Βιοποικιλοτητα

[Δροσος Γεωργιος]

Χιλιάδες κουνούπια ρίχνονται από drones πάνω από νησιά της Χαβάης. Δείτε γιατί.

Τα κουνούπια συνιστούν απειλή για σπάνια πτηνά της Χαβάης - Αλλά τα συγκεκριμένα έχουν σωτήριο ρόλο

Τον περασμένο δεκάδες βιοδιασπώμενες κάψουλες έπεσαν από drones πάνω από τα δάση της Χαβάης. Η κάθε μία περιείχε περίπου 1.000 κουνούπια.Αλλά δεν πρόκειται για οποιαδήποτε κουνούπια, όπως εξηγεί σε ρεπορτάζ του το CNN. Ήταν αρσενικά, εκτρεφόμενα σε εργαστήριο, που δεν τσιμπούν και φέρουν ένα κοινό βακτήριο. Όταν ζευγαρώνουν με άγρια θηλυκά, τα αυγά δεν εκκολάπτονται.Ο στόχος: να περιοριστεί ο πληθυσμός των χωροκατακτητικών κουνουπιών που αποδεκατίζουν τα ενδημικά πουλιά της Χαβάης, όπως τα σπάνια honeycreepers.

Ένα βήμα πριν την εξαφάνιση

Τα συγκεκριμένα πτηνά είναι κρίσιμα για τη γονιμοποίηση και τη διασπορά των σπόρων, ενώ έχουν κεντρική θέση στον πολιτισμό της Χαβάης. Από τα πάνω από 50 είδη honeycreepers που υπήρχαν παλιά, σήμερα έχουν απομείνει μόνο 17, τα περισσότερα απειλούμενα.Το 2023, το ‘akikiki, ένα μικρό γκρίζο πουλί, εξαφανίστηκε λειτουργικά από τη φύση. Το ‘akekeʻe, με κιτρινοπράσινο φτέρωμα, έχει λιγότερα από 100 άτομα στον πληθυσμό του.Η αποψίλωση των δασών και η ανθρώπινη ανάπτυξη έπαιξαν ρόλο, αλλά ο «υπαρξιακός κίνδυνος», σύμφωνα με τον δρ. Κρις Φάρμερ από την American Bird Conservancy, είναι η ελονοσία των πτηνών – που εξαπλώνεται από τα κουνούπια.Τα κουνούπια δεν είναι ενδημικά της Χαβάης. Εμφανίστηκαν το 1826, πιθανότατα από φαλαινοθηρικά πλοία. Οι ντόπιοι πληθυσμοί πτηνών δεν είχαν καμία φυσική άμυνα απέναντι στις ασθένειες που μετέφεραν.

Το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής

Στα χαμηλά, ζεστά υψόμετρα των νησιών τα κουνούπια ευδοκιμούν, γι’ αυτό τα honeycreepers βρήκαν καταφύγιο ψηλά στα βουνά των νησιών Kauai και Maui. Όμως με την κλιματική αλλαγή και τις υψηλότερες θερμοκρασίες, τα κουνούπια ανεβαίνουν και αυτά σε μεγαλύτερα υψόμετρα.«Τα βλέπουμε να ανεβαίνουν συνεχώς και τα πουλιά να σπρώχνονται όλο και ψηλότερα, μέχρι να μην υπάρχει πια βιώσιμος βιότοπος», λέει ο Φάρμερ. «Αν δεν σπάσουμε αυτόν τον κύκλο, θα χάσουμε τα honeycreepers».

Η λύση Wolbachia

Η χρήση εντομοκτόνων δεν είναι λύση, εξηγεί, καθώς θα έπληττε και ωφέλιμα έντομα. Έτσι, επιστήμονες κατέληξαν στην τεχνική Incompatible Insect Technique (IIT): απελευθέρωση αρσενικών κουνουπιών που φέρουν το φυσικό βακτήριο Wolbachia. Όταν ζευγαρώνουν με άγρια θηλυκά, τα αυγά δεν εκκολάπτονται.Η ABC και η συμμαχία Birds, Not Mosquitoes ξεκίνησαν το 2016 την εφαρμογή του IIT στα κουνούπια της Χαβάης, εστιάζοντας στο είδος που μεταδίδει ελονοσία στα πτηνά. Μετά από πολυετή δοκιμή διαφορετικών στελεχών του βακτηρίου, το 2022 άρχισε η μαζική εκτροφή εκατομμυρίων τέτοιων κουνουπιών σε εργαστήριο στην Καλιφόρνια.

1 εκατ. κουνούπια την εβδομάδα

Το 2023 ξεκίνησαν οι ρίψεις σε περιοχές όπου ζουν honeycreepers, χρησιμοποιώντας βιοδιασπώμενες κάψουλες που πέφτουν από ελικόπτερα. «Έχουμε μια εκτίμηση για τον πληθυσμό των άγριων κουνουπιών και ρίχνουμε περίπου 10 φορές περισσότερα Wolbachia κουνούπια ώστε να ζευγαρώσουν με όσο το δυνατόν περισσότερα θηλυκά», λέει ο Φάρμερ.Σήμερα, απελευθερώνονται 500.000 κουνούπια την εβδομάδα στο Μάουι και άλλα τόσα στο Καουάι, με drones και ελικόπτερα. Σύμφωνα με τον Φάρμερ, είναι η πρώτη φορά που η τεχνική IIT χρησιμοποιείται παγκοσμίως για σκοπούς διατήρησης της άγριας ζωής.Το ανάγλυφο των νησιών κάνει δύσκολη και δαπανηρή τη χρήση ελικοπτέρων, γι’ αυτό η ABC δοκίμασε τη χρήση drones. Μετά από εντατικές δοκιμές, από τον Ιούνιο ξεκίνησε η χρήση τους για τις ρίψεις. «Δεν χρειάζεται πλέον να πετάξει άνθρωπος, μειώνουμε κόστος, εκπομπές και θόρυβο», λέει ο Άνταμ Νοξ, υπεύθυνος του έργου.

