλόσαυροι), των οποίων τα άκρα ήταν στιβαρά και συνδέονται με αποτυπώματα στρογγυλεμένων δακτύλων».

Η ανακάλυψη

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα δείγματα με οπτικές σαρώσεις, ακτίνες Χ, αξονικές τομογραφίες και ηλεκτρονικά μικροσκόπια. Δυστυχώς, δεν βρέθηκε κανένα ίχνος οργανικού υλικού, ούτε αποτυπώματα εσωτερικών δομών. Αντίθετα, φαίνεται πως όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά διατηρήθηκαν ως ένα λεπτό στρώμα αργίλου, πάχους λιγότερο από 1 χιλιοστό, που σχηματίστηκε όταν το υλικό συγκολλήθηκε πάνω σε ένα μικροβιακό βιοφίλμ που κάλυπτε τα πτώματα κατά την αποσύνθεση.Τα ευρήματα αυτά αποκαλύπτουν με εντυπωσιακή λεπτομέρεια την ιστορία του θανάτου των ζώων. Το ρυτιδωμένο δέρμα τους, σφιχτά τεντωμένο πάνω στα οστά, δείχνει ότι τα σώματα έμειναν εκτεθειμένα στον καυτό ήλιο για μερικές ώρες ή μέρες μετά τον θάνατό τους. Η ξηρασία έχει αναγνωριστεί ως άμεση αιτία θανάτου για ορισμένα από τα δείγματα. Όμως σε ένα ειρωνικό παιχνίδι της τύχης λίγο αργότερα τα σώματα θάφτηκαν γρήγορα κάτω από λάσπη και κορμούς δέντρων, πιθανότατα από ξαφνικές πλημμύρες.«Αυτές οι λεπτομέρειες δείχνουν ότι τα πτώματα θάφτηκαν από νερά πλημμύρας στον ίδιο χώρο, μέσα σε λίγες ώρες ή, το πολύ, λίγες ημέρες. Συμπεραίνουμε ότι το διάστημα ανάμεσα στον θάνατο και την ταφή των τεσσάρων μουμιών E. annectens ήταν της τάξης μιας εβδομάδας ή λίγων εβδομάδων μέσα στην ίδια εποχή» αναφέρουν οι ερευνητές σε δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science».Το μεγαλύτερο μέρος όσων γνωρίζουμε για τους δεινοσαύρους προέρχεται από απολιθωμένα οστά, αλλά περιστασιακά διατηρούνται και ίχνη μαλακών ιστών — όπως δέρμα, φτερά, φολίδες ή ακόμα και όργανα. Αυτές οι «μούμιες» δεινοσαύρων προσφέρουν μερικές από τις πιο καθαρές ματιές στον αρχαίο κόσμο  σχεδόν σαν να ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του δεινόσαυρου που διέθετε οπλές.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2024280/anakalyfthikan-oi-protoi-deinosayroi-poy-diethetan-oples/

[Δροσος Γεωργιος]

Οι δεινόσαυροι άκμαζαν πριν πέσει στα… κεφάλια τους ο γιγάντιος αστεροειδής που τους εξαφάνισε.

Τι συνέβαινε πριν πέσει στη Γη ο τεράστιος διαστημικός βράχος;

