Αστρονομικές... Ειδήσεις

[Bi2L]

πηγη kathimerini.gr

Η μείωση του νικελίου επέτρεψε την εμφάνιση της ζωής

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_10/04/2009_274919

Το οξυγόνο και κατ' επέκταση η ζωή είναι πιθανό να οφείλουν τη σημερινή ύπαρξή τους στη μείωση της ποσότητας ενός ταπεινού μετάλλου στις πανάρχαιες θάλασσες, του νικελίου, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.

 

 

Ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά μυστήρια είναι πως η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας έγινε πλούσια σε οξυγόνο, κάτι που επέτρεψε την ανάδυση της ζωής όπως την ξέρουμε σήμερα. Τώρα, νέα επιστημονικά στοιχεία ρίχνουν φως στην αινιγματική αυτή εξέλιξη που καθόρισε τη μοίρα της Γης, επιτρέποντας να εξελιχτούν σταδιακά μια μεγάλη ποικιλία από έμβιοι οργανισμοί.

 

Μια ομάδα ερευνητών, υπό τον Κουρτ Κονχάουζερ του καναδικού Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα και τον Ντομινίκ Παπινό του Εργαστηρίου Γεωφυσικής του Ινστιτούτου Κάρνεγκι, παρουσίασαν μια νέα πειστική ερμηνεία του γιατί το οξυγόνο ξαφνικά άρχισε να συγκεντρώνεται στην πρώιμη ατμόσφαιρα πριν περίπου 2,4 δισ. χρόνια, όταν στη Γη εκτιμάται ότι δεν υπήρχε τίποτε πιο πολύπλοκο από μονοκύτταρα μικρόβια.

 

 

Η Μεγάλη Οξείδωση άρχισε, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, όταν μια ομάδα μικροβίων που καταστρέφουν το οξυγόνο, άρχισε να πεθαίνει και στη θέση της να κερδίζει έδαφος μια άλλη ομάδα μικροβίων που παρήγαγαν οξυγόνο. Η απρόσμενη αιτία γι' αυτή την καθοριστική αλλαγή ήταν η πτώση στην ποσότητα του νικελίου, η οποία οδήγησε στην αναπότρεπτη αύξηση του οξυγόνου - και στην εμφάνιση της ζωής - στον πλανήτη μας. Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο

 

Μέχρι τώρα οι επιστήμονες συμφωνούσαν λίγο-πολύ ότι η αύξηση του οξυγόνου συνέβη, όταν απότομα μειώθηκαν τα επίπεδα μεθανίου στην ατμόσφαιρα, για μυστηριώδεις μέχρι σήμερα λόγους. Φαίνεται όμως πλέον πως το παζλ μπορεί να λυθεί χάρη στο κλειδί του νικελίου. Οι επιστήμονες μελέτησαν τις διαχρονικές αλλαγές στα πετρώματα της Γης και στην περιεκτικότητά τους σε μέταλλα και συνειδητοποίησαν ότι το νικέλιο ήταν αυτό που είχε μειωθεί σημαντικά λίγο πριν το οξυγόνο γίνει άφθονο.

 

Η κυρίαρχη μορφή ζωής πριν το «Big Bang» της Οξείδωσης ήταν τα μεθανογόνα, μονοκύτταροι οργανισμοί στους βάλτους και τις θάλασσες που δεν είχαν αναερόβια αναπνοή (δεν χρειάζονταν το οξυγόνο για να ζήσουν) και απελευθέρωναν μεθάνιο ως υποπροϊόν του μεταβολισμού τους. Οι τεράστιες ποσότητες μεθανίου που παράγονταν με αυτό τον τρόπο, εμπόδιζαν την αύξηση του ατμοσφαιρικού οξυγόνου. Τα μεθανογόνα, για να επιβιώσουν (να συντηρήσουν τα ένζυμά τους) κατανάλωναν νικέλιο, το οποίο πριν από 2,7 δισ. χρόνια υπήρχε σε 400πλάσιες ποσότητες σε σχέση με την εποχή μας. Πριν από 2,5 δισ. χρόνια όμως, υπήρξε μείωση στο μισό του επιπέδου του νικελίου στους ωκεανούς.

 

Η συνέπεια της έλλειψης του νικελίου ήταν ότι τα μεθανογόνα άρχισαν να μειώνονται δραστικά και η παραγωγή μεθανίου να πέφτει δραματικά. Αυτή η εξέλιξη άνοιξε το δρόμο σε μια άλλη μορφή μικροοργανισμών, τα κυανοβακτήρια (γαλαζοπράσινες άλγες), που αποτελούσαν φωτοσυνθετικές μορφές ζωής. Αργότερα, άρχισαν να μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο και να εμπλουτίζουν τη γήινη ατμόσφαιρα σταδιακά, οδηγώντας στη γέννηση πιο πολύπλοκων μορφών ζωής με το πέρασμα του χρόνου. Το οξυγόνο σαν χημικό μόριο εξαφανίζεται σύντομα από την ατμόσφαιρα, εκτός και συνεχώς αναπαράγεται, κάτι που όντως συμβαίνει μέχρι σήμερα χάρη στη φωτοσύνθεση των φυτών.

 

Παρόλα αυτά παραμένει μυστήριο γιατί τα επίπεδα νικελίου μειώθηκαν τόσο πολύ πριν από 2,5 - 2,7 δισ. χρόνια. Μια πιθανή εξήγηση είναι μια σειρά από γεωλογικές μεταβολές κατά τις πρώιμες φάσεις της διαμόρφωσης της Γης. Αρχικά, η λάβα από τις εκρήξεις των πολλών ηφαιστείων, η οποία χυνόταν στις θάλασσες, ήταν πλούσια σε νικέλιο. Όταν όμως ο μανδύας του πλανήτη σταδιακά ψύχθηκε, η λάβα περιείχε πια πολύ λιγότερο νικέλιο.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_10/04/2009_274919

 

 

 

 

πηγη in.gr

Κατευθύνοντας το φως

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1003789&lngDtrID=252

Καμπύλες ακτίνες λέιζερ κατάφεραν να εκπέμψουν Αμερικανοί φυσικοί

Οι ακτίνες λέιζερ κανονικά κινούνται σε ευθεία πορεία, τελικά όμως είναι δυνατό να εκτραπούν και να ακολουθήσουν ένα καμπύλο μονοπάτι, επιβεβαιώνουν Αμερικανοί φυσικοί. Η τεχνολογία που ανέπτυξαν θα μπορούσε να έχει και πρακτικές εφαρμογές, για παράδειγμα σε λέιζερ που εκτρέπουν τους κεραυνούς.

 

 

«Η πραγματική καινοτομία είναι ότι μπορούμε να καμπυλώσουμε το φως στο εργαστήριο» σχολίασε στο Nature.com ο ΤΖερόμ Μολόνεϊ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τούσον.

 

Τα πειράματά του δημοσιεύονται στο περιοδικό Science.

 

Η ομάδα του Μολόνεϊ κατάφερε να καμπυλώσει τις δέσμες συνδυάζοντας δυο λέιζερ με διαφορετικές ιδιότητες: Η πρώτη ακτίνα αποτελείται από σύντομους παλμούς φωτός λέιζερ σχεδιασμένους να ιονίζουν τα άτομα αζώτου και οξυγόνου στον αέρα ώστε να δημιουργούν «κανάλια πλάσματος». Τα κανάλια αυτά επιτρέπουν στη δέσμη να παραμένει εστιασμένη.

 

Η δεύτερη ακτίνα δημιουργήθηκε με ένα άλλο είδος λέιζερ που ονομάζεται «ακτίνα Έιρι» -παίρνει το όνομά της από τον αστρονόμο του 19ου αιώνα Τζορτζ Έιρι που την περιέγραψε. Οι ακτίνες αυτές αποτελούνται από επιμέρους κύματα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που εκπέμπονται με διαφορά φάσης. Τα κύματα παρεμβάλλονται το ένα στο άλλο ώστε να εκτρέψουν την ακτίνα από την ευθεία πορεία της και να την καμπυλώσουν.

 

Ο συνδυασμός των δύο λέιζερ επέτρεψε στους ερευνητές να δημιουργήσουν κανάλια πλάσματος με ρυθμιζόμενη καμπυλότητα που ελέγχεται με ένα φακό.

 

Αν εξέπεμπε κανείς στην ατμόσφαιρα τέτοιες δέσμες, θα μπορούσε θεωρητικά να δημιουργήσει μονοπάτια μέσα στα οποία εκτρέπονται οι κεραυνοί.

 

Εκτός από την ανάπτυξη αλεξικέραυνων για ευαίσθητα κτίρια και εγκαταστάσεις, η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να έχει και εφαρμογές στα οπτικά κυκλώματα του μέλλοντος ή σε επιταχυντές για επιστημονική έρευνα.

 

Μια άλλη ενδιαφέρουσα ιδιότητα των καμπύλων λέιζερ είναι ότι μπορούν να ξεπερνούν μικρά εμπόδια, όπως οι σταγόνες της βροχής, χωρίς να χάνουν την ένταση ή να βγαίνουν από την πορεία τους.

 

«Είναι πραγματικά συναρπαστικό, φαίνεται σχεδόν σαν να περνά κατευθείαν μέσα από το εμπόδιο» σχολίασε ο Ζερόμ Κασπάριαν του Πανεπιστημίου της Γενεύης, ο οποίος επίσης πειραματίζεται με αλεξικέραυνα λέιζερ.

 

Ο ερευνητής διευκρίνισε πάντως ότι είναι απίθανο να δούμε σύντομα στρατιωτικά λέιζερ που παρακάμπτουν τοίχους και άλλα εμπόδια για να βρουν το στόχο -η δέσμη πρέπει αναγκαστικά να έχει μικρή διατομή, οπότε δεν μπορεί να μεταφέρει μεγάλα ποσά ενέργειας.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1003789&lngDtrID=252

Καμπύλες ακτίνες λέιζερ θα μπορούσαν να λειτουργούν ως αλεξικέραυνα (φωτ. αρχείου)

 

 

 

 

 

 

πηγη in.gr

«Ευτυχισμένοι μαζί»

Διαψεύδονται οι ισχυρισμοί για διαστημικό «διπλωματικό επεισόδιο» στον ISS

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1003854&lngDtrID=252

Το πλήρωμα που επέστρεψε στη Γη έπειτα από εξάμηνη παραμονή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) διαψεύδει τους ισχυρισμούς για νέους κανόνες που απαγορεύουν σε Αμερικανούς και Ρώσους να μοιράζονται τις τουαλέτες και το φαγητό τους σε τροχιά.

 

 

Η αρχή έγινε όταν η ρωσική εφημερίδα Novaya Gazeta δημοσίευσε μια προκλητική συνέντευξη του Ρώσου κοσμοναύτη Γενάντι Παντάλκα, ο οποίος επέστρεψε από τον ISS το Μάρτιο.

 

Ο κοσμοναύτης δήλωσε ότι η Ρωσία αποφάσισε να χρεώνει τις διαστημικές υπηρεσίες άλλων χωρών για τη χρήση των εγκαταστάσεών της στον ISS. Με τη σειρά της, η κίνηση αυτή οδήγησε τις ΗΠΑ στην απόφαση να μην επιτρέπουν σε Ρώσους να χρησιμοποιούν τις δικές της εγκαταστάσεις στο σταθμό.

 

«Θα ευχόμουν οι επαγγελματίες πολιτικοί και οι γραφειοκράτες να μην παρεμβαίνουν και να εμποδίζουν το έργο μας» είπε δυσαρεστημένος ο Παντάλκα.

 

Η συνέντευξή του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα με τίτλο Διαζύγιο στο Διάστημα.

 

Τις δηλώσεις του κοσμοναύτη διαψεύδουν τώρα ο Αμερικανός αστροναύτης Μάικλ Φίνκε και ο Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Λονκάνοφ, οι οποίοι επέστρεψαν από τον ISS την περασμένη εβδομάδα.

 

«Μοιραζόμαστε τα πράγματα [...] Οι Αμερικανοί σίγουρα δεν είπαν ότι οι Ρώσοι απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα τους» διαβεβαίωσε ο Φίνκε, δήλωσε από τη Μόσχα ο Φίνκε.

 

Ο αστροναύτης τόνισε ότι διαφωνίες αυτού του είδους υπάρχουν μόνο στο έδαφος, και όχι στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. «Αυτή είναι η καλύτερη συνεργασία που είχαν ποτέ οι άνθρωποι [...] Θα πάμε στα άστρα μαζί» δήλωσε στη ρωσική τηλεόραση.

 

Με τον Αμερικανό συνάδελφό του συμφώνησε ο κοσμοναύτης Γιούρι Λονκάνοφ: «Ονομάζεται Διεθνής Διαστημικός Σταθμός επειδή εργάζονται εκεί άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων» υπενθύμισε. «Στο Διάστημα δεν υπάρχει πολιτική» τόνισε.

 

Το πλήρωμα του ISS πρόκειται να αυξηθεί φέτος από τα τρία στα έξι άτομα. Από το 2010, όταν αποσυρθούν τα διαστημικά λεωφορεία των ΗΠΑ, και μέχρι το 2014, οπότε θα αρχίσει τις αποστολές το νέο αμερικανικό σκάφος Orion, η μεταφορά πληρώματος από και προς το σταθμό θα γίνεται μόνο με τα ρωσικά Soyuz

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1003854&lngDtrID=252

[Altinakis]

Η μυστηριώδης μάζα είναι το τέταρτο πιο μακρινό και αρχαίο αντικείμενο που έχει εντοπιστεί ποτέ

Ουάσινγκτον

Στείλε το άρθρο με emailΤύπωσε το άρθρο

Ξύνουν τα κεφάλια τους με απορία οι αστρονόμοι που ανακάλυψαν μια γιγάντια «μάζα» σε απόσταση 12,9 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι είναι, αφού σχηματίστηκε όταν το Σύμπαν ήταν μόνο 800 εκατ. ετών και υποτίθεται πως δεν φιλοξενούσε τίποτε τόσο μεγάλο.

 

Το αντικείμενο αποτελείται από αέριο και έχει μέγεθος περίπου το μισό από ό,τι ο Γαλαξίας μας. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν καν πώς να το αποκαλέσουν, οπότε το ονομάζουν απλά «μάζα» (blob). Ο αδόκιμος αυτός όρος, που μοιάζει να βγήκε από ταινία θρίλερ, εμφανίζεται 34 φορές στο άρθρο που θα δημοσιευτεί το Μάιο στην έγκριτη επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics.

 

Η διεθνής ερευνητική ομάδα τo βάφτισε επίσης Χιμίκο, από το όνομα της θρυλικής αρχαίας βασίλισσας της Ιαπωνίας.

 

Οι εικόνες που κατέγραψαν οι αστρονόμοι με το τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη δείχνουν το αντικείμενο όπως ήταν πριν από σχεδόν 13 δισ. χρόνια, όταν το Σύμπαν ήταν ακόμα στη βρεφική του ηλικία. Δεδομένου ότι το φως των μακρινών αντικειμένων χρειάζεται χρόνο να φτάσει στη Γη, όσο πιο μακριά κοιτάξει κανείς στο Σύμπαν, τόσο πιο μακριά στο παρελθόν βλέπει.

 

Η μάζα «Χιμίκο» είναι μάλιστα το τέταρτο πιο μακρινό και αρχαίο αντικείμενο που έχει εντοπιστεί ποτέ.

 

Οι επιστήμονες πίστευαν μέχρι τώρα ότι πριν από 12,9 δισ. χρόνια δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα στο Σύμπαν οι μεγάλοι γαλαξίες που βλέπουμε σήμερα. Γι΄αυτό και δεν μπορούν να εξηγήσουν την ύπαρξη ενός σύννεφου από αέρια με διάμετρο 55.000 έτη φωτός, όσο η ακτίνα του Μίλκι Ουέι.

 

«Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι ένα τόσο μεγάλο αντικείμενο θα μπορούσε να υπάρχει σε ένα τόσο πρώιμο στάδιο του Σύμπαντος» σχολίασε έκπληκτος στο AFP ο Μασάμι Αουτσι του Ινστιτούτου Carnegie, επικεφαλής των Αμερικανών, Ιταλών και Βρετανών ερευνητών.

 

Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για κάποιον «πρωτο-γαλαξία», ή για το αποτέλεσμα της σύγκρουσης δύο μικρότερων, νεαρών γαλαξιών.

 

Θα μπορούσε ακόμα να πρόκειται για αέριο που ιονίζεται και εκπέμπει ακτινοβολία καθώς ετοιμάζεται να χαθεί μέσα σε μια μαύρη τρύπα.

[Bi2L]

πηγη in.gr

Πριν από 13 δισ. χρόνια

Έκρηξη ακτίνων γάμμα από τις απαρχές του Σύμπαντος εντόπισαν οι αστρονόμοι

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1008669&lngDtrID=252

Το πιο απομακρυσμένο από τη Γη αντικείμενο, μία έκρηξη ακτίνων γάμμα που πιθανόν δημιούργησε μία μαύρη τρύπα, εντόπισαν οι αστρονόμοι, ανοίγοντας έτσι ένα παράθυρο στα πρώτα στάδια της ιστορίας του σύμπαντος.

 

 

 

Την έκρηξη (GRB 090423) εντόπισε στις 23 Απριλίου ο δορυφόρος SWIFT και σύμφωνα με τους υπολογισμούς συνέβη πριν 13 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το σύμπαν είχε μόλις ηλικία 600 εκατομμυρίων ετών.

 

 

Αμέσως την παρακολούθησαν και επίγεια τηλεσκόπια.

 

Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι είναι η πιο απομακρυσμένη έκρηξη ακτίνων γάμμα που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα με ερυθρά μετατόπιση (z) ίση με 8,2. Το προηγούμενο ρεκόρ απόστασης είχε μία έκρηξη ακτίνων γάμμα που είχε συμβεί πριν 12,2 δισεκατομμύρια χρόνια.