 

Προλαβαίνουμε;

Θα χρειαστεί περίπου ένας χρόνος για να φανεί αν η τεχνική είναι αποτελεσματική, αλλά το στοίχημα είναι κρίσιμο. Πρόσφατη μελέτη των San Diego Zoo Wildlife Alliance και Smithsonian National Zoo έδειξε ότι αν το πρόγραμμα επιτύχει, υπάρχει ακόμα χρόνος να σωθούν τα honeycreepers.Ο επικεφαλής ερευνητής Κρίστοφερ Κυριαζής σημείωσε στο CNN: «Αν περιμένεις δύο χρόνια ακόμη, το παράθυρο κλείνει πολύ γρήγορα». Αν ελεγχθεί ο πληθυσμός των κουνουπιών, τα πουλιά ενδέχεται να ανακάμψουν και ίσως αποκτήσουν με τον καιρό και φυσική ανοσία – κάτι που ήδη φαίνεται να συμβαίνει με το είδος ‘amakihi στο νησί της Χαβάης.Ακόμα κι αν η μετάλλαξη εμφανιστεί, όμως, δύσκολα θα εξαπλωθεί αρκετά γρήγορα. Ένα ασφαλέστερο περιβάλλον θα επέτρεπε επίσης την επανεισαγωγή πτηνών όπως το ‘akikiki που εκτρέφεται σήμερα σε ειδικά κέντρα.«Το να είμαι στην πρώτη γραμμή ενώ βλέπω είδη να εξαφανίζονται είναι σπαρακτικό», λέει ο Φάρμερ. «Αλλά αυτό μας κινητοποιεί. Αν δεν τα σώσουμε αυτή τη δεκαετία, δεν θα υπάρχουν στο μέλλον».

https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/1986137/chiliades-koynoypia-richnontai-apo-drones-pano-apo-nisia-tis-chavais-deite-giati/

[Δροσος Γεωργιος]

Τα εξαφανισμένα Moa νέος στόχος της εταιρείας που θέλει να αναστήσει τα μαμούθ.

Τα τεράστια πτηνά ζούσαν στη Νέα Ζηλανδία και τα εξαφάνισε ο άνθρωπος.Πριν από λίγο καιρό η εταιρεία βιοτεχνολογίας Colossal Biosciences παρουσίασε λύκους που όπως είπε ανήκουν σε ένα εξαφανισμένο είδος που έγινε διάσημο από την τηλεοπτική σειρά Game of Thrones. Η εταιρεία που έχει βασικό στόχο την επαναφορά στη  ζωή των μαμούθ έκανε γνωστό ότι ξεκινά την προσπάθεια να δημιουργήσει Moa, τα τεράστια πτηνά που ζούσαν κάποτε στη Νέα Ζηλανδία.Τα Moa έφταναν σε ύψος τα 3,6 μέτρα και σε βάρος τα 230 κιλά και φυσικά λόγω μεγέθους δεν πετούσαν. Τα Moa αποτελούσαν βασικό μέλος του οικοσυστήματος της Νέας Ζηλανδίας μέχρι την εμφάνιση των πρώτων ανθρώπων που έφτασαν εκεί από την Πολυνησία τον 14ο μ.Χ αιώνα.Το συστηματικό κυνήγι αλλά και η απώλεια του φυσικού τους περιβάλλοντος από την αποψίλωση των δασών στην οποία προέβησαν οι Μαορί οδηγήσαν σε εξαφάνιση τα Moa γεγονός που είχε ευρύτερες αρνητικές επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα αφού μαζί του εξαφανίστηκε και ένα είδος επίσης τεράστιου αετού που ήταν ο κύριος θηρευτής τους.Οι επιστήμονες της Colossal Biosciences θα προσπαθήσουν σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά να αναδημιουργήσουν το γονιδίωμα των Moa από τα απολιθώματα του πτηνού που έχουν εντοπιστεί στη Νέα Ζηλανδία. Η μελέτη των απολιθωμάτων έχει αποκαλύψει την ύπαρξη εννέα ειδών Moa. Ειδικοί της εταιρείας έχουν πάει σε σπήλαια όπου έχουν εντοπιστεί απολιθώματα Moa για να συλλέξουν στοιχεία και λένε ότι είναι σε θέση να έχουν ολοκληρώσει την αποκωδικοποίηση του DNA και των εννέα ειδών Moa εντός του 2026.

Η διεργασία της… ανάστασης

Αυτά τα γονιδιώματα θα συγκριθούν στη συνέχεια με εκείνα των πλησιέστερων ζωντανών συγγενών του Moa, του εμού και του tinamou για να διαπιστωθεί ποια γονίδια έδωσαν στα Moa τα μοναδικά του χαρακτηριστικά. Μια επιλογή από αυτά τα γονίδια εισάγονται στη συνέχεια σε βλαστοκύτταρα που ονομάζονται Αρχέτυπης Καλλιέργειας Γεννητικών Κυττάρων, κύτταρα που μετατρέπονται σε ωάρια και σπερματοζωάρια τα οποία λαμβάνονται από ένα εμού.Αυτά τα τροποποιημένα κύτταρα αφήνονται να εξελιχθούν σε αρσενικούς και θηλυκούς γαμέτες και χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία ενός εμβρύου, το οποίο θα μεγαλώσει μέσα σε ένα παρένθετο ωάριο εμού. Η Colossal Biosciences έχει ήδη χρησιμοποιήσει αυτές τις τεχνικές για να δημιουργήσει ποντίκια με τρίχες από τα μαμούθ και λύκους που η εταιρεία είπε ότι είναι ανταρόλυκοι, είδος που έχει εξαφανιστεί, αλλά διάφοροι ειδικοί αμφισβητούν αυτόν τον ισχυρισμό λέγοντας ότι δεν πρόκειται για ανταρόλυκο αλλά για ένα νέο υβριδικό είδος που δεν μπορεί να θεωρηθεί ανταρόλυκος.Ωστόσο, η αναδημιουργία αυτής της διαδικασίας σε είδη πτηνών παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερες τεχνικές προκλήσεις. Η Colossal Biosciences παραδέχεται ότι η δημιουργία Αρχέτυπης Καλλιέργειας Γεννητικών Κυττάρων για είδη πτηνών είναι μια πρόκληση που προσπαθεί να αντιμετωπίσει χωρίς επιτυχία μέχρι στιγμής η επιστημονική κοινότητα.Υπάρχουν ειδικοί που διαφωνούν με την επαναφορά στη ζωή εξαφανισμένων ειδών και μάλιστα τόσο μεγάλου μεγέθους και απαιτήσεων όπως τα μαμούθ και τα Moa επειδή όπως λένε δεν υπάρχουν πλέον οι συνθήκες κλιματικές και διαβίωσης που ζούσαν αυτά τα ζώα στον πλανήτη και είναι καταδικασμένα είτε να εξαφανιστούν πάλι γρήγορα είτε να ζουν περιορισμένα σε κάποια μεγάλα ειδικά για την περίσταση πάρκα η δημιουργία των οποίων θα προκαλέσει άλλη σειρά προβλημάτων στις τοπικές κοινότητες. Περιβαλλοντικές οργανώσεις πάντως προτείνουν αντί να γίνονται προσπάθειες επαναφοράς στη ζωή εξαφανισμένων ζώων να γίνονται νέες προσπάθειες διάσωσης των ειδών που υπάρχουν σήμερα και κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Εικόνα ενός Moa.

