Βιοποικιλοτητα

[Δροσος Γεωργιος]

Χιλιάδες κουνούπια ρίχνονται από drones πάνω από νησιά της Χαβάης. Δείτε γιατί.

Τα κουνούπια συνιστούν απειλή για σπάνια πτηνά της Χαβάης - Αλλά τα συγκεκριμένα έχουν σωτήριο ρόλο

Τον περασμένο δεκάδες βιοδιασπώμενες κάψουλες έπεσαν από drones πάνω από τα δάση της Χαβάης. Η κάθε μία περιείχε περίπου 1.000 κουνούπια.Αλλά δεν πρόκειται για οποιαδήποτε κουνούπια, όπως εξηγεί σε ρεπορτάζ του το CNN. Ήταν αρσενικά, εκτρεφόμενα σε εργαστήριο, που δεν τσιμπούν και φέρουν ένα κοινό βακτήριο. Όταν ζευγαρώνουν με άγρια θηλυκά, τα αυγά δεν εκκολάπτονται.Ο στόχος: να περιοριστεί ο πληθυσμός των χωροκατακτητικών κουνουπιών που αποδεκατίζουν τα ενδημικά πουλιά της Χαβάης, όπως τα σπάνια honeycreepers.

Ένα βήμα πριν την εξαφάνιση

Τα συγκεκριμένα πτηνά είναι κρίσιμα για τη γονιμοποίηση και τη διασπορά των σπόρων, ενώ έχουν κεντρική θέση στον πολιτισμό της Χαβάης. Από τα πάνω από 50 είδη honeycreepers που υπήρχαν παλιά, σήμερα έχουν απομείνει μόνο 17, τα περισσότερα απειλούμενα.Το 2023, το ‘akikiki, ένα μικρό γκρίζο πουλί, εξαφανίστηκε λειτουργικά από τη φύση. Το ‘akekeʻe, με κιτρινοπράσινο φτέρωμα, έχει λιγότερα από 100 άτομα στον πληθυσμό του.Η αποψίλωση των δασών και η ανθρώπινη ανάπτυξη έπαιξαν ρόλο, αλλά ο «υπαρξιακός κίνδυνος», σύμφωνα με τον δρ. Κρις Φάρμερ από την American Bird Conservancy, είναι η ελονοσία των πτηνών – που εξαπλώνεται από τα κουνούπια.Τα κουνούπια δεν είναι ενδημικά της Χαβάης. Εμφανίστηκαν το 1826, πιθανότατα από φαλαινοθηρικά πλοία. Οι ντόπιοι πληθυσμοί πτηνών δεν είχαν καμία φυσική άμυνα απέναντι στις ασθένειες που μετέφεραν.

Το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής

Στα χαμηλά, ζεστά υψόμετρα των νησιών τα κουνούπια ευδοκιμούν, γι’ αυτό τα honeycreepers βρήκαν καταφύγιο ψηλά στα βουνά των νησιών Kauai και Maui. Όμως με την κλιματική αλλαγή και τις υψηλότερες θερμοκρασίες, τα κουνούπια ανεβαίνουν και αυτά σε μεγαλύτερα υψόμετρα.«Τα βλέπουμε να ανεβαίνουν συνεχώς και τα πουλιά να σπρώχνονται όλο και ψηλότερα, μέχρι να μην υπάρχει πια βιώσιμος βιότοπος», λέει ο Φάρμερ. «Αν δεν σπάσουμε αυτόν τον κύκλο, θα χάσουμε τα honeycreepers».

Η λύση Wolbachia

Η χρήση εντομοκτόνων δεν είναι λύση, εξηγεί, καθώς θα έπληττε και ωφέλιμα έντομα. Έτσι, επιστήμονες κατέληξαν στην τεχνική Incompatible Insect Technique (IIT): απελευθέρωση αρσενικών κουνουπιών που φέρουν το φυσικό βακτήριο Wolbachia. Όταν ζευγαρώνουν με άγρια θηλυκά, τα αυγά δεν εκκολάπτονται.Η ABC και η συμμαχία Birds, Not Mosquitoes ξεκίνησαν το 2016 την εφαρμογή του IIT στα κουνούπια της Χαβάης, εστιάζοντας στο είδος που μεταδίδει ελονοσία στα πτηνά. Μετά από πολυετή δοκιμή διαφορετικών στελεχών του βακτηρίου, το 2022 άρχισε η μαζική εκτροφή εκατομμυρίων τέτοιων κουνουπιών σε εργαστήριο στην Καλιφόρνια.

