Ποιητική αστρονομία

[terring]

Η Γη έχει τη Σελήνη, ο Ήλιος τους πλανήτες, ο Γαλαξίας τα αστέρια και εγώ έχω εσένα.

Τα αστέρια είναι καλύτεροι φίλοι από τους ανθρώπους γιατί τα αστέρια κάνουν χωρίς να μιλάνε, ενώ οι άνθρωποι μιλάνε χωρίς να κάνουν.

Μία μέρα σε έχασα! Ένιωσα σαν αδέσποτος πλανήτης χωρίς το άστρο του να με ζεστάνει. Παρακάλεσα τον ουρανό να με βοηθήσει να σε βρω και να σε φέρω πίσω.

Ο ουρανός με άκουσε και άναψε τα αστρικά του φώτα για να σε βρω. Τα αστέρια έγιναν φακοί, το φεγγάρι προβολέας και οι πλανήτες υπέροχα λαμπιόνια.

Επιτέλους σε βρήκα. Ήσουν κρυμμένη πίσω από ένα νεφέλωμα εκπομπής. Μα τι ανόητος που ήμουν, αφού ήξερα πως κανένα νεφέλωμα δεν είναι τόσο όμορφο όσο το πρόσωπο σου. Με τύλιξες στην ζεστή σου αγκαλιά, όπως τα αστρικά νέφη αγκαλιάζουν τα νεογνά άστρα. Και πράγματι ένιωσα ξαναγεννημένος, κοιτώντας στα όμορφα και λαμπερά σαν διπλό αστρικό σύστημα μάτια σου.

Από τότε κάθε βράδυ ο ουρανός ανάβει τα φώτα του για να μην σε ξαναχάσω.

[KOTS]

[nickthegreek13_7]

Δώσε!

[quendi]

Ένα από τα αγαπημένα μου:

 

"Δίπλα σας κυρία μου, ο αστρονόμος ξεχνά τους ουρανούς και αναστατώνεται. Αυτό που έψαχνε ψηλά νομίζει πως το βρήκε στα μάτια σας. Γιατί είναι αυτά ένα ζευγάρι αστέρια..

 

Camille Flamarion

[George Makris]

Αγόρασα τον καινούριο δίσκο του Νίκου Ξυδάκη που περιέχει μελοποιημένα ποιήματα της Σαπφούς σε μεταγραφή του Οδυσσέα Ελύτη. Ιδού ένα άριστο παράδειγμα από αυτά:

 

Όσ' άστρα γύρω βρίσκονται

στην έκπαλγη Σελήνη

 

το φωτεινό τους πρόσωπο

κρύβουν κάθε φορά

που εκείνη

 

ολόγιομη

καταλάμπει την γη

ανεβαίνοντας

 

ασημοκαπνισμένη

ασημοκαπνισμένη

[ourania]

Ελπίζω οι κοπέλες σας να είναι επίσης λάτρες τις αστρονομίας, γιατί αλλιώς...

[nickthegreek13_7]

Ελπίζω οι κοπέλες σας να είναι επίσης λάτρες τις αστρονομίας, γιατί αλλιώς...

 

[Tilemachos Athanasiadis]

Ελπίζω οι κοπέλες σας να είναι επίσης λάτρες τις αστρονομίας, γιατί αλλιώς...

 

[terring]

Εγώ δεν έχω κοπελιά

[Achilleas]

Εγώ δεν έχω κοπελιά

 

Ελπίζω να μην εφήρμοζες αστρο-ποίηση προσπαθώντας να βρείς!

 

Τώρα χωρίς πλάκα, καλά ποιηματάκια αλλα δεν "πιάνουν" στη σημερινή, συμβατική ελληνίδα!

[KOTS]

Kαι γενικοτερα Αχιλλεα δε πιανουν...

[iorant]

και εγω

[Νίκος Κατσαμάκας]

Μια και το ρίξαμε στην ποίηση, για διαβάστε κι αυτό:

 

"Όταν άκουσα το μορφωμένο αστρονόμο,

Όταν οι αποδείξεις, τα νούμερα, μου παρουσιάστηκαν σε στήλες,

Όταν μου δείχθηκαν οι χάρτες και τα διαγράμματα, για να τα προσθέσω, να τα διαιρέσω και να τα μετρήσω,

Όταν εγώ, καθισμένος, άκουσα τον αστρονόμο, που έδινε διάλεξη με πολλά χειροκροτήματα στην αίθουσα,

Πόσο γρήγορα, δικαιολογημένα, ένιωσα κούραση και πλήξη.