Φοιτητές Μαορί ποζάρουν δίπλα σε ένα αντίγραφο Moa του είδος South Island Giant Moa.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1979624/ta-exafanismena-moa-neos-stochos-tis-etaireias-poy-thelei-na-anastisei-ta-mamoyth/

[Δροσος Γεωργιος]

Τα φυτά μιλούν στα έντομα και εκείνα ανταποκρίνονται αναλόγως.

Αποκαλύφθηκε ένα άγνωστο σύστημα επικοινωνίας χλωρίδας και πανίδας.

Τα τελευταία χρόνια νέες μελέτες αποκαλύπτουν άγνωστες μέχρι σήμερα εντυπωσιακές ιδιότητες και ικανότητες των φυτών σε διάφορα πεδία και επίπεδα. Ερευνητές στο Ισραήλ υποστηρίζουν ότι εντόπισαν αποδείξεις ότι τα φυτά και τα έντομα αλληλεπιδρούν μέσω του ήχου ανοίγοντας ένα νέο παράθυρο στη μελέτη της ηχητικής επικοινωνίας στη φύση.Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση eLife αναφέρει ότι οι θηλυκές «ψυχές των λαχανικών» εντοπίζουν τα υπερηχητικά σήματα κινδύνου που εκπέμπουν οι τοματιές όταν αφυδατώνονται και χρησιμοποιούν αυτήν την πληροφορία για να αποφασίσουν πού θα εναποθέσουν τα αυγά τους. Αυτές οι πεταλούδες συνήθως γενούν τα αυτά τους στις ντοματιές, ώστε να βρίσκουν τροφή οι κάμπιες τους αφού εκκολαφθούν.Η έρευνα διενεργήθηκε από τη Ρία Σέλτζερ και τον Γκάι Ζερ Εσέλ, στα εργαστήρια του Γιόσι Γιοβέλ και της Λίλακ Χαντάνι στη Σχολή Επιστημών Ζωής του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ. «Αποκαλύψαμε την πρώτη απόδειξη ηχητικής αλληλεπίδρασης μεταξύ ενός φυτού και ενός εντόμου» ανέφεραν στην ανακοίνωσή τους.Η έρευνα βασίστηκε σε προηγούμενες μελέτες της ίδιας ομάδας που είχε διαπιστώσει ότι τα φυτά εκπέμπουν υπερήχους όταν στρεσάρονται. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη γεωργία και τον έλεγχο των παρασίτων, προσφέροντας νέες δυνατότητες στη διαχείριση της υγείας των καλλιεργειών και των εντόμων μέσω του ήχου.Οι ήχοι που εκπέμπουν τα φυτά δεν είναι εντός του φάσματος της ανθρώπινης ακοής. Πολλά έντομα όμως, καθώς και ορισμένα θηλαστικά, όπως οι νυχτερίδες, τους ακούν. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές παρουσίασαν στις θηλυκές πεταλούδες δύο υγιείς ντοματιές: η μία ήταν «σιωπηλή», η άλλη ήταν εφοδιασμένη με ένα ηχείο που έπαιζε ήχους που είχε εκπέμψει ένα φυτό που διψούσε για νερό. Τα έντομα προτίμησαν τη σιωπηλή ντοματιά, κάτι που υποδηλώνει ότι χρησιμοποίησαν αυτήν την πληροφορία για να βρουν τα καλύτερα σημεία για να γεννήσουν τα αυγά τους.Περαιτέρω πειράματα επιβεβαίωσαν ότι οι «ψυχές» επέλεγαν τις ντοματιές συγκεκριμένα από τον ήχο – και μόνο από ήχους που προέρχονταν από φυτά. «Εδώ, είδαμε ότι υπάρχουν ζώα ικανά να βγάλουν νόημα από αυτούς τους ήχους. Πιστεύουμε ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Πολλά ζώα μπορεί να ανταποκρίνονται σε διαφορετικά φυτά», είπε η Χαντάνι.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1981995/ta-fyta-miloyn-sta-entoma-kai-ekeina-antapokrinontai-analogos/

[Δροσος Γεωργιος]

Τι είναι το «Διαδίκτυο των Ζώων» και γιατί είναι απαραίτητο;
Αντίθετα, είναι ένα τεράστιο δίκτυο που βοηθά στην παρακολούθηση των ζώων και θα έπρεπε να τα βοηθά συγκεκριμένα. Όλα βρίσκονται στα χέρια των οικολόγων, στα φτερά των πτηνών και... στην τροχιά της Γης. Για αρκετά χρόνια, ο εξοπλισμός Ikarus του πειράματος Uragan παρακολουθούσε εκατοντάδες πουλιά (και μάλιστα μερικά γοφάρια) από ύψος 400 χλμ.
Το 2018, οι κοσμοναύτες Oleg Artemyev και Sergey Prokopyev τοποθέτησαν μια μονάδα κεραίας στη μονάδα Zvezda.
Ο εξοπλισμός βοήθησε στη λήψη και μετάδοση δεδομένων σχετικά με την κίνηση των ζώων, κυρίως των αποδημητικών πτηνών. Αλλά πώς; Είναι απίθανο ένα γεράκι πετρίτη (όχι τρένο) να μπορεί να επαναφέρει τη γεωγραφική του θέση.
Μικροσκοπικοί πομποδέκτες εγκαταστάθηκαν στα πουλιά.
Το όριο βάρους ήταν αυστηρό - όχι περισσότερο από 3% της μάζας. Άλλωστε, πετούσαν προς την Αφρική ή την Αυστραλία. Ως αποτέλεσμα, ο πομπός ζύγιζε λιγότερο από 5 γραμμάρια.
Ρώσοι επιστήμονες μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τις ακριβείς διαδρομές των πτηνών. Στην πραγματικότητα, γιατί;
Είχαν διάφορους στόχους:
▪ να μελετήσουν τις μεταναστευτικές οδούς και τις περιοχές διαχείμασης σπάνιων ειδών·