1 εκατ. κουνούπια την εβδομάδα

Το 2023 ξεκίνησαν οι ρίψεις σε περιοχές όπου ζουν honeycreepers, χρησιμοποιώντας βιοδιασπώμενες κάψουλες που πέφτουν από ελικόπτερα. «Έχουμε μια εκτίμηση για τον πληθυσμό των άγριων κουνουπιών και ρίχνουμε περίπου 10 φορές περισσότερα Wolbachia κουνούπια ώστε να ζευγαρώσουν με όσο το δυνατόν περισσότερα θηλυκά», λέει ο Φάρμερ.Σήμερα, απελευθερώνονται 500.000 κουνούπια την εβδομάδα στο Μάουι και άλλα τόσα στο Καουάι, με drones και ελικόπτερα. Σύμφωνα με τον Φάρμερ, είναι η πρώτη φορά που η τεχνική IIT χρησιμοποιείται παγκοσμίως για σκοπούς διατήρησης της άγριας ζωής.Το ανάγλυφο των νησιών κάνει δύσκολη και δαπανηρή τη χρήση ελικοπτέρων, γι’ αυτό η ABC δοκίμασε τη χρήση drones. Μετά από εντατικές δοκιμές, από τον Ιούνιο ξεκίνησε η χρήση τους για τις ρίψεις. «Δεν χρειάζεται πλέον να πετάξει άνθρωπος, μειώνουμε κόστος, εκπομπές και θόρυβο», λέει ο Άνταμ Νοξ, υπεύθυνος του έργου.

 

Προλαβαίνουμε;

Θα χρειαστεί περίπου ένας χρόνος για να φανεί αν η τεχνική είναι αποτελεσματική, αλλά το στοίχημα είναι κρίσιμο. Πρόσφατη μελέτη των San Diego Zoo Wildlife Alliance και Smithsonian National Zoo έδειξε ότι αν το πρόγραμμα επιτύχει, υπάρχει ακόμα χρόνος να σωθούν τα honeycreepers.Ο επικεφαλής ερευνητής Κρίστοφερ Κυριαζής σημείωσε στο CNN: «Αν περιμένεις δύο χρόνια ακόμη, το παράθυρο κλείνει πολύ γρήγορα». Αν ελεγχθεί ο πληθυσμός των κουνουπιών, τα πουλιά ενδέχεται να ανακάμψουν και ίσως αποκτήσουν με τον καιρό και φυσική ανοσία – κάτι που ήδη φαίνεται να συμβαίνει με το είδος ‘amakihi στο νησί της Χαβάης.Ακόμα κι αν η μετάλλαξη εμφανιστεί, όμως, δύσκολα θα εξαπλωθεί αρκετά γρήγορα. Ένα ασφαλέστερο περιβάλλον θα επέτρεπε επίσης την επανεισαγωγή πτηνών όπως το ‘akikiki που εκτρέφεται σήμερα σε ειδικά κέντρα.«Το να είμαι στην πρώτη γραμμή ενώ βλέπω είδη να εξαφανίζονται είναι σπαρακτικό», λέει ο Φάρμερ. «Αλλά αυτό μας κινητοποιεί. Αν δεν τα σώσουμε αυτή τη δεκαετία, δεν θα υπάρχουν στο μέλλον».

https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/1986137/chiliades-koynoypia-richnontai-apo-drones-pano-apo-nisia-tis-chavais-deite-giati/

[Δροσος Γεωργιος]

Τα εξαφανισμένα Moa νέος στόχος της εταιρείας που θέλει να αναστήσει τα μαμούθ.

