Πεπερασμένο σύμπαν

[Heal]

Αν θεωρήσουμε ότι το σύμπαν είναι πεπερασμένο, δεν είναι λογικό να υποθέσουμε ότι θα έχει όρια (δηλαδή κάποια περιοχή που έχουν μόλις φτάσει τα πρώτα σωματίδια της ύλης η έστω το όριο διαστολής του χώρου, με την προυπόθεση ότι είναι επίπεδος-ανοικτός και όχι σφαιρικός- κλειστός); Επομένως στα όρια του σύμπαντος θα μπορεί να είναι ομογενές και ισότροπο; Διότι προφανώς προς τη μία περιοχή θα είναι ο χώρος "άδειος" ενώ από την άλλη θα περιέχει ικανές ποσότητες ύλης.

Δεν παραβιάζεται έτσι η κοσμολογική αρχή; Παρακαλώ αν κάποιος γνωρίζει το πως συμβιβάζονται τα παραπάνω ή επισημάνει κάποιο λάθος στον συλλογισμό μου παρακαλώ να μου απαντήσει.

[gkpapafilis]

Λες: "Αν θεωρήσουμε ότι το σύμπαν είναι πεπερασμένο, δεν είναι λογικό να θεωρήσουμε ότι θα έχει όρια;"

Είναι λογικό αλλά δεν συμβαίνει έτσι στην πραγματικότητα. Η σύγχρονη κοσμολογία θεωρεί ότι το σύμπαν είναι πεπερασμένο αλλά χωρίς όρια. Επίσης διαστέλλεται. Για να καταλάβεις πώς μπορεί να είναι πεπερασμένο αλλά ταυτόχρονα να μην έχει όρια πρέπει να φανταστείς ότι προσωρινά οι διαστάσεις του χώρου δεν είναι τρεις αλλά δύο. Φαντάσου τώρα τις 2 αυτές διαστάσεις του χώρου καμπυλωμένες έτσι ώστε να σχηματίζουν την επιφάνεια μιας σφαίρας. Η επιφάνεια αυτή είναι προφανώς πεπερασμένη αλλά χωρίς όρια (αγνοούμε την τρίτη διάσταση όπως προείπα). Επίσης η επιφάνεια αυτή συνεχώς μεγαλώνει (διαστέλλεται), όπως μεγαλώνει η επιφάνεια ενός μπαλονιού που το φουσκώνουμε. Αν φανταστείς περαιτέρω ότι βρίσκεσαι σε ένα σημείο του μπαλονιού θα συνειδητοποιήσεις ότι καθώς το μπαλόνι φουσκώνει, όλα τα άλλα σημεία του μπαλονιού απομακρύνονται από σένα (αλλά και μεταξύ τους). Έτσι μπορείς να φανταστείς τη διαστολή ενός πεπερασμένου σύμπαντος που δεν έχει όρια στις δύο διαστάσεις.

Για το πραγματικό σύμπαν, πρέπει να "φανταστείς" τα παραπάνω να συμβαίνουν με 2 επιπλέον διαστάσεις (μία επιπλέον στο χώρο και τη διάσταση του χρόνου). Αυτό όπως καταλαβαίνεις είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Για πρακτικούς λόγους λοιπόν επιβάλλεται η απλούστευση που περιέγραψα.

Αυτά που ρωτάς παρακάτω δεν ισχύουν, αφού ο χώρος δεν έχει όρια.

 

Γιώργος Παπαφίλης

[Heal]

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Έχεις όντως δίκιο και μου έλυσες αυτή την απορία. Θα ήθελα λοιπόν να θέσω το θέμα σε συνέχεια των προηγουμένων: Η καμπυλότητα που έχει το σύμπαν (το ότι είναι δηλαδή ανάλογο με την επιφάνεια ενός μπαλονιού, αναγόμενο σε περισσότερες διαστάσεις) είναι εγγενής ιδιότητα του σύμπαντος ή οφείλεται σε κάποιον άλλο παράγονται (πχ βαρύτητα-προβλέψεις γενικής θεωρίας της σχετικότητας);

[gkpapafilis]

Το ζήτημα της καμπυλότητας του σύμπαντος είναι ανοιχτό θέμα (όπως σχεδόν όλα τα θέματα της κοσμολογίας).