▪ να αναζητήσουν φορείς της γρίπης των πτηνών και άλλων ασθενειών·

▪ να ανακαλύψουν πώς η κλιματική αλλαγή και οι ανθρωπογενείς παράγοντες επηρεάζουν τη μετανάστευση και τα ενδιαιτήματα.
Δείτε τι κατάφεραν να ανακαλύψουν
Τις ακριβείς διαδρομές και τον χρόνο μετανάστευσης του πετρίτη, της μεγάλης τουρλίδας, της κουνάβισσας και της μπεκάτσας. Για μερικούς, είναι απλώς μια δέσμη λέξεων, αλλά όλα αυτά τα πουλιά αναφέρονται στο Κόκκινο Βιβλίο της Ρωσίας και των περιοχών της. Οι διαδρομές είναι σημαντικές για την προστασία των ειδών.
Το ξεφτέρι, η μπεκάτσα, η μπεκάτσα και το τρυγόνι πιθανότατα δεν μεταφέρουν επικίνδυνα στελέχη γρίπης από τη Νοτιοανατολική Ασία στη Σιβηρία: η οξεία φάση είναι ασυμβίβαστη με τις πτήσεις τους (~800 χλμ.).
Πριν πετάξει νότια, το αρκτικό γλαρόνι μεταναστεύει όλο και πιο κοντά στην άκρη του πάγου αναζητώντας τροφή. Με τι συνδέεται αυτό; Σωστά, με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Και μπορεί να μειώσει τον πληθυσμό.
Γιατί το δοκίμασαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό;
Χρειάζεστε μια μεγάλη κεραία, υψηλή ισχύ, ρύθμιση ανάλογα με τις ανάγκες. Και χαμηλό υψόμετρο. Η μέγιστη εμβέλεια για τις ετικέτες είναι 600 μέτρα. Με δορυφόρους χαμηλής τροχιάς, όλα αυτά είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνουν.
Ίσως, αν δεν είστε αρκτικός γλαρόνας, τότε αυτή η ιστορία δεν σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Ωστόσο, στο μέλλον, η τεχνολογία μπορεί να προβλέπει σεισμούς και επιδημίες, να παρακολουθεί καταρρεύσεις παγετώνων και κατολισθήσεις. Παρεμπιπτόντως, στο Νταγκεστάν, το Ινστιτούτο κατά της Πανώλης διεξήγαγε ακόμη και δοκιμές παρακολούθησης γοφηρών. Ναι, αυτών ακριβώς που μεταφέρουν την πανώλη. Τώρα σίγουρα ακούγεται επίκαιρο.

https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23131

[Δροσος Γεωργιος]

Οι αράχνες ήταν κάποτε κάτοικοι των ωκεανών.

Νέα μελέτη αποκαλύπτει την υδάτινη καταγωγή των αραχνών.

Μια νέα μελέτη ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα αναφέρει ότι οι αράχνες ενδέχεται να προήλθαν από τον ωκεανό πριν αποφασίσουν να φύγουν από εκεί και να προσαρμοστούν στη ζωή της ξηράς.Οι ερευνητές ανέλυσαν ένα εξαιρετικά καλά διατηρημένο απολίθωμα του Mollisonia symmetrica, ενός εξαφανισμένου είδους της Καμβρίου περιόδου που μέχρι πρότινος θεωρούνταν πρόγονος των πεταλόποδων καβουριών. Ωστόσο τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η νευρική του δομή μοιάζει περισσότερο με αυτή των σύγχρονων αραχνιδίων, της τάξης ζώων στην οποία ανήκουν οι αράχνες και οι σκορπιοί.Το πρόσθιο τμήμα του σώματος του Mollisonia, γνωστό ως πρόσωμα, διαθέτει ακτινωτά τοποθετημένα συσσωματώματα νεύρων που ελέγχουν πέντε ζεύγη άκρων. Επιπλέον ο μη τμηματοποιημένος εγκέφαλός του στέλνει κοντά νεύρα σε ένα ζεύγος «δαγκάνων» που μοιάζουν με τους κυνόδοντες των σημερινών αραχνών.Το χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί αποφασιστικά το Mollisonia ως πρώιμο αραχνίδιο είναι η μοναδική οργάνωση του εγκεφάλου του, η οποία είναι αντεστραμμένη σε σχέση με τα αρθρόποδα όπως οι καρκινοειδείς και τα έντομα. Αντί για πρόσθια-οπίσθια διάταξη, ο εγκέφαλος έχει οπίσθιο-πρόσθιο προσανατολισμό, όπως στις σύγχρονες αράχνες, γεγονός που ενδέχεται να προσφέρει νευρικές «παρακάμψεις» για αποτελεσματικότερο έλεγχο της κίνησης.Αυτό αμφισβητεί την κυρίαρχη θεωρία ότι τα αραχνίδια διαφοροποιήθηκαν αποκλειστικά αφού οι πρόγονοί τους εγκατέλειψαν το νερό. Τα ευρήματα υποστηρίζουν ότι τα πρώτα αραχνίδια μπορεί να εξελίχθηκαν ενώ ζούσαν ακόμα στη θάλασσα.Καθώς προσαρμόζονταν στη ζωή στη στεριά, είδη παρόμοια με το Mollisonia πιθανώς έτρωγαν πρώιμα έντομα και μυριόποδα και ενδεχομένως επηρέασαν την εξέλιξη των εντόμων, συμπεριλαμβανομένων των φτερών τους ως μέσο άμυνας. Η εξελικτική γραμμή του Mollisonia ενδέχεται να οδήγησε στα σύγχρονα αραχνίδια, όπως οι αράχνες, οι σκορπιοί, οι σολιφουγοί (sun spiders) και οι ουροπηγοί (vinegaroons, whip scorpions).

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986103/oi-arachnes-itan-kapote-katoikoi-ton-okeanon/

[Δροσος Γεωργιος]

Εξωτικά πλάσματα ανακαλύφθηκαν στην τάφρο όπου συνέβη ο μεγα-σεισμός στη Ρωσία.

Πρόκειται για μια «όαση» διαφόρων μορφών ζωής που ζουν στην άβυσσο.