Η επιστημονική κοινότητα έχει διχαστεί τα τελευταία χρόνια από τα αποτελέσματα αντιφατικών μεταξύ τους μελετών για το τι συνέβαινε στο βασίλειο των δεινοσαύρων όταν έπεσε στη Γη ένας τεράστιος αστεροειδής προκαλώντας την εξαφάνιση τους. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science» αναφέρει ότι οι δεινόσαυροι άκμαζαν πριν συμβεί η τρομερή σύγκρουση.Οι δεινόσαυροι βασίλευαν στη Γη για περίπου 170 εκατ. έτη όταν σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία ένας αστεροειδής διαμέτρου 10-15 χλμ. έπεσε πριν από 66 εκατ. έτη στη χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό. Οι επιπτώσεις ήταν πλανητικού επιπέδου οδηγώντας σε εξαφάνιση το 80% της ζωής σε στεριά και θάλασσα.Τα λίγα και μικρά θηλαστικά ζώα που υπήρχαν την εποχή δεινοσαύρων ζούσαν κρυμμένα στο φως της μέρας και κυκλοφορούσαν για διατροφή και αναπαραγωγή τη νύχτα. Όταν οι δεινόσαυροι έπαψαν να υπάρχουν τα θηλαστικά βγήκαν από τις κρυψώνες τους και κατάφεραν να κυριαρχήσουν στον πλανήτη ανοίγοντας το δρόμο έτσι για την εμφάνιση του ανθρώπου.Κάποιες μελέτες αναφέρουν ότι οι δεινόσαυροι μετά από σχεδόν 200 εκατ. έτη παρουσίας στη Γη είχαν εισέλθει σε μια πορεία παρακμής και η εξαφάνιση τους ήταν δεδομένη απλά η πτώση του αστεροειδή την επιτάχυνε. Η τελευταία μελέτη αναφέρει ότι οι δεινόσαυροι την στιγμή που έπεσε στη Γη ο αστεροειδής βρίσκονταν στο απόγειο της ακμής τους και πιθανότατα θα εξακολουθούσαν να βρίσκονται ακόμη στη Γη κάτι που σημαίνει ότι εσείς δεν θα διαβάζατε τώρα αυτό το άρθρο…

Τα ευρήματα

Οι ερευνητές χρονολόγησαν πετρώματα από το στρώμα απολιθωμάτων Naashoibito Member στο Νέο Μεξικό στο οποίο υπάρχουν ευρήματα από ένα οικοσύστημα με πολλά είδη δεινοσαύρων ανάμεσα τους και ο φοβερός και τρομερός Τυραννοσαυρος ρεξ, ο πιο μεγάλος και μοχθηρός σαρκοφάγος δεινόσαυρος που πάτησε το πόδι του στη Γη.Η χρονολόγηση αποκάλυψε ότι το οικοσύστημα αυτό υπήρχε λίγο πριν από τη σύγκρουση του αστεροειδούς γεγονός που υποδηλώνει ότι οι τελευταίοι δεινόσαυροι του Νέου Μεξικού τα πήγαιναν περίφημα πριν το γιγάντιο διαστημικό σώμα φέρει τον όλεθρο από τον ουρανό.«Τουλάχιστον πριν από το γεγονός της μαζικής εξαφάνισης φαίνεται ότι ευημερούσαν. Υπάρχει μια ποικιλόμορφη πανίδα δεινοσαύρων στο στρώμα Naashoibito στο Νέο Μεξικό, επομένως ο πληθυσμός των δεινοσαύρων φαίνεται να ήταν υγιής» δήλωσε στο Live Science ο επικεφαλής της μελέτης Άντριου Φλιν, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πολιτείας του Νέου Μεξικού.Η ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε νέες χρονολογήσεις σε ευρήματα από το Naashoibito Member για τα οποία οι χρονολογήσεις που είχαν γίνει θεωρούνται αμφιλεγόμενες καταλήγοντας στα νέα συμπεράσματα.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2024935/oi-deinosayroi-akmazan-prin-pesei-sta-kefalia-toys-o-gigantios-asteroeidis-poy-toys-exafanise/

[Δροσος Γεωργιος]

Ρινόκεροι χωρίς κέρατα ζούσαν κάποτε στην Αρκτική.

Απρόσμενη ανακάλυψη ενός άγνωστου πολικού είδους του ογκώδους θηλαστικού.