Μέχρι που όταν σηκώθηκα και ξεγλίστρισα έξω, περιπλανήθηκα μόνος

Στον μυστικιστικό υγρό αέρα της νύχτας, και που και που,

Κοιτούσα ψηλά σε τέλεια σιωπή τα άστρα."

 

Walt Whitman

[quendi]

Ένα πανέμορφο κείμενο..

 

Ανδρέας Εμπειρίκος: "Αφροδίτη" από τη συλλογή: "Γραπτά η Προσωπική Μυθολογία Εκδόσεις Άγρα 1988.

 

Εκείνο το βράδυ, εκοίταζε τα άστρα και τους αστερισμούς. Όμως, στο νου μου, ήτο ημέρα. Μέσα στο φως της, με κοίταζες Εσύ, αγαπητή, ροδόχρους και απαλά ντυμένη, και κάποτε-κάποτε ονειρευόμουν αυξάνοντας μέσα μου την ζωηρή φωτοχυσία.

Και όμως, έξω ήτανε νύκτα. Αλλά τι νύκτα; Νύχτα γιομάτη θάματα, νύχτα σπαρμένη μάγια.

Εγώ κοίταζα τα άστρα και τους αστερισμούς, μα έβλεπα Εσένα ταυτοχρόνως. Ιδού ο Τοξότης, έλεγα, ιδού ο Αιγόκερως, ο Σείριος, ο Ωρίων. Αλλά, συγχρόνως, έβλεπα Εσένα.

Αγαπητή, ροδόχρους και απαλά ντυμένη, στεκόσουν μέσα μου, σε άπλετη φωτοχυσία, και πότε έγερνες δεξιά, και πότε αριστερά την κεφαλή σου, με τον Ωρίωνα, η με τον Σείριο στα μαλλιά σου, με τον Τοξότη στην καρδιά σου.

Εγώ εκοίταζα τα άστρα και τους αστερισμούς. Ιδού ο Τοξότης, έλεγα, ο Αιγόκερως, ο Σείριος, ο Ωρίων, μα έβλεπα Εσένα ταυτοχρόνως.

Αγαπητή, ροδόχρους, και απαλά ντυμένη, καθόσουν σε μια καρέκλα μέσα στην καρδιά μου, σε μια απερίγραπτη φωτοχυσία, με την σκιά σου, πότε δεξιά και πότε αριστερά, και έμενες ασάλευτη, απλή, γλυκειά, ωραιότατη...

 

Και έλεγα και ξανάλεγα: Ιδού ο Τοξότης, ιδού ο Αιγόκερως, ο Σείριος, ο Ωρίων, και έβλεπα πάντοτε, και τους αστερισμούς και Εσένα.

Τούτη όμως την φορά, ήσουν ξαπλωμένη –απόλυτα ξαπλωμένη- και τα μαλλιά σου τα ανέμιζε ο αέρας. Το χέρι μου σε έψαυε. Τα μάτια σου μου μιλούσαν. Και εγώ έλεγα και ξανάλεγα με πάθος: Ιδού ο Τοξότης, ιδού ο Αιγόκερως, ο Σείριος, ο Ωρίων, μα τώρα πλέον, έβλεπα μονάχα Εσένα.

Τότε συνέβη ένα μεγάλο θαύμα. Έσβησαν όλα τα άστρα μονομιάς, και έμεινες μόνον Εσύ στον ουρανό μαζί μου, μέσα σε μιαν ανέσπερη ημέρα, στο πλευρό μου. Εγώ σε κοίταζα αγαλλιών, και έλεγα και ξανάλεγα το όνομά σου.

Και Συ;

Εσύ, γλυκειά και Μεγαλόχαρη, μέσα στο χέρι σου, κρατούσες την καρδιά μου.

[HOMO]

George Makris πραγματικά καταπληκτικός δίσκος .

quendi , έμεινα έκπληκτος από τους στίχους του Εμπειρίκου.

Εγώ θα σας παραθέσω στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου:

 

Ανάμεσα στο Βέγα,

 

τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ

 

υπάρχει μία θέση του ουρανού

 

όπου θα πάω σαν γίνω

 

σκόνη αστρική,

 

για κει σας κλείνω ραντεβού.