Επιστήμονες που καταδύθηκαν σε εντυπωσιακά βάθη σε δύο ωκεάνιες τάφρους στον βορειοδυτικό Ειρηνικό ανακάλυψαν ακμάζουσες κοινότητες θαλάσσιων οργανισμών που δεν τρέφονται με οργανική ύλη όπως τα περισσότερα ζώα, αλλά αντλούν ενέργεια μετατρέποντας χημικές ενώσεις. Η μια τάφρος είναι αυτή στην οποία συνέβη ο χθεσινός σεισμός των 8,8 Ρίχτερ.Αυτές οι κοινότητες βασισμένες στη χημειοσύνθεση αποτελούνται κυρίως από σωληνοσκώληκες και όστρακα. Εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια καταδύσεων με επανδρωμένο υποβρύχιο στον βυθό της Τάφρου Κουρίλων-Καμτσάτκα (που προκλήθηκε ο τρομερός σεισμός) και της Τάφρου των Αλεούτιων. Τα πλάσματα αυτά τρέφονται από ρευστά πλούσια σε υδρόθειο και μεθάνιο που αναβλύζουν από τον θαλάσσιο πυθμένα σε αυτόν τον σκοτεινό και παγωμένο κόσμο πολύ πέρα από την εμβέλεια του ηλιακού φωτός.Αυτά τα οικοσυστήματα ανακαλύφθηκαν σε βάθη μεγαλύτερα από το ύψος του Έβερεστ, της ψηλότερης κορυφής της Γης. Το βαθύτερο εντοπίστηκε στα 9,533 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού στην Τάφρο Κουρίλων-Καμτσάτκα, σχεδόν 25% βαθύτερα από οποιαδήποτε προηγούμενη καταγραφή τέτοιων ζώων.«Αυτό που κάνει την ανακάλυψή μας επαναστατική δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο βάθος, αλλά και η εντυπωσιακή αφθονία και ποικιλομορφία της χημειοσυνθετικής ζωής που παρατηρήσαμε», δήλωσε ο θαλάσσιος γεωχημικός Μενγκράν Ντου από το Ινστιτούτο Επιστημών και Τεχνολογιών Βυθού (IDSSE) της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη στην επιθεώρηση «Nature».«Σε αντίθεση με απομονωμένες ομάδες οργανισμών, αυτή η κοινότητα ευδοκιμεί σαν μια ζωντανή όαση στην απέραντη έρημο του βυθού» πρoσέθεσε ο Ντου. Ενώ ορισμένα θαλάσσια όντα έχουν εντοπιστεί σε ακόμη μεγαλύτερα βάθη σχεδόν 11,000 μέτρα στην Τάφρο Μαριάνα αυτά σύμφωνα με τους ερευνητές δεν ήταν χημειοτροφικά.

Η ανακάλυψη

Στη νέα αυτή έρευνα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το βαθυσκάφος τους, που ονομάζεται Fendouzhe, για να κατέβουν στη λεγόμενη αβυσσαία ζώνη τα βαθύτερα σημεία των ωκεανών, όπου μία από τις ηπειρωτικών διαστάσεων τεκτονικές πλάκες της Γης γλιστρά κάτω από μια γειτονική της, σε μια διαδικασία που ονομάζεται υποβύθιση.Η αβυσσαία ζώνη είναι ένα βαθύ θαλάσσιο περιβάλλον που εκτείνεται από τα 3,000 έως τα 6,000 μέτρα βάθος, χαρακτηρίζεται από αιώνιο σκοτάδι, συντριπτική πίεση και χαμηλές θερμοκρασίες που φτάνουν τους μείον τέσσερις βαθμούς Κελσίου. Αυτή η ζώνη καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση των ωκεανών, αποτελώντας το σπίτι για εξειδικευμένα είδη οργανισμών που έχουν προσαρμοστεί σε αυτές τις ακραίες συνθήκες, όπως ψάρια με μεγάλα σαγόνια, πιθανώς τυφλά μαλακόστρακα και ψάρια, και οργανισμούς που αναπαράγονται με βραδείς ρυθμούς για εξοικονόμηση ενέργειας«Το περιβάλλον του ωκεανού εκεί κάτω χαρακτηρίζεται από ψύχος, απόλυτο σκοτάδι και έντονη τεκτονική δραστηριότητα» δήλωσε ο γεωλόγος θαλάσσιου περιβάλλοντος Ξιάτον Πένγκ του IDSSE, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Σύμφωνα με τον Πένγκ αυτή η ακραία ζώνη φιλοξενεί «τις βαθύτερες και εκτενέστερες χημοσυνθετικές κοινότητες που είναι γνωστό ότι υπάρχουν στον πλανήτη μας.»

Τα νέα οικοσυστήματα που παρατηρήθηκαν κυριαρχούνται από δύο είδη οργανισμών που τρέφονται με χημικά:

Σωληνόμορφοι σκώληκες (κόκκινοι, γκρι ή λευκοί) μήκους 20–30 εκατ.

Λευκά όστρακα (αχιβάδες) μήκους έως 23 εκατ.

Κάποια από αυτά τα είδη, σύμφωνα με τον θαλάσσιο γεωχημικό Μενγκράν Ντου ενδέχεται να είναι εντελώς άγνωστα μέχρι σήμερα. «Παρόλο που ζουν στο πιο σκληρό περιβάλλον, αυτοί οι οργανισμοί κατάφεραν να επιβιώσουν και να ευδοκιμήσουν» λέει ο Ντου.

Εικόνα του βαθυσκάφους και της «όασης» ζωής που εντόπισε στην άβυσσο.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1988635/exotika-plasmata-anakalyfthikan-stin-tafro-opoy-synevi-o-mega-seismos-sti-rosia/

[Δροσος Γεωργιος]

Ικαρία: Σπάνιο δελφίνι εντοπίστηκε σε ένα από τα βαθύτερα σημεία του Αιγαίου.

Μια εντυπωσιακή καταγραφή ανακοίνωσε το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος, καθώς αυτές τις ημέρες εντοπίζεται στην τάφρο της Ικαρίας ένα σπάνιο είδος δελφινιού.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Ινστιτούτου

Σταχτοδέλφινο: ένα ιδιαίτερο είδος δελφινιού που καταγράφουμε αυτές τις ημέρες στην τάφρο της Ικαρίας – ένα εντυπωσιακό υποβρύχιο φαράγγι που φτάνει τα 1.400 μέτρα βάθος.Σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό, το Σταχτοδέλφινο είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος είδος δελφινιού που συναντάται στις ελληνικές θάλασσες – φτάνει τα 4 σε μήκος και τα 500kg σε βάρος.Η πρώτη καταγραφή μετανάστευσης Σταχτοδέλφινων στο ανατολικό Αιγαίο από το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος ήταν το φθινόπωρο του 2000 και έκτοτε η έρευνα συνεχίζεται συστηματικά. Η παρακολούθηση των πληθυσμών και η κάλυψη των κενών γνώσης είναι προϋπόθεση για την προστασία τους.Μεταναστεύουν στις θάλασσες της Μεσογείου σε ολιγομελείς ομάδες πάνω από βαθιά θαλάσσια φαράγγια και τάφρους και έχουν εξαιρετικές καταδυτικές ικανότητες. Καταδύονται σε βάθη που ξεπερνούν τα 300μ, κρατώντας την αναπνοή τους για περισσότερο από 30 λεπτά.Απειλούνται κυρίως από την υπεραλίευση και την ρύπανση των θαλασσώνΑν ταξιδεύετε στις ελληνικές θάλασσες και παρατηρήσετε σπάνια θαλάσσια είδη στείλτε μας φωτογραφίες, βίντεο ή παρατηρήσεις στο: observations@archipelago.gr

https://www.tanea.gr/2025/08/06/greece/ikaria-spanio-delfini-entopistike-se-ena-apo-ta-vathytera-simeia-tou-aigaiou-pics/

[Δροσος Γεωργιος]

Οι επιστήμονες μόλις ανακάλυψαν ένα νέο πελώριο έντομο στην Αυστραλία – «Πιο βαρύ και από την κατσαρίδα ρινόκερο»

Αν οι κροκόδειλοι, οι καρχαρίες, οι πελώριες αράχνες, τα καγκουρώ με δυνατότητες μποξέρ, κάποιες από τις πιο δηλητηριώδεις μέδουσες του πλανήτη, δεν είναι αρκετά για να συναρπάσουν τον ταξιδιώτη της Αυστραλίας, πλέον υπάρχει και ένα ακόμη πλάσμα που μπορεί να τους προκαλέσει έξαψη – ή ρίγη σε άλλους… Το έντομο που μοιάζει με φτερωτό ραβδί και ζυγίζει λίγο λιγότερο από μία μπάλα του γκολφ (σ.σ.: περί τα 45 γραμμάρια) ανακαλύφθηκε πρόσφατα και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι το πιο βαρύ έντομο της Αυστραλίας. 