Πριν από περίπου 23 εκατομμύρια χρόνια ένα είδος ρινόκερου παρόμοιο σε μέγεθος με τον σύγχρονο ινδικό ρινόκερο αλλά χωρίς το χαρακτηριστικό κέρατο στο πρόσωπο του ζούσε στο αφιλόξενο περιβάλλον της καναδικής Αρκτικής το οποίο τότε ήταν θερμότερο απ’ ό,τι σήμερα αλλά εξακολουθούσε να έχει χιόνια και πολύμηνη χειμερινή σκοτεινιά.Τα απολιθώματα του αυτού του πολικού ρινόκερου που έλαβε την επιστημονική ονομασία «Epiaceratherium itjilik» βρέθηκαν στο νησί Devon του καναδικού Αρκτικού αρχιπελάγους, σε περιοχή με μόνιμα παγωμένο στρώμα πάγου. Περίπου 75% του σκελετού του βρέθηκε άθικτο, επιτρέποντας στους επιστήμονες να αποκτήσουν πλήρη εικόνα του ζώου. Τα απομεινάρια του εντοπίστηκαν μέσα στον κρατήρα Haughton έναν από τους βορειότερους κρατήρες πρόσκρουσης της Γης διαμέτρου περίπου 23 χιλιομέτρων.Ο πολικός ρινόκερος έζησε στις αρχές της Μειόκαινης περιόδου μια εποχή μεγάλης εξέλιξης και διαφοροποίησης των θηλαστικών. Μέχρι αυτή την ανακάλυψη κανένας ρινόκερος δεν ήταν γνωστό ότι είχε ζήσει σε τόσο υψηλό γεωγραφικό πλάτος. Η τοποθεσία βρίσκεται στο Νούναβουτ το βορειότερο καναδικό έδαφος. Με ύψος περίπου 1 μέτρο το είδος αυτό ήταν παρόμοιο σε μέγεθος με τον σύγχρονο ινδικό ρινόκερο αλλά μικρότερο από τους αφρικανικούς ρινόκερους.«Το νησί Devon κατά τη Μειόκαινο ήταν πολύ πιο ήπιο και δασωμένο εντελώς διαφορετικό από την πολική έρημο που είναι σήμερα. Τα καλοκαίρια θα ήταν ζεστά, αλλά οι χειμώνες αρκετά ψυχροί ώστε να υπάρχει χιόνι. Το κλίμα θα ήταν παρόμοιο με εκείνο του νότιου Οντάριο ή της βόρειας Νέας Υόρκης σήμερα αν και η περιοχή βίωνε μήνες απόλυτου σκότους τον χειμώνα και μήνες συνεχούς φωτός το καλοκαίρι. Παραμένει μυστήριο πώς ζώα όπως ο ρινόκερος επιβίωναν εκεί αν και γνωρίζουμε ότι τα σύγχρονα θηλαστικά σκάβουν στο χιόνι με τα πόδια ή τα κέρατά τους για να φτάσουν στη βλάστηση» δήλωσε η Ντανιέλε Φρέιζερ επικεφαλής παλαιοντολογίας στο Μουσείο Φύσης του Καναδά και κύρια συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται περιοδικό «Nature Ecology and Evolution».Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της Αρκτικής στην εξέλιξη των θηλαστικών. «Συχνά θεωρούμε τις τροπικές περιοχές ως κέντρα βιοποικιλότητας και πράγματι είναι. Όμως όσο περισσότερα απολιθώματα ανακαλύπτουμε στην Αρκτική τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται ότι ήταν μια κομβική περιοχή για την εξέλιξη των θηλαστικών» είπε η Φρέιζερ.

Τα χαρακτηριστικά

Ο πολικός ρινόκερος τρέφονταν με φύλλα δέντρων και θάμνων περιπλανώμενος σε ένα δάσος με πεύκα λάρικες, σκλήθρες, ερυθρελάτες και σημύδες όπως δείχνουν τα απολιθώματα γύρης της περιοχής. Τα απολιθώματά του ρινόκερου δείχνουν ότι είχε στενό ρύγχος χαρακτηριστικό των φυτοφάγων που βοσκούν σε θάμνους.Η Φρέιζερ θεωρεί ότι το ζώο πιθανότατα είχε παχύ τρίχωμα λόγω των ψυχρών χειμώνων. Οι μαλλιαροί ρινόκεροι της Εποχής των Παγετώνων είχαν επίσης τρίχωμα και μεγάλα κέρατα αλλά δεν σχετίζονταν στενά με αυτό το είδος. Άλλα απολιθώματα της περιοχής περιλαμβάνουν την πρώιμη φώκια Puijila darwini που είχε πόδια αντί για πτερύγια.Οι ρινόκεροι εμφανίστηκαν πριν από περίπου 48 εκατομμύρια χρόνια και εξαπλώθηκαν σε όλες τις ηπείρους εκτός της Νότιας Αμερικής και της Ανταρκτικής. Σήμερα υπάρχουν πέντε είδη ενώ πάνω από 50 είναι γνωστά από τα απολιθώματα. Αν και ορισμένοι ρινόκεροι της εποχής είχαν ήδη αναπτύξει κέρατα το είδος αυτό δεν είχε. Διέφερε επίσης από άλλους Μειόκαινους ρινόκερους της Βόρειας Αμερικής, όπως τον Teleoceras, που ήταν μεγάλος, κοντοπόδαρος και πλατύς σαν ιπποπόταμος, με ένα μικρό κέρατο.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του αρχαίου ρινόκερου χωρίς κέρατο.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2026096/rinokeroi-choris-kerata-zoysan-kapote-stin-arktiki/