Τα τεράστια πτηνά ζούσαν στη Νέα Ζηλανδία και τα εξαφάνισε ο άνθρωπος.Πριν από λίγο καιρό η εταιρεία βιοτεχνολογίας Colossal Biosciences παρουσίασε λύκους που όπως είπε ανήκουν σε ένα εξαφανισμένο είδος που έγινε διάσημο από την τηλεοπτική σειρά Game of Thrones. Η εταιρεία που έχει βασικό στόχο την επαναφορά στη  ζωή των μαμούθ έκανε γνωστό ότι ξεκινά την προσπάθεια να δημιουργήσει Moa, τα τεράστια πτηνά που ζούσαν κάποτε στη Νέα Ζηλανδία.Τα Moa έφταναν σε ύψος τα 3,6 μέτρα και σε βάρος τα 230 κιλά και φυσικά λόγω μεγέθους δεν πετούσαν. Τα Moa αποτελούσαν βασικό μέλος του οικοσυστήματος της Νέας Ζηλανδίας μέχρι την εμφάνιση των πρώτων ανθρώπων που έφτασαν εκεί από την Πολυνησία τον 14ο μ.Χ αιώνα.Το συστηματικό κυνήγι αλλά και η απώλεια του φυσικού τους περιβάλλοντος από την αποψίλωση των δασών στην οποία προέβησαν οι Μαορί οδηγήσαν σε εξαφάνιση τα Moa γεγονός που είχε ευρύτερες αρνητικές επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα αφού μαζί του εξαφανίστηκε και ένα είδος επίσης τεράστιου αετού που ήταν ο κύριος θηρευτής τους.Οι επιστήμονες της Colossal Biosciences θα προσπαθήσουν σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά να αναδημιουργήσουν το γονιδίωμα των Moa από τα απολιθώματα του πτηνού που έχουν εντοπιστεί στη Νέα Ζηλανδία. Η μελέτη των απολιθωμάτων έχει αποκαλύψει την ύπαρξη εννέα ειδών Moa. Ειδικοί της εταιρείας έχουν πάει σε σπήλαια όπου έχουν εντοπιστεί απολιθώματα Moa για να συλλέξουν στοιχεία και λένε ότι είναι σε θέση να έχουν ολοκληρώσει την αποκωδικοποίηση του DNA και των εννέα ειδών Moa εντός του 2026.

Η διεργασία της… ανάστασης

Αυτά τα γονιδιώματα θα συγκριθούν στη συνέχεια με εκείνα των πλησιέστερων ζωντανών συγγενών του Moa, του εμού και του tinamou για να διαπιστωθεί ποια γονίδια έδωσαν στα Moa τα μοναδικά του χαρακτηριστικά. Μια επιλογή από αυτά τα γονίδια εισάγονται στη συνέχεια σε βλαστοκύτταρα που ονομάζονται Αρχέτυπης Καλλιέργειας Γεννητικών Κυττάρων, κύτταρα που μετατρέπονται σε ωάρια και σπερματοζωάρια τα οποία λαμβάνονται από ένα εμού.Αυτά τα τροποποιημένα κύτταρα αφήνονται να εξελιχθούν σε αρσενικούς και θηλυκούς γαμέτες και χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία ενός εμβρύου, το οποίο θα μεγαλώσει μέσα σε ένα παρένθετο ωάριο εμού. Η Colossal Biosciences έχει ήδη χρησιμοποιήσει αυτές τις τεχνικές για να δημιουργήσει ποντίκια με τρίχες από τα μαμούθ και λύκους που η εταιρεία είπε ότι είναι ανταρόλυκοι, είδος που έχει εξαφανιστεί, αλλά διάφοροι ειδικοί αμφισβητούν αυτόν τον ισχυρισμό λέγοντας ότι δεν πρόκειται για ανταρόλυκο αλλά για ένα νέο υβριδικό είδος που δεν μπορεί να θεωρηθεί ανταρόλυκος.Ωστόσο, η αναδημιουργία αυτής της διαδικασίας σε είδη πτηνών παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερες τεχνικές προκλήσεις. Η Colossal Biosciences παραδέχεται ότι η δημιουργία Αρχέτυπης Καλλιέργειας Γεννητικών Κυττάρων για είδη πτηνών είναι μια πρόκληση που προσπαθεί να αντιμετωπίσει χωρίς επιτυχία μέχρι στιγμής η επιστημονική κοινότητα.Υπάρχουν ειδικοί που διαφωνούν με την επαναφορά στη ζωή εξαφανισμένων ειδών και μάλιστα τόσο μεγάλου μεγέθους και απαιτήσεων όπως τα μαμούθ και τα Moa επειδή όπως λένε δεν υπάρχουν πλέον οι συνθήκες κλιματικές και διαβίωσης που ζούσαν αυτά τα ζώα στον πλανήτη και είναι καταδικασμένα είτε να εξαφανιστούν πάλι γρήγορα είτε να ζουν περιορισμένα σε κάποια μεγάλα ειδικά για την περίσταση πάρκα η δημιουργία των οποίων θα προκαλέσει άλλη σειρά προβλημάτων στις τοπικές κοινότητες. Περιβαλλοντικές οργανώσεις πάντως προτείνουν αντί να γίνονται προσπάθειες επαναφοράς στη ζωή εξαφανισμένων ζώων να γίνονται νέες προσπάθειες διάσωσης των ειδών που υπάρχουν σήμερα και κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Εικόνα ενός Moa.

