Η γέννηση των άστρων

[terring]

(Το παρακάτω θέμα γράφτηκε για τους νέους ερασιτέχνες αστρονόμους. Οι παλιοί μπορούν να προσθέσουν επιπλέον πληροφορίες.)

 

Τα αστέρια είναι τεράστιες σφαίρες από υπέρθερμα αέρια, που ακτινοβολούν λόγω της μεγάλης θερμοκρασίας τους. Όπως οι άνθρωποι, τα αστέρια γεννιούνταν, εξελίσσονται και κάποτε πεθαίνουν. Το άρθρο αυτό μελετά την γέννηση των άστρων.

 

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως το ίδιο το διάστημα είναι τελείως κενό. Αυτό δεν ισχύει γιατί στον ίδιο τον διαστρικό χώρο υπάρχουν άτομα κάθε λογής, κυρίως υδρογόνου. Σε κάποιες περιοχές του διαστήματος τα άτομα αυτά, καθώς και σκόνη, είναι ποιο συγκεντρωμένα και σχηματίσουν μόρια.

 

Οι περιοχές αυτές ονομάζονται μοριακά νέφη ή σκοτεινά νεφελώματα επειδή, αν φωτιστούν από κοντινά αστέρια, μοιάζουν λιγάκι με τα νέφη στη Γη. Σε αυτά τα νέφη υπάρχουν και πολύτιμα οργανικά μόρια όπως η μεθανόλη και η γλυκίνη (αμινοξέα). Η ύπαρξη αυτών των μορίων, και ακόμα περισσότερων, αυξάνει τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής και σε άλλους πλανήτες. Ο Βρετανός αστροφυσικός Fred Hoyle αναρωτήθηκε αν θα μπορούσαν να υπάρξουν ζωντανοί οργανισμοί στον διαστρικό χώρο, αν και είναι πολύ απίθανο σενάριο.

 

Υπάρχουν και πολλά φωτεινά νεφελώματα που μπορούμε να δούμε ακόμα και με γυμνό μάτι, όπως το νεφέλωμα του Ωρίωνα. Τα νεφελώματα είναι είτε ανάκλασης (αντανακλούν το φως των γειτονικών άστρων) είτε εκπομπής (το νεφέλωμα παράγει δικό του φως). Μέσα στα νεφελώματα δημιουργούνται συνεχώς νέα αστέρια. Ας δούμε πως.

 

Τα νεφελώματα είναι αδρανή για εκατομμύρια χρόνια αλλά κάτι μπορεί να τα διαταράξει, ξεκινώντας την γέννηση νέων άστρων. Κάποια τμήματα του νεφελώματος συμπιέζονται και γίνονται ποιο πυκνά, με αποτέλεσμα να υπερισχύει η βαρύτητα και να καταρρέουν. Κάποια τμήματα έχουν τόσο πολλά υλικά που μπορούν να δημιουργήσουν πολλά άστρα (Αντικείμενα Μπάρναρντ) ενώ άλλα τμήματα έχουν λιγότερα υλικά (Σφαιροειδή Μποκ). Τα τμήματα αυτά διασπώνται σε μικρότερα, όπου στο κάθε κομμάτι θα σχηματιστεί ένα νέο άστρο.

 

Στο κέντρο ενός τμήματος αερίων και σκόνης που καταρρέει η πυκνότητα της ύλης αυξάνεται καθώς συγκεντρώνεται λόγω της βαρύτητας. Εκεί δημιουργείται ένα πρωταστέρι, ένα μωρό άστρο. Όσο περισσότερα υλικά έχει το πρωταστέρι, τόσο περισσότερη βαρύτητα έχει και τόσο περισσότερα υλικά μαζεύει. Καθώς τα υλικά παρασέρνονται από τη βαρύτητα, συγκρούονται με τα υλικά του πρωτάστρου και παράγεται θερμότητα. Όσο περισσότερα υλικά μαζεύει ένα πρωτάστρο, τόσο ποιο θερμό γίνεται.

Το πρωτάστρο περιστρέφεται και αποκτά έναν δίσκο από αέρια και σκόνη οπού μπορεί εκεί να δημιουργηθεί ένα πλανητικό σύστημα ή ένα νέο άστρο. Καθώς το πρωτάστρο αποκτά περισσότερα υλικά, γίνεται ποιο θερμό και ποιο πυκνό. Όταν στον πυρήνα του πρωτάστρου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, τα άτομα υδρογόνου ενώνονται παράγοντας ενέργεια και το πρωτάστρο παράγει το δικό του φως.

 

Ένα αστέρι γεννήθηκε.

 

Ένα φωτεινό νεφέλωμα

[nickthegreek13_7]

Πολύ ωραίο Thread!