[Δροσος Γεωργιος]

Μπλε σκύλοι εμφανίστηκαν στην ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ (βίντεο)

Πιθανώς λόγω επαφής με τους με χημικές ουσίες

Σκυλιά με μπλε τρίχωμα εντοπίστηκαν κοντά στη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ, πιθανώς λόγω επαφής τους με χημικές ουσίες.Οι φροντιστές των σκύλων στη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ εντόπισαν για πρώτη φορά σκυλιά με μπλε τρίχωμα, όπως αναφέρει η ομάδα Dogs of Chernobyl, η οποία δημοσίευσε βίντεο στο οποίο διακρίνεται ένας σκύλος εντελώς μπλε. «Δεν ήταν μπλε την περασμένη εβδομάδα. Δεν γνωρίζουμε τον λόγο και προσπαθούμε να τους πιάσουμε για να μάθουμε τι συμβαίνει», ανέφερε η ομάδα.Οι φροντιστές των ζώων εκτιμούν ότι τα σκυλιά ήρθαν σε επαφή με χημική ουσία που δεν γνωρίζουν, η οποία θα μπορούσε να προκάλεσε τον μπλε χρωματισμό. Οι επιστήμονες διερευνούν επίσης άλλες πιθανότητες, όπως η έκθεσή τους σε βιομηχανικά χημικά ή βαρέα μέταλλα στο περιβάλλον. Οι ερευνητές συλλέγουν δείγματα γούνας, δέρματος και αίματος για να λύσουν το μυστήριο.Η ομάδα φροντίζει από το 2017 περίπου 700 σκυλιά που ζουν στην απαγορευμένη ζώνη έκτασης 18 τετραγωνικών μιλίων, παρέχοντάς τους τροφή και ιατρική περίθαλψη. Παρά το ανησυχητικό χρώμα, τα ζώα εμφανίζονται δραστήρια και υγιή.Αυτά τα σκυλιά είναι οι απόγονοι των κατοικίδιων που εγκαταλείφθηκαν μετά την πυρηνική καταστροφή του Τσερνόμπιλ το 1986. Μετά το πυρηνικό ατύχημα οι κάτοικοι δεν είχαν το δικαίωμα να πάρουν μαζί τους τα κατοικίδια ζώα τους και πολλά σκυλιά έμειναν πίσω.  Τα σκυλιά αυτά έχουν γίνει το σύμβολο επιβίωσης στη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνομπίλ, όπου η άγρια ζωή άκμασε απουσία της ανθρώπινης δραστηριότητας.Ενώ τα σκυλιά φαίνεται να είναι υγιή, οι επιστήμονες μελετούν τα ζώα που ζουν στην περιοχή. Μελέτη του 2024 διαπίστωσε ότι τα σκυλιά έχουν μεταλλαχθεί έχοντας αναπτύξει μια νέα υπερδύναμη καθώς είναι απρόσβλητα στην ακτινοβολία, τα βαρέα μέταλλα και τη ρύπανση.

https://www.instagram.com/reel/DPvWpiKDm9c/?utm_source=ig_embed

https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/2026163/mple-skyloi-emfanistikan-stin-zoni-apokleismoy-toy-tsernompil-vinteo/

Το επεξεργάστηκε Πέμπτη στις 11:41 AM ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Εντοπίστηκε το αρχαιότερο κουνούπι της Γης το οποίο «τσίμπαγε» τους δεινοσαύρους.

Βρέθηκε εγκλωβισμένο σε κεχριμπάρι και ζούσε πριν από περίπου 100 εκατ. έτη.