Φοιτητές Μαορί ποζάρουν δίπλα σε ένα αντίγραφο Moa του είδος South Island Giant Moa.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1979624/ta-exafanismena-moa-neos-stochos-tis-etaireias-poy-thelei-na-anastisei-ta-mamoyth/

[Δροσος Γεωργιος]

Τα φυτά μιλούν στα έντομα και εκείνα ανταποκρίνονται αναλόγως.

Αποκαλύφθηκε ένα άγνωστο σύστημα επικοινωνίας χλωρίδας και πανίδας.

Τα τελευταία χρόνια νέες μελέτες αποκαλύπτουν άγνωστες μέχρι σήμερα εντυπωσιακές ιδιότητες και ικανότητες των φυτών σε διάφορα πεδία και επίπεδα. Ερευνητές στο Ισραήλ υποστηρίζουν ότι εντόπισαν αποδείξεις ότι τα φυτά και τα έντομα αλληλεπιδρούν μέσω του ήχου ανοίγοντας ένα νέο παράθυρο στη μελέτη της ηχητικής επικοινωνίας στη φύση.Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση eLife αναφέρει ότι οι θηλυκές «ψυχές των λαχανικών» εντοπίζουν τα υπερηχητικά σήματα κινδύνου που εκπέμπουν οι τοματιές όταν αφυδατώνονται και χρησιμοποιούν αυτήν την πληροφορία για να αποφασίσουν πού θα εναποθέσουν τα αυγά τους. Αυτές οι πεταλούδες συνήθως γενούν τα αυτά τους στις ντοματιές, ώστε να βρίσκουν τροφή οι κάμπιες τους αφού εκκολαφθούν.Η έρευνα διενεργήθηκε από τη Ρία Σέλτζερ και τον Γκάι Ζερ Εσέλ, στα εργαστήρια του Γιόσι Γιοβέλ και της Λίλακ Χαντάνι στη Σχολή Επιστημών Ζωής του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ. «Αποκαλύψαμε την πρώτη απόδειξη ηχητικής αλληλεπίδρασης μεταξύ ενός φυτού και ενός εντόμου» ανέφεραν στην ανακοίνωσή τους.Η έρευνα βασίστηκε σε προηγούμενες μελέτες της ίδιας ομάδας που είχε διαπιστώσει ότι τα φυτά εκπέμπουν υπερήχους όταν στρεσάρονται. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη γεωργία και τον έλεγχο των παρασίτων, προσφέροντας νέες δυνατότητες στη διαχείριση της υγείας των καλλιεργειών και των εντόμων μέσω του ήχου.Οι ήχοι που εκπέμπουν τα φυτά δεν είναι εντός του φάσματος της ανθρώπινης ακοής. Πολλά έντομα όμως, καθώς και ορισμένα θηλαστικά, όπως οι νυχτερίδες, τους ακούν. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές παρουσίασαν στις θηλυκές πεταλούδες δύο υγιείς ντοματιές: η μία ήταν «σιωπηλή», η άλλη ήταν εφοδιασμένη με ένα ηχείο που έπαιζε ήχους που είχε εκπέμψει ένα φυτό που διψούσε για νερό. Τα έντομα προτίμησαν τη σιωπηλή ντοματιά, κάτι που υποδηλώνει ότι χρησιμοποίησαν αυτήν την πληροφορία για να βρουν τα καλύτερα σημεία για να γεννήσουν τα αυγά τους.Περαιτέρω πειράματα επιβεβαίωσαν ότι οι «ψυχές» επέλεγαν τις ντοματιές συγκεκριμένα από τον ήχο – και μόνο από ήχους που προέρχονταν από φυτά. «Εδώ, είδαμε ότι υπάρχουν ζώα ικανά να βγάλουν νόημα από αυτούς τους ήχους. Πιστεύουμε ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Πολλά ζώα μπορεί να ανταποκρίνονται σε διαφορετικά φυτά», είπε η Χαντάνι.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1981995/ta-fyta-miloyn-sta-entoma-kai-ekeina-antapokrinontai-analogos/