Το πού οφείλονται κάποια πράγματα είναι θέμα που αφορά μάλλον τη φιλοσοφία παρά την αστρονομία-κοσμολογία (π.χ. η ταχύτητα του φωτός είναι c. Πού οφείλεται αυτό; Είναι εγγενής ιδιότητα του φωτός ή οφείλεται σε κάποια συνέπεια κάποιου νόμου του σύμπαντος που μας διαφεύγει images/smiles/icon_wink.gif

Πάντως τα τελευταία δεδομένα από την ανάλυση της ακτινοβολίας υποβάθρου οδηγούν σε επίπεδο σύμπαν και όχι καμπύλο. Δηλ. το σύμπαν περιέχει εκείνες ακριβώς της ποσότητες ύλης και ενέργειας ώστε ο χωροχρόνος να μην είναι καμπυλωμένος (είτε θετικά είτε αρνητικά) αλλά επίπεδος.

Οι έννοιες επίπεδος και καμπυλωμένος χωροχρόνος δεν πρέπει να συγχέονται με την προηγούμενη κουβέντα περί μπαλονιού. Η έννοια επίπεδος χωροχρόνος σημαίνει μάλλον χωροχρόνος που υπακούει στην ευκλείδεια γεωμετρία και όχι σε καμπύλες γεωμετρίας (π.χ. γεωμετρία riemann). Με αυτή την έννοια φαίνεται ότι το σύμπαν είναι "επίπεδο".

Και πάλι βέβαια όλα τα παραπάνω είναι θεωρίες και είναι πολύ πρώϊμο να ρωτάμε πού οφείλονται πράγματα για τα οποία δεν είμαστε όχι απλά βέβαιοι, αλλά ούτε καν αρκετά υποψιασμένοι...

Όπως και να'χει δεν θεωρώ τον ευατό μου αρκετά γνώστη της σύγχρονης κοσμολογίας ώστε να προβαίνω σε αναλύσεις, και πολύ περισσότερο σε κριτικές, των σύγχρονων θεωριών. Στα ερωτήματά σου ίσως θα έπρεπε να απαντήσει κάποιος πιο ειδήμων.

Είναι ευπρόσδεκτη κάθε ανάλυση και από άλλους που θα έχουν να προσφέρουν πιο εμπεριστατωμένες γνώσεις.

[aktistar]

Πιστεύω ότι η κοσμολογία είναι μια κάπως απατηλή επιστήμη γιατί συχνά δίνει την εντύπωση πως υπόσχεται την πλήρη και οριστική "εξήγηση του κόσμου".

Είτε όμως θεωρεί το σύμπαν άπειρο είτε πεπερασμένο αλλά καί όσο πετυχημένα και άν περιγράψει την Στιγμή της γένεσης του σύμπαντος, η εξήγησή της εμπεριέχει μια αντίφαση. Ας υποθέσουμε οτι οι σύγχρονοι κοσμολόγοι κατορθώνουν να περιγράψουν με επιτυχία την Αρχική Στιγμή ανάγοντας τα πάντα σε ένα μοναδικό είδος ενέργειας-ύλης και ένα-δύο βασικούς νόμους που καθορίζουν την συμπεριφορά της.. Έχουμε εδώ σαφώς μια περιγραφή, έχουμε όμως και μια εξήγηση; Χρησιμοποιώντας την ίδια έννοια της εξήγησης της οποίας κάνει τη χρήση η επιστήμη βλέπουμε πως τίποτε δεν μας απαγορεύει να ρωτήσουμε : Γιατί να υπάρχουν αυτοί οι βασικοί νόμοι και όχι άλλοι; Γιατί να έχει υπάρξει αυτό το συγκεκριμένο μέγεθος αρχικής μάζα-ενέργειας και όχι κάποιο άλλο; Από τα αρχαία χρόνια γνωρίζουμε ότι κάθε διαδικασία εξήγησης φθάνει πάντοτε σενα τέρμα πέρα του οποίου παύει να λειτουργεί σαν εξήγηση.

