Τα μεγάλα άστρα είναι πιο πιθανό να φιλοξενούν πλανήτες

[terring]

Νέες πληροφορίες αλλά και νέα ερωτηματικά φέρνει πρόσφατη έρευνα για τον σχηματισμό των πλανητών. Σύμφωνα με παρατηρήσεις σε άστρα μεγαλύτερα του Ήλιου, όσο μεγαλύτερη μάζα έχει ένα άστρο, τόσο πιθανότερο είναι να φιλοξενεί πλανήτες.

 

Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει τους περισσότερους από τους 236 γνωστούς εξωηλιακούς πλανήτες, ανιχνεύοντας τους βαρυτικούς κλυδωνισμούς που προκαλεί η περιστροφή των πλανητών γύρω από τα άστρα τους. Οι έρευνες έχουν εστιάσει σε άστρα παρόμοια με τον Ήλιο, καθώς τα άστρα με μικρότερη μάζα είναι δυσδιάκριτα, ενώ τα άστρα με μεγαλύτερη μάζα τείνουν να περιστρέφονται πολύ γρήγορα –περίπου κάθε 12 ώρες-, καθιστώντας δύσκολο τον εντοπισμό των βαρυτικών ιχνών των πλανητών.

 

Ωστόσο οι αστρονόμοι έχουν αρχίσει πρόσφατα να παρατηρούν μία κατηγορία άστρων περίπου διπλάσιων σε μάζα από τον Ήλιο, των οποίων η περιστροφή έχει επιβραδυνθεί αρκετά ώστε να αποκαλυφθεί η παρουσία πλανητών. Τα άστρα αυτά είναι ηλικίας περίπου 2 δισεκατομμυρίων ετών –σχεδόν στο τέλος της ζωής τους- και περιστρέφονται μόλις μία φορά κάθε 100 μέρες.

 

Στα έξι από αυτά τα άστρα, στα οποία ήταν ήδη γνωστό ότι φιλοξενούν πλανήτες, προστέθηκαν ακόμη τέσσερα. Την ανακάλυψη έκανε ο John Johnson από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από τα αστεροσκοπεία Keck της Χαβάης και Lick της Καλιφόρνια.

 

Μέχρι στιγμής, τα στατιστικά υποδεικνύουν ότι το 8-9% αυτών των γηραιών μεγάλων άστρων φιλοξενούν πλανήτες – ποσοστό διπλάσιο συγκριτικά με αυτό των άστρων στο μέγεθος του Ήλιου. «Αυτή είναι μια πολύ ισχυρή ένδειξη ότι η μάζα του άστρου παίζει ζωτικό ρόλο στον σχηματισμό πλανητών», υποστηρίζει ο Johnson.

Ο λόγος μπορεί να είναι απλός. Η θεωρία θέλει τους πλανήτες να σχηματίζονται από δίσκους αερίων και σκόνης που περιβάλλουν τα νεαρά άστρα. Τα άστρα με μεγάλη μάζα έχουν ογκωδέστερους δίσκους, άρα υπάρχει περισσότερη πρώτη ύλη για τη δημιουργία πλανητών. Ωστόσο, η εξήγηση δεν είναι επαρκής, αφού κανένας από αυτούς τους πλανήτες δεν βρίσκεται κοντά στο άστρο του. «Αυτό το κενό είναι εντυπωσιακό», επισημαίνει ο Johnson, εξηγώντας ότι πολλοί εξωηλιακοί πλανήτες γύρω από μικρότερα άστρα βρίσκονται συγκριτικά σε πολύ πιο κοντινές τροχιές.

 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι πλανήτες που βρίσκονται κοντά στα άστρα τους –οι περισσότεροι από τους οποίους είναι γίγαντες αερίων- έχουν μεταναστεύσει εκεί από πιο απομακρυσμένες τροχιές, αν και οι θεωρητικοί δεν καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που τους σταματά σε μια συγκεκριμένη απόσταση από τα άστρα τους. «Μπορεί να υπάρχει ένα διαφορετικό σενάριο μετανάστευσης γύρω από τα άστρα με μεγάλη μάζα», παρατηρεί ο Johnson. «Αλλά η ακριβής διαδικασία που το προκαλεί είναι μυστήριο».