 

 

Αν και η ακριβής φύση των εκρήξεων ακτίνων γάμμα δεν είναι γνωστή, θεωρείται ότι προκαλούνται από την κατάρρευση τεράστιων άστρων όταν εξαντλήσουν το καύσιμό τους, δηλαδή το υδρογόνο. Από την έκρηξη σχηματίζεται μία μαύρη τρύπα και εκπέμπονται ακτίνες γάμμα, ακτίνες Χ και φωτεινή ακτινοβολία.

 

 

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μία έκρηξη παράγει ενέργεια δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ενέργεια του Ήλίου και για το λόγο αυτό είναι ορατές σε τεράστιες αποστάσεις.

 

 

Όλες οι εκρήξεις ακτίνων γάμμα συμβαίνουν πολύ μακριά για να επηρεάσουν τη Γη και τη ζωή πάνω σε αυτή.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1008669&lngDtrID=252

και http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_29/04/2009_277163

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Μαύρες τρύπες κυκλοφορούν στο γαλαξία

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_30/04/2009_277367

Aστρονόμοι υποστηρίζουν πως πιθανότατα εκατοντάδες, μεσαίου μεγέθους, μαύρες τρύπες δεν βρίσκονται ακίνητες στο κέντρο των γαλαξιών, όπως νόμιζαν ως τώρα, αλλά κυκλοφορούν στο δικό μας γαλαξία και καταβροχθίζουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η κοντινότερη στη Γη τέτοια περιφερόμενη μαύρη τρύπα βρίσκεται χιλιάδες έτη φωτός μακριά.

 

Σύμφωνα με τη νέα επιστημονική μελέτη, αυτές οι «αδέσποτες» μαύρες τρύπες έχουν μείνει «ορφανές» από τότε που ο γαλαξίας μας «κατάπιε» ένα σωρό άλλους μικρότερους γαλαξίες στο πέρασμα των δισεκατομμυρίων ετών της ύπαρξής του. Οι αστρονόμοι έχουν πλέον πειστεί ότι κάθε ένας από τους δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν διαθέτει μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του. Ακόμα πιστεύουν ότι όταν οι γαλαξίες συγκρούονται - κάτι που συμβαίνει συχνά- οι κεντρικές μαύρες τρύπες τους συγχωνεύονται.

 

Σύμφωνα με μια άλλη σχετική θεωρία (η οποία όμως υστερεί σε εμπειρικές παρατηρήσεις που να την επιβεβαιώνουν), οι γαλαξίες, όπως ο δικός μας, μεγαλώνουν απορροφώντας μικρότερους γαλαξίες, όπως το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το γαλαξία μας. Τώρα, δύο αστροφυσικοί από το Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, ο Ράιαν Ο΄Λίρι και ο Αμπραχαμ Λεμπ, υποστηρίζουν, χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ότι μερικές φορές η κεντρική μαύρη τρύπα ενός μικρού γαλαξία, ο οποίος απορροφάται από έναν μεγαλύτερο, παραμένουν ανεξάρτητες και δεν συγχωνεύονται με την μαύρη τρύπα στο κέντρο του μεγαλύτερου γαλαξία μετά τη διαγαλαξιακή σύγκρουση.

 

Όπως εκτιμούν, η βαρυτική αλληλεπίδραση ανάμεσα σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα και σε μια μικρότερη μπορεί ορισμένες φορές να σπρώξει τη δεύτερη μαύρη τρύπα μακριά από το γαλαξιακό της κέντρο. Αυτή η «αποδιωγμένη» μαύρη τρύπα εκτιμάται ότι δεν κινείται αρκετά γρήγορα για να ξεφύγει εντελώς από τη βαρύτητα του νέου μεγαλύτερου γαλαξία που στο μεταξύ θα έχει σχηματιστεί, γι' αυτό θα βρίσκεται κάπου στην περιφέρειά του. Θα κινείται όμως αρκετά πιο γρήγορα από τα γύρω της άστρα, κάτι που μπορεί να την κάνει ανιχνεύσιμη μελλοντικά.

 

Οι δύο επιστήμονες υπολογίζουν, όπως αναφέρουν σε εργασία τους στο επόμενο τεύχος του αστρονομικού περιοδικού «Monthly Notice» της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας, ότι μπορεί να υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες περιπλανώμενες μαύρες τρύπες στην περιφέρεια του γαλαξία μας (η κάθε μια με μάζα 1.000 - 100.000 ήλιων), που αποτελούν απομεινάρια του μακρινού και ταραγμένου παρελθόντος του γαλαξία μας.

 

Οι μαύρες τρύπες είναι αόρατες, αλλά μπορούν να γίνουν αντιληπτές από την ύλη που «καταβροχθίζουν» γύρω τους. Μια άλλη νέα επιστημονική έρευνα διαπίστωσε ότι η ύλη και η ενέργεια εξαφανίζονται χωρίς ίχνος στο κέντρο του δικού μας γαλαξία, παρέχοντας την καλύτερη μέχρι τώρα ένδειξη ότι μια μαύρη τρύπα βρίσκεται όντως εκεί.

 

Η απορρόφηση της ύλης από μια μαύρη τρύπα είναι ταξίδι χωρίς επιστροφή. Μόλις η ύλη διασχίσει τις παρυφές της τρύπας, τον λεγόμενο «ορίζοντα γεγονότων», δεν μπορεί ξανά να δραπετεύσει. Η νέα μελέτη, από το Καναδικό Ινστιτούτο Θεωρητικής Αστροφυσικής, με επικεφαλής τον Άβερι Μπρόντερικ, μελέτησε στοιχεία υπέρυθρων και ραδιο-παρατηρήσεων από το κέντρο του γαλαξία μας και βρήκε τις ισχυρότερες μέχρι ενδείξεις ότι όντως υπάρχει ένας ορίζοντας γεγονότων εκεί, άρα και μια μαύρη τρύπα που απορροφά συνεχώς ύλη και ενέργεια.

 

Άλλοι επιστήμονες πάντως σχολίασαν ότι παρά τα νέα στοιχεία, ακόμα δεν είναι δυνατό να ισχυριστούν οι επιστήμονες ότι όντως αποδείχτηκε η ύπαρξη μιας μαύρης τρύπας στο γαλαξιακό κέντρο πέραν κάθε αμφιβολίας. Μια εναλλακτική περίπτωση θα ήταν, αντί για μαύρη τρύπα, όπως δήλωσε ο Μίτσελ Μπέγκελμαν του πανεπιστημίου του Κολοράντο-Μπούλντερ, σύμφωνα με το New Scientist, η ύπαρξη μιας «σκουλικότρυπας» που συνδέει μια περιοχή του σύμπαντος με μια άλλη και η οποία συλλέγει ύλη και ενέργεια από το κέντρο του γαλαξία μας για να τη μεταφέρει κάπου αλλού.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_30/04/2009_277367

 

 

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Δεν εξαφανίστηκαν μαζικά οι δεινόσαυροι

Η πρόσκρουση στη Γη ενός μεγάλου αστεροειδούς πριν από περίπου 65 εκατ. χρόνια, η οποία οδήγησε στη μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων -σύμφωνα με την κυρίαρχη θεωρία για αυτό το μεγάλο αίνιγμα- τελικά άφησε πίσω της επιζώντες, σύμφωνα με νέα επιστημονικά στοιχεία.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_30/04/2009_277333

Μια νέα επιστημονική έρευνα, με βάση καινούρια απολιθώματα, συμπέρανε ότι ορισμένοι δεινόσαυροι έζησαν μέχρι και μισό εκατομμύριο χρόνια μετά την πρόσκρουση, σε απομονωμένες τοποθεσίες του Νέου Μεξικού και του Κολοράντο στις ΗΠΑ.

 

Η ανακάλυψη έγινε από Αμερικανούς ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζιμ Φάσετ της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό παλαιοντολογίας «Palaentologia Electronica», σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science.

 

Η θεωρία, ότι η πτώση αστεροειδούς εξαφάνισε σχεδόν άμεσα τους δεινόσαυρους, έχει δεχτεί αρκετή κριτική τα τελευταία χρόνια. Πολλοί επιστήμονες υποπτεύονται ότι και άλλοι παράγοντες έπαιξαν παράλληλα σημαντικό ρόλο, από τις ηφαιστειακές εκρήξεις μέχρι την αλλαγή του κλίματος. Σε κάθε περίπτωση, περίπου το 70% της ζωής πάνω στη Γη καταστράφηκε και σχεδόν σίγουρα η πτώση ενός ουρανίου σώματος έπαιξε καθοριστικό ρόλο.

 

Μελετώντας νέα απολιθώματα και τη χημική σύνθεσή τους, σε συνδυασμό με την ηλικία των βράχων όπου βρέθηκαν τα οστά, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μερικοί δεινόσαυροι επέζησαν από την καταστροφή για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα. Αναμένεται ότι αρκετοί παλαιοντολόγοι θα αντιμετωπίσουν με σκεπτικισμό τη νέα έρευνα.

 

Η μεγάλη δυσκολία είναι να αποδειχτεί, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι τα απολιθώματα που βρέθηκαν, όντως χρονολογούνται από την εποχή μετά και όχι πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς. Ορισμένες φορές, σύμφωνα με άλλους επιστήμονες, τα απολιθωμένα οστά μπορεί να παρασυρθούν από ποτάμια ή άλλα φυσικές διαδικασίες και να καταλήξουν να ενσωματωθούν σε νεότερης ηλικίας πετρώματα, οδηγώντας έτσι σε παραπλανητικά συμπεράσματα για την πραγματική τους ηλικία. Ο Φάσετ και οι συνεργάτες του πάντως επιμένουν ότι, μετά από διάφορες μελέτες, απέκλεισαν αυτή την πιθανότητα.

 

Από την άλλη, ακόμα κι αν όντως επαληθευτεί η νέα έρευνα, τίθεται το ζήτημα του αριθμού των δεινοσαύρων που επιβίωσαν. Πιθανότατα ήσαν λίγοι και διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη, πολύ λιγότεροι από ό,τι πριν από την πρόσκρουση.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_30/04/2009_277333

 

 

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Αποστολές εξερεύνησης του Ήλιου από την NASA και την ESA

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_28/04/2009_276973

Δύο φιλόδοξες νέες διαστημικές αποστολές πρόκειται να αποσταλούν στον Ήλιο, σε μια προσπάθεια να φθάσουν πλησιέστερα στην επιφάνειά του από κάθε άλλη φορά. Θα πρέπει να ξεπεράσουν εμπόδια όπως υψηλές θερμοκρασίες που λιώνουν μέταλλα, έντονες και καταστροφικές ακτινοβολίες, καθώς και χαοτικά μαγνητικά πεδία - όλα πράγματα που μπορούν να διαλύσουν ή να αποσυντονίσουν οποιοδήποτε διαστημοσυσκευή.

 

Η μια αποστολή θα φέρει το όνομα Solar Orbiter, θα έχει μέγεθος αυτοκινήτου, θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και θα επιτρέψει στους επιστήμονες για πρώτη φορά να μελετήσουν τους πόλους του. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει τον ήλιο από πάνω ή από κάτω. Επικεφαλής της αποστολής θα είναι η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), με την υποστήριξη της NASA. Αναμένεται να εκτοξευτεί το 2017 και η προεργασία έχει ήδη αρχίσει.

 

Η δεύτερη αποστολή, αρχικού προϋπολογισμού 750 εκατ. δολ., είναι καθαρά αμερικανική. Έχει ονομαστεί Solar Probe Ρlus από τη NASA και αναμένεται να εκτοξευτεί το 2015. Θα είναι εφοδιασμένη με μια ειδική παχιά προστατευτική ασπίδα και θα χρειαστεί γύρω στα επτά χρόνια για να φθάσει από τη Γη στον Ήλιο. Για πρώτη φορά θα επιχειρήσει να διαπεράσει τα άνω στρώματα του ηλιακού στέμματος, δηλαδή της εξωτερικής ατμόσφαιρας του ήλιου, όπου θα πρέπει να αντέξει θερμοκρασίες μέχρι 2.000 βαθμών Κελσίου, πλησιάζοντας περισσότερο από ποτέ στην επιφάνεια του άστρου μας, σε απόσταση μόλις 7 εκατ. χλμ..

 

Η πρώτη αποστολή, η ευρωπαϊκή, που θα διαθέτει επίσης μια ειδική προστατευτική ασπίδα πάχους περίπου 35 εκατοστών, αποτελούμενη από διαδοχικά στρώματα επενδυμένων πλαστικών και κεραμικών, ώστε να αντέξει θερμοκρασίες περίπου 600 βαθμών και καταιγισμό ακτινοβολίας, θα κινείται σε πιο μακρινή τροχιά. Θα χρειαστεί περίπου 3,5 χρόνια για να φθάσει σε απόσταση 32 εκατ. χλμ. από την επιφάνεια του ήλιου, δηλαδή περίπου στα δύο τρίτα της απόστασης μεταξύ Ήλιου-Ερμή, του κοντινότερου πλανήτη.

 

Το Solar Orbiter, που θα κατασκευαστεί από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία Astria, σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορέσει να τραβήξει τις καλύτερες μέχρι σήμερα φωτογραφίες του ήλιου (υπό γωνία 30 μοιρών σε σχέση με το επίπεδο περιφοράς της Γης γύρω από αυτόν, ώστε να μπορέσει να συμπεριλάβει τους πόλους του ήλιου), μετρώντας παράλληλα τις εκπομπές σωματιδίων και τα μαγνητικά πεδία. Αφού φθάσει στον ήλιο, θα κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από αυτόν κάθε 150 χρόνια.

 

Μέχρι τώρα η κοντινότερη στον ήλιο διαστημική αποστολή ήταν των διαστημοσυσκευών «Ήλιος» που εκτοξεύθηκαν στη δεκαετία του ΄70 και έφθασαν σε απόσταση 45 εκατ. χλμ. από το άστρο μας, δηλαδή λίγο μετά τον Ερμή.

 

Οι επιστήμονες προσδοκούν ότι οι δύο αποστολές, οι οποίες, καλώς εχόντων των πραγμάτων, για ένα διάστημα θα δίνουν παρατηρήσεις ταυτόχρονα, η κάθε μια από το δικό της πεδίο λειτουργίας, θα τους βοηθήσουν να απαντήσουν αναπάντητα μέχρι σήμερα ερωτήματα, όπως γιατί η εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου είναι πιο καυτή από την επιφάνειά του ή τι ακριβώς προκαλεί τους ηλιακούς ανέμους (ρεύματα ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από την ατμόσφαιρα του ήλιου) και τις ηλιακές κηλίδες (σκοτεινές περιοχές λόγω έντονης μαγνητικής δραστηριότητας στην επιφάνεια του ήλιου). Το ηλιακό στέμμα μπορεί να φθάσει το 1 εκατ. βαθμούς Κελσίου, ενώ η επιφάνεια του ήλιου δεν ξεπερνά τους 6.000 βαθμούς.

Αποστολές εξερεύνησης του Ήλιου από την NASA και την ESA[/b]

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_28/04/2009_276973

και http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=3326742

 

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Στο μυαλό του Άλμπερτ Αϊνστάιν

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_27/04/2009_276780

Από τότε που πέθανε ο Αϊνστάιν το 1955, οι επιστήμονες δεν έχουν σταματήσει να μελετούν τον εγκέφαλό του για να δουν αν και πώς λειτουργούσε διαφορετικά από αυτόν των υπολοίπων ανθρώπων. Ένας ακόμα ερευνητής ανακοίνωσε τώρα ότι βρήκε νέες διαφορές με τους? κοινούς θνητούς. Η γενική ιδέα, που προκύπτει και από τη νέα μελέτη, είναι ότι αυτό που έκανε τον Αϊνστάιν μεγαλοφυία, δεν ήταν το μέγεθος του εγκεφάλου του, αλλά η διαφορετική δομή του.

 

Αμέσως μετά το θάνατο του Αϊνστάιν, ο παθολόγος του πανεπιστημίου Πρίνστον Τόμας Χάρβεϊ αφαίρεσε τον εγκέφαλο του διασημότερου στον κόσμο φυσικού για περαιτέρω μελέτη, με αποτέλεσμα σήμερα ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν να βρίσκεται πλέον σε 240 κομμάτια.

 

Όμως, πριν αρχίσει ο κατατεμαχισμός του εγκεφάλου, είχαν γίνει αναλυτικές μετρήσεις και είχαν τραβηχτεί πολλές φωτογραφίες του άθικτου ακόμα εγκεφάλου. Οι φωτογραφίες αυτές, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, μελετώνται από επιστήμονες για να «ξεκλειδώσουν» τα μυστικά του εγκεφάλου του.

 

Αυτό που έχει ξαφνιάσει τους μελετητές, είναι το γεγονός ότι ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν, με βάρος 1.230 γραμμαρίων, είναι μικρότερος από το μέσο όρο των ανθρώπων, συνεπώς δεν μπορεί να είναι το μέγεθος που εξηγεί τη νοητική του ικανότητα. Μια άλλη μελέτη καναδών ερευνητών, το 1999, διαπίστωσε ότι οι βρεγματικοί λοβοί του Αϊνστάιν ήσαν κατά 15% πλατύτεροι από το μέσο ανθρώπινο όρο. Οι λοβοί αυτοί συνήθως συνδέονται με την επεξεργασία των σημάτων της όρασης, τη αντίληψη του περιβάλλοντος χώρου και τα μαθηματικά.