[Δροσος Γεωργιος]

Τι είναι το «Διαδίκτυο των Ζώων» και γιατί είναι απαραίτητο;
Αντίθετα, είναι ένα τεράστιο δίκτυο που βοηθά στην παρακολούθηση των ζώων και θα έπρεπε να τα βοηθά συγκεκριμένα. Όλα βρίσκονται στα χέρια των οικολόγων, στα φτερά των πτηνών και... στην τροχιά της Γης. Για αρκετά χρόνια, ο εξοπλισμός Ikarus του πειράματος Uragan παρακολουθούσε εκατοντάδες πουλιά (και μάλιστα μερικά γοφάρια) από ύψος 400 χλμ.
Το 2018, οι κοσμοναύτες Oleg Artemyev και Sergey Prokopyev τοποθέτησαν μια μονάδα κεραίας στη μονάδα Zvezda.
Ο εξοπλισμός βοήθησε στη λήψη και μετάδοση δεδομένων σχετικά με την κίνηση των ζώων, κυρίως των αποδημητικών πτηνών. Αλλά πώς; Είναι απίθανο ένα γεράκι πετρίτη (όχι τρένο) να μπορεί να επαναφέρει τη γεωγραφική του θέση.
Μικροσκοπικοί πομποδέκτες εγκαταστάθηκαν στα πουλιά.
Το όριο βάρους ήταν αυστηρό - όχι περισσότερο από 3% της μάζας. Άλλωστε, πετούσαν προς την Αφρική ή την Αυστραλία. Ως αποτέλεσμα, ο πομπός ζύγιζε λιγότερο από 5 γραμμάρια.
Ρώσοι επιστήμονες μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τις ακριβείς διαδρομές των πτηνών. Στην πραγματικότητα, γιατί;
Είχαν διάφορους στόχους:
▪ να μελετήσουν τις μεταναστευτικές οδούς και τις περιοχές διαχείμασης σπάνιων ειδών·

▪ να αναζητήσουν φορείς της γρίπης των πτηνών και άλλων ασθενειών·

▪ να ανακαλύψουν πώς η κλιματική αλλαγή και οι ανθρωπογενείς παράγοντες επηρεάζουν τη μετανάστευση και τα ενδιαιτήματα.
Δείτε τι κατάφεραν να ανακαλύψουν
Τις ακριβείς διαδρομές και τον χρόνο μετανάστευσης του πετρίτη, της μεγάλης τουρλίδας, της κουνάβισσας και της μπεκάτσας. Για μερικούς, είναι απλώς μια δέσμη λέξεων, αλλά όλα αυτά τα πουλιά αναφέρονται στο Κόκκινο Βιβλίο της Ρωσίας και των περιοχών της. Οι διαδρομές είναι σημαντικές για την προστασία των ειδών.
Το ξεφτέρι, η μπεκάτσα, η μπεκάτσα και το τρυγόνι πιθανότατα δεν μεταφέρουν επικίνδυνα στελέχη γρίπης από τη Νοτιοανατολική Ασία στη Σιβηρία: η οξεία φάση είναι ασυμβίβαστη με τις πτήσεις τους (~800 χλμ.).
Πριν πετάξει νότια, το αρκτικό γλαρόνι μεταναστεύει όλο και πιο κοντά στην άκρη του πάγου αναζητώντας τροφή. Με τι συνδέεται αυτό; Σωστά, με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Και μπορεί να μειώσει τον πληθυσμό.
Γιατί το δοκίμασαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό;
Χρειάζεστε μια μεγάλη κεραία, υψηλή ισχύ, ρύθμιση ανάλογα με τις ανάγκες. Και χαμηλό υψόμετρο. Η μέγιστη εμβέλεια για τις ετικέτες είναι 600 μέτρα. Με δορυφόρους χαμηλής τροχιάς, όλα αυτά είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνουν.
Ίσως, αν δεν είστε αρκτικός γλαρόνας, τότε αυτή η ιστορία δεν σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Ωστόσο, στο μέλλον, η τεχνολογία μπορεί να προβλέπει σεισμούς και επιδημίες, να παρακολουθεί καταρρεύσεις παγετώνων και κατολισθήσεις. Παρεμπιπτόντως, στο Νταγκεστάν, το Ινστιτούτο κατά της Πανώλης διεξήγαγε ακόμη και δοκιμές παρακολούθησης γοφηρών. Ναι, αυτών ακριβώς που μεταφέρουν την πανώλη. Τώρα σίγουρα ακούγεται επίκαιρο.