Μα γιατί να μη δεχθούμε ότι «η επιστήμη περιγράφει αυτό που υπάρχει και πως το να αναζητούμε το 'γιατί σε τελική ανάλυση υπάρχει αυτό που υπάρχει' δεν έχει νόημα»;

Όπως είπα και προηγουμένως νομίζω ότι η γενικότερη έννοια της εξήγησης και της αιτίας από την οποία προέρχεται και η στενότερη επιστημονική έννοια της εξήγησης και της αιτίας δεν συμβιβάζεται στην πραγματικότητα με τον περιορισμό αυτό.

 

Ετσι μου φαίνεται ότι μόνο η φιλοσοφία είναι σε θέση να εμβαθύνει περισσότερο στα ερωτήματα αυτά γιατί εκείνη δεν δεσμεύεται από τις προκαταλήψεις της επιστήμης.. Βασική προκατάληψη της επιστήμης είναι μια συγκεκριμένη θεώρηση της εξήγησης, της αιτίας, της αντικειμενικότητας, της αλήθειας.. Στη φιλοσοφία μπορούμε να διερευνήσουμε και ίσως να αναδιατυπώσουμε τις έννοιες αυτές.

Η κατεύθυνση που προσωπικά μου φαίνεται η πλέον γόνιμη είναι εκείνη που θεωρεί τον επιστημονικό τρόπο σκέψης ως απλά έναν από τους δυνατούς τρόπους εκδήλωσης του Είναι και που δεν αποδίδει σ αυτόν κύρος μεγαλύτερο και πιο θεμελιώδες απ ότι στο λόγο της τέχνης και της ποίησης. Ίσως η δυσκολία του νου να κατανοήσει το σύμπαν και τον εαυτό του προέρχεται από το ότι ο νούς ανήκει και αυτός στο σύμπαν με τρόπο τέτοιο ώστε η ύπαρξη να μην είναι δυνατό να διαχωριστεί, σενα θεμελιακό επίπεδο, από την ύπαρξη της σκέψης, της ιδεολογίας, της πράξης.

[Vagelford]

Sta parapano poy anafereis kaneis mia ypo8esh poy diamorfonei ton sylogismo soy. Ypo8eteis oti to sympan sto opoio zoyme einai to monadiko. H kosmologia den kanei kamia tetoia ypo8esh. Ypo8etontas oti to sympan mas einai to monadiko poy yparxei einai logiko na anarotiete kapoios giati na exei ginei h sygkekrimenh epilogh fysikon nomon. Xoris thn ypo8esh toy monadikoy sympantos den exei nohma h anazithsh ths aitias gia thn morfh ton fysikon nomon giati poly apla 8eoreis oti yparxoyn toylaxiston tosa sympanta osa epitreponte apo tis diafores dynates morfes ton fysikon nomon. Aplos h yparksh mas einai syndedemenh me thn sygkekrimenh morfh ton fysikon nomon poy 8a mporoyse na exei ena sympan kai pi8anon na mhn htan dynath h yparksh mas se ayth thn morfh an oi fysikoi nomoi htan diaforetikoi.

Telos den prepei na ksexnas oti kamia 8eorish ton pragmaton den einai pantodynamh giati gia na diatyposeis mia 8eoria xriazese tis protes kai basikes ennies me tis opoies 8a xtiseis thn 8eoria soy kai mesa sta plesia ths 8eorias ayths den mporeis na antimetopiseis tis protes aytes ennies.

 

Gia thn erotish toy Kosta exo na po oti den prepei na ksexna oti to sympan apotelite apo ton xoroxrono kai thn ylh poy briskete mesa sto xoroxrono. Kai ara afoy h ylh allhlepidra me ton xoroxrono kai ton diamorfonei ka8os kai o xoroxronos allhlepidra me thn ylh kai diamorfonei thn katanomh ths, einai stoixeia syndedemena kai den mporeis na ta ksexoriseis. Ara h kampylothta toy sympantos einai stoixeio poy eksartate apo thn ylh poy yparxei sto sympan kai ara einai eggenhs idiothta toy sympantos.