 

Το νέο είδος, μήκους 40 εκατοστών, ονομάστηκε Acrophylla alta και βρέθηκε σε μεγάλο υψόμετρο στο οροπέδιο Αθιρτον, στα βόρεια του Κουίνσλαντ. Οι επιστήμονες θεωρούν πως ο βιότοπός του ενδέχεται να είναι ένας από τους λόγους του μεγάλου του μεγέθους. Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Zootaxa σημειώνεται πως το έντομο αυτό είναι πιθανώς πιο βαρύ και από την κατσαρίδα-ρινόκερο (Giant burrowing cockroach) – είδος ενδημικό στο Κουίνσλαντ και μέχρι σήμερα θεωρούμενο ως το βαρύτερο έντομο στην Αυστραλία.Σύμφωνα με τον καθηγητή Ανγκους Εμοτ, ερευνητή στο πανεπιστήμιο James Cook, μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν αυτή που βοήθησε στην ανακάλυψη.Οπως λέει ο Εμοτ, ο συνεπικεφαλής της μελέτης, ο Ρος Κουπλαντ έλαβε μια φωτογραφία ενός εντόμου και «αμέσως σκέφτηκε ότι μπορεί να είναι κάτι καινούργιο».Μετά από πολλές νύχτες αναζήτησης, οι Εμοτ και Κούπλαντ κατάφεραν να εντοπίσουν ένα μεγάλο θηλυκό, το οποίο ωστόσο βρισκόταν τόσο ψηλά που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν ένα μακρύ ραβδί για να το κατεβάσουν.

Οι δυο τους έβαλαν το θηλυκό σε κλουβί, το τάισαν και συνέλεξαν τα αυγά του ώστε να μελετήσουν το νέο είδος. 

Σύμφωνα με τον Εμοτ, το είδος δεν είχε ανακαλυφθεί νωρίτερα λόγω του εξαιρετικά δύσκολα προσβάσιμου οικοτόπου του. «Ζει πολύ ψηλά στις κομοστέγες των δέντρων. Οπότε, αν δεν κατεβάσει κάποιο ένας κυκλώνας ή ένα πουλί, πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να το δουν», ανέφερε ο ίδιος σε ανακοίνωσή του. Ο βιότοπός του θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί το έντομο είναι μεγαλύτερο, λέει ο Εμοτ, προσθέτοντας ότι η σωματική μάζα προφανώς το βοηθά να επιβιώσει στις κρύες συνθήκες του «δροσερού, υγρού περιβάλλοντος όπου ζει».Το επόμενο βήμα για την περαιτέρω αναγνώριση του είδους είναι η εύρεση ενός αρσενικού – κάτι που αποδεικνύεται μία ακόμη σοβαρή πρόκληση. Ο λόγος; Τα αρσενικά ραβδόμορφα έντομα τείνουν να είναι σημαντικά μικρότερα και οπτικά διαφορετικά από τα θηλυκά – σε τέτοιο βαθμό που σε άλλες περιπτώσεις ζευγάρια έχουν παρερμηνευτεί σαν διαφορετικά είδη. Η Νικόλ Γκάντερ, ειδική εντομολόγος του Μουσείου του Κουίνσλαντ, δήλωσε ότι η ανακάλυψη αυτή «κάλυψε ένα κενό στις γνώσεις μας για τη βιοποικιλότητα της Αυστραλίας». Επιπλέον, υπογράμμισε ότι υπάρχουν πολλά να μάθουμε για μερικά από τα μεγαλύτερα είδη εντόμων της Αυστραλίας. «Η Αυστραλία φιλοξενεί μια τεράστια βιοποικιλότητα που δεν έχει ακόμη ταξινομηθεί και δεν της έχει δοθεί επιστημονική ονομασία».

Πηγή: Guardian 

Το επεξεργάστηκε Αύγουστος 14 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Αλιγάτορας κολυμπάει
Ένας αλιγάτορας κινείται μέσα από μια υφάλμυρη υδάτινη οδό στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα σε αυτή τη φωτογραφία της 8ης Μαΐου 2017. Το κέντρο μοιράζεται τον χώρο με το Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής του Νησιού Μέριτ. Περισσότερα από 330 είδη ιθαγενών και αποδημητικών πτηνών, 25 θηλαστικά, 117 ψάρια και 65 αμφίβια και ερπετά φιλοξενούν το καταφύγιο άγριας ζωής Κένεντι της NASA και το καταφύγιο άγριας ζωής. Το καταφύγιο φιλοξενεί επίσης πάνω από 1.000 γνωστά είδη φυτών.
https://www.nasa.gov/image-article/alligator-goes-for-a-swim/

[Δροσος Γεωργιος]

H Ρωσία στέλνει στο Διάστημα μια «κιβωτό του Νώε»

Ποντίκια, μύγες και μικροοργανισμοί θα λάβουν μέρος σε πειράματα.

Η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos έχει προγραμματίσει για τις 20 Αυγούστου από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν την εκτόξευση ενός δορυφόρου βιολογικών πειραμάτων. Στον Bion-M No. 2 επιβαίνουν 75 ποντίκια και άλλα δείγματα τα οποία θα εκτεθούν σε 30 ημέρες ακτινοβολίας πριν από την επιστροφή τους στη Ρωσία.

Ο Bion-M No. 2 αποκαλείται από ορισμένους «Κιβωτός του Νώε», λόγω της μεγάλης ποικιλίας οργανισμών που μεταφέρει:

75 ποντίκια

Περισσότερες από 1,000 μύγες φρούτων (Drosophila) οι οποίες αποτελούν σταθερό πειραματόζωο σε μελέτες πολλών επιστημονικών κλάδων.