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Πολυ ωραια παρουσιαση.Να διευκρινησουμε οτι η καταρρευση του υλικου(σχεδον αποκλειστικα υδρογονο) εχει ως συνεπεια στο κεντρο να υπαρξει αρκετη πιεση και θερμοκρασια,ωστε τα ατομα του υδρογονου να ενωνονται σε βυριλλιο και σε ηλιο,απελευθερωνοντας ενεργεια(πυρινικη συντηξη),η οποια αντισταθμιζει την βαρυτικη καταρρευση του υλικου,πιεζοντας απο το κεντρο προς τα εξω.Τα φωτονια που δημιουργουνται κατα τη συντηξη καποια στιγμη φτανουν στην επιφανεια του σχηματισμενου πλεον αστερα(στον ηλιο μας μετα απο 1 εκατ.χρονια),κανοντας τον να λαμπει.

Μια συνηθισμενη αιτια διαταραχης του νεφελωματος με συνεπεια την καταρρευση ειναι αστρικος ανεμος απο εκρηξη σουπερνοβα σε κοντινο αστερι.Συνηθως η καταρρευση δινει περισσοτερα απο ενα αστερια,αλλα και πλανητες.

Ερωτηση¨Ποτε και γιατι αρχιζει να περιστρεφεται το νεφελωμα?

[xmavidis]

Λόγω βαρυτικών δυνάμεων. Η βαρύτητα είναι αυτή που ευθύνεται για τη γέννηση των άστρων, αυτή και για το θάνατο τους.

[ourania]

Φοβερό!!! Πολύ έξυπνη κίνηση φίλε xmavidi!

Επιπλέον κάπου είχα διαβάσει ότι ο συνδυασμός συστολής και βαρύτητας είναι αυτός που ‘αναγκάζει’ το νεφέλωμα να περιστρέφεται. Όσο μεγαλώνει η συστολή τόσο μεγαλώνει η περιστροφή και το αντίστροφο. Χαρακτηριστικά όπως μια χορεύτρια στον πάγο περιστρέφεται όλο και πιο γρήγορα καθώς μαζεύει τα χέρια της, έτσι και το νεφέλωμα γυρίζει γρηγορότερα. Αυτό έχει και ως συνέπεια την κατάρρευσή του.

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Ναι,αλλα γιατι να περιστρεφεται και να μην καταρρεει απλα?Μαλλον γιατι σε ορισμενες περιοχες η υλη ειναι πιο πυκνη,με αποτελεσμα να ελκει τις πιο αραιες περιοχες με τη βαρυτητα της.Με τον συνδιασμο της καταρρευσης και της παραπανω κινησης εχουμε την περιστροφη,που διατηρηται σε ολα τα σταδια της ζωης του αστρου(και στους αστερες νετρονιων,και στις μαυρες τρυπες).

[vtsamis]

Αρχή Διατήρησης της Στροφορμής:

Γενικός και παγκόσμιος ΝΟΜΟΣ στη φύση, όπως η Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας. Αφορά τόσο το μικρόκοσμο (spin ηλεκτρονίου, λοιπά υποατομικά σωματίδια), όσο και το Μακρόκοσμο (Υπερσμήνη Γαλαξιών, κλπ), σε όλες τις κλίμακες μεγεθών και αποστάσεων.

[stemi]

Να διευκρινησουμε οτι η καταρρευση του υλικου(σχεδον αποκλειστικα υδρογονο) εχει ως συνεπεια στο κεντρο να υπαρξει αρκετη πιεση και θερμοκρασια,ωστε τα ατομα του υδρογονου να ενωνονται σε βυριλλιο και σε ηλιο,απελευθερωνοντας ενεργεια(πυρινικη συντηξη),η οποια αντισταθμιζει την βαρυτικη καταρρευση του υλικου,πιεζοντας απο το κεντρο προς τα εξω.Τα φωτονια που δημιουργουνται κατα τη συντηξη καποια στιγμη φτανουν στην επιφανεια του σχηματισμενου πλεον αστερα(στον ηλιο μας μετα απο 1 εκατ.χρονια),κανοντας τον να λαμπει.

Νομίζω ότι κάνεις κάποια λάθη.

1) Αρχικά το H μετατρέπεται σε He μόνο. Μετά όταν τελειώσει το Η τότε μόνο το He μέσω Be μετατρέπεται σε C (διεγερμένη μορφή C-12). To Βe δηλαδή εμφανίζεται μόνο στιγμιαία (λιγότερο από ένα εκατομμυριοστό του δισεκατομυριοστού του δευτερολέπτου) ως ενδιάμεσο στάδιο.

2) Κατά την συντηξη H δημιουργήται ακτινοβολία γ (φωτόνια βέβαια και αυτή) η οποία στη διαδρομή της μέσα στη ζώνη μεταγωγής χάνει ενέργεια και εκπέμπεται πλέον στο φάσμα της υπεριόδης ακτινιβολίασ έως και τα ραδιοκήματα.