 

Τώρα, μια νέα μελέτη διαπίστωσε και άλλες διαφορές. Ο Ντιν Φολκ του πολιτειακού πανεπιστημίου της Φλόριδα στις ΗΠΑ, μελετώντας ενδελεχώς τις αρχικές ολοκληρωμένες φωτογραφίες του εγκεφάλου, διαπίστωσε ότι οι βρεγματικοί λοβοί, εκτός του μεγαλύτερου εύρους τους, περιέχουν ένα σπάνιο μοτίβο από αυλάκια και ραβδώσεις. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό θεωρείται ότι συνέβαλε καθοριστικά στην «οπτική σκέψη» που διέθετε ο Αϊνστάιν στη φυσική και την κοσμολογία και η οποία τον οδήγησε στις μεγαλοφυείς ενοράσεις του.

 

Ένα άλλο ιδιόμορφο στοιχείο που εντόπισε ο Φολκ, αφορά ένα σβωλάκι στον κινητικό φλοιό, που συνήθως σχετίζεται με την μουσική ικανότητα - και ο Αϊνστάιν έπαιζε βιολί από την παιδική του ηλικία.

 

 

 

 

 

 

πηγη ethnos.gr

Κάτι δεν πάει καλά με τον...ήλιο!

Η εμφάνιση και εξαφάνιση των κηλίδων ακολουθεί ένα πρότυπο ορισμένων ετών διαχρονικά, όμως αυτή τη φορά έχει ξεφύγει από το πρότυπο

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=3356766

Μυστήριο αποτελεί για τους επιστήμονες η παντελής απουσία ηλιακών κηλίδων από την επιφάνεια του Ήλιου και το φαινόμενο αυτό πυροδοτεί διάφορες επιστημονικές ανησυχίες για το τι μπορεί να σημαίνει και ποιες επιπτώσεις (αρνητικές ή θετικές) μπορεί να έχει μελλοντικά, ιδίως σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.

 

Η εμφάνιση και εξαφάνιση των κηλίδων ακολουθεί ένα πρότυπο ορισμένων ετών διαχρονικά, όμως αυτή τη φορά η απουσία των κηλίδων έχει ξεφύγει από αυτό το πρότυπο και έχει διαρκέσει περισσότερο από άλλες φορές. Μάλιστα ο Ήλιος δεν δείχνει σημάδια ότι σύντομα οι κηλίδες του θα επανεμφανιστούν. Κανένας εν ζωή επιστήμονας δεν έχει δει ποτέ τον Ηλιο να συμπεριφέρεται έτσι.

 

Οι περισσότεροι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι μέχρι σήμερα οι κηλίδες θα είχαν ξανακάνει την περιοδική τους εμφάνιση, αλλά έχουν διαψευστεί; Η ηλιακή δραστηριότητα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο που έχει ποτέ παρατηρηθεί εδώ και ένα αιώνα.

 

Σε ανάλογα χαμηλό επίπεδο βρίσκεται ένα άλλο φαινόμενο, οι ηλιακοί άνεμοι, οι οποίοι αποτελούνται από τα ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων που ο ήλιος στέλνει στο διάστημα και προς τη Γη. Μέσα σε όλα αυτά, έχει επίσης παρατηρηθεί ότι ο μαγνητικός άξονας του ήλιου έχει αποκτήσει ασυνήθιστη κλίση.

 

Ορισμένοι επιστήμονες άρχισαν πλέον να προωθούν την θεωρία ότι ο ήλιος έχει περισσότερη σχέση με την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή από ό,τι νομίζαμε ως τώρα, σύμφωνα με την Independent.

 

Ο ηλιος είναι η κατ' εξοχήν δύναμη που επηρεάζει το κλίμα του πλανήτη μας, την κατάσταση της ατμόσφαιρας, τα ρεύματα των ωκεανών κ.α. Ορισμένοι πιστεύουν ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου μπορεί τελικά να μετριασθεί εξαιτίας της "ησυχίας" του ήλιου.

 

Ο κύκλος των ηλιακών κηλίδων (σκούρων, ψυχρότερων περιοχών στην επιφάνεια του άστρου μας) είναι περίπου 11ετής και παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1843. Έχει παρατηρηθεί ότι ανάλογα με το αν οι κηλίδες μεγαλώνουν ή μικραίνουν, το κλίμα της Γης γίνεται θερμότερο ή ψυχρότερο αντίστοιχα.

 

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, κατά τα τελευταία 12.000 χρόνια, υπήρξαν 27 μεγάλα "ναδίρ" και 19 μεγάλα "ζενίθ" των ηλιακών κηλίδων, δηλαδή εποχές είτε ιδιαίτερα κρύες είτε ιδιαίτερα θερμές.

 

Στον 20ό αιώνα ο ήλιος ήταν ιδιαίτερα ενεργός στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄80. Ο ήλιος έγινε αυξανόμενα ενεργός την ίδια περίπου εποχή που η Γη άρχισε να θερμαίνεται περισσότερο, όμως μέχρι τώρα γενικά οι επιστήμονες απέδιδαν μικρή μόνο επίδραση στον ήλιο (γύρω στο 10-20% σύμφωνα με τα υπολογιστικά κλιματικά μοντέλα) - μια άποψη που ίσως στο μέλλον αλλάξει.

 

Αυτό που έχει παρατηρηθεί στον 21ό αιώνα, είναι ότι αφού ο ήλιος άρχισε να έχει πια μειωμένη δραστηριότητα, η αύξηση στη θερμοκρασία της Γης άρχισε επίσης να μειώνεται. Αν και στη διάρκεια του 11ετούς κύκλου των κηλίδων, η ενεργειακή παραγωγή του ήλιου μεταβάλλεται μόλις κατά 0,1% σε απόλυτα νούμερα αυτή η μεταβολή είναι τεράστια και αναλογεί σε 1,3 βατ ενέργειας ανά τετραγωνικό μίλι στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ποσότητα που, σύμφωνα με νέες θεωρίες, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το κλίμα και το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=3356766

 

 

 

....περισσότερα http://www.physics4u.gr/

[Bi2L]

πηγη in.gr

To Atlantis στην εξέδρα

Στις 11 Μαΐου η αποστολή της NASA για την τελευταία επισκευή του Hubble

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1009870&lngDtrID=252

Η εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Atlantis για την τελευταία αποστολή επιδιόρθωσης του Hubble προγραμματίζεται για τις 11 Μαΐου, ανακοίνωσε η NASA. H δύσκολη επιχείρηση αναμένεται κρατήσει στη ζωή το πολύτιμο διαστημικό τηλεσκόπιο μέχρι το 2014, οπότε θα εκτοξευτεί ο αντικαταστάτης του.

 

Εκτός απροόπτου, οι επτά αστροναύτες που ανέλαβαν την αποστολή θα αναχωρήσουν από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στις 21.01 ώρα Ελλάδας. Σε περίπτωση ακατάλληλων καιρικών συνθηκών ή τεχνικών κωλυμάτων, η εκτόξευση μπορεί να πραγματοποιηθεί στις 12 ή 13 Μαΐου, αλλιώς θα πρέπει να αναβληθεί για μετά τις 22 του μήνα, λόγω εκτοξεύσεων του αμερικανικού στρατού που θα πραγματοποιηθούν στο μεσοδιάστημα.

 

Σε περίπτωση που το Atlantis αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα που εμποδίζει την επιστροφή του από το Διάστημα, τη διάσωση του πληρώματος θα αναλάβει το διαστημικό λεωφορείο Endeavour, το οποίο ήδη περιμένει έτοιμο σε εξέδρα εκτόξευσης κοντά στην εξέδρα του Atlantis.

 

Η αποστολή στο Hubble θεωρείται πιο ριψοκίνδυνη από τις συνήθεις αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, δεδομένου ότι το τροχιακό τηλεσκόπιο βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση από τη Γη, όπου είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα πρόσκρουσης μικρομετεωριτών ή διαστημικών σκουπιδιών.

 

Το Hubble βρίσκεται σε τροχιά σε ύψος 575 χιλιομέτρων από την εκτόξευσή του το 1990.

 

Η επιχείρηση του Atlantis θα είναι η πέμπτη και τελευταία αποστολή συντήρησης και επιδιόρθωσης του Hubble, το οποίο έχει παρουσιάσει βλάβες σε δύο βασικά όργανα (την κύρια κάμερα ACS και το Φασματογράφο Απεικόνισης) και χρειάζεται επίσης νέα γυροσκόπια και μπαταρίες.

 

To 2014, το Hubble θα αντικατασταθεί από το τεχνολογικά πιο προηγμένο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1009870&lngDtrID=252

 

 

 

 

 

 

πηγη in.gr

Νέες παρατηρήσεις γαλαξιών αμφισβητούν το Νεύτωνα

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_04/05/2009_277657

Επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η κατανομή των νάνων γαλαξιών, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το δικό μας γαλαξία, δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι με βάση την κυρίαρχη θεωρία.

 

 

Η υψηλή ταχύτητα των άστρων και η παρουσία «σκοτεινής» ύλης στους γαλαξίες-δορυφόρους που περιφέρονται γύρω από το δικό μας γαλαξία, αποτελεί άμεση πρόκληση για την κυρίαρχη εδώ και αιώνες νευτώνεια θεωρία της βαρύτητας, το θεμέλιο λίθο της φυσικής και της κοσμολογίας. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται μια ομάδα φυσικών από τη Γερμανία, την Αυστρία και την Αυστραλία, με επικεφαλής τον καθηγητή Πάβελ Κρούπα του Ινστιτούτου Αστρονομίας Αργκελάντερ του πανεπιστημίου της Βόννης, οι οποίοι παρουσίασαν δύο νέες μελέτες στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Αστρονομίας και Επιστήμης του Διαστήματος στη Βρετανία.

 

 

Ο Κρούπα, μαζί με επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Βιέννης και το Αυστραλιανό Εθνικό Πανεπιστήμιο της Καμπέρας, μελέτησε τους μικρούς νάνους γαλαξίες που βρίσκονται σε τροχιά πέριξ του δικού μας γαλαξία. Μερικοί από αυτούς περιέχουν μόνο λίγες χιλιάδες άστρα κι έτσι είναι αχνοί και δυσδιάκριτοι. Τα κυρίαρχα κοσμολογικά μοντέλα προβλέπουν την παρουσία εκατοντάδων από αυτούς τους μικρούς δορυφορικούς γαλαξίες γύρω από τους μεγαλύτερους γαλαξίες, όμως μέχρι τώρα μόνο 30 έχουν παρατηρηθεί γύρω από το δικό μας.

 

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η κατανομή αυτών των νάνων γαλαξιών δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι με βάση την κυρίαρχη θεωρία. «Κάτι παράξενο συμβαίνει με την κατανομή τους», δήλωσε ο Κρούπα, σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία Science Daily. «Θα έπρεπε να είναι ομοιόμορφα κατανεμημένοι γύρω από το δικό μας γαλαξία, αλλά αυτό δεν συμβαίνει, όπως διαπιστώσαμε». Οι αστρονόμοι παρατήρησαν ότι οι 11 φωτεινότεροι γαλαξίες βρίσκονται όλοι συγκεντρωμένοι στο ίδιο επίπεδο σε σχήμα δίσκου και περιφέρονται με την ίδια κατεύθυνση γύρω από το γαλαξία μας, με τον ίδιο τρόπο που οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος περιφέρονται γύρω από τον ήλιο.

 

Ο Κρούπα και οι συνάδελφοί του πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν οι σημερινοί δορυφόροι-γαλαξίες δημιουργήθηκαν από αρχαίες συγκρούσεις μεταξύ νεαρών γαλαξιών. Τα απομεινάρια αυτών των συγκρούσεων σχημάτισαν τους γαλαξίες-νάνους. Όμως αυτή η ερμηνεία οδηγεί σε ένα παράδοξο. Κατά τους υπολογισμούς των επιστημόνων, οι γαλαξίες-νάνοι δεν μπορούν να περιέχουν καθόλου σκοτεινή ύλη αν δημιουργήθηκαν με τον παραπάνω τρόπο, όμως αυτή η εκτίμηση έρχεται σε σύγκρουση με τις άλλες παρατηρήσεις σχετικά με την κίνησή τους. Όπως λένε, αν η σκοτεινή ύλη δεν είναι παρούσα σε αυτούς, όπως φαίνεται, τότε αυτό σημαίνει ότι τα άστρα των γαλαξιών-νάνων κινούνται πολύ ταχύτερα από ό,τι προβλέπει η θεωρία βαρύτητας του Νεύτωνα.

 

Σύμφωνα με τον δρα Μάνουελ Μετζ, του γερμανικού Ζentrum fuer Luft and Raumfahrt, «η μόνη λύση είναι να απορριφθεί η θεωρία του Νεύτωνα. Αν ζούμε σε ένα σύμπαν όπου ισχύει ένας τροποποιημένος νόμος της βαρύτητας, τότε οι παρατηρήσεις μας μπορούν να εξηγηθούν χωρίς την ανάγκη παρουσίας της σκοτεινής ύλης».

 

Οι συγκεκριμένοι επιστήμονες ανήκουν σε μια αυξανόμενη ομάδα επιστημόνων σε όλο τον κόσμο που πιστεύουν ότι μερικές από τις θεμελιώδεις αρχές της φυσικής έχουν κατανοηθεί λάθος.

 

Αν έχουν δίκιο, δεν θα είναι η πρώτη φορά που η νευτώνεια θεωρία της βαρύτητας θα υποστεί τροποποίηση, αφού αυτό ακριβώς συνέβη στον 20ό αιώνα, όταν από τη μια ο Αϊνστάιν παρουσίασε τις θεωρίες της Ειδικής και της Γενικής Σχετικότητας και, αφετέρου, η κβαντομηχανική αναπτύχθηκε για να ερμηνεύσει τη φυσική στην κλίμακα των υποατομικών σωματιδίων.

 

Οι δύο μελέτες πρόκειται να δημοσιευθούν στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal» και στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_04/05/2009_277657

ακομα hhttp://ttp://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=3422774

 

 

 

περισσοτερα εδω http://www.physics4u.gr/

[Alexander]

πηγη pathfinder.gr

Εντοπίστηκε το πιο μακρινό αντικείμενο στο σύμπαν - έπρεπε βέβαια να πουν προς το παρόν γτ είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν και άλλες ανακαλύψεις !...

http://news.pathfinder.gr/scitech/547991.html

 

Οι αστρονόμοι εντόπισαν το πιο μακρινό μέχρι σήμερα αντικείμενο στο σύμπαν, ένα αυτοκαταστρεφόμενο άστρο που εξερράγη σε απόσταση 13,1 δισ. ετών φωτός από τη Γη.

Η έκρηξη συνέβη 640 εκατ. χρόνια μετά το αρχικό Big Bang, δηλαδή περίπου την εποχή που τελείωνε ο «κοσμικός μεσαίωνας» και άρχιζαν να εμφανίζονται στο διάστημα τα πρώτα άστρα και γαλαξίες.

Αυτό που οι αστρονόμοι «είδαν», ήταν μια ισχυρή έκρηξη ακτινών γάμμα, το φωτεινότερο τύπο αστρικής έκρηξης που υπάρχει και η οποία συμβαίνει όταν μεγάλα άστρα καταρρέουν προς το εσωτερικό τους και σχηματίζουν μαύρες τρύπες, οι οποίες με τη σειρά τους εκτοξεύουν πίδακες αερίων σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αυτοί οι πίδακες στέλνουν προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας τις ακτίνες γάμμα.

Η έκρηξη έγινε αρχικά αντιληπτή από το δορυφορικό τηλεσκόπιο Swift της NASA και αμέσως οι αστρονόμοι άρχισαν να την παρατηρούν και με τα επίγεια τηλεσκόπια, σύμφωνα με το New Scientist. Όπως δήλωσε ο Έντο Μπέργκερ, του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, «είναι η πιο μακρινή έκρηξη ακτινών γάμμα που έχουμε δει, αλλά επίσης το πιο μακρινό (επιβεβαιωμένο) αντικείμενο στο σύμπαν γενικότερα».

Ορισμένοι αστρονόμοι έχουν στο παρελθόν ισχυριστεί ότι έχουν εντοπίσει ακόμα πιο μακρινά αντικείμενα, αλλά οι παρατηρήσεις τους δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμα. Οι επιστήμονες προσδοκούν να αποκτήσουν έτσι μια καλύτερη εικόνα για το πρώιμο σύμπαν, κάτι που όμως απαιτεί περισσότερες ανακαλύψεις τόσο μακρινών αντικειμένων στο μέλλον.

Μέχρι στιγμής μόνο τρεις παρατηρήσεις - συμπεριλαμβανομένης αυτής της πιο πρόσφατης - προέρχονται από τη μακρινή εποχή που το σύμπαν είχε ηλικία μέχρι 1 δισ. χρόνια. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι δεν σχηματίζονταν άστρα με ταχύ ρυθμό στο πρώιμο σύμπαν και συνεπώς δεν εκρήγνυνταν συχνά για να δημιουργήσουν ακτίνες γάμμα.

Από την άλλη πλευρά, μόλις πρόσφατα άρχισαν να λειτουργούν πολύ ευαίσθητοι ανιχνευτές υπέρυθρης ακτινοβολίας για τόσο μακρινές αποστάσεις.

[terring]

Space.com

Star Trek's Warp Drive: Not Impossible

The warp drive, one of Star Trek's hallmark inventions, could someday become science instead of science fiction. Some physicists say the faster-than-light travel technology may one day enable humans to jet between stars for weekend getaways. Clearly it won't be an easy task. The science is complex, but not strictly impossible, according to some researchers studying how to make it happen. The trick seems to be to find some other means of propulsion besides rockets, which would never be able to accelerate a ship to velocities faster than that of light, the fundamental speed limit set by Einstein's General Relativity.

 

Luckily for us, this speed limit only applies within space-time (the continuum of three dimensions of space plus one of time that we live in). While any given object can't travel faster than light speed within space-time, theory holds, perhaps space-time itself could travel. "The idea is that you take a chunk of space-time and move it," said Marc Millis, former head of NASA's Breakthrough Propulsion Physics Project. "The vehicle inside that bubble thinks that it's not moving at all. It's the space-time that's moving."

 

Already happened?

