Deep Sky Ταυγετος 17/8/2007

[takis63]

Γειά σας φίλοι.

 

Μετά απο την επιτυχημένη απο κάθε άποψη εξόρμηση του Πάρνωνα η ομάδα παρατήρησης της Σπάρτης αποφάσισε να ανέβει στη γνωστή τοποθεσία του Ταύγετου το βράδυ της Παρασκευής 17/8. Δυστυχώς απο τα 4 μέλη της ομάδας ο Dark Nebula δεν μπόρεσε να παρευρεθεί κι έτσι ανεβήκαμε τρία άτομα - takis63, Ιανός και spartiatis. Τηλεσκόπια το 12" dob του spartiatis και το δικό μου 10" πάνω στην EQ6 Pro.

 

Οι πρώτες εντυπώσεις δεν ήταν καλές. Το seeing απαίσιο αλλά το ηθικό ακμαιότατο. Λέμε δεν φεύγουμε (δεν υπάρχει η υποχώρηση για τους Σπαρτιάτες!!!) θα βελτιωθεί. Κι όντως βελτιώθηκε κι εξελίχθηκε σε μια απο τις καλύτερες βραδυές για παρατήρηση που έχω ζήσει. Δεν έκανε κρύο, δεν είχε υγρασία, δεν φυσούσε. OΝΕΙΡΟ σας λέω, όνειρο.

 

Ο Θανάσης με τον Παναγιώτη ανέλαβαν το νότιο μέρος κι εγώ το βόρειο. Κι η παρατήρηση ξεκίνησε για μένα απο τον Δράκοντα.

 

Θυμόμουν απο τον Πάρνωνα ότι υπήρχε μια πολυ ωραία τριάδα γαλαξιών στον Δράκοντα (οι NGC 5981 - 5982 - 5985) κι είπα να τους ψάξω. Εντοπίστηκαν εύκολα με τον Meade SWA 18 (οι 5985 & 5982) αλλά ο 5981 μεγέθους 13,0 απαίτησε υπομονή και προσπάθεια για να φανεί. Σιγά σιγά και με συνεχή αύξηση των μεγεθύνσεων κατέστη δυνατό να αναγνωριστεί όλη η τριάδα όπως φαίνεται στην φωτό του (εξαιρετικού) The night sky observer's guide. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο θέαμα που οι κάτοχοι μεγάλων τηλεσκοπίων δεν πρέπει να χάσουν. Σειρά πήρε το δίδυμο NGC 5963 & 5965. Αναγνωρίστηκαν κι αυτοί εύκολα και παρουσιάζουν ένα πολύ ωραίο θέαμα, με τον 5963 να είναι ο πιο δύσκολος αλλά κι ο πιο όμορφος με το δίδυμο των μεγέθους 12 και 13 αστέρων στο κάτω μέρος του. Συνέχισα με το πλανητικό Cat's eye κι είπαμε με τον Θανάση να το σπρώξουμε σε μεγέθυνση όσο πάει αφού ο ουρανός το επέτρεπε. Έτσι μετα απο συνεχείς δοκιμές, την καλύτερη εικόνα έδωσε ο συνδυασμός Meade 4.7 UWA- Celestron Ultima 2x Barlow (425x περίπου) όπου φάνηκε καθαρά η δομή του νεφελώματος, όπως και το αχνό γαλάζιο χρώμα του. Σε αυτό συμφωνήσαμε κι οι τρείς παρατηρητές παρ'όλο που τα βιβλία μιλούν για πρασινωπή απόχρωση. Θυμάμαι ότι το νεφέλωμα όντως έδειχνε πράσινο όταν το είχα παρατηρήσει απο τον Πάρνωνα κάποια χρόνια πρίν απο το 18" dob του Δημήτρη Κομπιλήρη. Ίσως να χρειάζονται περισσότερες ίντσες.

 

Περνώντας στον Κηφέα και μετά απο τα πλανητικά NGC 7354 & NGC 7139 (το δεύτερο αρκετά δύσκολο απαίτησε υπομονή και μεγέθυνση για να φανεί) έφτασα στο δικό μου προσωπικό όριο. IC 1454 ή Abell 57 πλανητικό μεγέθους 13,8. Βλέποντας την περιγραφή του στο βιβλίο λέω δεν θα φαίνεται αλλά θα δοκιμάσω. Παρατηρώντας την περοχή με τον 18 SWA και μετακινώντας πολύ ελαφρά το τηλεσκόπιο εμπρός πίσω και, πάνω κάτω, νόμιζα ότι διέκρινα ένα πολύ αχνό συννεφάκι αλλά δεν ήμουν σίγουρος κι έτσι επιστράτευσα το Ο-ΙΙΙ που επιβεβαίωσε το εύρημα. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη και μέτά απο αύξηση της μεγέθυνσης την καλύτερη εικόνα έδωσε ο 8.8 UWA με Ο-ΙΙΙ. Ακολουθώντας τις οδηγίες μου το είδαν και οι δύο φίλοι και η ικανοποίησή μας ήταν μεγάλη.