[koyote]

Και κατι ωραιο απο τον προλογο του συμπαντος που αγαπησα:

 

Της φυσης εμεις,μικροι εφημεροι,θνητοι

του ηλιου παιδια,πλασμενα απ'το κορμι του,

στο φως του λουσμενοι,τα αστερια ατενιζουμε.

Των νομων των αστρων μαθητες και δασκαλοι,

των αιωνιων,συμπαντικων δρομων

χαρακτες και οδοιποροι,

στα συμπαντα οδηγουμε την ψυχη μας.

Πατριδα μας οι απειροι συμπαντικοι χωροι.

Η γη,μικρη φυλακη του κορμιου μας.

Ποινη μας,μια ολιγοχρονη ειρκτη,

που συντομα τελειωνει,

για να πορευτουμε επιτελους ελευθερα,

στις αθεατες ουρανιες πολιτειες.

 

Ταδε εφη ο ποιητης

[paranoia]

Η ευτυχία μου μακριά σου απέχει έτη φωτος απο την πραγματικότητα κι οσο κι αν τρεχω δεν την φτανω. Τρέχω χωρις επιταχυνση και με ματια μουσκεμενα. Ενα αστερι πυροβολησε πριν πεσει και σκοτωσε την τελευταια μου ελπίδα. Τώρα κοιτάζω τη σελήνη μα ξέρω πως δεν την κοιτάζεις κι εσυ κι ας είμαστε πάντα κατω απ τον ίδιο ουρανό, κάτω απ τα ίδια αστέρια.

 

Μιας που λεμε για ποιηματα εγγραψα κ εγω αυτο αν κ καποιες φρασεις δεν είναι δικες μου.

Φ σου το αφιερωνω

[Tilemachos Athanasiadis]

ετσι παιδιά.. και λίγη (ή αρκετή) φιλοσοφία-ανησυχία δεν βλάπτει...

 

μάλλον όχι δεν βλάπτει, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ!

[Heal]

Ένα ακόμη ποίημα του υπερρεαλιστή Ανδρέα Εμπειρίκου με μια συμβολική αναφορά στα αστέρια και στο άστρο της Αυγής:

 

"Λίγα κοσμήματα στη χλόη. Λίγα διαμάντια στο σκοτάδι. Μα η πεταλούδα που νύκτωρ εγεννήθη μάς αναγγέλλει την αυγή, σφαδάζουσα στο ράμφος της πρωίας."

 

Από το έργο "Ο Πλόκαμος της Αλταμίρας"

[Chandra]

Ένα ακόμα στιχάκι απο το 'Άστρο του Πρωινού" του Θανάση Παπακωνσταντίνου (ελεύθερη μετάφραση των Paunnee Ινδιάνων της Β. Αμερικής)...

 

"Του πρωινού άστρο θαμπό

για χάρη σου αγρυπνούμε.

Η αναπνοή μας σου μιλά

κι οι βράχοι κρυφακούνε,

άστρο του πρωινού!

 

Το φως σου από ουρανό

απόμακρο το στέλνεις,

άστρο θαμπό του πρωινού

που τη ζωή μάς φέρνεις

άστρο του πρωινού!..."

 

koyote πανέμορφο το απόσπασμα που έγραψες!

[koyote]

άστρο του πρωινού!..."

 

koyote πανέμορφο το απόσπασμα που έγραψες!

 

Να'σαι καλα

Και το δικο σου ειναι εξισου ωραιο

[draculas]

Υπόγεια ρεύματα - Πολικός

 

Μες στου λευκού του Πολικού τη σιγαλιά

είδα το Σέλας με τον Κρόνο αγκαλιά,

είδα τον Άρη με τα χρώματα να παίζει

και την τροχιά μας την τρελή να περιπαίζει.

 

Και ταξιδεύοντας στις στέπες της Ασίας

είδα το όραμα μιας γιορτινής κηδείας,

έπεσ' η νύχτα κι ονειρεύτηκα μαζί σου

γύρναγε η γη γύρω από την ψηλή σκηνή σου.

 

Σβήσε το φως η λάμψη με τυφλώνει,

η λάμπα περιστρέφεται και με σκοτώνει.

 

Τ' άστρα κοιτώ να ξεχωρίσω τις μορφές τους

και όλο δέχομαι τις αυστηρές ματιές τους,

βλέπω μακριά βλέπω πιο πέρα από τον ήλιο

και πάντα βλέπω ένα εγώ να πίνει τίλιο.