Ανακαλύφθηκε η αρχαιότερη γνωστή προνύμφη κουνουπιού στον κόσμο που χρονολογείται από την εποχή που βασίλευαν στη Γη οι Τυραννόσαυροι ένα εύρημα που οι επιστήμονες περιγράφουν ως ένα «σπάνιο χτύπημα της τύχης».Το άριστα διατηρημένο απολίθωμα από την Κρητιδική περίοδο ηλικίας 99 εκατομμυρίων ετών βρέθηκε εγκλωβισμένο σε κεχριμπάρι από την περιοχή Κάτσιν της Μιανμάρ και ρίχνει νέο φως στην εξέλιξη των κουνουπιών. Πρόκειται για την πρώτη προνύμφη κουνουπιού που έχει βρεθεί ποτέ σε κεχριμπάρι από εκείνη την εποχή καθώς μέχρι σήμερα είχαν ανακαλυφθεί μόνο ενήλικα κουνούπια σε απολιθώματα σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Gondwana Research».Η προνύμφη ανήκει σε νέο είδος και νέο γένος που οι επιστήμονες ονόμασαν Cretosabethes primaevus.
Μέχρι τώρα, τα κουνούπια της Κρητιδικής περιόδου θεωρούνταν ότι ανήκαν σε μια ξεχωριστή, εξαφανισμένη ομάδα την Burmaculicinae, ένα κλαδί του γενεαλογικού δέντρου της οικογένειας Culicidae.Οι ερευνητές χαρακτήρισαν την ανακάλυψη ως «ένα σπάνιο χτύπημα της τύχης» αφού για να διατηρηθεί μια υδρόβια προνύμφη μέσα σε κεχριμπάρι έπρεπε μια σταγόνα ρετσινιού να πέσει μέσα σε μια μικροσκοπική λιμνούλα νερού ένα γεγονός εξαιρετικά απίθανο.«Αυτό το απολίθωμα είναι μοναδικό, γιατί η προνύμφη μοιάζει πολύ με τα σύγχρονα είδη»
Σε αντίθεση με άλλες ανακαλύψεις από την ίδια περίοδο, που δείχνουν κουνούπια με παράξενες μορφολογικές ιδιαιτερότητες οι οποίες δεν υπάρχουν πια σήμερα» δήλωσε ο ζωολόγος Αντρέ Αμαράλ από το Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου.Η Cretosabethes primaevus ανήκει στην ομάδα Sabethini, στην οποία περιλαμβάνονται και ορισμένα σύγχρονα είδη κουνουπιών. Όπως και τα σημερινά κουνούπια, η προνύμφη ζούσε σε μικρές ποσότητες νερού, π.χ. στις κοιλότητες δέντρων ή ανάμεσα στα φύλλα φυτών. Προηγούμενες μελέτες απολιθωμάτων έχουν εντοπίσει τις εξελικτικές ρίζες των κουνουπιών στην Ιουρασική περίοδο, περίπου 201–145 εκατ. χρόνια πριν. Ωστόσο αναλύσεις DNA δείχνουν ότι τα κουνούπια πιθανότατα εμφανίστηκαν ακόμη νωρίτερα στα όρια Μεσοζωικού – Τριαδικού δηλαδή πριν από περισσότερα από 200 εκατομμύρια χρόνια.Η νέα ανακάλυψη βοηθά να περιοριστεί χρονικά η εμφάνιση του εντόμου και δείχνει ότι εξαφανισμένα και σύγχρονα είδη συνυπήρχαν ήδη κατά την Κρητιδική περίοδο. «Το νέο απολίθωμα δείχνει ότι τα κουνούπια είχαν ήδη διαφοροποιηθεί κατά την Ιουρασική περίοδο και ότι η μορφολογία των προνυμφών τους έχει παραμείνει σχεδόν αμετάβλητη για περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια» σημειώνει ο Δρ. Αμαράλ.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2026308/entopistike-to-archaiotero-koynoypi-tis-gis-to-opoio-tsimpage-toys-deinosayroys/

 

 

Ανακαλύφθηκε άγνωστος μίνι Τυραννόσαυρος.

Η μελέτη ενός απολιθώματος δείχνει ότι δεν πρόκειται για ανήλικο T.rex όπως πιστευόταν αλλά για άγνωστο μικρού μεγέθους είδους του βασιλιά των δεινοσαύρων.