 

One reason this idea seems credible is that scientists think it may already have happened. Some models suggest that space-time expanded at a rate faster than light speed during a period of rapid inflation shortly after the Big Bang. "If it could do it for the Big Bang, why not for our space drives?" Millis said. To make the technique feasible, scientists will have to think of some creative new means of propulsion to move space-time rather than a spaceship.

 

According to General Relativity, any concentration of mass or energy warps space-time around it (by this reasoning, gravity is simply the curvature of space-time that causes smaller masses to fall inward toward larger masses). So perhaps some unique geometry of mass or exotic form of energy can manipulate a bubble of space-time so that it moves faster than light-speed, and carries any objects within it along for the ride.

 

"If we find some way to alter the properties of space-time in an imbalanced fashion, so behind the spacecraft it's doing one thing and in front of it it's doing something else, will then space-time push on the craft and move it?" Millis said. This idea was first proposed in 1994 by physicist Miguel Alcubierre.

 

In the lab

 

Already some studies have claimed to find possible signatures of moving space-time. For example, scientists rotated super-cold rings in a lab. They found that still gyroscopes placed above the rings seem to think they themselves are rotating simply because of the presence of the spinning rings beneath. The researchers postulated that the ultra-cold rings were somehow dragging space-time, and the gyroscope was detecting the effect. Other studies found that the region between two parallel uncharged metal plates seems to have less energy than the surrounding space. Scientists have termed this a kind of "negative energy," which might be just the thing needed to move space-time.

 

The catch is that massive amounts of this negative energy would probably be required to warp space-time enough to transport a bubble faster than light speed. Huge breakthroughs will be needed not just in propulsion but in energy. Some experts think harnessing the mysterious force called dark energy - thought to power the acceleration of the universe's expansion - could provide the key. Even though it's a far cry between these preliminary lab results and actual warp drives, some physicists are optimistic.

 

"We still don't even know if those things are possible or impossible, but at least we've progressed far enough to where there are things that we can actually research to chip away at the unknowns," Millis told SPACE.com. "Even if they turn out to be impossible, by asking these questions, we're likely to discover things that otherwise we might overlook."

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

Τα ευρήματα του Ερμή

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=3548792

Σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκαν τα τελευταία ευρήματα από το δεύτερο προσπέρασμα από τον πλανήτη Ερμή της διαστημοσυσκευής «Αγγελιαφόρος» της NASA. Η διαστημοσυσκευή αυτή ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2004 και προσπέρασε για πρώτη φορά τον Ερμή τον Ιανουάριο του 2008 και μια δεύτερη τον περασμένο Οκτώβριο. Ο «Αγγελιαφόρος» θα περάσει για τρίτη φορά τον πλησιέστερο στον Ηλιο πλανήτη στα τέλη του ερχόμενου Σεπτεμβρίου και τελικά θα καταλήξει να τεθεί σε τροχιά γύρω του τον Μάρτιο του 2011.

 

Από το δεύτερο προσπέρασμά του, σε απόσταση 200 χλμ. πάνω από την επιφάνεια του Ερμή, μας έστειλε 1.200 έγχρωμες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, αποκαλύπτοντάς μας ένα ακόμη μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειας του πλανήτη απ ό,τι είχαμε ήδη χαρτογραφήσει, φτάνοντας αισίως το 90% ολόκληρης της επιφάνειας.

 

Ηφαιστειακή δραστηριότητα

Παρόλο που εκ πρώτης όψεως ο Ερμής μοιάζει πολύ με τη Σελήνη, ο «Αγγελιαφόρος» μάς αποκάλυψε ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερα δυναμικό πλανήτη, με ηφαιστειακή δραστηριότητα στο παρελθόν που καλύπτει το 40% της επιφάνειάς του. Μεταξύ των άλλων ανακαλύφθηκε ότι η ατμόσφαιρα, η μαγνητόσφαιρα και το γεωλογικό παρελθόν του μοιάζει με του Αρη.

 

Ανακαλύφθηκε επίσης κι ένας τεράστιος νέος κρατήρας, που ονομάστηκε Ρέμπραντ, με διάμετρο 700 χλμ. και ηλικία 3,9 δισ. ετών. Στην αραιή ατμόσφαιρά του ανακαλύφθηκαν μεγάλες ποσότητες μαγνησίου, ενώ το μαγνητικό του πεδίο, αν και 100 φορές πιο αδύναμο, μοιάζει με εκείνο της Γης, γεγονός που σημαίνει ότι το εσωτερικό του Ερμή είναι μερικώς τουλάχιστον σε ρευστή κατάσταση.

 

Πριν από τον «Αγγελιαφόρο» τη γειτονιά του Ερμή είχε επισκεφτεί μόνο ο «Μάρινερ 10». Τον επισκέφτηκε όμως όχι μία, αλλά 3 φορές σε περίοδο ενός έτους από τον Μάρτιο του 1974 έως τον Μάρτιο του 1975.

 

Ο «Μάρινερ 10» είχε φωτογραφίσει τη μισή περίπου επιφάνεια του Ερμή, στέλνοντάς μας 10.000 περίπου φωτογραφίες. Ανάμεσα στα διάφορα χαρακτηριστικά της επιφάνειας που εντόπισε ο «Μάρινερ 10» ήταν και ένα τεράστιο λεκανοπέδιο που ονομάστηκε Λεκανοπέδιο των Θερμίδων (Caloris). To λεκανοπέδιο αυτό έχει διάμετρο 1.400 χλμ. και ήταν το αποτέλεσμα μιας τεράστιας σύγκρουσης του Ερμή με έναν αστεροειδή που πρέπει να είχε διάμετρο 100 χλμ. Ο αστεροειδής αυτός έπεσε στην επιφάνεια με ταχύτητα 500.000 χλμ. την ώρα που, κατά ένα μεγάλο μέρος, οφειλόταν στη μεγάλη βαρυτική δύναμη την οποία εξασκούσε πάνω στον επερχόμενο αστεροειδή ο Ηλιος.

 

Τεράστιες χαράδρες ύψους 3.000 μέτρων

Η επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται και από τεράστιες χαράδρες με μήκη που ξεπερνούν τα 500 χλμ. και ύψη που ξεπερνούν τα 3.000 μέτρα. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι οι χαράδρες αυτές είναι ρήγματα που δημιουργήθηκαν καθώς ο τεράστιος σιδερένιος πυρήνας του Ερμή συρρικνωνόταν. Η συρρίκνωση αυτή επήλθε με την αργή στερεοποίησή του, που σημαίνει ότι ο Ερμής είναι σήμερα μικρότερος απ ό,τι ήταν πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια. Ενα τέτοιο ρήγμα ονομάζεται Santa Maria Rupes με βάθος 3.200 μέτρων. Αν ρίχνατε μια πέτρα από την κορυφή του ρήγματος αυτού θα χρειαζόταν 130 περίπου δευτερόλεπτα για να φτάσει στη βάση του, αφού η βαρύτητα του Ερμή είναι 3 φορές μικρότερη από τη βαρύτητα στη Γη μας.

 

Σε απόσταση μικρότερη των 70 εκατ. χλμ. ο πλησιέστερος πλανήτης στον Ηλιο καψαλίζεται συνεχώς από τις ακτίνες του. Στο αφήλιό του οι μεσημεριανές θερμοκρασίες στην επιφάνεια φτάνουν τους 285 βαθμούς Κελσίου, ενώ στο περιήλιο η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 430 βαθμούς Κελσίου, 7,5 δηλαδή φορές τη μέγιστη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην επιφάνεια της Γης (57,7 βαθμοί Κελσίου στη Λιβύη τον Σεπτέμβριο του 1922).

 

Αντίθετα, οι νύχτες του Ερμή είναι ιδιαίτερα παγερές και φτάνουν τους -180 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή 7 φορές πιο κρύες από τη θερμοκρασία που επικρατεί στην κατάψυξη του ψυγείου σας. Αυτή η διαφορά θερμοκρασίας που επικρατεί στον Ερμή (610 βαθμοί Κελσίου) είναι η μεγαλύτερη απ όλους τους πλανήτες. Το πεπρωμένο, πάντως, του Ερμή είναι διαγεγραμμένο από τώρα. Αφού αυτός είναι ο πλησιέστερος πλανήτης στον Ηλιο, θα είναι επίσης και ο πρώτος πλανήτης που θα καταστραφεί όταν ο Ηλιος μας φτάσει στο στάδιο της μετατροπής του σε κόκκινο γίγαντα σε 5 περίπου δισ. χρόνια από σήμερα.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=3548792

 

Η διαστημοσυσκευή «Αγγελιαφόρος» της NASA ξεκίνησε για τον Ερμή τον Αύγουστο του 2004.Μέχρι τώρα έχει χαρτογραφηθεί αισίως το 90% της επιφάνειας του Ερμή.

 

Ο «Αγγελιαφόρος» ανακάλυψε έναν τεράστιο νέο κρατήρα, που ονομάστηκε Ρέμπραντ, με διάμετρο 700 χλμ. και ηλικία 3,9 δισ. ετών.

[Bi2L]

πηγη in.gr

Κινητικά προβλήματα

Κόλλησε στην αρειανή άμμο το (κουρασμένο) ρομπότ Spirit της NASA

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1013008&lngDtrID=252

o Spirit, ένα από τα δύο πανομοιότυπα ρομπότ της NASA που εξερευνούν τον Αρη από το 2004, κόλλησε στο χαλαρό κόκκινο χώμα και βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, ανακοίνωσαν προβληματισμένοι οι υπεύθυνοι της αποστολής.

 

 

Το πρόβλημα είναι το σοβαρότερο που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή ο ρομποτικός γεωλόγος, ο οποίος εδώ και καιρό πάσχει από «αρθριτικά» και παρουσίαζε αλλεπάλληλες «διαλείψεις».

 

«Το Spirit βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση» δήλωσε αργά τη Δευτέρα ο Τζον Κάλας, επικεφαλής της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια.

 

Οι μηχανικοί της ομάδας σχεδιάζουν τώρα να χρησιμοποιήσουν ένα δοκιμαστικό ρομπότ εδώ στη Γη για να αναπαράγουν το πρόβλημα και να εξετάσουν πώς μπορούν να ξεκολλήσουν το Spirit από την άμμο.

 

Κύρια ανησυχία τους είναι ότι το σασί του Spirit θα αγγίξει τα βράχια πάνω στα οποία κινούνταν και θα επιδεινώσει έτσι το πρόβλημα.

 

Η μετάδοση εντολών προς το ρομπότ έχει σταματήσει και πιθανώς θα περάσουν εβδομάδες μέχρι να επιλυθεί το κώλυμα, αν αυτό καταστεί δυνατόν.

 

Σε καλύτερη κατάσταση βρίσκεται το πανομοιότυπο ρομπότ Opportunity, το οποίο εξερευνά την άλλη πλευρά στο βόρειο ημισφαίριο του Αρη απο την έναρξη της διπλής αποστολής το 2004.

 

Στο εξάτροχο Spirit λειτουργούν σήμερα μόνο οι πέντε τροχοί, αφού η μπροστινή δεξιά ρόδα σταμάτησε να δουλεύει πριν από τρία χρόνια.

 

Τον περασμένο μήνα το ρομπότ άρχισε ξαφνικά να χάνει δεδομένα από τη μνήμη του και έκανε επανεκκινήσεις στον υπολογιστή του για άγνωστο λόγο.

 

Τα συμπτώματα αργότερα υποχώρησαν, μέχρι στιγμής όμως παραμένουν ανεξήγητα.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1013008&lngDtrID=252

Οι μηχανικοί της NASA θα χρησιμοποιήσουν ένα δοκιμαστικό ρομπότ στη Γη για να αναπαράγουν το πρόβλημα

 

 

 

 

 

 

πηγη in.gr

Μερεμέτια σε τροχιά

Πέμπτη και τελευταία αποστολή επιδιόρθωσης του Hubble από το Atlantis

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1012579&lngDtrID=252

Το διαστημικό λεωφορείο Atlantis εκτοξεύθηκε στις 21.01 ώρα Ελλάδας τη Δευτέρα για την πέμπτη και τελευταία αποστολή συντήρησης του γερασμένου Hubble, του διαστημικού τηλεσκοπίου που άλλαξε ριζικά την εικόνα μας για το Σύμπαν.

 

Εννέα ώρες πριν από την εκτόξευση, οι μηχανικοί της NASA άρχισαν να διοχετεύουν 1,9 εκατομμύρια λίτρα υγρού οξυγόνου και υδρογόνου στις δεξαμενές καυσίμων του Atlantis. Στη συνέχεια επιβιβάστηκε το επταμελές πλήρωμα.

 

Το μετεωρολογικό έδινε 90% πιθανότητα κατάλληλων καιρικών συνθηκών.

 

Η αποστολή στο Hubble, το οποίο κινείται σε τροχιά σε ύψος 600 χλμ, θεωρείται πιο ριψοκίνδυνη από τις συνήθεις αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό: Το τροχιακό παρατηρητήριο βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση από τη Γη, όπου είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα πρόσκρουσης μικρομετεωριτών ή διαστημικών σκουπιδιών.

 

Σε περίπτωση που το Atlantis αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα που εμποδίζει την επιστροφή του από το Διάστημα, τη διάσωση του πληρώματος θα αναλάβει το διαστημικό λεωφορείο Endeavour, το οποίο περιμένει έτοιμο σε εξέδρα εκτόξευσης κοντά στην εξέδρα του Atlantis.

 

Συντήρηση

 

Στη διάρκεια των πέντε διαστημικών περιπάτων που προβλέπει η αποστολή, οι αστροναύτες θα εγκαταστήσουν στο τηλεσκόπιο δύο νέες κάμερες, θα επιδιορθώσουν δύο ηλεκτρονικά κυκλώματα, θα αντικαταστήσουν τα γυροσκόπια και τις μπαταρίες, θα ενισχύσουν τη θερμική μόνωση και θα τοποθετήσουν ένα δακτύλιο πρόσδεσης που θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για τον εκτροχιασμό και την ελεγχόμενη καταστροφή του Hubble.

 

Η NASA ελπίζει ότι η αποστολή θα δώσει στο τηλεσκόπιο των 10 δισ. δολαρίων ακόμα πέντε με δέκα χρόνια ζωής.

 

Οι δύο νέες κάμερες που μεταφέρει το Atlantis θα επιτρέψουν στο Hubble να κοιτάξει 200 εκατ. έτη φωτός πιο μακριά στο Σύμπαν, δήλωσε ο επιστημονικός υπεύθυνος του τηλεσκοπίου Ντέιβιντ Λέκρον.

 

Η αποστολή είναι η πέμπτη και τελευταία που πραγματοποιεί η NASA για τη συντήρηση και επιδιόρθωση του Hubble, το οποίο τέθηκε σε τροχιά το 1990.

 

Μόλις το τηλεσκόπιο άρχισε να λειτουργεί, οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν ότι ένα μικρό ελάττωμα στον κύριο φακό του εμπόδιζε τη λήψη καθαρών εικόνων. Πέρασαν τρία χρόνια μέχρι την πρώτη αποστολή επιδιόρθωσης το 1993, η οποία εξουδετέρωσε τη «μυωπία» του Hubble και άνοιξε ένα νέο παράθυρο στο Σύμπαν.

 

Επανάσταση

 

Οι παρατηρήσεις του Hubble αποδείχθηκαν σημαντικές για όλους τους τομείς της αστρονομικής και κοσμολογικής έρευνας. Το τροχιακό παρατηρητήριο μεταξύ άλλων:

Ανακάλυψε ότι η διαστολή του Σύμπαντος δεν επιβραδύνεται όπως υπέθεταν οι επιστήμονες. Αντίθετα το Σύμπαν «τεντώνεται» με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα, λόγω της επίδρασης της μυστηριώδους «σκοτεινής ενέργειας», μιας απωστικής πίεσης που δρα αντίθετα στη βαρύτητα.

Μέτρησε για πρώτη φορά τα αέρια στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος και έδειξε ότι οι «πρώτες ύλες» για το σχηματισμό πλανητών είναι άφθονες στο Σύμπαν.

Παρατήρησε νεογέννητα άστρα και «πρωτο-γαλαξίες» που εμφανίστηκαν όταν το Σύμπαν ήταν μόλις ενός δισ. ετών (η Μεγάλη Έκρηξη χρονολογείται στα 13,7 δισ. χρόνια).

Παρείχε ορατές αποδείξεις για τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν

Και φυσικά εξοικείωσε το ευρύ κοινό με την Αστρονομία μεταδίδοντας εικόνες μοναδικής ομορφιάς από τις εσχατιές του Κόσμου.

 

To 2014, το Hubble θα αντικατασταθεί από το τεχνολογικά πιο προηγμένο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1012579&lngDtrID=252

[Bi2L]

πηγη in.gr

Απίθανες αποστολές

«Ιπτάμενο χαλί» και άλλα περίεργα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1015298&lngDtrID=252

Στο πλαίσιο μιας σειράς ασυνήθιστων προκλήσεων που έθεσε το κοινό της χώρας του, ο Ιάπωνας αστροναύτης που εργάζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό δοκίμασε ένα «ιπτάμενο χαλί», δίπλωσε πλυμένα ρούχα και έβαλε κολλύριο σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.

 

 

Η Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA) δημοσιοποίησε την Τρίτη το βίντεο με τις απίθανες αποστολές που έφερε εις πέρας ο Κοίτσι Ουακάτα.

 

Ο αστροναύτης φαίνεται να πατά σε ένα χαλάκι που αιωρείται μέσα σε μια καμπίνα του τροχιακού συγκροτήματος. «Πέταξα με αυτό το μαγικό χαλί χρησιμοποιώντας κολλητική ταινία για να παραμείνουν στη θέση τους οι σόλες των παπουτσιών μου» εξηγεί ο Ουακάτα στο μικρόφωνο.