[Vagelford]

Parepiptontos deite kai ayto poy exei endiaferon.

 

PHYSICS NEWS UPDATE

The American Institute of Physics Bulletin of Physics News

Number 535 April 20, 2001 by Phillip F. Schewe, Ben Stein, and

James Riordon

 

EKPYROSIS: A NEW THEORY OF THE BIG BANG. Most

physicists when asked what came before the big bang throw up

their hands. But Paul Steinhardt of Princeton and several

colleagues have postulated an idea that explains everything.

Unveiled at a talk given a few weeks ago at the Space Telescope

Science Institute, the new theory is called the ekpyrotic model,

from a Greek word meaning fiery. The main thesis? That our

present universe, filled as it is with lumpy galaxies, began as a cold

featureless place which suffered a collision with another universe.

This defining moment seeded our universe with the matter

irregularities which would later grow into those galaxies we see in

the sky. The new theory purportedly addresses several prominent

cosmological puzzles without resorting to "inflation," that

hypothetical era in which the early universe expanded for a short

spell at a superluminal pace. These puzzles include (1) flatness

(our universe seems to have no overall curvature); (2)

homogeneity (far-flung parts of the sky seem unreasonably to have

roughly the same temperature); (3) lumpiness (future galaxies have

to arise somehow); and (4) monopoles (expected topological

defects are not seen). A preprint summarizing the model

(http://xxx.lanl.gov/format/hep-th/0103239) asserts that the new

idea can be put to experimental test since it makes predictions

concerning gravitational waves and polarizations in the cosmic

microwave background.

[aktistar]

Ενδιαφέροντα και εύστοχα τα παραπάνω. Μπαίνω στον πειρασμό όμως να κάνω κάποιες πρόσθετες, άν και αρκετά πρόχειρες επισημάνσεις.

Αν σεβαστούμε την παραδοσιακή έννοια και ετυμολογία της λέξης 'σύμπαν' δεν είναι δυνατό να μιλάμε για διαφορετικά 'σύμπαντα'. Είτε αυτά είναι είναι υπαρκτά ως υποστάσεις είτε ως δυνατότητες.

Ως επιστήμη δικαιούται φυσικά η επιστήμη χρησιμοποιήσει τους όρους της έτσι ώστε το ερώτημα 'γιατι να υπάρχουν οι δυνατότητες που υπάρχουν' ή 'τι καθορίζει ποιά είναι τα ΄'σύμπαντα' που υπάρχουν εν δυνάμει' να μην είναι δυνατό να τεθεί.

Όμως τότε το σύμπαν της επιστήμης αποτελεί μια θεωρητική κατασκευή που δεν ταυτίζεται με το σύμπαν όπως το εννοούμε καθημερινά και για το οποίο μια εξήγηση προσπαθεί να μας δώσει η εκλαικευμένη επιστήμη.

Η απατηλότητα της κοσμολογίας βρίσκεται, μου φαίνεται, στο ότι το σύμπαν της κοσμολογίας δεν είναι αναγώγιμο στο σύμπαν της εκλαικευμένης κοσμολογίας και στο ότι ο επιστήμονας όταν προσπαθεί να αποδώσει οντολογική (ρεαλιστική) υπόσταση στο αντικείμενο της μελέτης του (η ο καθημερινός άνθρωπος που θα πάρει στα σοβαρά την εκλαικέυμένη κοσμολογία) κάνει μεταφυσική και όχι επιστήμη.

Ευπρόσδεκτη κάθε κριτική!

[johnme]

Συμφωνώ και εγώ με αυτά, όμως νομίζω πως αυτή η ίδια η εκλαίκευση της επιστήμης και η σύνδεση στο μυαλό κάποιων επιστημόνων ενός θεωρητικού κατασκευάσματος με μία πραγματική εικόνα έχει βοηθήσει πολλές φορές την έρευνα ιδιάιτερα σε τομείς όπου δεν έχει προχωρήσει αρκετά η επιστημονική έρευνα.