https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23131

[Δροσος Γεωργιος]

Οι αράχνες ήταν κάποτε κάτοικοι των ωκεανών.

Νέα μελέτη αποκαλύπτει την υδάτινη καταγωγή των αραχνών.

Μια νέα μελέτη ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα αναφέρει ότι οι αράχνες ενδέχεται να προήλθαν από τον ωκεανό πριν αποφασίσουν να φύγουν από εκεί και να προσαρμοστούν στη ζωή της ξηράς.Οι ερευνητές ανέλυσαν ένα εξαιρετικά καλά διατηρημένο απολίθωμα του Mollisonia symmetrica, ενός εξαφανισμένου είδους της Καμβρίου περιόδου που μέχρι πρότινος θεωρούνταν πρόγονος των πεταλόποδων καβουριών. Ωστόσο τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η νευρική του δομή μοιάζει περισσότερο με αυτή των σύγχρονων αραχνιδίων, της τάξης ζώων στην οποία ανήκουν οι αράχνες και οι σκορπιοί.Το πρόσθιο τμήμα του σώματος του Mollisonia, γνωστό ως πρόσωμα, διαθέτει ακτινωτά τοποθετημένα συσσωματώματα νεύρων που ελέγχουν πέντε ζεύγη άκρων. Επιπλέον ο μη τμηματοποιημένος εγκέφαλός του στέλνει κοντά νεύρα σε ένα ζεύγος «δαγκάνων» που μοιάζουν με τους κυνόδοντες των σημερινών αραχνών.Το χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί αποφασιστικά το Mollisonia ως πρώιμο αραχνίδιο είναι η μοναδική οργάνωση του εγκεφάλου του, η οποία είναι αντεστραμμένη σε σχέση με τα αρθρόποδα όπως οι καρκινοειδείς και τα έντομα. Αντί για πρόσθια-οπίσθια διάταξη, ο εγκέφαλος έχει οπίσθιο-πρόσθιο προσανατολισμό, όπως στις σύγχρονες αράχνες, γεγονός που ενδέχεται να προσφέρει νευρικές «παρακάμψεις» για αποτελεσματικότερο έλεγχο της κίνησης.Αυτό αμφισβητεί την κυρίαρχη θεωρία ότι τα αραχνίδια διαφοροποιήθηκαν αποκλειστικά αφού οι πρόγονοί τους εγκατέλειψαν το νερό. Τα ευρήματα υποστηρίζουν ότι τα πρώτα αραχνίδια μπορεί να εξελίχθηκαν ενώ ζούσαν ακόμα στη θάλασσα.Καθώς προσαρμόζονταν στη ζωή στη στεριά, είδη παρόμοια με το Mollisonia πιθανώς έτρωγαν πρώιμα έντομα και μυριόποδα και ενδεχομένως επηρέασαν την εξέλιξη των εντόμων, συμπεριλαμβανομένων των φτερών τους ως μέσο άμυνας. Η εξελικτική γραμμή του Mollisonia ενδέχεται να οδήγησε στα σύγχρονα αραχνίδια, όπως οι αράχνες, οι σκορπιοί, οι σολιφουγοί (sun spiders) και οι ουροπηγοί (vinegaroons, whip scorpions).