Κυτταρικές καλλιέργειες

Μικροοργανισμούς

Σπόρους φυτών

Tο σκάφος μεταφέρει επίσης προσομοιωτές σεληνιακού εδάφους (σκόνη και πέτρες) σε ειδικές φιάλες, αποτέλεσμα συνεργασίας του Ινστιτούτου Βερνάντσκι και του Ινστιτούτου Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων (IMBP). Οι προσομοιωτές αυτοί προσομοιώνουν υλικά που συναντώνται σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης και θα εξεταστούν μετά την επιστροφή τους για να εκτιμηθεί πώς επηρεάζονται από την ακτινοβολία και το κενό του Διαστήματος. Αυτό το πείραμα μπορεί να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για μελλοντικές σεληνιακές κατασκευές.

Οι στόχοι της αποστολής

Η αποστολή θα συλλέξει κρίσιμα δεδομένα, μεταξύ των οποίων:

Επίδραση της μικροβαρύτητας στην ευαισθησία στην ακτινοβολία των οργανισμών – χρήσιμο για την προετοιμασία επανδρωμένων αποστολών στο βαθύ Διάστημα

Δεδομένα για τη βελτίωση της ιατρικής υποστήριξης αστροναυτών

Βιολογικές επιδράσεις της διαστημικής πτήσης με εφαρμογές και στη γήινη ιατρική

Το Bion-M No. 2 θα τεθεί σε σχεδόν κυκλική τροχιά με κλίση περίπου 97 μοίρες – δηλαδή σε πολική τροχιά. Θα παραμείνει στο διάστημα για 30 ημέρες, δεχόμενο τουλάχιστον 10 φορές περισσότερη κοσμική ακτινοβολία σε σύγκριση με την αποστολή Bion-M No. 1 του 2013.

Τα ποντίκια

Η επιλογή των ποντικιών βασίζεται σε:

Γενετική ομοιότητα με τον άνθρωπο

Σύντομο κύκλο ζωής (επιτρέπει μελέτη αλλαγών σε γενεές)

Υψηλή ευαισθησία στην ακτινοβολία

Μέσα από κάμερες και αισθητήρες, οι ερευνητές θα παρακολουθούν την κατάστασή τους σε πραγματικό χρόνο. Οι μονάδες μεταφοράς των ποντικιών περιλαμβάνουν:
φαγητό, φωτισμό, αερισμό και συστήματα αποβλήτων. Κάποια ποντίκια φέρουν εμφυτευμένα τσιπάκια για την καταγραφή στοιχείων υγείας. Μετά την επιστροφή τους, θα αναλυθεί πώς προσαρμόστηκαν στο Διάστημα και πώς επαναπροσαρμόστηκαν στη Γη.Η αποστολή Bion-M No. 2 αποτελεί σημαντικό σταθμό στη μελέτη των επιδράσεων της ακτινοβολίας και της μικροβαρύτητας σε έμβιους οργανισμούς. Τα δεδομένα που θα προκύψουν θεωρούνται κρίσιμα για τη μελλοντική επανδρωμένη εξερεύνηση του διαστήματος, ειδικά για αποστολές μεγάλης διάρκειας στη Σελήνη ή τον Άρη.

Στη φωτογραφία Ρώσοι επιστήμονες ελέγχουν ορισμένα από τα ειδικά δοχεία στα οποία θα τοποθετηθούν τα ζώα και οι οργανισμοί που θα εκτοξευθούν στο Διάστημα.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1994803/h-rosia-stelnei-sto-diastima-mia-kivoto-toy-noe/

[Δροσος Γεωργιος]

Roscosmos
Στο Μπαϊκονούρ, συναρμολογήθηκε το διαστημικό τμήμα κεφαλής για την εκτόξευση του βιοδορυφόρου Bion-M Νο. 2
Κύρια εξαρτήματα του διαστημικού τμήματος κεφαλής
• Το διαστημικό σκάφος είναι το κύριο ωφέλιμο φορτίο
• Το φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου προστατεύει το διαστημικό σκάφος κατά τη διέλευσή του από πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας
• Το διαμέρισμα μεταφοράς εξασφαλίζει την πρόσδεση του οχήματος εκτόξευσης με το διαστημικό σκάφος
Το επόμενο στάδιο είναι η πρόσδεση με το τρίτο στάδιο του πυραύλου Soyuz, η γενική συναρμολόγηση και η αφαίρεση.
Περισσότερες φωτογραφίες μεταφορτώθηκαν στο άλμπουμ: vk.com/album-30315369_30854...
https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591343

[Δροσος Γεωργιος]

Roscosmos
Μοιραζόμαστε πλάνα από την εκτόξευση του Σογιούζ στο Μπαϊκονούρ
Σήμερα, οι υπάλληλοι του κοσμοδρόμου συνόδευσαν τον πύραυλο στην εξέδρα εκτόξευσης.
Περιμένουμε την εκτόξευση του Bion - 20 Αυγούστου. Μην ξεχάσετε να συμμετάσχετε στη ζωντανή μετάδοση.

https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591402

[Δροσος Γεωργιος]

Roscosmos
Εκτόξευση του Soyuz από το Μπαϊκονούρ
Εκτόξευση του βιοδορυφόρου Bion-M Νο. 2 από το κοσμοδρόμιο.
Η εκτόξευση του πλοίου στην καθορισμένη τροχιά και ο διαχωρισμός του από το τρίτο στάδιο του πυραύλου είναι ρουτίνα. Οι πρώτες φωτογραφίες της εκτόξευσης από τον Ivan Timoshenko.

https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591474

[Δροσος Γεωργιος]

Οι «μπλε δράκοι» κλείνουν άρον άρον παραλίες στην Ισπανία – «Παραλύει θηράματα 300 φορές μεγαλύτερα από το μέγεθός του»

Τι ακριβώς είναι το πανέμορφο αλλά άκρως επικίνδυνο «πλάσμα»

Ένα παράξενα όμορφο πλάσμα προκάλεσε συναγερμό στις ισπανικές παραλίες τον τελευταίο καιρό, αναγκάζοντας τις αρχές να τις κλείσουν άρον άρον. Ο λόγος για την εμφάνιση «μπλε δράκων».Τελευταίο «κρούσμα», η εμφάνισή δύο από αυτούς, στις θάλασσες της πόλης  Guardamar del Segura, στη νοτιοανατολική Ισπανία,«Λόγω της εμφάνισης του μπλε δράκου (Glaucus atlanticus) και για λόγους ασφάλειας των πολιτών, απαγορεύουμε το κολύμπι σε όλες τις δημοτικές παραλίες μέχρι νεωτέρας», ανέφερε η αστυνομία του Guardamar σε ανάρτηση στο Facebook την Τετάρτη.