Αυτό βέβαια εξαρτάται από το αντικείμενο μελέτης και τον βαθμό σύνδεσης και αλληλεξάρτησης αυτού με τον υπόλοιπο μακρόκοσμο.Για να γίνω πιο σαφής, είναι σίγουρο και κανείς δεν θα μπορούσε να το αμφισβητήσει, πως η εικόνα που πρέπει να έχει για το σύμπαν ένας ερευνητής της NASA ο οποίος μελετά τις τροχιές κάποιων διαστημικών βολίδων είτε αυτές πρόκειται να μελετήσουν αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος μας είτε άλλα, δεν διαφέρει καθόλου από αυτήν ενός μέσου ανθρώπου με γνώσεις Λυκείου ή και Πανεπιστημίου.Το γεγονός αυτό άλλωστε διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό την έρευνά του αφού δεν είναι υποχρεωμένος να δαπανήσει ώρες ατέλειωτες μελετώντας σύγρονα θέματα Κοσμολογίας σε βάρος της ουσιαστικής του έρευνας.

 

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Νεύτωνα ο οποίος αποτελεί ουσιαστικά τον θεμελιωτή της επιστημονικής έρευνας.Αυτός, αδιαφορώντας (είτε επειδή δεν τον ενδιέφερε είτε επειδή δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τέτοια θέματα) για το λόγο εμφάνισης συγκεκριμένων ιδιοτήτων από την ύλη,αρκέστηκε στο να δεχθεί a priori αυτές τις ιδιότητες και να προσπαθήσει, δημιουργώντας το απαραίτητο φυσικό αλλά και μαθηματικό υπόβαθρο να ερμηνεύσει τα διάφορα φυσικά φαινόμενα.

 

Το γεγόνος αυτό βέβαια δεν θα πρέπει συμβαίνει σε περιοχές της επιστήμης όπου δεν μπορούν να γίνουν προεκβολές στο συνήθη κόσμο αφού δεν υπάρχουν σε αυτόν τα αντίστοιχα μηχανικά συστήματα(όπως συμβαίνει με κάποιες έννοιες της Κβαντικής Φυσικής-spin κ.α.).Σε αυτήν την περίπτωση είναι σίγουρη η αποτυχία της έρευνας αφού πολλές λεπτομέρειες ίσως περάσουν απαρατήρητες.

 

Πολλές φορές λοιπόν ίσως αυτή η δυνατότητα των εννοιών της Κοσμολογιάς,όπως το σύμπαν,να ανάγονται σε άλλες εκλαικευμένες δεν καθιστούν την επιστήμη απατηλή αλλά μάλλον προσαρμοζόμενη στο επίπεδο μελέτης της ύλης.

Δεκτές ενστάσεις και/ή συμπληρώσεις!!

 

Γιάννης

[aktistar]

Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς και πως με βρίσκουν σύμφωνο σε γενικές γραμμές οι απόψεις σου. Να μη δημιουργηθεί όμως η εντύπωση ότι υπάρχει ένα χάσμα αξεπέραστο μεταξύ επιστήμης και ζωής. Οι έννοιες της επιστήμης παρ'όλη την πολυπλοκότητά των σχέσεων που τελικά συγκροτούν, συγκροτούνται οι ίδιες υποχρεωτικά μέσα από τις έννοιες της καθημερινότητας. Ετσι αυτές οι τελευταίες, που καθορίζονται από τον κόσμο-της-ζωής που αντιπροσωπεύει μια ιστορική στιγμή, καθορίζουν και τα όρια των πρώτων.(Να η ειρωνεία: Ο φόβος μιας επιστήμης που δεν θα είναι κατ'αρχήν κατανοητή από τον άνθρωπο είναι εντελώς αδικαιολόγητος. Κριτής της αξίας της επιστήμης και της καταληπτότητας της είναι πάντοτε σε τελευταία ανάλυση ο λόγος της καθημερινότητας.)