 

Η παρουσίαση παραπέμπει σε διαστημικό βαριετέ, σχολιάζει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

 

Για να καταφέρει να βάλει κολλύριο, ο πολυμήχανος αστροναύτης άφησε μια σταγόνα να εξέχει από το φιαλίδιο, κολλημένη στο στόμιο, και την έφερε προσεκτικά στην άκρη του ματιού του.

 

Πιο δύσκολο αποδείχθηκε το δίπλωμα ρούχων χωρίς τη βοήθεια της βαρύτητας. Τα μπατζάκια και τα μανίκια μιας μπλε στολής αιωρούνταν ανεξέλεγκτα, ένα φανελάκι όμως αποδείχθηκε πιο συνεργάσιμο.

 

Νωρίτερα, στα μέσα Απριλίου, ο Ουακάτα είχε επίσης επιχειρήσει να κάνει πους-απς.

 

Το ασυνήθιστο πείραμα συμπεριέλαβε 16 προκλήσεις τις οποίες επέλεξε η JAXA μεταξύ των προτάσεων που υπέβαλε το ιαπωνικό κοινό.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1015298&lngDtrID=252

Ο Κοίτσι Ουακάτα επιδεικνύει το ιπτάμενο χαλί του σε ένα είδος διαστημικού βαριετέ

 

 

 

 

 

πηγη in.gr

Επιστροφή στη δράση

Kαλύτερο από ποτέ το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble μετά τη συντήρηση

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1015276&lngDtrID=252

Οι αστροναύτες του διαστημικού λεωφορείου Atlantis αποχαιρέτισαν την Τρίτη το τροχιακό παρατηρητήριο Hubble έπειτα από την ολοκλήρωση πέντε περίπλοκων διαστημικών περιπάτων για τη συντήρηση και επισκευή του. Εξοπλισμένο με νέα όργανα, το πολύτιμο όργανο «είναι πιο ισχυρό από ποτέ».

 

 

Στις 15.53 ώρα Ελλάδας το πλήρωμα του Atlantis έσπρωξε μαλακά το Hubble πίσω στην κανονική του τροχιά, όπου θα συνεχίσει να λειτουργεί για τουλάχιστον πέντε ακόμα χρόνια. Τις τελευταίες ημέρες το διαστημικό τηλεσκόπιο παρέμενε στον ανοιχτό χώρο φόρτωσης του διαστημικού λεωφορείου.

 

Κανένα ανθρώπινο χέρι δεν θα ξαναγγίξει πια το Hubble, δεδομένου ότι η NASA σχεδιάζει να αποσύρει οριστικά τα διαστημικά λεωφορεία γύρω το 2010, τουλάχιστον 4 χρόνια πριν την παρθενική πτήση του νέου σκάφους Orion.

 

Στο τέλος της ζωής του, όταν έχει πια αντικατασταθεί από το πιο ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, το Hubble θα οδηγηθεί πίσω στην ατμόσφαιρα όπου θα καταστραφεί πέφτοντας στον ωκεανό.

 

Ο πέμπτος και τελευταίος διαστημικός περίπατος για την επιδιόρθωσή του κύλησε χωρίς κανένα πρόβλημα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εργασίες που «σκόνταψαν» σε κολλημένα μπουλόνια και στη μετακίνηση ογκώδους εξοπλισμού, που έκανε τους αστροναύτες να βρίζουν αιωρούμενοι στο κενό.

 

Στη διάρκεια των εργασιών αντικαταστάθηκαν τα έξι γυροσκόπια που διατηρούν προσανατολισμένο το Hubble, όπως και οι παλιές μπαταρίες και ένας υπολογιστής που συλλέγει και μορφοποιεί τα δεδομένα για τη μετάδοσή τους στη Γη. Ενισχύθηκε επίσης η εξωτερική θερμική μόνωση.

 

Η παλιά Ευρυγώνια και Πλανητική Κάμερα-2 του παρατηρητηρίου αντικαταστάθηκε με την Ευρυγώνια Κάμερα-3, η οποία «βλέπει» όχι μόνο το ορατό φως, αλλά και στο υπέρυθρο και το υπεριώδες τμήμα του φάσματος.

 

Η δυνατότητα παρατηρήσεων στην υπέρυθρη ακτινοβολία θα επιτρέψει στο Hubble να κοιτάξει 200 εκατ. έτη φωτός πιο μακριά στο Σύμπαν.

 

Εγκαταστάθηκε επίσης ο Φασματογράφος Κοσμικής Προέλευσης, ένα νέο όργανο που θα μελετήσει τη συνολική δομή του Σύμπαντος και θα προσφέρει στοιχεία για την προέλευση του άνθρακα και άλλων στοιχείων.

 

Οι παρατηρήσεις του Hubble αποδείχθηκαν σημαντικές για όλους τους τομείς της αστρονομικής και κοσμολογικής έρευνας. Το τροχιακό παρατηρητήριο μεταξύ άλλων:

Ανακάλυψε ότι η διαστολή του Σύμπαντος δεν επιβραδύνεται όπως υπέθεταν οι επιστήμονες. Αντίθετα το Σύμπαν «τεντώνεται» με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα, λόγω της επίδρασης της μυστηριώδους «σκοτεινής ενέργειας», μιας απωστικής πίεσης που δρα αντίθετα στη βαρύτητα.

Μέτρησε για πρώτη φορά τα αέρια στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος και έδειξε ότι οι «πρώτες ύλες» για το σχηματισμό πλανητών είναι άφθονες στο Σύμπαν.

Παρατήρησε νεογέννητα άστρα και «πρωτο-γαλαξίες» που εμφανίστηκαν όταν το Σύμπαν ήταν μόλις ενός δισ. ετών (η Μεγάλη Έκρηξη χρονολογείται στα 13,7 δισ. χρόνια).

Παρείχε ορατές αποδείξεις για τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν

Και φυσικά εξοικείωσε το ευρύ κοινό με την Αστρονομία μεταδίδοντας εικόνες μοναδικής ομορφιάς από τις εσχατιές του Κόσμου.

 

Το Hubble βρίσκεται σε τροχιά από το 1990. Οι προηγούμενες αποστολές συντήρησης πραγματοποιήθηκαν τα έτη 1993, 1997, 1999 και 2002.

 

Το Atlantis θα επιστρέψει στη Γη την Παρασκευή.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1015276&lngDtrID=252

[Bi2L]

πηγη pathfinder.gr

Παρουσιάστηκαν οι έξι νέοι αστροναύτες της ESA

http://news.pathfinder.gr/scitech/551641.html

Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) παρουσίασε την Τετάρτη τους έξι νέους αστροναύτες που επέλεξε μεταξύ 8.413 υποψηφίων, δύο Ιταλούς, μεταξύ των οποίων μία γυναίκα, ένα Γερμανό, ένα Δανό, ένα Βρετανό και ένα Γάλλο.

 

Οι έξι αστροναύτες, όλοι γεννημένοι μεταξύ των ετών 1972 και 1978, πρόκειται να ενσωματωθούν με τους οκτώ αστροναύτες από έξι ευρωπαϊκές χώρες: την Γερμανία, την Ιταλία, την Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και την Σουηδία, όπως ανέφερε ο γενικός διευθυντής της Υπηρεσίας Ζαν Ζακ Ντορντέν κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Παρίσι.

 

Τρεις από αυτούς που επελέγησαν είναι στρατιωτικοί πιλότοι, δύο μηχανικοί και ένας επιστήμονας. Οι έξι νέοι αστροναύτες είναι η Σαμάνθα Κριστοφορέτι και ο Λούτσα Παρμιτάνο (Ιταλία) ,ο Αλεξάντερ Γκερστ (Γερμανία), ο Ντάνε Μόγκενσεν (Δανία), ο Τίμοθι Πικ (Βρετανία) και ο Τομά Πεσκέ (Γαλλία).

 

Η ESA αναφέρει ότι για να επιλεγούν για αστροναύτες οι υποψήφιοι θα πρέπει «να μπορούν να υποβληθούν σε επιστημονική πειθαρχία και να έχουν επιδείξει αξιοσημείωτες ικανότητες σε ανάλογους τομείς έχοντας τουλάχιστον χίλιες ώρες κατ' ελάχιστον πιλοτάρισμα με αεροσκάφη υψηλών επιδόσεων».

http://news.pathfinder.gr/scitech/551641.html

 

 

πηγη pathfinder

αναγνωριστικές αποστολές στον Άρη

http://news.pathfinder.gr/scitech/551513.html

Η NASA αναπτύσει ένα μακρυπρόθεσμο εξερευνητικό πρόγραμμα του Άρη για τις επόμενες 2 δεκαετίες. Αυτό το αισιόδοξο πρόγραμμα, θα βασιστεί σε επιστημονικές ανακαλύψεις από περασμένες αποστολές & θα λάβει σοβαρά υπόψη διδάγματα & εμπειρίες που έχουν συσσωρευθεί μέχρι τώρα.

 

Η NASA παραμένει αφοσιωμένη στην αποστολή περισότερων αναγνωριστικών αποστολών στον Άρη, όπως αυτή του Phoenix lander, πρόγραμμα που θ'αποφασισθεί μετά από προτάσεις των μελών της Επιστημονικής Κοινότητας. Τέτοιες αποστολές μπορεί να περιλαμβάνουν αεροπλάνα, μπαλόνια, ή μικρές αυτοκινούμενες πλατφόρμες επιστημονικής έρευνας.

 

Αυτή η νέα προοπτική, αυξάνει τον αριθμό τοποθεσιών του πλανήτη που θα προσφέρουν πληροφορίες και δεδομένα πριν την εκτόξευση επανδρωμένης αποστολής. Η επόμενη εκτόξευση αναγνωριστικού οχήματος, είναι προγραμματισμένη για το 2011.

 

Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, η NASA σχεδιάζει επιπρόσθετους επιστημονικούς τροχιακούς σταθμούς, οχήματα επιφανείας (rover) & επιστημονικές συσκευές.

 

Μια πρόταση που εξετάζεται, είναι η αποστολή για λήψη δειγμάτων του Άρη & η επιστροφή τους πίσω στη Γη. Θα χρησιμοποιηθούν ρομποτικά συστήματα για τη συλλογή, καθώς & μια ρουκέτα για την επιστροφή των δειγμάτων χώματος, βράχων & ατμόσφαιρας, για λεπτομερή ανάλυση πίσω στη Γη.

 

Ερευνητές θα μπορέσουν να επεξεργαστούν τα δείγματα για χημικές αναλύσεις, προσδιορισμό των χαρακτηριστικών τους, πολύ περισσότερο με ακρίβεια, απ'ότι μπορούν με χειρισμό από μακρυά.

 

Πάνω στη Γη, θα έχουν τη δυνατότητα να εκτελέσουν διορθωτικές ενέργειες όταν ένα πείραμα δεν πηγαίνει καλά, ή αν τ'αποτελέσματα είναι απρόσμενα. Επιπρόσθετα, για τις επόμενες δεκαετίες, τα συλλεχθέντα δείγματα θα είναι δυνατόν να προσφέρουν νέες ανακαλύψεις & δυνατότητες να υποστούν περισσότερες επεξεργασίες, καθώς η επιστήμη θα προοδεύει & οι δυνατότητές μας θ'αυξάνονται.

 

Μια άλλη προοπτική αφορά στο Εργαστήριο Αστροβιολογίας (Astrobiology Field Lab), που θα έχει τη δυνατότητα ερεύνης για ίχνη ζωής. Θα είναι η πρώτη αποστολή απ'το Viking του 1970 & ύστερα, που συγκεκριμένα θα ψάξουμε για στοιχεία ζωής στον Άρη του παρελθόντος, ή του παρόντος.

 

Το ρομποτικό εργαστήριο, θα μεταφέρει επιστημονικά εργαλεία για προσδιορισμό & διεξαγωγή αναλύσεων για την αναζήτηση ζωής, όπως τη ξέρουμε. Θα μπορεί να συνεργασθεί & να εκτελέσει λεπτομερέστερες αναλύσεις απ'το Επ. Εργ. Άρη που θ'αφορούν συγκεκριμένα το θεμα υπάρξεως ζωής.

 

Στοιχεία που θ'αναζητηθούν, είναι υπολείματα ζεστών μεταλλικών πηγών, στρώματα πάγου, ίχνη που ίσως άφησε πίσω του νερό καθώς έτρεξε κάποτε πάνω στην επιφάνεια, καθώς & συλλογή δειγμάτων από μεγαλύτερο βάθος στο έδαφος κάτω από πάγους.

 

Η ΝΑΣΑ ενδιαφέρεται για τεχνολογίες που θ'αυξήσουν το ρυθμό εκτοξεύσεων αποστολών, ή θα επιταχύνουν το σχέδιο- πρόγραμμα εξερευνήσεως του Άρη.

 

Το Πρακτορείο, σχεδιάζει να επενδύσει σε προχωρημένες δυνατότητες όπως επιστημονικά εργαλεία μικρής κλίμακος που θα δρουν αυτοκινούμενα πάνω στο έδαφος, καθώς & συστήματα που θα έχουν την αυτόνομη & πάλι δυνατότητα για εξορρύξεις μεγάλου βάθους, εκατοντάδες μέτρα κάτω απ'την επιφάνεια.

http://news.pathfinder.gr/scitech/551513.html

 

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Παραμένει στο CERN η Αυστρία

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_19/05/2009_280247

Η Αυστρία άλλαξε την απόφαση της σχετικά με τη συμμετοχή στο διεθνές εργαστήριο CERN και δεν θα αποχωρήσει από το πρόγραμμα, όπως ανακοίνωσε ο καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν.

 

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας, CERN, έχει κατασκευάσει το μεγαλύτερο επιστημονικό όργανο στην ιστορία της επιστήμης, τον επιταχυντή σωματιδίων, που βρίσκεται κάτω από το έδαφος στα γάλλο-ελβετικά σύνορα. Σκοπός του επιταχυντή είναι η δημιουργία των συνθηκών που επικράτησαν στο Σύμπαν λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

 

«Η Αυστρία είναι μέλος του CERN για περισσότερα από πενήντα χρόνια, πληθώρα Αυστριακών επιστημόνων έχουν συνδεθεί με τη λειτουργία του, και θα συνεχίσουν να συνδέονται και στο μέλλον» επεσήμανε ο Φάιμαν. Ο Γιόχανς Χαν, υπουργός Επιστήμης της κυβέρνησης συνασπισμού της χώρας, είχε προκαλέσει τη μήνη της επιστημονικής κοινότητας όταν δήλωσε ότι τα είκοσι εκατομμύρια ευρώ που διατίθενται στο CERN από τον κρατικό προϋπολογισμό επιβαρύνουν σημαντικά τα ερευνητικά κονδύλια.

 

Ο επιταχυντής σωματιδίων έχει στοιχίσει μέχρι στιγμής δέκα δισεκατομμύρια ελβετικά φράγκα για την κατασκευή του, ωστόσο τον Σεπτέμβριο έκλεισε, μόλις εννέα μήνες μετά τη έναρξη λειτουργίας του, εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων. Η Αυστρία συμμετέχει στον προϋπολογισμό του CERN σε ποσοστό 2,2%.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_19/05/2009_280247

 

 

 

 

περισσοτερα: http://www.physics4u.gr

[spaceship]

ΠΗΓΗ: IN.GR

 

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1022794&lngDtrID=252

 

 

Παρακαλώ προσδεθείτε

Σύγκρουση Γης-Αφροδίτης ίσως επίκειται σε 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια

 

NASA

 

Αφροδίτη, υποψήφιος καταστροφέας της Γης

Λονδίνο

 

 

Προσομοιώσεις της μελλοντικής εξέλιξης του Ηλιακού Συστήματος προσφέρουν ένα νέο σενάριο για το τέλος της Γης: Ο πλανήτης αντιμετωπίζει πιθανότητα 0,04% να συγκρουστεί με τους πλησιέστερους γείτονές του, την Αφροδίτη ή τον Αρη, σε περίπου 3,5 δισ. χρόνια.

 

Οι αστρονόμοι μπορούν εδώ και καιρό να υπολογίζουν τις κινήσεις των πλανητών για τα επόμενα χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, όχι όμως για περισσότερο. «Οι πιο ακριβείς μακροπρόθεσμες λύσεις για τις τροχιακές κινήσεις του Ηλιακού Συστήματος δεν είναι έγκυρες για χρονικά διαστήματα άνω των μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ετών» αναφέρει στο AFP ο Ζακ Λασκάρ του Παρατηρητηρίου του Παρισιού, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Nature.

 

Προκειμένου να προχωρήσει μακρύτερα στο μέλλον, η ερευνητική ομάδα έτρεξε σε ισχυρούς υπολογιστές μοντέλα του Ηλιακού Συστήματος τα οποία για πρώτη φορά έλαβαν υπόψη τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Ο παράγοντας αυτός είναι αμελητέος για τον υπολογισμό των τροχιών σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα, αλλάζει όμως δραματικά την εικόνα για χρονικά διαστήματα δισεκατομμυρίων ετών.

 

Από τα 2.501 πιθανά σενάρια που εξετάστηκαν, τα 25 οδηγούν σε ένα έντονα διαταραγμένο Ηλιακό Σύστημα με συγκρούσεις ανάμεσα στον Ήλιο, τον Ερμή τη Γη, τον Αρη και την Αφροδίτη.

 

Το σώμα που θα μπορούσε να πυροδοτήσει αυτό το «τροχιακό χάος» είναι ο Ερμής, ο μικρότερος και πλησιέστερος στον Ήλιο πλανήτης, ο οποίος κινδυνεύει να βγει εκτός τροχιάς λόγω της βαρυτικής επίδρασης του Δία.

 

Σε ένα άλλο σενάριο, ο Αρης πλησιάζει τη Γη σε απόσταση 794 χιλιομέτρων και οι δύο πλανήτες διαλύονται.