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986103/oi-arachnes-itan-kapote-katoikoi-ton-okeanon/

[Δροσος Γεωργιος]

Εξωτικά πλάσματα ανακαλύφθηκαν στην τάφρο όπου συνέβη ο μεγα-σεισμός στη Ρωσία.

Πρόκειται για μια «όαση» διαφόρων μορφών ζωής που ζουν στην άβυσσο.

Επιστήμονες που καταδύθηκαν σε εντυπωσιακά βάθη σε δύο ωκεάνιες τάφρους στον βορειοδυτικό Ειρηνικό ανακάλυψαν ακμάζουσες κοινότητες θαλάσσιων οργανισμών που δεν τρέφονται με οργανική ύλη όπως τα περισσότερα ζώα, αλλά αντλούν ενέργεια μετατρέποντας χημικές ενώσεις. Η μια τάφρος είναι αυτή στην οποία συνέβη ο χθεσινός σεισμός των 8,8 Ρίχτερ.Αυτές οι κοινότητες βασισμένες στη χημειοσύνθεση αποτελούνται κυρίως από σωληνοσκώληκες και όστρακα. Εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια καταδύσεων με επανδρωμένο υποβρύχιο στον βυθό της Τάφρου Κουρίλων-Καμτσάτκα (που προκλήθηκε ο τρομερός σεισμός) και της Τάφρου των Αλεούτιων. Τα πλάσματα αυτά τρέφονται από ρευστά πλούσια σε υδρόθειο και μεθάνιο που αναβλύζουν από τον θαλάσσιο πυθμένα σε αυτόν τον σκοτεινό και παγωμένο κόσμο πολύ πέρα από την εμβέλεια του ηλιακού φωτός.Αυτά τα οικοσυστήματα ανακαλύφθηκαν σε βάθη μεγαλύτερα από το ύψος του Έβερεστ, της ψηλότερης κορυφής της Γης. Το βαθύτερο εντοπίστηκε στα 9,533 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού στην Τάφρο Κουρίλων-Καμτσάτκα, σχεδόν 25% βαθύτερα από οποιαδήποτε προηγούμενη καταγραφή τέτοιων ζώων.«Αυτό που κάνει την ανακάλυψή μας επαναστατική δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο βάθος, αλλά και η εντυπωσιακή αφθονία και ποικιλομορφία της χημειοσυνθετικής ζωής που παρατηρήσαμε», δήλωσε ο θαλάσσιος γεωχημικός Μενγκράν Ντου από το Ινστιτούτο Επιστημών και Τεχνολογιών Βυθού (IDSSE) της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη στην επιθεώρηση «Nature».«Σε αντίθεση με απομονωμένες ομάδες οργανισμών, αυτή η κοινότητα ευδοκιμεί σαν μια ζωντανή όαση στην απέραντη έρημο του βυθού» πρoσέθεσε ο Ντου. Ενώ ορισμένα θαλάσσια όντα έχουν εντοπιστεί σε ακόμη μεγαλύτερα βάθη σχεδόν 11,000 μέτρα στην Τάφρο Μαριάνα αυτά σύμφωνα με τους ερευνητές δεν ήταν χημειοτροφικά.

Η ανακάλυψη

Στη νέα αυτή έρευνα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το βαθυσκάφος τους, που ονομάζεται Fendouzhe, για να κατέβουν στη λεγόμενη αβυσσαία ζώνη τα βαθύτερα σημεία των ωκεανών, όπου μία από τις ηπειρωτικών διαστάσεων τεκτονικές πλάκες της Γης γλιστρά κάτω από μια γειτονική της, σε μια διαδικασία που ονομάζεται υποβύθιση.Η αβυσσαία ζώνη είναι ένα βαθύ θαλάσσιο περιβάλλον που εκτείνεται από τα 3,000 έως τα 6,000 μέτρα βάθος, χαρακτηρίζεται από αιώνιο σκοτάδι, συντριπτική πίεση και χαμηλές θερμοκρασίες που φτάνουν τους μείον τέσσερις βαθμούς Κελσίου. Αυτή η ζώνη καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση των ωκεανών, αποτελώντας το σπίτι για εξειδικευμένα είδη οργανισμών που έχουν προσαρμοστεί σε αυτές τις ακραίες συνθήκες, όπως ψάρια με μεγάλα σαγόνια, πιθανώς τυφλά μαλακόστρακα και ψάρια, και οργανισμούς που αναπαράγονται με βραδείς ρυθμούς για εξοικονόμηση ενέργειας«Το περιβάλλον του ωκεανού εκεί κάτω χαρακτηρίζεται από ψύχος, απόλυτο σκοτάδι και έντονη τεκτονική δραστηριότητα» δήλωσε ο γεωλόγος θαλάσσιου περιβάλλοντος Ξιάτον Πένγκ του IDSSE, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Σύμφωνα με τον Πένγκ αυτή η ακραία ζώνη φιλοξενεί «τις βαθύτερες και εκτενέστερες χημοσυνθετικές κοινότητες που είναι γνωστό ότι υπάρχουν στον πλανήτη μας.»