Η επιστήμη είναι λοιπόν σε θέση να εμπλουτίσει τον τρόπο με τον οποίο ζούμε τον κόσμο μας, όχι όμως να αρνηθεί τον κόσμο της καθημερινότητας αντικαθιστώντας τον από κάποιον άλλο 'ορθότερο'. Η κοσμολογία είναι μια προσευχή, ένα ποιήμα για το Συν-παν, δεν αποτελεί την οριστική περιγραφή και σύλληψή του. (Να γιατί λοιπόν η ερασιτεχνική αστρονομία δεν υπολείπεται της επαγγελματικής σε σημασία, κι'ας μη βρίσκεται στο μεταίχμιο των ανακαλύψεων - αποτελεί και αυτή ποίηση και προσευχή.)

....Αποσπασματικές σκέψεις που έφερε στην επιφάνεια η ανάμνηση του τελευταίου έργου του Εντμουντ Χούσσερλ "Η Κρίση των Ευρωπαικών Επιστημών και η Υπερβατολογική Φαινομενολογία"....(Θα στρυφογυρίζει στον τάφο του για την παράτολμη ερμηνεία μου.)

[jimrendoymis]

ΕΓΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΙΝΚΓ ΜΠΑΝΚ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΥΠΟΨΙΝ ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ (ΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΣΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΥΠΟΝΟΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΜΑΖΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ ΤΑΧΥΟΝΙΑ ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ)ΚΑΙ ΜΙΛΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΥΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΥΛΗ)ΤΟΤΕ ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (ΑΣΤΡΟ ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΠΑΛΣΑΡ ΚΤΛΠ) ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟΣΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ ΜΑΚΡΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ 15 ΩΣ 20 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ . ΣΩΣΤΑ ?

ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΘΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ.

ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΧΑΖΟ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΩ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΑΝ Η ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΑΛΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΘΕΤΗ ΣΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΜΗ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΙΝΗΣΗ?

[Promitheas]

Η κβαντική φυσική μας δίνει τη δυνατότητα να αιτιολογήσουμε την εμφάνιση ύλης/ενέργειας από το μη υπαρκτό, οπότε ποιος ο λόγος να υπάρχει κάτι (οτιδήποτε) πριν από το Bing Bang αν υποστηρίξουμε την υπόθεση ότι υπάρχει χρονική αρχή. Επίσης θέλω να επισημάνω ότι το "γιατί" συμβαίνει κάτι με αυτό τον τρόπο κι όχι με κάποιον άλλο δεν μας ενδιαφέρει, διότι δεν μας προσφέρει ούτε κάποια γνώση πάνω σε αυτο που προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε ούτε μας ολοκλήρωνει την φιλοσοφική μας αντίληψη για τον κόσμο. Για όσους ετοιμαστούν να φέρουν αντίρρηση στο τελευταίο, να υπενθυμίσω ότι εκτός από τον ιδεαλισμό υπάρχει και ο υλισμός όπου το θεόλογικό/μεταφυσικό "γιατί" είναι πεταμένο στο καλάθι με τα σκουπίδια.

Μπορεί βέβαια να υποστηρίξει κάποιος ότι εφόσον δε μας απασχολεί το "γιατί" στον τρόπο που παρατηρούμε τον κόσμο, ποιος ο λόγος να μας ενδιαφέρει το "πως" λειτουργεί ή οτιδήποτε άλλο. Οι αρχαίοι Έλληνες (που δεν ήταν Χριστιανοί) έλεγαν ότι "η αναζήτηση για τη γνώση είναι η αναζήτηση για τη ζωή", και αν υπάρχει κάποιος λόγος που πολλοί άνθρωποι-φιλόσοφοι-επιστήμονες προσπάθησαν να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα με βάση τις παρατηρήσεις τους χωρίς μεταφυσική, αυτός είναι η καλυτέρευση της ζωής μας. Σίγουρα το θέμα που θίγω είναι πολύπτυχο και πολύπλοκο για να αρκεστώ σε ορισμενες σειρές. Σε όποιον αρέσει το διάβασμα όπως και η συζήτηση σε αυτό το forum του προτείνω να ρίξει μια ματιά στον Επίκουρο του Θεοδωρίδη.

 

Φιλικά,

Ανδρέας