 

Ακόμα κι αν η Γη γλιτώσει την καταστροφή σε 3,5 δισ. χρόνια, το τέλος της δεν θα αργήσει πολύ ακόμα.

 

Σε περίπου 5 δισ. χρόνια ο Ήλιος θα ολοκληρώσε τον κύκλο ζωής της και θα αρχίσει να διογκώνεται. Πριν τελικά μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα θα προλάβει να «καταπιεί» τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη και τον Αρη.

 

Newsroom ΔΟΛ

 

 

[/img]

[Bi2L]

πηγη in.gr

Λόγω διαρροής υδρογόνου

Αναβλήθηκε η εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Endeavour

Η NASA ανέβαλε για τουλάχιστον 24 ώρες την προγραμματισμένη για το Σάββατο εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Endeavour με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), εξαιτίας διαρροής υδρογόνου που παρατηρήθηκε κατά την τροφοδοσία της εξωτερικής δεξαμενής.

 

 

Πρόκειται για το ίδιο πρόβλημα που είχε αναγκάσει τη Διαστημική Υπηρεσία των ΗΠΑ να αναβάλει και την εκτόξευση του Discovery τον περασμένο Μάιο.

 

Η διαρροή υδρογόνου παρατηρήθηκε στον εξωτερικό μηχανισμό της τροφοδοσίας, η οποία ξεκίνησε περί τις 05.00 τα ξημερώματα του Σαββάτου (ώρα Ελλάδος).

 

Σκοπός του ταξιδιού του Endeavour είναι η παράδοση εξαρτημάτων και προμηθειών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και το πλήρωμά του.

 

Αρχικά είχε προγραμματιστεί ότι τα χαράματα του Σαββάτου (στις 07:17 τοπική ώρα) το διαστημικό σκάφος θα εκτοξευόταν από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ με το επταμελές του πλήρωμα και πολύτιμο φορτίο: το τελευταίο τμήμα του τεράστιου ιαπωνικού διαστημικού εργαστηρίου, εξαρτήματα, ανταλλακτικά και 270 κιλά φαγητού για τα έξι μέλη του πληρώματος του ISS.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1023248&lngDtrID=252

 

 

 

 

 

πηγη ethnos.gr

Επεσε μετεωρίτης στη Μακεδονία;

Τόσο οι κάτοικοι της βόρειας Ελλάδας όσο και των γειτονικών ΠΓΔΜ και Αλβανίας είδαν το βράδυ της Παρασκευής ένα ουράνιο σώμα να πέφτει στην περιοχή

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=4088804

Ενα μετέωρο έπεσε με τρόπο εντυπωσιακό στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας ή των όμορων χωρών, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες τόσο στη χώρα μας όσο και στις γειτονικές.

 

Το φαινόμενο ήταν τόσο έντονο και σαφές, ώστε έγινε αντιληπτό μέχρι και από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου Μακεδονία στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε Αλβανία και ΠΓΔΜ, όπως ανέφερε το βορειοελλαδίτικο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης.

 

Σχολιάζοντας εκεί το γεγονός ο καθηγητής Αστρονομίας Σταύρος Αυγολούπης απέδωσε την εντυπωσιακή λάμψη στο διόλου σπάνιο «φαινόμενο της βολίδας».

 

Δεν έχει γίνει άμεσα γνωστό εάν έχουν ξεκινήσει έρευνες για τον εντοπισμό του μετεωρίτη, στην περίπτωση που έφτασε σε σημαντικό μέγεθος στο έδαφος, καθώς θα αποτελούσε προφανώς εξαιρετικό αντιμείμενο επιστημονικής μελέτης.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=4088804

 

 

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

«Αποστολή εξετελέσθη» για τον πρώτο ιαπωνικό δορυφόρο στη Σελήνη

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_11/06/2009_283882

Ο πρώτος ιαπωνικός δορυφόρος που περιστρεφόταν γύρω από τη Σελήνη τα τελευταία δύο χρόνια ολοκλήρωσε την αποστολή του και συνετρίβη στην επιφάνεια της.

 

Το Καγκούγια, όπως ονομάστηκε ο δορυφόρος βάρους τριών τόνων, εκτοξεύτηκε με σκοπό τη συγκέντρωση στοιχείων για την προέλευση και την εξέλιξη της Σελήνης, πετώντας σε ύψος 100 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της. Η αποστολή του Καγκούγια ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια στο φυσικό δορυφόρο της Γης από την εποχή του προγράμματος Απόλλων.

 

«Τώρα θα αναλύσουμε τον τεράστιο όγκο δεδομένων που συγκέντρωσε το Καγκούγια και θα κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να βοηθήσουμε στην εξέλιξη της σεληνιακής επιστήμης», δήλωσε ο Σουσούμου Σασάκι, επικεφαλής του προγράμματος.

 

Εκτός από τη μελέτη της γεωλογίας και των επιπέδων βαρύτητας του φεγγαριού, ο δορυφόρος έστειλε και πολλές εντυπωσιακές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης αλλά και βίντεο, υλικό που θα δημοσιευτεί σε σχετική ιστοσελίδα τον Νοέμβριο.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_11/06/2009_283882

 

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Ο «Περιοδικός Πίνακας» της Χημείας αποκτά το 112ο στοιχείο

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_11/06/2009_283865

Όλη η Χημεία βασίζεται στον «Περιοδικό Πίνακα», που περιλαμβάνει τα χημικά στοιχεία που υπάρχουν στη φύση, όπως όλοι μάθαμε στο σχολείο. Σύντομα, η «Βίβλος» της χημείας θα αποκτήσει το 112ο στοιχείο της, ένα «υπερ-βαρύ» στοιχείο, προς το παρόν χωρίς όνομα, που προέκυψε από τις πολύχρονες μιας ομάδας Γερμανών επιστημόνων.

 

Μετά από μια δεκαετία πειραμάτων, που παρήγαγαν ένα άτομο του νέου στοιχείου, οι Γερμανοί ερευνητές, που πιστώθηκαν την ιστορική ανακάλυψη, με επικεφαλής τον καθηγητή Σίγκουρτ Χόφμαν του Κέντρου Έρευνας Βαριών Ιόντων, πρέπει να προτείνουν (όπως συνηθίζεται) ένα όνομα πριν το στοιχείο επίσημα προστεθεί στον Περιοδικό Πίνακα, σύμφωνα με το BBC. Παράλληλα, οι Γερμανοί επιστήμονες συνεχίζουν την έρευνα για να ανακαλύψουν και άλλα «υπερ-βαρέα» στοιχεία.

 

Ο Χόφμαν ξεκίνησε το 1976 την έρευνά του για νέες προσθήκες στον Περιοδικό Πίνακα. Τα πειράματα σύντηξης που έκανε με τους συνεργάτες του, ήδη έχουν αποκαλύψει νέα στοιχεία με ατομικούς αριθμούς 107 - 111, που είναι πλέον γνωστά ως «υπερ-βαρέα» στοιχεία (οι αριθμοί αντιπροσωπεύουν τον αριθμό των πρωτονίων που, μαζί με τα νετρόνια, δίνουν στο άτομο τη μάζα του).

 

Τώρα ο Χόφμαν προχώρησε την ανακάλυψη ενός ακόμα στοιχείου με τον αριθμό 112, χρησιμοποιώντας έναν επιταχυντή σωματιδίων μήκους 120 μέτρων, με τον οποίο έστειλε μια ακτίνα φορτισμένων ατόμων ψευδαργύρου (ή ιόντων ψευδαργύρου) πάνω σε άτομα μολύβδου. Οι πυρήνες των δύο στοιχείων συγχωνεύθηκαν (συντήχθηκαν) και από τη διαδικασία αυτή προέκυψε ο πυρήνας του νέου στοιχείου, που είναι ιδιαίτερα μεγάλος, βαρύς και ασταθής. Οι πυρήνες αυτοί αρχίζουν να αποσυντίθενται πολύ γρήγορα μετά το σχηματισμό τους, σε λίγα μόλις χιλιοστά του δευτερολέπτου.

 

Επειδή τέτοια πειράματα παράγουν τελικά ελάχιστες επιτυχείς συντήξεις, οι επιστήμονες χρειάζονται όλο και μεγαλύτερους και ισχυρότερους επιταχυντές σωματιδίων για να βρουν τέτοια «φευγαλέα» και ασταθή στοιχεία. Για το λόγο αυτό, πέρασε πολύς καιρός μετά την αρχική ανακάλυψη του στοιχείου 112, μέχρι η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) επίσημα να αναγνωρίσει το στοιχείο. Η ανακάλυψή του από τον Χόφμαν έπρεπε να επιβεβαιωθεί και από άλλους χημικούς με ανεξάρτητα πειράματα και μέχρι τώρα μόνο τέσσερα άτομα του στοιχείου 112 έχουν παρατηρηθεί.

 

Η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) προσωρινά «βάφτισε» το στοιχείο 112 με το λατινικό όνομα «ununbium» (ununbi σημαίνει 112 στα λατινικά), αλλά ο Χόφμαν ήδη ψάχνει για κάποιο άλλο όνομα.

 

Επιστημονικές ομάδες από τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία συμμετέχουν σε μια ιδιότυπη διεθνή «κούρσα» ανακάλυψης νέων βαρύτερων χημικών στοιχείων. Το 2006 μια ρωσική ερευνητική ομάδα από το Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας (JINR) ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε το στοιχείο 118, «βομβαρδίζοντας» το στοιχείο καλιφόρνιο με ακτίνες ιόντων ασβεστίου. Από την πλευρά τους, οι Γερμανοί, υπό τον Χόφμαν, κάνουν νέα πειράματα πιστεύοντας ότι πλησιάζουν στην ανακάλυψη του στοιχείου 120.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_11/06/2009_283865

 

 

 

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Ο Άρης ενώνει NASA και ESA

Τα αυξανόμενα έξοδα αλλά και οι απαιτητικές μελλοντικές αποστολές στον Άρη ευνοούν τη συνεργασία των δύο διαστημικών υπηρεσιών στην εξερεύνηση του πλανήτη.

Για μισό περίπου αιώνα, οι ΗΠΑ έχουν κυριαρχήσει στην εξερεύνηση του πλανήτη Άρη, από τη λήψη των πρώτων ασπρόμαυρων φωτογραφιών της επιφάνειας μέχρι την πιο πρόσφατη ανακάλυψη πάγου από τα οχήματα που κινούνται στους πόλους του.

 

Οι περικοπές στον προϋπολογισμό της NASA συνηγορούν προς μια κοινοπραξία εξερεύνησης του πλανήτη με την Ευρώπη. Έως το 2016, ΗΠΑ μπορεί να συνεργαστούν με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) για μελλοντικά ταξίδια στον Άρη, μια κίνηση που θα σήμαινε σημαντική αλλαγή νοοτροπίας για τη NASA.

 

Τον Μάιο, ο επικεφαλής του επιστημονικού τμήματος της αμερικανικής υπηρεσίας, Έντ Βάιλερ, ανέφερε ότι μια τέτοια συνεργασία θα ήταν η καλύτερη οδός προς την επίτευξη κοινών στόχων «αν μπορέσουμε να παραμερίσουμε λίγο από τον εγωισμό και εθνικισμό μας». Μια παρουσίαση της NASA τον Μάρτιο σχετικά με την εξερεύνηση του πλανήτη ανέφερε τη συνεργασία ΗΠΑ και Ευρώπης, με τις δύο να εναλλάσσουν την αρχηγία του προγράμματος.

 

Όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε ο Μαρτσέλο Κοραντίνι, στέλεχος της ESA, «Από πλευράς διάθεσης, όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να συνεργαστούμε. Η συζήτηση δεν αφορά το «εάν», αλλά το «πώς» θα υλοποιηθεί η συνεργασία αυτή». Η ουσία των διαπραγματεύσεων αφορά τα χρήματα. Μετά την αναβολή εκτόξευσης του πανίσχυρου Mars Science Laboratory για το 2011, η NASA έπρεπε να μειώσει τις δαπάνες και να μετατοπίσει χρονικά διάφορες άλλες αποστολές ώστε να συγκεντρώσει τα 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για την κατασκευή του πυρηνοκίνητου οχήματος.

 

Οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν και αυτοί τα δικά τους προβλήματα. Δε διαθέτουν τους πόρους για την αποστολή του ExoMars, του νέου οχήματος με δυαντότητα εξόρυξης, που έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση το 2016. Η NASA προσπαθεί να βρει ένα τρόπο να βοηθήσει την ESA να προσγειώσει το όχημα της στον Άρη, ταυτόχρονα με την αποστολή ενός δορυφόρου της υπηρεσίας την ίδια περίοδο.

 

«Είναι μια δύσκολη συνεργασία επειδή έχουμε ήδη μια προγραμματισμένη αποστολή και θα πρέπει να την συγχωνεύσουμε με μία άλλη», εξήγησε ο Νταγκ ΜακΚουίστιον, επικεφαλής του προγράμματος εξερεύνησης του Άρη στη NASA. «Ειλικρινά, έχουμε κάνει αρκετές υποχωρήσεις στις απαιτήσεις της αποστολής, όπως και εκείνοι». Ωστόσο, παραμένει αναπάντητο το ερώτημα του ποιος θα πληρώσει για τον πύραυλο που θα στείλει τα δύο οχήματα στο Διάστημα και ποια θα είναι τα προγράμματα στα οποία θα συνεργαστούν οι δύο υπηρεσίες μετά το 2016.

 

Αν και η διεθνής συνεργασία φαίνεται απόλυτα δικαιολογημένη από οικονομική σκοπιά, εμπεριέχει ταυτόχρονα πολλούς κινδύνους. Η ESA δεν έχει προσγειώσει ποτέ όχημα στον Άρη, αν και έχει ένα δορυφόρο σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Ο Κοραντίνι, συντονιστής της ESA για αποστολές στο ηλιακό σύστημα, οραματίζεται μια συνεργασία με ανταποδοτικά ανταλλάγματα. «Όπως σε κάθε σωστή οικογένεια, τη μία ημέρα πλένει τα πιάτα ο ένας σύζυγος, και την άλλη ο άλλος. Αν τα πλένει πάντοτε ο ένας από τους δύο, ο γάμος είναι καταδικασμένος».

 

Όλες αυτές οι συζητήσεις πιθανής συνεργασίας, έχουν ανησυχήσει κάποιους που φοβούνται τη μείωση της ανταγωνιστικότητας των ΗΠΑ στο Διάστημα και την απώλεια της πρωτοπορίας. «Η NASA θα έπρεπε να κάνει επίδειξη των δυνατοτήτων της και να μην εμφανίζει την εικόνας μιας υπηρεσίας που χρειάζεται τη βοήθεια τρίτων», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ρόμπερτ Ζουμπρίν, πρώην μηχανικός της Lockheed Martin και νυν επικεφαλής συμβουλευτικής υπηρεσίας της NASA για τις αποστολές στον Άρη.

 

Ο διατλαντικός αυτός διάλογος πραγματοποιείται σε σημαντική χρονική στιγμή. Η NASA βρίσκεται σε διαδικασία αναθεώρησης των στόχων της για την ανεύρεση νερού. Την ίδια ώρα, άλλα ουράνια σώματα στο ηλιακό μας σύστημα αναφέρονται όλο και πιο συχνά στην ατζέντα της NASA ως πιθανοί προορισμοί για την αναζήτηση ζωής. Αν και οι διεθνείς συνεργασίες δεν είναι κάτι νέο, συνήθως αφορούν πιο απομακρυσμένες αποστολές, όπως η συνεργασία της NASA με την ESA και την ιταλική διαστημική υπηρεσία για την αποστολή Cassini-Huygens στον Κρόνο και τον δορυφόρο του, Τιτάνα. Νωρίτερα στο έτος που διανύουμε, η NASA και η ESA ανακοίνωσαν επίσης τη συνεργασία για την αποστολή οχήματος-δορυφόρου στην Ευρώπη, τον παγωμένο δορυφόρο του Δία.

 

Ο Άρης ωστόσο, είναι διαφορετική υπόθεση για τη NASA, που έχει διατηρήσει μια «κάντο-μόνος-σου» προσέγγιση, επιτρέποντας ωστόσο σε άλλες χώρες να προσθέσουν δικά τους επιστημονικά όργανα στα διαστημόπλοια της NASA. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο Άρης είναι πλέον πολύ ακριβός για μια μόνο χώρα, ειδικά με την προσθήκη της επιστροφής πετρωμάτων στη Γη, που προβλέπεται να κοστίσει πέντε δισεκατομμύρια δολάρια.

 

Τα αυξανόμενα προβλήματα και οι ανησυχίες για το πρόγραμμα του Άρη οφείλονται εν μέρει στην επιτυχία του. Παλαιότερες αποστολές προκάλεσαν περισσότερα ερωτήματα για την ύπαρξη ή όχι ζωής στον πλανήτη, η απάντηση των οποίων απαιτεί περισσότερη μελέτη, και περισσότερα κονδύλια. Οι πρώτες αμερικανικές αποστολές στον πλανήτη ήταν παρά γρήγορες διελεύσεις. Το 1965, το Μάρινερ 4 έγινε το πρώτο διαστημόπλοιο που μετέδωσε 21 κοντινές φωτογραφίες του πλανήτη. Οι αποτυχίες ενός δορυφόρου και ενός οχήματος εδάφους το 1999, οδήγησαν στη ριζική αναδιάρθρωση του προγράμματος, με την τελευταία δεκαετία να ανήκει κυριολεκτικά στην εξερεύνηση του πλανήτη. Τα δύο οχήματα Spirit και Opportunity συνεχίζουν, παρά τα όποια προβλήματα τους, να λειτουργούν και να στέλνουν πολύτιμα δεδομένα από την επιφάνεια, ενώ το Phoenix Lander συνέλεξε πάγο, προτού σταματήσει τη λειτουργία λόγω του αρειανού χειμώνα.