 

Ο Alan Boss, θεωρητικός για τους εξωηλιακούς πλανήτες από το Ίδρυμα Carnegie στην Ουάσινγκτον, παραδέχεται ότι οι θεωρητικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν τις παρατηρήσεις. «Νομίζω ότι αυτό είναι ένας τομέας στον οποίο προηγούνται οι παρατηρητές», λέει με χιούμορ. «Το σκορ είναι κάτι σαν παρατηρητές: 230, θεωρητικοί: 0».

 

Η νέα έρευνα ενισχύει την επικρατούσα θεωρία ότι οι πλανήτες μπορούν να σχηματιστούν γύρω από πολλούς διαφορετικούς τύπους άστρων: από μικρής μάζας ερυθρούς νάνους μέχρι πάλσαρ (τα άστρα που απομένουν μετά από μία έκρηξη σουπερνόβα). Πλανήτες έχουν βρεθεί γύρω από κάθε είδος άστρου που έχουμε ερευνήσει, συνεχίζει ο Boss. «Όλες οι μελέτες μάς δείχνουν ότι η συχνότητα των πλανητικών συστημάτων είναι μεγαλύτερη από αυτή που υποθέταμε».

 

Η έρευνα παρουσιάστηκε τη Δευτέρα σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στη Χαβάη.

 

Πηγή: http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=366081

 

Πολύ ενδιαφέρουσα είδηση

[Anyone_anywhere]

Βασικα οση μεγαλυτερη μαζα εχει ενα αστρο (και μιλαω για αστρα φασματικου τυπου O, B και A κυριως) τοσα λιγοτερα χρονια ζει (γυρω στα 10 με 100 εκατομμυρια, οποτε δεν ξερω αν θα χουν προλαβει να σχηματιστουν πλανητες, ποσο μαλλον ζωη σε τοσο μικρο διαστημα.

 

Αν δεν κανω λαθος η ερευνα για ευρεση πλανητων σαν την Γη γινεται σε αστρα G (σαν τον Ηλιο) και Κ (ή Μ) που υπαρχουν για αρκετα δισ. χρονια.

[Heal]

Πράγματι, τα μεγαλύτερα αστέρια ζούν λιγότερο, ο σχηματισμός όμως των πλανητών δεν απαιτεί πάρα πολύ χρόνο στην κοσμική κλίμακα οπότε είναι δυνατόν να έχουν πλανήτες αστέρια μεγάλης μάζας. Με δεδομένη όμως την βραδύτατη εξέλιξη της ζωής -από το ένα και μοναδικό παράδειγμα που γνωρίζουμε τη Γη μας- είναι ελάχιστα πιθανό να φιλοξενούν ζωή αυτοί οι πλανήτες.

[terring]

Anyone_anywhere και με τα άστρα τύπου F, όπως ο Προκύωνας, τι γίνεται ;

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Το οτι στα μεγαλα αστρα οι πλανητες ειναι πιο μακρια,δεν οφειλεται στον δυνατο αστρικο τους ανεμο?

[Anyone_anywhere]

Το οτι στα μεγαλα αστρα οι πλανητες ειναι πιο μακρια,δεν οφειλεται στον δυνατο αστρικο τους ανεμο?

και σ'αυτο αλλα και στο οτι αν ηταν πολυ κοντα θα ειχαν καταρρευσει μπροστα στο μεγαλης βαρυτικης μαζας αστρο τους.