Εντοπίστηκαν νέα στοιχεία που λύνουν μια υπόθεση για έναν μυστηριώδη δεινόσαυρο που ανασκάφηκε τη δεκαετία του 1940 και έχει προβληματίσει τους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες. Υπήρχε η άποψη ότι τα απολιθώματα ανήκαν σε ένα ανήλικο Τυραννόσαυρο αλλά όπως φαίνεται ανήκαν σε ένα άγνωστό μέχρι σήμερα είδος… πυγμαίου Τυραννόσαυρου.Το μυστηριώδες μικρό κρανίο που βρέθηκε τότε θεωρήθηκε ότι ανήκε σε έναν Τυραννόσαυρο. Επειδή όμως βρέθηκε μόνο το κρανίο ήταν δύσκολο να καθοριστεί αν ανήκε σε νεαρό ή ενήλικο άτομο. Ένα άλλο κρανίο και σκελετός, γνωστός ως «Jane» προστέθηκε στη συζήτηση αλλά δεν κατάφερε να επιλύσει τη διαμάχη.Μια ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε πως έχει βρει νέα αποδεικτικά στοιχεία που λύνουν την υπόθεση. Το τελευταίο στοιχείο προέρχεται από έναν πλήρη σκελετό ο οποίος ανακαλύφθηκε το 2006 στη Μοντάνα και σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για ξεχωριστό είδος και όχι για νεαρό Τυραννόσαυρο. Τα σημάδια έδειξαν έναν δεινόσαυρο που ήταν μακρινός συγγενής του T. rex και ονομάστηκε Nanotyrannus lancensis σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε την στην επιθεώρηση «Nature».Η ανακάλυψη «ξαναγράφει δεκαετίες έρευνας για τον πιο διάσημο θηρευτή της Γης» δήλωσε η Λίντσει Ζανό συν-συγγραφέας της μελέτης από το Μουσείο Φυσικών Επιστημών της Βόρειας Καρολίνας και το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνα.

Τα ευρήματα

Οι δακτύλιοι ανάπτυξης στα οστά που βρέθηκαν στον σχηματισμό Hell Creek της Μοντάνα έδειξαν ότι ο νέος δεινόσαυρος ήταν ενήλικος, περίπου στο μισό μέγεθος ενός πλήρως ανεπτυγμένου T. rex. Από συγκρίσεις ανάπτυξης με άλλα ερπετά, όπως οι κροκόδειλοι, οι επιστήμονες κατέληξαν ότι οι μεγάλες διαφορές στο κρανίο, στη δομή των οστών, στα νευρικά μοτίβα και σε άλλα ανατομικά χαρακτηριστικά δεν θα μπορούσαν να προκύψουν απλώς από την εφηβεία.Υπάρχει πλέον «περισσότερη υποστήριξη και αποδείξεις από ποτέ» ότι αυτός ο συγγενής του T. rex υπήρξε πραγματικά δήλωσε η Χόλι Γούντγουορντ Holly Woodward ειδικός στα απολιθωμένα οστά από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη. Ωστόσο, είπε πως δεν είναι ακόμη πεπεισμένη ότι τα άλλα μυστηριώδη δείγματα όπως η Jane ανήκουν σε νέο είδος.Άλλοι ανεξάρτητοι επιστήμονες επίσης σημείωσαν ότι η διαμάχη δεν έχει τελειώσει. Ο νέος σκελετός φαίνεται πράγματι να είναι ενήλικος, αλλά θα μπορούσε να είναι αδελφό είδος του T. rex και όχι μακρινός συγγενής δήλωσε ο Τόμας Καρ παλαιοντολόγος σπονδυλωτός του Carthage College. Υπάρχουν ομοιότητες στο σχήμα του κρανίου του T. rex και των μυστηριωδών δειγμάτων που τον κάνουν επιφυλακτικό: «Δεν νομίζω ότι αυτή η μελέτη λύνει τα πάντα», είπε.Η επίλυση αυτής της υπόθεσης λανθασμένης ταυτότητας είναι κρίσιμη για να κατανοήσουμε πώς μεγάλωνε ο T. rex, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης James Napoli από το Πανεπιστήμιο Stony Brook. Ένα ακόμη μεγάλο ερώτημα είναι εάν ο T. rex ήταν ο κυρίαρχος θηρευτής που περιπλανιόταν προς το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων, 67 εκατομμύρια χρόνια πριν, ή αν υπήρχε κι ένας μικρότερος αλλά εξίσου ισχυρός κυνηγός που ζούσε δίπλα του.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του μικρού σε μέγεθος Τυραννόσαυρου.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2027082/anakalyfthike-agnostos-mini-tyrannosayros/

[Δροσος Γεωργιος]

Δράκοι του Κομόντο ζούσαν κάποτε στη Θεσσαλονίκη.