 

«Το ερώτημα πλέον είναι, πώς συνεχίζουμε από εδώ και πέρα;» αναρωτιέται ο Σκοτ Χάμπαρντ, πρώην μεγάλο στέλεχος του διαστημικού προγράμματος της NASA και καθηγητής στο Στάνφορντ. «Είμαστε πολύ κοντά στο σημείο όπου δεν θα μπορούμε να προχωρήσουμε μόνοι μας».

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_09/06/2009_283543

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Πρόγραμμα πυρηνικής σύντηξης, αξίας δισεκατομμυρίων, ξεκινά στη Γαλλία

Μικρής κλίμακας δοκιμαστικός αντιδραστήρας θα κατασκευαστεί στη νότια Γαλλία.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_09/06/2009_283597

Η δυνατότητα εκμετάλλευσης της πυρηνικής σύντηξης (η διαδικασία που τροφοδοτεί τα ουράνια σώματα όπως ο Ήλιος με ενέργεια) θα αποτελέσει το αντικείμενο έρευνας προγράμματος αξίας δισεκατομμυρίων, για τους σκοπούς του οποίου θα κατασκευαστεί δοκιμαστικός πυρηνικός αντιδραστήρας.

 

Ο εν λόγω αντιδραστήρας θα κατασκευαστεί στη νότια Γαλλία το 2018. Ωστόσο, αρχικά θα κατασκευαστεί μοντέλο του υπό κλίμακα, για να διαπιστωθεί η βιωσιμότητά του.

 

«Ήδη βρίσκονται εν εξελίξει συζητήσεις σχετικά με το βέλτιστο δυνατό χρονοδιάγραμμα» ανακοίνωσε η Κατρίν Τσεσάρσκι, της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας της Γαλλίας, συμπληρώνοντας πως καταστρώνεται στρατηγική ανάπτυξης και χρήσης της νέας συσκευής από την οργάνωση που έχει αναλάβει την ανάπτυξη του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα (ITER-International Thermonuclear Experimental Reactor), και κρίσιμες για το μέλλον του προγράμματος αποφάσεις θα ληφθούν εντός της επόμενης εβδομάδας.

 

Το όλο πρόγραμμα ξεκίνησε το 2006, ύστερα από δέκα χρόνια διαπραγματεύσεων. Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία ενός πεδίου δοκιμών στο Κανταράς, κοντά στη Μασσαλία, στο οποίο και θα αποδειχτεί εάν η ενέργεια που μπορεί να προκύψει από την πυρηνική σύντηξη μπορεί να αποτελέσει τη λύση στα ενεργειακά προβλήματα της ανθρωπότητας.

 

Το πρόγραμμα υποστηρίζουν η Ε.Ε., η Κίνα, η Ινδία, η Ν. Κορέα, η Ιαπωνία, η Ρωσία και οι ΗΠΑ, ενώ την πρόθεση συμμετοχής του έχει εκδηλώσει και το Καζακστάν.

 

Η πυρηνική σύντηξη αποτελεί ουσιαστικά τη σύντηξη των πυρήνων στοιχείων μικρού ατομικού βάρους, η οποία γίνεται εν μέσω πλάσματος, το οποίο έχει υπερθερμανθεί. Η διαδικασία λαμβάνει χώρα μέσω σε έναν ειδικό αντιδραστήρα (επονομαζόμενο tokamak) και οδηγεί στη δημιουργία «βαρέων» στοιχείων και στην έκλυση τεραστίων ποσοτήτων ενέργειας.

 

Οι υποστηρικτές της πυρηνικής σύντηξης μιλούν για μια εξαιρετικά ασφαλή μέθοδο με ελάχιστα κατάλοιπα- εν αντιθέσει με τις σημερινές μεθόδους, οι οποίες βασίζονται στη σχάση.

 

Κατά την Τσεσάρσκι, τα πρώτα ολοκληρωμένα πειράματα θα ξεκινήσουν το 2018. Ωστόσο, επεσήμανε τη σημασία των πρώιμων σταδίων, για τα οποία θα χρησιμοποιηθεί το «μοντέλο» του αντιδραστήρα, καθώς θα επιτρέψουν τον γρήγορο εντοπισμό και επίλυση απλών προβλημάτων.

 

Στα πρώτα πειράματα θα χρησιμοποιείται υδρογόνο- ωστόσο, μέχρι το 2026 θα λάβουν χώρα και οι πιο προχωρημένες δοκιμές (με χρήση τριτίου και δευτερίου), οι οποίες και θα αποδείξουν αν η πυρηνική σύντηξη μπορεί στα αλήθεια να αποτελέσει το ενεργειακό μέλλον της ανθρωπότητας.

 

Ο προϋπολογισμός του όλου προγράμματος ανέρχεται στα 10 δισεκατομμύρια ευρώ, ωστόσο υπολογίζεται πως οι απαιτήσεις του θα υπερβούν τα 20.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_09/06/2009_283597

 

 

 

Περισσότερες επιστημονικες ειδήσεις εδω: http://www.physics4u.gr/blog

[Bi2L]

πηγη kathimerini.gr

Εξωπλανήτης εντοπίστηκε στον Γαλαξία της Ανδρομέδας

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_15/06/2009_284310

Μέχρι σήμερα, περίπου 350 πλανήτες έχουν ανακαλυφθεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα, όλοι όμως βρίσκονται μέσα στα όρια του γαλαξία μας. Τώρα, για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι εντόπισαν τον πρώτο πλανήτη σε κάποιον άλλο γαλαξία, συγκεκριμένα της Ανδρομέδας.

 

Ο μακρινός εξωπλανήτης φαίνεται να είναι περίπου εξαπλάσιος σε σχέση με τον αέριο γίγαντα του δικού μας ηλιακού συστήματος, το Δία. Η ανακάλυψη έγινε από επιστήμονες του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής της Ιταλίας, υπό τον Φρανσέσκο ντε Πάολις, σε συνεργασία με ερευνητές από την Ελβετία, την Ισπανία και τη Ρωσία, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Monthly Notices» της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το BBC.

 

Το ουράνιο σώμα ανιχνεύτηκε με βάση τη μέθοδο του βαρυτικού μικροφακού, κατά την οποία, όταν δύο ουράνια σώματα και ο παρατηρητής στη Γη βρίσκονται στην ίδια ευθεία, το κοντινότερο και μικρότερο αντικείμενο στο διάστημα μπορεί να προκαλέσει την αύξηση της παρατηρούμενης έντασης των ακτινών του φωτός που προέρχονται από το ευθυγραμμισμένο ζευγάρι, καθώς το ενδιάμεσο σώμα (εξωπλανήτης) εστιάζει το φως του πιο μακρινού σώματος (άστρου).

 

Επειδή το φαινόμενο αυτό εξαρτάται από μικρότερα ενδιάμεσα αντικείμενα (εξωπλανήτες) που κινούνται γρήγορα σε σχέση με ένα άλλο πιο μακρινό και μεγάλο (άστρο), τα φαινόμενα βαρυτικού μικροφακού είναι πολύ σύντομα, και κρατάνε λίγες ώρες ή και λίγα μόνο λεπτά. Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα μοντέλο σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, το οποίο υπολογίζει την «καμπύλη του φωτός», δηλαδή τη διακύμανση στην ένταση του φωτός που ένα φαινόμενο μικροφακού δημιουργεί, όταν ένα άστρο διαθέτει σε τροχιά γύρω από αυτό κάποιον εξωπλανήτη ή ένα άλλο άστρο.

 

Με τον τρόπο αυτό οι ευρωπαίοι αστρονόμοι ισχυρίζονται ότι εντόπισαν στην Ανδρομέδα ίχνη ενός εξωπλανήτη ή ενός μικρού συνοδευτικού άστρου ("καφέ νάνου") που περιφέρεται γύρω από ένα μεγάλο άστρο. Δυστυχώς, επειδή τα φαινόμενα μικροφακού από ένα δεδομένο ζεύγος ουρανίων σωμάτων συμβαίνουν μόνο μια φορά, οι αστρονόμοι δεν μπορούν να επαληθεύσουν τη θεωρία τους, κάνοντας και άλλες παρατηρήσεις.

 

Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο δρ ντε Πάολις δήλωσε ενθαρρυμένος από το γεγονός ότι πλέον υπάρχει μια νέα τεχνολογία που δείχνει ικανή να ανιχνεύσει εξωπλανήτες σε τόσο μεγάλες αποστάσεις. Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι, με τη βοήθεια ενός μεγαλύτερου τηλεσκοπίου, θα μπορέσουν να παρατηρήσουν και άλλους υποψήφιους εξωγαλαξιακούς εξωπλανήτες.Το πρόβλημα για τους αστρονόμους είναι ότι δυστυχώς δεν μπορούν να προβλέψουν πότε θα συμβεί ένα φαινόμενο βαρυτικού μικροφακού, συνεπώς χρειάζονται μεγάλες δόσεις τύχης.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_15/06/2009_284310

 

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Νέα θεωρία αποδίδει το μαγνητικό πεδίο της Γης στους ωκεανούς

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_15/06/2009_284314

Το μαγνητικό πεδίο της Γης, η πολύτιμη προστατευτική ασπίδα από την ηλιακή ακτινοβολία και τις καταστρεπτικές ηλιακές καταιγίδες των φορτισμένων σωματιδίων, παράγεται πιθανότατα από τα ρεύματα των ωκεανών και όχι από τα λιωμένα μέταλλα που στροβιλίζονται μέσα στον πυρήνα του πλανήτη, όπως ήταν μέχρι τώρα η κυρίαρχη αντίληψη των επιστημόνων.

 

Η ανατρεπτική θεωρία υποστηρίζει ότι οι κινήσεις των τεράστιων όγκων αλμυρού νερού στις θάλασσες του πλανήτη έχουν σοβαρά υποτιμηθεί ως πηγή του γήινου μαγνητισμού. Αν αποδειχτεί ορθή (αναμένεται έντονη επιστημονική αντιπαράθεση για το ζήτημα),τότε η νέα θεωρία θα φέρει μια πραγματική επανάσταση στη γεωφυσική, που μελετά τις φυσικές ιδιότητες και τη συμπεριφορά του πλανήτη μας. Η δημιουργία του γήινου μαγνητισμού από τα λιωμένα μέταλλα στο κέντρο της Γης αποτελεί κεντρικό δόγμα της σύγχρονης επιστήμης.

 

Η επίμαχη νέα θεωρία παρουσιάστηκε από τον Γρέγκορι Ρίσκιν, καθηγητή του πανεπιστημίου Northwestern των ΗΠΑ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «New Journal of Physics» του βρετανικού Ινστιτούτου Φυσικής, σύμφωνα με τους «Τάιμς» του Λονδίνου.

 

Το γήινο μαγνητικό πεδίο, που εκτείνεται δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα στο διάστημα, είναι κρίσιμο για τη ζωή, καθώς συμβάλλει στη διατήρηση της ατμόσφαιρας και των ωκεανών της Γης. Ανέκαθεν η προέλευσή της μαγνητόσφαιρας αποτελούσε ένα μυστήριο και ο Αϊνστάιν είχε πει, στη δεκαετία του΄20, ότι η κατανόησή της αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα της επιστήμης. Μετά από πολλές επιστημονικές συζητήσεις και θεωρίες, τελικά στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα υπήρξε συναίνεση ότι ο μαγνητισμός του πλανήτη μας δημιουργείται στον πυρήνα του.

 

Σύμφωνα όμως με τον Ρίσκιν, «αν και όλοι το δέχτηκαν αυτό, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία απόδειξη. Είναι απλώς μια ιδέα που αποδεχτήκαμε για πολύ καιρό, χωρίς να την αμφισβητήσουμε αρκετά». Σύμφωνα με τη δική του «αιρετική» άποψη, το αλάτι των ωκεανών επιτρέπει την αγωγιμότητα του ηλεκτρισμού, με συνέπεια να δημιουργούνται ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία, καθώς κινούνται συνεχώς τα ωκεάνια ρεύματα.

 

Η κυρίαρχη «θεωρία του δυναμό» έχει άλλη άποψη. Όπως εκτιμά, ο πυρήνας της Γης αποτελείται από μια καυτή σφαίρα στερεού σιδήρου με διάμετρο περίπου 2.400 χλμ., η οποία περιβάλλεται από μια άλλη σφαίρα ρευστών μετάλλων πάχους περίπου 2.300 χλμ. Καθώς ο ρευστός σίδηρος στο εξωτερικό στρώμα του πυρήνα θερμαίνεται από τον εσώτερο πυρήνα, γίνεται λιγότερο πυκνός και ανυψώνεται, για να αντικατασταθεί από ψυχρότερα υλικά που προέρχονται από υψηλότερα -πιο επιφανειακά - επίπεδα. Η διαδικασία αυτή δημιουργεί συνεχώς ροές λιωμένων μετάλλων, που προκαλούν ηλεκτρικά ρεύματα και αυτά, με τη σειρά τους, παράγουν το γήινο μαγνητικό πεδίο - ή έτσι τουλάχιστον πιστεύουν σήμερα όλοι σχεδόν οι επιστήμονες.

 

Το μεγάλο πρόβλημα με τη θεωρία αυτή, όπως επισημαίνει σωστά και ο Ρίσκιν, είναι ότι είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει οποιαδήποτε πειραματική επιβεβαίωσή της, πολύ απλά γιατί ο πυρήνας της Γης είναι μη προσβάσιμος. Οι πιο έμμεσες προσεγγίσεις -μέσα από μοντέλα ηλεκτρονικών υπολογιστών- έχουν δώσει μάλλον αντικρουόμενα αποτελέσματα.

 

Προσεγγίζοντας διαφορετικά το ζήτημα, ο Ρίσκιν εστίασε την προσοχή του στο γεγονός ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο υφίσταται συνεχείς αλλαγές, εμφανίζοντας πότε ενίσχυση σε μια περιοχή και πότε εξασθένιση σε άλλη. Το φαινόμενο επίσης συνδυάζεται με τη βαθμιαία μετακίνηση της τοποθεσίας του βόρειου και του νότιου μαγνητικού πόλου, καθώς και την ξαφνική και μυστηριώδη, κατά αραιά αλλά τακτά χρονικά διαστήματα, αντιμετάθεση των δύο μαγνητικών πόλων (ο βόρειος γίνεται νότιος και αντίστροφα), κάτι που για τελευταία φορά συνέβη πριν περίπου 780.000 χρόνια.

 

Οι επιστήμονες μέχρι τώρα απέδιδαν αυτές τις διακυμάνσεις σε αναταραχές στον εξώτερο πυρήνα της Γης, όμως ο Ρίσκιν πιστεύει ότι αντανακλούν τις μεταβολές στα ωκεάνια ρεύματα. Εκτιμά επίσης ότι η αναστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου συνδέεται με την κίνηση των τεκτονικών πλακών που μεταβάλλουν την κατανομή της μάζας ξηράς του πλανήτη, μια διαδικασία που αναγκάζει τα ωκεάνια ρεύματα να ακολουθούν διαφορετικές πορείες στο πέρασμα του χρόνου. Αν ο Ρίσκιν έχει δίκιο, τότε η κλιματική αλλαγή, που προβλέπεται ότι θα επιδράσει στη δύναμη και στην πορεία των ρευμάτων των ωκεανών, μπορεί κι αυτή να μεταβάλλει το γήινο μαγνητικό πεδίο.

 

Ο Ρίσκιν παραδέχεται ότι χρειάζονται και άλλες έρευνες πάνω στην καινοτομική θεωρία του, όμως ήδη άλλοι επιστήμονες, όπως ο καθηγητής ατμοσφαιρικής φυσικής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν Ρέιμοντ Σόου, αναγνωρίζουν ότι εν δυνάμει η νέα θεωρία μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στον τομέα της γεωφυσικής.

 

Άλλοι επιστήμονες παραμένουν πάντως πιο σκεπτικιστές, όπως ο Άντριου Τζάκσον, καθηγητής γεωφυσικής στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης, ειδικός σε θέματα γήινου μαγνητισμού, ο οποίος είπε ότι οι υπολογισμοί του Ρίσκιν είναι λανθασμένοι, διότι αν ο μαγνητισμός της Γης δημιουργείτο από τα ωκεάνια ρεύματα, θα ήταν χιλιάδες φορές μικρότερος από αυτόν που παρατηρείται σήμερα.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_15/06/2009_284314

 

 

physics4u.gr

Τα ρεύματα των ωκεανών γεννήτορες του μαγνητικού πεδίου της Γης

http://www.physics4u.gr/blog/?p=672

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

Σβήνει ο Μπετελγκέζ

Οι επιστήμονες μελετούν το γιγαντιαίο άστρο άλφα Ωρίωνας, που έχει συρρικνωθεί κατά 15% από το 1995, γιατί θεωρούν ότι έχει φτάσει στο τέλος της ζωής του

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=4216857

Στον αστερισμό του Ωρίωνα το γιγάντιο άστρο που σημαδεύει τον αριστερό ώμο του μυθικού ουράνιου κυνηγού ονομάζεται Mπετελγκέζ και βρίσκεται σε απόσταση 640 ετών φωτός από τη Γη. Γνωστό επίσης και με την ονομασία «άλφα Ωρίωνα» αν και είναι το δεύτερο σε λαμπρότητα άστρο του αστερισμού αυτού.

 

Πρόκειται για ένα υπεργιγάντιο κόκκινο άστρο κι ένα από τα πιο γιγάντια άστρα που έχουμε εντοπίσει, γι’ αυτό άλλωστε από το 1920 έχουμε κατορθώσει να μετρήσουμε απευθείας τη διάμετρό του. Mε μάζα 20 φορές τη μάζα που έχει ο Hλιος και διάμετρο 600 περίπου φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο του άστρου μας, εκπέμπει 10.000 φορές περισσότερη φωτεινότητα απ’ αυτόν.

 

O Aστερισμός του Ωρίωνα με τον Mπετελγκέζ άνω αριστερά.