Τα νέα οικοσυστήματα που παρατηρήθηκαν κυριαρχούνται από δύο είδη οργανισμών που τρέφονται με χημικά:

Σωληνόμορφοι σκώληκες (κόκκινοι, γκρι ή λευκοί) μήκους 20–30 εκατ.

Λευκά όστρακα (αχιβάδες) μήκους έως 23 εκατ.

Κάποια από αυτά τα είδη, σύμφωνα με τον θαλάσσιο γεωχημικό Μενγκράν Ντου ενδέχεται να είναι εντελώς άγνωστα μέχρι σήμερα. «Παρόλο που ζουν στο πιο σκληρό περιβάλλον, αυτοί οι οργανισμοί κατάφεραν να επιβιώσουν και να ευδοκιμήσουν» λέει ο Ντου.

Εικόνα του βαθυσκάφους και της «όασης» ζωής που εντόπισε στην άβυσσο.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1988635/exotika-plasmata-anakalyfthikan-stin-tafro-opoy-synevi-o-mega-seismos-sti-rosia/

[Δροσος Γεωργιος]

Ικαρία: Σπάνιο δελφίνι εντοπίστηκε σε ένα από τα βαθύτερα σημεία του Αιγαίου.

Μια εντυπωσιακή καταγραφή ανακοίνωσε το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος, καθώς αυτές τις ημέρες εντοπίζεται στην τάφρο της Ικαρίας ένα σπάνιο είδος δελφινιού.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Ινστιτούτου

Σταχτοδέλφινο: ένα ιδιαίτερο είδος δελφινιού που καταγράφουμε αυτές τις ημέρες στην τάφρο της Ικαρίας – ένα εντυπωσιακό υποβρύχιο φαράγγι που φτάνει τα 1.400 μέτρα βάθος.Σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό, το Σταχτοδέλφινο είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος είδος δελφινιού που συναντάται στις ελληνικές θάλασσες – φτάνει τα 4 σε μήκος και τα 500kg σε βάρος.Η πρώτη καταγραφή μετανάστευσης Σταχτοδέλφινων στο ανατολικό Αιγαίο από το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος ήταν το φθινόπωρο του 2000 και έκτοτε η έρευνα συνεχίζεται συστηματικά. Η παρακολούθηση των πληθυσμών και η κάλυψη των κενών γνώσης είναι προϋπόθεση για την προστασία τους.Μεταναστεύουν στις θάλασσες της Μεσογείου σε ολιγομελείς ομάδες πάνω από βαθιά θαλάσσια φαράγγια και τάφρους και έχουν εξαιρετικές καταδυτικές ικανότητες. Καταδύονται σε βάθη που ξεπερνούν τα 300μ, κρατώντας την αναπνοή τους για περισσότερο από 30 λεπτά.Απειλούνται κυρίως από την υπεραλίευση και την ρύπανση των θαλασσώνΑν ταξιδεύετε στις ελληνικές θάλασσες και παρατηρήσετε σπάνια θαλάσσια είδη στείλτε μας φωτογραφίες, βίντεο ή παρατηρήσεις στο: observations@archipelago.gr

https://www.tanea.gr/2025/08/06/greece/ikaria-spanio-delfini-entopistike-se-ena-apo-ta-vathytera-simeia-tou-aigaiou-pics/