Ανακαλύφθηκαν απολιθώματα ενός είδους του τεράστιου ερπετού που ζούσε στην Ελλάδα πριν από 4 εκατ. έτη.

 Ένα γιγαντιαίο ερπετό, ένας βαράνος σαν τον σύγχρονο Δράκο του Κόμοντο όπως είναι γνωστό αυτό το ζώο, ζούσε πριν από περίπου τέσσερα εκατομμύρια χρόνια στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα ο φάρος στο Μεγάλο Έμβολο Θεσσαλονίκης όπως δείχνουν απολιθώματα που βρέθηκαν εκεί.Η ταυτοποίηση έγινε πρόσφατα, στο πλαίσιο μελέτης της μεταπτυχιακής φοιτήτριας Χαράς Δρακοπούλου, υπό την επίβλεψη του καθηγητή στο Τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ Δημήτρη Κωστόπουλου, του καθηγητή στο Ινστιτούτο Συστηματικής και Εξέλιξης των Ζώων της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών στην Κρακοβία Γιώργου Γεωργαλή και του Γιώργου Λαζαρίδη/Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό, με ειδικότητα στην παλαιοντολογία σπονδυλωτών στο Τμήμα Γεωλογίας.«Για τη συγκεκριμένη τοποθεσία και τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είναι η πρώτη παρουσία αυτού του είδους» τόνισε, μιλώντας στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Λαζαρίδης, διευκρινίζοντας ότι στο Μεγάλο Έμβολο γίνεται συστηματική έρευνα από το Τμήμα Γεωλογίας εδώ και δεκαετίες και έχουν βρεθεί αρκετά απολιθώματα, που βρίσκονται στο μουσείο του Τμήματος. «Κάθε απολιθωματοφόρα θέση είναι ενδιαφέρουσα γιατί γενικά τα απολιθώματα δεν είναι ένα συχνό φαινόμενο και είναι σπάνιο να βρεθούν σε κάποιον τόπο. Η συγκεκριμένη θέση, λόγω της ηλικίας που έχουν τα απολιθώματα και της πανίδας που αντιπροσωπεύουν, είναι ακόμα πιο σπάνια, γιατί τα ευρήματα προέρχονται από το το πλειόκαινο -μια γεωλογική περίοδο- και πιο συγκεκριμένα στα περίπου 4,2-3,2 εκατομμύρια χρόνια πριν»Η Χαρά Δρακοπούλου, μέσα από τη μεταπτυχιακή της εργασία στο Διιδρυματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) Παλαιοντολογία – Γεωβιολογία, ταυτοποίησε τα απολιθώματα που είχαν βρεθεί από τον κ. Λαζαρίδη πριν από 10 χρόνια. Η σημασία του ευρήματος έγκειται στην εξαιρετική διατήρηση και στο γεγονός ότι είναι η πρώτη καταγραφή του είδους στο Μεγάλο Έμβολο, αλλά και η χρονική περίοδος που τοποθετείται.Στο Μεγάλο Έμβολο, εκτιμά ο κ. Λαζαρίδης, διαπιστώνεται η παρουσία απολιθωμάτων γιατί υπήρχαν ειδικές συνθήκες μέσα στα ιζήματα που δεν επέτρεψαν στα οστά να καταστραφούν πλήρως. Από την επιστημονική έρευνα και ανασκαφή στη συγκεκριμένη περιοχή, που γίνεται υπό την επίβλεψη του καθηγητή Δημήτρη Κωστόπουλου, έχουν βρεθεί απολιθώματα από πάρα πολλά ερπετά, γιγάντιες χελώνες, φίδια αλλά και θηλαστικά, μορφές ιππαρίων, δηλαδή πρωτόγονων μορφών αλόγων, σαρκοφάγα ζώα, μαστόδοντες, ρινόκεροι, ζώα που σήμερα είναι εξαφανισμένα από τον ελληνικό χώρο.«Ζουν σε τελείως διαφορετικά κλίματα, κάτι που δείχνει ότι το κλίμα εκείνη την εποχή ήταν εντελώς διαφορετικό, πιθανότατα πιο θερμό και με άλλες συνθήκες» λέει ο κ. Λαζαρίδη.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2027182/drakoi-toy-komonto-zoysan-kapote-sti-thessaloniki/