 

Tο 1995 το «Xαμπλ» κατόρθωσε να φωτογραφήσει τον Mπετελγκέζ για πρώτη φορά απευθείας. Aπό τότε όμως μέχρι τώρα η διάμετρος του έχει συρρικνωθεί κατά 15%, και οι ερευνητές που ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα τα αποτελέσματα των μετρήσεών τους δεν έχουν κατορθώσει να επεξηγήσουν αυτή του τη συρρίκνωση.

 

H μελέτη αυτή ξεκίνησε για να διευκρινιστεί καλύτερα η εξελικτική πορεία των γιγάντιων άστρων καθώς φτάνουν στο τέλος της ζωής τους. Ο Mπετελγκέζ θεωρείται ο πιο βέβαιος προγεννήτορας μιας έκρηξης σουπερνόβα που θα μας επιτρέψει να μάθουμε με λεπτομέρειες και τις πιο ελάχιστες διεργασίες που συμβαίνουν στο εσωτερικό των άστρων. Διεργασίες που τα οδηγούν στον δρόμο τέτοιων θεαματικών θανάτων.

 

 

Η... καύση

Oταν η σιδερένια καρδιά ενός υπεργίγαντα αρχίσει να συμπιέζεται από τη βαρύτητα των ανωτέρων στρωμάτων του, η κεντρική θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή για να αρχίσει η «καύση» του σιδήρου.

 

Aυτό συμβαίνει γιατί ο σίδηρος διαθέτει τον πιο σταθερό ατομικό πυρήνα, πράγμα που σημαίνει ότι όταν το χημικό αυτό στοιχείο εμπλέκεται σε πυρηνικές αντιδράσεις διάσπασης ή σύντηξης όχι μόνο δεν παράγει ενέργεια αλλά αντίθετα την απορροφάει. Για να μετατραπεί δηλαδή ο σίδηρος σε βαρύτερα ή ελαφρότερα χημικά στοιχεία χρειάζεται ενέργεια, που σημαίνει ότι η ενέργεια αυτή δεν είναι διαθέσιμη για να συγκρατήσει το τεράστιο βάρος των ανωτέρων στρωμάτων του άστρου, με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη συμπίεση του σιδερένιου αστρικού πυρήνα και την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας σ’ αυτόν.

 

Aπό εδώ και πέρα στο επόμενο ένα δευτερόλεπτο ο πυρήνας του άστρου διασπάται σε δύο τμήματα. Tο εσωτερικό τμήμα του πυρήνα καταρρέει προς το κέντρο με ταχύτητα που φτάνει τα 80.000 χλμ. το δευτερόλεπτο (πάνω από το 25% της ταχύτητας του φωτός).

 

H κατάρρευση αυτή συμπιέζει τα υλικά του τόσο πολύ ώστε η διάμετρός του συρρικνώνεται από 6.000 σε 6 μόνο χλμ. Φανταστείτε δηλαδή τη Γη να συμπιέζεται ξαφνικά, και σε χιλιοστά του δευτερολέπτου να παίρνει το μέγεθος της Aθήνας.

 

Σε 10 χιλιοστά του δευτερολέπτου η πυκνότητα της αστρικής καρδιάς φτάνει να είναι 4 φορές μεγαλύτερη από την πυκνότητα ενός ατομικού πυρήνα. Πυκνότητα δηλαδή τόσο μεγάλη που αναγκάζει όλα αυτά τα υλικά (τα νετρόνια και τα νετρίνα) να εξοστρακιστούν με δύναμη προς τα έξω. H εκτίναξη αυτή του εσωτερικού πυρήνα τον κάνει να συγκρουστεί βίαια με τον καταρρέοντα ακόμη εξωτερικό πυρήνα δημιουργώντας έτσι ένα κρουστικό κύμα με περισσότερη ενέργεια απ’ αυτήν που εκλύει ένας ολόκληρος γαλαξίας σε 10 περίπου χρόνια. H δημιουργία του κρουστικού αυτού κύματος σηματοδοτεί τη γέννηση της σουπερνόβα.

 

 

 

Ο θεαματικός θάνατος του κόκκινου γίγαντα

 

Eνα δευτερόλεπτο μετά την αρχή της δραματικής κατάρρευσης, το κρουστικό κύμα με ταχύτητα που φτάνει τα 30.000 χλμ. το δευτερόλεπτο, σαν μια απόκοσμη τεράστια μπουλντόζα ξεκινάει προς τα εξωτερικά στρώματα του άστρου, που δεν έχει προφτάσει ακόμη να «συνειδητοποιήσει» το τι συμβαίνει στον πυρήνα του. Tο κρουστικό αυτό κύμα συντρίβει τα αστροϋλικά που συναντάει.

 

H σύγκρουση αυτή παράγει αρκετές ποσότητες όλων των βαρέων χημικών στοιχείων όπως το ασβέστιο, ο μόλυβδος και το ουράνιο. Tο κρουστικό κύμα διασχίζει το άστρο μέσα σε μερικές ώρες, και η τεράστια έκρηξη που επακολουθεί παράγει ενέργεια, σε μερικά μόνο δευτερόλεπτα, ίση με την ενέργεια που παράγει ο Hλιος σε 10 τρισεκατομμύρια χρόνια, αν μπορούσε να ζήσει τόσο πολύ. Mε την κυριολεκτική αυτή διάλυση του άστρου η πρώτη φωτεινή του αναλαμπή ανακοινώνεται στο Σύμπαν.

 

H αναλαμπή αυτή αποτελείται κυρίως από υπεριώδη ακτινοβολία που είναι αόρατη στα ανθρώπινα μάτια. Mια ώρα όμως αργότερα τα εκτοξευόμενα υλικά έχουν χάσει αρκετή από την ταχύτητά τους και η ακτινοβολία που εκπέμπεται είναι ορατή. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι ο Mπετελγκέζ έχει ήδη εκραγεί, αλλά επειδή βρίσκεται σε τόσο μεγάλη απόσταση από μας το μήνυμα της έκρηξής του δεν έχει φτάσει ακόμα στη Γη. Φυσικά σ’ αυτή την απόσταση που βρίσκεται η επίδραση του εκρηκτικού θανάτου του Mπετελγκέζ δεν πρόκειται να έχει καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη μας.

Διονύσης Π. Σιμόπουλος

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=4216857

Zωγραφική απεικόνιση του άστρου Mπετελγκέζ (άλφα Ωρίωνα), το οποίο σύμφωνα με τους επιστήμονες έχει φτάσει στο τέλος της ζωής του.

 

στο Astrovox: λέτε να είμαστε τόσο τυχεροι?

 

 

 

 

physics4u.gr

http://www.physics4u.gr/blog/?cat=1

Η Ιώ, το πιο ηφαιστειογενές αντικείμενο στο Ηλιακό σύστημα, θα αδρανοποιηθεί

 

Πράγματι ο Άρης ήταν κάποτε υγρός πλανήτης

 

Δύο διαστημικά σκάφη LRO και LCROSS εκτοξεύονται για τη Σελήνη

 

Κόκκοι από μετεωρίτες αποκαλύπτουν τις κοσμικές ρίζες της Γης.

 

κ.α

[Bi2L]

πηγη in.gr

Η αδηφάγος Ανδρομέδα

Τάσεις κανιβαλισμού εκδηλώνει ο πλησιέστερος γαλαξιακός μας γείτονας

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1048842&lngDtrID=252

Οι αστρονόμοι υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι η Ανδρομέδα, ο πλησιέστερος γείτονας του δικού μας Μίλκι Ουέι, καταβροχθίζει και απορροφά άλλους γαλαξίες. Η χαρτογράφησή της δίνει τώρα τις πρώτες απτές αποδείξεις -τα «αποφάγια» του κοσμικού κανιβαλισμού.

 

 

Και το επόμενο θύμα ίσως θα είμαστε εμείς.

 

Το ότι οι γαλαξίες συχνά συγχωνεύονται μεταξύ τους είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες, ωστόσο η περίπτωση της Ανδρομέδας είναι ιδιάζουσα λόγω «της κλίμακας του κανιβαλισμού και του γεγονότος ότι βρήκαμε ενδείξεις ακριβώς μπροστά στα μάτια μας» δηλώνι ο Μάικ Ίρουιν του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

 

Τα συμπεράσματα δημοσιεύονται την Πέμπτη στο περιοδικό Nature.

 

Η Ανδρομέδα είναι ο πλησιέστερος μεγάλος γαλαξίας σε απόσταση 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός από το δικό μας Γαλαξία. Αυτό που συνέβη με άλλους γαλαξίες που βρέθηκαν στο καταστροφικό διάβα της Ανδρομέδας θα συμβεί κάποτε και σε εμάς: ο Μίλκι Ουέι και η Ανδρομέδα πλησιάζουν ο ένας τον άλλο ταχύτητα 120 χιλιομέτρων ανά ώρα και θα συγκρουστούν σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια.

 

Ακόμα και τότε όμως, η Γη μάλλον δεν θα κινδυνεύσει. Το μεγαλύτερο τμήμα του όγκου των γαλαξιών είναι κενός χώρος, οπότε δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα σύγκρουσης ανάμεσα σε άστρα και πλανήτες. Το μόνο που θα άλλαζε σε περίπτωση συγχώνευσης των δύο γαλαξιών θα ήταν οι θέσεις των άστρων στον ουρανό.

 

Η χαρτογράφηση της Ανδρομέδας με ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια αποκάλυψε άστρα και νάνους γαλαξίες που πλησίασαν υπερβολικά την Ανδρομέδα και συνελήφθησαν από το βαρυτικό της πεδίο.

 

Αυτά τα «αποφάγια» ήταν κάποτε τμήματα του Τριγώνου, ενός νάνου γαλαξία που πλησίασε τόσο πολύ την Ανδρομέδα ώστε έχασε ορισμένα από τα άστρα του.

 

Το Τρίγωνο ακολουθεί τώρα μια σπειροειδή πορεία που οδηγήσει πάνω στην Ανδρομέδα την ίδια χρονική περίοδο που η Ανδρομέδα συγκρούεται με τον Μίλκι Ουέι.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1048842&lngDtrID=252

Η εξέλιξη της Ανδρομέδας σε περίοδο 4 δισ. ετών. Σταδιακά απορροφά το νάνο γαλαξία Τρίγωνο, ορατό ως κουκίδα.

 

 

 

 

πηγη pathfinder.gr

Χρονόμετρο για το Ηλιακό Σύστημα

http://news.pathfinder.gr/scitech/573755.html

Επιστήμονες βρήκαν έναν νέο τρόπο να χρονολογούν γεγονότα που συνέβησαν στις αρχές του Ηλιακού Συστήματος.

 

Οι επιστήμονες περιγράφουν στο επιστημονικό περιοδικό Science, πώς τα ραδιοϊσότοπα αλουμινίου μπορούν να χρονολογήσουν με ακρίβεια γεγονότα που συνέβησαν 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

 

Η μελέτη δείχνει ότι ο βαθμός εξασθένισης των ραδιοϊσοτόπων μπορεί να δώσει ακριβείς μετρήσεις του χρόνου εκείνης της περιόδου.

 

Πλέον, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα έχουν την ευκαιρία να δουν πώς σχηματίστηκε το Ηλιακό Σύστημα τα πρώτα 5 εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του.

 

Οι επιστήμονες έδειξαν με ποιον τρόπο τα ραδιοϊσότοπα αλουμινίου ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένα στην περιοχή όπου σχηματίστηκε το Ηλιακό Σύστημα.

 

Η σταθερή εξασθένιση των ισοτόπων στις αρχές του Ηλιακού Συστήματος, επιτρέπει στους επιστήμονες να τα χρησιμοποιήσουν ως ένα είδος ρολογιού για εκείνη την περίοδο.

 

Ένας από τους επιστήμονες, ο Γιόχαν Βιλνέβ, δήλωσε: «Μπορούμε πλέον να χρησιμοποιήσουμε τα ισότοπα για να μετρήσουμε την ηλικία των διαφόρων χονδρυλίων, τμήματα μετεωριτών, και να μάθουμε πολλά περισσότερα πράγματα για τις αρχές του Ηλιακού μας Συστήματος.»

 

Τα ευρήματα θα μπορέσουν να ρίξουν επίσης φως στην προέλευση των πλανητών.

 

Ο Φίλιπ Μπλαντ, από το Imperial College του Λονδίνου, περιέγραψε την έρευνα ως «μια πραγματικά καλή μελέτη.»

 

«Με τις εξαιρετικά ακριβείς μετρήσεις που δίνονται, θα μπορέσουν να χρονολογήσουν με μεγάλη ακρίβεια και τη στιγμή της δημιουργίας των χονδρυλίων,» πρόσθεσε ο ίδιος.

 

«Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι έδειξαν πως αυτά τα δομικά τμήματα των αστεροειδών και πιθανόν και των πλανητών, σχηματίστηκαν σε μία μεγάλη περίοδο δύο ή τριών εκατομμυρίων ετών.»

http://news.pathfinder.gr/scitech/573755.html

[Bi2L]

πηγη pathfinder.gr

Το Διάστημα μυρίζει, αναφέρουν αστροναύτες στον ISS

http://tech.pathfinder.gr/tech/769313.html

Ουάσινγκτον: Μια παράξενη, χαρακτηριστική μυρωδιά πλανάται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΙSS) όταν οι αστροναύτες επιστρέφουν από διαστημικούς περιπάτους, αναφέρει το πλήρωμα του πολυεθνικού τροχιακού συγκροτήματος.

 

«Όταν επιστρέφουν [από εξωτερικές εργασίες] υπάρχει πραγματικά η χαρακτηριστική μυρωδιά του Διαστήματος. Είναι κάτι που δεν έχω ξαναμυρίσει στο παρελθόν, αλλά δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι από αυτά τα πράγματα που σου μένουν» δήλωσε ο Κέβιν Φορντ, πιλότος του διαστημικού λεωφορείου Discovery που επισκέπτεται τον ISS.

 

'λλοι αστροναύτες έχουν περιγράψει την οσμή του διαστήματος σαν κάτι που μυρίζει όπως το μπαρούτι ή το όζον, αναφέρει το Space.com.

 

Ασυνήθιστη πρέπει να είναι εξάλλου και η μυρωδιά της κουζίνας στον ISS. Μια ποικιλία φαγητών εξυπηρετεί τα διαφορετικά γούστα των Αμερικανών, των Ευρωπαίων και Ιαπώνων αστροναυτών, οπότε η ατμόσφαιρα είναι τουλάχιστον... κοσμοπολίτικη.

 

 

Αστροβοξ - ΠΩΣ ΜΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ?

[nansy]

Και να φανταστείτε ότι στο θέμα ΠΩΣ ΜΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ? είχε γίνει χαμός..Τελικά υπάρχουν πράγματα που ανατρέπονται...

[Vagg]

θα ηθελα πολυ να τη μυρισω παντως!!

[nansy]

θα ηθελα πολυ να τη μυρισω παντως!!

 

Να *το μυρισω ήθελες να πεις.. Πάντως μην το ρισκάρεις δεν ξέρεις τι μπορεί να μυρίσεις...

Πάντως δεν θα προλάβεις με το που θα έβγαζες την κάσκα θα πέθαινες ακαριαία...

[csot]

πάντως φανταστείτε τον πάταγο που θα έκανε ένα τέτοιο άρωμα με το όνομα Space...

 

Θα μπορούσαμε να "φυλακίσουμε" σε κάποιο τζελ "αέρα" από το διάστημα και να το μυρίσουμε; χμμμμ

[nansy]

Kαι πως θα γινόταν αυτό?

[Vagg]

θα ηθελα πολυ να τη μυρισω παντως!!

 

Να *το μυρισω ήθελες να πεις.. Πάντως μην το ρισκάρεις δεν ξέρεις τι μπορεί να μυρίσεις...

Πάντως δεν θα προλάβεις με το που θα έβγαζες την κάσκα θα πέθαινες ακαριαία...

 

χαχα..ναι δυστυχως αν γινοταν θα πηγαινα απο μονη μου ακαριαια σταα...αστερακια και θα σας εβλεπα απο ψηλα...

*(εννουσα να τη μυρισω (τη μυρωδια και καλα) !!

ενταξει του διαστηματος ομως! xd δεκτα ολα!!

[nansy]

θα ηθελα πολυ να τη μυρισω παντως!!

 

Να *το μυρισω ήθελες να πεις.. Πάντως μην το ρισκάρεις δεν ξέρεις τι μπορεί να μυρίσεις...

Πάντως δεν θα προλάβεις με το που θα έβγαζες την κάσκα θα πέθαινες ακαριαία...

 

χαχα..ναι δυστυχως αν γινοταν θα πηγαινα απο μονη μου ακαριαια σταα...αστερακια και θα σας εβλεπα απο ψηλα...

*(εννουσα να τη μυρισω (τη μυρωδια και καλα) !!

ενταξει του διαστηματος ομως! xd δεκτα ολα!!

 

Aστρικός άγγελος ένα πράγμα? Ναι αλλά δεν ξέρεις τι μυρωδιά μπορεί να έχει το σύμπαν τσάμπα το ρίσκο?...

[Vagg]

χμμ..λες να μην το ρισκαρουμε ε?

και οντως αν ειναι να πας...να πας βρε παιδι μου αλλα να το εχεις ευχαριστηθει πιο πριν μην πας τσαμπα κιολασ

και μετα καταριεσαι την ωρα και τη στιγμη χαχα

[nansy]

χμμ..λες να μην το ρισκαρουμε ε?

και οντως αν ειναι να πας...να πας βρε παιδι μου αλλα να το εχεις ευχαριστηθει πιο πριν μην πας τσαμπα κιολασ

και μετα καταριεσαι την ωρα και τη στιγμη χαχα

 

Eμμ αν έχει κάμια μυρωδιά π.χ ποδαρίλα τσάμπα το ρίσκο..