 

Αν ψάχνεις φως να βρεις στα αιώνια σκοτάδια

κοίτα μορφές που σου άφησαν παλιά σημάδια,

εκεί που ήσουνα θα 'ρθω κι εγώ μια μέρα

και θα γελάω από μακριά για την βεγγέρα.

[roz]

Πω πω τελεια!!! Αληθεια. Τα διαβασα ολα και μου αρεσαν το ενα περισσοτερο απο το αλλο!

[Bi2L]

Αν και οχι ακριβως ποιητικη αστρονομια...αλλα μου αρεσει

Oh I want to get away

I want to fly away

Yeah yeah yeah

 

Oh I want to get away

I want to fly away

Yeah yeah yeah

 

Lets go and see the stars

The milky way or even mars

Where it could just be ours

 

Lets fade into the sun

Let your spirit fly

Where we are one

Just for a little fun

Oh oh oh yeah !

 

I want to get away

I want to fly away

Yeah yeah yeah

[Αθανάσιος Αλευρόπουλος]

Λοιπον να παραθεσω κι εγω καποιους στιχους...

 

Άγρια των άστρων μουσική-Αγγελάκας Γιάννης

Άγρια των άστρων μουσική

μόλις νυχτώνει με ξυπνάς

Μέσα στην πιο βαθιά σιωπή

έρχεσαι και με τυραννάς

Άγρια των άστρων μουσική

στην ξεχασμένη σου φωτιά

ρίχνονται οι πιο κρυφοί καημοί

ψάχνοντας να 'βρουν γιατρειά

 

Astronomy-Metallica

[Originally recorded by Blue Oyster Cult]

 

Clock strikes twelve and moondrops burst

Out at you from their hiding place

Like acid and oil on a madman's face

His reason tends to fly away

Like lesser birds on the four winds

Like silver scrapes in May

And now the sand's become a crust

Most of you have gone away

 

Come Susie dear, let's take a walk

Just out there upon the beach

I know you'll soon be married

And you'll want to know where winds come from

Well it's never said at all

On the map that Carrie reads

Behind the clock back there you know

At the Four Winds Bar

 

Hey! Hey! Hey! Hey!

 

Four winds at the Four Winds Bar

Two doors locked and windows barred

One door left to take you in

The other one just mirrors it

 

Hey! Hey! Hey! Hey!

 

Hellish glare and inference

The other one's a duplicate

The Queenly flux, eternal light

Or the light that never warms

Yes the light that never, never warms

Or the light that never

Never warms

Never warms

Never warms

 

The clock strikes twelve and moondrops burst

Out at you from their hiding place

Miss Carrie nurse and Susie dear

Would find themselves at Four Winds Bar

 

It's the nexus of the crisis

And the origin of storms

Just the place to hopelessly

Encounter time and then came me

 

Hey! Hey! Hey! Hey!

 

Call me Desdinova

Eternal light

These gravely digs of mine

Will surely prove a sight

And don't forget my dog

Fixed and consequent

 

Astronomy...a star

 

 

και απο δω και περα 2 κομματια απο FLOYD

Brain Damage

The lunatic is on the grass

The lunatic is on the grass

Remembering games and daisy chains and laughs

Got to keep the loonies on the path

The lunatic is in the hall

The lunatics are in my hall

The paper holds their folded faces to the floor

And every day the paper boy brings more

 

And if the dam breaks open many years too soon

And if there is no room upon the hill

And if your head explodes with dark forbodings too

I'll see you on the dark side of the moon

The lunatic is in my head

The lunatic is in my head

You raise the blade, you make the change

You re-arrange me 'till I'm sane

You lock the door And throw away the key

There's someone in my head but it's not me.

And if the cloud bursts, thunder in your ear

You shout and no one seems to hear

And if the band you're in starts playing different tunes

I'll see you on the dark side of the moon

 

Eclipse

 

All that you touch All that you see All that you taste All that you feel

All that you love All that you hate All you distrust All that you save

All that you give All that you deal All that you buy beg, borrow or steal All you create All you destroy All that you do All that you say

All that you eat everyone you meet All that you slight everyone you fight All that is now All that is gone

All that's to come and everything under the sun is in tune but the sun is eclipsed by the moon. . "There is no dark side of the moon really, as a matter of fact...it is all dark