 

με τα άστρα τύπου F, όπως ο Προκύωνας, τι γίνεται

Τα F ειναι λιγο πιο μεγαλα και πιο ζεστα απ'τον Ηλιο και ζουν κι αυτα αρκετα (κοντα στο 1 δισ. χρονια). Επειδη ακριβως ειναι πιο ζεστα, η κατοικισιμη ζωνη του αστρου (η λεγομενη Goldilocks zone) στην οποια θα βρισκεται ο υποψηφιος για ζωη πλανητης, θα ειναι καπως πιο μακρυα απ'άυτη του Ηλιου.

[Ιωάννης Γογωνάς]

Καλησπέρα παιδιά!

Πώς πάει?

Sorry αλλά δεν είχα μπει για καιρό στο Forum λογω εξετάσεων...

Όμως βλέπω συζητάτε ένα απο τα κορυφαία θέματα...

Θα'θελα και εγώ να συμμετάσχω στην συζήτησή σας...

Από ότι ξέρουμε τα άστρα με μεγάλη μάζα καταρρέουν πιο γρήγορα με αποτέλεσμα να ζουν λιγότερο...

Επομένως συμφωνώ εν μέρη με τον φίλο μου Anyone_anywhere αλλα θα'θελα να προσθέσω και κάτι άλλο.

Μάλλον το άστρο με μεγάλη μάζα δεν μπορεί να έχει αφήσει και πολύ μεγάλη μεσοαστρική ύλη ώστε να φτιαχτούν πολύ πλανήτες...

(αυτο το λέω για μεγάλα άστρα πάνω των 20 ηλιακών μαζών)...έτσι θα φτιαχτούν κατα την γνώμη μου κανα δυο μπορεί και μόνο ένας.Όμως αυτός να είναι τεράστιος σαν τον Dia μπορεί και πιο μεγάλος. Έτσι τόσο κοντά στον άλλο που θα μπορεί να περιφέρεται όπως ο Ερμής γύρω απο το δικό μας αστέρι.

 

Γιάννης

[Anyone_anywhere]

Μάλλον το άστρο με μεγάλη μάζα δεν μπορεί να έχει αφήσει και πολύ μεγάλη μεσοαστρική ύλη ώστε να φτιαχτούν πολύ πλανήτες...

(αυτο το λέω για μεγάλα άστρα πάνω των 20 ηλιακών μαζών)...

Γεια σου Γιαννη, welcome back!

Πολυ καλη ιδεα κι αυτο που ειπες για την απουσια μεσοαστρικης υλης στα μεγαλα αστρα.

Παντως οσο πιο κοντα ειναι ο πλανητης στο αστρο τοσο μεγαλυτερη αλληλεπιδραση εχει μ'αυτον βαρυτικα και διαπιστωνουμε την παρουσια του ακομα πιο ευκολα.

[Ιωάννης Γογωνάς]

Γειά σας!

Φίλε Anyone_Anywhere πιστεύω πως το έλλειμα μάζας που λέγαμε έχει να κάνει στην απότομη κατάρρευση δύο ήλιων.(ενός μέσα στο κέντρο του μεσαστρικού νέφους και ενός ανάμεσα κάπου στον χώρο του πρώτου.Σαφώς η κόντρα είναι μεγάλη και ποτέ δεν ξέρεις πως θα εξελιχθεί μια τέτοια περίπτωση...

Όμως πιστεύω πως ο πρώτος Ήλιος απο τους δύο θα γίνει μεγαλύτερος μιας και ο χώρος γύρω απο αυτών περιστρέφεται γρηγορότερα και ''ρουφιέται'' γρηγορότερα απο κάποιον που θα είναι σε κάποιο άλλο σημείο.Δημιουργεί πως να το πω κάτι σαν ένα δρόμο χαραγμένο στην διασταση του χώρου, ένα αυλάκι κάτι τέτοιο...που οδηγεί την ύλη καταπάνω του.

!!! Αυτό βέβαια το λέω για Ήλιους πολύ μεγαλύτερους απο τον δικό μας που έχουν και πολύ ύλη να ''Φάνε''.

Τί γνώμη έχεις?

 

Γιάννης