 

Μετά την μεγαλη αυτή επιτυχία συνέχισα με πιο εύκολα αντικείμενα όπως τα πολύ όμορφα πλανητικά NGC 40 (Bow tie) και NGC 7662 (Light blue snowball) για να κλείσει αυτή η πολύ επιτυχημένη βραδυά αφού η ώρα είχε πάει 2 κι η κούραση έκανε την εμφάνισή της.

 

Συμπερασματικά η νύχτα αυτή θα μου μείνει αξέχαστη όχι μόνο για την μεγάλη επιτυχία του Abell 57 αλλά για την συνολική "αύξηση" της ικανότητάς μου στην παρατήρηση, κάτι που έρχεται μέσα απο την εμπειρία των συνεχόμενων παρατηρήσεων. Παρατηρήσεων που λόγω οικογενειακών και εργασιακών υποχρεώσεων μου είχαν λείψει πάρα πολύ.

 

Ευχαριστώ τον Θανάση (ΙΑΝΟΣ) και τον Παναγιώτη (spartiatis) για τη συντροφιά και την βοήθεια στην παρατήρηση και ανυπομονώ για την επόμενη.

 

Τάκης

[draculas]

μπράβο γείτονες!

πολύ ωραία περιγραφή, και δύσκολοι στόχοι..

πάντα τέτοια..

[ΙΑΝΟΣ]

… Και νοτιότερα η παρατήρηση ήταν εξίσου καλή. Το 12άρι του spartiatis είδε το φως το αληθινό! Επαναλάβαμε μια παρατήρηση που είχα κάνει στο παρελθόν μαζί με τον Γιώργο Κορώνη στον αστερισμό του Αετού, κυρίως σε πλανητικά νεφελώματα. Το μοναδικό πρόβλημα που είχαμε αντιμετωπίσει τότε με τον Γιώργο ήταν ότι δεν μπορούσαμε να δούμε ένα σφαιρωτό σμήνος, το ngc 6749. Η παρατήρησή του έγινε τελικά και με μεγάλη δυσκολία από το 15άρι του rama, όπως μου θύμισε λίγες μέρες πριν ο Γιώργος.

Αλλά και με το 12άρι τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα όσον αφορά το 6749 μαζί με την πολύ φιλόδοξη παρατήρηση του σφαιρωτού Pal 11, που ήταν και οι μοναδικοί στόχοι που δεν είδαμε στον αστερισμό του Αετού.

12 πλανητικά νεφελώματα, 3 Γαλαξίες, 1 σφαιρωτό σμήνος, 3 ανοιχτά, και 2 σκοτεινά νεφελώματα, όλα στον Αετό, ήταν αρκετά ώστε να μας αποζημιώσουν πλήρως, αλλά φυσικά δεν ήταν και τα μοναδικά.

Από τα ngc 6803, 6804 δυτικά του Αλτάιρ και τα σκοτεινά Barnard 142, 143 βορειοδυτικά του γ Aql, σε ένα πεδίο απίστευτης ομορφιάς δυτικά του δ Aql με τo πλανητικό 6790, το υπέροχο σφαιρωτό 6760 και τα ανοιχτά 6755, 6756, και από εκεί περνώντας από τα ngc 6741, 6772, στην περιοχή νότια του λ Aql όπου η παρουσία του κόκκινου μεταβλητού αστέρα V Aql συνδυάζεται απόλυτα με το αρκετά εντυπωσιακό πλανητικό νεφέλωμα ngc 6751.

Μια επίσκεψη στον γειτονικό μικρό αστερισμό της Ασπίδας νοτιοδυτικά του Αετού για την παρατήρηση του σφαιρωτού σμήνους ngc 6712 και του αγαπημένου μου ανοιχτού σμήνους Μ11, και πάλι στον Αετό για ολοκλήρωση της παρατήρησης εκεί που έκλεισε με τον Γαλαξία ngc 6814 αρκετά κοντά στον αστέρα 37 Aql στα σύνορα με τον αστερισμό του Τοξότη που ήταν μεγάλη πρόκληση για τη συνέχεια.

Αν και ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος δεν παραλείψαμε μια μικρή επίσκεψη κι εκεί, παρατηρώντας τον Γαλαξία ngc 6835 το αρκετά λαμπερό πλανητικό νεφέλωμα 6818 και τον εκτεταμένο και πολύ αμυδρό Γαλαξία του Barnard (ngc 6822).

 

Αυτά και πολλά άλλα μας κράτησαν συντροφιά κατά τη διάρκεια αυτής ολιγόωρης deep sky παρατήρησης που έγινε στον Ταΰγετο. Το επόμενο ραντεβού έχει δοθεί για την επόμενη νέα Σελήνη, λίγες μέρες πριν ή λίγες μέρες μετά την εξόρμηση στον Πάρνωνα.

 

Καλές παρατηρήσεις σε όλους!

 

Φιλικά, Θανάσης

[giorgosgr]

Μπράβο παιδιά! Πάντα τέτοια!