 Γιατί είναι τόσο επικίνδυνος

Ο μπλε δράκος, είναι ένας θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας, που ονομάστηκε έτσι λόγω της ομοιότητάς του με τα μυθικά πλάσματα, έχει μήκος μόλις 3 εκατοστά, αλλά τρέφεται με δηλητηριώδη ζώα όπως η πορτογαλική γαλέτα -ένας θαλάσσιος οργανισμός, συγκεκριμένα ένα υδρόζωο, που αποτελείται από μια αποικία οργανισμών (ζωοειδή) τα οποία λειτουργούν σαν μία ενιαία οντότητα. και στη συνέχεια επαναχρησιμοποιεί το δηλητήριο, με αποτέλεσμα να μπορεί να παραλύει θηράματα 300 φορές μεγαλύτερα από το μέγεθός του, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του CNN.«Η επαφή μαζί του μπορεί να είναι επικίνδυνη και να προκαλέσει επώδυνα εγκαύματα στο δέρμα», ανέφερε η αστυνομία, προσθέτοντας ότι οι λουόμενοι πρέπει να «είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να αποφεύγουν την άμεση επαφή με ό,τι μπορεί να εμφανιστεί στην άμμο».Μέχρι την Πέμπτη, η απαγόρευση είχε αρθεί και η κολύμβηση επιτρεπόταν, αλλά οι αρχές συνέχιζαν να καλούν σε προσοχή.

Σύσταση να μην τα αγγίζουν ακόμη κι αν φορούν γάντια

Ο δήμαρχος της πόλης, José Luis Sáez, ζήτησε από τους πολίτες να ενημερώσουν τις αρχές αν δουν ένα από αυτά τα πλάσματα και να αποφύγουν να το αγγίξουν, ακόμη και αν φορούν γάντια. Συνέστησε σε όσους τσιμπηθούν να ξεπλύνουν την πληγείσα περιοχή με θαλασσινό νερό και να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια.Με το ηλιόλουστο κλίμα, τους βραχώδεις γκρεμούς και τις πολυάριθμες παραλίες, η μεσογειακή ακτή  είναι ένας από τους  δημοσφιλείς τουριστικούς προορισμούς της Ισπανίας.Οι μπλε δράκοι σπάνια εμφανίζονται στη Μεσόγειο, καθώς συναντώνται συχνότερα στα εύκρατα και τροπικά νερά του Ατλαντικού, του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού, από όπου φέρεται να μεταφέρονται από τα ωκεάνια ρεύματα και τον άνεμο.

Το προηγούμενο κρούσμα

Να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που τα συγκεκριμένα πλάσματα προκαλούν αναστάτωση. Νωρίτερα, αυτόν τον μήνα, εντοπίστηκαν έξι μπλε δράκοι, στη Σάντα Μπάρμπαρα της Λα Λινέα ντε λα Κονσεπσιόν, με αποτέλεσμα να κλείσει επίσης προσωρινά η παραλία. Μετά την απομάκρυνσή τους, η περιοχή ξανάνοιξε, αλλά με προειδοποιητικές σημαίες.

https://www.naftemporiki.gr/green/1996491/oi-mple-drakoi-kleinoyn-aron-aron-paralies-stin-ispania-paralyei-thiramata-300-fores-megalytera-apo-to-megethos-toy/

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε ο πιο τεθωρακισμένος δεινόσαυρος που υπήρξε ποτέ στη Γη.

Πρόκειται για ένα είδος με την πιο τρομακτική και ισχυρή πανοπλία που έχουμε δει στον κόσμο των δεινοσαύρων.

Πριν από περίπου 165 εκατομμύρια χρόνια σε μια παράκτια πεδιάδα στο σημερινό Μαρόκο ζούσε ο πιο εντυπωσιακός αγκυλόσαυρος που γνωρίζουμε. Διέθετε μια τρομερή πανοπλία με κεράτινα «αγκάθια» μερικά εκ των οποίων ήταν μήκους ενός μέτρου δημιουργώντας ένα πραγματικό τανκ του Τζουράσικ Παρκ.Τα απολιθώματα εντοπίστηκαν στα Όρη Άτλας κοντά στην πόλη Boulemane του Μαρόκου και η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Το είδος που ονομάστηκε «Spicomellus afer» είχε μήκος περίπου 4 μέτρων και βάρους 1–2 τόνων. Ζούσε πριν από περίπου 165 εκατ. έτη και εκτός από την εντυπωσιακή του εμφάνιση αποτελεί το αρχαιότερο γνωστό μέλος των αγκυλοσαύρων, μιας ομάδας φυτοφάγων δεινοσαύρων εφοδιασμένοι με πανοπλία που κινούνταν αργά και περπατούσαν στα τέσσερα.«Η πανοπλία του Spicomellus είναι απίστευτα παράξενη, σε σημείο που κόβει την ανάσα δεν μοιάζει με καμία άλλου δεινόσαυρου ή ζώου, ζώντος ή εξαφανισμένου» αναφέρει ο παλαιοντολόγος σπονδυλωτών Ρίτσαρντ Μπάτλερ από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ στη Βρετανία, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Ο Spicomellus διέθετε μια σειρά από αιχμηρά, μακριά αγκάθια σε όλο του το σώμα ενώ οι μεγαλύτερες εξ αυτών  σχημάτιζαν ένα «κολάρο» γύρω από τον λαιμό του. Η τρομερή πανοπλία φαίνεται πως είχε διπλή λειτουργία: άμυνα απέναντι σε μεγάλους σαρκοφάγους δεινοσαύρους και επίδειξη για αναπαραγωγικούς σκοπούς. «Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι τα ενός μέτρου μήκους αγκάθια γύρω από τον λαιμό χρησίμευαν αποκλειστικά για άμυνα. Μάλλον πρόκειται για επίδειξη» υποστηρίζει ο Μπάτλερ.Η παλαιοντολόγος Σουζάνα Μέιντμεντ από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου συμφωνεί με την ιδέα της επίδειξης αναφέροντας ότι όπως συμβαίνει σε ζωντανά ζώα με περίτεχνες και συχνά άβολες δομές (π.χ. τα κέρατα του ελαφιού ή η ουρά του παγωνιού) έτσι και στον Spicomellus τα μεγάλα αγκάθια πιθανότατα είχαν ρόλο ερωτοτροπίας ή ανταγωνισμού για συντρόφους.Η μορφολογία της ουράς δείχνει ότι πιθανόν διέθετε και ουραίο όπλο, ίσως ρόπαλο ή αγκάθια, για να αποκρούει θηρευτές δημιουργώντας έτσι ένα ολοκληρωμένο αμυντικό εξοπλισμό.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του τεθωρακισμένου δεινόσαυρου

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1998295/anakalyfthike-o-pio-tethorakismenos-deinosayros-poy-ypirxe-pote-sti-gi/